Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

mansuetus

  • 1 mansuetus

    mansŭētus, a, um [st2]1 [-] dompté, apprivoisé. [st2]2 [-] doux, bienveillant. [st2]3 [-] calme, tranquille, paisible.
    * * *
    mansŭētus, a, um [st2]1 [-] dompté, apprivoisé. [st2]2 [-] doux, bienveillant. [st2]3 [-] calme, tranquille, paisible.
    * * *
        Mansuetus, pen. prod. Adiectiuum. Terent. Doulx et traictable, Mansuet.
    \
        Mansuetas bestiae, Privees et traictables.

    Dictionarium latinogallicum > mansuetus

  • 2 mansuetus

    mansuetus mansuetus, a, um ручной, приручённый

    Латинско-русский словарь > mansuetus

  • 3 mansuetus

    mansuetus mansuetus, a, um кроткий, тихий

    Латинско-русский словарь > mansuetus

  • 4 mansuetus

    mānsuētus, a, um (manus u. suesco), eig. an die Hand gewöhnt; dah. zahm, I) eig., v. Tieren (Ggstz. ferus), sus, Liv.: iuvencus, Varro: poet übtr., stabula, der zahmen Tiere, Gratt cyn. 164. – II) (wie ἥμερος) übtr. = sanftmütig, gutmütig, gutherzig, mild, gelassen, umgänglich, friedlich, friedliebend (Ggstz. ferus), mansueti animi officia, eines empfindsamen Herzens, Ter.: nimium animis estis simplicibus et mansuetis, Cornif. rhet.: ut in victoria mitior mansuetiorque fiat, Sulp. Asell. fr.: mansuetus in senatu... in edictis ferus, Cic.: ut mansuetissimus viderer, Cic.: Musae mansuetiores, sanftere, friedlichere Musen (Beschäftigung mit Philosophie, Rhetorik u.a. im Ggstz. zu der gerichtl., oft leidenschaftlichen Beredsamkeit), Cic.: manus, Ov.: Amor, Prop.: litora, stille, nicht stürmische, Prop.: malum, Liv.: fiet mansuetior ira, Ov.

    lateinisch-deutsches > mansuetus

  • 5 mansuetus

    mānsuētus, a, um (manus u. suesco), eig. an die Hand gewöhnt; dah. zahm, I) eig., v. Tieren (Ggstz. ferus), sus, Liv.: iuvencus, Varro: poet übtr., stabula, der zahmen Tiere, Gratt cyn. 164. – II) (wie ἥμερος) übtr. = sanftmütig, gutmütig, gutherzig, mild, gelassen, umgänglich, friedlich, friedliebend (Ggstz. ferus), mansueti animi officia, eines empfindsamen Herzens, Ter.: nimium animis estis simplicibus et mansuetis, Cornif. rhet.: ut in victoria mitior mansuetiorque fiat, Sulp. Asell. fr.: mansuetus in senatu... in edictis ferus, Cic.: ut mansuetissimus viderer, Cic.: Musae mansuetiores, sanftere, friedlichere Musen (Beschäftigung mit Philosophie, Rhetorik u.a. im Ggstz. zu der gerichtl., oft leidenschaftlichen Beredsamkeit), Cic.: manus, Ov.: Amor, Prop.: litora, stille, nicht stürmische, Prop.: malum, Liv.: fiet mansuetior ira, Ov.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mansuetus

  • 6 mansuetus

    mānsuētus, a, um [ manus + suetus ]
    1) ручной, приручённый (sus L; bestia Dig)
    2) кроткий, тихий, мягкий (animus Ter, rhH. etc.); спокойный ( litora Ptp)

    Латинско-русский словарь > mansuetus

  • 7 mānsuētus

        mānsuētus adj. with comp. and sup.    [P. of mansuesco], tamed, tame: sus, L.—Fig., mild, soft, gentle, quiet: animus, T.: in senatu: malum, L.: me refero ad mansuetiores Musas: mansuetior ira, O.: ut mansuetissimus viderer.
    * * *
    mansueta, mansuetum ADJ
    tame; mild, gentle; less harsh/severe

    Latin-English dictionary > mānsuētus

  • 8 mansuetus

    mansŭētus, a, um, Part. and P. a., v. mansuesco.

