Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

erased

  • 1 ex-edō

        ex-edō ēdī, ēsus, ere,    to eat up, consume, devour: tibi omne est exedendum, i. e. take the consequences, T.—To prey upon, consume, destroy: alquem adsidue, consume the property of, T.: id vis aliqua exedet: urbem, V.: Exesa rubigine pila, V.: exesis partibus versiculorum, erased: exesae arboris antrum, hollow, V.—Fig., to consume, corrode: aegritudo exest animum: cura medullas, Ct.

    Latin-English dictionary > ex-edō

  • 2 litūra

        litūra ae, f    [LI-], a smearing on a writing tablet, blotting out, erasure, correction: unius nominis: tabularum.— A passage erased, erasure: pars nominis demersa in liturā: carmen multā liturā coërcere, H.— A blot, blur: Littera quod habet lituras, O.
    * * *
    correction; erasure; blot, smear

    Latin-English dictionary > litūra

  • 3 rādō

        rādō sī, sus, ere    [1 RAD-], to scrape, scratch, shave, rub, smooth, shave off: mulieres genas ne radunto, lacerate, XII Tabb. ap. C.: qui capite et superciliis semper est rasis, shaven: caput (a sign of slavery), L.: vertice raso (in fulfilment of a vow), Iu.: rasae hastilia virgae, peeled, V.: lapides varios palmā, sweep a mosaic pavement, H.: arva imbribus (Eurus), strip, H.: Margine in extremo littera rasa, erased, O.— To touch in passing, touch upon, brush, graze, skirt: laevum Radit Thybridis unda latus, O.: hinc altas cautes proiectaque saxa Pachyni Radimus, V.: terra rasa squamis (serpentis), O.
    * * *
    radere, rasi, rasus V
    shave; scratch, scrape; coast by

    Latin-English dictionary > rādō

  • 4 deleticius

    deleticia, deleticium ADJ
    palimpsest, from which (anything/writing) has been erased/effaced/blotted out

    Latin-English dictionary > deleticius

  • 5 deletitius

    deletitia, deletitium ADJ
    palimpsest, from which (anything/writing) has been erased/effaced/blotted out

    Latin-English dictionary > deletitius

  • 6 conrigo

    cor-rĭgo ( conr-), rexi, rectum, 3, v. a. [rego], to make straight, set right, bring into order.
    I.
    Lit. (rare):

    catenas,

    Cato, R. R. 18 fin.:

    alicui digitum,

    Plin. 7, 20, 19, § 83:

    verbaque correctis incidere talia ceris,

    smoothed out, erased, Ov. M. 9, 529: corpus informe gibbo, Aug. ap. Macr. S. 2, 4:

    vulvas conversas,

    Plin. 24, 5, 13, § 22; cf.:

    malas labentes,

    Suet. Aug. 99:

    cursum (navis),

    Liv. 29, 27, 14; cf.:

    se flexus (fluminum),

    Plin. 3, 1, 3, § 16.—
    B.
    Prov.:

    curva,

    to attempt to make crooked straight, Plin. Ep. 5, 21, 6; Sen. Lud. Mort. Claud. 8, 3.—Far more freq. and class.,
    II.
    Trop., to improve, amend, correct, make better, reform, restore, make good, compensate for, etc.
    A.
    In gen.
    (α).
    With acc.:

    aliquem corruptum ad frugem corrigere,

    Plaut. Trin. 1, 2, 81:

    gnatum mi,

    Ter. And. 3, 4, 17:

    ita mutat, ut ea, quae corrigere volt, mihi quidem depravare videatur,

    Cic. Fin. 1, 6, 17:

    praeterita magis reprehendi possunt quam corrigi,

    Liv. 30, 30, 7:

    tarditatem cursu,

    Cic. Q. Fr. 2, 13 (15 a), 2: errorem paenitendo, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24; Ter. Hec. 2, 2, 12; cf.

    mendum,

    Cic. Att. 2, 7, 5:

    delicta,

    Sall. J. 3, 2:

    mores (opp. corrumpere),

    Cic. Leg. 3, 14, 32;

    and, mores (with vitia emendare),

    Quint. 12, 7, 2:

    acceptam in Illyrico ignominiam,

    Liv. 43, 21, 4:

    quicquid corrigere est nefas,

    Hor. C. 1, 24, 20:

    dum resque sinit, tua corrigo vota,

    Ov. M. 2, 89:

    moram celeri cessataque tempora cursu,

    id. ib. 10, 670:

    ancipitis fortuna temporis maturā virtute correcta,

    Vell. 2, 79, 5:

    ut tibi sit qui te conrigere possis,

    Plaut. Trin. 3, 2, 27:

    paterer vos ipsā re conrigi, quoniam verba contemnitis,

    Sall. C. 52, 35:

    tu ut umquam te corrigas?

