-
1 miserandus
miserandus adj. [P. of miseror], lamentable, deplorable, pitiable, touching, affecting: aliis miserandus, aliis inridendus: Heu! miserande puer! V.: haec mihi videntur misera atque miseranda: manus Priamo, V.: fortuna, S.: miserandum in modum, pitiably: haec miseranda auditu, L.: miserande iaceres, Ni, etc. (i. e. miserandus), V.* * *miseranda, miserandum ADJpitiable, unfortunate -
2 miserandus
miserandus miserandus, a, um жалкий -
3 miserandus
miserandus, a, um (miseror), bejammerns-, beklagenswert, kläglich, ut aliis miserandus, aliis irridendus esse videatur, Cic.: Niobe invidiosa suis, at nunc miseranda vel hosti, Ov. – v. Lebl., fortuna, Sall.: haec mihi videntur misera atque miseranda, Cic.: miserandum in modum, auf klägliche, jämmerliche Art, Cic. – mit 2. Supin., haec indigna miserandaque auditu, Liv. 6, 37, 1.
-
4 miserandus
miserandus, a, um adj. verb. de miseror. [st2]1 [-] digne de pitié. [st2]2 [-] déplorable.* * *miserandus, a, um adj. verb. de miseror. [st2]1 [-] digne de pitié. [st2]2 [-] déplorable.* * *Miserandum in modum milites Pop. Rom. capti, necati, deserti, dissipati sunt. Cic. Miserablement. -
5 miserandus
miserandus, a, um (miseror), bejammerns-, beklagenswert, kläglich, ut aliis miserandus, aliis irridendus esse videatur, Cic.: Niobe invidiosa suis, at nunc miseranda vel hosti, Ov. – v. Lebl., fortuna, Sall.: haec mihi videntur misera atque miseranda, Cic.: miserandum in modum, auf klägliche, jämmerliche Art, Cic. – mit 2. Supin., haec indigna miserandaque auditu, Liv. 6, 37, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > miserandus
-
6 miserandus
mĭsĕrandus, a, um, P. a., v. miseror fin. 1. -
7 miserandus
a, um [ miseror ]достойный сострадания, возбуждающий сожаление, жалкий (Niobe miseranda vel hosti O; m. auditu L) -
8 Miserandus
= miserabilis: mis. fortuna (1. l C. Th. 3, 3).Латинско-русский словарь к источникам римского права > Miserandus
-
9 miseror
mĭsĕror, ātus, 1, v. dep. ( act. collat. form, v misero) [miser].I.To lament, bewail, deplore: miseratur is, qui conqueritur aliena incommoda: miseretur is, qui miserum sublevat, Paul. ex Fest. p. 123 Müll. (class.):II.quis illaec est mulier, quae ipsa se miseratur?
Plaut. Ep. 4, 1, 6:communem condicionem miserari,
Cic. Mur. 27, 55:sortemque animo miseratus iniquam,
Verg. A. 6, 332.—Of a lamenting speech:eos miserando casum suum confirmat,
Sall. J. 23, 2:casum alicujus miseratus,
Tac. A. 3, 17:haec copiose miseratus est,
Gell. 10, 3, 14.—To have or feel compassion, to pity, compassionate:(β).(Acestes) ab humo miserans attollit amicum,
Verg. A. 5, 452; id. G. 2, 499:juvenem animi miserata,
pitying in her heart, id. A. 10, 686:hostibus ipsis pallorem miserantibus,
Juv. 15, 101.—With gen. ( poet.): te conmiserabam magis, quam miserabar mei, Att. ap. Non. 445, 12 (Trag. Rel. v. 355 Rib.): eorum, Min. Fel. Oct. 28:* (γ).poenae juvenem indignae miseratus,
Sil. 11, 381.—With dat.: servis miseratus, Coripp. Laud. Just. 2, 402.—Hence,1.mĭsĕrandus, a, um, P. a., lamentable, deplorable, pitiable (class.).A.Of persons:B.ut aliis miserandus, aliis irridendus esse videatur,
Cic. de Or. 1, 37, 169; Verg. A. 5, 509; 6, 882; Ov. M. 1, 359; 6, 276; 9, 178; 11, 704.—Of things:* 2.haec mihi videntur misera atque miseranda,
Cic. Cat. 4, 6, 12:manus Priamo,
Verg. A. 11, 259:fortuna,
Sall. J. 14, 7:miserandum in modum,
