-
101 roq'a
s. Bot. (Opuntia floccosa Salm Dyck). Espino de tallo cilindrico, de la familia de las cactáceas. Se cultiva como cerco viviente para proteger las chacras. Sus frutos en baya, de sabor dulce, son comestibles. Med. Folk. Se utilizan los frutos espolvoreados con azufre, en forma de cataplasma, para curar afecciones pulmonares. SINÓN: inka roq'a, waraqo. || adj. Magnánimo, liberal o generoso. -
102 roq'ayay
v. Volverse magnánimo, generoso, liberal. -
103 generoso
generoso, -saadj. Roq'a, allawchaqe. V. magnánimo. -
104 bighearted
adj.generoso, magnánimo, de gran corazón. -
105 big-hearted
adj.de gran corazón, generoso, magnánimo. -
106 grand gesture
s.gesto grandilocuente, gesto magnánimo. -
107 heroical
adj.1 heroico, lo que produce héroes.2 heroico, noble, grande, sublime, ilustre, valeroso, magnánimo.3 heroico, lo perteneciente a los héroes o lo que refiere sus hechos. -
108 high-minded
adj.1 noble, elevado(a).2 magnánimo, altruista.3 altivo. -
109 honourable
adj.1 ilustre, noble, esclarecido.2 grande, magnánimo, generoso.3 honrado, honorífico, honroso; equitativo, justo.4 honorable, honorífico, respetable, honroso.5 venerable. -
110 large-hearted
adj.dadivoso, generoso, desprendido, magnánimo. -
111 magnanimous
adj.magnánimo(a). -
112 noble
adj.noble (birth, person); noble, magnánimo(a) (sentiment, act); grandioso(a) (building, sight)s.1 noble.2 noble, aristócrata, hidalgo.3 hidalga, hija de algo, hijadalgo. -
113 openhanded
adj.magnánimo, generoso, longánimo. -
114 sero
1.sĕro, sēvi, sătum, 3, v. a. [for seso, root sa-; Gr. saô, sêthô, to sift], to sow, plant (freq. and class.; syn.: planto, semino, consero).I.Lit., with acc., either of the plant, seed, etc., sown, or of the land cultivated:B.ubi tempus erit, effodito seritoque recte... Quae diligentius seri voles, in calicibus seri oportet,
Cato, R. R. 133, 2: serendum viciam, lentem, cicerculam, etc., Varr. R. R. 1, 32, 2:oleam et vitem,
Cic. Rep. 3, 9, 16:frumenta,
Caes. B. G. 5, 14:ut tantum decumae sit, quantum severis: hoc est, ut quot jugera sint sata, totidem medimna decumae debeantur,
Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112:agri molliti et oblimati ad serendum,
id. N. D. 2, 52, 130: serit arbores, quae alteri saeculo prosint, Caecil. ap. Cic. Tusc. 1, 14, 31; Cic. Sen. 7, 24; 17, 59:nullam sacrā vite prius severis arborem,
Hor. C. 1, 18, 1; cf. id. ib. 3, 10, 6:semina,
Verg. G. 1, 193: surculos, Auct. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:aliquid in inculto et derelicto solo,
Cic. Brut. 4, 16:iste serendus ager,
Ov. A. A. 2, 668:sulcos,
Tib. 2, 3, 70:vera ratio serendi,
Plin. 18, 25, 60, § 224.—Freq. in part. perf.:multa erant inter eum locum manu sata,
Caes. B. C. 3, 44:saepe satas alio vidi traducere messes,
Verg. E. 8, 99; id. G. 3, 176.—Hence, subst.: săta, ōrum, n., standing corn, crops, Verg. E. 3, 82; id. G. 1, 325; id. A. 2, 306; 12, 454; Ov. M. 1, 286; Plin. 16, 25, 39, § 94; Pall. 1, 43.—Prov.:mihi istic nec seritur nec metitur,
i. e. I have no benefit from it, it's nothing to me, Plaut. Ep. 2, 2, 80.—Transf., of persons, to beget, bring forth, produce; only in part. perf. in pass. sense, begotten, sprung forth, born, etc.:II.Tertullae nollem abortum: tam enim Cassii sunt jam quam Bruti serendi,
Cic. Att. 14, 20, 2; id. Leg. 1, 8, 24:non temere nec fortuito sati et creati sumus,
id. Tusc. 1, 49, 118; cf. id. ib. 1, 25, 60; id. Univ. 12, 35:hic satus ad pacem,
Prop. 3, 9, 19.—With ex: ex Tantalo ortus Pelops, ex Pelope autem satus Atreus, Poët. ap. Quint. 9, 3, 57.— With de:Ilia cum Lauso de Numitore sati,
Ov. F. 4, 54.—With ab:largo satos Curetas ab imbri,