    Cic. Cat. 1, 9, 22:

    tota civitas corrigi solet continentiā,

    id. Leg. 3, 13, 30:

    aliā ratione malevolus, aliā amator corrigendus,

    id. Tusc. 4, 31, 65; id. Mur. 29, 60:

    conscius mihi sum... corrigi me posse,

    Liv. 42, 42, 8.—Esp. freq. of improving, correcting an (oral or written) discourse, Varr. L. L. 9, § 9 Müll.; Cic. Att. 15, 1, B, 2; Quint. 1, 5, 34; Hor. A. P. 438 al.; and of the orator who employs the figure correctio (v. s. v. II.):

    cum corrigimus nosmet ipsos quasi reprehendentes,

    Cic. Or. 39, 135. —
    (β).
    Absol.:

    se fateri admissum flagitium: sed eosdem correcturos esse,

    Liv. 5, 28, 8; cf. Suet. Caes. 56.—
    B.
    In medic. lang., to heal, cure:

    lentigines,

    Plin. 22, 25, 74, § 156:

    maciem corporis,

    id. 31, 6, 33, § 66:

    cutem in facie,

    id. 23, 8, 75, § 144.—Hence, cor-rectus ( conr-), a, um, P. a., improved, amended, correct (very rare):

    ut is qui fortuito deliquit, attentior fiat correctiorque,

    Gell. 6, 14, 2.—Hence, subst.: correctus, i, m., one who is reformed:

    nihil officiunt peccata vetera correcti,

    Lact. 6, 24, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > conrigo

  • 7 corrigo

    cor-rĭgo ( conr-), rexi, rectum, 3, v. a. [rego], to make straight, set right, bring into order.
    I.
    Lit. (rare):

    catenas,

    Cato, R. R. 18 fin.:

    alicui digitum,

    Plin. 7, 20, 19, § 83:

    verbaque correctis incidere talia ceris,

    smoothed out, erased, Ov. M. 9, 529: corpus informe gibbo, Aug. ap. Macr. S. 2, 4:

    vulvas conversas,

    Plin. 24, 5, 13, § 22; cf.:

    malas labentes,

    Suet. Aug. 99:

    cursum (navis),

    Liv. 29, 27, 14; cf.:

    se flexus (fluminum),

    Plin. 3, 1, 3, § 16.—
    B.
    Prov.:

    curva,

    to attempt to make crooked straight, Plin. Ep. 5, 21, 6; Sen. Lud. Mort. Claud. 8, 3.—Far more freq. and class.,
    II.
    Trop., to improve, amend, correct, make better, reform, restore, make good, compensate for, etc.
    A.
    In gen.
    (α).
    With acc.:

    aliquem corruptum ad frugem corrigere,

    Plaut. Trin. 1, 2, 81:

    gnatum mi,

    Ter. And. 3, 4, 17:

    ita mutat, ut ea, quae corrigere volt, mihi quidem depravare videatur,

    Cic. Fin. 1, 6, 17:

    praeterita magis reprehendi possunt quam corrigi,

    Liv. 30, 30, 7:

    tarditatem cursu,

    Cic. Q. Fr. 2, 13 (15 a), 2: errorem paenitendo, id. Fragm. ap. Lact. 6, 24; Ter. Hec. 2, 2, 12; cf.

    mendum,

    Cic. Att. 2, 7, 5:

    delicta,

    Sall. J. 3, 2:

    mores (opp. corrumpere),

    Cic. Leg. 3, 14, 32;

    and, mores (with vitia emendare),

    Quint. 12, 7, 2:

    acceptam in Illyrico ignominiam,

    Liv. 43, 21, 4:

    quicquid corrigere est nefas,

    Hor. C. 1, 24, 20:

    dum resque sinit, tua corrigo vota,

    Ov. M. 2, 89:

    moram celeri cessataque tempora cursu,

    id. ib. 10, 670:

    ancipitis fortuna temporis maturā virtute correcta,

    Vell. 2, 79, 5:

    ut tibi sit qui te conrigere possis,

    Plaut. Trin. 3, 2, 27:

    paterer vos ipsā re conrigi, quoniam verba contemnitis,

    Sall. C. 52, 35:

    tu ut umquam te corrigas?

