Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

mūnĕror

  • 1 muneror

    mūneror, ātus sum, ārī depon. C, H = munero

    Латинско-русский словарь > muneror

  • 2 muneror

    mūneror, ātus sum, ārī (Nbf. v. munero, s. Gell. 18, 12, 10), I) schenken, dat ultro ac muneratur, quod ab illo abstulit, Turpil. com. 203: natura aliud alii commodi aliquo adiuncto incommodo muneratur, Cic. de inv. 2, 3. – II) beschenken, alqm opipare, Cic. ad Att. 7, 2, 3: alqm uvā, Hor. epod. 2, 21. – absol., assectatur, assidet, muneratur, Cic. parad. 5, 39. – / Ter. heaut. 300 lesen Fleckeisen u. Wagner demunerarier.

    lateinisch-deutsches > muneror

  • 3 muneror

    mūneror, ātus sum, ārī (Nbf. v. munero, s. Gell. 18, 12, 10), I) schenken, dat ultro ac muneratur, quod ab illo abstulit, Turpil. com. 203: natura aliud alii commodi aliquo adiuncto incommodo muneratur, Cic. de inv. 2, 3. – II) beschenken, alqm opipare, Cic. ad Att. 7, 2, 3: alqm uvā, Hor. epod. 2, 21. – absol., assectatur, assidet, muneratur, Cic. parad. 5, 39. – Ter. heaut. 300 lesen Fleckeisen u. Wagner demunerarier.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > muneror

  • 4 mūneror

        mūneror ātus, ārī, dep.    [munus], to give, bestow, present, honor, reward: aliud alii: ea, quibus te rex munerari constituerat: Quā (uvā) te, H.
    * * *
    munerari, muneratus sum V DEP
    give, present

    Latin-English dictionary > mūneror

  • 5 muneror

    mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.
    I.
    Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Horolen,

    Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):

    beneficium alicui,

    to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:

    ea, quibus rex te munerare constituerat,

    Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:

    a Trojano locupletissime muneratus,

    Spart. Hadr. 3, 4:

    mulier munerata,

    Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:

    legatus muneratus,

    id. 17, 8, 3.—In gerundive:

    non meretriculis moenerandis rem coëgit,

    Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:

    at certatim nutricant et munerant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 121:

    regni eum societate muneravit,

    Macr. S. 1, 7, 21:

    dignus quem maximis officiis muneres,

    Symm. Ep. 1, 104. —
    II.
    Form muneror:

    natura aliud alii muneratur,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    assectatur, assidet, muneratur,

    id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;

    Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,

    Cic. Att. 7, 2, 3:

    aliquem aliquā re,

    Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > muneror

  • 6 dē-mūneror

        dē-mūneror —, ārī, dep.,    to fee, bribe: ancillas, T.

    Latin-English dictionary > dē-mūneror

  • 7 re-mūneror

        re-mūneror ātus, ārī, dep.,    to repay, reward, recompense, remunerate: gratiam in remunerando cumulare: remunerandi voluntas: te simillimo munere: magno se praemio, Cs.: quibus autem officiis Anni beneficia remunerabor?: meritum, L.

    Latin-English dictionary > re-mūneror

  • 8 moenero

    mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.
    I.
    Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Horolen,

    Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):

    beneficium alicui,

    to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:

    ea, quibus rex te munerare constituerat,

    Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:

    a Trojano locupletissime muneratus,

    Spart. Hadr. 3, 4:

    mulier munerata,

    Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:

    legatus muneratus,

    id. 17, 8, 3.—In gerundive:

    non meretriculis moenerandis rem coëgit,

    Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:

    at certatim nutricant et munerant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 121:

    regni eum societate muneravit,

    Macr. S. 1, 7, 21:

    dignus quem maximis officiis muneres,

    Symm. Ep. 1, 104. —
    II.
    Form muneror:

    natura aliud alii muneratur,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    assectatur, assidet, muneratur,

    id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;

    Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,

    Cic. Att. 7, 2, 3:

    aliquem aliquā re,

    Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > moenero

  • 9 munero

    mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.
    I.
    Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Horolen,

    Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):

    beneficium alicui,

    to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:

    ea, quibus rex te munerare constituerat,

    Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:

    a Trojano locupletissime muneratus,

    Spart. Hadr. 3, 4:

    mulier munerata,

    Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:

    legatus muneratus,

    id. 17, 8, 3.—In gerundive:

    non meretriculis moenerandis rem coëgit,

    Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:

    at certatim nutricant et munerant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 121:

    regni eum societate muneravit,

    Macr. S. 1, 7, 21:

    dignus quem maximis officiis muneres,

    Symm. Ep. 1, 104. —
    II.
    Form muneror:

    natura aliud alii muneratur,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    assectatur, assidet, muneratur,

    id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;

    Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,

    Cic. Att. 7, 2, 3:

    aliquem aliquā re,

    Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > munero

  • 10 mungo

    mūnĕro ( moen-), āvi, ātum, 1, v. a., and mūnĕror, ātus (v. Gell. 18, 12, 20), 1, v. dep. [munus], to give, bestow, present a thing; to present, honor, reward with a thing (rare but class.; syn.: dono, largior, impertion.
    I.
    Form munero, with dat.: cujus exuvias et coronam huic muneravit virgini, Att. ap. Non. 499, 11: Kalendis suam matrem. Plaut. Mil. 3, 1, 97:

    Horolen,

    Flor. 3, 5, 28 (Trag. Rel. v. 446 Rib.):

    beneficium alicui,

    to render, Plaut. Capt. 5, 1, 15; Turp. ap. Non. 477, 19.—With abl.:

    ea, quibus rex te munerare constituerat,

    Cic. Deiot. 6, 17: inani me, inquis, lance muneras. Sen. Ep. 119, 5; Dig. 48, 20, 6 fin.:

    a Trojano locupletissime muneratus,

    Spart. Hadr. 3, 4:

    mulier munerata,

    Amm. 14, 7, [p. 1176] 4:

    legatus muneratus,

    id. 17, 8, 3.—In gerundive:

    non meretriculis moenerandis rem coëgit,

    Plaut. Truc. 2, 2, 55 Speng.— Absol.:

    at certatim nutricant et munerant,

    Plaut. Mil. 3, 1, 121:

    regni eum societate muneravit,

    Macr. S. 1, 7, 21:

    dignus quem maximis officiis muneres,

    Symm. Ep. 1, 104. —
    II.
    Form muneror:

    natura aliud alii muneratur,

    Cic. Inv. 2, 1, 3:

    assectatur, assidet, muneratur,

    id. Par. 5, 2, 39; Ter. Heaut. 2, 3, 59 (dub.;

    Fleck. demunerarier): Alexis me opipare muneratus est,

    Cic. Att. 7, 2, 3:

    aliquem aliquā re,

    Hor. Epod. 2, 20; App. Herm. Trim. 11. ‡ * mungo, ere [obsolete, the orig. form whence emungo, mucus, mucere, mucor, mucedo; cf. Sanscr. muk, to let go, throw off; Gr. apomussô, to wipe away; muktêr, nose; muxa, snivel], to blow the nose: mungo, mussô, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > mungo

  • 11 demuneror

    dē-mūneror, —, ārī depon.
    богато одарить, вознаградить ( aliquem Ter — v. l.)

    Латинско-русский словарь > demuneror

  • 12 remuneror

    re-mūneror, ātus sum, ārī depon.
    1) воздавать, вознаграждать, награждать (meritum alicujus L; aliquem magno praemio Cs)
    2) отплачивать, карать ( aliquem supplicio Ctl)

    Латинско-русский словарь > remuneror

  • 13 demuneror

    dē-mūneror, ārī, gehörig beschenken, durch ein Geschenk ablohnen, ancillas, Ter. heaut. 300 (wo parag. Infin. demunerarier).

    lateinisch-deutsches > demuneror

  • 14 munerabundus

    mūnerābundus, a, um (muneror), Geschenke darbringend, Apul. met. 11, 18.

    lateinisch-deutsches > munerabundus

  • 15 remunero

    remūnero, s. re-mūneror /.

