Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

mŏrōsus

  • 1 morosus

    morōsus, a, um [st2]1 [-] morose, chagrin, maussade, bourru, bizarre, fantasque. [st2]2 [-] scrupuleux, exigeant, difficile, délicat. [st2]3 [-] incommode, désagréable, ennuyeux, pénible.
    * * *
    morōsus, a, um [st2]1 [-] morose, chagrin, maussade, bourru, bizarre, fantasque. [st2]2 [-] scrupuleux, exigeant, difficile, délicat. [st2]3 [-] incommode, désagréable, ennuyeux, pénible.
    * * *
        Morosus, pe. prod. Adiect. Cic. Fascheux et difficile à servir, Qui ne trouve rien bien faict à son gré, Potieux, Mal aisé à contenter.
    \
        Morosa vitis. Plin. Que est difficile et mal aisee à venir.

    Dictionarium latinogallicum > morosus

  • 2 morosus

    morosus morosus, a, um своенравный

    Латинско-русский словарь > morosus

  • 3 morosus

    morosus morosus, a, um упрямый, своенравный

    Латинско-русский словарь > morosus

  • 4 morosus

    mōrōsus, a, um [ mos ]
    своенравный, с причудами, упрямый (difficilis ac m. C); угрюмый, раздражительный ( senex C); упорный ( morbus O); мелочный, придирчивый ( circa corporis curam Su)

    Латинско-русский словарь > morosus

  • 5 mōrōsus

        mōrōsus adj.    [mos], wayward, peevish, fretful, capricious, captious, hypercritical: usque eo, ut, etc.: canities, H.: morbus, stubborn, O.
    * * *
    morosa, morosum ADJ
    hard to please, persnickety

    Latin-English dictionary > mōrōsus

  • 6 morosus

    1. mōrōsus, a, um (mos), voll besonderer Sitten, voller Eigenheiten, eigensinnig, eigen, bald = streng am Herkömmlichen haltend, pedantisch, bald = wunderlich, launisch, grämlich, empfindlich, a) v. Pers.: sunt morosi et difficiles senes, Cic.: m. canities (Alter), Hor.: quam sint morosi, qui amant, vel ex hoc intellegi potest, Cic.: inter hos morosum (Grämlichen) ponas, Sen.: nullā penitus disciplinā morosi, Firm.: morosior circa corporis curam, zu eigen, Suet. Caes. 45, 2. – b) übtr., v. Lebl.: morbus, hartnäckige, Ov.: cupressus natu morosa, schwer wachsend, Plin.: u. so aesculus minus morosa nasci, Plin.: m. fingendi subtilitas, Plin.: orationis elegantia neque morosa neque anxia (peinigende), Gell.: lex m., schwer zu befriedigend, Sen. rhet.: prurigo m., Mart.: speculatoria morosissima, Tert. de coron. mil. 1.
    ————————
    2. morōsus, a, um (mora), voll Verzug, lange aufgeschoben, reditus, Cassian. coll. 17, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > morosus

  • 7 morosus

    1.
    mōrōsus, a, um, adj. [mos; cf. Cic. Tusc. 4, 24, 54], peevish, fretful, wayward, capricious, captious, morose (syn.: tristis, severus, gravis, difficilis;

    class.): usque eo difficiles ac morosi sumus, ut nobis non satisfaciat ipse Demosthenes,

    Cic. Or. 29, 104:

    at sunt morosi et anxii, et iracundi et difficiles senes,

    id. Sen. 18, 65:

    canities,

    Hor. C. 1, 9, 17.—Of excessive care:

    circa corporis curam morosior,

    particular, fastidious, Suet. Caes. 45.—Of things concr. and abstr.:

    cupressus natu morosa,

    that grows with difficulty, Plin. 16, 33, 60, § 139:

    morbus,

    stubborn, Ov. A. A. 2, 323:

