Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

mentioning

  • 21 conmemorabilis

    commĕmŏrābĭlis ( conm-), e, adj. [commemoro], worth mentioning, memorable (rare): clara et conmemorabilis pugna, * Plaut. Ps. 1, 5, 111:

    multa commemorabilia proferre,

    Cic. N. D. 2, 52, 131:

    pietas,

    id. Marcell. 4, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > conmemorabilis

  • 22 conmemoramentum

    commĕmŏrāmentum ( conm-), i, n. [id.], a reminding, mentioning (ante- and post-class. for the class. commemoratio): stupri, Caecil. ap. Non. p. 84, 5:

    supremum artis suae,

    Fronto, 2, p. 374.

    Lewis & Short latin dictionary > conmemoramentum

  • 23 conmemoratio

    commĕmŏrātĭo ( conm-), ōnis, f. [id.], a calling to mind, reminding, suggesting, commemorating, remembrance, mentioning (several times in Cic. and Quint.; elsewh. rare): istaec commemoratio Quasi exprobratio est immemoris benefici, * Ter. And. 1, 1, 16.—With obj.-gen.:

    antiquitatis,

    Cic. Or. 34, 120:

    nominis nostri,

    id. Arch. 11, 29:

    rei gestae,

    Quint. 5, 11, 6:

    frequens illorum, quae egerat in senatu,

    id. 11, 1, 18; Tac. A. 13, 3:

    fortitudinis,

    Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192:

    (Verres) in assiduā commemoratione omnibus flagitiorum fuit,

    every one was continually recounting his crimes, id. ib. 2, 1, 39, §

    101: tuae virtutis,

    id. ad Q. Fr. 1, 1, 12, § 36:

    commemoratione hominum delectare,

    id. Verr. 2, 4, 55, § 123.—With subj. -gen.:

    posteritatis,

    by posterity, Cic. Fam. 5, 12, 1; cf.:

    aliquid suā commemoratione celebrare,

    id. Planc. 40, 95.

    Lewis & Short latin dictionary > conmemoratio

  • 24 memoratio

    mĕmŏrātĭo, ōnis, f. [memoro], a mentioning, Corn. Gall. 1, 291.

    Lewis & Short latin dictionary > memoratio

  • 25 memoratus

    1.
    mĕmŏrātus, a, um, Part. and P. a., v. memoro fin. A.
    2.
    mĕmŏrātus, ūs, m. [memoro], a mentioning, relating; a mention, relation (ante-class. and post-Aug.):

    istaec lepida sunt memoratui,

    Plaut. Bacch. 1, 1, 28:

    estne hoc miserum memoratu,

    id. Cist. 2, 1, 24:

    parva et levia memoratu,

    Tac. A. 4, 32; id. H. 2, 73;

    flumen memoratu dignum,

    Plin. 3, 10, 15, § 95.

    Lewis & Short latin dictionary > memoratus

  • 26 mentio

    1.
    mentĭo, ōnis, f. [from root man-, men-; v. memini], a calling to mind, a cursory speaking of, a making mention, mentioning, naming, mention:

    civitatis,

    Cic. Verr. 2, 5, 64, § 166:

    casu in eorum mentionem incidi,

    accidentally happened to mention them, id. Div. in Caecil. 15, 50:

    tui,

    mention of you, id. Att. 5, 9, 3:

    Graecorum,

    Juv. 3, 114.—With a foll. ut:

    mentionem fecit, ut reperirem, etc.,

    Plaut. Cist. 1, 2, 15:

    mentione illatā a tribunis, ut liceret,

    Liv. 4, 1, 2; 4, 8, 4:

    mentionem facere alicujus rei,

    to make mention of a thing, mention it, Cic. Rosc. Am. 2, 5:

    mentionem de aliquā re,

    id. Agr. 3, 2, 4:

    de quo feci supra mentionem,

    id. Leg. 3, 6, 14:

    mentionem movere alicujus rei,

    Liv. 28, 11:

    mentionem habere accusatorum,

    to make mention of, to mention, id. 38, 56:

    mentionem rei incohare,

    id. 29, 23:

    mentionem condicionum jacere,

    Vell. 2, 65, 1: mentionem facere, with acc. and inf., to mention:

    noli facere mentionem, te has emisse,

    Plaut. Most. 3, 2, 126:

    in senatu consules faciunt mentionem, placere statui, si, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 39, § 95:

    mentio in senatu facta,

    id. Att. 1, 13, 3; Liv. 6, 6, 2:

    qua de re tecum mentionem feceram,

    Plaut. Pers. 1, 3, 29:

    fac mentionem cum avonculo,

    id. Aul. 4, 7, 4:

    ubi mentionem ego fecero de puellā, mihi ut despondeat,

    to propose for a girl, Plaut. Aul. 2, 2, 27.—In plur.:

    secessionis mentiones ad vulgus militum sermonibus occultis serere,

    suggestions, hints, Liv. 3, 43, 2.
    2.
    mentĭo, ire, 4, v. n. (archaic collat. form of mentior, Prisc. 8, 6, 29, p. 799 P.):

    te mentire spirito sancto, v. l. for mentiri,

    Vulg. Act. 5, 3; for mentitus, pass. part., v. mentior fin., and cf. Neue, Formenl. 2, p. 297 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > mentio

  • 27 prolatio

    prōlātĭo, ōnis, f. [profero].
    I.
    A bringing forward, putting forth, adducing, pronouncing, etc.:

    vocis,

    utterance, Lact. 4, 8, 12:

    verbi intellegibilis,

    Cael. Aur. Tard. 2, 1, 6; cf.:

    Latinorum nominum prolatione, v. l. for pronuntiatione,

    Liv. 22, 13, 7.—
    II.
    A setting forth, mentioning:

    exemplorum,

    Cic. Or. 34, 120.—
    III.
    A putting forward, advancing.
    A.
    Lit.:

    finium,

    extension, enlargement, Liv. 31, 5 fin.; id. 42, 20, 4; Suet. Aug. 30; Hilar. Trin. 4, 3.—
    B.
    A putting off as to time, a deferring, delaying, delay, postponement:

    judicii,

    Cic. Rab. Perd. 3, 8:

    rerum,

    id. Att. 7, 12, 2:

    diei,

    Caes. B. C. 3, 32.— Absol.:

    omnem prolationem suspectabant,

    Tac. H. 3, 82; so in plur., Plaut. Mil. 2, 2, 98; Tac. A. 4, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > prolatio

  • 28 prolepsis

    prŏlepsis, is, f., = prolêpsis, in rhetoric, a mentioning a thing by a name which it has not yet received, anticipation, prolepsis (pure Lat. occupatio), Diom. p. 438 and 439 P.;

    or an allusion to a thing as having happened before it has actually come to pass,

    an anachronism, Ascon. ad Cic. Verr. 1, 45 fin.;

    or a refuting of an objection by anticipation (written as Greek),

    Quint. 4, 1, 49; 9, 2, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > prolepsis

  • 29 sollicito

    sollĭcĭto ( sōlĭ-), āvi, ātum, 1, v. a. [sollicitus], to disturb, stir, agitate, move; to distress, harass, make uneasy, vex, solicit, tempt, seduce, attract, induce.
    I.
    Lit., to stir, put in lively motion, move violently, disturb, shake, exercise ( poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Histri tela manu jacientes sollicitabant, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 438 Vahl.): myropolas omnes sollicito;

    ubicumque unguentum est, ungor,

    keep them busy, Plaut. Cas. 2, 3, 10:

    nec fas esse, quod sit fundatum perpetuo aevo, sollicitare suis.. ex sedibus,

    Lucr. 5, 162:

    pinnisque repente sollicitant divum nocturno tempore lucos,

    id. 4, 1008; 2, 965: teneram ferro sollicitavit humum, stirred, i. e. by the plough, Tib. 1, 7, 30; so,

    tellurem,

    Verg. G. 2, 418:

    herbae, Quas tellus, nullo sollicitante (i. e. eam) dabat,

    Ov. F. 4, 396:

    remis freta,

    Verg. G. 2, 503:

    spicula dextrā,

    id. A. 12, 404:

    totum tremoribus orbem,

    Ov. M. 6, 699:

    stamina docto Pollice, pregn.,

    excite by handling, id. ib. 11, 169 (v. II. B. 1. infra):

    stomachum vomitu, alvum purgatione,

    to move, Cels. 1 praef. fin.: mox, velut aurā sollicitante, provecti longius, as if a breeze were moving us on, Quint. 12, prooem. 2:

    hic (spiritus naturae), quamdiu non... pellitur, jacet innoxius... ubi illum extrinsecus superveniens causa sollicitat, compellitque et in artum agit, etc.,

    stirs up, Sen. Q. N. 6, 18, 2:

    sollicitavit aquas remis,

    Claud. Rapt. Pros. 1, 2:

    lucus, qui primus anhelis sollicitatur equis,

    id. Idyll. 1, 3:

    seu remige Medo sollicitatur Athos,

    id. Ruf. 1, 336:

    Maenalias feras,

    to hunt, Ov. Am. 1, 7, 14:

    ne salebris sollicitentur apes,

    Col. 9, 8, 3.—Of a river:

    cum Danubius non jam radices nec media montium stringit, sed juga ipsa sollicitat,

    Sen. Q. N. 3, 27, 9.—In mal. part., Ov. Am. 3, 7, 74; Mart. 11, 22, 4; 11, 46, 4; Petr. 20, 2.—
    B.
    To produce by stirring, excite, cause to come forth, to arouse, draw out (rare): radices in ipsā arbore sollicitando, by starting roots from the tree (cf. the context), Plin. 17, 13, 21, § 98; cf.:

    sollicitatur id in nobis quod diximus ante semen,

    Lucr. 4, 1037.—
    II.
    Trop., = sollicitum facere.
    A.
    With the notion of distress, to cause distress, anxiety, uneasiness, to distress, disturb.
    1.
    Of the body (very rare and poet.):

    mala copia Aegrum sollicitat stomachum,

    distresses, Hor. S. 2, 2, 43. —
    2.
    Of the mind; constr. with acc. of person, with animum, etc.
    (α).
    To fill with apprehension, cause fear, suspense of the mind, and anxiety for the future; and pass., = sollicitum esse, to be distressed, to torment one's self:

    nunc ibo ut visam, estne id aurum ut condidi, quod me sollicitat miserum plurimis modis,

    Plaut. Aul. 1, 1, 26: certo scio, non ut Flamininum sollicitari te, Tite, sic noctesque diesque, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1:

    jamdudum equidem sentio, suspicio quae te sollicitet,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 50:

    sicine me atque illam operā tuā nunc miseros sollicitarier?

    Ter. And. 4, 2, 6: egon' id timeo? Ph. Quid te ergo aliud sollicitat? id. Eun. 1, 2, 82; so id. Heaut. 2, 3, 10:

    aut quid sit id quod sollicitere ad hunc modum?

    id. Hec. 4, 4, 54:

    me autem jam et mare istuc et terra sollicitat,

    Cic. Q. Fr. 3, 3, 1:

    an dubitas quin ea me cura (pro genero et filio) vehementissime sollicitet?

    id. Fam. 2, 16, 5:

    multa sunt quae me sollicitant anguntque,

    id. Att. 1, 18, 1:

    ne cujus metu sollicitaret animos sociorum,

    Liv. 45, 28 med.:

    cum Scipionem exspectatio successoris sollicitaret,

    id. 30, 36 fin.:

    desiderantem quod satis est neque Tumultuosum sollicitat mare, Nec, etc.,

    Hor. C. 3, 1, 26; cf. Mart. 7, 54, 2.—With de:

    de posteris nostris et de illā immortalitate rei publicae sollicitor, quae, etc.,

    Cic. Rep. 3, 29, 41.— Hence, like verbs of fearing, with ne, that ( lest):

    et Quibus nunc sollicitor rebus! ne aut ille alserit, Aut uspiam ceciderit, etc.,

    Ter. Ad. 1, 1, 11:

    sollicitari se simulans, ne in ejus perniciem conspirarent,

    Amm. 14, 7, 9.—Also with quod, like verbs of emotion:

    me illa cura sollicitat angitque vehementer, quod... nihil a te, nihil ex istis locis... affluxit,

    Cic. Q. Fr. 3, 3, 1.—
    (β).
    More rarely, to grieve, afflict, make wretched:

    istuc facinus quod tuom sollicitat animum, id ego feci,

    Plaut. Aul. 4, 10, 8:

    sed erile scelus me sollicitat,

    id. Rud. 1, 3, 19: cur meam senectutem hujus sollicito amentiā? why do I make my old age miserable by, etc., Ter. And. 5, 3, 16:

    haec cura (ob miserum statum rei publicae) sollicitat et hunc meum socium,

    Cic. Brut. 97, 331.—With subject-clause:

    nihil me magis sollicitat quam... non me ridere tecum,

    Cic. Fam. 2, 12, 1.—
    (γ).
    To disturb the rest or repose of a person or community, to trouble, harass, = perturbare:

    quid me quaeris? quid laboras? quid hunc sollicitas?

