-
61 ulteriora
ulter, tra, trum, adj. ( comp. ulterior, us; sup. ultimus) [cf.: uls, ollus, olim; and the advv. ultra, ultro], prop. that is beyond or on the other side. The posit. is not found, but the comp. and sup. are very freq.I.Comp.: ultĕrĭor, ĭus, farther, on the farther side, that is beyond, ulterior:B.quis est ulterior?
Ter. Phorm. 4, 2, 10:quorum alter ulteriorem Galliam decernit cum Syriā, alter citeriorem,
i. e. transalpine, Cic. Prov. Cons. 15, 36:Gallia,
id. Att. 8, 3, 3; Caes. B. G. 1, 7:portus,
id. ib. 4, 23:Hispania,
Suet. Caes. 7; 18; 56:pars urbis,
Liv. 34, 20, 5:ripa,
Verg. A. 6, 314; Vell. 2, 107, 1:ulterius medio spatium sol altus habebat,
Ov. M. 2, 417.—As subst.1.ul-tĕrĭōres, um, m. (sc. homines), the more remote, or more distant persons, those beyond:2.cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores tentant,
Caes. B. G. 6, 2: recurritur ex proximis locis;ulteriores non inventi,
Liv. 3, 60, 7:proximi ripae neglegenter, ulteriores exquisitius,
Tac. G. 17.—ultĕrĭōra, um, n. (sc. loca or negotia).(α).Of places, the more remote parts or regions, the districts beyond:(β).Mosellae pons, qui ulteriora coloniae annectit,
Tac. H. 4, 77.—In gen., of things, that which is beyond, things beyond, farther, or in addition; things future:3.ulteriora mirari, praesentia sequi,
Tac. H. 4, 8:ut dum proxima dicimus, struere ulteriora possimus,
things beyond, what is to come, Quint. 10, 7, 8; cf.:pudor est ulteriora loqui,
Ov. F. 5, 532; id. A. A. 3, 769:semper et inventis ulteriora petit,
id. Am. 2, 9, 10.—Rarely sing.: ultĕrĭus, ōris, n., something more, any thing further:II.cujus (fero, tuli) praeteritum perfectum et ulterius non invenitur,
Quint. 1, 6, 26.—Sup.: ultĭmus, a, um, that is farthest beyond, i. e. the farthest, most distant, most remote, the uttermost, extreme, last; often to be rendered as a subst., the farthest or most distant part of any thing, etc. (opp. to citimus, while extremus is opp. to intimus).A.Lit., of space:2.illa minima (luna) quae ultima a caeio, citima terris luce lucebat alienā,
Cic. Rep. 6, 16, 16:partes,
id. ib. 6, 20, 20:in ultimam provinciam se conjecit,
id. Att. 5, 16, 4:devehendum in ultimas maris terrarumque oras,
Liv. 21, 10, 12:orae,
Plaut. Most. 4, 3, 3; Hor. C. 3, 3, 45; Liv. 5, 37, 2:campi,
Plaut. Rud. 4, 3, 95:Hesperia,
Hor. C. 1, 36, 4:Africa,
id. ib. 2, 18, 4:Geloni,
id. ib. 2, 20, 18:in plateā ultimā,
Plaut. Curc. 2, 2, 28; id. Mil. 3, 1, 15:in ultimis aedibus,
Ter. Heaut. 5, 1, 29:spelunca draconis,
Phaedr. 4, 18, 3:cauda,
i. e. the end of, Plin. 9, 5, 4, § 11:mors ultima linea rerum est,
Hor. Ep. 1, 16, 79.—Subst.(α).ultĭmi, ōrum, m. (sc. homines), the farthest or most remote people:(β).recessum primis ultimi non dabant,
Caes. B. G. 5, 43.—ultĭma, ōrum, n. (sc. negotia), the farthest or most remote things:(γ).praeponens ultima primis,
Hor. S. 1, 4, 59:ultima signant,
the goal, Verg. A. 5, 317.—Rarely sing.: ultĭmum, i, n., the last, the end:B.caelum ipsum, quod extremum atque ultimum mundi est,
Cic. Div. 2, 43, 91.—Transf.1.Of time or order of succession, the remotest, earliest, oldest, first; the last, latest, final:2.ultimi et proximi temporis recordatio,
Cic. Prov. Cons. 18, 43:tam multis ab ultimā antiquitate repetitis,
id. Fin. 1, 20, 65:tempora,
id. Leg. 1, 3. 8:initium,
Auct. Her. 1, 9, 14:principium,
Cic. Inv. 2, 2, 5:memoria pueritiae,
id. Arch. 1, 1:memoria saeculorum,
Just. 12, 16, 3:vetustas hominum,
id. 2, 1, 20:sanguinis auctor,
Verg. A. 7, 49:ultima quid referam?
Ov. H. 14, 109: scilicet ultima semper Exspectanda dies homini est, last, id.M. 3, 135:aetas est de ferro,
id. ib. 1, 127:vox,
id. ib. 3, 499:dicta,
id. ib. 9, 126:lapis,
i. e. a gravestone, Prop. 1, 17, 20: cerae, i. e. a last will, testament, Mart. 4, 70, 2:aetas,
Quint. 12, 4, 2:senectus,
id. 11, 1, 10:virtute pares, necessitate, quae ultimum ac maximum telum est, superiores estis,
Liv. 4, 28, 5:decurritur ad illud extremum atque ultimum senatus consultum,
Caes. B. C. 1, 5. —As subst.: ultĭma, ōrum, n.:perferto et ultima exspectato,
final events, the end, Cic. Fam. 7, 17, 2:ultima vitae,
Calp. Ecl. 3, 91.—Rarely sing.:matrem ultimo aetatis affectam,
Aus. Vict. Or. Gent. Rom. 10.—Adverb.:si fidem ad ultimum fratri praestitisset,
to the last, Liv. 45, 19, 17; 3, 64, 8; 3, 64, 11; also (more freq.) at last, lastly, finally, = ad extremum, ad postremum, postremo:si qualis in cives, talis ad ultimum in liberos esset,
Liv. 1, 53, 10; 5, 10, 8; 3, 10, 3:ne se ad ultimum perditum irent,
id. 26, 27, 10; so,ultimo,
Suet. Ner. 32 fin.; Petr. 20, 139;and, ultimum,
for the last time, Liv. 1, 29, 3; Curt. 5, 12, 8; App. M. 2, p. 126.—Of degree or rank, and denoting the highest as well as the lowest extreme of either.a.The utmost, extreme, the highest, first, greatest, = summus, extremus:b.summum bonum, quod ultimum appello,
Cic. Fin. 3, 9, 30:ultimae perfectaeque naturae,
id. N. D. 2, 12, 33:ut absit ab ultimis vitiis ipse praeceptor ac schola,
Quint. 2, 2, 15:ultimae causae cur perirent, etc.,
Hor. C. 1, 16, 18:scelus,
Curt. 5, 12, 17:rex ad ultimum periculum venit,
id. 7, 6, 22:facinus,
id. 8, 8, 2; 6, 3, 13; 6, 9, 11:necessitas,