    caelandi subtilitas,

    anxious, painful, Plin. 35, prooem. §

    1: si tibi morosa prurigine verminat auris,

    Mart. 14, 23.—Hence, adv.: mōrōsē.
    1.
    Peevishly, fretfully, captiously, morosely (class.):

    morose ferre hominum ineptias,

    Cic. Brut. 67, 236.—
    2.
    Scrupulously, carefully:

    terram non morose legit,

    Plin. 18, 13, 34, § 128. — Comp.:

    pallium morosius ordinatum,

    Tert. Pall. 4.— Sup.:

    morosissime,

    Suet. Aug. 66.
    2.
    mŏrōsus, a, um, adj. [mora], lingering, slow, slow in coming (lato Lat.):

    cui morosum videtur quodcunque futurum est,

    Cassiod. in Psa. 34, 20:

    iter fieri morosum quod ad celeritatem est inventum,

    id. Var. 1, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > morosus

  • 8 morosus [1]

    1. mōrōsus, a, um (mos), voll besonderer Sitten, voller Eigenheiten, eigensinnig, eigen, bald = streng am Herkömmlichen haltend, pedantisch, bald = wunderlich, launisch, grämlich, empfindlich, a) v. Pers.: sunt morosi et difficiles senes, Cic.: m. canities (Alter), Hor.: quam sint morosi, qui amant, vel ex hoc intellegi potest, Cic.: inter hos morosum (Grämlichen) ponas, Sen.: nullā penitus disciplinā morosi, Firm.: morosior circa corporis curam, zu eigen, Suet. Caes. 45, 2. – b) übtr., v. Lebl.: morbus, hartnäckige, Ov.: cupressus natu morosa, schwer wachsend, Plin.: u. so aesculus minus morosa nasci, Plin.: m. fingendi subtilitas, Plin.: orationis elegantia neque morosa neque anxia (peinigende), Gell.: lex m., schwer zu befriedigend, Sen. rhet.: prurigo m., Mart.: speculatoria morosissima, Tert. de coron. mil. 1.

    lateinisch-deutsches > morosus [1]

  • 9 morosus [2]

    2. morōsus, a, um (mora), voll Verzug, lange aufgeschoben, reditus, Cassian. coll. 17, 5.

    lateinisch-deutsches > morosus [2]

  • 10 sub-mōrōsus (summ-)

        sub-mōrōsus (summ-) adj.,    somewhat peevish, rather morose: quasi submorosa ridicula.

    Latin-English dictionary > sub-mōrōsus (summ-)

  • 11 Carausius morosus

    2. RUS палочник m индийский
    3. ENG Indian [laboratory] stick insect
    4. DEU gemeine Stabheuschrecke f, Gewächshausstabheuschrecke f
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Carausius morosus

