Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

mallĕŏlus

  • 1 malleolus

    malleolus malleolus, i m молоточек

    Латинско-русский словарь > malleolus

  • 2 malleolus

    mallĕŏlus, i, m. dim. [malleus], a small hammer or mallet.
    I.
    Lit., Cels. 8, 3, 29; Vulg. Jud. 4, 21:

    verba mea sunt quasi malleus conterens petram,

    id. Jer. 23, 29.—
    II.
    Transf.
    A.
    A hammershaped slip, a mallet-shoot for planting:

    malleolus novellus est palmes, innatus prioris anni flagello, cognominatusque a similitudine rei, quod in ea parte, quae deciditur, ex vetere sarmento prominens utrinque, malleoli speciem praebet,

    Col. 3, 6, 3; cf. Plin. 17, 21, 35, § 156:

    malleolos pangere,

    to set in, plant, Col. 3, 3, 12; so,

    deponere,

    id. ib.:

    conserere,

    id. 3, 14, 2:

    demergere,

    id. 3, 18, 2:

    serere sulco, vel scrobe,

    Plin. 17, 22, 35, § 169.—
    B.
    In milit. lang., a kind of fire-dart, Amm. 23, 4, 14; cf. Paul. ex Fest. p. 135 Müll.:

    malleoli, manipuli spartei pice contecti, qui incensi aut in muros aut in testudines jaciuntur,

    Non. 556, 11 sq.: partim malleolos, partim fasces sarmentorum incensos supra vallum, etc., Sisenn. ap. Non. 556, 13:

    malleolos et faces ad inflammandam urbem comparare,

    Cic. Cat. 1, 13, 32; cf. id. Mil. 24, 64: faces taedamque et malleolos stupae illitos pice parari jubet, Liv 42, 64, 3; cf. id. 38, 6, 2. —
    C.
    The tongue of a shoe-buckle:

    malleoli ossei vel aerei,

    Isid. 19, 34, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > malleolus

  • 3 malleolus

    malleolus, ī, m. (Demin. v. malleus), der kleine Hammer, das Hämmerchen, I) eig., Cels. 8, 3. p. 332, 15 D. – Sprichw., esse inter malleum et incudem, Hieron. homil. 3. – II) übtr., wegen der Ähnlichkeit, 1) ein junger Zweig eines Baumes od. Weinstockes, der abgeschnitten worden ist, um in die Erde gesetzt zu werden, ein Fechser, Cic., Colum. u.a. – 2) eine Art Brandpfeile, die auf die Mauern und Häuser einer belagerten Stadt abgeschossen wurden, Cic. u. Liv. – 3) ein Knopf, Knöpfchen, oben an den Sandalen, an dem die Schuhbänder befestigt wurden, malleoli ossei vel aerei, Isid. orig. 19, 34, 10. – / Nbf. malleolum, ī, n., Acta martyr. S. Polycarp. c. 11. Vgl. Löwe Prodr. p. 399 in v. Acisculum (wo malliolum).

    lateinisch-deutsches > malleolus

  • 4 malleolus

    malleolus, ī, m. (Demin. v. malleus), der kleine Hammer, das Hämmerchen, I) eig., Cels. 8, 3. p. 332, 15 D. – Sprichw., esse inter malleum et incudem, Hieron. homil. 3. – II) übtr., wegen der Ähnlichkeit, 1) ein junger Zweig eines Baumes od. Weinstockes, der abgeschnitten worden ist, um in die Erde gesetzt zu werden, ein Fechser, Cic., Colum. u.a. – 2) eine Art Brandpfeile, die auf die Mauern und Häuser einer belagerten Stadt abgeschossen wurden, Cic. u. Liv. – 3) ein Knopf, Knöpfchen, oben an den Sandalen, an dem die Schuhbänder befestigt wurden, malleoli ossei vel aerei, Isid. orig. 19, 34, 10. – Nbf. malleolum, ī, n., Acta martyr. S. Polycarp. c. 11. Vgl. Löwe Prodr. p. 399 in v. Acisculum (wo malliolum).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > malleolus

  • 5 malleolus

        malleolus ī, m dim.    [malleus].—In gardening, a short, set.—In war, a fire-dart, fire-brand: ad inflammandam urbem: malleoli stupae inliti pice, L.
    * * *
    fire-dart; brush for burning (Vulgate Prayer of Azariah 1:23)

    Latin-English dictionary > malleolus

  • 6 malleolus

    [st1]1 [-] malleolus, i, m.: - [abcl][b]a - petit marteau, maillet. - [abcl]b - marcotte, crossette, bouture. - [abcl]c - trait incendiaire, flèche enflammée. - [abcl]d - bouton de soulier.[/b] [st1]2 [-] Malleolus, i, m.: Malléolus (surnom).
    * * *
    [st1]1 [-] malleolus, i, m.: - [abcl][b]a - petit marteau, maillet. - [abcl]b - marcotte, crossette, bouture. - [abcl]c - trait incendiaire, flèche enflammée. - [abcl]d - bouton de soulier.[/b] [st1]2 [-] Malleolus, i, m.: Malléolus (surnom).
    * * *
        Malleolus. Colum. Ci. Marquotte et rossette, Une crocette, ou mailleton, Une vigne nouvelle, Une plante. Aliqui vocant Un maillot. C'est aussi du sarment de vigne sec.

    Dictionarium latinogallicum > malleolus

  • 7 malleolus

    ī m. [demin. к malleus ]
    1) маленький молоток, молоточек CC
    2) отводок или черенок, саженец C, Col, PM

    Латинско-русский словарь > malleolus

  • 8 acceptus

    [st1]1 [-] acceptus, a, um, part. passé de accipio. - [abcl][b]a - reçu. - [abcl]b - appris, qu'on a entendu dire. - [abcl]c - reçu, accueilli, traité.[/b]    - aliquid acceptum ferre, referre alicui: - [abcl]a - porter sur son registre au nom de qqn qqch comme reçu, porter qqch au crédit de qqn, se considérer quitte envers qqn pour qqch. - [abcl]b - fig. imputer qqch à qqn.    - aliquid acceptum ferre, referre alicui: porter, relater sur son registre au nom de qqn qqch comme reçu = porter qqch à l'avoir, au crédit de qqn.    - quod minus Dolabella Verri acceptum rettulit quam Verres illi expensum tulerit HS quingenta triginta quinque milia, Cic. Verr. 1, 100: attendu que Dolabella a consigné au crédit de Verrès cinq cent trente cinq mille sesterces de moins que Verrès n'en a porté à son débit.    - expensa Chrysogono servo HS sescenta milia accepta pupillo Malleolo rettulit, Cic. Verr. 1, 92: il porta comme débités à l'esclave Chrysogonus six cent mille sesterces qui étaient à l'avoir de son pupille Malléolus.    - fig. omnia mala alicui accepta referre, Cic.: imputer tous ses maux à qqn.    - omnia uni accepta Antonio referre, Cic. Phil. 2, 55: porter tout au compte d'Antoine seul.    - virtutem deo acceptam referre, Cic. Nat. 3, 86: reconnaître qu'on est redevable à Dieu de posséder la vertu.    - cf. Cic. Fam. 10, 24, 6 ; Att. 1, 14, 3 ; 11, 1, 2 ; 15, 19, 1; Caes. BC. 3, 57, 4. [st1]2 [-] acceptus, a, um, adj.: a - bien accueilli, agréable.    - acceptus alicui: agréable à qqn.    - res senatui grata acceptaque, Cic. Phil. 13, 50: chose agréable et bienvenue pour le sénat.    - cf. Fam. 16, 21, 7; Tusc. 5, 45.    - nihil deo acceptius quam, Cic. Rep. 6, 13: rien de plus agréable à Dieu que.    - Rhodia uva dis et mensis accepta secundis, Virg. G. 2, 101: le vin de Rhodes, délices des dieux et de nos desserts. b - bien vu, bienvenu.    - maxime plebi acceptus, Caes. BG. 1, 3, 5: le mieux vu du peuple, le plus dans les bonnes grâces.    - longe ante alios acceptissimus militum animis, Liv. 1, 15, 8: placé bien avant les autres dans l'affection des soldats.    - cf. Sall. J. 12, 3; 108, 1; Liv. 35, 15, 4.    - apud aliquem acceptissimus, Plaut. Cap. 714: le mieux vu de qqn.    - diis est acceptum quod... Varr.: les dieux voient avec plaisir que...