Ov. M. 4, 282.—With simple abl. (so most freq.):Camertem Magnanimo Volscente satum,
Verg. A. 10, 562:sole satus Phaëthon,
Ov. M. 1, 751:sata Tiresiā Manto,
id. ib. 6, 157 et saep.:sate sanguine divum,
sprung from, Verg. A. 6, 125:non sanguine humano sed stirpe divinā satum se esse,
Liv. 38, 58, 7:o sate gente deum,
Verg. A. 8, 36:matre satos unā,
Ov. M. 5, 141; so,matre,
id. F. 3, 799;Nereide,
id. M. 12, 93; cf.:Bacchum vocant satumque iterum solumque bimatrem,
id. ib. 4, 12.— Hence, satus (sata) aliquo, for a son (or daughter) of any one:satus Anchisa,
i. e. Æneas, Verg. A. 5, 244; 5, 424; 6, 331;7, 152: Hammone satus,
i. e. Iarbas, id. ib. 4, 198:satae Peliā,
Ov. M. 7, 322:sati Curibus,
sprung from, natives of Cures, id. ib. 14, 778.—Trop., to sow the seeds of any thing, to found, establish, to scatter, disseminate, propagate, produce, to cause, occasion, excite, etc.:2.leges, instituta, rem publicam,
Cic. Tusc. 1, 14, 31:diuturnam rem publicam,
to found, establish, id. Rep. 2, 3, 5:mores,
id. Leg. 1, 6, 20:aere vulnera vasta serebant,
scattered, Lucr. 5, 1290; so,vulnera pugnantis tergo,
Sil. 5, 235:lites,
Plaut. Poen. 3, 2, 10:negotium,
id. Most. 5, 1, 51; cf.:(Hamilcar) Romanum sevit puerili in pectore bellum,
Sil. 1, 80:civiles discordias,
Liv. 3, 40, 10:causam discordiarum,
Suet. Calig. 26:crimina in senatum apud infimae plebis homines,
Liv. 24, 23 fin.:invidiam in alios,
Tac. H. 2, 86:rumores,
Verg. A. 12, 228; Curt. 8, 9, 1:opinionem,
Just. 8, 3, 8:sibi causas sollicitudinum,
Sen. Ep. 104, 12.sĕro ( ui), tum, 3, v. a. [Sanscr. sarat, thread; Gr. seira, rope; cf.: eirô, herma, hormos; Lat. series, servus], to join or bind together, to plait, interweave, entwine, etc.I.Lit. (so only in part. perf.):B.accipiunt sertas nardo florente coronas,
Luc. 10, 164; Cypr. Ep. 4, 3:flores,
App. M. 4, p. 156, 4; 10, p. 254, 38:rosa,
id. ib. 2, p. 121, 131:loricae,
linked, Nep. Iph. 1 fin.; cf. Serv. Verg. A. 1, 421.—Subst.: serta, ōrum, n., wreaths of flowers, garlands (freq. and class.):II.arae sertis recentibus halant,
Verg. A. 1, 417:coronae, serta,
Plaut. As. 4, 1, 58; Lucr. 4, 1128; 4, 1174; Cic. Tusc. 3, 18, 43; id. Cat. 2, 5, 10; Cat. 6, 8; Verg. E. 6, 16; Tib. 1, 1, 12; 1, 2, 14; 1, 7, 52 et saep. al.—Rarely in sing.:roseo Venus aurea serto,
Aus. Idyll. 6, 88.—Collat. form serta, ae, f. (sc. corona):cum tua praependent demissae in pocula sertae,
Prop. 2, 33 (3, 31), 37; id. et Corn. Sev. ap. Charis. p. 83 P.—Trop., to join, connect, interweave; to combine, compose, contrive (class. but rare; syn.: jungo, cieo, instruo): seritote diem concorditer ambo, i. e. alternate according to the succession (in the government), Enn. ap. Charis. p. 177 P. (Ann. v. 110 Vahl.):3.ex aeternitate causa causam serens,
joining in order, following, Cic. Fat. 12, 27:cujus (fati) lege immobilis rerum humanarum ordo seritur,
is arranged, disposed, Liv. 25, 6:bella ex bellis serendo,
by joining war to war, Sall. H. 4, 61, 20 Dietsch:tumultum ex tumultu, bellum ex bello serunt,
id. ib. 1, 48, 7 ib.; cf. Liv. 21, 10; cf.:certamina cum Patribus,
to join, engage in, id. 2, 1; so,certamina,
id. 27, 12; 27, 41; 40, 48:crebra proelia,
Tac. H. 5, 11: quod mihi servus sermonem serat, joins speech, i. e. bandies words with me, Plaut. Curc. 1, 3, 37; cf. id. Mil. 3, 1, 106:multa inter sese vario sermone serebant,
Verg. A. 6, 160; Stat. Achill. 2, 38, id. Th. 6, 941:aliquid sermonibus occultis,
Liv. 3, 43; 7, 39; 33, 32:secreta colloquia cum eo,
id. 34, 61:populares orationes,
to put together, compose, id. 10, 19; cf.:(Livius) ab saturis ausus est primus argumento fabulam serere,
id. 7, 2, 8:quid seris fando moras?