in a pitiable manner, Cic. Prov. Cons. 3, 5.— -
10 invidiosus
invidiōsus, a, um (invidia), I) voll Neid ( Mißgunst), 1) Neid (Mißgunst) hegend, neidisch, mißgünstig, vetustas, Ov. – m. Dat., prae se formosis invidiosa dea est, Prop. – subst., omnes malevoli, iniqui, invidiosi, Cic. Balb. 56. – 2) Neid ( Mißgunst) erregend, dah. beneidet, beneidenswert (auch im guten Sinne, Ggstz. exoptabilis, miserandus), α) v. Pers.: ipse dux invidiosus erat, war ein Gegenstand des Neides, Lucan.: invidiosum se propter nimias opes videre, Iustin.: turba vetus quam non invidiosa erat, wie nicht ben. = wie gar klein, Ov.: Maecenas nostrae pars invidiosa iuventae, Prop. – m. Dat., invidiosa suis, at nunc miseranda vel hosti, Ov.: neque inimicis invidiosa neque amico exoptabilis, Lucil. – β) v. Lebl.: inv. fortuna Caesaris, Vell.: inv. opes, Tac.: est in aqua dulci non invidiosa voluptas, ein neidloses, unverargtes, Ov. – m. Dat., munus etiam diis invidiosum, Plin.: non invidiosa nefandis (Ruchlosen) nec cupienda bonis regna Thoantis erant, Ov. – II) voll Haß, 1) Haß hegend, gehässig, aufsässig, ante Iovem passis stetit invidiosa (Ceres) capillis, voll Hasses (gegen den Verführer), Ov. met. 5, 513. – 2) Haß (Mißfallen, Unwillen) bringend od. erregend, a) gehässig = bei anderen Haß bereitend, böses Blut machend, in Mißkredit bringend, in ein schlechtes Licht stellend, bloßstellend, verunglimp fend (Ggstz. gloriosus, honestus, Ruhm, Ehre bringend), α) v. Pers.: laudatrix Venus est invidiosa mihi, bereitet mir Haß, Ov. her. 17, 126. – β) v. Lebl.: crimen, Cic.: nomina (Benennungen), Liv.: ioci, Suet.: putabant absentis damnationem multo invidiosiorem fore, quam si praesens damnatus esset, Cic.: crimen invidiosissimum, Cic.: id quod erat in illo iudicio invidiosissimum, Cic. – mit Dat., invidiosusne erat aut tibi tertius consulatus aut principi primus? brachte dir Haß usw.? Plin. pan.: id Othoni invidiosius et ipsis honestum, Tac.: hoc ipsis iudicibus invidiosissimum futurum, Cic. – m. in u. Akk., neque id ego dico, ut invidiosum sit in eos, quibus gloriosum etiam hoc esse debet, Cic. Cael. 21. – invidiosum est, invidiosum (esse) puto m. folg. Infin., non accipere triumphum ne invidiosum sit apud bonos, Cic.: pro cetera moderatione non minus invidiosum putat dare hereditatem quam auferre, Plin. pan. – invidiosum est m. solg. Acc. u. Infin., Sen. rhet. – b) passiv, gehässig = verhaßt, mißfällig, mißliebig, widerwärtig, verdächtig, verrufen (Ggstz. gratus, favorabilis, popularis), α) v. Pers.: si is invidiosus aut multis offensus esse videatur, Cic.: ex eo iudicio tam invidiosus discessit, ut etc., Cic.: sive quia miserabiliorem (Priscum), sive quia invidiosiorem fore arbitrabatur, Plin. ep. – mit Praepp., a superiore vita invidiosus, Cael. in Cic. ep. 8, 14, 1: sunt enim illi apud bonos invidiosi, Cic.: se magnis rebus in Graecia gestis non tam gratum apud regem quam invidiosum esse, Iustin. – β) v. Lebl.: pecunia, possessiones, Cic.: cursus, numerus, Cic.: iudicium (Ggstz. iudicium populare), Cic.: lectio senatus, Liv.: nomen sapientiae, Cic.: atrocitas verborum, die schneidende Härte deines Ausdrucks, Cic.: fuit invidiosa senatus potentia, Cic.: vitam invidiosam facere, Sen.: si quae sunt in his invidiosa non mitigant extenuando, sed laudando et efferendo invidiosiora faciunt, Cic.: quo mors foret invidiosior, Ov.