  • 12 difficilis

    difficilis, e, Adi. m. Compar. u. Superl. (dis u. facilis), schwer, mit Schwierigkeiten verbunden, schwierig, beschwerlich (Ggstz. facilis), I) eig.: res, Ter.: haud diff. ex propinquo in tanta corpora ictus, Liv.: quae facilia ex difficillimis animi magnitudo redegerat, Caes.: diff. urina, Harnbeschwerde, Plin.: venter, Hartleibigkeit, Plin. – v. Örtl., schwer zu passieren, schwierig, beschwerlich, gefährlich, via, Plaut.: iter, Sall.: aditus, ascensus, Caes.: palus, Caes.: locus, Sall.: transitus, Caes. – v. wissenschaftl. Untersuchungen usw., schwierig, verwickelt, res obscurae et difficiles, Cic.: contortae res et saepe difficiles, Cic.: difficiles explicatus habere, Cic.: o quam difficilis est ignorantibus veritas, et facilis scientibus, Lact. 2, 5, 16. – v. Lagen in der Zeit = mißlich, gefährlich, tempus anni difficillimum, Cic.: difficili rei publicae tempore, Cic.: difficillimis temporibus, Cic. – m. 2. Supin., difficile dictu, Cic., intellectu, Nep.: perceptu difficilia, Gell.: difficillima tractatu, Cornif. rhet. – m. ad u. Akk., difficile ad fidem, Liv.: difficilius ad eloquendum, Cic. – difficile est m. Infin., quoi verba dare difficile est, Ter.: est difficile confundere, Cic.: non fuisse difficile cavere, Caes.: in omni re difficillimum est formam exponere optimi, Cic.: loqui facile est, praestare difficile, Lact. 4, 23, 8. – difficile est m. folg. ut u. Konj., difficile est, ut mihi de absente credas, Plin. ep. 4, 15, 7 (u. so ibid. 7, 17, 6): difficile est, ut praeter vespertinam γνώμην quicquam agi possit, Fronto ep. ad Caes. 5, 59 (74). p. 93, 2 N. – subst., difficilius, difficiliora, das Schwierigere (Ggstz. facilius, faciliora), Quint. 5, 10, 90 sqq.: dah. in difficili est, es ist schwer, Liv. 3, 65, 11: u. non ex difficili causa petenda subest, nicht schwer zu suchende, Ov. fast. 5, 350. – II) übtr., von Charakter u. Benehmen schwierig, schwer zu behandeln od. zu befriedigen, von dem, mit dem schwer auszukommen ist, krittelig, unleidlich, leicht empfindlich, grämlich, griesgrämig, ärgerlich, v. Frauen sröde (griech. χαλεπός, δυςξύμβολος); hingegen morosus von dem, der seinen eigenen Kopf aufsetzt, eigenwillig, eigensinnig, nörgelig, launisch, dah. verb. difficilis et morosus, Cic. u.a. (s. Fritzsche Hor. sat. 2, 5, 90): puella nimis facilis difficilisque nimis, Mart.: diff. senex, Ter.: equus, Sil.: diff in alqm, zB. parens in liberos diff., Cic.: diff. alci, Liv., Hor. u. Ov., od. precibus alcis, Ov.: (homo) difficillimā naturā (Naturell), Nep.: diff. bilis, Hor. – m. 2. Supin., manus (Schar) moderatu difficilis, Liv. 4, 27, 9: difficilis aditu, Sidon. epist. 8, 11, 4. – Dav. Adv., a) Posit.: α) seltene u. viell. erst nachaug. Form difficile, Vell., Cels. u.a. – β) seltene Form difficiliter, Cic. Acad. 2, 50. Vitr. 1, 5, 2. Cels. 5, 18, 17. Col. 5, 3, 1 u. ö. Gaius 3, 219. Lact. de mort. pers. 9, 7. – γ) gew. Form difficulter, Varro, Caes. u.a. Vgl. übh. Neue-Wagener Formenl.3 2, 586 f. u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 215. – b) Compar., difficilius, Caes. u.a. – u. Superl. difficillimē, Cic. u.a.

