-
1 męstwo
сущ.• героизм• доблесть• мужество• отвага• смелость• стойкость• храбрость* * *☼ мужество, храбрость ž;okazać \męstwo проявить мужество
+ odwaga, dzielność, waleczność* * *сму́жество, хра́брость żokazać męstwo — прояви́ть му́жество
Syn: -
2 męstwo
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > męstwo
-
3 męstwo
-
4 męstwo
męstwo [mɛw̃stfɔ] ntMut m, Tapferkeit f -
5 męstwo
1. bravoure2. courage3. vaillance4. virilité -
6 męstwo
1 croí 2 crógacht 3 foirtile 4 spiorad -
7 męstwo
cesaret; yiğitlik -
8 męstwo
[мĕство]m -
9 męstwo
didvyriškumasdrąsaheroizmasnarsa -
10 męstwo
с мужність, відвага, хоробрість -
11 męstwo
tapang -
12 męstwo
edermenlik; pet; ýürek -
13 męstwo
bravura -
14 męstwo
1) ץמוא2) הרובג -
15 męstwo
اغوش ; اهيت ; جان ; جرات ; جوهر ; دليي ; رشادت ; رمق ; روان ; روح ; روحيه ; سينه ; شجاعت ; عاطفه ; قلب ; مركز -
16 foirtile
męstwo -
17 мужество
сущ.• animusz• dzielność• męskość• męstwo• mężność• odwaga• otucha• waleczność• śmiałość* * *męstwo, odwaga -
18 храбрость
сущ.• animusz• bohaterstwo• brawura• dzielność• galanteria• heroiczność• heroizm• męstwo• odwaga• otucha• waleczność• śmiałość* * *męstwo, odwaga -
19 bezprzykładny
прил.• беспрецедентный• беспримерный* * *bezprzykładn|yбеспримерный;\bezprzykładnye męstwo беспримерное мужество
+ niezwykły, wyjątkowy* * *бесприме́рныйbezprzykładne męstwo — бесприме́рное му́жество
Syn: -
20 odwaga
сущ.• бодрость• героизм• дерзание• дерзость• доблесть• мужество• наглость• отвага• смелость• храбрость* * *odwag|a♀ мужество ň, смелость, храбрость;dodać komuś \odwagai придать смелости кому-л., ободрить кого-л.;\odwaga cywilna гражданское мужество
+ śmiałość, męstwo* * *жму́жество n, сме́лость, хра́бростьdodać komuś odwagi — прида́ть сме́лости кому́-л., ободри́ть кого́-л.
odwaga cywilna — гражда́нское му́жество
Syn:śmiałość, męstwo
См. также в других словарях:
męstwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. męstwowie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} postawa charakteryzująca się zespołem takich cech, jak: odwaga, dzielność, bohaterstwo, nieustraszoność, waleczność, wytrzymałość itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nadzwyczajne,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
męstwo — n III, Ms. męstwowie, blm «dzielność, odwaga, nieustraszoność, hart ducha, bohaterstwo, waleczność» Okazać męstwo. Natchnąć męstwem. Wsławić się męstwem. Słynąć z męstwa. Znosić coś z męstwem … Słownik języka polskiego
Grzymała coat-of-arms — Grzymała Battle cry: Grzymała Details Alternative names Grzymalita, Ślasa (Slasa) Earliest mention … Wikipedia
serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… … Słownik frazeologiczny
bitność — ż V, DCMs. bitnośćści, blm «odwaga okazywana w bitwie; dzielność, męstwo, waleczność» Bitność wojska, żołnierza. Odznaczać się bitnością … Słownik języka polskiego
bohater — m IV, DB. a, Ms. bohatererze; lm M. owie a. bohatererzy, DB. ów 1. «ten, kto odznaczył się męstwem, niezwykłymi czynami, ofiarnością dla innych» Bohater ostatniej wojny. Bohater narodowy. ◊ Cichy bohater «ktoś, czyje męstwo, ofiarność pozostają… … Słownik języka polskiego
bohaterstwo — n III, Ms. bohaterstwowie, blm «czyn lub postawa właściwe bohaterowi; męstwo, dzielność» Bohaterstwo walczących żołnierzy. Okazać bohaterstwo. Dokazywać cudów bohaterstwa … Słownik języka polskiego
dopotąd — 1. daw. «dopóty» Dopotąd walczył, aż się uwolnił. 2. daw. «dotychczas» Poczuł w sobie męstwo dopotąd nieznane … Słownik języka polskiego
dowód — m IV, D. dowódwodu, Ms. dowódwodzie; lm M. dowódwody 1. «okoliczność, rzecz dowodząca czegoś, przemawiająca za czymś, świadcząca o czymś, wskazująca na coś; oznaka czegoś, potwierdzenie, uzasadnienie, świadectwo» Dowód wdzięczności, zaufania,… … Słownik języka polskiego
duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… … Słownik języka polskiego
gloryfikować — ndk IV, gloryfikowaćkuję, gloryfikowaćkujesz, gloryfikowaćkuj, gloryfikowaćował, gloryfikowaćowany «przypisywać komuś lub czemuś niezwykłą wartość, cechy godne najwyższych pochwał, uwielbienia; wysławiać, wychwalać, wielbić» Gloryfikować… … Słownik języka polskiego