id. 9, 12, 6; Liv. 2, 43, 3; 3, 4, 9; Sen. Clem. 1, 12, 5:ad ultimam inopiam adducere,
Liv. 6, 3, 4; 37, 31, 2:ad ultimos casus servari,
id. 27, 10, 11:dedecus,
Curt. 9, 5, 11:exsecrationes,
Just. 24, 2, 8: ultimum supplicium, extreme (i. e. capital) punishment, Caes. B. C. 1, 84; so,poena,
Liv. 3, 58, 10; Plin. Ep. 2, 11, 8:desperatio,
Tac. H. 2, 48; 2, 44; Curt. 10, 8, 9; Liv. 42, 66, 1; Sen. Contr. 4, 29, 2:discrimen ultimum vitae et regni,
Liv. 37, 53, 16; 23, 21, 2:ad ultimam perductus tristitiam,
Petr. 24.—Esp., as subst.: ultĭ-ma, ōrum, n.:omnia ultima pati,
every extremity, the worst, Liv. 37, 54, 2:ultima pati,
Ov. M. 14, 483; id. Tr. 3, 2, 11; Curt. 3, 1, 6:ultima audere,
Liv. 3, 2, 11:priusquam ultima experirentur,
id. 2, 28, 9.—Rarely sing.:paene in ultimum gladiorum erupit impunitas,
Vell. 2, 125, 2:ad ultimum inopiae adducere,
to the last degree. Liv. 23, 19, 2; 31, 38, 1:ad ultimum periculi pervenire,
Curt. 8, 1, 15.— Trop.:ut in pecude, nisi quae vis obstitit, videmus naturam suo quodam itinere ad ultimum pervenire,
Cic. N. D. 2, 13, 35.—Adverb.:ad ultimum pro fide morituri,
Curt. 3, 1, 7:consilium sceleratum, sed non ad ultimum demens,
in the extreme, utterly, to the last degree, Liv. 28, 28, 8.—The lowest, meanest (very rare):qui se Philippum regiaeque stirpis ferebat, cum esset ultimae,
Vell. 1, 11, 1:principibus placuisse viris non ultima laus est,
Hor. Ep. 1, 17, 35: ultima sit laudes inter ut illa tuas, Auct. Cons. ad Liv. 17:ultima pistoris illa uxor,
the worst, App. M. 9, p. 224, 26.— Subst.:ut vigiliis et labore cum ultimis militum certaret (consul),
Liv. 34, 18, 5:in ultimis laudum,
id. 30, 30, 4:in ultimis ponere,
the lowest, meanest things, Plin. 17, 12, 18, § 91. -
62 ulteriores
ulter, tra, trum, adj. ( comp. ulterior, us; sup. ultimus) [cf.: uls, ollus, olim; and the advv. ultra, ultro], prop. that is beyond or on the other side. The posit. is not found, but the comp. and sup. are very freq.I.Comp.: ultĕrĭor, ĭus, farther, on the farther side, that is beyond, ulterior:B.quis est ulterior?
Ter. Phorm. 4, 2, 10:quorum alter ulteriorem Galliam decernit cum Syriā, alter citeriorem,
i. e. transalpine, Cic. Prov. Cons. 15, 36:Gallia,
id. Att. 8, 3, 3; Caes. B. G. 1, 7:portus,
id. ib. 4, 23:Hispania,
Suet. Caes. 7; 18; 56:pars urbis,
Liv. 34, 20, 5:ripa,
Verg. A. 6, 314; Vell. 2, 107, 1:ulterius medio spatium sol altus habebat,
Ov. M. 2, 417.—As subst.1.ul-tĕrĭōres, um, m. (sc. homines), the more remote, or more distant persons, those beyond:2.cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores tentant,
Caes. B. G. 6, 2: recurritur ex proximis locis;ulteriores non inventi,
Liv. 3, 60, 7:proximi ripae neglegenter, ulteriores exquisitius,
Tac. G. 17.—ultĕrĭōra, um, n. (sc. loca or negotia).(α).Of places, the more remote parts or regions, the districts beyond:(β).Mosellae pons, qui ulteriora coloniae annectit,
Tac. H. 4, 77.—In gen., of things, that which is beyond, things beyond, farther, or in addition; things future:3.ulteriora mirari, praesentia sequi,
Tac. H. 4, 8:ut dum proxima dicimus, struere ulteriora possimus,
things beyond, what is to come, Quint. 10, 7, 8; cf.:pudor est ulteriora loqui,
Ov. F. 5, 532; id. A. A. 3, 769:semper et inventis ulteriora petit,
id. Am. 2, 9, 10.—Rarely sing.: ultĕrĭus, ōris, n., something more, any thing further:II.cujus (fero, tuli) praeteritum perfectum et ulterius non invenitur,
Quint. 1, 6, 26.—Sup.: ultĭmus, a, um, that is farthest beyond, i. e. the farthest, most distant, most remote, the uttermost, extreme, last; often to be rendered as a subst., the farthest or most distant part of any thing, etc. (opp. to citimus, while extremus is opp. to intimus).A.Lit., of space:2.illa minima (luna) quae ultima a caeio, citima terris luce lucebat alienā,
Cic. Rep. 6, 16, 16:partes,
id. ib. 6, 20, 20:in ultimam provinciam se conjecit,
id. Att. 5, 16, 4:devehendum in ultimas maris terrarumque oras,
Liv. 21, 10, 12:orae,
Plaut. Most. 4, 3, 3; Hor. C. 3, 3, 45; Liv. 5, 37, 2:campi,
Plaut. Rud. 4, 3, 95:Hesperia,
Hor. C. 1, 36, 4:Africa,
id. ib. 2, 18, 4:Geloni,
id. ib. 2, 20, 18:in plateā ultimā,
Plaut. Curc. 2, 2, 28; id. Mil. 3, 1, 15:in ultimis aedibus,
Ter. Heaut. 5, 1, 29:spelunca draconis,
Phaedr. 4, 18, 3:cauda,
i. e. the end of, Plin. 9, 5, 4, § 11:mors ultima linea rerum est,
Hor. Ep. 1, 16, 79.—Subst.(α).ultĭmi, ōrum, m. (sc. homines), the farthest or most remote people:(β).recessum primis ultimi non dabant,
Caes. B. G. 5, 43.—ultĭma, ōrum, n. (sc. negotia), the farthest or most remote things:(γ).praeponens ultima primis,
Hor. S. 1, 4, 59:ultima signant,
the goal, Verg. A. 5, 317.—Rarely sing.: ultĭmum, i, n., the last, the end:B.caelum ipsum, quod extremum atque ultimum mundi est,
Cic. Div. 2, 43, 91.—Transf.1.Of time or order of succession, the remotest, earliest, oldest, first; the last, latest, final:2.ultimi et proximi temporis recordatio,
Cic. Prov. Cons. 18, 43:tam multis ab ultimā antiquitate repetitis,
id. Fin. 1, 20, 65:tempora,
id. Leg. 1, 3. 8:initium,
Auct. Her. 1, 9, 14:principium,
Cic. Inv. 2, 2, 5:memoria pueritiae,
id. Arch. 1, 1:memoria saeculorum,
Just. 12, 16, 3:vetustas hominum,
id. 2, 1, 20:sanguinis auctor,
Verg. A. 7, 49:ultima quid referam?