    lateinisch-deutsches > difficilis

  • 13 difficilis

    difficilis, e, Adi. m. Compar. u. Superl. (dis u. facilis), schwer, mit Schwierigkeiten verbunden, schwierig, beschwerlich (Ggstz. facilis), I) eig.: res, Ter.: haud diff. ex propinquo in tanta corpora ictus, Liv.: quae facilia ex difficillimis animi magnitudo redegerat, Caes.: diff. urina, Harnbeschwerde, Plin.: venter, Hartleibigkeit, Plin. – v. Örtl., schwer zu passieren, schwierig, beschwerlich, gefährlich, via, Plaut.: iter, Sall.: aditus, ascensus, Caes.: palus, Caes.: locus, Sall.: transitus, Caes. – v. wissenschaftl. Untersuchungen usw., schwierig, verwickelt, res obscurae et difficiles, Cic.: contortae res et saepe difficiles, Cic.: difficiles explicatus habere, Cic.: o quam difficilis est ignorantibus veritas, et facilis scientibus, Lact. 2, 5, 16. – v. Lagen in der Zeit = mißlich, gefährlich, tempus anni difficillimum, Cic.: difficili rei publicae tempore, Cic.: difficillimis temporibus, Cic. – m. 2. Supin., difficile dictu, Cic., intellectu, Nep.: perceptu difficilia, Gell.: difficillima tractatu, Cornif. rhet. – m. ad u. Akk., difficile ad fidem, Liv.: difficilius ad eloquendum, Cic. – difficile est m. Infin., quoi verba dare difficile est, Ter.: est difficile confundere, Cic.: non fuisse difficile cavere, Caes.: in omni re difficillimum est formam exponere optimi, Cic.: loqui facile est, praestare difficile, Lact. 4, 23, 8. – difficile est m. folg. ut u. Konj., difficile est, ut
    ————
    mihi de absente credas, Plin. ep. 4, 15, 7 (u. so ibid. 7, 17, 6): difficile est, ut praeter vespertinam γνώμην quicquam agi possit, Fronto ep. ad Caes. 5, 59 (74). p. 93, 2 N. – subst., difficilius, difficiliora, das Schwierigere (Ggstz. facilius, faciliora), Quint. 5, 10, 90 sqq.: dah. in difficili est, es ist schwer, Liv. 3, 65, 11: u. non ex difficili causa petenda subest, nicht schwer zu suchende, Ov. fast. 5, 350. – II) übtr., von Charakter u. Benehmen schwierig, schwer zu behandeln od. zu befriedigen, von dem, mit dem schwer auszukommen ist, krittelig, unleidlich, leicht empfindlich, grämlich, griesgrämig, ärgerlich, v. Frauen sröde (griech. χαλεπός, δυςξύμβολος); hingegen morosus von dem, der seinen eigenen Kopf aufsetzt, eigenwillig, eigensinnig, nörgelig, launisch, dah. verb. difficilis et morosus, Cic. u.a. (s. Fritzsche Hor. sat. 2, 5, 90): puella nimis facilis difficilisque nimis, Mart.: diff. senex, Ter.: equus, Sil.: diff in alqm, zB. parens in liberos diff., Cic.: diff. alci, Liv., Hor. u. Ov., od. precibus alcis, Ov.: (homo) difficillimā naturā (Naturell), Nep.: diff. bilis, Hor. – m. 2. Supin., manus (Schar) moderatu difficilis, Liv. 4, 27, 9: difficilis aditu, Sidon. epist. 8, 11, 4. – Dav. Adv., a) Posit.: α) seltene u. viell. erst nachaug. Form difficile, Vell., Cels. u.a. – β) seltene Form difficiliter, Cic. Acad. 2, 50. Vitr. 1, 5, 2. Cels. 5, 18, 17. Col. 5, 3, 1 u. ö. Gaius 3, 219. Lact. de mort.
    ————
    pers. 9, 7. – γ) gew. Form difficulter, Varro, Caes. u.a. Vgl. übh. Neue-Wagener Formenl.3 2, 586 f. u. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 215. – b) Compar., difficilius, Caes. u.a. – u. Superl. difficillimē, Cic. u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > difficilis

  • 14 difficilis

    dif-ficilis, e [ facilis ]
    1)
    а) трудный, нелёгкий (res d. factu C)
    difficilem habere aurem ad aliquid PS — неохотно слушать о чём-л., т. е. критически относиться к рассказам об этом
    d. concoctioni PMнеудобоваримый
    d. precibus O — не уступающий просьбам, непреклонный
    б) тяжёлый, опасный (tempus rei publicae C; iter Sl, ascensus Cs)
    2) обладающий тяжёлым характером, капризный (senex d. ac morosus C); суровый, строгий (parens d. in liberos Acc ap. C)

    Латинско-русский словарь > difficilis

  • 15 morose

    mōrōsē [ morosus ]
    своенравно, угрюмо, раздражительно ( aliquid ferre C); придирчиво, с мелочной тщательностью (aliquid eligere PM; judicia alicujus pensitare Su)

    Латинско-русский словарь > morose

  • 16 morositas

    mōrōsitās, ātis f. [ morosus ]
    своенравие, угрюмость, упрямство C; мелочность, придирчивость ( nimia Su)

    Латинско-русский словарь > morositas

  • 17 natus

    I nātus, a, um [ nascor ]
    1) рождённый, родившийся, происходящий (aliquo или ex aliquo Ter, C, Nep etc.; ex или ab aliquā re Pl etc.)
    post homines natos (post hominum genus natum) погов. C — с тех пор, как появились люди
    n. nemo in aedibus Plни живой души в доме
    aliquem natum non putare Sen, Pt — ни во что не ставить (презирать) кого-л.
    n. ex ipsā morā погов. Pl =воплощённая медлительность
    famam non ita, ut nata est, ferre Pl — разносить весть не в первоначальном её виде, т. е. искажать её
    2) прирождённый, врождённый, природный, коренной
    sermo, qui est n. nobis Cнаш родной язык
    3) предназначенный, самой природой приспособленный, рождённый ( alicui rei или ad aliquid)
    n. imperio (dat.) C — рождённый для того, чтобы повелевать
    4) устроенный, созданный (locus ita n. L); обречённый (самой природой) ( tolerare labores O); сделанный, сочинённый ( versūs male nati H)
    5) (с указанием единицы времени в acc.) в возрасте, от роду
    quadraginta sex annos n. Pl etc. 46- — и лет от роду; реже с gen.
    decem annorum n. Vr — десятилетний, в возрасте 10-и лет
    II nātus, ī m. [ nascor ]
    n. volucer O — крылатый сын (Венеры), т. е. Amor
    2) pl. дети (parentes et nati C, L etc.)
    nati natōrum V — дети детей, т. е. (далёкие) потомки
    III nātus, (ūs) (встреч. тк. abl. sg.) m. [ nascor ]
    natu — летами, годами, по летам, по возрасту

    Латинско-русский словарь > natus

  • 18 submorosus

    sub-mōrōsus, a, um
    немного брюзгливый, довольно сердитый ( ridicula C)

    Латинско-русский словарь > submorosus

  • 19 morose

    mōrōsē, Adv. (morosus), eigensinnig, aus oder mit grämlichem Eigensinne, ängstlich, allzu vorsichtig, Cic. Brut. 236. Plin. 18, 128: Compar. morosius, Tert. de pall. 4. Hieron. epist. 38, 4: Superl. morosissime, Suet. Aug. 66, 4.

    lateinisch-deutsches > morose

  • 20 morositas

    mōrōsitās, ātis, f. (morosus), das eigensinnige, wunderliche, launische, grämliche Wesen, die eigensinnige Laune, der Eigensinn, die grämliche Strenge, Ängstlichkeit, Peinlichkeit, Cic. u.a.: m. nimia, pedantische, übertriebene Ängstlichkeit, pedantische Gezwungenheit, Suet.

    lateinisch-deutsches > morositas

См. также в других словарях:

  • Morosus — (Maurosus), ein Beiname des hl. Landelinus1. (S. d. u. Maurosus.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • morosus — index fractious Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Carausius Morosus — Carausius morosus …   Wikipédia en Français

  • Carausius morosus — Carausius morosus …   Wikipédia en Français

  • Carausius morosus — Indische Stabschrecke Indische Stabschrecke (Carausius morosus), Vergleich mit einer Büroklammer Systematik Unterklasse …   Deutsch Wikipedia

  • Carausius morosus — Carausius morosus …   Wikipédia en Français

  • Carausius morosus — from India Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • Zopherus morosus —   Zopherus morosus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Die schweigsame Frau — Werkdaten Originaltitel: Die schweigsame Frau Originalsprache: deutsch Musik: Richard Strauss Libretto: Stefan Zweig …   Deutsch Wikipedia

  • Die schweigsame Frau — Richard Strauss …   Wikipedia

  • Dixippe morose — Carausius morosus Carausius morosus …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»