-
11 miseror
miseror, ātus sum, ārī (miser), Mitleid äußern mit usw., seine Teilnahme zu erkennen geben, bemitleiden, bedauern, bejammern, beklagen, se, Plaut. u. Tac.: alqm, Verg.: fortunam, Cic.: casum, Sall. u. Tac.: periculum, Caes.: prägn., hoc atrociter, graviter, apte, copiose, mit Bedauern äußern, Gell. 10, 3, 14. – u. (mit u. ohne animi od. animo) bedauern = im Herzen bemitleiden, Mitleid-, Erbarmen-, Barmherzigkeit fühlen, iuvenem animi miserata repressit, Verg.: sortem animo miseratus iniquam, Verg.: miserans attollit amicum, Verg.: Phoebe, gravis Troiae semper miserate labores, Verg. – poet. u. nachaug. m. folg. Genet. (s. Muncker Hyg. fab. 98. Drak. Sil. 11, 381), mei, Acc. fr.: tanti viri, Iustin.: poenae indignae, Sil.: formae, Iustin. – m. folg. Dat., servis egenis, Coripp. 2, 402: quod miseratum est Frigibus (= Phrygibus), Schol. Iuven. 12, 73. – m. folg. Acc. u. Infin., di miserantur tantos mortalibus esse labores, Verg. Aen. 10, 758. – / Partic. miserandus, a, um, s. bes.
-
12 arm
arm, I) nicht reich: pauper (der nur sein notdürftiges Auskommen hat, sich einschränken muß, Ggstz. dives oder qui habet). – tenuis (dem die Glücksgüter nur dünn, spärlich zugemessen sind, Ggstz. locuples). – egens od. indigens (der an notwendigen oder doch an unentbehrlich gewordenen Bedürfnissen Mangel leidet, Ggstz. abundans, locuples, dives); verb. tenuis atque egens. – inops (hilflos u. hilfsbedürftig, Ggstz. opulentus). – mendīcus (bettelarm, Ggstz. dives, opulentus, opulentissimus). – etwas arm, pauperculus: sehr, ganz a., perpauper; egentissimus; omnibus rebus egens; cui minus nihilo est; nullarum opum dominus (v. einem Volke). – ein Armer (ein armer Mann), vir pauper; pauper quidam. – die Armen (die armen Leute), pauperes etc.; tenuis vitae homines – (die ein spärliches Auskommen haben). – die Ärmeren, tenuiores (Ggstz. locupletiores). – a. sein, in egestate esse oder versari; vgl. »in Armut leben« unter »Armut«: sehr, ganz a. sein, in summa egestate, mendicitate esse; omnium rerum inopem esse; nihil habere: a. werden, egentem fieri; ad inopiam redigi: jmd. a. machen, egestatem alci afferre; ad inopiam [175] alqm redigere; ad mendicitatem alqm detrudere (an den Bettelstab bringen): einen Armen reich machen. egentem divitem facere; locupletem ex egenti efficere: tenuiorem locu pletare. – II) Mangel an etwas habend: inops alcis rei od. alqā re od. ab alqa re. – sterilis alcis rei oder ab alqa re (an etwas nicht fruchtbar, von etwas leer). – privatus od. spoliatus alqā re (einer Sache beraubt). – eine a. Sprache, inops lingua: a. an Wörtern, s. wortarm: a. an Worten, an Unterhaltung, s. wortkarg. – III) unglücklich: miser. misellus. – infelix (unglücklich). – miserandus (bemitleidenswert). – ein a. Schelm, homo misellus. – Adv.misere; infeliciter.
