-
1 muneror
mūneror, ātus sum, ārī depon. C, H = munero -
2 muneror
mūneror, ātus sum, ārī (Nbf. v. munero, s. Gell. 18, 12, 10), I) schenken, dat ultro ac muneratur, quod ab illo abstulit, Turpil. com. 203: natura aliud alii commodi aliquo adiuncto incommodo muneratur, Cic. de inv. 2, 3. – II) beschenken, alqm opipare, Cic. ad Att. 7, 2, 3: alqm uvā, Hor. epod. 2, 21. – absol., assectatur, assidet, muneratur, Cic. parad. 5, 39. – / Ter. heaut. 300 lesen Fleckeisen u. Wagner demunerarier.
-
3 muneror
mūneror, ātus sum, ārī (Nbf. v. munero, s. Gell. 18, 12, 10), I) schenken, dat ultro ac muneratur, quod ab illo abstulit, Turpil. com. 203: natura aliud alii commodi aliquo adiuncto incommodo muneratur, Cic. de inv. 2, 3. – II) beschenken, alqm opipare, Cic. ad Att. 7, 2, 3: alqm uvā, Hor. epod. 2, 21. – absol., assectatur, assidet, muneratur, Cic. parad. 5, 39. – ⇒ Ter. heaut. 300 lesen Fleckeisen u. Wagner demunerarier. -
4 mūneror
mūneror ātus, ārī, dep. [munus], to give, bestow, present, honor, reward: aliud alii: ea, quibus te rex munerari constituerat: Quā (uvā) te, H.* * *munerari, muneratus sum V DEPgive, present -
5 muneror
mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.I.Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:II.Horolen,
Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):beneficium alicui,
to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:ea, quibus rex te munerare constituerat,
Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:a Trojano locupletissime muneratus,
Spart. Hadr. 3, 4:mulier munerata,
Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:legatus muneratus,
id. 17, 8, 3.—In gerundive:non meretriculis moenerandis rem coëgit,
Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:at certatim nutricant et munerant,
Plaut. Mil. 3, 1, 121:regni eum societate muneravit,
Macr. S. 1, 7, 21:dignus quem maximis officiis muneres,
Symm. Ep. 1, 104. —Form muneror:natura aliud alii muneratur,
Cic. Inv. 2, 1, 3:assectatur, assidet, muneratur,
id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,
Cic. Att. 7, 2, 3:aliquem aliquā re,
Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox. -
6 dē-mūneror
dē-mūneror —, ārī, dep., to fee, bribe: ancillas, T. -
7 re-mūneror
re-mūneror ātus, ārī, dep., to repay, reward, recompense, remunerate: gratiam in remunerando cumulare: remunerandi voluntas: te simillimo munere: magno se praemio, Cs.: quibus autem officiis Anni beneficia remunerabor?: meritum, L. -
8 moenero
mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.I.Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:II.Horolen,
Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):beneficium alicui,
to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:ea, quibus rex te munerare constituerat,
Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:a Trojano locupletissime muneratus,
Spart. Hadr. 3, 4:mulier munerata,
Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:legatus muneratus,
id. 17, 8, 3.—In gerundive:non meretriculis moenerandis rem coëgit,
Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:at certatim nutricant et munerant,
Plaut. Mil. 3, 1, 121:regni eum societate muneravit,
Macr. S. 1, 7, 21:dignus quem maximis officiis muneres,
Symm. Ep. 1, 104. —Form muneror:natura aliud alii muneratur,
Cic. Inv. 2, 1, 3:assectatur, assidet, muneratur,
id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,
Cic. Att. 7, 2, 3:aliquem aliquā re,
Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox. -
9 munero
mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.I.Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:II.Horolen,
Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):beneficium alicui,
to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:ea, quibus rex te munerare constituerat,
Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:a Trojano locupletissime muneratus,
Spart. Hadr. 3, 4:mulier munerata,
Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:legatus muneratus,
id. 17, 8, 3.—In gerundive:non meretriculis moenerandis rem coëgit,
Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:at certatim nutricant et munerant,
Plaut. Mil. 3, 1, 121:regni eum societate muneravit,
Macr. S. 1, 7, 21:dignus quem maximis officiis muneres,
Symm. Ep. 1, 104. —Form muneror:natura aliud alii muneratur,
Cic. Inv. 2, 1, 3:assectatur, assidet, muneratur,
id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,
Cic. Att. 7, 2, 3:aliquem aliquā re,
Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox. -
10 mungo
mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.I.Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:II.Horolen,
Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):beneficium alicui,
to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:ea, quibus rex te munerare constituerat,
Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:a Trojano locupletissime muneratus,
Spart. Hadr. 3, 4:mulier munerata,
Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:legatus muneratus,
id. 17, 8, 3.—In gerundive:non meretriculis moenerandis rem coëgit,
Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:at certatim nutricant et munerant,
Plaut. Mil. 3, 1, 121:regni eum societate muneravit,
Macr. S. 1, 7, 21:dignus quem maximis officiis muneres,
Symm. Ep. 1, 104. —Form muneror:natura aliud alii muneratur,
Cic. Inv. 2, 1, 3:assectatur, assidet, muneratur,
id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,
Cic. Att. 7, 2, 3:aliquem aliquā re,
Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox. -
11 demuneror
dē-mūneror, —, ārī depon.богато одарить, вознаградить ( aliquem Ter — v. l.) -
12 remuneror
re-mūneror, ātus sum, ārī depon.1) воздавать, вознаграждать, награждать (meritum alicujus L; aliquem magno praemio Cs)2) отплачивать, карать ( aliquem supplicio Ctl) -
13 demuneror
dē-mūneror, ārī, gehörig beschenken, durch ein Geschenk ablohnen, ancillas, Ter. heaut. 300 (wo parag. Infin. demunerarier).