Ov. H. 14, 109: scilicet ultima semper Exspectanda dies homini est, last, id.M. 3, 135:aetas est de ferro,
id. ib. 1, 127:vox,
id. ib. 3, 499:dicta,
id. ib. 9, 126:lapis,
i. e. a gravestone, Prop. 1, 17, 20: cerae, i. e. a last will, testament, Mart. 4, 70, 2:aetas,
Quint. 12, 4, 2:senectus,
id. 11, 1, 10:virtute pares, necessitate, quae ultimum ac maximum telum est, superiores estis,
Liv. 4, 28, 5:decurritur ad illud extremum atque ultimum senatus consultum,
Caes. B. C. 1, 5. —As subst.: ultĭma, ōrum, n.:perferto et ultima exspectato,
final events, the end, Cic. Fam. 7, 17, 2:ultima vitae,
Calp. Ecl. 3, 91.—Rarely sing.:matrem ultimo aetatis affectam,
Aus. Vict. Or. Gent. Rom. 10.—Adverb.:si fidem ad ultimum fratri praestitisset,
to the last, Liv. 45, 19, 17; 3, 64, 8; 3, 64, 11; also (more freq.) at last, lastly, finally, = ad extremum, ad postremum, postremo:si qualis in cives, talis ad ultimum in liberos esset,
Liv. 1, 53, 10; 5, 10, 8; 3, 10, 3:ne se ad ultimum perditum irent,
id. 26, 27, 10; so,ultimo,
Suet. Ner. 32 fin.; Petr. 20, 139;and, ultimum,
for the last time, Liv. 1, 29, 3; Curt. 5, 12, 8; App. M. 2, p. 126.—Of degree or rank, and denoting the highest as well as the lowest extreme of either.a.The utmost, extreme, the highest, first, greatest, = summus, extremus:b.summum bonum, quod ultimum appello,
Cic. Fin. 3, 9, 30:ultimae perfectaeque naturae,
id. N. D. 2, 12, 33:ut absit ab ultimis vitiis ipse praeceptor ac schola,
Quint. 2, 2, 15:ultimae causae cur perirent, etc.,
Hor. C. 1, 16, 18:scelus,
Curt. 5, 12, 17:rex ad ultimum periculum venit,
id. 7, 6, 22:facinus,
id. 8, 8, 2; 6, 3, 13; 6, 9, 11:necessitas,
id. 9, 12, 6; Liv. 2, 43, 3; 3, 4, 9; Sen. Clem. 1, 12, 5:ad ultimam inopiam adducere,
Liv. 6, 3, 4; 37, 31, 2:ad ultimos casus servari,
id. 27, 10, 11:dedecus,
Curt. 9, 5, 11:exsecrationes,
Just. 24, 2, 8: ultimum supplicium, extreme (i. e. capital) punishment, Caes. B. C. 1, 84; so,poena,
Liv. 3, 58, 10; Plin. Ep. 2, 11, 8:desperatio,
Tac. H. 2, 48; 2, 44; Curt. 10, 8, 9; Liv. 42, 66, 1; Sen. Contr. 4, 29, 2:discrimen ultimum vitae et regni,
Liv. 37, 53, 16; 23, 21, 2:ad ultimam perductus tristitiam,
Petr. 24.—Esp., as subst.: ultĭ-ma, ōrum, n.:omnia ultima pati,
every extremity, the worst, Liv. 37, 54, 2:ultima pati,
Ov. M. 14, 483; id. Tr. 3, 2, 11; Curt. 3, 1, 6:ultima audere,
Liv. 3, 2, 11:priusquam ultima experirentur,
id. 2, 28, 9.—Rarely sing.:paene in ultimum gladiorum erupit impunitas,
Vell. 2, 125, 2:ad ultimum inopiae adducere,
to the last degree. Liv. 23, 19, 2; 31, 38, 1:ad ultimum periculi pervenire,
Curt. 8, 1, 15.— Trop.:ut in pecude, nisi quae vis obstitit, videmus naturam suo quodam itinere ad ultimum pervenire,
Cic. N. D. 2, 13, 35.—Adverb.:ad ultimum pro fide morituri,
Curt. 3, 1, 7:consilium sceleratum, sed non ad ultimum demens,
in the extreme, utterly, to the last degree, Liv. 28, 28, 8.—The lowest, meanest (very rare):qui se Philippum regiaeque stirpis ferebat, cum esset ultimae,
Vell. 1, 11, 1:principibus placuisse viris non ultima laus est,
Hor. Ep. 1, 17, 35: ultima sit laudes inter ut illa tuas, Auct. Cons. ad Liv. 17:ultima pistoris illa uxor,
the worst, App. M. 9, p. 224, 26.— Subst.:ut vigiliis et labore cum ultimis militum certaret (consul),
Liv. 34, 18, 5:in ultimis laudum,
id. 30, 30, 4:in ultimis ponere,
the lowest, meanest things, Plin. 17, 12, 18, § 91. -
63 ultima
ulter, tra, trum, adj. ( comp. ulterior, us; sup. ultimus) [cf.: uls, ollus, olim; and the advv. ultra, ultro], prop. that is beyond or on the other side. The posit. is not found, but the comp. and sup. are very freq.I.Comp.: ultĕrĭor, ĭus, farther, on the farther side, that is beyond, ulterior:B.quis est ulterior?
Ter. Phorm. 4, 2, 10:quorum alter ulteriorem Galliam decernit cum Syriā, alter citeriorem,
i. e. transalpine, Cic. Prov. Cons. 15, 36:Gallia,
id. Att. 8, 3, 3; Caes. B. G. 1, 7:portus,
id. ib. 4, 23:Hispania,
Suet. Caes. 7; 18; 56:pars urbis,
Liv. 34, 20, 5:ripa,
Verg. A. 6, 314; Vell. 2, 107, 1:ulterius medio spatium sol altus habebat,
Ov. M. 2, 417.—As subst.1.ul-tĕrĭōres, um, m. (sc. homines), the more remote, or more distant persons, those beyond:2.cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores tentant,
Caes. B. G. 6, 2: recurritur ex proximis locis;ulteriores non inventi,
Liv. 3, 60, 7:proximi ripae neglegenter, ulteriores exquisitius,
Tac. G. 17.—ultĕrĭōra, um, n. (sc. loca or negotia).(α).Of places, the more remote parts or regions, the districts beyond:(β).Mosellae pons, qui ulteriora coloniae annectit,
Tac. H. 4, 77.—In gen., of things, that which is beyond, things beyond, farther, or in addition; things future:3.ulteriora mirari, praesentia sequi,
Tac. H. 4, 8:ut dum proxima dicimus, struere ulteriora possimus,
things beyond, what is to come, Quint. 10, 7, 8; cf.:pudor est ulteriora loqui,
Ov. F. 5, 532; id. A. A. 3, 769:semper et inventis ulteriora petit,
id. Am. 2, 9, 10.—Rarely sing.: ultĕrĭus, ōris, n., something more, any thing further:II.cujus (fero, tuli) praeteritum perfectum et ulterius non invenitur,
Quint. 1, 6, 26.—Sup.: ultĭmus, a, um, that is farthest beyond, i. e. the farthest, most distant, most remote, the uttermost, extreme, last; often to be rendered as a subst., the farthest or most distant part of any thing, etc. (opp. to citimus, while extremus is opp. to intimus).A.Lit., of space:2.illa minima (luna) quae ultima a caeio, citima terris luce lucebat alienā,
Cic. Rep. 6, 16, 16:partes,
id. ib. 6, 20, 20:in ultimam provinciam se conjecit,
id. Att. 5, 16, 4:devehendum in ultimas maris terrarumque oras,
Liv. 21, 10, 12:orae,
Plaut. Most. 4, 3, 3; Hor. C. 3, 3, 45; Liv. 5, 37, 2:campi,
Plaut. Rud. 4, 3, 95:Hesperia,
Hor. C. 1, 36, 4:Africa,
id. ib. 2, 18, 4:Geloni,
id. ib. 2, 20, 18:in plateā ultimā,
Plaut. Curc. 2, 2, 28; id. Mil. 3, 1, 15:in ultimis aedibus,
Ter. Heaut. 5, 1, 29:spelunca draconis,
Phaedr. 4, 18, 3:cauda,
i. e. the end of, Plin. 9, 5, 4, § 11:mors ultima linea rerum est,
Hor. Ep. 1, 16, 79.—Subst.(α).ultĭmi, ōrum, m. (sc. homines), the farthest or most remote people:(β).recessum primis ultimi non dabant,
Caes. B. G. 5, 43.—ultĭma, ōrum, n. (sc. negotia), the farthest or most remote things:(γ).praeponens ultima primis,
Hor. S. 1, 4, 59:ultima signant,
the goal, Verg. A. 5, 317.—Rarely sing.: ultĭmum, i, n., the last, the end:B.caelum ipsum, quod extremum atque ultimum mundi est,
Cic. Div. 2, 43, 91.—Transf.1.Of time or order of succession, the remotest, earliest, oldest, first; the last, latest, final:2.ultimi et proximi temporis recordatio,
Cic. Prov. Cons. 18, 43:tam multis ab ultimā antiquitate repetitis,
id. Fin. 1, 20, 65:tempora,
id. Leg. 1, 3. 8:initium,
Auct. Her. 1, 9, 14:principium,
Cic. Inv. 2, 2, 5:memoria pueritiae,
id. Arch. 1, 1:memoria saeculorum,
Just. 12, 16, 3:vetustas hominum,
id. 2, 1, 20:sanguinis auctor,
Verg. A. 7, 49:ultima quid referam?
