Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

littĕrātus

  • 1 litteratus

    littĕrātus ( lītĕr-), a, um, adj. [littera], lettered, i. e.
    I.
    Lit., marked with letters, branded:

    ensiculus,

    Plaut. Rud. 4, 4, 112:

    securicula,

    id. ib. 115:

    urna,

    id. ib. 2, 5, 21:

    laminae,

    App. M. 3, p. 137, 7:

    laciniae auro litteratae,

    id. ib. 6, 174, 28:

    servus,

    a branded slave, Plaut. Cas. 2, 6, 49; cf.:

    homunculi frontes litterati,

    App. M. 9, p. 222, 30.—
    II.
    Transf.
    A.
    Learned, liberally educated:

    Canius nec infacetus et satis litteratus,

    Cic. Off. 3, 14, 58:

    et litteratus et disertus,

    id. Brut. 21, 81; id. Mur. 7, 16:

    servi,

    id. Brut. 22, 87:

    quibus ineptiis nec litteratior fit quisquam nec melior,

    Sen. Q. N. 4, 13, 1.—Esp. of the learned expounders of the poets:

    quem litteratissimum fuisse judico,

    Cic. Fam. 9, 16, 4:

    appellatio grammaticorum Graecā consuetudine invaluit: sed initio litterati vocabantur,

    Suet. Gram. 4.—
    B.
    Of or belonging to learning, learned:

    quid est enim dulcius otio litterato,

    learned leisure, Cic. Tusc. 5, 36, 105:

    senectus,

    id. Brut. 76, 265:

    labor,

    App. Mag. 4, p. 276, 8.—Hence, adv.: lit-tĕrātē.
    1.
    With plain letters, in a clear hand:

    rationes perscriptae scite et litterate,

    Cic. Pis. 25, 61.—
    2.
    Transf.
    a.
    To the letter, literally:

    litterate respondere,

    Cic. Harusp. Resp. 8, 17.—
    b.
    Learnedly, scientifically, elegantly, cleverly:

    scriptorum veterum litterate peritus,

    learnedly, critically skilled, Cic. Brut. 56, 205:

    belle et litterate dicta,

    clever sayings, id. de Or. 2, 62, 253.— Comp.:

    litteratius Latine loqui,

    Cic. Brut. 108, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > litteratus

  • 2 litteratus

    litterata, litteratum ADJ
    learned; cultured

    Latin-English dictionary > litteratus

  • 3 litterātus (līter-)

        litterātus (līter-) adj. with sup.    [littera], lettered, learned, liberally educated: Canius satis litteratus: homines litteratissimi: otium, learned leisure: senectus.

    Latin-English dictionary > litterātus (līter-)

  • 4 literatus

    littĕrātus ( lītĕr-), a, um, adj. [littera], lettered, i. e.
    I.
    Lit., marked with letters, branded:

    ensiculus,

    Plaut. Rud. 4, 4, 112:

    securicula,

    id. ib. 115:

    urna,

    id. ib. 2, 5, 21:

    laminae,

    App. M. 3, p. 137, 7:

    laciniae auro litteratae,

    id. ib. 6, 174, 28:

    servus,

    a branded slave, Plaut. Cas. 2, 6, 49; cf.:

    homunculi frontes litterati,

    App. M. 9, p. 222, 30.—
    II.
    Transf.
    A.
    Learned, liberally educated:

    Canius nec infacetus et satis litteratus,

    Cic. Off. 3, 14, 58:

    et litteratus et disertus,

    id. Brut. 21, 81; id. Mur. 7, 16:

    servi,

    id. Brut. 22, 87:

    quibus ineptiis nec litteratior fit quisquam nec melior,

    Sen. Q. N. 4, 13, 1.—Esp. of the learned expounders of the poets:

    quem litteratissimum fuisse judico,

    Cic. Fam. 9, 16, 4:

    appellatio grammaticorum Graecā consuetudine invaluit: sed initio litterati vocabantur,

    Suet. Gram. 4.—
    B.
    Of or belonging to learning, learned:

    quid est enim dulcius otio litterato,

    learned leisure, Cic. Tusc. 5, 36, 105:

    senectus,

    id. Brut. 76, 265:

    labor,

    App. Mag. 4, p. 276, 8.—Hence, adv.: lit-tĕrātē.
    1.
    With plain letters, in a clear hand:

    rationes perscriptae scite et litterate,

    Cic. Pis. 25, 61.—
    2.
    Transf.
    a.
    To the letter, literally:

    litterate respondere,

    Cic. Harusp. Resp. 8, 17.—
    b.
    Learnedly, scientifically, elegantly, cleverly:

    scriptorum veterum litterate peritus,

    learnedly, critically skilled, Cic. Brut. 56, 205:

    belle et litterate dicta,

    clever sayings, id. de Or. 2, 62, 253.— Comp.:

    litteratius Latine loqui,

    Cic. Brut. 108, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > literatus

  • 5 litterātē (līter-)

        litterātē (līter-) adv. with comp.    [litteratus], learnedly, intelligently: scriptorum veterum litterate peritus, critically skilled: dicta, clever sayings: Latine loqui litteratius quam, etc., accurately.—To the letter, literally: respondere.