    * * *
    [st1]1 [-] acceptus, a, um, part. passé de accipio. - [abcl][b]a - reçu. - [abcl]b - appris, qu'on a entendu dire. - [abcl]c - reçu, accueilli, traité.[/b]    - aliquid acceptum ferre, referre alicui: - [abcl]a - porter sur son registre au nom de qqn qqch comme reçu, porter qqch au crédit de qqn, se considérer quitte envers qqn pour qqch. - [abcl]b - fig. imputer qqch à qqn.    - aliquid acceptum ferre, referre alicui: porter, relater sur son registre au nom de qqn qqch comme reçu = porter qqch à l'avoir, au crédit de qqn.    - quod minus Dolabella Verri acceptum rettulit quam Verres illi expensum tulerit HS quingenta triginta quinque milia, Cic. Verr. 1, 100: attendu que Dolabella a consigné au crédit de Verrès cinq cent trente cinq mille sesterces de moins que Verrès n'en a porté à son débit.    - expensa Chrysogono servo HS sescenta milia accepta pupillo Malleolo rettulit, Cic. Verr. 1, 92: il porta comme débités à l'esclave Chrysogonus six cent mille sesterces qui étaient à l'avoir de son pupille Malléolus.    - fig. omnia mala alicui accepta referre, Cic.: imputer tous ses maux à qqn.    - omnia uni accepta Antonio referre, Cic. Phil. 2, 55: porter tout au compte d'Antoine seul.    - virtutem deo acceptam referre, Cic. Nat. 3, 86: reconnaître qu'on est redevable à Dieu de posséder la vertu.    - cf. Cic. Fam. 10, 24, 6 ; Att. 1, 14, 3 ; 11, 1, 2 ; 15, 19, 1; Caes. BC. 3, 57, 4. [st1]2 [-] acceptus, a, um, adj.: a - bien accueilli, agréable.    - acceptus alicui: agréable à qqn.    - res senatui grata acceptaque, Cic. Phil. 13, 50: chose agréable et bienvenue pour le sénat.    - cf. Fam. 16, 21, 7; Tusc. 5, 45.    - nihil deo acceptius quam, Cic. Rep. 6, 13: rien de plus agréable à Dieu que.    - Rhodia uva dis et mensis accepta secundis, Virg. G. 2, 101: le vin de Rhodes, délices des dieux et de nos desserts. b - bien vu, bienvenu.    - maxime plebi acceptus, Caes. BG. 1, 3, 5: le mieux vu du peuple, le plus dans les bonnes grâces.    - longe ante alios acceptissimus militum animis, Liv. 1, 15, 8: placé bien avant les autres dans l'affection des soldats.    - cf. Sall. J. 12, 3; 108, 1; Liv. 35, 15, 4.    - apud aliquem acceptissimus, Plaut. Cap. 714: le mieux vu de qqn.    - diis est acceptum quod... Varr.: les dieux voient avec plaisir que...
    * * *
        Acceptus, Nomen ex participio. Aggreable.
    \
        Acceptior plebi oratio. Liu. Plus aggreable.
    \
        Acceptissimus apud te seruus. Plaut. Tresaggreable.
    \
        Acceptum in vulgus. Tacit. Aggreable au vulgaire, au commun peuple.

    Dictionarium latinogallicum > acceptus

  • 9 calx

    [st1]1 [-] calx, calcis, f.:    - masc. dans Gratt. 278; v. Charis. 93, 2. a - talon.    - pugnis et calcibus uti, Cic. Sull. 71: se servir des poings et des talons [des mains et des pieds].    - calcem terere calce, Virg. En. 5, 324: toucher du talon le talon du rival qui précède [courir sur ses talons, le serrer de très près].    - advorsum stimulum calces, Ter. Phorm. 78 (s.-ent. jactare): regimber contre l'aiguillon [opposer une résistance inutile].    - calcem impingere alicui rei, Petr. 46, 5: donner un coup de pied à qqch, repousser qqch, délaisser qqch. b - pied; coup de pied, ruade.    - calces deteris, Plaut.: tu me marches sur les pieds.    - nudis calcibus, Juv.: les pieds nus.    - a capite ad calcem, Cic.: de la tête aux pieds.    - calcibus, Plaut.: à coups de pied.    - certare pugnis calcibus unguibus morsu denique, Cic. Tusc. 5: lutter à coups de poing, de pied, avec les ongles, avec les dents enfin.    - calce petere aliquem, Hor. S. 2, 1, 55: lancer une ruade à qqn. c - base, support, pied (d'un mât...).    - cum sua calce (malleolus avulsus) Plin. 17, 156: rameau (scion) détaché de l'arbre avec son talon [avec le bois adhérent à la base].    - calx mali, Vitr. 10, 3, 5: le pied du mât. d - patin d'escalier.    - Vitr. 9, praef. 8. [st1]2 [-] calx, calcis, f.:    - [gr]gr. χάλιξ.    - masc. très rare: Varr. Men. 288; Cato. Agr. 18, 7 II nom. calcis décad.: Fort. 11, 11, 12; Isid. 16, 3, 10 II plur. calces Greg. Tur. Patr. 2, 4. a - pierre à chaux, craie.    - calx viva, Vitr.: chaux vive.    - caementa non calce durata erant, Liv. 21, 11, 8: les moellons n'étaient pas assujettis par de la chaux. b - caillou (pour jouer), pièce, pion.    - calcem ciere, Plaut.: déplacer (bouger) une pièce. c - ligne tracée à la chaux au bout de la carrière; but, terme, fin.    - a calce ad carceres revocari, Cic.: revenir du bout de la carrière au point de départ.    - video calcem, ad quam nihil sit praeterea extimescendum, Cic. Tusc. 1, 8, 15: je vois (pour la vie) un terme au-delà duquel on ne doit rien redouter.    - Cic. Rep. frg. 7; Quint. 8, 5, 30; Gell. 14, 3, 10.    - extra calcem decurrere, Amm. 21, 1, 14: sortir de son sujet, faire une digression.
    * * *
    [st1]1 [-] calx, calcis, f.:    - masc. dans Gratt. 278; v. Charis. 93, 2. a - talon.    - pugnis et calcibus uti, Cic. Sull. 71: se servir des poings et des talons [des mains et des pieds].    - calcem terere calce, Virg. En. 5, 324: toucher du talon le talon du rival qui précède [courir sur ses talons, le serrer de très près].    - advorsum stimulum calces, Ter. Phorm. 78 (s.-ent. jactare): regimber contre l'aiguillon [opposer une résistance inutile].    - calcem impingere alicui rei, Petr. 46, 5: donner un coup de pied à qqch, repousser qqch, délaisser qqch. b - pied; coup de pied, ruade.    - calces deteris, Plaut.: tu me marches sur les pieds.    - nudis calcibus, Juv.: les pieds nus.    - a capite ad calcem, Cic.: de la tête aux pieds.    - calcibus, Plaut.: à coups de pied.    - certare pugnis calcibus unguibus morsu denique, Cic. Tusc. 5: lutter à coups de poing, de pied, avec les ongles, avec les dents enfin.    - calce petere aliquem, Hor. S. 2, 1, 55: lancer une ruade à qqn. c - base, support, pied (d'un mât...).    - cum sua calce (malleolus avulsus) Plin. 17, 156: rameau (scion) détaché de l'arbre avec son talon [avec le bois adhérent à la base].    - calx mali, Vitr. 10, 3, 5: le pied du mât. d - patin d'escalier.    - Vitr. 9, praef. 8. [st1]2 [-] calx, calcis, f.:    - [gr]gr. χάλιξ.    - masc. très rare: Varr. Men. 288; Cato. Agr. 18, 7 II nom. calcis décad.: Fort. 11, 11, 12; Isid. 16, 3, 10 II plur. calces Greg. Tur. Patr. 2, 4. a - pierre à chaux, craie.    - calx viva, Vitr.: chaux vive.    - caementa non calce durata erant, Liv. 21, 11, 8: les moellons n'étaient pas assujettis par de la chaux. b - caillou (pour jouer), pièce, pion.    - calcem ciere, Plaut.: déplacer (bouger) une pièce. c - ligne tracée à la chaux au bout de la carrière; but, terme, fin.    - a calce ad carceres revocari, Cic.: revenir du bout de la carrière au point de départ.    - video calcem, ad quam nihil sit praeterea extimescendum, Cic. Tusc. 1, 8, 15: je vois (pour la vie) un terme au-delà duquel on ne doit rien redouter.    - Cic. Rep. frg. 7; Quint. 8, 5, 30; Gell. 14, 3, 10.    - extra calcem decurrere, Amm. 21, 1, 14: sortir de son sujet, faire une digression.
    * * *
    I.
        Calx, calcis, m. g. et foe. Plaut. Le dessoubz du talon, Le talon.
    \
        A capite vsque ad calcem. Erasmus. Depuis la teste jusques au talon, Depuis le hault jusques au bas, Depuis le commencement jusques à la fin.
    \
        A calce ad carceres. Cic. De la fin au commencement.
    \
        Ferrata calx. Sill. Talon esperonné.
    \
        Concisus pugnis et calcibus. Cic. Bien batu, et tout desrompu à coups de poings et de pieds.
    \
        Cruentare equum ferrata calce. Tant donner de coups d'esperons au cheval qu'il en saigne.
    \
        Petere calce. Horat. Frapper du pied, ou du talon, Regimber.
    \
        Pulsa calce. Sill. Poulser, Frapper.
    \
        Verberare auras calcibus. Virg. Quand un cheval se dresse, et bat des pieds en l'air.
    \
        Vti pugnis et calcibus. Cic. Frapper des poings et des pieds.
    \
        Calces. Terent. Regimbement, Coups de pied.
    \
        Accipe calcem. Iuuenalis. Tien, tu auras ce coup de pied.
    \
        Calx. Cic. Le bout de quelque chose.
    II.
        Calx, calcis, foeminini tantum generis. Plin. De la chaulx.