Ov. H. 14, 109: scilicet ultima semper Exspectanda dies homini est, last, id.M. 3, 135:aetas est de ferro,
id. ib. 1, 127:vox,
id. ib. 3, 499:dicta,
id. ib. 9, 126:lapis,
i. e. a gravestone, Prop. 1, 17, 20: cerae, i. e. a last will, testament, Mart. 4, 70, 2:aetas,
Quint. 12, 4, 2:senectus,
id. 11, 1, 10:virtute pares, necessitate, quae ultimum ac maximum telum est, superiores estis,
Liv. 4, 28, 5:decurritur ad illud extremum atque ultimum senatus consultum,
Caes. B. C. 1, 5. —As subst.: ultĭma, ōrum, n.:perferto et ultima exspectato,
final events, the end, Cic. Fam. 7, 17, 2:ultima vitae,
Calp. Ecl. 3, 91.—Rarely sing.:matrem ultimo aetatis affectam,
Aus. Vict. Or. Gent. Rom. 10.—Adverb.:si fidem ad ultimum fratri praestitisset,
to the last, Liv. 45, 19, 17; 3, 64, 8; 3, 64, 11; also (more freq.) at last, lastly, finally, = ad extremum, ad postremum, postremo:si qualis in cives, talis ad ultimum in liberos esset,
Liv. 1, 53, 10; 5, 10, 8; 3, 10, 3:ne se ad ultimum perditum irent,
id. 26, 27, 10; so,ultimo,
Suet. Ner. 32 fin.; Petr. 20, 139;and, ultimum,
for the last time, Liv. 1, 29, 3; Curt. 5, 12, 8; App. M. 2, p. 126.—Of degree or rank, and denoting the highest as well as the lowest extreme of either.a.The utmost, extreme, the highest, first, greatest, = summus, extremus:b.summum bonum, quod ultimum appello,
Cic. Fin. 3, 9, 30:ultimae perfectaeque naturae,
id. N. D. 2, 12, 33:ut absit ab ultimis vitiis ipse praeceptor ac schola,
Quint. 2, 2, 15:ultimae causae cur perirent, etc.,
Hor. C. 1, 16, 18:scelus,
Curt. 5, 12, 17:rex ad ultimum periculum venit,
id. 7, 6, 22:facinus,
id. 8, 8, 2; 6, 3, 13; 6, 9, 11:necessitas,
id. 9, 12, 6; Liv. 2, 43, 3; 3, 4, 9; Sen. Clem. 1, 12, 5:ad ultimam inopiam adducere,
Liv. 6, 3, 4; 37, 31, 2:ad ultimos casus servari,
id. 27, 10, 11:dedecus,
Curt. 9, 5, 11:exsecrationes,
Just. 24, 2, 8: ultimum supplicium, extreme (i. e. capital) punishment, Caes. B. C. 1, 84; so,poena,
Liv. 3, 58, 10; Plin. Ep. 2, 11, 8:desperatio,
Tac. H. 2, 48; 2, 44; Curt. 10, 8, 9; Liv. 42, 66, 1; Sen. Contr. 4, 29, 2:discrimen ultimum vitae et regni,
Liv. 37, 53, 16; 23, 21, 2:ad ultimam perductus tristitiam,
Petr. 24.—Esp., as subst.: ultĭ-ma, ōrum, n.:omnia ultima pati,
every extremity, the worst, Liv. 37, 54, 2:ultima pati,
Ov. M. 14, 483; id. Tr. 3, 2, 11; Curt. 3, 1, 6:ultima audere,
Liv. 3, 2, 11:priusquam ultima experirentur,
id. 2, 28, 9.—Rarely sing.:paene in ultimum gladiorum erupit impunitas,
Vell. 2, 125, 2:ad ultimum inopiae adducere,
to the last degree. Liv. 23, 19, 2; 31, 38, 1:ad ultimum periculi pervenire,
Curt. 8, 1, 15.— Trop.:ut in pecude, nisi quae vis obstitit, videmus naturam suo quodam itinere ad ultimum pervenire,
Cic. N. D. 2, 13, 35.—Adverb.:ad ultimum pro fide morituri,
Curt. 3, 1, 7:consilium sceleratum, sed non ad ultimum demens,
in the extreme, utterly, to the last degree, Liv. 28, 28, 8.—The lowest, meanest (very rare):qui se Philippum regiaeque stirpis ferebat, cum esset ultimae,
Vell. 1, 11, 1:principibus placuisse viris non ultima laus est,
Hor. Ep. 1, 17, 35: ultima sit laudes inter ut illa tuas, Auct. Cons. ad Liv. 17:ultima pistoris illa uxor,
the worst, App. M. 9, p. 224, 26.— Subst.:ut vigiliis et labore cum ultimis militum certaret (consul),
Liv. 34, 18, 5:in ultimis laudum,
id. 30, 30, 4:in ultimis ponere,
the lowest, meanest things, Plin. 17, 12, 18, § 91. -
64 ultimi
ulter, tra, trum, adj. ( comp. ulterior, us; sup. ultimus) [cf.: uls, ollus, olim; and the advv. ultra, ultro], prop. that is beyond or on the other side. The posit. is not found, but the comp. and sup. are very freq.I.Comp.: ultĕrĭor, ĭus, farther, on the farther side, that is beyond, ulterior:B.quis est ulterior?
