-
1 lekcja
сущ.• группа• категория• класс• курс• лекция• сословие• урок* * *урокwykład лекция* * *lekcj|a♀ урок ♂;brać (pobierać) \lekcjae брать уроки; udzielać \lekcjai давать уроки; utrzymywać się z \lekcjai зарабатывать на жизнь уроками; odrabiać \lekcjaе готовить уроки;
dać \lekcjaę komuś перен. дать урок кому-л.; проучить кого-л.;\lekcja życia жизненный урок, урок жизни
* * *журо́к mbrać (pobierać) lekcje — брать уро́ки
udzielać lekcji — дава́ть уро́ки
utrzymywać się z lekcji — зараба́тывать на жизнь уро́ками
odrabiać lekcje — гото́вить уро́ки
dać lekcję komuś — перен. дать уро́к кому́-л.; проучи́ть кого́-л.
lekcja życia — жи́зненный уро́к, уро́к жи́зни
-
2 odbębnić
odbębni|ć\odbębnićj, \odbębnićony сов. 1. отбарабанить;\odbębnić walca отбарабанить вальс;
2. перен. сделать, лишь бы отделаться;\odbębnić lekcje кое-как сделать уроки+2. odwalić
* * *odbębnij, odbębniony сов.1) отбараба́нитьodbębnić walca — отбараба́нить вальс
2) перен. сде́лать, лишь бы отде́латьсяodbębnić lekcje — ко́е-ка́к сде́лать уро́ки
Syn:odwalić 2) -
3 odrobić
глаг.• аннулировать• отменить• отработать* * *odr|obić\odrobićób, \odrobićobiony сов. 1. отработать;\odrobić pańszczyznę а) отработать барщину;
б) перен. выполнить тяжкую повинность;2. наверстать;\odrobić stracony czas наверстать упущенное время; \odrobić zaległości наверстать, подогнать (работу etc.); ликвидировать хвосты pot.;
3. (lekcje itp.) приготовить (уроки etc.);4. исправить; tego się nie \odrobićobi этого не вернёшь (не исправишь)+2. nadrobić
* * *odrób, odrobiony сов.1) отрабо́татьodrobić pańszczyznę — 1) отрабо́тать ба́рщину; 2) перен. вы́полнить тя́жкую пови́нность
2) наверста́тьodrobić stracony czas — наверста́ть упу́щенное вре́мя
odrobić zaległości — наверста́ть, подогна́ть (работу и т. п.); ликвиди́ровать хвосты́ pot.
3) (lekcje itp.) пригото́вить (уроки и т. п.)4) испра́витьtego się nie odrobi — э́того не вернёшь (не испра́вишь)
Syn:nadrobić 2) -
4 recytować
глаг.• декламировать• рассказывать* * *recytowa|ć\recytowaćny несов. 1. декламировать;\recytować z pamięci читать наизусть;
2. бубнить, барабанить;\recytować lekcję бубнить урок+1. deklamować
* * *recytowany несов.1) деклами́роватьrecytować z pamięci — чита́ть наизу́сть
2) бубни́ть, бараба́нитьrecytować lekcję — бубни́ть уро́к
Syn:deklamować 1) -
5 zadać
глаг.• загадать• задать• запрашивать• запросить• затребовать• истребовать• попросить• потребовать• приглашать• просить• спрашивать• спросить• требовать• упрашивать* * *1) (np. ból) причинить (напр. боль)2) zadać (np. cios) нанести(напр. удар)3) zadać (pozostałe znaczenia) задать (другие значения)4) zadać (pytanie) задать, поставить (вопрос)* * *zada|ć\zadaćny сов. 1. задать;\zadać lekcję задать урок; \zadać pytanie задать вопрос;
2. нанести;\zadać ranę нанести рану, ранить;
3. причинить;\zadać ból причинить боль; \zadać cierpienie причинить (доставить) страдание;
4. разг. подать, помочь поднять (что-л. тяжёлое);● \zadać sobie fatygę (trud) потрудиться, взять на себя труд;
nie \zadać sobie trudu не дать себе труда, не потрудиться+3. sprawić 4. poddać
* * *zadany сов.1) зада́тьzadać lekcję — зада́ть уро́к
zadać pytanie — зада́ть вопро́с
2) нанести́zadać ranę — нанести́ ра́ну, ра́нить
3) причини́тьzadać ból — причини́ть боль
zadać cierpienie — причини́ть (доста́вить) страда́ние
4) разг. пода́ть, помо́чь подня́ть (что-л. тяжёлое)•- zadać sobie trud
- nie zadać sobie truduSyn: -
6 opuszka
сущ.• колба• лампочка• луковица• подушечка• пузырек* * *opusz|ka♀, мн. Р. \opuszkaek подушечка (пальца)+\opuszka głowę опустить голову; \opuszka flagę опустить (спустить) флаг; \opuszka łódź na wodę спустить лодку на воду;brzusiec ориjścić, \opuszkaszczę, \opuszkaści, \opuszkaszczony сов. 1. опустить;
2. скинуть, сбавить (цену);3. покинуть;\opuszka pokój покинуть комнату, выйти из комнаты; \opuszka rodzinę оставить семью;
4. пропустить;\opuszka linijkę пропустить строку; \opuszka lekcję пропустить урок; ● \opuszka ręce опустить руки;
\opuszka szkołę, uczelnię окончить школу, вуз+3. porzucić 4. przeoczyć, przepuścić
* * *ж, мн Р opuszekподу́шечка ( пальца)Syn: -
7 opuścić