    Dictionarium latinogallicum > calx

  • 10 malleolaris

    malleolāris, e [ malleolus 2. \]

    Латинско-русский словарь > malleolaris

  • 11 praesidiarius

    praesidiārius, a, um [ praesidium ]
    1) обороняющий, т. е. входящий в состав гарнизона ( milites L)
    2) наместнический, присвоенный наместнику ( toga Spart)
    3) с.-х. запасный ( malleolus Col)

    Латинско-русский словарь > praesidiarius

  • 12 trigemmis

    tri-gemmis, e [ gemma ]

    Латинско-русский словарь > trigemmis

  • 13 iudico

    iūdico, āvī, ātum, āre (ius dico; vgl. Varro LL. 6, 61), Recht sprechen, I) gerichtlich untersuchen, Richter sein, Cic. u.a.: dah. qui iudicat = iudex, Cic., od. insbes. = praetor, Cic.: u. iudicaturi = iudices, Mela: alqm a studio iudicandi revocare, von der Vorliebe zu Gerichtsverhandlungen abbringen, Amm. 30, 4, 1. – II) den richterlichen Ausspruch tun, aburteilen, gerichtlich entscheiden, erkennen, A) eig.: non iud., Cic.: iud. rem, Cic., od. (im allg.) res, das Richteramt üben, Cic. (s. Halm Cic. div. in Caecil. 8): u. so homo in rebus iudicandis spectatus et cognitus, Cic.: rem iudicatam perimere, das Urteil ganz umstoßen, ICt.: res iudicatas irritas facere (umstoßen), Cic.: iud. falsum, Cic.: lites (stlites), Cic.: de ea re inter Marcellos et Claudios patricios (v. den Zentumvirn), Cic.: alqd contra alqm, in etwas gegen jmd. den richterlichen Ausspruch tun, in etwas jmd. verurteilen, Cic. – mit folg. Acc. u. Infin., deberi dotem, Cic.: eos contra rem publicam fecisse, Sall.: im Passiv m. Nom. u. Infin., Malleolus iudicatus est matrem necasse, Cornif. rhet. 1, 23; aber unpers. iudicatum est mit Acc. u. Infin., sed eo certamine vicisse Theopompum iudicatum est, Gell. 10, 18, 6. – iud. alqm, verurteilen, ut iudicetur, qui etc., Cic.: quo iam diu sum iudicatus (zugesprochen), Plaut.: iud. alci perduellionem, Liv.: alci perduellionis, Liv.: alci vel capitis vel pecuniae, Liv.: confessi aeris ac debiti iudicati, Gell. (vgl. Fabri Liv. 23, 14, 3). – iudicata res, eine abgeurteilte Sache (die dah. auch als Norm für andere Fälle gilt, also ein jurist. praeiudicium begründet), Cic. – B) übtr.: 1) den Ausspruch tun, entscheiden, beschließen, bestimmen, sibi ipsi, eigenmächtig, Caes.: cetera ex eventu, Tac.: ita dis immortalibus iudicantibus, ut etc., Iustin.: impers., iudicatum est, es ist entschieden, ausgemacht, gewiß, Cic. – übtr., victoria belli iudicavit, Cic. – 2) urteilen, a) übh.: ii, quos ego posse iudicare arbitrarer, urteilsfähige Männer, Cic.: recte de Catone, Cic.: Iove aequo, ohne Jupiters Zorn, d.i. mit gesundem Menschenverstand, Hor.: de alqa re, Cic. u. Caes.: de alqo, Caes.: m. folg. an u. Konj., posses tamen iudicare, an id ipsum satis elegans esset, Plin. ep. 2, 5, 11. – b) etwas beurteilen, schätzen, taxieren, schließen, alqd (ex) alqa re, etwas nach etwas, alqd ex aliarum ingeniis, Ter.: ex aequo, Cic.: prudentem non ex ipsius habitu, sed ex aliqua re externa, Cic.: multis rebus (aus vielen Umständen), Cic.: pondere, Cic.: sensu oculorum, Cic.: alqd a veri sensu, Brut. in Cic. ep. – c) urteilen = dafür halten, der Meinung sein, glauben, quod ante iudicaram, Cic.: m. dopp. Acc., alqd pulcherrimum (für sehr schön), Caes.: ebenso alqm idoneum, Caes.: ignominiam (für eine Schmach) iudicat gladiator cum inferiore componi, Sen. – m. folg. Acc. u. Infin., sic statuo et iudico neminem omnium tot et tanta habuisse ornamenta dicendi, Cic.: cur hunc tam temere quisquam ab officio discessurum iudicaret? Caes.: im Passiv m. Nom. u. Infin., nos bene emisse iudicati sumus, Cic.: cupidior iudicatus est hic fuisse quam ceteri, Cic. – unpers., iudicandum est m. Acc. u. Infin., quae si hominibus solis nota sunt, hominum causā facta esse iudicandum est, Cic. de nat. deor. 2, 155. – d) öffentlich erklären, bes. m. dopp. Acc. (im Passiv m. dopp. Nom.) = jmd. für od. zu usw., Socratem sapientissimum, Cic.: alqm hostem, Nep.: alqs iudicatur hostis ab alqo, Iustin.: qui fortissimi iudicati essent, Curt. – alqd dignum poenā, Phaedr.: ipse iudicavit, quam etc., Cic. – im Abl. absol., Dolabellā hoste (zum F.) iudicato, Cic.: u. hostibus omnibus iudicatis, Planc. in Cic. ep.: im Dativ, remisit hosti iudicato (Antonio) amicos, dem zum F. erklärten, Suet. – / Archaist. Infin. Präs. Pass. iudicarei, Corp. inscr. Lat. 1, 205. col. 2. lin. 24. – arch. Schreibung ioudicet, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 37: ioudicaverit, ibid. 1, 197, 20: ioudicetur, ibid. 1, 197, 11: ioudicandus, ibid. 1, 198, 82 u. 200, 39.

