-
1 latitare
1) укрываться, = se occultare, copiam sui non facere;2) быть сокрыту (1. 9 § 4 D. 7, 1).latitatio = occultatio sui (1. 7 § 1 и проч. D. 42, 4. § 1. 8 eod. § 9 eod. cf. 1. 36 D. 42, 5).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > latitare
-
2 latito
[st1]1 [-] lătĭto, āre, āvi, ātum: - intr. - être caché, se cacher; ne pas comparaître (en justice). [st2]2 - tr. - se dérober aux recherches. - aliquem latitare, Dig.: se cacher de qqn, se dérober à ses recherches. [st1]2 [-] lătĭto, āre [latum, supin de fero]: - tr. - Fest. porter souvent.* * *[st1]1 [-] lătĭto, āre, āvi, ātum: - intr. - être caché, se cacher; ne pas comparaître (en justice). [st2]2 - tr. - se dérober aux recherches. - aliquem latitare, Dig.: se cacher de qqn, se dérober à ses recherches. [st1]2 [-] lătĭto, āre [latum, supin de fero]: - tr. - Fest. porter souvent.* * *Latito, latitas, pen. corr. latitare, Frequentatiuum. Cic. Latiter et se cacher de crainte qu'on ha de ses creanciers, pour eviter adjournement et autres exploicts de justice qu'ils pourroyent faire. -
3 latito
lătĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. n. [lateo], to be hid or concealed, to lie hid, hide, lurk (rare but class.).I.In gen.:B.ille ignavissimus Mihi latitabat,
Plaut. Trin. 4, 2, 83:latitans Oppianicus,
Cic. Clu. 13, 38:latitans aper,
Hor. C. 3, 12, 11.—Of inanim. and abstr. subjects, Lucr. 1, 875 sq.:in terram latitare minute,
id. 1, 890; 1, 642: invisis atque latitantibus rebus confidere, * Caes. B. C. 2, 14.—Latitare aliquem, to hide from any one (post-class.), Dig. 35, 1, 8.—II.In partic., jurid., to lie hid, keep out of the way, in order not to appear before court: qui fraudationis causa latitarit, Edict. Praet. ap. Cic. Quint. 19, 60; Gai. Inst. 3, 78:si latitare ac diutius ludificare videatur,
Cic. Quint. 17, 54; id. Dom. 31, 83; Dig. 42, 4, 7, § 3 sq. -
4 latito [1]
1. latito, āvī, āre (Intens. v. lateo), sich verborgen (versteckt) halten, bes. oft Partiz. latitāns, verborgen, versteckt, a) im allg.: α) v. Pers., errans, latitans, Hirt. b. G.: extrahitur domo latitans Oppianicus a Manlio, Cic.: latitans aper, Hor.: latitantes amici, Ov.: non diu latitare, Amm.: lat. per tecta, Ov., per popinas, Spart.: in tabernula, Val. Max.: interdiu in villis, Auct. b. Afr.: inter ignominiosos, Petron.: lat. rupe (unter dem F.), Ov., u. so rupe cavatā, Ov.: procul obscurā parte (im dunklen Winkel), Ov.: per multos dies, Ov. – m. Dat. vor wem? ille ignavissimus mi (mihi) latitabat, Plaut. trin. 927. – m. Acc. vor wem? = sich vor jmd. nicht sehen lassen, patronum, Pompon. dig. 35, 1, 8. – β) v. Lebl.: invisae atque latitantes res, Caes.: latitantia sidera, Ov.: quos avaritia in imo (in der Tiefe der Erde), ubi illud malum virus (unheilvolle Gift = das Geld) latitat, defodit, Sen.: herbarum genera dispertita inter terram latitare minute, Lucr.: inversis quae sub verbis latitantia cernunt, Lucr. – b) insbes., sich versteckt halten, um nicht vor Gericht zu erscheinen, Cic. Quinct. 54; de domo 83. Ulp. dig. 42, 4, 7. § 2 sqq.: fraudationis causā, Edict. praet. bei Cic. Quinct. 60 u. bei Ulp. dig. 42, 4, 7. § 1.