Ter. Phorm. 4, 2, 10:quorum alter ulteriorem Galliam decernit cum Syriā, alter citeriorem,
i. e. transalpine, Cic. Prov. Cons. 15, 36:Gallia,
id. Att. 8, 3, 3; Caes. B. G. 1, 7:portus,
id. ib. 4, 23:Hispania,
Suet. Caes. 7; 18; 56:pars urbis,
Liv. 34, 20, 5:ripa,
Verg. A. 6, 314; Vell. 2, 107, 1:ulterius medio spatium sol altus habebat,
Ov. M. 2, 417.—As subst.1.ul-tĕrĭōres, um, m. (sc. homines), the more remote, or more distant persons, those beyond:2.cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores tentant,
Caes. B. G. 6, 2: recurritur ex proximis locis;ulteriores non inventi,
Liv. 3, 60, 7:proximi ripae neglegenter, ulteriores exquisitius,
Tac. G. 17.—ultĕrĭōra, um, n. (sc. loca or negotia).(α).Of places, the more remote parts or regions, the districts beyond:(β).Mosellae pons, qui ulteriora coloniae annectit,
Tac. H. 4, 77.—In gen., of things, that which is beyond, things beyond, farther, or in addition; things future:3.ulteriora mirari, praesentia sequi,
Tac. H. 4, 8:ut dum proxima dicimus, struere ulteriora possimus,
things beyond, what is to come, Quint. 10, 7, 8; cf.:pudor est ulteriora loqui,
Ov. F. 5, 532; id. A. A. 3, 769:semper et inventis ulteriora petit,
id. Am. 2, 9, 10.—Rarely sing.: ultĕrĭus, ōris, n., something more, any thing further:II.cujus (fero, tuli) praeteritum perfectum et ulterius non invenitur,
Quint. 1, 6, 26.—Sup.: ultĭmus, a, um, that is farthest beyond, i. e. the farthest, most distant, most remote, the uttermost, extreme, last; often to be rendered as a subst., the farthest or most distant part of any thing, etc. (opp. to citimus, while extremus is opp. to intimus).A.Lit., of space:2.illa minima (luna) quae ultima a caeio, citima terris luce lucebat alienā,
Cic. Rep. 6, 16, 16:partes,
id. ib. 6, 20, 20:in ultimam provinciam se conjecit,
id. Att. 5, 16, 4:devehendum in ultimas maris terrarumque oras,
Liv. 21, 10, 12:orae,
Plaut. Most. 4, 3, 3; Hor. C. 3, 3, 45; Liv. 5, 37, 2:campi,
Plaut. Rud. 4, 3, 95:Hesperia,
Hor. C. 1, 36, 4:Africa,
id. ib. 2, 18, 4:Geloni,
id. ib. 2, 20, 18:in plateā ultimā,
Plaut. Curc. 2, 2, 28; id. Mil. 3, 1, 15:in ultimis aedibus,
Ter. Heaut. 5, 1, 29:spelunca draconis,
Phaedr. 4, 18, 3:cauda,
i. e. the end of, Plin. 9, 5, 4, § 11:mors ultima linea rerum est,
Hor. Ep. 1, 16, 79.—Subst.(α).ultĭmi, ōrum, m. (sc. homines), the farthest or most remote people:(β).recessum primis ultimi non dabant,
Caes. B. G. 5, 43.—ultĭma, ōrum, n. (sc. negotia), the farthest or most remote things:(γ).praeponens ultima primis,
Hor. S. 1, 4, 59:ultima signant,
the goal, Verg. A. 5, 317.—Rarely sing.: ultĭmum, i, n., the last, the end:B.caelum ipsum, quod extremum atque ultimum mundi est,
Cic. Div. 2, 43, 91.—Transf.1.Of time or order of succession, the remotest, earliest, oldest, first; the last, latest, final:2.ultimi et proximi temporis recordatio,
Cic. Prov. Cons. 18, 43:tam multis ab ultimā antiquitate repetitis,
id. Fin. 1, 20, 65:tempora,
id. Leg. 1, 3. 8:initium,
Auct. Her. 1, 9, 14:principium,
Cic. Inv. 2, 2, 5:memoria pueritiae,
id. Arch. 1, 1:memoria saeculorum,
Just. 12, 16, 3:vetustas hominum,
id. 2, 1, 20:sanguinis auctor,
Verg. A. 7, 49:ultima quid referam?
Ov. H. 14, 109: scilicet ultima semper Exspectanda dies homini est, last, id.M. 3, 135:aetas est de ferro,
id. ib. 1, 127:vox,
id. ib. 3, 499:dicta,
id. ib. 9, 126:lapis,
i. e. a gravestone, Prop. 1, 17, 20: cerae, i. e. a last will, testament, Mart. 4, 70, 2:aetas,
Quint. 12, 4, 2:senectus,
id. 11, 1, 10:virtute pares, necessitate, quae ultimum ac maximum telum est, superiores estis,
Liv. 4, 28, 5:decurritur ad illud extremum atque ultimum senatus consultum,
Caes. B. C. 1, 5. —As subst.: ultĭma, ōrum, n.:perferto et ultima exspectato,
final events, the end, Cic. Fam. 7, 17, 2:ultima vitae,
Calp. Ecl. 3, 91.—Rarely sing.:matrem ultimo aetatis affectam,
Aus. Vict. Or. Gent. Rom. 10.—Adverb.:si fidem ad ultimum fratri praestitisset,
to the last, Liv. 45, 19, 17; 3, 64, 8; 3, 64, 11; also (more freq.) at last, lastly, finally, = ad extremum, ad postremum, postremo:si qualis in cives, talis ad ultimum in liberos esset,
Liv. 1, 53, 10; 5, 10, 8; 3, 10, 3:ne se ad ultimum perditum irent,
id. 26, 27, 10; so,ultimo,
Suet. Ner. 32 fin.; Petr. 20, 139;and, ultimum,
for the last time, Liv. 1, 29, 3; Curt. 5, 12, 8; App. M. 2, p. 126.—Of degree or rank, and denoting the highest as well as the lowest extreme of either.a.The utmost, extreme, the highest, first, greatest, = summus, extremus:b.summum bonum, quod ultimum appello,
Cic. Fin. 3, 9, 30:ultimae perfectaeque naturae,
id. N. D. 2, 12, 33:ut absit ab ultimis vitiis ipse praeceptor ac schola,
Quint. 2, 2, 15:ultimae causae cur perirent, etc.,
Hor. C. 1, 16, 18:scelus,
Curt. 5, 12, 17:rex ad ultimum periculum venit,
id. 7, 6, 22:facinus,
id. 8, 8, 2; 6, 3, 13; 6, 9, 11:necessitas,
id. 9, 12, 6; Liv. 2, 43, 3; 3, 4, 9; Sen. Clem. 1, 12, 5:ad ultimam inopiam adducere,
Liv. 6, 3, 4; 37, 31, 2:ad ultimos casus servari,
id. 27, 10, 11:dedecus,
Curt. 9, 5, 11:exsecrationes,
Just. 24, 2, 8: ultimum supplicium, extreme (i. e. capital) punishment, Caes. B. C. 1, 84; so,poena,
Liv. 3, 58, 10; Plin. Ep. 2, 11, 8:desperatio,
Tac. H. 2, 48; 2, 44; Curt. 10, 8, 9; Liv. 42, 66, 1; Sen. Contr. 4, 29, 2:discrimen ultimum vitae et regni,
Liv. 37, 53, 16; 23, 21, 2:ad ultimam perductus tristitiam,
Petr. 24.—Esp., as subst.: ultĭ-ma, ōrum, n.:omnia ultima pati,
every extremity, the worst, Liv. 37, 54, 2:ultima pati,
Ov. M. 14, 483; id. Tr. 3, 2, 11; Curt. 3, 1, 6:ultima audere,
Liv. 3, 2, 11:priusquam ultima experirentur,
id. 2, 28, 9.—Rarely sing.:paene in ultimum gladiorum erupit impunitas,
Vell. 2, 125, 2:ad ultimum inopiae adducere,
to the last degree. Liv. 23, 19, 2; 31, 38, 1:ad ultimum periculi pervenire,
Curt. 8, 1, 15.— Trop.:ut in pecude, nisi quae vis obstitit, videmus naturam suo quodam itinere ad ultimum pervenire,
Cic. N. D. 2, 13, 35.—Adverb.:ad ultimum pro fide morituri,
Curt. 3, 1, 7:consilium sceleratum, sed non ad ultimum demens,
in the extreme, utterly, to the last degree, Liv. 28, 28, 8.—The lowest, meanest (very rare):qui se Philippum regiaeque stirpis ferebat, cum esset ultimae,
Vell. 1, 11, 1:principibus placuisse viris non ultima laus est,
Hor. Ep. 1, 17, 35: ultima sit laudes inter ut illa tuas, Auct. Cons. ad Liv. 17:ultima pistoris illa uxor,
the worst, App. M. 9, p. 224, 26.— Subst.:ut vigiliis et labore cum ultimis militum certaret (consul),
Liv. 34, 18, 5:in ultimis laudum,
id. 30, 30, 4:in ultimis ponere,
the lowest, meanest things, Plin. 17, 12, 18, § 91. -
65 ācer