why are you contriving? Sen. Med. 281:negotium,
to make, prepare, Plaut. Most. 5, 1, 51:crimina belli,
Verg. A. 7, 339.sēro, āvi, ātum, 1, v. a. [sera], to fasten with a bolt, to bar: praeda nullo obstaculo serata, Ven. Fort. Vit. S. Menard. 6; cf. Prisc. p. 837 P.4.sērō̆, adv., v. serus fin. -
115 ui
1.sĕro, sēvi, sătum, 3, v. a. [for seso, root sa-; Gr. saô, sêthô, to sift], to sow, plant (freq. and class.; syn.: planto, semino, consero).I.Lit., with acc., either of the plant, seed, etc., sown, or of the land cultivated:B.ubi tempus erit, effodito seritoque recte... Quae diligentius seri voles, in calicibus seri oportet,
Cato, R. R. 133, 2: serendum viciam, lentem, cicerculam, etc., Varr. R. R. 1, 32, 2:oleam et vitem,
Cic. Rep. 3, 9, 16:frumenta,
Caes. B. G. 5, 14:ut tantum decumae sit, quantum severis: hoc est, ut quot jugera sint sata, totidem medimna decumae debeantur,
Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112:agri molliti et oblimati ad serendum,
id. N. D. 2, 52, 130: serit arbores, quae alteri saeculo prosint, Caecil. ap. Cic. Tusc. 1, 14, 31; Cic. Sen. 7, 24; 17, 59:nullam sacrā vite prius severis arborem,
Hor. C. 1, 18, 1; cf. id. ib. 3, 10, 6:semina,
Verg. G. 1, 193: surculos, Auct. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:aliquid in inculto et derelicto solo,
Cic. Brut. 4, 16:iste serendus ager,
Ov. A. A. 2, 668:sulcos,
Tib. 2, 3, 70:vera ratio serendi,
Plin. 18, 25, 60, § 224.—Freq. in part. perf.:multa erant inter eum locum manu sata,
Caes. B. C. 3, 44:saepe satas alio vidi traducere messes,
Verg. E. 8, 99; id. G. 3, 176.—Hence, subst.: săta, ōrum, n., standing corn, crops, Verg. E. 3, 82; id. G. 1, 325; id. A. 2, 306; 12, 454; Ov. M. 1, 286; Plin. 16, 25, 39, § 94; Pall. 1, 43.—Prov.:mihi istic nec seritur nec metitur,
i. e. I have no benefit from it, it's nothing to me, Plaut. Ep. 2, 2, 80.—Transf., of persons, to beget, bring forth, produce; only in part. perf. in pass. sense, begotten, sprung forth, born, etc.:II.Tertullae nollem abortum: tam enim Cassii sunt jam quam Bruti serendi,
Cic. Att. 14, 20, 2; id. Leg. 1, 8, 24:non temere nec fortuito sati et creati sumus,
id. Tusc. 1, 49, 118; cf. id. ib. 1, 25, 60; id. Univ. 12, 35:hic satus ad pacem,
Prop. 3, 9, 19.—With ex: ex Tantalo ortus Pelops, ex Pelope autem satus Atreus, Poët. ap. Quint. 9, 3, 57.— With de:Ilia cum Lauso de Numitore sati,
Ov. F. 4, 54.—With ab:largo satos Curetas ab imbri,
Ov. M. 4, 282.—With simple abl. (so most freq.):Camertem Magnanimo Volscente satum,
Verg. A. 10, 562:sole satus Phaëthon,
Ov. M. 1, 751:sata Tiresiā Manto,
id. ib. 6, 157 et saep.:sate sanguine divum,
sprung from, Verg. A. 6, 125:non sanguine humano sed stirpe divinā satum se esse,
Liv. 38, 58, 7:o sate gente deum,
Verg. A. 8, 36:matre satos unā,
Ov. M. 5, 141; so,matre,
id. F. 3, 799;Nereide,
id. M. 12, 93; cf.:Bacchum vocant satumque iterum solumque bimatrem,
id. ib. 4, 12.— Hence, satus (sata) aliquo, for a son (or daughter) of any one:satus Anchisa,
i. e. Æneas, Verg. A. 5, 244; 5, 424; 6, 331;7, 152: Hammone satus,