-
5 latito
1. latito, āvī, āre (Intens. v. lateo), sich verborgen (versteckt) halten, bes. oft Partiz. latitāns, verborgen, versteckt, a) im allg.: α) v. Pers., errans, latitans, Hirt. b. G.: extrahitur domo latitans Oppianicus a Manlio, Cic.: latitans aper, Hor.: latitantes amici, Ov.: non diu latitare, Amm.: lat. per tecta, Ov., per popinas, Spart.: in tabernula, Val. Max.: interdiu in villis, Auct. b. Afr.: inter ignominiosos, Petron.: lat. rupe (unter dem F.), Ov., u. so rupe cavatā, Ov.: procul obscurā parte (im dunklen Winkel), Ov.: per multos dies, Ov. – m. Dat. vor wem? ille ignavissimus mi (mihi) latitabat, Plaut. trin. 927. – m. Acc. vor wem? = sich vor jmd. nicht sehen lassen, patronum, Pompon. dig. 35, 1, 8. – β) v. Lebl.: invisae atque latitantes res, Caes.: latitantia sidera, Ov.: quos avaritia in imo (in der Tiefe der Erde), ubi illud malum virus (unheilvolle Gift = das Geld) latitat, defodit, Sen.: herbarum genera dispertita inter terram latitare minute, Lucr.: inversis quae sub verbis latitantia cernunt, Lucr. – b) insbes., sich versteckt halten, um nicht vor Gericht zu erscheinen, Cic. Quinct. 54; de domo 83. Ulp. dig. 42, 4, 7. § 2 sqq.: fraudationis causā, Edict. praet. bei Cic. Quinct. 60 u. bei Ulp. dig. 42, 4, 7. § 1.————————2. lātito, āvī, āre (latum, Supin. zu fero), immer und immer bringen, Cato bei Paul. ex Fest. 121, 12. -
6 appareo
ap-pāreo (ad-pāreo), uī, itūrus, ēre, zum Vorschein kommen, sichtbar werden od. sein, zu sehen sein, erscheinen, sich zeigen, I) im allg.: A) eig. (Ggstz. latēre, latitare, occultum esse), si appareret, Plaut.: ille bonus vir nusquam apparet, Ter.: in terris non apparuit (v. Romulus), Lampr.: quod nec hostis usquam apparebat, Liv.: anguis nusquam apparuit, Arnob.: equus mecum demersus rursus apparuit, Cic.: in qua relicta pertica postridie non apparet propter herbam, Varr.: facite sonitus ungularum appareat, laßt der Hufe Klang ertönen, Plaut.: m. Dat. pers., anguis ille, qui Sullae apparuit immolanti, Cic.: u. app. alci in somnis, Vulg. Matth. 1, 20 u. 2, 13. – u. so von der Anwesenheit vor Gericht, in his (subselliis) me apparere (erscheinen) nollem, Cic. – u. vom Erscheinen, Sichtbarwerden des Tageslichtes, der Gestirne, Kometen, queis numquam dies apparuit, Tibull.: Canopus paucis diebus paulisper apparet, Plin.: cum stella crinita in caelo apparuisset, Suet.: m. adjekt. Prädik., numquam maior arcus dimidio circulo apparet, Sen. – dah. apparēns, sichtbar (Ggstz. latens), Ov. u. Quint. – B) übtr.: 1) sichtbar sein = als geschehen, vorhanden, wahr an jmd. oder etw. sich zeigen, sich kundtun od. -geben, sich darstellen, ersichtlich sein, in die Augen springen, sich bewähren, fac sis promissa appareant, Ter.: ratio apparet, ist als richtig befunden, Plaut.: apparet id etiam caeco, Liv.: opus apparet, ist (als fertig) ersichtlich, Cato: non apparere labores nostros, Hor.: ut videam, ubi rhetoris tanta merces appareat, wo der dem Rhetor (für seinen Unterricht) gezahlte so hohe Lohn (d.i. die von ihm für so hohen Lohn gelernte Redekunst) sich bewähren würde, Cic.: in angustiis amici apparent (bewähren sich), Petr. – 2) res apparet, u. gew. apparet m. folg. Acc. u. Infin. od. indirekt. Fragesatz ( mit qualis, quantus, quid, utrum... an, bl. an), die Sache od. es ist augenscheinlich, -offenbar, -klar, es leuchtet ein, erhellt, Komik., Cic. u.a.: in causa non fuisse feritatem eo apparet, quod (daß) etc., Sen. ad Helv. 8, 1 (7, 8). – m. Dat. pers., Nep. Ages, 6, 1; Eum. 10, 3; Paus. 1, 1. – mit Nom. u. Infin. ( wie δηλός εστι), membra nobis ita data sunt, ut ad quandam rationem vivendi data esse