    lateinisch-deutsches > remunero

  • 16 remuneror

    re-mūneror, ātus sum, ārī, vergelten, wieder beschenken, belohnen, sich erkenntlich zeigen für usw., α) m. Acc. pers.: alqm, Varro u. Cic.: alqm si non pari at grato tamen munere, Cic.: alqm simillimo munere, Cic.: alqm magno praemio, Caes.: neque enim obligandus, sed remunerandus est in amoris officio qui rior coepit, Plin. ep.: im üblen Sinne, alqm suppliciis, Catull. 14, 20. – β) m. Acc. rei: meritum, Liv.: beneficia alcis officiis, Cic.: solum (der Boden) impensam coloni laboremque magno fetu remuneratur, Colum.: im üblen Sinne, rem. sophisma, erwidern, Gell. 18, 13, 7. – γ) absol.: in accipiendo remunerandoque, Cic.: remunerandi voluntas, Cic. – / Aktive Nbf. remūnero, āvī, ātum, āre, M. Aurel. bei Fronto ad M. Caes. 3, 2. p. 41, 6 N. Petron. 140, 8. Ps. Quint. decl. 2, 6. Tert. apol. 25. Papin. dig. 17, 1, 7: Passiv, Fronto ad M. Caes. 2, 1 (8). § 16. p. 24, 11 N. Tert. apol. 46. Apul. met. 7, 14. Min. Fel. 7, 2.

    lateinisch-deutsches > remuneror

  • 17 munero

    mūnĕro, āre, āvi, ātum - tr. - donner en présent, récompenser, gratifier.    - aliquid alicui munerare: accorder qqch à qqn.    - aliquem de aliqua re munerare: gratifier qqn de qqch.
    * * *
    mūnĕro, āre, āvi, ātum - tr. - donner en présent, récompenser, gratifier.    - aliquid alicui munerare: accorder qqch à qqn.    - aliquem de aliqua re munerare: gratifier qqn de qqch.
    * * *
        Munero, muneras, pen. corr. munerare: et Muneror, muneraris, munerari, Deponens. Plaut. Teren. Donner dons et faire presents, Recompenser, Remunerer, Guerdonner.
    \
        Me opipare muneratus est. Cic. Il m'a faict un bien honneste present.

    Dictionarium latinogallicum > munero

  • 18 demuneror

    dē-mūneror, ārī, gehörig beschenken, durch ein Geschenk ablohnen, ancillas, Ter. heaut. 300 (wo parag. Infin. demunerarier).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > demuneror

  • 19 munerabundus

    mūnerābundus, a, um (muneror), Geschenke darbringend, Apul. met. 11, 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > munerabundus

  • 20 remuneror

    re-mūneror, ātus sum, ārī, vergelten, wieder beschenken, belohnen, sich erkenntlich zeigen für usw., α) m. Acc. pers.: alqm, Varro u. Cic.: alqm si non pari at grato tamen munere, Cic.: alqm simillimo munere, Cic.: alqm magno praemio, Caes.: neque enim obligandus, sed remunerandus est in amoris officio qui rior coepit, Plin. ep.: im üblen Sinne, alqm suppliciis, Catull. 14, 20. – β) m. Acc. rei: meritum, Liv.: beneficia alcis officiis, Cic.: solum (der Boden) impensam coloni laboremque magno fetu remuneratur, Colum.: im üblen Sinne, rem. sophisma, erwidern, Gell. 18, 13, 7. – γ) absol.: in accipiendo remunerandoque, Cic.: remunerandi voluntas, Cic. – Aktive Nbf. remūnero, āvī, ātum, āre, M. Aurel. bei Fronto ad M. Caes. 3, 2. p. 41, 6 N. Petron. 140, 8. Ps. Quint. decl. 2, 6. Tert. apol. 25. Papin. dig. 17, 1, 7: Passiv, Fronto ad M. Caes. 2, 1 (8). § 16. p. 24, 11 N. Tert. apol. 46. Apul. met. 7, 14. Min. Fel. 7, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > remuneror

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»