-
13 armselig
armselig, I) elend: miser. misellus (elend). – miserandus (erbarmenswert). – infelix (unglücklich). – ein a. Leben führen, in miseria esse od. versari. – Adv. misere. – II) gering, schlecht: tenuis (dürftig). – exiguus (klein, unbedeutend, z. B. casa, legatum). – miser. misellus (erbärmlich). – vilis (gering). – malus (schlecht). – zuw. mit seinem Subst. durch ein diminutives Subst, z. B. eine a. Hütte, casula: ein a. Lohn, mercedula: ein a. Geschenk, munusculum: ein a. Schreiber, librariolus: ein a. Trost, solacium malum od miserum: armselige [177] Umstände, res pauperculae: angustiae rei fa miliaris: in a. Umständen leben, parce ac duriter vitam agere; tenuiter vivere; vitam in egestate degere; vitam inopem colere. – Adv.misere. – a. gekleidet, obsoletus; male vestitus. – Armseligkeit, die, I) elende Beschaffenheit: tenuitas (Dürftigkeit). – miseria (Elend). – infelicitas (unglücklicher Zustand). – II) eine elende Sache: res inepta. – Armseligkeiten. res ineptae; nugae (Possen, Lappalien); stultitiae (Torheiten).
-
14 Bedauern [2]
Bedauern, das, misericordia (Mitleid). – miseratio. commiseratio (Äußerung des Mitgefühls). – dolor (Schmerz). – desiderium (Verlangen nach etwas, was man nicht mehr hat). – paenitentia (Reue). – bedauernswert,- würdig, miserandus. commiserandus. miseratione dignus (v. Pers. u. Lebl.). – dolendus (von Dingen; alle = des Mitleids wert). – desiderandus. desiderabilis (den man ungern vermißt). – Adv. miserandum in modum.
-
15 bejammern
bejammern, miserari. commiserari (bedauern). – lamentari (über etwas wehklagen). – deplorare. deflere (beweinen). – es ist sehr zu b., valde dolendum est. – Bejammern, das, miseratio (das Bedauern). – deploratio (das Beweinen). – bejammernswert, miserabilis. dolendus (v. Schicksal etc.). – miserandus. commiserandus. deplorandus (von Pers. u. Dingen). – Adv.miserandum od. miserum in modum.
-
16 erbarmen, sich
erbarmen, sich, jmds., misereri, commisereri alcis. – Erbarmen, s. Mitleid. – erbarmenswert, miserandus: miseratione dignus. – Erbarmer, misericors (der Mitleidige). – benignus. mitis (der Gütige, Gnädige).
-
17 erbärmlich
erbärmlich, miser; misellus; miserandus; miserabilis. – Zuw. durch ein Diminutivum, z.B. ein e. Sechstel, sextula. – Adv.misere; miserandum in modum. – Erbärmlichkeit, * miseranda condicio (erbärmlicher Zustand). – improbitas. nequitia (Schlechtigkeit, z.B. der Menschen).
