Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

lascīvus

  • 1 lascivus

    lascīvus, a, um (zu altind. lásati, spielt, gotisch lustus, Lust), mutwillig, I) im guten Sinne = schäkerhaft, lose, homo, Varro: puella, Verg.: capella, Verg.: lascivior haedo, Ov.: pullus (asinae) lascivus, Hieron. – übtr., von lebl. Subjj., verba (Ggstz. verba seria), Hor.: aetas, Hor.: hedera, üppig rankend, Hor.: acus, Mart. – II) im üblen Sinne: a) frech, übermütig, zügellos, üppig, geil, Epicrates, Cic.: puella, Ov. – übtr., v. lebl. Subjj., femur, Ov.: oculi, Quint.: oscula, Tac.: libelli, Mart.: lascivior corporis motus, Curt.: lascivissimae picturae, Suet. – b) v. Dichter, tändelnd, sich gehen lassend, Quint. 10, 1, 88 u. 93. – c) v. der Rede, üppig, überladen, geziert, oratio, Sen. contr. 2. praef. § 1. Gell. 12, 2, 9.

    lateinisch-deutsches > lascivus

  • 2 lascivus

    lascīvus, a, um (zu altind. lásati, spielt, gotisch lustus, Lust), mutwillig, I) im guten Sinne = schäkerhaft, lose, homo, Varro: puella, Verg.: capella, Verg.: lascivior haedo, Ov.: pullus (asinae) lascivus, Hieron. – übtr., von lebl. Subjj., verba (Ggstz. verba seria), Hor.: aetas, Hor.: hedera, üppig rankend, Hor.: acus, Mart. – II) im üblen Sinne: a) frech, übermütig, zügellos, üppig, geil, Epicrates, Cic.: puella, Ov. – übtr., v. lebl. Subjj., femur, Ov.: oculi, Quint.: oscula, Tac.: libelli, Mart.: lascivior corporis motus, Curt.: lascivissimae picturae, Suet. – b) v. Dichter, tändelnd, sich gehen lassend, Quint. 10, 1, 88 u. 93. – c) v. der Rede, üppig, überladen, geziert, oratio, Sen. contr. 2. praef. § 1. Gell. 12, 2, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lascivus

  • 3 herous [1]

    1. hērōus, a, um (ἡρωος), a) die Heroen betreffend, heroisch, labores, Stat. silv. 4, 7, 2. – subst., hērōum, ī, n., α) das Denkmal eines Heroen oder außerordentlichen Mannes übh., ein Heroum, Plin. 10, 18. – β) = asphodelus, Plin. 22, 67. – b) als gramm. t. t., heroisch = episch, pes, eines epischen Verses (Hexameters), Cic. u.a.: versus, epischer Vers (Hexameter), Cic., Ov. u.a.: carmen, Prop. u. Quint. – subst., 1) hērōus, ī, m., ein epischer Vers, Quint. 9, 4, 88 sq. Ter. Maur. v. 2262: experiri se heroo (in heroischer, epischer Versart), Plin. ep. 7, 4, 3. – 2) hērōa, ōrum, n., heroische Gedichte, lascivus in herois, Quint. 10, 1, 81.

    lateinisch-deutsches > herous [1]

  • 4 lascive

    lascīvē, Adv. (lascivus), mutwillig, ausgelassen, carmina lascive modulata, Suet. Ner. 42, 2: loqui, Mart. 8. prooem.: illa (facere), Apul. apol. 9: eandem rem lascivius dicere, Sen. contr. 2, 6 (14), 8: lascivius herbas appetere, Avien. progn. 514.

    lateinisch-deutsches > lascive

  • 5 lascivia

    lascīvia, ae, f. (lascivus), der Mutwille, I) im guten Sinne, die Schäkerei, ausgelassene Lustigkeit, -Fröhlichkeit, hilaritas et lascivia, Cic.: lusus atque lascivia, Cic.: nec lasciviā nec risu, Cic.: lasc. piscium, Pacuv. tr. fr.: v. Delphin, Plin. ep. 9, 33, 9: übtr., naturae, Plin.: lascivia virgarum, auf dessen Rücken die Prügel ihren Mutwillen ausüben, d.i. der oft Schläge bekommt, Plaut. – II) im üblen Sinne, a) die Ausgelassenheit, Überhebung, Zügellosigkeit, zügellose Laune, ungebundene-, zügellose Lebensweise, Ausschweifungen (Ggstz. continentia, modestia), quos soluto imperio licentia atque lascivia corruperat, Sall.: modestiam praeferre (zur Schau tragen) et lasciviā uti, v. Frauen, Tac.: per lasciviam ad certamen luctandi accendi, Tac.: lasciviam a vobis prohibetote, haltet Überhebung (in religiösen Dingen) von euch fern, überhebt euch nicht, Liv.: oculorum lasciviā (an wollüstigen Blicken) omnes feminas anteire, Iustin.; vgl. oculi (sunt aptissimi) ad petulantem lasciviam, Rut. Lup.: Ggstz., Plinio in poëmatis lasciviam, in moribus constitisse censuram (strenge Lebensweise), Auson. Cento nupt. (XXVIII) 4. p. 146, 14 Schenkl. – Plur., temulentiae lasciviae, Val. Max.: pares lasciviae ad cupidinem et fastidia, Tac.: lascivias exercuisse cum filia, seinen Lüsten gefrönt haben, Arnob. – b) die Ziererei, Geziertheit im Ausdruck, Quint. 2, 5, 22: verb. lascivia deliciaeque (Blümelei), Ouint. 10, 1, 43.

    lateinisch-deutsches > lascivia

  • 6 lascivio

    lascīvio, iī, ītum, īre (lascivus), mutwillig sein, schäkern, hüpfen und springen, sich gehen lassen, ausgelassen-, übermütig sein, sich überheben (vgl. Otto Tac. ann. 1, 16. Anm. 13), quid lascivis, stolide, Enn. tr.: agnus lascivit fugā, hüpft fort, Ov.: plebs lascivit, Liv.: principio lascivire miles, Tac.: luxu, pecuniā lascivire, Tac.: lasciviens aetas, Hieron.: lascivientium deliciae conviviorum, Gell.: übtr., quaedam in oratione simili licentiā lasciviunt, Quint.: alius pingui et luculentā et floridā oratione lascivit, Macr.: verbis lascivit amores in varios, Manil. – intempestive lascivire, unzeitig scherzen, Gell. 4, 20, 6.

    lateinisch-deutsches > lascivio

  • 7 lascivitas

    lascīvitās, ātis, f. (lascivus), 1) der Mutwille, Asiana, Firm. math. 1, 1: animi, heitere Stimmung, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 8, 118. – 2) die geschlechtliche Ausschweifung, Augustin. serm. 47, 3 Mai.

    lateinisch-deutsches > lascivitas

  • 8 lasciviter

    lascīviter, Adv. (lascivus), mutwillig, ludere, Laev. fr. 5 M. (b. Charis. 204, 17).

    lateinisch-deutsches > lasciviter

  • 9 lascivo

    lascīvo, āre (lascivus) = lascivio (w. s.), Anthol. Lat. 176, 13 (1087, 13).

    lateinisch-deutsches > lascivo

  • 10 lascivolus

    lascīvolus, a, um (Demin. v. lascivus), gar mutwillig, Laev. b. Prisc. 10. 47.

    lateinisch-deutsches > lascivolus

  • 11 herous

    1. hērōus, a, um (ἡρωος), a) die Heroen betreffend, heroisch, labores, Stat. silv. 4, 7, 2. – subst., hērōum, ī, n., α) das Denkmal eines Heroen oder außerordentlichen Mannes übh., ein Heroum, Plin. 10, 18. – β) = asphodelus, Plin. 22, 67. – b) als gramm. t. t., heroisch = episch, pes, eines epischen Verses (Hexameters), Cic. u.a.: versus, epischer Vers (Hexameter), Cic., Ov. u.a.: carmen, Prop. u. Quint. – subst., 1) hērōus, ī, m., ein epischer Vers, Quint. 9, 4, 88 sq. Ter. Maur. v. 2262: experiri se heroo (in heroischer, epischer Versart), Plin. ep. 7, 4, 3. – 2) hērōa, ōrum, n., heroische Gedichte, lascivus in herois, Quint. 10, 1, 81.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > herous

  • 12 lascive

    lascīvē, Adv. (lascivus), mutwillig, ausgelassen, carmina lascive modulata, Suet. Ner. 42, 2: loqui, Mart. 8. prooem.: illa (facere), Apul. apol. 9: eandem rem lascivius dicere, Sen. contr. 2, 6 (14), 8: lascivius herbas appetere, Avien. progn. 514.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lascive

  • 13 lascivia

    lascīvia, ae, f. (lascivus), der Mutwille, I) im guten Sinne, die Schäkerei, ausgelassene Lustigkeit, - Fröhlichkeit, hilaritas et lascivia, Cic.: lusus atque lascivia, Cic.: nec lasciviā nec risu, Cic.: lasc. piscium, Pacuv. tr. fr.: v. Delphin, Plin. ep. 9, 33, 9: übtr., naturae, Plin.: lascivia virgarum, auf dessen Rücken die Prügel ihren Mutwillen ausüben, d.i. der oft Schläge bekommt, Plaut. – II) im üblen Sinne, a) die Ausgelassenheit, Überhebung, Zügellosigkeit, zügellose Laune, ungebundene-, zügellose Lebensweise, Ausschweifungen (Ggstz. continentia, modestia), quos soluto imperio licentia atque lascivia corruperat, Sall.: modestiam praeferre (zur Schau tragen) et lasciviā uti, v. Frauen, Tac.: per lasciviam ad certamen luctandi accendi, Tac.: lasciviam a vobis prohibetote, haltet Überhebung (in religiösen Dingen) von euch fern, überhebt euch nicht, Liv.: oculorum lasciviā (an wollüstigen Blicken) omnes feminas anteire, Iustin.; vgl. oculi (sunt aptissimi) ad petulantem lasciviam, Rut. Lup.: Ggstz., Plinio in poëmatis lasciviam, in moribus constitisse censuram (strenge Lebensweise), Auson. Cento nupt. (XXVIII) 4. p. 146, 14 Schenkl. – Plur., temulentiae lasciviae, Val. Max.: pares lasciviae ad cupidinem et fastidia, Tac.: lascivias exercuisse cum filia, seinen Lüsten gefrönt haben, Arnob. – b) die Ziererei, Geziertheit im Aus-
    ————
    druck, Quint. 2, 5, 22: verb. lascivia deliciaeque (Blümelei), Ouint. 10, 1, 43.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lascivia

  • 14 lascivio

    lascīvio, iī, ītum, īre (lascivus), mutwillig sein, schäkern, hüpfen und springen, sich gehen lassen, ausgelassen-, übermütig sein, sich überheben (vgl. Otto Tac. ann. 1, 16. Anm. 13), quid lascivis, stolide, Enn. tr.: agnus lascivit fugā, hüpft fort, Ov.: plebs lascivit, Liv.: principio lascivire miles, Tac.: luxu, pecuniā lascivire, Tac.: lasciviens aetas, Hieron.: lascivientium deliciae conviviorum, Gell.: übtr., quaedam in oratione simili licentiā lasciviunt, Quint.: alius pingui et luculentā et floridā oratione lascivit, Macr.: verbis lascivit amores in varios, Manil. – intempestive lascivire, unzeitig scherzen, Gell. 4, 20, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lascivio

  • 15 lascivitas

    lascīvitās, ātis, f. (lascivus), 1) der Mutwille, Asiana, Firm. math. 1, 1: animi, heitere Stimmung, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 8, 118. – 2) die geschlechtliche Ausschweifung, Augustin. serm. 47, 3 Mai.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lascivitas

  • 16 lasciviter

    lascīviter, Adv. (lascivus), mutwillig, ludere, Laev. fr. 5 M. (b. Charis. 204, 17).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lasciviter

  • 17 lascivo

    lascīvo, āre (lascivus) = lascivio (w. s.), Anthol. Lat. 176, 13 (1087, 13).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lascivo

  • 18 lascivolus

    lascīvolus, a, um (Demin. v. lascivus), gar mutwillig, Laev. b. Prisc. 10. 47.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lascivolus

См. также в других словарях:

  • lascivus — vgl. lasziv …   Das Wörterbuch medizinischer Fachausdrücke

  • lascif — lascif, ive [ lasif, iv ] adj. • 1488; lat. lascivus 1 ♦ Vieilli Fortement enclin aux plaisirs amoureux. ⇒ libidineux, luxurieux, sensuel, voluptueux. « mon tempérament ardent et lascif » (Rousseau). 2 ♦ Qui est empreint d une grande sensualité.… …   Encyclopédie Universelle

  • lasziv — heikel; zotig; anzüglich; derb; ungehörig; schlüpfrig; zweideutig; anstößig; anrüchig; frivol; nicht salonfähig; über …   Universal-Lexikon

  • lasciv — LASCÍV, Ă, lascivi, e, adj. (Despre gesturi, cuvinte etc.) Care aţâţă la plăceri senzuale; senzual, voluptuos; obscen, imoral. – Din fr. lascif, lat. lascivus. Trimis de Joseph, 13.05.2004. Sursa: DEX 98  LASCÍV adj. impudic, obscen, senzual,… …   Dicționar Român

  • Tibor Serly — [IPA|ˈtibor ˈʃɛrli] (Losonc, 25 November 1901 – London, 8 October 1978) was a Hungarian violist, violinist and composer. He was one of the students of Zoltán Kodály. He greatly admired and became a young apprentice of Béla Bartók. His association …   Wikipedia

  • Tibor Serly — (Losonc, Hungría, 25 de noviembre de 1901 – Londres, 8 de octubre de 1978) fue un solista de viola y compositor húngaro, cuya mayor celebridad se debe a haber completado algunas obras póstumas de Béla Bartók. Biografía Tibor Serly nació en la… …   Wikipedia Español

  • lascivo — (Del lat. lascivus, juguetón.) ► adjetivo 1 De la lascivia: ■ sus lascivas palabras no agradaron al público. SINÓNIMO lujurioso ► adjetivo/ sustantivo 2 Que muestra una exagerada inclinación a los placeres sexuales. SINÓNIMO lujurioso 3 Que es… …   Enciclopedia Universal

  • lasciveté — [ lasivte ] ou lascivité [ lasivite ] n. f. • XVe, 1511; bas lat. lascivitas, de lascivus ♦ Littér. Caractère lascif. ⇒ lubricité, sensualité. ⊗ CONTR. Chasteté, froideur. ● lascivité ou lasciveté nom féminin (bas latin lascivitas, atis)… …   Encyclopédie Universelle

  • lascivité — lasciveté [ lasivte ] ou lascivité [ lasivite ] n. f. • XVe, 1511; bas lat. lascivitas, de lascivus ♦ Littér. Caractère lascif. ⇒ lubricité, sensualité. ⊗ CONTR. Chasteté, froideur. ● lascivité ou lasciveté nom féminin (bas latin lascivitas,… …   Encyclopédie Universelle

  • lascive — ● lascif, lascive adjectif (latin lascivus, folâtre) Qui incite à la sensualité : Une danse lascive. ● lascif, lascive (synonymes) adjectif (latin lascivus, folâtre) Qui incite à la sensualité Synonymes : érotique …   Encyclopédie Universelle

  • lascif — lascif, ive (la ssif, ssi v ) adj. 1°   Qui se plaît à bondir et à jouer (sens primitif du latin lascivus). •   Partout où la nature est gracieuse et belle, Où le chevreau lascif mord le cytise en fleurs, V. HUGO F. d aut. 38. 2°   Qui est enclin …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»