i. e. Iarbas, id. ib. 4, 198:satae Peliā,
Ov. M. 7, 322:sati Curibus,
sprung from, natives of Cures, id. ib. 14, 778.—Trop., to sow the seeds of any thing, to found, establish, to scatter, disseminate, propagate, produce, to cause, occasion, excite, etc.:2.leges, instituta, rem publicam,
Cic. Tusc. 1, 14, 31:diuturnam rem publicam,
to found, establish, id. Rep. 2, 3, 5:mores,
id. Leg. 1, 6, 20:aere vulnera vasta serebant,
scattered, Lucr. 5, 1290; so,vulnera pugnantis tergo,
Sil. 5, 235:lites,
Plaut. Poen. 3, 2, 10:negotium,
id. Most. 5, 1, 51; cf.:(Hamilcar) Romanum sevit puerili in pectore bellum,
Sil. 1, 80:civiles discordias,
Liv. 3, 40, 10:causam discordiarum,
Suet. Calig. 26:crimina in senatum apud infimae plebis homines,
Liv. 24, 23 fin.:invidiam in alios,
Tac. H. 2, 86:rumores,
Verg. A. 12, 228; Curt. 8, 9, 1:opinionem,
Just. 8, 3, 8:sibi causas sollicitudinum,
Sen. Ep. 104, 12.sĕro ( ui), tum, 3, v. a. [Sanscr. sarat, thread; Gr. seira, rope; cf.: eirô, herma, hormos; Lat. series, servus], to join or bind together, to plait, interweave, entwine, etc.I.Lit. (so only in part. perf.):B.accipiunt sertas nardo florente coronas,
Luc. 10, 164; Cypr. Ep. 4, 3:flores,
App. M. 4, p. 156, 4; 10, p. 254, 38:rosa,
id. ib. 2, p. 121, 131:loricae,
linked, Nep. Iph. 1 fin.; cf. Serv. Verg. A. 1, 421.—Subst.: serta, ōrum, n., wreaths of flowers, garlands (freq. and class.):II.arae sertis recentibus halant,
Verg. A. 1, 417:coronae, serta,
Plaut. As. 4, 1, 58; Lucr. 4, 1128; 4, 1174; Cic. Tusc. 3, 18, 43; id. Cat. 2, 5, 10; Cat. 6, 8; Verg. E. 6, 16; Tib. 1, 1, 12; 1, 2, 14; 1, 7, 52 et saep. al.—Rarely in sing.:roseo Venus aurea serto,
Aus. Idyll. 6, 88.—Collat. form serta, ae, f. (sc. corona):cum tua praependent demissae in pocula sertae,
Prop. 2, 33 (3, 31), 37; id. et Corn. Sev. ap. Charis. p. 83 P.—Trop., to join, connect, interweave; to combine, compose, contrive (class. but rare; syn.: jungo, cieo, instruo): seritote diem concorditer ambo, i. e. alternate according to the succession (in the government), Enn. ap. Charis. p. 177 P. (Ann. v. 110 Vahl.):3.ex aeternitate causa causam serens,
joining in order, following, Cic. Fat. 12, 27:cujus (fati) lege immobilis rerum humanarum ordo seritur,
is arranged, disposed, Liv. 25, 6:bella ex bellis serendo,
by joining war to war, Sall. H. 4, 61, 20 Dietsch:tumultum ex tumultu, bellum ex bello serunt,
id. ib. 1, 48, 7 ib.; cf. Liv. 21, 10; cf.:certamina cum Patribus,
to join, engage in, id. 2, 1; so,certamina,
id. 27, 12; 27, 41; 40, 48:crebra proelia,
Tac. H. 5, 11: quod mihi servus sermonem serat, joins speech, i. e. bandies words with me, Plaut. Curc. 1, 3, 37; cf. id. Mil. 3, 1, 106:multa inter sese vario sermone serebant,
Verg. A. 6, 160; Stat. Achill. 2, 38, id. Th. 6, 941:aliquid sermonibus occultis,
Liv. 3, 43; 7, 39; 33, 32:secreta colloquia cum eo,
id. 34, 61:populares orationes,
to put together, compose, id. 10, 19; cf.:(Livius) ab saturis ausus est primus argumento fabulam serere,
id. 7, 2, 8:quid seris fando moras?