    Latin-English dictionary > litterātē (līter-)

  • 6 satis

        satis adj. (for comp. see satius), n indecl.    [2 SA-].—Only nom. and acc, enough, sufficient, satisfactory, ample, adequate: cui satis una Farris libra foret, H.: Duo talenta pro re nostrā ego esse decrevi satis, T.: si ad arcendum Italiā Poenum consul satis esset, L.: animo istuc satis est, auribus non satis: qui non sentirent, quid esset satis: avidior, quam satis est, gloriae: poenas dedit usque superque Quam satis est, H.: ut ea modo exercitui satis superque foret, S.: satis una excidia, V.: satis erat respondere ‘magnas’; ‘ingentīs,’ inquit: nunc libertatem repeti satis est, L.: Fabio satis visum, ut ovans urbem iniret, L.: vos satis habebitis animam retinere, will be content, S.: si non satis habet avaritiam explere, is not satisfied: non satis habitum est quaeri quid... verum etiam, etc., it was not thought sufficient: ut Lacedaemonii satis haberent, si salvi esse possent, were content, N.: senatus censuit satis habendum, quod praetor ius iurandum polliceretur, must be accepted as satisfactory, L.—As subst n., enough, a sufficiency: satis superque dictum est: Satis mihi id habeam supplici, T.: ea amicitia non satis habet firmitatis: satis est tibi in te praesidi: Iam satis terris nivis misit pater, H.: satis superque esse sibi suarum cuique rerum.—In law, satisfaction, security, guaranty, in phrases with do (less correctly as one word, satisdo) and accipio: quibus a me verbis satis accipiet, isdem ipse satis det, in the same form in which he takes security from me, let him give it: iudicatum solvi satis daturos esse dicebant, for the payment of the judgment: de satis dando vero te rogo... tu ut satis des, give bonds. —As adv., enough, sufficiently, adequately, amply, fully: ego istuc satis scio, T.: satis esse arbitror demonstratum: Satis superque me benignitas tua ditavit, H.: pugnatur acriter, agitur tamen satis, i. e. it goes on satisfactorily: existimasti satis cautum tibi ad defensionem fore, si, etc., that you would have secured your defence well enough: mulier satis locuples: satis superque humilis est, qui, etc., L.: Satis scite, T.: satis opportune accidisse, Cs.— Enough, just, tolerably, moderately, somewhat: Sy. (mulier) formā luculentā. Ch. sic satis, T.: satis litteratus: satis bene pascere, pretty well ; see also satisdato, satis facio.
    * * *
    I
    enough, adequately; sufficiently; well enough, quite; fairly, pretty
    II
    enough, adequate, sufficient; satisfactory

    Latin-English dictionary > satis

  • 7 doceo

    dŏcĕo, cŭi, ctum, 2, v. a. [root da; Zend. dā, to know; strengthened, dak-; Gr. didaskô; Lat. disco], to teach, instruct, inform, show, tell, etc. (for syn. cf.: edoceo, perdoceo, erudio, praecipio, instituo).
    I.
    In gen., with double acc. of person and thing:

    pejor magister te istaec docuit... illa, quae te docui,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 55:

    hunc hominem cursuram,

    id. Trin. 4, 3, 9:

    aliquem artem,

    Cic. de Or. 2, 54:

    aliquem litteras,

    id. Pis. 30:

    aliquem ejusmodi rem,

    id. Quint. 25, 79:

    pueros elementa,

    Hor. Ep. 1, 20, 17 et saep.— Pass., with acc. rei:

    is reliqua frustra docetur,

    Quint. 4, 2, 90; 1, 5, 11; 3, 8, 70; 6, 2, 3; Hor. C. 3, 6, 21; id. S. 1, 6, 76 et saep.; cf.: doctus dogmam, Laber. ap. Prisc. p. 679 fin. P.; and:

    doctus militiam,

    Sall. H. Fragm. 1, 40, p. 224 ed. Gerl.—With inf.:

    docemur auctoritate domitas habere libidines,

    Cic. de Or. 1, 43, 194; 1, 57, 244; id. Fin. 2, 5, 15:

    docemur disputare, non vivere (= discimus),

    Sen. Ep. 95, 13:

    equi variare gyros docentur,

    Tac. G. 6; Sall. J. 85, 33; Nep. Epam. 2, 1; Liv. 21, 3, 6.—With acc. pers. and inf.:

    ut doceam Rullum posthac in iis saltem tacere rebus, in quibus, etc.,

    Cic. Agr. 3, 2; so id. Phil. 2, 4, 8; Hor. S. 1, 1, 91; id. Ep. 1, 14, 30 al.; cf. ellipt. with abl. of instrument:

    Socratem fidibus (sc. canere),

    Cic. Fam. 9, 22, 3:

    aliquem docendum curare equo, armisque,

    Liv. 29, 1, 8; Zumpt, § 391 fin. —With acc. pers. and de, to instruct or inform one of:

    de ejus injuriis judices docere,

    Cic. Verr. 2, 4, 51:

    aliquem de aliqua re,

    id. Rosc. Am. 9, 26; 44, 127; id. de Or. 2, 24, 102; Sall. J. 13, 3 al. —With acc. pers. and rel. clause:

    doceant eum, qui vir Sex. Roscius fuerit,

    Cic. Rosc. Am. 9, 25; id. Att. 8, 2, 2; id. Fam. 3, 6, 5; 5, 3; Quint. 6, 1, 20 al.—With acc. pers.:

    studiosos discendi erudiunt atque docent,

    Cic. Off. 1, 44, 156; id. Div. 2, 2; id. de Sen. 9, 29; Quint. 2, 5, 13; Hor. S. 2, 2, 50; id. Ep. 1, 13, 1 et saep.—With acc. rei:

    coepit studiose omnia Docere, educare, ita uti si esset filia,

    Ter. Eun. 1, 2, 37; so,

    aliquid,

    Caes. B. G. 5, 42 fin.; Quint. 7, 10, 10; 9, 4, 137; Hor. A. P. 306 et saep.; cf.