ācer ācris, ācre, adj. with comp. and sup. [2 AC-], to the senses, sharp, piercing, penetrating, cutting, irritating, pungent: oculi: favilla non acris, no longer glowing, O.: acrior voltus, keener look, O.: acrem flammae sonitum, V.: acri tibiā, H.: canes naribus acres, O.: acetum, H.: stimuli, V.: sol acrior, fierce, H.: stomachus, irritated, H.: hiemps, severe, H.: Aufidus, impetuous, H.— Of mind, etc., violent, vehement, consuming, bitter: odium: dolor, V.: supplicia.—Of intellectual qualities, subtle, acute, penetrating, sagacious, shrewd: animus: ingenium: memoria, ready. — Of moral qualities, active, ardent, eager, spirited, keen, brave, zealous: milites: in armis, V.: acerrimus armis, V.: acer equis, spirited charioteer, V. — Violent, hasty, quick, hot, passionate, fierce, severe: cupiditas: pater acerrimus, enraged, angry, T.: acres contra me: voltus in hostem, H.: virgines in iuvenes unguibus, H.: leo, N.—As subst: ridiculum acri fortius magnas secat res, more effectually than severity, H. — Fig.: prima coitiost acerruma, i. e. most critical, T.: amor gloriae, keen: pocula, excessive, H.: concursus, Cs.: fuga, impetuous, V.: (vos) rapit vis acrior, an irresistible impulse, H.: regno Arsacis acrior est Germanorum libertas, more formidable, Ta.* * *Imaple tree; wood of the maple tree; mapleIIacris -e, acrior -or -us, acerrimus -a -um ADJsharp, bitter, pointed, piercing, shrill; sagacious, keen; severe, vigorous -
66 ad-haerēscō
ad-haerēscō haesī, haesus, ere, inch. [adhaereo], to cleave, stick, adhere: tragula ad turrim, Cs.: summusque in margine versus adhaesit, i. e. was added on the verge of the tablet, O.: adhaerescere ad columnam (Maeniam), to be pilloried as a fraudulent debtor: in me tela adhaeserunt: craterae limus adhaesit, H.: fronte cuspis adhaesit, O.: nactus hoc litus adhaesi, remained, O.: in his locis.—Fig., to cling, adhere: ad quamcunque disciplinam: iustitiae honestatique, to be devoted: oratio ita libere fluebat, ut numquam adhaeresceret, never faltered. — To correspond to, accord with, fit, suit: omnia ad vestrum studium. —To hang on, trail after, be the last: tenesne memoriā te extremum adhaesisse? hung on the end, i. e. were chosen last. -
67 altus
altus adj. with comp. and sup. [P. of alo], nourished, grown great, high, lofty, tall: altior illis, taller, O.: montes, V.—Meton., deep: altissimae radices: altissima flumina, Cs.: altior aqua, Cs.: volnus, V.—Fig., high, elevated, lofty: altissimus dignitatis gradus: rex aetheris Iuppiter, V.: Caesar, H.: Roma, O.: te natura altum genuit: qui altiore animo sunt: alta sperare, greatness, L.— Of the countenance, proud, stern, disdainful: Reiecit alto dona Voltu, H.—Deep, profound: somnus, H.: quies, V.: dissimulatio, Cu. — Ancient, old, remote: altior memoria: genus alto a sanguine Teucri, V.: Sarpedon, V.* * *Ialta -um, altior -or -us, altissimus -a -um ADJhigh; deep/profound; shrill; lofty, noble; deep rooted; far-fetched; grown greatIInourishing, support -
68 antīquitās
antīquitās ātis, f [antiquus], age, antiquity: generis. — Ancient time, antiquity: factum ex omni antiquitate proferre.—Ancient events, the history of ancient times, antiquity: tenenda est omnis antiquitas: antiquitatis amator, N.—Men of former times, the ancients: antiquitatis memoria: antiquitas melius ea cernebat. — Venerableness, reverend character: eius fani.* * *antiquity, the good old days; the ancients; virtues of olden times; being old -
69 antīquus (-īcus)
antīquus (-īcus) adj. with comp. and sup. [ante], ancient, former, of old times: tua duritia, former severity, T.: causa antiquior memoriā tuā: patria, L.: urbs, V.: antiquae leges et mortuae. — Plur m. as subst, the ancients, ancient writers: antiquorum auctoritas: traditus ab antiquis mos, H.—Old, long in existence, aged: hospes, T.: genus, N.: Graiorum antiquissima scripta, H.: antiquissimum quodque tempus spectare, i. e. longestablished rights, Cs.: antiquum obtinere, to hold fast an old custom, T.: morem antiquum obtines, T. — Fig., old, venerable, reverend, authoritative: fanum Iunonis: templa deum, H.: longe antiquissimum ratus sacra facere, etc., a most venerable custom, L.: antiquior alia causa (amicitiae), more original.—Old-fashioned: (cives) antiquā virtute, T.: homines: vestigia antiqui officii. — Comp, more desirable, preferable: ne quid vitā existimem antiquius: antiquior ei fuit gloria quam regnum: id antiquius consuli fuit, was of more pressing importance, L. -
70 artificiōsus
artificiōsus adj. with comp. and sup. [artificium], full of skill, skilful, artistic: rhetores artificiosissimi. — Skilfully wrought, artistic: opus: est artificiosius (with inf.), Her.— Artificial: genera divinandi: memoria, Her.* * *artificiosa -um, artificiosior -or -us, artificiosissimus -a -um ADJskillfully; technical, by the rules, prescribed by art; artificial, unnatural -
71 at
at or (rarely) ast, conj, but (introducing a contrast to what precedes). I. In a transition, but, but on the other hand, but meanwhile: comminus pugnatum est; at Germani impetūs gladiorum exceperunt, Cs.: alius alii varie... At Cato, etc., S.: paret Amor dictis... At Venus, etc., V.: appellatus est Atticus... At ille... respondit, N.: At regina, etc., V.—Sometimes at simply emphasizes a word: Bellona, si hodie nobis victoriam duis, ast ego templum tibi voveo, I for my part, L. — Esp., interrupting the thought: metuebat. At hunc liberta divisit, etc., H.: dapibus epulamur opimis. At subitae adsunt Harpyiae, V.: at quem ad modum corrupisti?: at quam caeca avaritia est!: huc armati tendunt; at tu, pater deūm, hinc arce hostes, L.—After a negative clause, at sometimes introduces a qualification (a contradiction would require sed or verum): non placet Antonio; at placuit Servilio, and yet: quoniam... at tu tuo supplicio doce, etc., yet at least, L.: si te nulla movet... imago, At ramum agnoscas, V.—Esp., after si, etc., introducing a qualification, but yet, nevertheless, yet: quod si se abstulerunt, at exemplum reliquerunt: si oblivisci non possumus, at tacere: quod si nihil relinquitur... at ego ad deos confugiam, L.—Introducing a minor premise, but (it is also true that), now: at nemo sapiens est nisi fortis, ergo, etc.—Repeated with emphasis: si non virtute... at sermone, at humanitate eius delectamini: at est bonus, at tibi amicus, at, etc., H.—Beginning a discourse: At o deorum quicquid... Quid iste fert tumultus? H.— II. Introducing a direct opposition, but, but on the contrary: iste civis Romanos (coluit)? at nullis infestior fuit: brevis vita... at memoria sempiterna: ut videre piratum non liceret? At contra... hoc iucundissimum spectaculum, etc.: illi delubra decorabant... at hi contra, S.: apud nos... At apud illos e contrario, N.: at etiam sunt qui dicant, but there are even some, etc.: an sine me ille vicit? At ne potuit quidem, but it was not even possible: esto, nihil laudis adeptus est... at vero, etc., but assuredly.—Introducing an objection: quid tandem te impedit? Mosne maiorum? At persaepe, etc., i. e. surely not, for, etc.: at non est tanta... credo, sed, etc., but, it will be urged: at valuit odium, fecit iratus... Quid, si, etc., but, it may be said, etc.—Strengthened by enim or enim vero, but indeed, but surely: at enim non fuit ab Oppianico constitutus, but no, for (it is objected), etc.: At enim vero nemo de plebe consul fuit, but most assuredly, it is objected, L.—In an ironical objection: at vero Pompei voluntatem a me alienabat oratio mea: At, puto, non ultro... Me petiit? O.* * *but, but on the other hand; on the contrary; while, whereas; but yet; at least -