    Cic. Cat. 1, 9, 22:

    tota civitas corrigi solet continentiā,

    id. Leg. 3, 13, 30:

    aliā ratione malevolus, aliā amator corrigendus,

    id. Tusc. 4, 31, 65; id. Mur. 29, 60:

    conscius mihi sum... corrigi me posse,

    Liv. 42, 42, 8.—Esp. freq. of improving, correcting an (oral or written) discourse, Varr. L. L. 9, § 9 Müll.; Cic. Att. 15, 1, B, 2; Quint. 1, 5, 34; Hor. A. P. 438 al.; and of the orator who employs the figure correctio (v. s. v. II.):

    cum corrigimus nosmet ipsos quasi reprehendentes,

    Cic. Or. 39, 135. —
    (β).
    Absol.:

    se fateri admissum flagitium: sed eosdem correcturos esse,

    Liv. 5, 28, 8; cf. Suet. Caes. 56.—
    B.
    In medic. lang., to heal, cure:

    lentigines,

    Plin. 22, 25, 74, § 156:

    maciem corporis,

    id. 31, 6, 33, § 66:

    cutem in facie,

    id. 23, 8, 75, § 144.—Hence, cor-rectus ( conr-), a, um, P. a., improved, amended, correct (very rare):

    ut is qui fortuito deliquit, attentior fiat correctiorque,

    Gell. 6, 14, 2.—Hence, subst.: correctus, i, m., one who is reformed:

    nihil officiunt peccata vetera correcti,

    Lact. 6, 24, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > corrigo

  • 8 lino

    lĭno, lēvi (līvi), lĭtum, 3, and lĭnĭo, īvi, ītum. 4 (contr. form of the inf. perf. lisse for livisse. Spart. Hadr. 4: perf. livi, Cato, R. R. 69; Col. 12, 50, 17:

    levi,

    Hor. C. 1, 20, 3: lini for livi, acc. to Prisc. p. 898 P.), v. a. [Sanscr. root li-, to let go, pour; Gr. lib-, leibô; cf. Lat. libo; hence, littera, 2. limus], to daub, besmear, anoint, to spread or rub over.
    I.
    Lit.:

    cerā Spiramenta,

    Verg. G. 4, 39:

    spicula vipereo felle,

    Ov. P. 1, 2, 18:

    carmina linenda cedro,

    Hor. A. P. 331:

    Sabinum quod ego ipse testa Conditum levi (sc. pice),

    which I have sealed with pitch, id. C. 1, 20, 3; cf. Liv. 21, 8, 10 Drak. N. cr.:

    nam quis plura linit victuro dolia musto?

    Juv. 9, 58:

    picata opercula diligenter gypso linunt,

    Col. 12, 16, 5:

    faciem,

    Juv. 6, 481:

    sucis sagittas,

    Sen. Med. 711: cum relego, scripsisse pudet, qui plurima cerno, Me quoque, qui feci, judice digna lini, that deserve to be rubbed out, erased (because the writing on a tablet was rubbed out with the broad end of the style), Ov. P. 1, 5, 15.—In the form linio, īre:

    liquidā pice cum oleo linire,

    Col. 6, 17; Pall. 4, 10, 29; Plin. 17, 28, 47, § 266:

    tectoria luto cum liniuntur,

    Vitr. 7, 3 fin.
    2.
    To rub over something: linere medicamenta per corpora, Ov. Med. fac. 81.—
    B.
    Transf.
    1.
    To overlay, cover: tecta auro, Ov. Med. fac. 7; Mart. 9, 62, 4.—
    2.
    To bedaub, bemire:

    linit ora luto,

    Ov. F. 3, 760; Mart. 9, 22, 13.—
    II.
    Trop., to befoul:

    carmine foedo Splendida facta,

    Hor. Ep. 2, 1, 237.