    Plaut. Ep. 5, 2, 15; so,

    quae roget, ne se sollicitare velis,

    Ov. A. A. 1, 484:

    temeritas et libido et ignavia semper animum excruciant, et semper sollicitant,

    Cic. Fin. 1, 16, 50:

    anxitudo, prona ad luctum et maerens, semperque ipsa se sollicitans,

    id. Rep. Fragm. 2, 41, 68:

    quoniam rebellando saepius nos sollicitant,

    Liv. 8, 13, 13:

    finitimi populi, qui castra, non urbem positam in medio ad sollicitandam omnium pacem crediderant,

    to disturb the peace, id. 1, 21, 2:

    unde neque ille sollicitare quietae civitatis statum possit,

    id. 21, 10, 12; so,

    pacem,

    id. 34, 16 fin.:

    ira Jovis sollicitati prava religione,

    id. 1, 31, 8:

    ea cura quietos (deos) sollicitat,

    Verg. A. 4, 380:

    alium ambitio numquam quieta sollicitat,

    Sen. Cons. Polyb. 4 (23), 2:

    eum non metus sollicitabit,

    id. ib. 9 (28), 4: (voluptas) licet alia ex aliis admoveat, quibus totos partesque nostri sollicitet, id. Vit. Beat. 5, 4:

    et magnum bello sollicitare Jovem,

    Ov. F. 5, 40:

    sollicitatque feros non aequis viribus hostes,

    Luc. 4, 665:

    ut me nutricibus, me aviae educanti, me omnibus qui sollicitare illas aetates solent, praeferret,

    Quint. 6, prooem. § 8: sollicitare manes, to disturb the dead by mentioning their names:

    parce, precor, manes sollicitare meos,

    Ov. Tr. 3, 11, 32; cf.:

    cur ad mentionem defunctorum testamur, memoriam eorum a nobis non sollicitari?

    Plin. 28, 2, 5, § 23.—Hence, pregn.:

    sollicito manes,

    I disturb the dead, Ov. M. 6, 699:

    sollicitare umbras = ciere, citare, in necromancy,

    Manil. 1, 93.—
    B.
    Without the idea of distress or uneasiness.
    1.
    To stir, rouse, excite, incite ( poet. and in post-Aug. prose):

    unicus est de quo sollicitamur honor,

    Ov. F. 6, 10, 76:

    sollicitatque deas,

    id. M. 4, 473:

    vanis maritum sollicitat precibus,

    id. ib. 9, 683:

    quoque Musarum studium a nocte silenti Sollicitare solet, Claud. VI. Cons. Hon. praef. 12: cupidinem lentum sollicitas,

    Hor. C. 4, 13, 6:

    labris quae poterant ipsum sollicitare Jovem,

    Mart. 66, 16:

    me nova sollicitat, me tangit serior aetas,

    Ov. Am. 2, 4, 45:

    deinde (luxuria) frugalitatem professos sollicitat,

    Sen. Ep. 56, 10.—Hence,
    2.
    To attract, to tempt, to invite ( poet. and in post-Aug. prose):

    si quis dotatam uxorem habet, eum hominem sollicitat sopor,

    Plaut. Most. 3, 2, 15 Lorenz:

    nullum sollicitant haec, Flacce, toreumata canem,

    Mart. 12, 74, 5:

    cum, mira specie, feminarum sollicitaret oculos,

    Val. Max. 4, 5, 1 ext.:

    non deest forma quae sollicitet oculos,

    Sen. Ep. 88, 7:

    in his (praediis venalibus) me multa sollicitant,

    Plin. Ep. 3, 19, 1:

    quibuscum delinimentis potest animos omnium sollicitat,

    Just. 21, 1, 5:

    omni studio sollicitatum spe regni,

    id. 8, 3, 8:

    in Graeciam Philippus cum venisset, sollicitatus paucarum civitatum direptione (i. e. spe diripiendi),

    id. 9, 1:

    sollicitati praeda,

    id. 23, 1, 10; 2, 13 fin.:

    te plaga lucida caeli... sollicitet,

    Stat. Th. 1, 27:

    magno praemio sollicitatus,

    bribed, Front. Strat. 3, 6, 4.—So, to attract the attention, occupy the mind:

    ut vix umquam ita sollicitari partibus earum debeamus ut non et summae meminerimus,

    Quint. 11, 3, 151.—
    III.
    Transf., to incite one to do something.
    A. 1.
    Absol.:

    servum sollicitare verbis, spe promissisque corrumpere, contra dominum armare,

    Cic. Deiot. 11, 30:

    non sollicitabit rursus agrarios?