why are you contriving? Sen. Med. 281:negotium,
to make, prepare, Plaut. Most. 5, 1, 51:crimina belli,
Verg. A. 7, 339.sēro, āvi, ātum, 1, v. a. [sera], to fasten with a bolt, to bar: praeda nullo obstaculo serata, Ven. Fort. Vit. S. Menard. 6; cf. Prisc. p. 837 P.4.sērō̆, adv., v. serus fin. -
116 magnanimous
[mæɡ'næniməs](noble and generous: a magnanimous gesture.) magnânimo- magnanimity -
117 generoso
agg.1.1) щедрыйfare il generoso — расщедриться (не поскупиться на + acc.)
2) (magnanimo) великодушный, благородный3) (fig.)2.•◆
scollatura generosa — глубокий вырез (глубокое декольте) -
118 благородный
[blagoródnyj] agg. (благороден, благородна, благородно, благородны)1.1) nobile; generoso; magnanimo2) ( solo forma lunga) nobile, aristocratico2.◆пансион благородных девиц — (stor.) istituto per fanciulle nobili
-
119 великодушный
[velikodúšnyj] agg. (великодушен, великодушна, великодушно, великодушны)generoso, magnanimo -
120 гуманный
[gumánnyj] agg. (гуманен, гуманна, гуманно, гуманны)
См. также в других словарях:
Magnánimo — puede referise a: Que tiene, indica o revela magnanimidad. En ese sentido, epíteto usado por varios monarcas: Pedro II de Brasil Alfonso V de Aragón Juan Federico I de Sajonia Juan V de Portugal Felipe I de Hesse Ladislao I de Nápoles Inca Roca… … Wikipedia Español
magnánimo — magnánimo, ma adjetivo 1. (antepuesto / pospuesto) Uso/registro: elevado. Que tiene magnanimidad, nobleza o generosidad para perdonar: juez magnánimo. Es un hombre magnánimo … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
magnanimo — /ma ɲanimo/ agg. [dal lat. magnanĭmus, comp. di magnus grande e anĭmus animo ]. 1. [caratterizzato da grandezza d animo, cioè nobiltà e generosità: splende A m. eroi sacro il trionfo (U. Foscolo)] ▶◀ generoso, liberale, (lett.) munifico, nobile.… … Enciclopedia Italiana
magnánimo — magnánimo, ma adjetivo benévolo, benigno, bondadoso, indulgente, complaciente, generoso, noble. ≠ ruin, egoísta, malvado. * * * … Diccionario de sinónimos y antónimos
magnânimo — adj. Que tem magnanimidade. = GENEROSO … Dicionário da Língua Portuguesa
magnánimo — magnánimo, ma (Del lat. magnanĭmus). adj. Que tiene magnanimidad … Diccionario de la lengua española
magnánimo — (Del lat. magnanimus < magnus, grande + animus, ánimo.) ► adjetivo 1 Que es generoso o desinteresado: ■ un magnánimo donante costeó las obras de la iglesia. SINÓNIMO bondadoso benévolo 2 Que perdona las ofensas sin buscar castigo o venganza: ■ … Enciclopedia Universal
magnánimo — {{#}}{{LM M24460}}{{〓}} {{SynM25063}} {{[}}magnánimo{{]}}, {{[}}magnánima{{]}} ‹mag·ná·ni·mo, ma› {{《}}▍ adj.{{》}} Generoso y con grandeza de espíritu, especialmente en el perdón de las ofensas recibidas: • Era un rey justo y magnánimo con sus… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
magnanimo — agg. generoso, liberale, magnifico, longanime, nobile, prodigo, cavalleresco CONTR. abietto, meschino, vile, ingeneroso □ pidocchioso, pitocco, taccagno, piccino. SFUMATURE magnanimo generoso Una persona, un gesto, una frase che rivela grandezza… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
magnanimo — ma·gnà·ni·mo agg. 1a. CO di qcn., che ha un animo grande e nobile, che agisce in modo generoso ed esemplare | OB LE come appellativo di principi o signori: liberale e magnanima Isabella, | che del bel lume suo e di notte aprica | farà la terra… … Dizionario italiano
magnanimo — con magnanimità ит. [кон маньянимита/] magnanimo [манья/нимо] великодушно см. также magnanimità … Словарь иностранных музыкальных терминов