appareant, Cic. de fin. 3, 23 (u. so Sen. prov. 5, 1. Suet. Ner. 1, 2). – m. adjekt. Prädikat., rebus angustis animosus atque fortis appare, Hor. carm. 2, 10, 21: paulatim et ipsa (rhetorica) utilis honestaque apparuit, Suet. rhet. 1. – II) insbes., einem Höheren, Vorgesetzten, Gebieter als Diener erscheinen, d.i. zu Gebote-, zu Befehl stehen, ihm dienen, auch übh. sich nach seinem Willen richten, a) übh., postquam tibi appareo atque aeditumor in templo tuo, Pompon. com. fr.: hae (Dirae) Iovis ad solium saevique in limine regis apparent, Verg.: divorumque iras (sacerdotes) providonto iisque apparento, sich nach ihm (dem Zorn) richten, Cic. – b) einer röm. Magistratsperson als Diener, bes. als öffentlicher Schreiber, Liktor dienen, aufwarten, zu Gebote stehen (vgl. Drak. Liv. 9, 46, 2), lictor, qui apparebat, Claud. Quadr. fr. bei Gell. 2, 2, 13: m. Dat. pers., consulibus, aedilibus, Liv.: od. m. Dat. rei, bei der usw., quaestioni, Cic.: auch übtr., von Eumenes, als Geheimschreiber dienen, septem annos Philippo, Nep. Eum. 13, 1. – / appareas = apparebis, Vulg. 4. Esdr. 11, 45.
-
7 fraudatio
-
8 occultatio
occultātio, ōnis, f. (occulto), das Versteckt-, Verborgenhalten, das Verbergen, I) eig.: ›latitare‹ est non turpis occultatio sui, Cic. fr.: occultatione se tutari, Cic.: sed ibi (Brundisii) occultatio nulla est, dort ist's unmöglich, verborgen zu bleiben, Cic.: occultatio stellarum, Verdunkelung, Plin.: in spelunca, Plin. – II) übtr., a) die Verheimlichung, occultatione propositā aut impunitate, Cic.: cuius rei nulla est occ., was zu verheimlichen keine Möglichkeit ist, Caes. – b) als rhet. t. t., die Übergehung (wenn man sagt, man übergehe, oder wisse nicht, oder wolle nicht sagen, was man gerade sagt), griech. παράλειψις, Cornif. rhet. 4, 37.
-
9 appareo
ap-pāreo (ad-pāreo), uī, itūrus, ēre, zum Vorschein kommen, sichtbar werden od. sein, zu sehen sein, erscheinen, sich zeigen, I) im allg.: A) eig. (Ggstz. latēre, latitare, occultum esse), si appareret, Plaut.: ille bonus vir nusquam apparet, Ter.: in terris non apparuit (v. Romulus), Lampr.: quod nec hostis usquam apparebat, Liv.: anguis nusquam apparuit, Arnob.: equus mecum demersus rursus apparuit, Cic.: in qua relicta pertica postridie non apparet propter herbam, Varr.: facite sonitus ungularum appareat, laßt der Hufe Klang ertönen, Plaut.: m. Dat. pers., anguis ille, qui Sullae apparuit immolanti, Cic.: u. app. alci in somnis, Vulg. Matth. 1, 20 u. 2, 13. – u. so von der Anwesenheit vor Gericht, in his (subselliis) me apparere (erscheinen) nollem, Cic. – u. vom Erscheinen, Sichtbarwerden des Tageslichtes, der Gestirne, Kometen, queis numquam dies apparuit, Tibull.: Canopus paucis diebus paulisper apparet, Plin.: cum stella crinita in caelo apparuisset, Suet.: m. adjekt. Prädik., numquam maior arcus dimidio circulo apparet, Sen. – dah. apparēns, sichtbar (Ggstz. latens), Ov. u. Quint. – B) übtr.: 1) sichtbar sein = als geschehen, vorhanden, wahr an jmd. oder etw. sich zeigen, sich kundtun od. -geben, sich darstellen, ersichtlich sein, in die Augen springen, sich bewähren, fac sis promissa appareant, Ter.: ratio apparet,————ist als richtig befunden, Plaut.: apparet id etiam caeco, Liv.: opus apparet, ist (als fertig) ersichtlich, Cato: non apparere labores nostros, Hor.: ut videam, ubi rhetoris tanta merces appareat, wo der dem Rhetor (für seinen Unterricht) gezahlte so hohe Lohn (d.i. die von ihm für so hohen Lohn gelernte Redekunst) sich bewähren würde, Cic.: in angustiis amici apparent (bewähren sich), Petr. – 2) res apparet, u. gew. apparet m. folg. Acc. u. Infin. od. indirekt. Fragesatz ( mit qualis, quantus, quid, utrum... an, bl. an), die Sache od. es ist augenscheinlich, -offenbar, -klar, es leuchtet ein, erhellt, Komik., Cic. u.a.: in causa non fuisse feritatem eo apparet, quod (daß) etc., Sen. ad Helv. 8, 1 (7, 8). – m. Dat. pers., Nep. Ages, 6, 1; Eum. 10, 3; Paus. 1, 1. – mit Nom. u. Infin. ( wie δηλός εστι), membra nobis ita data sunt, ut ad quandam rationem vivendi data esse appareant, Cic. de fin. 3, 23 (u. so Sen. prov. 5, 1. Suet. Ner. 1, 2). – m. adjekt. Prädikat., rebus angustis animosus atque fortis appare, Hor. carm. 2, 10, 21: paulatim et ipsa (rhetorica) utilis honestaque apparuit, Suet. rhet. 1. – II) insbes., einem Höheren, Vorgesetzten, Gebieter als Diener erscheinen, d.i. zu Gebote-, zu Befehl stehen, ihm dienen, auch übh. sich nach seinem Willen richten, a) übh., postquam tibi appareo atque aeditumor in templo tuo, Pompon. com. fr.: hae (Dirae) Iovis ad solium saevique in limine regis apparent,————Verg.: divorumque iras (sacerdotes) providonto iisque apparento, sich nach ihm (dem Zorn) richten, Cic. – b) einer röm. Magistratsperson als Diener, bes. als öffentlicher Schreiber, Liktor dienen, aufwarten, zu Gebote stehen (vgl. Drak. Liv. 9, 46, 2), lictor, qui apparebat, Claud. Quadr. fr. bei Gell. 2, 2, 13: m. Dat. pers., consulibus, aedilibus, Liv.: od. m. Dat. rei, bei der usw., quaestioni, Cic.: auch übtr., von Eumenes, als Geheimschreiber dienen, septem annos Philippo, Nep. Eum. 13, 1. – ⇒ appareas = apparebis, Vulg. 4. Esdr. 11, 45. -
10 fraudatio
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fraudatio
-
11 occultatio
occultātio, ōnis, f. (occulto), das Versteckt-, Verborgenhalten, das Verbergen, I) eig.: ›latitare‹ est non turpis occultatio sui, Cic. fr.: occultatione se tutari, Cic.: sed ibi (Brundisii) occultatio nulla est, dort ist's unmöglich, verborgen zu bleiben, Cic.: occultatio stellarum, Verdunkelung, Plin.: in spelunca, Plin. – II) übtr., a) die Verheimlichung, occultatione propositā aut impunitate, Cic.: cuius rei nulla est occ., was zu verheimlichen keine Möglichkeit ist, Caes. – b) als rhet. t. t., die Übergehung (wenn man sagt, man übergehe, oder wisse nicht, oder wolle nicht sagen, was man gerade sagt), griech. παράλειψις, Cornif. rhet. 4, 37.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > occultatio
-
12 circumscriptio
обман (1, 4 D. 11, 6);ad circumscript. juris tui latitare (1. 9 C. 7, 72);
circumscr. legis, обход (1. 5 C. 1, 5).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > circumscriptio
-
13 fraudatio
обман, лишение выгоды: fraudationis causa gesta (1. 1 pr. § 2. 1. 3 § 1 D. 42, 8);fraudationis causa latitare (1. 7 § 1. 2. 5. 7 D. 42, 4).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > fraudatio
-
14 occultare
скрывать, утаивать;occultatio, утаивание, occult. fraudem (1. 49 pr. D. 19, 1. 1. 7 § 4. 7. 9. 13 D. 42, 4. cf. latitare); (1. 1 C. 9, 39. 1. 6 C. 11, 7. 1. 20. 11, 63). Occultator, утайщик: occult. gestorum (1. un. C. 10, 13. 1. 1 § 1 C. Th. 10, 12).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > occultare
-
15 latitō
latitō āvī, ātus, āre, freq. [lateo], to be hid, be concealed, lie hid, hide, lurk: latitans Oppianicus: latitans aper, H.: rupe, O.— To hide from legal process: fraudationis causā.* * *latitare, latitavi, latitatus Vkeep hiding oneself, remain in hiding, be hidden; lie low; lurk -
16 ludifico
lūdĭfĭco, āvi, ātum ( inf. pass. ludificarier, Plaut. Capt. 3, 1, 27), 1, v. a. and n. [ludus-facio], to make sport of, make game of, make a fool of; to delude, chouse, cozen, deceive:erum meum ut ego hodie lusi lepide! ut ludificatus est!
Plaut. Bacch. 4, 4, 3:erum qui ludificas dictis delirantibus,
id. Am. 2, 1, 38:hospitam,
id. Mil. 2, 6, 15:postquam video me sic ludificarier,
id. Capt. 3, 1, 27; id. Truc. 1, 1, 5; 2, 8, 6; Lucr. 1, 939.— Absol.: si latitare ac diutius ludificare videatur, * Cic. Quint. 17, 54.
См. также в других словарях:
latitare — v. intr. [dal lat. latitare, frequent. di latēre star nascosto ](io làtito, ecc.; aus. avere ). [essere nascosto] ▶◀ darsi alla macchia, imboscarsi, nascondersi … Enciclopedia Italiana
latitare — la·ti·tà·re v.intr. ( io làtito; avere) 1. OB restare nascosto, occultarsi 2. BU fig., venire meno alle proprie responsabilità {{line}} {{/line}} DATA: av. 1504. ETIMO: dal lat. latĭtāre, iter. di latēre stare nascosto … Dizionario italiano
latitare — v. intr. (raro) nascondersi CONTR. mostrarsi, farsi vedere … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
Latitare — To lie hidden; to be concealed … Ballentine's law dictionary
latitar — (del lat. «latitāre»; ant.) intr. Ocultarse; andar escondido. * * * latitar. (Del lat. latitāre). intr. ant. Esconderse, ocultarse, andar escondido … Enciclopedia Universal
Latitant — Lat i*tant, a. [L. latitans, pr. of latitare to lie hid, to lurk, v. intens. fr. latere to be hid: cf. F. latitant.] Lying hid; concealed; latent. [R.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
lurk — I verb ambuscade, be stealthy, be unseen, conceal oneself, crouch, delitescere, ensconce oneself, escape detection, escape notice, escape observation, escape recognition, hide, keep out of sight, latere, latitare, lie concealed, lie hidden, lie… … Law dictionary
latte — [ lat ] n. f. • fin XIIe; bas lat. latta, probablt d o. germ. 1 ♦ Longue pièce de charpente en bois, mince, étroite et plate, et par ext. Pièce de bois de forme semblable. ⇒ planche. Les lattes d un plancher. Lattes orientables d un store. ⇒ lame … Encyclopédie Universelle
latté — latte [ lat ] n. f. • fin XIIe; bas lat. latta, probablt d o. germ. 1 ♦ Longue pièce de charpente en bois, mince, étroite et plate, et par ext. Pièce de bois de forme semblable. ⇒ planche. Les lattes d un plancher. Lattes orientables d un store.… … Encyclopédie Universelle
latitant — latitant, ante (entrée créée par le supplément) (la ti tan, tan t ) adj. Mot forgé du latin. Qui se cache. • C est une Ariane abandonnée que l on éconduit, l administration ne se chargeant pas de retrouver les séducteurs fugitifs ou latitants,… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
FRATRES — celebre inter Bohemos nomen, a piis Hussi reliquiis, post Calixtinorum secessionem, Ordine atqueve Consistorio Lhotae prope Richnoviam erecto, congregationi inditum, A. C. 1457. quae ab illo rempore Fratrum Unitas dicta est, inter cuius primos… … Hofmann J. Lexicon universale