-
14 munerabundus
mūnerābundus, a, um (muneror), Geschenke darbringend, Apul. met. 11, 18.
-
15 remunero
remūnero, s. re-mūneror /.
-
16 remuneror
re-mūneror, ātus sum, ārī, vergelten, wieder beschenken, belohnen, sich erkenntlich zeigen für usw., α) m. Acc. pers.: alqm, Varro u. Cic.: alqm si non pari at grato tamen munere, Cic.: alqm simillimo munere, Cic.: alqm magno praemio, Caes.: neque enim obligandus, sed remunerandus est in amoris officio qui rior coepit, Plin. ep.: im üblen Sinne, alqm suppliciis, Catull. 14, 20. – β) m. Acc. rei: meritum, Liv.: beneficia alcis officiis, Cic.: solum (der Boden) impensam coloni laboremque magno fetu remuneratur, Colum.: im üblen Sinne, rem. sophisma, erwidern, Gell. 18, 13, 7. – γ) absol.: in accipiendo remunerandoque, Cic.: remunerandi voluntas, Cic. – / Aktive Nbf. remūnero, āvī, ātum, āre, M. Aurel. bei Fronto ad M. Caes. 3, 2. p. 41, 6 N. Petron. 140, 8. Ps. Quint. decl. 2, 6. Tert. apol. 25. Papin. dig. 17, 1, 7: Passiv, Fronto ad M. Caes. 2, 1 (8). § 16. p. 24, 11 N. Tert. apol. 46. Apul. met. 7, 14. Min. Fel. 7, 2.
-
17 munero
mūnĕro, āre, āvi, ātum - tr. - donner en présent, récompenser, gratifier. - aliquid alicui munerare: accorder qqch à qqn. - aliquem de aliqua re munerare: gratifier qqn de qqch.* * *mūnĕro, āre, āvi, ātum - tr. - donner en présent, récompenser, gratifier. - aliquid alicui munerare: accorder qqch à qqn. - aliquem de aliqua re munerare: gratifier qqn de qqch.* * *Munero, muneras, pen. corr. munerare: et Muneror, muneraris, munerari, Deponens. Plaut. Teren. Donner dons et faire presents, Recompenser, Remunerer, Guerdonner.\Me opipare muneratus est. Cic. Il m'a faict un bien honneste present. -
18 demuneror
dē-mūneror, ārī, gehörig beschenken, durch ein Geschenk ablohnen, ancillas, Ter. heaut. 300 (wo parag. Infin. demunerarier).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > demuneror
-
19 munerabundus
mūnerābundus, a, um (muneror), Geschenke darbringend, Apul. met. 11, 18.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > munerabundus
-
20 remuneror
re-mūneror, ātus sum, ārī, vergelten, wieder beschenken, belohnen, sich erkenntlich zeigen für usw., α) m. Acc. pers.: alqm, Varro u. Cic.: alqm si non pari at grato tamen munere, Cic.: alqm simillimo munere, Cic.: alqm magno praemio, Caes.: neque enim obligandus, sed remunerandus est in amoris officio qui rior coepit, Plin. ep.: im üblen Sinne, alqm suppliciis, Catull. 14, 20. – β) m. Acc. rei: meritum, Liv.: beneficia alcis officiis, Cic.: solum (der Boden) impensam coloni laboremque magno fetu remuneratur, Colum.: im üblen Sinne, rem. sophisma, erwidern, Gell. 18, 13, 7. – γ) absol.: in accipiendo remunerandoque, Cic.: remunerandi voluntas, Cic. – ⇒ Aktive Nbf. remūnero, āvī, ātum, āre, M. Aurel. bei Fronto ad M. Caes. 3, 2. p. 41, 6 N. Petron. 140, 8. Ps. Quint. decl. 2, 6. Tert. apol. 25. Papin. dig. 17, 1, 7: Passiv, Fronto ad M. Caes. 2, 1 (8). § 16. p. 24, 11 N. Tert. apol. 46. Apul. met. 7, 14. Min. Fel. 7, 2.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > remuneror
- 1
- 2