72 cēdō
cēdō cessī, cessus, ere [1 CAD-], to go from, give place, remove, withdraw, go away, depart, retire: cedam atque abibo: ex ingratā civitate: patriā: carinā, Ct.: per ora (hominum), i. e. to be seen, H.: Siciliā sibi omni cedi, to be evacuated, L.: cedere foro, to leave the exchange, i. e. be bankrupt, Iu.: alicui hortorum possessione, i. e. to cede, assign: ut possessionibus cederent: loco cedere, to retreat, N.: ex acie, abandon, L.: locum ex quo cesserant repetunt, L.: cedentes insequi, the retreating enemy, Cs.—Fig., to pass away, go from, drop out, vanish: vitā, die: e vitā: horae quidem cedunt et dies, elapse: memoriā, be forgotten, L.: fiducia cessit Quo tibi, diva, mei? V. —To come to, fall ( as a possession), to fall to the lot of, accrue: ut is quaestus huic cederet: quae captae urbi cessura forent, L.: regnorum cessit Pars Heleno, V.: undae cesserunt piscibus habitandae, O.: summa rerum in ducem cessit, Ta.: aurum in paucorum praedam cessisse, L.: quod cedit in altera iura, H.—To result, happen, turn out, fall out, work: gesta quae prospere ei cesserunt, were successful, N.: neque insidiae prospere cessere, S.: prout prima cessissent, in proportion to his success at the outset, Ta.: Quā Parcae sinebant Cedere res Latio, V.: neque si male cesserat, neque si bene, H.—With in and acc, to take the place of, supply the want of, be a substitute for: poena in vicem fidei cesserat, L.: victoribus fortuna in sapientiam cessit, Ta.: epulae pro stipendio cedunt, are taken in commutation, Ta. — To yield, give place: quasi locum dare et cedere: pete cedentem aëra disco, H.: in tutum, L.: cedere nescius, H.: pars cedere, alii insequi, S.: huc omnis aratri Cessit amor, i. e. to warlike zeal, V.— With dat, to yield to, retreat before, submit to, be overcome by: Viriatho exercitūs nostri imperatoresque cesserunt: hosti, N.: comites, quibus ensis et ignis Cesserunt, i. e. who were unharmed, O.: fortunae, S.: loco iniquo, non hosti cessum, L.: Tu ne cede malis, succumb, V.—To yield in rank, be inferior: nullā re cedens caelestibus: virtute nostris, Cs.: laudibus lanificae artis, O.: in re nullā Agesilao, N.: ut non multum Graecis cederetur, were not inferior.—To comply with, yield to, obey, conform to: auctoritati viri: cessit tibi blandienti Cerberus, H.: deae, O.: Cedo equidem, I comply, V.—To grant, concede, allow, give up, yield, permit: aliquid amicitiae: currum ei, L.: cessit patribus, ut in praesentiā tribuni crearentur, L.* * *Igive/bring here!/hand over, come (now/here); tell/show us, out with it! behold!IIcedere, cessi, cessus Vgo/pass (from/away); withdraw/retire/leave; step aside/make way; take place of; grant, concede, yield, submit; fall back/to; happen/result; start (period) -
73 com-memorō (conm-)
com-memorō (conm-) āvī, ātus, āre, to recall to memory, call to mind, be mindful of, keep in mind, remember: quid dixerim. — To bring to mind, remind of, recall: quid commemorem primum? T.: ea (facta), S.: ad commemorandam amicitiam missi, L.: rem commemorando renovare. — To make mention of, recount, relate: causas, Cs.: societatem: alias (urbīs) captas esse: se pernoctasse cum Socrate, N.: qualis ego in hunc fuerim, T.: de alcuius memoriā: de filio, N.: alquae in regibus. -
74 com-prehendō (conp-)
com-prehendō (conp-) or comprēndō, dī, sus, ere, to bind together, unite: eas navīs funibus, L.—To take hold of, seize, catch, grasp, apprehend: quid (opus est) manibus, si nihil comprehendendum est?: comprehendunt utrumque et orant, Cs.: comprensa manūs effugit imago, V.: forcipe linguam, O.—To include: circuitus rupis XXXII. stadia comprehendit, Cu.—To attack, seize, lay hold of, arrest, catch, apprehend, capture: hunc pro moecho, T.: hostem: fures, Ct.: lictores, L.: alqm in furto: alqm in fugā, Cs.—To detect, discover: adulterium: res indicio. — Of places, to occupy, seize upon: aliis comprehensis collibus munitiones perfecerunt, Cs. — Of fire: ignem, to catch, Cs.: flammā comprehensā naves sunt combustae, Cs.: ignis robora comprendit, V.: avidis comprenditur ignibus agger, O.: comprehensa aedificia, L. — Fig., to take in, grasp, perceive, comprehend: opinionem mentibus: omnia animis: sensu: alqd memoriā, hold.—To comprise, express, describe, recount, narrate: breviter comprehensa sententia: alqd brevi: aliquid dictis, O.: (species) numero, to enumerate, V.: numerum, to reckon, O.—To include, bind, embrace: multos amicitiā: omnibus officiis, per patrem, totam praefecturam. -
75 cōn-fundō
cōn-fundō fūdī, fūsus, ere, to pour together, mingle, mix, blend: ius confusum sectis herbis, H.: (venenum) in poculo confusum: Cumque tuis lacrimis nostras, O.: (Alpheus) Siculis confunditur undis, mingles, V.—To pour out: cruor in fossam confusus, H.—Fig., to mingle, unite, join, combine, blend: vera cum falsis: vis toto confusa mundo: res p. ex tribus generibus confusa: duo populi in unum confusi, L.: Diversum confusa genus panthera camelo, i. e. the giraffe, H.: Rusticus urbano confusus, H.—Poet.: proelia cum Marte, H.—To confound, confuse, jumble together, disorder: signa et ordines peditum atque equitum, L.: foedus, to violate, V.: Imperium, promissa, preces in unum, mingles together, O.: fasque nefasque, O.: mare caelo, Iu.: ora fractis in ossibus, i. e. make undistinguishable, O.: voltum Lunae, to obscure, O.—To disturb, disconcert, confound, perplex: confusa memoria, L.: Rutulum, Iu.—To diffuse, suffuse, spread over: cibus in venam confunditur, diffuses itself: aliquid in totam orationem. -
76 cōnfūtō
cōnfūtō āvī, ātus, āre [com- + FV-], to check, repress, dampen, suppress, diminish: dolores memoriā: audaciam.—To put down, put to silence, confute, refute, overthrow: verbis senem, T.: dictis confutabitur, T.: argumenta: verba rebus, L.* * *confutare, confutavi, confutatus V TRANSrestrain, check, repress, dampen, suppress, diminish; keep from boiling over; abash, silence (accuser); shock; disprove, refute; convict of error; put down -
77 cōnsecrō
cōnsecrō āvī, ātus, āre [com- + sacro], to dedicate, devote, offer as sacred, consecrate: agros: locum certis circa terminis, L.: lucos ac nemora, Ta.: Caesaris statuam, Cs.: candelabrum Iovi: Siciliam Cereri: fratribus aras, S.—To honor as a deity, place among gods, deify, glorify: Liberum: beluae numero consecratae deorum: Aeacum divitibus insulis, consign, i. e. immortalize, H. — To doom to destruction, devote, make accursed, execrate: caput eius, qui contra fecerit: tuum caput sanguine hoc, L. — To surrender: esse (se) iam consecratum Miloni, to the vengeance of. — Fig., to devote, attach devotedly, ascribe as sacred: certis quibusdam sententiis quasi consecrati: utilitas (artis) deorum inventioni consecrata: (viros) ad inmortalitatis memoriam. — To make immortal, immortalize: ratio disputandi (Socratis) Platonis memoriā consecrata: amplissimis monumentis memoriam nominis tui.* * *consecrare, consecravi, consecratus V TRANSconsecrate/dedicate, set apart; hallow, sanctify; deify; curse; vow to a god -
78 cōn-sequor
cōn-sequor secūtus (sequūtus), ī, dep., to follow, follow up, press upon, go after, attend, accompany, pursue. litteras suas prope, L.: se coniecit intro, ego consequor, T.: hos vestigiis.—To follow, pursue (as a foe): copias, Cs.: (alitem) pennis, O.: face iactatā Consequitur ignibus ignes, makes a circle of fire (to the eye), O.—In time, to follow, come after: Cethegum aetate: has res consecuta est mutatio, N.: eius modi sunt tempestates consecutae, uti, etc., Cs.: reliquis consecutis diebus: silentium est consecutum. — To overtake, reach, come up with, attain to, arrive at: hunc fugientem: columbam, V.: rates, O.: ad vesperam consequentur: reliqui legati sunt consecuti, came up, N.: (telum) Consequitur quocumque petit, hits, O.—Fig., to follow, copy, imitate, adopt, obey: Chrysippum Diogenes consequens: Necessest consilia consequi consimilia, T.: mediam consili viam, L. — To follow, ensue, result, be the consequence, arise from: ex quo caedes esset vestrum consecuta: dictum invidia consecuta est, N.: quia libertatem pax consequebatur: illud naturā consequi, ut, etc. — To reach, overtake, obtain, acquire, get, attain: opes quam maximas: honores: eam rem, Cs.: fructum amplissimum ex vestro iudicio: omnia per senatum: suis meritis inpunitatem: gloriam victoriis, N.: in hac pernicie rei p. gratiam: multum in eo se consequi dicebat, quod, etc., that it was a great advantage to him, N.: perverse dicere perverse dicendo, acquire bad habits of speaking.—To reach, come to, overtake, strike: matrem mors consecutast, T.: tanta prosperitas Caesarem est consecuta, ut, N.—To become like, attain, come up to, equal: aliquem maiorem. — To attain to, understand, perceive, learn, know: plura, N.: omnīs illorum conatūs: facta memoriā: tantam causam diligentiā: quid copiarum haberes.—Of speech, to attain, be equal to, do justice to: laudes eius verbis: omnia verbis. -
79 cōn-sōlor
cōn-sōlor ātus, ārī, dep., to encourage, animate, console, cheer, comfort: alqm, Cs.: alqm in miseriis: Piliam meis verbis, in my name: alqd consolandi tui gratiā dicere: me ipse illo solacio, quod, etc.: se per litteras: consolando iuvero, T.: officia consolantium: quo consolante doleres? who would console you? O.: consolatus rogat, encouraging him, Cs.—To mitigate, alleviate, lighten, relieve, soothe: doloris diuturnitatem: brevitatem vitae posteritatis memoriā: desiderium tui spe. -
80 cōnstāns
cōnstāns antis, adj. with comp. and sup. [P. of consto], firm, unchangeable, constant, immovable, uniform, steady, fixed, stable, invariable, regular, persistent: cursūs: constanti voltu, L.: aetas, mature: pax, uninterrupted, L.: fides, H.—Consistent, harmonious: oratio: nihil dici constantius: constans parum memoria huius anni, L.: haruspicum voce, unanimous: rumores.—Fig., trustworthy, sure, steadfast, constant, faithful, unchanging: amici: inimici, N.: omnium constantissimus: constantior In vitiis, H.* * *constantis (gen.), constantior -or -us, constantissimus -a -um ADJconstant, unchanging; steadfast, resolute; steady, stable; immovable; secure; consistent; standing firm; firm; persistent; mentally/morally settled/certain
См. также в других словарях:
memoria — (Del lat. memorĭa). 1. f. Facultad psíquica por medio de la cual se retiene y recuerda el pasado. 2. En la filosofía escolástica, una de las potencias del alma. 3. Recuerdo que se hace o aviso que se da de algo pasado. 4. Exposición de hechos,… … Diccionario de la lengua española
memoria — sustantivo femenino 1. Uso/registro: coloquial. Pragmática: intensificador. Facultad de retener y recordar el pasado: María se queja de que está perdiendo la memoria. Ana aprueba todo por la memoria que tiene. memoria de elefante Memoria muy… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
memoria — /me mɔrja/ s.f. [dal lat. memoria, der. di memor ŏris memore ]. 1. [capacità della mente di ricordare: avere buona m. ] ▶◀ ‖ mente. ● Espressioni: cancellare dalla memoria ▶◀ dimenticare, (lett.) obliare, rimuovere, scordare. ◀▶ richiamare alla… … Enciclopedia Italiana
memoria — f. neurol. Facultad mental que permite recordar las impresiones, ideas y sensaciones, y reproducirlas consciente o inconscientemente. Medical Dictionary. 2011. memoria … Diccionario médico
memoria — memòria (s.f.) Capacità dell oratore di ricordare il discorso, che viene costruito dalle precedenti operazioni di inventio, dispositio ed elocutio; la memoria segue l elocutio nella serie delle operazioni retoriche, ed è seguita dalla… … Dizionario di retorica par stefano arduini & matteo damiani
memória — s. f. 1. Faculdade pela qual o espírito conserva ideias ou imagens, ou as readquire sem grande esforço. 2. Lembrança. 3. Monumento comemorativo. 4. Nome, fama (que sobrevive à pessoa ou ao fato). 5. Recordação, presente. 6. Dissertação literária… … Dicionário da Língua Portuguesa
Memória — Administration Pays Portugal … Wikipédia en Français
Memoria — ist ein Begriff aus der Rhetorik eine Bezeichnung für das Memorialwesen Gedächtniskirche für einen Märtyrer oder Heiligen ein Fachausdruck der Architekturgeschichte, s. Memoria (Architektur) ein Album der argentinischen Popband Erreway, siehe… … Deutsch Wikipedia
Memoria — Me*mo ri*a, n. [L.] Memory. [1913 Webster] {Memoria technica}, technical memory; a contrivance for aiding the memory. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Memorĭa — (lat.), das Gedächtniß; M. localis, Orts , M. realis. Sach , M. verbalis, Wortgedächtniß … Pierer's Universal-Lexikon
Memorĭa — (lat.), das Gedächtnis; in memoriam, zur Erinnerung, Mahnung … Meyers Großes Konversations-Lexikon