    Lewis & Short latin dictionary > lino

  • 9 litura

    lĭtūra, ae, f. [lino], a smearing, anointing.
    I.
    In gen.:

    solem etiam et pluviam arcet ejusmodi litura,

    Col. 4, 24, 6.—
    II.
    In partic.
    A.
    Lit., a rubbing or smearing of the wax on a writing-tablet, in order to erase something written; hence, a blotting out, erasure, correction:

    unius nominis litura,

    Cic. Arch. 5, 9.—
    B.
    Transf.
    1.
    Concr., a passage erased, an erasure:

    videtis extremam partem nominis demersam esse in litura,

    id. Verr. 2, 2, 78, § 191:

    litterae lituraeque omnes assimilatae,

    id. ib. 2, 2, 77, §

    189: carmen multā liturā coërcere,

    Hor. A. P. 292.—
    2.
    A blot, blur made in a writing:

    haec erit e lacrimis facta litura meis,

    Prop. 4 (5), 3, 4:

    littera suffusas quod habet maculosa lituras,

    Ov. Tr. 3, 1, 15.—
    3.
    A wrinkle:

    cum corpus nulla litura notet,

    Mart. 7, 18, 2.—
    C.
    Trop., an alteration:

    nec ulla in decretis ejus litura sit,

    Sen. Vit. Beat. 8, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > litura

  • 10 palimpsestus

    pălimpsestus, i, m., = palimpsêstos, a parchment from which the old writing has been erased for the purpose of writing upon it again, a palimpsest, Cic. Fam. 7, 18, 2; Cat. 22, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > palimpsestus

  • 11 stilus

    stĭlus (not stylus), i, m. [for stiglus; Gr. stizô, to stick, puncture; stigma, mark, point; Sanscr. tig, to be sharp; tigmas, sharp; cf. Engl. stick, sting; Lat. stimulus; not connected with stulos].
    I.
    In gen., a stake, pale: extra vallum stili caeci, concealed stakes, Auct. B. Afr. 31, 5; cf. Sil. 10, 415 (for which stimuli, Caes. B. G. 7, 73 fin.):

    ligneus,

    Amm. 23, 4, 5; 15, 10, 5.—In agriculture, a pointed instrument for freeing plants from worms or from shoots which grow too rankly, etc., Col. 11, 3, 53; Pall. Mart. 10, 20.—Of the stem or stalk of many plants (e. g. of the asparagus), Col. 11, 3, 46; 11, 3, 58; 5, 10, 13; 5, 10, 21.—
    II.
    In partic.
    A.
    A style used by the Romans for writing on waxen tablets (pointed, and usually made of iron):

    effer cito stilum, ceram et tabellas et linum,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 64; cf. id. ib. 4, 4, 76; 4, 9, 73; Quint. 1, 1, 27:

    cum otiosus stilum prehenderat, flaccebat oratio,

    Cic. Brut. 24, 93:

    orationes paene Attico stilo scriptae,

    with an Attic pen, id. ib. 45, 167; so,

    (comoediae quaedam) resipiant stilum Plautinum,

    Gell. 3, 3, 13.—And with reference to the ecenomical use, in a double sense, Cic. de Or. 2, 23, 96.—Writing on wax was erased with the broad upper end of the style; hence the phrase stilum vertere, for to erase what one has written, Cic. Verr. 2, 2, 41, § 101:

    saepe stilum vertas, iterum quae digna legi sint, Scripturus,

    Hor. S. 1, 10, 73.—But cf.:

    et mihi vertenti stilum in Gallias,

    i. e. turning to write of, Amm. 29, 3, 1.—Comically:

    stilis me totum usque ulmeis conscribito,

    i. e. with elm switches, Plaut. Ps. 1, 5, 131 (cf. conscribo).—
    B.
    Transf.
    1.
    = scriptio and scriptura, a setting down in writing, composing, composition; the practice of composing; manner of writing, mode of composition:

    stilus optimus et praestantissimus dicendi effector ac magister,

    Cic. de Or. 1, 33, 150; 1, 60, 257; cf. id. ib. 3, 49, 190; Quint. 1, 9, 2; cf.:

    multus stilus et assidua lectio,

    id. 10, 7, 4:

    stilus exercitatus,

    i. e. a practised pen, Cic. Or. 44, 150:

    tardior stilus cogitationem moratur,

    Quint. 1, 1, 28:

    neglegens,

    id. 2, 4, 13:

    multus,

    id. 10, 1, 1:

    tardus,

    id. 10, 3, 5:

    rudis et confusus,

    id. 1, 1, 28:

    fidelis,

    id. 10, 7, 7:

    stilo incumbere,

    Plin. Ep. 7, 29, 9:

    aliquid stilo prosequi,

    id. ib. 1, 8, 8;

    2, 3, 3: signare stilo,

    Vell. 1, 16, 1:

    non ita dissimili sunt argumento, sed tamen Dissimili oratione sunt factae ac stilo,

    in speech and writing, Ter. And. prol. 12 (for which:

    oratione et scripturā,

    id. Phorm. prol. 5); cf.:

    unus sonus est totius orationis et idem stilus,

    the same tone and the same style of composition run through the whole speech, Cic. Brut. 26, 100:

    artifex stilus,

    an artistic style, id. ib. 25, 96:

    familiares opes velut supremo distribuens stilo,

    i. e. by his last will, Amm. 25, 3, 21.—
    2.
    A manner of speaking, mode of expression, style in speaking (post-Aug. and very rare; not as early as Quint.;

    in class. Lat. sermo, oratio, dictio, dicendi modus, ars, genus or forma): stilus pressus demissusque,

    Plin. Ep. 1, 8, 5:

    pugnax et quasi bellatorins,

    id. ib. 7, 9, 7:

    laetior,

    id. ib. 3, 18, 10; cf.:

    diligentis stili anxietas,

    Tac. Or. 39:

    (Octavius) tragoediam magno impetu exorsus, non succedente stilo, abolevit,

    Suet. Aug. 85:

    affectatione obscurabat stilum,

    id. Tib. 70:

    stili dicendi duo sunt: unus est maturus et gravis, alter ardens erectus et infensus, etc.,

    Macr. S. 5, 1; 6, 3.—
    * 3.
    A decision, verdict, opinion, App. M. 10, p. 242, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > stilus

См. также в других словарях:

  • Erased — E*rased (r[=a]st ), p. p. & a. 1. Rubbed or scraped out; effaced; obliterated. [1913 Webster] 2. (Her.) Represented with jagged and uneven edges, as is torn off; used esp. of the head or limb of a beast. Cf. {Couped}. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Erased — Erase E*rase ([ e]*r[=a]s ), v. t. [imp. & p. p. {Erased} ([ e]*r[=a]st ); p. pr. & vb. n.. {Erasing}.] [L. erasus, p. p. of eradere to erase; e out + radere to scrape, scratch, shave. See {Rase}.] 1. To rub or scrape out, as letters or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Erased (album) — Infobox Album | Name = Erased Type = Album Artist = Inja Released = 17 December, 2007 Recorded = Genre = Metal Length = 47:05 Label = Dead Frog Records / Phonofile Producer = Reviews = Melodic.net Rating|3|5… …   Wikipedia

  • erased — adj. rubbed off; totally removed e·rase || ɪ reɪz v. rub off, totally remove …   English contemporary dictionary

  • ERASED — …   Useful english dictionary

  • Loop-erased random walk — In mathematics, loop erased random walk is a model for a random simple path with important applications in combinatorics and, in physics, quantum field theory. It is intimately connected to the uniform spanning tree, a model for a random tree.… …   Wikipedia

  • Citizen Erased — Song by Muse from the album Origin of Symmetry Released 17 June 2001 Recorded 2000/2001 at Real World Studio, Wiltshire Genre New prog …   Wikipedia

  • Citizen Erased — «Citizen Erased» Исполнитель Muse Альбом Origin of Symmetry Дата выпуска 17 июня 2001 Дата записи 2000 …   Википедия

  • Citizen Erased — Chanson par Muse extrait de l’album Origin of Symmetry Sortie 17 juin 2001 Enregistrement 200/2001 Real World Studios, Wiltshire Durée 7:19 Genre …   Wikipédia en Français

  • be erased — index disappear Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • half-erased — adj. * * * …   Universalium

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»