глаг.• бросать• бросить• выбыть• выезжать• выехать• выпускать• выпустить• дезертировать• замедлять• кинуть• опустить• ослабить• ослаблять• оставить• оставлять• отбывать• отходить• побросать• поехать• покидать• покинуть• приспустить• проглядеть• пропускать• пропустить• уезжать• уехать• уходить* * *1) (porzucić) покинуть2) pot. opuścić (obniżyć cenę) разг. скинуть, сбавить (понизить цену)3) opuścić (obniżyć) опустить (переместить ниже)4) opuścić (pominąć) опустить, пропуститьponiżyć разг. опустить (унизить)wulg. seks. wydymać, wyruchać (o stosunku homoseksualnym) жарг. сниж. секс. опустить (склонить к мужеложству)* * *opuszczę, opuści, opuszczony сов.1) опусти́тьopuścić głowę — опусти́ть го́лову
opuścić flagę — опусти́ть (спусти́ть) флаг
opuścić łódź na wodę — спусти́ть ло́дку на́ во́ду
2) ски́нуть, сба́вить (це́ну)3) поки́нутьopuścić pokój — поки́нуть ко́мнату, вы́йти из ко́мнаты
opuścić rodzinę — оста́вить семью́
4) пропусти́тьopuścić linijkę — пропусти́ть строку́
opuścić lekcję — пропусти́ть уро́к
•- opuścić szkołę
- uczelnięSyn: -
8 żądać
глаг.• загадать• задать• запрашивать• запросить• затребовать• истребовать• попросить• потребовать• приглашать• просить• спрашивать• спросить• требовать• упрашивать* * *1) (np. ból) причинить (напр. боль)2) zadać (np. cios) нанести(напр. удар)3) zadać (pozostałe znaczenia) задать (другие значения)4) zadać (pytanie) задать, поставить (вопрос)* * *zada|ć\zadaćny сов. 1. задать;\zadać lekcję задать урок; \zadać pytanie задать вопрос;
2. нанести;\zadać ranę нанести рану, ранить;
3. причинить;\zadać ból причинить боль; \zadać cierpienie причинить (доставить) страдание;
4. разг. подать, помочь поднять (что-л. тяжёлое);● \zadać sobie fatygę (trud) потрудиться, взять на себя труд;
nie \zadać sobie trudu не дать себе труда, не потрудиться+3. sprawić 4. poddać
* * *żądany несов.тре́боватьSyn:
См. также в других словарях:
korki — Lekcje prywatne Eng. Private lessons; tutorials … Słownik Polskiego slangu
lekcja — ż I, DCMs. lekcjacji; lm D. lekcjacji (lekcjacyj) 1. «jednostka zajęć szkolnych lub nauczania prywatnego trwająca zwykle 45 minut» Lekcja historii, matematyki, muzyki. Brać, dawać lekcje. Prowadzić lekcję. Udzielać lekcji. Zostać, umówić się po… … Słownik języka polskiego
lekcja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. lekcjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jednostka nauczania szkolnego lub prywatnego, trwająca najczęściej 45 min. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Lekcja fizyki, angielskiego. Spóźnić … Langenscheidt Polski wyjaśnień
komplet — m IV, D. u, Ms. kompletecie; lm D. y 1. «ogół osób potrzebnych do spełnienia jakiegoś zadania; wszyscy członkowie jakiejś zbiorowości; określona liczba osób dopuszczonych do czegoś lub mogących pomieścić się gdzieś» Komplet widzów. Komplet… … Słownik języka polskiego
dostać — 1. Dostać kogoś w swoje (swe) ręce, pot. łapy «schwycić kogoś, złapać»: Boję się – mówił – że jeśli dostaną mnie w swoje ręce, mogę wygadać. Andrzej Zbych, Stawka. 2. Dostać kosza, przestarz. czarną polewkę, arbuza, odprawę, rekuzę «otrzymać… … Słownik frazeologiczny
dostawać — 1. Dostać kogoś w swoje (swe) ręce, pot. łapy «schwycić kogoś, złapać»: Boję się – mówił – że jeśli dostaną mnie w swoje ręce, mogę wygadać. Andrzej Zbych, Stawka. 2. Dostać kosza, przestarz. czarną polewkę, arbuza, odprawę, rekuzę «otrzymać… … Słownik frazeologiczny
lekcja — Dać komuś lekcję zob. dać 6. Dostać lekcję zob. dostać 5 … Słownik frazeologiczny
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
powtarzać — ndk I, powtarzaćam, powtarzaćasz, powtarzaćają, powtarzaćaj, powtarzaćał, powtarzaćany powtórzyć dk VIb, powtarzaćrzę, powtarzaćrzysz, powtarzaćwtórz, powtarzaćrzył, powtarzaćrzony 1. «robić, mówić to samo, co już raz (lub więcej razy) było… … Słownik języka polskiego
prowadzić — ndk VIa, prowadzićdzę, prowadzićdzisz, prowadzićwadź, prowadzićdził, prowadzićdzony 1. «wieść kogoś, coś do jakiegoś miejsca, do celu; przeprowadzać kogoś, kto nie zna drogi albo sam iść nie może, wskazywać komuś drogę» Prowadzić dziecko za rękę … Słownik języka polskiego
wyśpiewać — dk I, wyśpiewaćam, wyśpiewaćasz, wyśpiewaćają, wyśpiewaćaj, wyśpiewaćał, wyśpiewaćany wyśpiewywać ndk VIIIa, wyśpiewaćśpiewuję, wyśpiewaćśpiewujesz, wyśpiewaćśpiewuj, wyśpiewaćywał, wyśpiewaćywany 1. «wykonać utwór muzyczny śpiewając; odśpiewać,… … Słownik języka polskiego
