marnować

См. также в других словарях:

• marnować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, marnowaćnuję, marnowaćnuje, marnowaćany {{/stl 8}}– zmarnować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować, że coś staje się bezużyteczne, traci wartość, zostaje zniszczone; zużywać bez pożytku,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• marnować — ndk IV, marnowaćnuję, marnowaćnujesz, marnowaćnuj, marnowaćował, marnowaćowany «zużywać bez korzyści, bez potrzeby, ze szkodą; doprowadzać do zniszczenia; nie wykorzystywać należycie; trwonić, niszczyć, tracić» Marnować czas, pieniądze, siły na… …   Słownik języka polskiego

• marnować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie być wykorzystanym należycie, nie móc rozwijać w pełni swoich możliwości, talentu itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czyjś talent marnuje się. Ktoś marnuje się, pracując w biurze. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bomblować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, bomblowaćluję, bomblowaćluje, pot. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} marnować czas na hulankach, zabawiając się i popijając : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bomblować przez cały tydzień w barze …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozmieniać się na drobne — {{/stl 13}}{{stl 7}} marnować swój talent na błahe sprawy; zużywać swoje uzdolnienia, umiejętności na rzeczy mało ważne, zamiast skupić się na jednym wielkim przedsięwzięciu; marnować się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zajmując się tyloma rzeczami naraz,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bałamucić — ndk VIa, bałamucićcę, bałamucićcisz, bałamucićuć, bałamucićcił, bałamucićcony 1. «starać się pozyskać czyjeś (zwykle kobiety) względy, zawracać komuś głowę; flirtować, kokietować» Bałamucić dziewczynę. Bałamucić cudzą żonę. 2. «wprowadzać w błąd; …   Słownik języka polskiego

• bezużytecznie — przysłów. od bezużyteczny Marnować bezużytecznie czas. Ziemia nie uprawiana, leżąca bezużytecznie …   Słownik języka polskiego

• błoto — n III, Ms. błocie; lm D. błot 1. «rozmokła, gliniasta ziemia, tworząca gęstą, lepką masę» Grzęznąć w błocie. Brnąć po błocie. Ubrudzić sobie błotem pantofle. Wpaść w błoto. ∆ med. Błoto lecznicze «borowina» ◊ Rzucać pieniądze w błoto «marnować,… …   Słownik języka polskiego

• czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… …   Słownik języka polskiego

• lubić — ndk VIa, lubićbię, lubićbisz, lub, lubićbił, lubićbiany «znajdować w czymś upodobanie, przyjemność, mieć skłonność do czegoś lub kogoś; czuć do kogoś sympatię, być przywiązanym do kogoś lub czegoś» Lubić kogoś lub coś ogromnie, serdecznie,… …   Słownik języka polskiego

• marnieć — ndk III, marniećeję, marniećejesz, marniećej, marniećniał, marniećnieli «stawać się marnym; marnować się, niszczeć, ginąć; mizernieć» Rośliny marnieją bez wody. Chudnie i marnieje ze zmartwień …   Słownik języka polskiego