    also: quod de lacu Albano docuisset,

    Liv. 5, 15; so with two acc., Caes. B. G. 7, 10, 3; Cic. Clu. 70, 198.—With acc. and inf.:

    docui per litteras, id nec opus esse nec fieri posse,

    Cic. Att. 16, 8; Caes. B. G. 5, 1, 7; 5, 28, 4; Quint. 1, 5, 43; Hor. S. 2, 3, 63 et saep.— Absol.:

    cum doceo et explano,

    Cic. de Or. 2, 19, 82; id. Or. 42, 143; Quint. 3, 4, 15; 3, 5, 2 et saep.; cf.

    also: Tyrannio docet apud me,

    Cic. Q. Fr. 2, 4 fin.
    II.
    In partic.: fabulam, like the Gr. didaskein, qs. to teach a play to the actors, to rehearse; hence, to produce, exhibit on the stage:

    minor fuit aliquanto is, qui primus fabulam dedit, quam ii, qui multas docuerant (Plautus et Naevius),

    Cic. Brut. 18, 73; id. Tusc. 4, 29, 63; Hor. A. P. 288; Gell. 17, 21, 42.—Hence, doctus, a, um, P. a., learned, skilled, versed, experienced in any thing (cf.: litteratus, eruditus, peritus, gnarus, scitus).— Absol.:

    doctus vir et Graecis litteris eruditus,

    Cic. Brut. 30, 114; cf. id. de Or. 1, 22, 102; 2, 74, 299:

    adolescentes humanissimi et doctissimi,

    id. Cael. 10, 24.—With ex:

    fuit enim doctus ex disciplina Stoicorum,

    Cic. Brut. 25.—With abl.:

    docti et Graecis litteris et Latinis,

    Cic. Brut. 46; 45 fin.; Sall. C. 25, 2; Mart. 10, 76. —With adv.:

    nec minus Graece quam Latine doctus,

    Suet. Gram. 7.—With gen.:

    fandi doctissima Cymodocea,

    Verg. A. 10, 225:

    legum atque morum populi Romani jurisque civilis,

    Gell. 13, 12, 1:

    sagittarum,

    Aur. Vict. Epit. 11:

    artis lanificae,

    Claud. in Eutr. 2, 381.—With acc.:

    (Maecenas) docte sermones utriusque linguae,

    Hor. C. 3, 8, 5:

    dulces modos (with citharae sciens),

    id. ib. 3, 9, 10:

    omnia,

    Stat. Th. 2, 692:

    litteras,

    Gell. 19, 9, 7.—With inf.:

    doctus sagittas tendere Sericas,

    Hor. C. 1, 29, 9; 3, 6, 38; 4, 13, 7; id. Carm. Sec. 75 et saep.—With ad or in:

    ad delinquendum doctior,

    Ov. Tr. 2, 256:

    in parum fausto carmine docta fui,

    id. H. 21, 182:

    Sapphica puella Musa doctior,

    more skilled in song, Cat. 35, 17:

    docta puella,

    Prop. 1, 7, 11; 2, 11, 6 (3, 2, 6 M.);

    2, 13, 11 (3, 4, 11 M.).—Esp. as epithet of Catullus by other poets,

    Tib. 3, 6, 41; Ov. Am. 3, 9, 62:

    Verona docti syllabas amat vatis,

    Mart. 1, 61, 1; Ov. A. A. 2, 181.—As subst.: doctus, the man of skill.—Prov.:

    doctus in se semper divitias habet,

    Phaedr. 4, 21, 1; but class. only in plur.: doctī, ōrum, m., the learned:

    doctorum est ista consuetudo,

    Cic. Lael. 5, 17 et saep.—
    2.
    Of things as subjects:

    frontes,

    Hor. C. 1, 1, 29:

    tibia,

    Prop. 2, 30, 16 (3, 28, 16 M.):

    carmina,

    Tib. 2, 3, 20; cf.

    vox,

    Ov. P. 2, 5, 52:

    voces Pythagoreorum,

    Cic. Tusc. 4, 1, 2:

    sermo,

    Plin. Ep. 7, 25, 3:

    prece,

    Hor. Ep. 2, 1, 135:

    manus artificis,

    Tib. 1, 8, 12; cf. id. 2, 1, 70; Ov. F. 3, 832; 6, 792:

    falx,

    Prop. 2, 19, 12 (3, 12, 12 M.) et saep.—
    B.
    In Plaut. and Ter., knowing, cunning, shrewd, subtle:

    malum, callidum, doctum,

    Plaut. Ps. 2, 4, 35; id. Bacch. 4, 4, 43; id. Most. 1, 3, 122; 5, 1, 24 et saep.; Ter. Hec. 2, 1, 6; id. Eun. 4, 7, 21; cf.

    also, dolus,

    Plaut. Mil. 2, 1, 69; id. Ps. 1, 5, 70 al.— docte, adv.
    1.
    Learnedly, skilfully (very rare; not in Cic.).— Comp., Hor. Ep. 2, 1, 33; Mart. 7, 46.— Sup., Sall. J. 95, 3.—
    2.
    Cunningly, shrewdly, cleverly:

    docte et sapienter dicis,

    Plaut. Ep. 3, 3, 23:

    docte tibi illam perdoctam dabo,

    id. Mil. 2, 2, 103; id. Bacch. 4, 4, 43:

    docte sapere,

    id. Mil. 3, 1, 162; id. Most. 5, 1, 21 et saep.— Comp., Plaut. Mil. 4, 2, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > doceo

  • 8 docti

    dŏcĕo, cŭi, ctum, 2, v. a. [root da; Zend. dā, to know; strengthened, dak-; Gr. didaskô; Lat. disco], to teach, instruct, inform, show, tell, etc. (for syn. cf.: edoceo, perdoceo, erudio, praecipio, instituo).
    I.
    In gen., with double acc. of person and thing:

    pejor magister te istaec docuit... illa, quae te docui,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 55:

    hunc hominem cursuram,

    id. Trin. 4, 3, 9:

    aliquem artem,

    Cic. de Or. 2, 54:

    aliquem litteras,

    id. Pis. 30:

    aliquem ejusmodi rem,

    id. Quint. 25, 79:

    pueros elementa,

    Hor. Ep. 1, 20, 17 et saep.— Pass., with acc. rei:

    is reliqua frustra docetur,

    Quint. 4, 2, 90; 1, 5, 11; 3, 8, 70; 6, 2, 3; Hor. C. 3, 6, 21; id. S. 1, 6, 76 et saep.; cf.: doctus dogmam, Laber. ap. Prisc. p. 679 fin. P.; and:

    doctus militiam,

    Sall. H. Fragm. 1, 40, p. 224 ed. Gerl.—With inf.:

    docemur auctoritate domitas habere libidines,

    Cic. de Or. 1, 43, 194; 1, 57, 244; id. Fin. 2, 5, 15:

    docemur disputare, non vivere (= discimus),

    Sen. Ep. 95, 13:

    equi variare gyros docentur,

    Tac. G. 6; Sall. J. 85, 33; Nep. Epam. 2, 1; Liv. 21, 3, 6.—With acc. pers. and inf.:

    ut doceam Rullum posthac in iis saltem tacere rebus, in quibus, etc.,

    Cic. Agr. 3, 2; so id. Phil. 2, 4, 8; Hor. S. 1, 1, 91; id. Ep. 1, 14, 30 al.; cf. ellipt. with abl. of instrument:

    Socratem fidibus (sc. canere),

    Cic. Fam. 9, 22, 3:

    aliquem docendum curare equo, armisque,

    Liv. 29, 1, 8; Zumpt, § 391 fin. —With acc. pers. and de, to instruct or inform one of:

    de ejus injuriis judices docere,

    Cic. Verr. 2, 4, 51:

    aliquem de aliqua re,

    id. Rosc. Am. 9, 26; 44, 127; id. de Or. 2, 24, 102; Sall. J. 13, 3 al. —With acc. pers. and rel. clause:

    doceant eum, qui vir Sex. Roscius fuerit,

    Cic. Rosc. Am. 9, 25; id. Att. 8, 2, 2; id. Fam. 3, 6, 5; 5, 3; Quint. 6, 1, 20 al.—With acc. pers.:

    studiosos discendi erudiunt atque docent,

    Cic. Off. 1, 44, 156; id. Div. 2, 2; id. de Sen. 9, 29; Quint. 2, 5, 13; Hor. S. 2, 2, 50; id. Ep. 1, 13, 1 et saep.—With acc. rei:

    coepit studiose omnia Docere, educare, ita uti si esset filia,

    Ter. Eun. 1, 2, 37; so,

    aliquid,

    Caes. B. G. 5, 42 fin.; Quint. 7, 10, 10; 9, 4, 137; Hor. A. P. 306 et saep.; cf.

    also: quod de lacu Albano docuisset,

    Liv. 5, 15; so with two acc., Caes. B. G. 7, 10, 3; Cic. Clu. 70, 198.—With acc. and inf.:

    docui per litteras, id nec opus esse nec fieri posse,

    Cic. Att. 16, 8; Caes. B. G. 5, 1, 7; 5, 28, 4; Quint. 1, 5, 43; Hor. S. 2, 3, 63 et saep.— Absol.:

    cum doceo et explano,

    Cic. de Or. 2, 19, 82; id. Or. 42, 143; Quint. 3, 4, 15; 3, 5, 2 et saep.; cf.

    also: Tyrannio docet apud me,

    Cic. Q. Fr. 2, 4 fin.
    II.
    In partic.: fabulam, like the Gr. didaskein, qs. to teach a play to the actors, to rehearse; hence, to produce, exhibit on the stage:

    minor fuit aliquanto is, qui primus fabulam dedit, quam ii, qui multas docuerant (Plautus et Naevius),

    Cic. Brut. 18, 73; id. Tusc. 4, 29, 63; Hor. A. P. 288; Gell. 17, 21, 42.—Hence, doctus, a, um, P. a., learned, skilled, versed, experienced in any thing (cf.: litteratus, eruditus, peritus, gnarus, scitus).— Absol.:

    doctus vir et Graecis litteris eruditus,

    Cic. Brut. 30, 114; cf. id. de Or. 1, 22, 102; 2, 74, 299:

    adolescentes humanissimi et doctissimi,

    id. Cael. 10, 24.—With ex:

    fuit enim doctus ex disciplina Stoicorum,

    Cic. Brut. 25.—With abl.:

    docti et Graecis litteris et Latinis,

    Cic. Brut. 46; 45 fin.; Sall. C. 25, 2; Mart. 10, 76. —With adv.:

    nec minus Graece quam Latine doctus,

    Suet. Gram. 7.—With gen.:

    fandi doctissima Cymodocea,

    Verg. A. 10, 225:

    legum atque morum populi Romani jurisque civilis,

    Gell. 13, 12, 1:

    sagittarum,

    Aur. Vict. Epit. 11:

    artis lanificae,

    Claud. in Eutr. 2, 381.—With acc.:

    (Maecenas) docte sermones utriusque linguae,

    Hor. C. 3, 8, 5:

    dulces modos (with citharae sciens),

    id. ib. 3, 9, 10:

    omnia,

    Stat. Th. 2, 692:

    litteras,

    Gell. 19, 9, 7.—With inf.:

    doctus sagittas tendere Sericas,

    Hor. C. 1, 29, 9; 3, 6, 38; 4, 13, 7; id. Carm. Sec. 75 et saep.—With ad or in:

    ad delinquendum doctior,

    Ov. Tr. 2, 256:

    in parum fausto carmine docta fui,

    id. H. 21, 182:

    Sapphica puella Musa doctior,

    more skilled in song, Cat. 35, 17:

    docta puella,

    Prop. 1, 7, 11; 2, 11, 6 (3, 2, 6 M.);

    2, 13, 11 (3, 4, 11 M.).—Esp. as epithet of Catullus by other poets,

    Tib. 3, 6, 41; Ov. Am. 3, 9, 62:

    Verona docti syllabas amat vatis,

    Mart. 1, 61, 1; Ov. A. A. 2, 181.—As subst.: doctus, the man of skill.—Prov.:

    doctus in se semper divitias habet,

    Phaedr. 4, 21, 1; but class. only in plur.: doctī, ōrum, m., the learned:

    doctorum est ista consuetudo,

    Cic. Lael. 5, 17 et saep.—
    2.
    Of things as subjects:

    frontes,

    Hor. C. 1, 1, 29:

    tibia,

    Prop. 2, 30, 16 (3, 28, 16 M.):

    carmina,

    Tib. 2, 3, 20; cf.

    vox,

    Ov. P. 2, 5, 52:

    voces Pythagoreorum,

    Cic. Tusc. 4, 1, 2:

    sermo,

    Plin. Ep. 7, 25, 3:

    prece,

    Hor. Ep. 2, 1, 135:

    manus artificis,

    Tib. 1, 8, 12; cf. id. 2, 1, 70; Ov. F. 3, 832; 6, 792:

    falx,

    Prop. 2, 19, 12 (3, 12, 12 M.) et saep.—
    B.
    In Plaut. and Ter., knowing, cunning, shrewd, subtle:

    malum, callidum, doctum,

    Plaut. Ps. 2, 4, 35; id. Bacch. 4, 4, 43; id. Most. 1, 3, 122; 5, 1, 24 et saep.; Ter. Hec. 2, 1, 6; id. Eun. 4, 7, 21; cf.

    also, dolus,

    Plaut. Mil. 2, 1, 69; id. Ps. 1, 5, 70 al.— docte, adv.
    1.
    Learnedly, skilfully (very rare; not in Cic.).— Comp., Hor. Ep. 2, 1, 33; Mart. 7, 46.— Sup., Sall. J. 95, 3.—
    2.
    Cunningly, shrewdly, cleverly:

    docte et sapienter dicis,

    Plaut. Ep. 3, 3, 23:

    docte tibi illam perdoctam dabo,

    id. Mil. 2, 2, 103; id. Bacch. 4, 4, 43:

    docte sapere,

    id. Mil. 3, 1, 162; id. Most. 5, 1, 21 et saep.— Comp., Plaut. Mil. 4, 2, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > docti

  • 9 erudio

    ē-rŭdĭo, īvi or ii, ītum, 4, v. a., qs. to free from roughness, i. e. to polish, educate, instruct, teach (freq. and class.; cf.: doceo, edoceo, praecipio, instituo).
    I.
    Prop.:

    studiosos discendi erudiunt atque docent,

    Cic. Off. 1, 44, 156:

    aliquem,

    id. Div. 2, 2 (with docere); id. de Or. 3, 9, 35 (with instituere); id. ib. 2, 1, 12; Quint. prooem. § 1;

    6 et saep.: filios ad majorum instituta (with instituere),

    Cic. Verr. 2, 3, 69; cf. id. Tusc. 1, 26:

    aliquem artibus,

    id. Fam. 1, 7 fin.; cf. id. Rep. 2, 19, 34:

    eum ad exquisitissimam consuetudinem Graecorum erudiit,

    id. ib. 2, 21, 37:

    aliquem in jure civili,

    id. de Or. 1, 59 fin.; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 3.—With two acc. ( poet. and in post-Aug. prose):

    aliquem leges praeceptaque belli,

    Stat. Th. 10, 507; cf. Val. Fl. 2, 50; v. also under P. a.: aliquem, with an object-clause, Plin. 33, 11, 53, § 149; cf.

    without aliquem,

    Ov. F. 3, 820; Sil. 11, 352.—With a rel.-clause as object:

    qua possint arte capi,

    Ov. F. 3, 294:

    tirones neque in ludo, neque per lanistas,

    i. e. to cause to be instructed, Suet. Caes. 26:

    gladiatores sub eodem magistro eruditi,

    Quint. 2, 17, 33:

    Athenas erudiendi gratia missus,

    Just. 17, 3, 11;

    once: aliquem de aliqua re, Cic.: obviae mihi velim sint tuae litterae, quae me erudiant de omni re publica,

    instruct me, keep me informed of, Cic. Fam. 2, 12, 1.—
    II.
    Transf., of objects not personal:

    artes,

    Ov. M. 8, 215:

    ut flerent, oculos erudiere suos,

    id. R. Am. 690; id. Am. 1, 14, 30:

    Polycletus consummasse hanc scientiam judicatur et toreuticen sic erudisse, ut Phidias aperuisse,

    to have cultivated, brought to perfection, Plin. 34, 8, 19, § 56.— Hence, ērŭdītus, a, um, P. a., learned, accomplished, well-informed, skilled, experienced (cf.: litteratus, doctus, peritus, gnarus, scitus).
    A.
    Prop.:

    est non satis politus iis artibus, quas qui tenent eruditi appellantur,

    Cic. Fin. 1, 7 fin.:

    Graeculus otiosus et loquax, et fortasse doctus atque eruditus,

    id. de Or. 1, 22, 102:

    semper mihi et doctrina et eruditi homines placuerunt,

    id. Rep. 1, 17 fin.; id. Tusc. 1, 3:

    nec sicut vulgus sed ut eruditi solent appellare sapientem,

    id. Lael. 2, 6; cf.

    opp. rusticus,

    Quint. 11, 1, 45; 8, 6, 75 et saep.:

    non transmarinis nec importatis artibus eruditi, sed genuinis domesticisque virtutibus,

    Cic. Rep. 2, 15 fin.:

    homines non litteris ad rei militaris scientiam, sed rebus gestis ac victoriis eruditos,

    id. Font. 15, 33; id. Q. Fr. 1, 1, 7 fin.; cf. id. Brut. 67, 236; id. Arch. 7; id. N. D. 3, 9, 23 al.:

    eruditi Socraticis disputationibus,

    id. de Or. 3, 34, 139:

    a pueris eruditi artibus militiae,

    Liv. 42, 52 et saep.; cf. in the comp.:

    litteris eruditior quam Curio,

    Cic. Brut. 82; and in the sup.:

    Scaevola, homo omnium et disciplina juris civilis eruditissimus,

    id. de Or. 1, 39, 180.— With acc.:

    Graecas res eruditi,

    Gell. 2, 21, 3; cf. id. 19, 12, 9.—With inf.:

    eruditus utilia honestis miscere,

    Tac. Agr. 8.—
    B.
    Transf., of inanimate and abstract subjects:

    quod ceteri minus eruditis hominum seculis fuerunt,

    Cic. Rep. 2, 10:

    tempora (with docti homines),

    id. ib.:

    aures,

    id. ib. 2, 42; id. Or. 34, 119; Quint. 10, 1, 32:

    animus,

    Cic. Fam. 5, 14: oratio (opp. popularis), id. Par. prooem. § 4; cf. Quint. 8, 3, 17; 8, 6, 24 al.:

    Graecorum copia,

    fulness of Greek learning, Cic. Leg. 1, 2, 7: palata, i. e. practised, fine (with docta), Col. 8, 16, 4; cf.

    gustus,

    Tac. A. 16, 18.—In neutr. with a subject-clause:

    ex historia ducere urbanitatem, eruditum est,

    Quint. 6, 3, 98; cf.:

    eruditissimum longe, si, etc.,

    id. 9, 2, 97.— Adv.: ērŭdītē, learnedly, eruditely.Comp., Cic. de Sen. 1 fin.; Quint. 1, 5, 36.— Sup., Cic. Or. 52; Plin. Ep. 1, 9, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > erudio

  • 10 erudite

    ē-rŭdĭo, īvi or ii, ītum, 4, v. a., qs. to free from roughness, i. e. to polish, educate, instruct, teach (freq. and class.; cf.: doceo, edoceo, praecipio, instituo).
    I.
    Prop.:

    studiosos discendi erudiunt atque docent,

    Cic. Off. 1, 44, 156:

    aliquem,

    id. Div. 2, 2 (with docere); id. de Or. 3, 9, 35 (with instituere); id. ib. 2, 1, 12; Quint. prooem. § 1;

    6 et saep.: filios ad majorum instituta (with instituere),

    Cic. Verr. 2, 3, 69; cf. id. Tusc. 1, 26:

    aliquem artibus,

    id. Fam. 1, 7 fin.; cf. id. Rep. 2, 19, 34:

    eum ad exquisitissimam consuetudinem Graecorum erudiit,

    id. ib. 2, 21, 37:

    aliquem in jure civili,

    id. de Or. 1, 59 fin.; cf. id. Q. Fr. 1, 1, 3.—With two acc. ( poet. and in post-Aug. prose):

    aliquem leges praeceptaque belli,

    Stat. Th. 10, 507; cf. Val. Fl. 2, 50; v. also under P. a.: aliquem, with an object-clause, Plin. 33, 11, 53, § 149; cf.

    without aliquem,

    Ov. F. 3, 820; Sil. 11, 352.—With a rel.-clause as object:

    qua possint arte capi,

    Ov. F. 3, 294:

    tirones neque in ludo, neque per lanistas,

    i. e. to cause to be instructed, Suet. Caes. 26:

    gladiatores sub eodem magistro eruditi,

    Quint. 2, 17, 33:

    Athenas erudiendi gratia missus,

    Just. 17, 3, 11;

    once: aliquem de aliqua re, Cic.: obviae mihi velim sint tuae litterae, quae me erudiant de omni re publica,

    instruct me, keep me informed of, Cic. Fam. 2, 12, 1.—
    II.
    Transf., of objects not personal:

    artes,

    Ov. M. 8, 215:

    ut flerent, oculos erudiere suos,

    id. R. Am. 690; id. Am. 1, 14, 30:

    Polycletus consummasse hanc scientiam judicatur et toreuticen sic erudisse, ut Phidias aperuisse,

    to have cultivated, brought to perfection, Plin. 34, 8, 19, § 56.— Hence, ērŭdītus, a, um, P. a., learned, accomplished, well-informed, skilled, experienced (cf.: litteratus, doctus, peritus, gnarus, scitus).
    A.
    Prop.:

    est non satis politus iis artibus, quas qui tenent eruditi appellantur,

    Cic. Fin. 1, 7 fin.:

    Graeculus otiosus et loquax, et fortasse doctus atque eruditus,

    id. de Or. 1, 22, 102:

    semper mihi et doctrina et eruditi homines placuerunt,

    id. Rep. 1, 17 fin.; id. Tusc. 1, 3:

    nec sicut vulgus sed ut eruditi solent appellare sapientem,

    id. Lael. 2, 6; cf.

    opp. rusticus,

    Quint. 11, 1, 45; 8, 6, 75 et saep.:

    non transmarinis nec importatis artibus eruditi, sed genuinis domesticisque virtutibus,

    Cic. Rep. 2, 15 fin.:

    homines non litteris ad rei militaris scientiam, sed rebus gestis ac victoriis eruditos,

    id. Font. 15, 33; id. Q. Fr. 1, 1, 7 fin.; cf. id. Brut. 67, 236; id. Arch. 7; id. N. D. 3, 9, 23 al.:

    eruditi Socraticis disputationibus,

    id. de Or. 3, 34, 139:

    a pueris eruditi artibus militiae,

    Liv. 42, 52 et saep.; cf. in the comp.:

    litteris eruditior quam Curio,

    Cic. Brut. 82; and in the sup.:

    Scaevola, homo omnium et disciplina juris civilis eruditissimus,

    id. de Or. 1, 39, 180.— With acc.:

    Graecas res eruditi,

    Gell. 2, 21, 3; cf. id. 19, 12, 9.—With inf.:

    eruditus utilia honestis miscere,

    Tac. Agr. 8.—
    B.
    Transf., of inanimate and abstract subjects:

    quod ceteri minus eruditis hominum seculis fuerunt,

    Cic. Rep. 2, 10:

    tempora (with docti homines),

    id. ib.:

    aures,

    id. ib. 2, 42; id. Or. 34, 119; Quint. 10, 1, 32:

    animus,

    Cic. Fam. 5, 14: oratio (opp. popularis), id. Par. prooem. § 4; cf. Quint. 8, 3, 17; 8, 6, 24 al.:

    Graecorum copia,

    fulness of Greek learning, Cic. Leg. 1, 2, 7: palata, i. e. practised, fine (with docta), Col. 8, 16, 4; cf.

    gustus,

    Tac. A. 16, 18.—In neutr. with a subject-clause:

    ex historia ducere urbanitatem, eruditum est,

    Quint. 6, 3, 98; cf.:

    eruditissimum longe, si, etc.,

    id. 9, 2, 97.— Adv.: ērŭdītē, learnedly, eruditely.Comp., Cic. de Sen. 1 fin.; Quint. 1, 5, 36.— Sup., Cic. Or. 52; Plin. Ep. 1, 9, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > erudite

  • 11 illiteratus

    illittĕrātus or illītĕrātus ( inl-), a, um, adj. [in-litteratus].
    I.
    Unlettered, illiterate, uneducated, unlearned (class.):

    quem cognovimus virum bonum et non illitteratum,

    Cic. de Or. 2, 6, 25:

    rusticus illitteratusque,

    Quint. 2, 21, 16:

    illitteratum dicimus non ex toto rudem, sed ad litteras altiores non perductum,

    Sen. Ben. 5, 13, 4; cf.

    also of one who cannot read,

    Col. 1, 8, 4. —Of things, unlearned, unpolished, inelegant:

    incidunt in sermone vario multa, quae fortasse illis cum dixi nec illitterata nec insulsa esse videantur,

    Cic. Fam. 9, 16, 4:

    nervi,

    Hor. Epod. 8, 17:

    scribo plurimas sed illitteratissimas litteras,

    Plin. Ep. 1, 10, 9; 2, 3, 8.—
    II.
    Unwritten, i. e. not drawn up in writing, = agraphos (post-class. and very rare):

    tacito illitteratoque Atheniensium consensu,

    Gell. 11, 18, 4; cf.: illitterata pax est, quae litteris comprehensa non est, Paul. ex Fest. p. 113 Müll.—
    III.
    Inarticulate:

    sonitus,

    interjections, Prisc. 1024 P.:

    vox,

    id. 537 P.

    Lewis & Short latin dictionary > illiteratus

  • 12 illitteratus

    illittĕrātus or illītĕrātus ( inl-), a, um, adj. [in-litteratus].
    I.
    Unlettered, illiterate, uneducated, unlearned (class.):

    quem cognovimus virum bonum et non illitteratum,

    Cic. de Or. 2, 6, 25:

    rusticus illitteratusque,

    Quint. 2, 21, 16:

    illitteratum dicimus non ex toto rudem, sed ad litteras altiores non perductum,

    Sen. Ben. 5, 13, 4; cf.

    also of one who cannot read,

    Col. 1, 8, 4. —Of things, unlearned, unpolished, inelegant:

    incidunt in sermone vario multa, quae fortasse illis cum dixi nec illitterata nec insulsa esse videantur,

    Cic. Fam. 9, 16, 4:

    nervi,

    Hor. Epod. 8, 17:

    scribo plurimas sed illitteratissimas litteras,

    Plin. Ep. 1, 10, 9; 2, 3, 8.—
    II.
    Unwritten, i. e. not drawn up in writing, = agraphos (post-class. and very rare):

    tacito illitteratoque Atheniensium consensu,

    Gell. 11, 18, 4; cf.: illitterata pax est, quae litteris comprehensa non est, Paul. ex Fest. p. 113 Müll.—
    III.
    Inarticulate:

    sonitus,

    interjections, Prisc. 1024 P.:

    vox,

    id. 537 P.

    Lewis & Short latin dictionary > illitteratus

  • 13 infacetus

    in-făcētus ( infĭc-), a, um, adj., coarse, blunt, rude, unmannerly, not witty, stupid (class.).
    I.
    Of persons:

    inficetus (homo),

    Plaut. Truc. 2, 4, 4:

    Canius nec infacetus, et satis litteratus,

    Cic. Off. 3, 14, 58:

    saeclum (with insipiens),

    Cat. 43, 8.—
    II.
    Of things:

    non inficetum mendacium,

    Cic. Cael. 29, 69:

    dictum,

    Suet. Gramm. 23; Mart. 5, 78, 30.— Adv.: infăcētē ( infĭc-), coarsely, rudely, unwittily, stupidly (not in Cic. or Cæs.):

    quem haud infacete Pompeius Xerxem togatum vocare assueverat,

    Vell. 2, 33 fin.; Suet. Vesp. 20.— Sup.:

    pictus inficetissime Gallus,

    Plin. 35, 4, 8, § 25.

    Lewis & Short latin dictionary > infacetus

  • 14 inficetus

    in-făcētus ( infĭc-), a, um, adj., coarse, blunt, rude, unmannerly, not witty, stupid (class.).
    I.
    Of persons:

    inficetus (homo),

    Plaut. Truc. 2, 4, 4:

    Canius nec infacetus, et satis litteratus,

    Cic. Off. 3, 14, 58:

    saeclum (with insipiens),

    Cat. 43, 8.—
    II.
    Of things:

    non inficetum mendacium,

    Cic. Cael. 29, 69:

    dictum,

    Suet. Gramm. 23; Mart. 5, 78, 30.— Adv.: infăcētē ( infĭc-), coarsely, rudely, unwittily, stupidly (not in Cic. or Cæs.):

    quem haud infacete Pompeius Xerxem togatum vocare assueverat,

    Vell. 2, 33 fin.; Suet. Vesp. 20.— Sup.:

    pictus inficetissime Gallus,

    Plin. 35, 4, 8, § 25.

    Lewis & Short latin dictionary > inficetus

  • 15 literate

    littĕrātē ( lītĕr-), adv., v. litteratus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > literate

  • 16 literator

    littĕrātor ( lītĕr-), ōris, m. [id.].
    * I.
    A teacher of reading and writing, an elementary instructor:

    litterator ruditatem eximit, grammaticus doctrinā instruit,

    App. Flor. p. 363, 5.—
    II.
    Transf., a grammarian, critic, philologist, Cat. 14, 9; Mart. Cap. 3, § 229; cf. Kopp ad loc.—
    B.
    In opp. to litteratus (a man of real learning), a smatterer, sciolist:

    alter litterator fuit, alter litteras sciens,

    Gell. 18, 9, 2; cf. id. 16, 6: Suet. Gram. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > literator

  • 17 literatulus

    littĕrātŭlus ( lītĕr-), a, um, adj. dim. [litteratus], somewhat learned, Hier. ad Ruf. 1, n. 31.

    Lewis & Short latin dictionary > literatulus

  • 18 litterate

    littĕrātē ( lītĕr-), adv., v. litteratus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > litterate

  • 19 litterator

    littĕrātor ( lītĕr-), ōris, m. [id.].
    * I.
    A teacher of reading and writing, an elementary instructor:

    litterator ruditatem eximit, grammaticus doctrinā instruit,

    App. Flor. p. 363, 5.—
    II.
    Transf., a grammarian, critic, philologist, Cat. 14, 9; Mart. Cap. 3, § 229; cf. Kopp ad loc.—
    B.
    In opp. to litteratus (a man of real learning), a smatterer, sciolist:

    alter litterator fuit, alter litteras sciens,

    Gell. 18, 9, 2; cf. id. 16, 6: Suet. Gram. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > litterator

  • 20 litteratulus

    littĕrātŭlus ( lītĕr-), a, um, adj. dim. [litteratus], somewhat learned, Hier. ad Ruf. 1, n. 31.

    Lewis & Short latin dictionary > litteratulus

См. также в других словарях:

  • litteratus — index learned Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Conus litteratus — Two views of a shell of Conus litteratus Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • Rivulus litteratus — Saltar a navegación, búsqueda ? Rivulus litteratus Clasificación científica Reino: Animalia Filo …   Wikipedia Español

  • Conus Litteratus — Cône littéraire …   Wikipédia en Français

  • Conus litteratus — Cône littéraire …   Wikipédia en Français

  • Cis litteratus —   Cis litteratus Clasificación científica Reino …   Wikipedia Español

  • Conus litteratus — Cône littéraire …   Wikipédia en Français

  • literat — LITERÁT, Ă, literaţi, te, s.m. şi f. Persoană care se ocupă cu literatura; scriitor, literator. – Din lat. litteratus. Trimis de LauraGellner, 24.05.2004. Sursa: DEX 98  LITERÁT s. scriitor, om de litere, (rar) beletrist, condeier, (înv.)… …   Dicționar Român

  • literato — (Del lat. litteratus.) ► adjetivo/ sustantivo 1 LITERATURA Se aplica a la persona que se dedica a la literatura o es versado en ella. ► sustantivo 2 LITERATURA, OFICIOS Y PROFESIONES Persona que se dedica a escribir. SINÓNIMO escritor * * *… …   Enciclopedia Universal

  • lettrée — ● lettré, lettrée adjectif et nom (de lettre 2, d après le latin litteratus, instruit) Qui a une solide culture littéraire ; cultivé, érudit. En Belgique, qui sait lire et écrire. ● lettré, lettrée (citations) adjectif et nom (de lettre 2, d… …   Encyclopédie Universelle

  • Literat — Li|te|rat 〈m. 16〉 1. Schriftsteller 2. 〈a. abwertend〉 oberflächlicher Schriftsteller [zu lat. litteratus „schriftkundig, gelehrt, wissenschaftlich gebildet“; zu littera „Buchstabe“] * * * Li|te|rat, der; en, en [urspr. = Schriftkundiger,… …   Universal-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»