-
18 kläglich
-
19 invidiosus
invidiōsus, a, um (invidia), I) voll Neid ( Mißgunst), 1) Neid (Mißgunst) hegend, neidisch, mißgünstig, vetustas, Ov. – m. Dat., prae se formosis invidiosa dea est, Prop. – subst., omnes malevoli, iniqui, invidiosi, Cic. Balb. 56. – 2) Neid ( Mißgunst) erregend, dah. beneidet, beneidenswert (auch im guten Sinne, Ggstz. exoptabilis, miserandus), α) v. Pers.: ipse dux invidiosus erat, war ein Gegenstand des Neides, Lucan.: invidiosum se propter nimias opes videre, Iustin.: turba vetus quam non invidiosa erat, wie nicht ben. = wie gar klein, Ov.: Maecenas nostrae pars invidiosa iuventae, Prop. – m. Dat., invidiosa suis, at nunc miseranda vel hosti, Ov.: neque inimicis invidiosa neque amico exoptabilis, Lucil. – β) v. Lebl.: inv. fortuna Caesaris, Vell.: inv. opes, Tac.: est in aqua dulci non invidiosa voluptas, ein neidloses, unverargtes, Ov. – m. Dat., munus etiam diis invidiosum, Plin.: non invidiosa nefandis (Ruchlosen) nec cupienda bonis regna Thoantis erant, Ov. – II) voll Haß, 1) Haß hegend, gehässig, aufsässig, ante Iovem passis stetit invidiosa (Ceres) capillis, voll Hasses (gegen den Verführer), Ov. met. 5, 513. – 2) Haß (Mißfallen, Unwillen) bringend od. erregend, a) gehässig = bei anderen Haß bereitend, böses Blut machend, in Mißkredit bringend, in ein schlechtes Licht stellend, bloßstellend, verunglimp-————fend (Ggstz. gloriosus, honestus, Ruhm, Ehre bringend), α) v. Pers.: laudatrix Venus est invidiosa mihi, bereitet mir Haß, Ov. her. 17, 126. – β) v. Lebl.: crimen, Cic.: nomina (Benennungen), Liv.: ioci, Suet.: putabant absentis damnationem multo invidiosiorem fore, quam si praesens damnatus esset, Cic.: crimen invidiosissimum, Cic.: id quod erat in illo iudicio invidiosissimum, Cic. – mit Dat., invidiosusne erat aut tibi tertius consulatus aut principi primus? brachte dir Haß usw.? Plin. pan.: id Othoni invidiosius et ipsis honestum, Tac.: hoc ipsis iudicibus invidiosissimum futurum, Cic. – m. in u. Akk., neque id ego dico, ut invidiosum sit in eos, quibus gloriosum etiam hoc esse debet, Cic. Cael. 21. – invidiosum est, invidiosum (esse) puto m. folg. Infin., non accipere triumphum ne invidiosum sit apud bonos, Cic.: pro cetera moderatione non minus invidiosum putat dare hereditatem quam auferre, Plin. pan. – invidiosum est m. solg. Acc. u. Infin., Sen. rhet. – b) passiv, gehässig = verhaßt, mißfällig, mißliebig, widerwärtig, verdächtig, verrufen (Ggstz. gratus, favorabilis, popularis), α) v. Pers.: si is invidiosus aut multis offensus esse videatur, Cic.: ex eo iudicio tam invidiosus discessit, ut etc., Cic.: sive quia miserabiliorem (Priscum), sive quia invidiosiorem fore arbitrabatur, Plin. ep. – mit Praepp., a superiore vita invidiosus, Cael. in Cic. ep. 8, 14, 1: sunt enim illi apud bonos invidiosi,————Cic.: se magnis rebus in Graecia gestis non tam gratum apud regem quam invidiosum esse, Iustin. – β) v. Lebl.: pecunia, possessiones, Cic.: cursus, numerus, Cic.: iudicium (Ggstz. iudicium populare), Cic.: lectio senatus, Liv.: nomen sapientiae, Cic.: atrocitas verborum, die schneidende Härte deines Ausdrucks, Cic.: fuit invidiosa senatus potentia, Cic.: vitam invidiosam facere, Sen.: si quae sunt in his invidiosa non mitigant extenuando, sed laudando et efferendo invidiosiora faciunt, Cic.: quo mors foret invidiosior, Ov.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > invidiosus
-
20 miseror