    lateinisch-deutsches > iudico

  • 14 malleolaris

    malleolāris, e (malleolus), zum Rebschosse gehörig, Colum. de arb. 3, 4.

    lateinisch-deutsches > malleolaris

  • 15 malleolum

    malleolum, s. malleolus /.

    lateinisch-deutsches > malleolum

  • 16 malliolum

    malliolum, s. malleolus /.

    lateinisch-deutsches > malliolum

  • 17 praesidiarius

    praesidiārius, a, um, I) (v. praesidium) zum Schutze-, zur Bedeckung dienend, milites, die in Besatzung liegen, Liv. 29, 8, 7. – übtr., malleolus, der für den Notfall dient, wenn der Weinstock etwa eingehen sollte, Colum 4, 15, 1: palmes, als Ersatz dienend, Colum. 4, 21, 3. – II) (v. praeses) dem Statthalter gehörig, -eigen, toga, Spart. Sev. 1. § 7.

    lateinisch-deutsches > praesidiarius

  • 18 sagitta

    sagitta, ae, f., der Pfeil, I) eig., Cic. u.a.: sagittae venenatae, Solin.: sagittarum scientia, Hygin.: sagittam iacĕre, Tibull.: sagittam conicere, Verg., impellere nervo, Ov.: v. den Pfeilen des Liebesgottes, Hor. u. Ov.: sagittae Veneris, Liebespfeile, Pfeile des Kupido, Lucr. – II) übtr.: a) der Pfeil, ein Gestirn, Cic. Arat. u. Plin. – b) das Pfeilkraut, Plin. 21, 111. – c) ein Eisen zum Aderlaß, das Laßeisen, die Lanzette, Veget. mul. 1, 25, 5 u. 43, 3. – d) der äußerste u. dünnere Teil des jungen Zweiges am Baume u. Weinstocke (des malleolus), des Rebschosses od. Fächsers, Colum. u. Plin. – / Bei Plaut. u.a. auch săgĭta geschrieben u. gemessen, s. Fleckeisen Krit. Misc. S. 39 ff.

    lateinisch-deutsches > sagitta

  • 19 trigemmis

    trigemmis, e (tres u. gemma), drei Augen (Knospen) habend, malleolus, Colum. u. Plin.

    lateinisch-deutsches > trigemmis

  • 20 vicis

    vicis (als Genet.; Nom. kommt nicht vor), vicem, vice; Plur. vicēs (Nom. u. Akk.) u. vicibus (Dat. u. Abl.), f. (vgl. ahd. wëhsal, Wechsel, Austausch), der Wechsel, die Abwechselung, Wechselseitigkeit, I) eig.: A) im allg.: 1) übh.: vice fortunarum humanarum, Liv.: mutuā vice, Colum.: versā vice, umgekehrt, Sen. poët., Iustin, u.a.: hāc vice sermonum, Wechselgespräch, Verg.: solvitur acris hiems gratā vice veris et favoni, Hor.: deus haec fortasse benignā reducet in sedem vice, Hor.: nox peragit vicem, vollbringt den Wechsel, d.i. wechselt mit dem Tage, Ov. – Plur., gratae divitibas vices, Hor.: et interrogandi se ipsum et respondendi sibi solent esse non ingratae vices, Quint.: lectionis taedium vicibus levatur, Quint.: habet has vices condicio mortalium, Plin.: per vices annorum, ein Jahr um das andere, Plin.: mutat terra vices, erneut den Wechsel, wechselt mit neuen Gestalten, Hor.: peragere vices, Wechsel erleiden, Ov.: cur vicibus factis convivia ineant, abwechselnd, Ov. – 2) adv., a) per vices, abwechselnd, clamare, Ov.: subire, Plin. – b) in vicem (in einem Worte invicem), seltener bl. vicem, in vices, zur-, in Abwechselung, abwechselnd, wechselweise, einer um den anderen, gegenseitig, α) in vicem: hi rursus in vicem anno post in armis sunt, Caes.: missis in vicem earum (legionum) quinque milibus sociorum, Liv.: multis in vicem casibus victi victoresque, Liv.: inque vicem tua me, te mea forma capit, Ov. – β) vicem: ut unus fasces haberet et hoc insigne regium suam cuiusque vicem per omnes iret, Liv. 3, 36, 3. – γ) in vices: agri pro numero cultorum ab universis in vices occupantur, Tac.: inque vices illum tectos qui laesit amores, laedit amore pari, Ov.: inque vices equitant, Iuven.

    B) insbes.: 1) die Entgegnung, Erwiderung, Gegenleistung, der Gegendienst, die Vergeltung (griech). ἀμοιβή, ἀντίποινα), recito... vicem officii praesentis, Cic.: tanto proclivius est iniuriae quam officio civem exsolvere, Tac.: redde vicem meritis, Ov.: referre vicem, Gleiches mit Gleichem vergelten, Ov. u.a.: so auch reddere vicem, Plin. ep. u. Treb. Poll. – Plur., qui magis vices exigat, Plin. pan.: multarum miseras exiget una vices, Prop.: sequenti redde vices, Ov.: vices superbae te maneant ipsum, Vergeltung des Übermutes (= die der Üb. über dich bringt), Hor. – bes. im Acc. u. Abl. bei Adjj. der Gemütsbewegung, sollicitus meam vicem, Liv.: solliciti vicem imperatoris, Liv.: anxius od. maestus suam vicem, Liv. u. Curt.: exanimes vice unius, Liv.: vice eorum sollicitus, Curt. Vgl. Fabri u. Weißenb. Liv. 21, 34, 5. Mützell Curt. 7, 11 (43), 20. – 2) der Wechsel des Schicksals, das Schicksal, Los, vicem suam conquestus est, Suet.: tacite gementes tristem fortunae vicem, Phaedr.: convertere humanam vicem, Hor. – 3) der Wechsel des Kampfes, die Kampfgefahr, der Kampf, vicis meritique labore aequato, Sil. – Plur., vitare vices Danaûm, Verg.