    Lewis & Short latin dictionary > mansuetus

  • 9 mansuetus

    I.
    tame, mild, gentle.
    II.
    mild, soft, gentle.

    Latin-English dictionary of medieval > mansuetus

  • 10 Sylvilagus mansuetus

    2. RUS
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Sylvilagus mansuetus

  • 11 mansuefactus

    mansuetus, ручной (1. 4. 5 § 5 D. 41, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > mansuefactus

  • 12 mansuesco

    mansŭesco, sŭēvi, sŭētum, 3, v. inch. a. and n. [manus-suesco; lit., to accustom to the hand; hence],
    I.
    Act., to tame, to make tame (in the verb. finit. ante- and post-class.; but cf. infra, mansuetus).
    A.
    Lit.:

    silvestria animalia,

    Varr. R. R. 2, 1, 4:

    tigres, Coripp. Johann. 6, 253: fructus feros,

    Lucr. 5, 1368; v. Lachm. ad h. l.—
    * B.
    Trop., to render mild, gentle, or peaceable: gentes, Coripp. Johann. 6, 484.—
    II.
    Neutr. ( = mansuetum fieri), to become or grow tame (in the verb. finit. only poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Lit.:

    buculi triduo fere mansuescunt,

    Col. 6, 2, 4:

    ferae,

    Luc. 4, 237.—
    B.
    Trop., to grow tame, gentle, mild, soft:

    nesciaque humanis precibus mansuescere corda,

    Verg. G. 4, 470:

    umor,

    Lucr. 2, 475:

    tellus,

    Verg. G. 2, 239:

    radii,

    Petr. 122:

    fera mansuescere jussa,

    Juv. 11, 104.—Hence, mansŭētus (MASVETA, Inscr. Grut. 688, 2), a, um, P. a., tamed, tame.
    A.
    Lit.:

    juvenci diebus paucis erunt mansueti,

    Varr. R. R. 1, 20, 2:

    sus,

    Liv. 35, 49:

    cum (apes) sint neque mansueti generis, neque feri,

    Plin. 11, 5, 4, § 12:

    stabula, i. e. mansuetarum pecudum,

    Grat. Cyn. 164.—
    B.
    Trop., mild, soft, gentle, quiet, etc. (syn. mitis;

    opp. ferus): illud quaero, cur tam subito mansuetus in senatu fuerit, cum in edictis tam fuisset ferus,

    Cic. Phil. 3, 9, 23:

    amor,

    Prop. 1, 9, 12:

    manus,

    id. 3, 14, 10:

    malum,

    Liv. 3, 16:

    litora,

    tranquil, not stormy, Prop. 1, 17, 28.— Comp.: ut mitior mansuetiorque fiat, Asellio ap. Prisc. p. 668 P.:

    nam me jam ab orationibus dijungo fere, referoque ad mansuetiores Musas,

    Cic. Fam. 1, 9, 23:

    ira,

    Ov. Tr. 3, 6, 23.— Sup.:

    ut mansuetissimus viderer,

    Cic. de Or. 2, 49, 201:

    ingenium,

    Val. Max. 2, 7, 11.—Hence, adv.: mansŭētē (acc. to B.), gently, mildly, calmly, quietly, etc.:

    clementer, mansuete factum,

    Cic. Marcell. 3, 9:

    adeo tum imperio meliori animus mansuete obediens erat,

    Liv. 3, 29, 3:

    ferre fortunam,

    Auct. Her. 4, 52, 65.— Comp.:

    mansuetius versari,

    App. M. 9, p. 236, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > mansuesco

  • 13 immansuetus

    im-mānsuētus, a, um, Adv. (in u. mansuetus), ungezähmt, unbändig, wild, bos, Sen.: gens, ungebildet, Cic.: ingenium, Ov.: quid immansuetius? Sen. ad Helv. 6, 5: ventus immansuetissimus, Ov. her. 17 (18), 37.

    lateinisch-deutsches > immansuetus

  • 14 mansuefacio

    mansŭēfăcĭo, ĕre, fēci, factum [mansuetus + facio] - tr. - [st2]1 [-] apprivoiser. [st2]2 [-] adoucir (caractère), civiliser.    - plebem mansuefacere, Plin. 3: adoucir la plèbe.
    * * *
    mansŭēfăcĭo, ĕre, fēci, factum [mansuetus + facio] - tr. - [st2]1 [-] apprivoiser. [st2]2 [-] adoucir (caractère), civiliser.    - plebem mansuefacere, Plin. 3: adoucir la plèbe.
    * * *
        Mansuefacio, mansuefacis, pen. cor. mansuefeci, mansuefacere. Plin. Apprivoiser, Addoulcir.
    \
        Locus mansuefactus. Caesar. Desfriché.

    Dictionarium latinogallicum > mansuefacio

  • 15 mansuefio

    mansŭēfīo, fĭĕri, factus sum [mansuetus + facio] [st2]1 [-] s’apprivoiser. [st2]2 [-] s’adoucir (en parl. du caractère).    - mansuefactus, a, um: - [abcl]a - Plin. apprivoisé. [st2]2 [-] adouci.
    * * *
    mansŭēfīo, fĭĕri, factus sum [mansuetus + facio] [st2]1 [-] s’apprivoiser. [st2]2 [-] s’adoucir (en parl. du caractère).    - mansuefactus, a, um: - [abcl]a - Plin. apprivoisé. [st2]2 [-] adouci.
    * * *
        Mansuefio, penul. prod. mansuefis, pen. indiff. mansuefieri. Caesar. S'apprivoiser.

    Dictionarium latinogallicum > mansuefio

  • 16 mansuetarius

    mansŭētārĭus, ĭi, m. [mansuetus] Lampr. celui qui apprivoise les animaux, dompteur.
    * * *
    mansŭētārĭus, ĭi, m. [mansuetus] Lampr. celui qui apprivoise les animaux, dompteur.
    * * *
        Mansuetarius, mansuetarii. Lampridius. Qui apprivoise les bestes sauvages.

    Dictionarium latinogallicum > mansuetarius

  • 17 mansuetudo

    mansŭētūdo, ĭnis, f. [mansuetus] [st2]1 [-] douceur (des animaux domptés). [st2]2 [-] douceur, bonté, mansuétude, bienveillance.    - ut sua clementia ac mansuetudine in eos utatur, Caes. BG. 2: qu’il les traite avec la clémence et la bonté qui sont dans sa nature.    - mansuetudo tua, Eutr.: votre Mansuétude (titre donné aux empereurs romains).
    * * *
    mansŭētūdo, ĭnis, f. [mansuetus] [st2]1 [-] douceur (des animaux domptés). [st2]2 [-] douceur, bonté, mansuétude, bienveillance.    - ut sua clementia ac mansuetudine in eos utatur, Caes. BG. 2: qu’il les traite avec la clémence et la bonté qui sont dans sa nature.    - mansuetudo tua, Eutr.: votre Mansuétude (titre donné aux empereurs romains).
    * * *
        Mansuetudo, pen. prod. Cic. Doulceur et privaulté, Mansuetude.

    Dictionarium latinogallicum > mansuetudo

  • 18 immansuetus

    im-mānsuētus, a, um, Adv. (in u. mansuetus), ungezähmt, unbändig, wild, bos, Sen.: gens, ungebildet, Cic.: ingenium, Ov.: quid immansuetius? Sen. ad Helv. 6, 5: ventus immansuetissimus, Ov. her. 17 (18), 37.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > immansuetus

  • 19 cicur

    cĭcur, ŭris, adj. [cf. cacula], tame (cf. mansuetus):

    quod a fero discretum id dicitur cicur,

    Varr. L. L. 7, § 91 Müll. (syn. mansuetus; opp. ferus, immanis;

    apparently not used after Cic.): cicurum vel ferarum bestiarum,

    Cic. N. D. 2, 39, 99; id. Lael. 21, 81:

    bestiae immanes, cicures,

    id. Tusc. 5, 13, 38:

    apes (opp. ferae),

    Varr. R. R. 3, 16, 19.—
    II.
    Trop., mild: ingenium, Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 91 Müll.: concilium, i. e. sapiens, Pac. ap. Fest. s. v. incicorem, p. 108, 3 ib.

    Lewis & Short latin dictionary > cicur

  • 20 animus

    ī m.
    1) дух, разумное начало, мысль (ut oculus, sic a., se non videns, alia cernit C)
    2) дух, жизненное начало ( в человеке) ( animi corporisque vires L)
    animantia quaedam animum habent, quaedam tantum animam Sen — одни живые существа имеют дух, другие же только душу (т. е. только дыхание)
    4) желание, стремление, склонность, воля, намерение
    fert a. O, Sl, Su — душа влечёт, т. е. обуревает желание, страстно хочется
    5) чувство, ощущение, страсть, пылкость
    alicui animos in aliquem facere O — внушить кому-л. неприязнь к кому-л.
    aequo animo Ter etc. — равнодушно, безучастно
    exsultare animo O — ликовать, радоваться
    6) характер, натура (a. mansuetus rhH., mollis Sl, parvus H)
    7) настроение, расположение, отношение ( bono animo esse in aliquem Cs)
    8) храбрость, мужество, уверенность в себе
    magnus mihi a. est, hodiernum diem initium libertatis fore T — я крепко надеюсь на то, что нынешний день положит начало освобождению
    10) порыв, сила
    dare animos plāgae V — придавать удару новую силу, т. е. увеличивать скорость (волчка)
    11) надменность, высокомерие
    animos capere C — удовлетворить высокомерие, уважить спесь (ср. 8.)
    12) наслаждение, удовольствие
    animo obsĕqui Pl — предаваться наслаждениям (делать всё, что душе угодно)
    animi causā Pl, C etc. или animi gratiā Pl — для развлечения, для удовольствия
    omnia fert aetas, animum quoque V — годы уносят всё, вплоть до памяти
    14) мнение, суждение
    meo animo Pl, C или ut meus est a. Plпо-моему
    15) сознание, сознательное состояние ( timor abstulit animum O)
    16) лицо, личность
    17) ласк. душа (моя), душенька (mi animel Pl, Ter)

    Латинско-русский словарь > animus

См. также в других словарях:

  • MANSUETUS — alio nomine Iulius, ex Hispaniâ Rapaci legioni additus impuberem filium domiliquerat. Is mox adultus, inter septimanos a Galbâ conscriptus, oblatum forte Patrem inter Vitellianos et vulnere stratum, dum semianimem scrutatur, agnitus agnovit.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Mansuetus, S. (4) — 4S. Mansuetus, Ep. (3. Sept. al. 14. Juni, 25. April, 2. Sept.) Den hl. Mansuetus, Bischof von Toul, setzen die ältern Boll. ins vierte Jahrh. und finden sich hier in Uebereinstimmung mit den neuern Forschungen. Nach Butler u. A. lebte er in… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Mansuetus — Mansueto or Mansuetus is also the name of an early bishop of Milan and of an episcopus Brittanorum ( bishop of the Britons [in Armorica] at the Council of Tours, 461 Saint Mansuetus (French: Mansuy) (died 375) was the first Bishop of Toul. He is… …   Wikipedia

  • Mansuetus — Der Heilige Mansuetus (frz. Mansuy; † im 4. Jahrhundert in Toul) war angeblich der erste Bischof von Toul. Sein Name bedeutet der Sanftmütige. Kirche Saint Mansuy Fontenoy le Château Mansuetus soll auf Anregung des in Trier residierenden Kaisers… …   Deutsch Wikipedia

  • Mansuetus, S. (1) — 1S. Mansuetus, Ep. Conf. (19. Febr.) Dieser hl. Mansuetus lebte in der zweiten Hälfte des 7. Jahrh. als Erzbischof von Mailand. Von ihm weiß man nur, daß er zu Mailand und Rom auf den dort gehaltenen Synoden sich gegen die Monotheleten erklärte.… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Mansuetus, S. (3) — 3S. Mansuetus, M. (25. April). Von diesem hl. Martyrer Mansuetus wissen wir kaum mehr als den Namen. Seine Reliquien kamen im J. 1620 von Rom nach Argentan (Argentanium) in der Normandie. Der 25. April ist nicht der Tag seines Todes, sondern… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Mansuetus, SS. (7) — 7SS. Mansuetus et Soc. MM. (30. Dec.) Die hhl. Mansuetus, Severus, Appianus6, Donatus110, Honorius14 und andere Ungenannte sind Martyrer zu Alexandria und stehen zu obigem Tage im Mart. Rom …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Mansuetus, B. (8) — 8B. Mansuetus (24. Oct.), Mönch in Cisterz und Mitbegründer dieses späterhin so berühmten Ordens, dessen Wachsthum und Blüthe er voraussagte, findet sich wegen seines gottseligen Todes, dem eine himmlische Erscheinung vorausging (Lechner) bei… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Mansuetus, S. (2) — 2S. Mansuetus (28. Febr.), ein Martyrer. S. S. Nicephorus. (III. 724) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Mansuetus, S. (5) — 5S. Mansuetus (6. Sept.), Bischof und Martyrer in Africa unter dem Vandalenkönig Hunnerich. Als solcher ist er bereits (H. L. I. 795) von uns genannt. Er gehörte zu den gelehrteren Bischöfen der Byzacenischen Provinz. Sein Sitz war der Ort… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Mansuetus, S. (6) — 6S. Mansuetus (28. Nov.), Bischof von Urica (Uricita) und Martyrer unter dem Vandalenkönig Genserich, welcher ihn, da er den Arianismus sich anzunehmen weigerte, auf einem glühenden Roste tödten ließ (um d.J. 430). S. S. Papinianus. (Mart. Rom.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»