    id. Phil. 7, 6, 18:

    sollicitant homines imperitos Saxo et Cafo,

    id. ib. 10, 10, 22: necare eandem voluit: quaesivit venenum;

    sollicitavit quos potuit,

    id. Cael. 13, 31:

    Milo... quos ex aere alieno laborare arbitrabatur, sollicitabat,

    Caes. B. C. 3, 22: quos ingenti pecuniae spe sollicitaverant vestri (sc. to murder Philip), Curt. 4, 1, 12:

    ipsam ingentibus sollicitare datis,

    Ov. M. 6, 463:

    pretio sperare sollicitari animos egentium,

    Cic. Cat. 4, 8, 17; Liv. 2, 42, 6; Nep. Paus. 3, 6.—So esp. milit. t. t.,= temptare (freq. in the historians), to strive to win over, tempt, instigate, incite to defection, attack, etc.:

    ad sollicitandas civitates,

    Caes. B. G. 7, 63:

    Germanos Transrhenanos sollicitare dicebantur,

    id. ib. 5, 2; so id. B. C. 3, 21; id. B. G. 5, 55; 6, 2; 7, 53;

    7, 54: servitia urbana sollicitare,

    Sall. C. 24 fin.:

    nobilissimos Hispanos in Italiam ad sollicitandos populares... miserunt,

    Liv. 24, 49, 8:

    vicinos populos haud ambigue sollicitari,

    id. 8, 23, 2:

    ad continendas urbes, quas illinc Eumenes, hinc Romani sollicitabant,

    id. 37, 8, 5:

    num sollicitati animi sociorum ab rege Perseo essent,

    id. 42, 19 fin.:

    omnes sollicitatos legationibus Persei, sed egregie in fide permanere,

    id. 42, 26 fin.; so,

    diu,

    id. 31, 5, 8; 40, 57, 2; 41, 23, 7;

    45, 35, 8: interim qui Persas sollicitarent mittuntur,

    Curt. 5, 10, 9; Suet. Oth. 5; id. Ner. 13; id. Tit. 9; Nep. Paus. 3, 6.—
    2.
    With ad and acc.:

    in servis ad hospitem necandum sollicitatis,

    Cic. Cael. 21, 51:

    servum ad venenum dandum,

    id. Clu. 16, 47:

    opifices et servitia ad Lentulum eripiendum,

    Sall. C. 50, 1:

    qui ultro ad transeundum hostes vocabant sollicitabantque,

    Liv. 25, 15, 5.—After in:

    cum milites ad proditionem, amicos ad perniciem meam pecunia sollicitet,

    Curt. 4, 11, 1.—
    3.
    With ut: civitates sollicitant [p. 1722] ut in libertate permanere vellent, Caes. B. G. 3, 8:

    se sollicitatum esse ut regnare vellet,

    Cic. Fam. 15, 2, 6:

    missis ad accolas Histri, ut in Italiam irrumperent sollicitandos, Liv 39, 35: Darei litterae quibus Graeci milites sollicitabantur ut regem interficerent,

    Curt. 4, 10, 16.—
    4.
    With gen., gerund., and causa:

    comperi legatos Allobrogum tumultus Gallici excitandi causa a P. Lentulo esse sollicitatos,

    Cic. Cat. 3, 2, 4.—
    5.
    With in and acc. (post-class.;

    the prevailing constr. in Just.): amicum in adulterium uxoris sollicitatum,

    Just. 1, 7, 18:

    Alexander in Italiam sollicitatus,

    urgently invited, id. 12, 2, 1:

    Iones sollicitare in partes suas statuit,

    id. 2, 12, 1:

    qui Peloponnenses in societatem armorum sollicitaret,

    id. 13, 5; so id. 13, 5, 10; 32, 4, 1; 29, 4, 5. —
    6.
    With acc. of abstract objects ( poet.):

    nuptae sollicitare fidem (= nuptam sollicitare ad fidem violandam),

    to make attempts against, Ov. H. 16 (17), 4; cf. id. Am. 3, 1, 50; id. M. 6, 463; 7, 721; id. P. 3, 3, 50.—
    B.
    In gen., without implying an evil purpose, to induce, incite, stimulate, solicit, urge, invite, exhort, move ( poet. and in postAug. prose):

    antequam est ad hoc opus (historiam scribendi) sollicitatus,

    induced to undertake this work, Quint. 10, 1, 74:

    quae Hecubae maritum posset ad Hectoreos sollicitare rogos,

    Mart. 6, 7, 4:

    cum, sollicitatus ex urbe Roma (a Mithridate), praecepta pro se mitteret,

    Plin. 25, 2, 3, § 6:

    sollicitandi (parentes) ad hunc laborem erant,

    it was necessary to give inducements to the parents to undertake this labor, Sen. Ben. 3, 11, 1:

    cum juventutem ad imitationem sui sollicitaret,

    id. Cons. Helv. 10, 10:

    alios Orientis regis ut idem postularent sollicitare temptavit,

    Suet. Dom. 2:

    juvenum... corpora nunc pretio, nunc ille hortantibus ardens sollicitat dictis,

    Stat. Th. 2, 485:

    sollicitat tunc ampla viros ad praemia cursu celeres,

    id. ib. 6, 550:

    ut per praecones susceptores sollicitarent,

    Just. 8, 3, 8:

    Alexander in Italiam a Tarentinis sollicitatus,

    id. 12, 2, 1:

    avaritia sollicitatus (= permotus),

    id. 32, 2, 1:

    sollicitatoque juvene ad colloquium,

    allured him to the conference, id. 38, 1, 9:

    hoc maxime sollicitatus ad amicitiam,

    Plin. 6, 22, 24, § 85:

    serpentes sollicitant ad se avis,

    id. 8, 23, 35, § 85:

    hyaena ad sollicitandos canes,

    id. 8, 30, 44, § 106:

    velut vacua possessione sollicitatus,

    Just. 31, 3, 2:

    remansit in caelibatu, neque sollicitari ulla condicione amplius potuit (i. e. ad uxorem ducendam),

    Suet. Galb. 5:

    quod me, tamquam tirunculum, sollicitavit ad emendum (signum),

    Plin. Ep. 3, 6, 4:

    ut ex copia studiosorum circumspicias praeceptores quos sollicitare possimus (sc. ut huc veniant),

    id. 4, 13, 11.—With inf. ( poet.):

    finemque expromere rerum sollicitat superos,

    urgently implores to disclose the issue, Luc. 5, 69:

    cum rapiant mala facta bonos... sollicitor nullos esse putare deos,

    Ov. Am. 3, 8, 36; cf.:

    sollicitat spatium decurrere amoris,

    Lucr. 4, 1196.—With ne:

    maritum sollicitat precibus, ne spem sibi ponat in arte,

    Ov. M. 9, 683.

    Lewis & Short latin dictionary > sollicito

См. также в других словарях:

  • mentioning — index reference (citation) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Mentioning — Mention Men tion (m[e^]n sh[u^]n), v. t. [imp. & p. p. {Mentioned} (m[e^]n sh[u^]nd); p. pr. & vb. n. {Mentioning}.] [Cf. F. mentionner.] To make mention of; to speak briefly of; to name. [1913 Webster] I will mention the loving kindnesses of the …   The Collaborative International Dictionary of English

  • mentioning — men·tion || menʃn n. direct or incidental reference; recognition of an achievement; brief mentioning v. remind of, indicate; refer to; hint at, allude to; recognize publicly …   English contemporary dictionary

  • mentioning — (Roget s IV) modif. Syn. remarking, noting, observing; see saying . n. Syn. speaking of, taking note of, referring to, introduction, inferring, intimating, making known, specifying, citing; see also naming , suggesting …   English dictionary for students

  • mentioning — …   Useful english dictionary

  • not worth mentioning — index minor Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Wikipedia:Featured article candidates — Here, we determine which articles are to be featured articles (FAs). FAs exemplify Wikipedia s very best work and satisfy the FA criteria. All editors are welcome to review nominations; please see the review FAQ. Before nominating an article,… …   Wikipedia

  • LakeView Asset Management — Infobox Company company name = LakeView Asset Management, LLC company company type = Private foundation = flagicon|New JerseyNew Jersey (May 2002) url= Lakeviewassetmanagement.com location city = Millburn, New Jersey location country = USA key… …   Wikipedia

  • Media coverage of the Arab–Israeli conflict — This article is part of the Arab Israeli conflict series. History Views on the conflict …   Wikipedia

  • List of characters in the Friday the 13th series — Friday the 13th is an American horror franchise that consists of eleven slasher films, a television show, novels, and comic books. The main character in the series is Jason Voorhees, who drowned at Camp Crystal Lake as a boy due to the negligence …   Wikipedia

  • Nightlife legislation of the United States — is mostly in local jurisdiction of the city or state. Contents 1 New York 1.1 Background 1.2 Gun shootings, bouncers, fake I.D s, Sean Bell 1.3 …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»