    II) übtr., die Seite, der Platz, die Stelle, Rolle, das Geschäft, Amt, a) übh.: heredum causa iustissima est; nulla est enim persona, quae ad vicem eius, qui e vita emigrarit, propius accedat, Cic.: fungi vice suā (lovis) erga omne humanum genus, seine Stelle (als Regierer der Welt) vertreten, Plin. pan.: fungi cotis vice, Hor.: ne sacra regiae vicis desererentur, Liv.: vestram meamque vicem explete, Tac.: vicem aerarii praestare, die Stelle des Är. vertreten, Sall. fr.: ut assuetam fortius praestes vicem (Amt), Phaedr.: adverbiorum obtinere vicem, Quint. – Plur., quando divisae professionum vices essent, Quint. – b) adv., vicem, vice, in vicem, ad vicem, anstatt, für, wegen, nach Art von, gleich wie, α) vicem (s. Brix Plaut. capt. 394): male occĭdo eri vicem meamque, Plaut.: in qua re tuam vicem saepe doleo, Cic.: et nostram et illorum vicem, Plaut.: ne nostram vicem irascaris, Liv.: cogor vestram omnium vicem unus consulere, für euch alle allein zu sorgen, Liv.: Sardanapali vicem in suo lectulo mori, wie Sardanapal, Cic.: ceteri vicem pecorum obtruncabantur, Sall. fr. – β) vice: in pane salis vice utuntur nitro, Plin.: temonis vice trahitur, Plin.: quaeque dixerat, oracli vice accipiens, wie ein O., Tac.: diebus ac noctibus vice mundi circumagi, Suet.: moveri periclitantium vice, Quint.: vice pecorum interficiuntur, Dict. – γ) in vicem: defatigatis in vicem integri succedunt, an ihre Stelle, Caes.: potest malleolus protinus in vicem viviradicis conseri, Colum. – δ) ad vicem: ad tegularum imbricumque vicem, Plin.: ad parentum vicem, gleich den Eltern, Gell.: ad vicem obsidis teneri, Aur. Vict.

    lateinisch-deutsches > vicis

См. также в других словарях:

  • Malleolus — Mal*le *o*lus, n.; pl. {Malleoli}. [L., dim. of malleus hammer.] 1. (Anat.) A projection at the distal end of each bone of the leg at the ankle joint. The malleolus of the tibia is the internal projection, that of the fibula the external. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Malleŏlus — (lat.), 1) das Hämmerchen; 2) Knöchel; daher Malleolar, was sich auf die Knöchel bezieht, wie Malleolarbänder (Malleolaria ligamenta), Knöchelbänder; 3) (Bot.), Schößling; 4) (Malleolus), bei den Römern die Brandpfeile …   Pierer's Universal-Lexikon

  • malleolus — (n.) bone knob at the ankle, 1690s, from L. malleolus, dim. of malleus a hammer (see MALLET (Cf. mallet)). Anatomical use is said to date to Andreas Vesalius (1514 1564) …   Etymology dictionary

  • Malleolus — ist die Bezeichnung für einen Gelenksanteil, siehe Knöchel die lateinische Bezeichnung für einen Brandpfeil ein Cognomen in der Gens Publicia in republikanischer Zeit Diese Seite ist eine Begriffsklär …   Deutsch Wikipedia

  • Malleŏlus — (lat., »Hämmerchen«), der Knöchel am Schien und Wadenbein, daher Malleolarbänder, soviel wie Knöchelbänder; auch soviel wie Brandpfeil; endlich als Beiname des Thomas a Kempis …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Malleolus — Malleŏlus (lat.), Hämmerchen, der Knöchel am Schien und Wadenbein …   Kleines Konversations-Lexikon

  • malleolus — [mə lē′ə ləs] n. pl. malleoli [mə lē′əlī΄] [L, dim. of malleus, a hammer: see MALLEABLE] the rounded bony protuberance on each side of the ankle joint malleolar adj …   English World dictionary

  • Malleolus — Bone: Malleolus Coronal section through right talocrural and talocalcaneal joints …   Wikipedia

  • malleolus — A rounded bony prominence such as those on either side of the ankle joint. [L. dim. of malleus, hammer] external m. SYN: lateral m.. inner m. SYN: medial m.. internal m. SYN: medial m …   Medical dictionary

  • MALLEOLUS (P.) — P. MALLEOLUS ut eum vocat Florus Livii Epitomator, vel M. Malleolus, ut placet Alexandro Neapolitano, Genial. dier. l. 1. c. 5. vel etiam Publicius, uti Paulo Orosio dicitur, l. 5. c. 1. primus apud Romanos, ob Matrem necatam, damnatus est; quod… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • malleolus — n. either of the two protuberances on each side of the ankle: the lateral malleolus at the lower end of the fibula or the medial malleolus at the lower end of the tibia …   The new mediacal dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»