miseror, ātus sum, ārī (miser), Mitleid äußern mit usw., seine Teilnahme zu erkennen geben, bemitleiden, bedauern, bejammern, beklagen, se, Plaut. u. Tac.: alqm, Verg.: fortunam, Cic.: casum, Sall. u. Tac.: periculum, Caes.: prägn., hoc atrociter, graviter, apte, copiose, mit Bedauern äußern, Gell. 10, 3, 14. – u. (mit u. ohne animi od. animo) bedauern = im Herzen bemitleiden, Mitleid-, Erbarmen-, Barmherzigkeit fühlen, iuvenem animi miserata repressit, Verg.: sortem animo miseratus iniquam, Verg.: miserans attollit amicum, Verg.: Phoebe, gravis Troiae semper miserate labores, Verg. – poet. u. nachaug. m. folg. Genet. (s. Muncker Hyg. fab. 98. Drak. Sil. 11, 381), mei, Acc. fr.: tanti viri, Iustin.: poenae indignae, Sil.: formae, Iustin. – m. folg. Dat., servis egenis, Coripp. 2, 402: quod miseratum est Frigibus (= Phrygibus), Schol. Iuven. 12, 73. – m. folg. Acc. u. Infin., di miserantur tantos mortalibus esse labores, Verg. Aen. 10, 758. – ⇒ Partic. miserandus, a, um, s. bes.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
miserando — ► adjetivo Que es digno de ser ayudado o perdonado. * * * miserando, a (del lat. «miserandus») adj. Digno de misericordia. * * * miserando, da. (Del lat. miserandus). adj. Digno de miseración. * * * ► adjetivo Digno de misericordia … Enciclopedia Universal
miserando — /mize rando/ agg. [dal lat. miserandus, gerundivo di miserari aver compassione ], lett. [di persona, situazione e sim., che desta profonda pietà e compassione: fare una m. fine ; condurre una vita m. ] ▶◀ [➨ miserabile agg. (1)] … Enciclopedia Italiana
miserando — {{#}}{{LM M26069}}{{〓}} {{[}}miserando{{]}}, {{[}}miseranda{{]}} ‹mi·se·ran·do, da› {{《}}▍ adj.{{》}} Digno de conmiseración: • Dijo que le apenaba nuestra falta de personalidad y nos llamó ‘pobre gente miseranda’.{{○}} {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}}… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
miserable — Miserable, com. gen. penac. Miser, Miserandus, AErumnosus. Miserable, qui esmeut à pitié et compassion, Miserabilis. Aussi miserable que moy, Miser aeque atque ego. Y a il homme du monde aussi miserable? An quisquam gentium est aeque miser? Chose … Thresor de la langue françoyse
miserando — miserando, da (Del lat. miserandus). adj. Digno de miseración … Diccionario de la lengua española
Schlag — 1. All Slag givt kein Oel. (Schöningen bei Braunschweig.) 2. Alle Schläge thun nicht wehe. Bei Tunnicius (47): Alle slege en doent nicht wê. (Omnia non semper mortales verbera laedunt.) 3. Bey Schlegen ist nicht gut Wesen. – Petri, II, 44. 4. Dâr … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Stein — 1. Auch ein kleiner Stein kann tödten, wenn er recht geworfen wird. 2. Auch ein Stein verwittert, wenn er lange genug liegt. Dem Zahn der Zeit widersteht nichts. Lat.: Ferreus assiduo consumitur annulus usu. (Ovid.) (Philippi, I, 154.) 3. Auf dem … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Todfeind — 1. Sogar mit seinen Todfeinden muss man auf dem Sterbebette sich aussöhnen, sagte Weinhold, und liess sich ein Glas Wasser geben. – Witzfunken, VIIa, 65. *2. Auch ein Todfeind würde sich seiner erbarmen. Lat.: Vel hosti miserandus. (Eiselein, 600 … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Wort — 1. A guids Woat pfint a guids Oat. (Steiermark.) – Firmenich, II, 767, 73. 2. A güt Wort bringt a güte Äntver (Antwort). (Warschau. Jüd. deutsch.) Freundliches Entgegenkommen gewinnt die Herzen. 3. Allen Worten ist nicht zu glauben. – Henisch,… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon