Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

lōra

  • 1 lora

    lŏra, ae, f. Varr. piquette.
    * * *
    lŏra, ae, f. Varr. piquette.
    * * *
        Lora, lorae, priore correpta. Varro. Vin de despense, Buvette.

    Dictionarium latinogallicum > lora

  • 2 lora

    1. lōra u. lōrea, ae, f., der Nachwein, Tresterwein, der Lauer, α) Form lora, Cato r. r. 57, 1. Varro r. r. 1, 54, 3. Colum. 12, 41. Plin. 14, 86. – β) Form lorea, Gell. 10, 23, 2: im Bilde, postquam adbibere aures meae tuae loream orationis, Plaut. mil. 883 Goetz.
    ————————
    2. lōra, s. lura.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lora

  • 3 lora

    1.
    lŏra, ae, f., a small or thin wine made of the husks of grapes, after-wine:

    loram bibere,

    Cato, R. R. 57:

    expressi acinorum folliculi in dolia coniciuntur, eoque aqua additur, ea vocatur lora, quod lota acina: ac pro vino operariis datur hieme,

    Varr. R. R. 1, 54 fin.; cf. Plin. 14, 10, 12, § 86; Varr. ap. Non. 551, 18; cf. also lorea.
    2.
    lōra, v. lura.

    Lewis & Short latin dictionary > lora

  • 4 lora [1]

    1. lōra u. lōrea, ae, f., der Nachwein, Tresterwein, der Lauer, α) Form lora, Cato r. r. 57, 1. Varro r. r. 1, 54, 3. Colum. 12, 41. Plin. 14, 86. – β) Form lorea, Gell. 10, 23, 2: im Bilde, postquam adbibere aures meae tuae loream orationis, Plaut. mil. 883 Goetz.

    lateinisch-deutsches > lora [1]

  • 5 lora [2]

    2. lōra, s. lūra.

    lateinisch-deutsches > lora [2]

  • 6 lora

    Латинско-русский словарь > lora

  • 7 lorum

    lōrum, i ( lōrus, i, m., Petr. 57, 8; App. M. 3, p. 135, 13; Schol. ap. Juv. 6, 480), n. [for vlorum, from a ground-form vlārom; Gr. eulêra, reins; root perh. val-; cf. volvo], a thong.
    I.
    Lit.:

    vincire vis? en ostendo manus: tu habes lora,

    Plaut. Ep. 5, 2, 18: vis subigit verum fateri;

    ita lora laedunt brachia,

    id. Truc. 4, 3, 9; Liv. 9, 10:

    celsa lorum cervice ferentem,

    a leash, Grat. Cyn. 213; Plin. 8, 40, 61, § 147:

    sella loris intenta,

    Quint. 6, 3, 25:

    arcano sacra ferens nutantia loro,

    Juv. 2, 125.—
    B.
    In gen., leather:

    signum de paupere loro,

    Juv. 5, 165.—
    II.
    Transf., plur.: lōra, the reins of a bridle:

    loris ducere equos,

    Liv. 35, 34:

    lora dare,

    to give the reins to the horses, slacken the reins, Verg. G. 3, 107:

    lora tende,

    draw the reins tight, Ov. Am. 3, 2, 72:

    fortius uti loris,

    id. M. 2, 127:

    lora remisit,

    id. ib. 2, 200:

    Automedon lora tenebat,

    Juv. 1, 61.—
    B.
    A whip, lash, scourge:

    quin loris caedite, si lubet,

    Plaut. Merc. 5, 4, 42; id. Ps. 1, 2, 12:

    loris uri,

    Hor. Ep. 1, 16, 47:

    loris caedere aliquem,

    Cic. Phil. 8, 8; Quint. 5, 10, 88:

    loris rumpere aliquem,

    Dig. 47, 10, 15; Juv. 6, 414.—
    C.
    The girdle of Venus:

    dixit et arcano percussit pectora loro,

    Mart. 6, 21, 9.—
    D.
    The leathern bulla, worn by children of the poorer class, Juv. 5, 165; v. bulla.—
    E.
    = membrum virile, Petr. 13; Mart. 7, 58, 3; 10, 55, 5.—
    F.
    A slender vinebranch, Plin. 14, 1, 3, § 11.—
    G.
    Lorum vomitorium, a thong thrust into the throat to produce vomiting, Scrib. Comp. 180.

    Lewis & Short latin dictionary > lorum

  • 8 lorus

    lōrum, i ( lōrus, i, m., Petr. 57, 8; App. M. 3, p. 135, 13; Schol. ap. Juv. 6, 480), n. [for vlorum, from a ground-form vlārom; Gr. eulêra, reins; root perh. val-; cf. volvo], a thong.
    I.
    Lit.:

    vincire vis? en ostendo manus: tu habes lora,

    Plaut. Ep. 5, 2, 18: vis subigit verum fateri;

    ita lora laedunt brachia,

    id. Truc. 4, 3, 9; Liv. 9, 10:

    celsa lorum cervice ferentem,

    a leash, Grat. Cyn. 213; Plin. 8, 40, 61, § 147:

    sella loris intenta,

    Quint. 6, 3, 25:

    arcano sacra ferens nutantia loro,

    Juv. 2, 125.—
    B.
    In gen., leather:

    signum de paupere loro,

    Juv. 5, 165.—
    II.
    Transf., plur.: lōra, the reins of a bridle:

    loris ducere equos,

    Liv. 35, 34:

    lora dare,

    to give the reins to the horses, slacken the reins, Verg. G. 3, 107:

    lora tende,

    draw the reins tight, Ov. Am. 3, 2, 72:

    fortius uti loris,

    id. M. 2, 127:

    lora remisit,

    id. ib. 2, 200:

    Automedon lora tenebat,

    Juv. 1, 61.—
    B.
    A whip, lash, scourge:

    quin loris caedite, si lubet,

    Plaut. Merc. 5, 4, 42; id. Ps. 1, 2, 12:

    loris uri,

    Hor. Ep. 1, 16, 47:

    loris caedere aliquem,

    Cic. Phil. 8, 8; Quint. 5, 10, 88:

    loris rumpere aliquem,

    Dig. 47, 10, 15; Juv. 6, 414.—
    C.
    The girdle of Venus:

    dixit et arcano percussit pectora loro,

    Mart. 6, 21, 9.—
    D.
    The leathern bulla, worn by children of the poorer class, Juv. 5, 165; v. bulla.—
    E.
    = membrum virile, Petr. 13; Mart. 7, 58, 3; 10, 55, 5.—
    F.
    A slender vinebranch, Plin. 14, 1, 3, § 11.—
    G.
    Lorum vomitorium, a thong thrust into the throat to produce vomiting, Scrib. Comp. 180.

    Lewis & Short latin dictionary > lorus

  • 9 lorum

    lōrum, i, n.    - lōrus, i, m., Petr. 57, 8; App. M. 3, p. 135, 13; Schol. ap. Juv. 6, 480. [st1]1 [-] courroie, lanière;sangle (de chaise); laisse (de chien); cuir.    - vincire vis? en ostendo manus: tu habes lora, Plaut. Ep.: tu veux m'enchaîner? tiens, voici mes mains: tu as des courroies.    - arcano sacra ferens nutantia loro, Juv. 2, 125: (qui a sué) sous le poids des boucliers sacrés à la courroie mystérieuse.    - lorum vomitorium, Scrib. Comp. 180: lanière pour faire vomir (on l'enfonçait dans la gorge).    - lorus in aqua, Petr.: une courroie dans l'eau (= un sexe mou). [st1]2 [-] fouet (de cuir), martinet.    - quin loris caedite, si lubet, Plaut. Merc. 5, 4, 42: allons! faites-moi fouetter si cela vous fait plaisir!    - Hor. Ep. 1, 16, 47; Cic. Phil. 8, 8; Quint. 5, 10, 88; Dig. 47, 10, 15; Juv. 6, 414. [st1]3 [-] au plur. bride, rênes, guides.    - loris ducere equos, Liv. 35, 34: mener leurs chevaux par la bride.    - Virg. G. 3, 107; Ov. Am. 3, 2, 72; Ov. M. 2, 127; Ov. M. 2, 200: [st1]4 [-] bulle en cuir (pour les enfants pauvres).    - signum de paupere loro, Juv. 5, 165: l'insigne en cuir du pauvre (= la bulle en cuir des petits plébéiens). [st1]5 [-] ceinture de Vénus.    - dixit et arcano percussit pectora loro, Mart. 6, 21, 9. [st1]6 [-] cep qui s'étend, branche de vigne.    - Plin. 14, 1, 3, § 11. - voir hors site lorum.
    * * *
    lōrum, i, n.    - lōrus, i, m., Petr. 57, 8; App. M. 3, p. 135, 13; Schol. ap. Juv. 6, 480. [st1]1 [-] courroie, lanière;sangle (de chaise); laisse (de chien); cuir.    - vincire vis? en ostendo manus: tu habes lora, Plaut. Ep.: tu veux m'enchaîner? tiens, voici mes mains: tu as des courroies.    - arcano sacra ferens nutantia loro, Juv. 2, 125: (qui a sué) sous le poids des boucliers sacrés à la courroie mystérieuse.    - lorum vomitorium, Scrib. Comp. 180: lanière pour faire vomir (on l'enfonçait dans la gorge).    - lorus in aqua, Petr.: une courroie dans l'eau (= un sexe mou). [st1]2 [-] fouet (de cuir), martinet.    - quin loris caedite, si lubet, Plaut. Merc. 5, 4, 42: allons! faites-moi fouetter si cela vous fait plaisir!    - Hor. Ep. 1, 16, 47; Cic. Phil. 8, 8; Quint. 5, 10, 88; Dig. 47, 10, 15; Juv. 6, 414. [st1]3 [-] au plur. bride, rênes, guides.    - loris ducere equos, Liv. 35, 34: mener leurs chevaux par la bride.    - Virg. G. 3, 107; Ov. Am. 3, 2, 72; Ov. M. 2, 127; Ov. M. 2, 200: [st1]4 [-] bulle en cuir (pour les enfants pauvres).    - signum de paupere loro, Juv. 5, 165: l'insigne en cuir du pauvre (= la bulle en cuir des petits plébéiens). [st1]5 [-] ceinture de Vénus.    - dixit et arcano percussit pectora loro, Mart. 6, 21, 9. [st1]6 [-] cep qui s'étend, branche de vigne.    - Plin. 14, 1, 3, § 11. - voir hors site lorum.
    * * *
        Lorum, lori, priore producta. Toute sorte de lien, Longue courroye de cuir, Une laniere, Resne de bride.
    \
        Fluitantia lora. Ouid. Resnes lasches et flotants.
    \
        Vndantia lora. Virgil. Resnes fort lasches.
    \
        Lora. Terent. Escourgees, Fouets.
    \
        Lora. Martial. Cengles.

    Dictionarium latinogallicum > lorum

  • 10 lōrum

        lōrum ī, n    [3 VOL-], a thong, strap, strip of leather: quin tu adducis lorum? L.: Qui lora restrictis lacertis Sensit, H.: signum de paupere loro, leather, Iu.— Plur, the reins, a bridle: loris ducere equos, L.: lora dare, slacken, V.: lora remisit, O.: lora tenere, Iu.— A whip, lash, scourge: ad necem operiere loris, T.: loris uri, H.: eum servi loris ceciderunt.— A leathern bulla, Iu.
    * * *
    leather strap, thong; shoe strap; rawhide whip; dog leash; reins (usu. pl.)

    Latin-English dictionary > lōrum

  • 11 lorum

    lōrum, ī, n. (für *vlōrum, zu griech. εὔληρα, Zügel), der Riemen, I) eig. u. meton.: A) eig., bes. zum Fesseln, vincire vis? en ostendo manus: tu habes lora, Plaut.: cum apparitor Postumium laxe vinciret, ›Quin tu‹, inquit, ›adducis lorum‹, Liv.: qui lora restrictis lacertis sentit, Hor. – lorum vomitorium, der Riemen, den die Alten als Brechmittel in den Schlund steckten, Scrib. Larg. 180, dazu Rhode S. 267. – B) meton.: 1) der Gürtel der Venus, Mart. 6, 21, 9. – 2) der Zügel, loro (am Z.) ducere equum, Liv.: lora dare (schießen lassen), Verg. – 3) die lederne bulla (s. d. no. II, B), Iuven. u.a. – 4) die Geißel, Peitsche, ita vestra latera loris faciam, ut valide varia sint, Plaut.: alqm loris caedere, Cic., rumpere, ICt.: loris non ureris, die P. brennt (zerfleischt) dich nicht, Hor.: usque ad necem operiere loris, wirst fast zu Tode gegeißelt werden, Ter. – II) übtr., wegen der Ähnlichkeit, ein dünner Zweig des Weinstocks, Plin. 14, 11. – / Nbf. lōrus, ī, m., Petron. 57, 8. Apul. met. 3, 13 u. 14. Schol. Iuven. 6, 480.

    lateinisch-deutsches > lorum

  • 12 lorum

    lōrum, ī, n. (für *vlōrum, zu griech. εὔληρα, Zügel), der Riemen, I) eig. u. meton.: A) eig., bes. zum Fesseln, vincire vis? en ostendo manus: tu habes lora, Plaut.: cum apparitor Postumium laxe vinciret, ›Quin tu‹, inquit, ›adducis lorum‹, Liv.: qui lora restrictis lacertis sentit, Hor. – lorum vomitorium, der Riemen, den die Alten als Brechmittel in den Schlund steckten, Scrib. Larg. 180, dazu Rhode S. 267. – B) meton.: 1) der Gürtel der Venus, Mart. 6, 21, 9. – 2) der Zügel, loro (am Z.) ducere equum, Liv.: lora dare (schießen lassen), Verg. – 3) die lederne bulla (s. d. no. II, B), Iuven. u.a. – 4) die Geißel, Peitsche, ita vestra latera loris faciam, ut valide varia sint, Plaut.: alqm loris caedere, Cic., rumpere, ICt.: loris non ureris, die P. brennt (zerfleischt) dich nicht, Hor.: usque ad necem operiere loris, wirst fast zu Tode gegeißelt werden, Ter. – II) übtr., wegen der Ähnlichkeit, ein dünner Zweig des Weinstocks, Plin. 14, 11. – Nbf. lōrus, ī, m., Petron. 57, 8. Apul. met. 3, 13 u. 14. Schol. Iuven. 6, 480.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lorum

  • 13 mando [2]

    2. mando, mandī, mānsum, ere (griech. μασάομαι), kauen, I) im allg.: animalia alia sugunt, alia carpunt, alia vorant, alia mandunt, Cic.: asini lentissime mandunt, Plin. – tristia vulnera saevo dente, die jämmerlich zerschnittenen Fleischstücke essen, Ov.: cadit et cruentam mandit humum, muß ins Gras beißen, Verg. (= ὀδὰξ ελειν γαίαν, Hom.): cibos mansos demittere, Quint.: omnia minima mansa (ganz klein gekaut) ut nutrices infantibus pueris in os inserere, Cic. – II) prägn., kauend essen, verzehren, lora (vor Hunger), Liv.: u. so lora et pelles, Val. Max.: apros, Plin.: übtr., corpora mandier (parag. Infin.) igni, Matius bei Varro LL. 7, 95. – Depon. Nbf. mandor, Plin. 30, 13. Prisc. 8, 29.

    lateinisch-deutsches > mando [2]

  • 14 fluitans

    fluitans, antis part. prés. de fluito. [st2]1 [-] flottant, porté par les flots. [st2]2 [-] inondé. [st2]3 [-] ballotté, agité, ondoyant. [st2]4 [-] chancelant; flottant, incertain, irrésolu.    - fluitantes insulae, Plin. 16, 36, 66, § 168: îles flottantes.    - quum fluitantem alveum in sicco aqua destituisset, Liv.: l'eau ayant laissé à sec le berceau flottant.    - per jocum fluitantes, Plin. Ep. 8, 8, 4: naviguant pour leur agrément.    - fluitantia lora, Ov. A. A. 2, 433: rênes flottantes.    - vela summo fluitantia malo, Ov. M. 11.470: les voiles battant au sommet du mât.    - vestis non fluitans, Tac. G. 17: vêtement collant.    - fluitans miles, Tac.: soldat qui chancelle.    - fluitans fides, Claud. B. G. 247: foi chancelante.
    * * *
    fluitans, antis part. prés. de fluito. [st2]1 [-] flottant, porté par les flots. [st2]2 [-] inondé. [st2]3 [-] ballotté, agité, ondoyant. [st2]4 [-] chancelant; flottant, incertain, irrésolu.    - fluitantes insulae, Plin. 16, 36, 66, § 168: îles flottantes.    - quum fluitantem alveum in sicco aqua destituisset, Liv.: l'eau ayant laissé à sec le berceau flottant.    - per jocum fluitantes, Plin. Ep. 8, 8, 4: naviguant pour leur agrément.    - fluitantia lora, Ov. A. A. 2, 433: rênes flottantes.    - vela summo fluitantia malo, Ov. M. 11.470: les voiles battant au sommet du mât.    - vestis non fluitans, Tac. G. 17: vêtement collant.    - fluitans miles, Tac.: soldat qui chancelle.    - fluitans fides, Claud. B. G. 247: foi chancelante.
    * * *
        Fluitans, pen. corr. Participium. Cic. Flottant ca et là, Agité.
    \
        Caeca fluitantia sorte. Horat. Variables, Muables.

    Dictionarium latinogallicum > fluitans

  • 15 mando

    1. mando, āvī, ātum, āre (aus manus u. do; vgl. Wölfflin im Archiv 13, 49), I) übergeben, anvertrauen, überlassen, alci magistratum, Cic.: honores (der eig. Ausdruck vom Volke, das zu Ehrenstellen wählt), Cic.: alqam (filiam) viro, zur Frau geben, Plaut.: epistulam, Plaut.: bona fidei alcis, Ter.: alqm aeternis tenebris, Cic.: dah. semen terrae, den S. der E. anvertrauen = säen, Colum.: so auch hordea sulcis, Verg.: corpus humo = beerdigen, Verg.: se fugae, fliehen, Caes.: so auch vitam fugae, Cic.: alqd mentibus, einprägen, Cic.: memoriae, im Gedächtnis behalten, merken, auswendig lernen, Cic., od. der Nachwelt überliefern, Liv.: litteris, schriftlich verfassen, verzeichnen, Cic.: scriptis, historiae, versibus, Cic.: alqd penitus animis mentibusqae, Cic.: fruges vetustati, lange aufheben, alt werden lassen, Cic.: caput clavae, anlehnen, Sen. poët.: alqm malis (den Backen) = verschlingen, Acc. tr. u. Lucr.: pestis mandata hostili manu, das Verderben, das mir von feindlicher Hand anvertraut ist u. das ich gleichs. verwahre, Enn. fr. scen. 162. – II) auftragen = Auftrag (Befehl, die Weisung) geben, aufträglich befehlen, anbefehlen, bestellen, benachrichtigen oder sagen lassen, α) mit Acc.: typos tibi mando (sc. comparandos, emendos), Cic.: excusationem, Suet.: Rhodiaca vasa mandavi (sc. emenda etc.), habe bestellt
    ————
    usw., Cic.: adoptionem, zur Einsetzung eines Thronerben A. g., Iustin.: alci parricidium, Sen. rhet.: tibi de nostris rebus nihil sum mandaturus per litteras, Cic.: res mandata, Cic. – u. alqd ad alqm, arcanum nefas Stygias ad undas, Lucan.: si quid ad uxores mandarent, Flor. – β) m. folg. ut od. ne u. Konj. od. m. bl. Coniunctiv, tibi mandavit, ut etc., Cic.: Trebonio mandaverat, ne etc., Caes.: huic mandat, Remos adeat, Caes.: mandavit, ancillam emerem sibi, Plaut. – γ) m. folg. Acc. u. Infin., Suet. Tib. 65, 2 u. Cal. 29, 2. Iustin. 24, 2, 4. Eutr. 5, 5. – δ) m. folg. Infin., Vitr. 6. praef. § 1. Tac. ann. 15, 2. Sil. 13, 481. Mart. 1. 88, 10. – ε) mit folg. Acc. u. Gerund.: cum principes (Alcibiadem) velut aemulum gloriae suae interficiendum insidiis mandassent, Iustin. 5, 2, 5: gladiatores vi rapiendos reservandosque mandabat, Suet. Caes. 26, 3. – ζ) ad alqm mit folg. dir. Rede, Suet. Cal. 25, 1. – η) absol., Claudio mandante ac volente (Ggstz. Claudio invito), Vopisc. Aurel. 16, 2.
    ————————
    2. mando, mandī, mānsum, ere (griech. μασάομαι), kauen, I) im allg.: animalia alia sugunt, alia carpunt, alia vorant, alia mandunt, Cic.: asini lentissime mandunt, Plin. – tristia vulnera saevo dente, die jämmerlich zerschnittenen Fleischstücke essen, Ov.: cadit et cruentam mandit humum, muß ins Gras beißen, Verg. (= ὀδὰξ ελειν γαίαν, Hom.): cibos mansos demittere, Quint.: omnia minima mansa (ganz klein gekaut) ut nutrices infantibus pueris in os inserere, Cic. – II) prägn., kauend essen, verzehren, lora (vor Hunger), Liv.: u. so lora et pelles, Val. Max.: apros, Plin.: übtr., corpora mandier (parag. Infin.) igni, Matius bei Varro LL. 7, 95. – Depon. Nbf. mandor, Plin. 30, 13. Prisc. 8, 29.
    ————————
    3. mando, ōnis, m. (mando, ere), der Esser, Fresser, Lucil. 946.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mando

  • 16 subjugia

    subjŭgĭus, a, um, adj. [sub-jugum], of or belonging to the yoke, that is attached to the yoke:

    lora,

    Cato, R. R. 135, 5; Vitr. 10, 3, 3 Schneid. N. cr.—Subst.: subjŭ-gĭa, ōrum, n. plur. (sc. lora), yoke-straps, Cato, R. R. 63.

    Lewis & Short latin dictionary > subjugia

  • 17 subjugius

    subjŭgĭus, a, um, adj. [sub-jugum], of or belonging to the yoke, that is attached to the yoke:

    lora,

    Cato, R. R. 135, 5; Vitr. 10, 3, 3 Schneid. N. cr.—Subst.: subjŭ-gĭa, ōrum, n. plur. (sc. lora), yoke-straps, Cato, R. R. 63.

    Lewis & Short latin dictionary > subjugius

  • 18 attraho

    at-traho, trāxī, tractum, ere
    1)
    а) притягивать ( magnes attrăhens ferrum PM); натягивать (lora, contentos fortius arcus O); втягивать (в себя) (salivam Sen; attrahitur spiritu sucus CC)
    spiritum ab alto a. Vтяжело дышать
    б) стягивать, хмурить ( frontem Sen)
    2) приводить силой,: притаскивать ( aliquem vinctum O)
    adducĭtur atque adeo attrahitur C — (Лолия) приводят, вернее, притаскивают
    3)
    а) привлекать (aliquem Romam C; aliquem in amicitiam Sen)
    a. benevolentiam alicujus largitione ad se VM — привлечь к себе чьи-л. симпатии (своей) щедростью
    б) вовлекать (aliquem ad hoc negotium C)
    a. aliquem in partes O — втянуть кого-л. в ссору
    в) влечь (за собою), приводить ( similitudo attrahit ad amicitiam C)
    4) склонять, побуждать, вынуждать (necessitas aliquem ad aliquid attrahit C)
    5) привозить, доставлять (ultimis ab oris attractus scarus Pt)

    Латинско-русский словарь > attraho

  • 19 deuterius

    Латинско-русский словарь > deuterius

  • 20 do

    I dō, dedī, datum, dare
    1)
    а) давать (d. alicui bibere Pl, Cato; d. pecuniam C)
    qui dedit beneficium, taceat Sen — кто сделал доброе дело, пусть молчит (об этом)
    б) подавать, протягивать (alicui manum O etc.; aliquid in manum Pl)
    перен. d. manus C, Cs, Nep — сдаваться, признавать себя побеждённым
    в) предлагать ( accipere quod datur C); раздавать ( frumentum plebi VP); выдавать ( praemium pro pietate C)
    г) даровать (vitam C, V; libertatem C); разрешать, позволять (d. bonum malumque dignoscere Sen)
    iter alicui per provinciam d. Cs — разрешить кому-л. проход через (свою) провинцию
    д) преподносить, дарить, приносить (в дар) (alicui dona Pl; alicui aliquid dono Ter, Nep); передавать, вручать ( alicui litteras ad aliquem C)
    d. fibellum Cподать жалобу
    oscula O (basia Ctl) d. — покрывать поцелуями, целовать
    aliquem defensum d. V — защитить кого-л.
    plus stomacho, quam consilio d. Q — руководствоваться больше своим пылом, чем рассудком
    2) приносить в жертву ( deo exta O); посвящать, воздвигать, строить (deo templum O)
    3) порождать, производить на свет (liberos Ctl; prolem V)
    d. impĕtum Lворваться
    5) отправлять, посылать ( litteras ex Trebulano C)
    6) вносить, платить (aes и aera H, O etc.); понести (poenas C etc.); доставлять ( apes mella dant O)
    materiam d. invidiae Cдавать пищу ненависти
    8) отпускать, ослаблять ( lora V)
    d. laxas habenas Vопустить поводья
    9) устраивать (alicui cenam Pl, Ter, C etc.; ludos populo L); ставить на сцене, инсценировать (fabulam Ter, C)
    10)
    а) наносить, причинять (alicui damnum Ter; vulnera ferro O)
    d. verba alicui Ter — надуть кого-л.
    d. alicui civitatem VP — предоставить кому-л. право гражданства
    11)
    а) проливать ( lacrimas O); наливать ( vinum in manūs Pt); испускать ( lucem H)
    d. fumos Oдымиться
    б) издавать (sonum V; gemitum O)
    12)
    а) произносить (voces, dicta O, V)
    б) сообщать, рассказывать, называть ( unum da mini ex oratoribus illis C)
    paucis dabo Ter — (почему это случилось), я расскажу в немногих словах
    iste qui sit, da nobis V — скажи нам, кто он
    quem mihi dabis, qui aliquod pretium tempori ponat? Sen — кого ты мне назовёшь, кто хоть сколько-нибудь умел бы ценить время?
    13) закидывать ( retro capillos O); класть, вкладывать, опускать (corpus tumulo O; urnae ossa Pers); погружать ( in fluvios ardentia membra Lcr)
    15) ставить, натягивать (vela carinae O; fila lyrae O); протягивать ( bracchia ad aliquid O)
    terga d. (= vertere) C, L, O etc.обратиться в бегство
    quae dederam supra, relego Pers — то, что я допустил раньше, беру назад
    dasne animes morte interire?Do vero C — признаёшь ли, что со смертью погибают (и) души? — Да, признаю
    19)
    а) вменять (aliquid laudi, crimini alicui C); назначать ( alicui diem PJ); обрекать (aliquem exitio Lcr, O; morbo mortique Lcr; urbem excidio ac ruinis L)
    d. aliquid famae H, T — сделать что-л. в интересах репутации
    б) повергать (aliquem in luctum O, in timorem Pl)
    20)
    а) бросать, швырять (aliquem in и ad terram Lcr, Pl)
    d. aliquem in ruborem Pl — вогнать кого-л. в краску (заставить покраснеть)
    21) помещать, отдавать ( aliquem in hanc domum Ter); отправлять ( aliquem Luceriam L)
    22) вверять, передавать (filiam genero V, O; infantem nutrīci O)
    23) внушать, вдохнуть (spem C; animos O); наводить, навеять ( alicui somnum O)
    25) назначать (aliquem comitem QC; arbitrum C); определять, класть (finem alicui и alicui rei O etc.)
    26)
    sese d. in fugam и fugae Cобращаться в бегство (см. тж. ниже sub dare se 4.)
    d. (litem) secundum aliquem C, L, Sen — решить судебный процесс в чью-л. пользу
    d. rationem alicujus rei Pl, rhH. — отдавать отчёт в чём-л.
    nomen d. C — явиться, за писаться, поступить (преим. на военную службу)
    do, dico, addico Vr, Macrпредоставляю (права), произношу (приговоры), присуждаю ( юридическая формула — « tria verba» O — которой претор официально выражал свои права и функции)
    II dō: как dare se (или dari)
    1) даваться или быть данным, разрешаться, быть возможным
    ubi sidĕre detur O — (облетая затопленную землю, птица ищет), где бы можно было сесть
    potestates, quas licet sentire, non datur cernere Ap — силы, которые можно ощущать, но которых нельзя видеть
    3) обнаруживать себя, выказать себя (d. se alicui placidum O)
    se obvium alicui d. L — повстречаться с кем-л.
    se d. alicui in conspectum C — предстать перед кем-л.
    se in viam d. Cпуститься в путь
    sese in pedes d. Plудирать
    5) принимать участие (convivio Su; in bella V)
    6) покоряться, подчиняться, уступать, поддаваться, сдаваться (alicui Pl, Ter, C etc.)
    7) представиться, быть в распоряжении
    8)
    а) предаваться (quieti, somno C, PJ etc.; voluptatibus C)
    б) посвящать себя (huic generi litterarum C; ad legendos libros C)
    turpiter se d. Terсрамиться
    prout tempus ac res se daret L — в зависимости от того, как сложатся время и обстоятельства (смотря по обстоятельствам)
    III dō (греч.) Enn, Aus = domum (acc.)

    Латинско-русский словарь > do

См. также в других словарях:

  • Lora — is a common family name in the Spanish language, which was also a medieval given name. It was originally a patronymic meaning flower of the bay. It is also a given name. Contents 1 People with the surname Lora 2 People with the given name Lora 3… …   Wikipedia

  • Lora — steht für: eine Variante des weiblichen Vornamens Eleonore eine Variante des weiblichen Vornamens Hannelore Alfred Lora (* 1931), deutscher Jazz und Unterhaltungsmusiker Lora Grigorjewna Jakowlewa (* 1932), russische Schachspielerin und… …   Deutsch Wikipedia

  • lora — 1. f. Am. loro (ǁ papagayo). 2. Am. Hembra del loro. 3. coloq. Am. Mujer charlatana. 4. C. Rica. Serpiente venenosa, con la parte dorsal de color verde intenso separada de la ventral, más clara, por una línea lateral amarilla que corre a lo largo …   Diccionario de la lengua española

  • Lora — (L. del Rio), Flecken in der spanischen Provinz Sevilla, rechts am Guadalquivir; Seidenraupenzucht; Minerallquellen; 5000 Ew …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Lora — f German form of LAURA (SEE Laura), occasionally also used in the English speaking world. Variant: Lore …   First names dictionary

  • Lora — Lora, Lore Kurzform von Eleonora bzw. → Eleonore; slawische Nebenform von → Laura (Bedeutung: Lorbeerkranz) und → Larissa (Bedeutung: die aus Larissa Stammende) …   Deutsch namen

  • LORA — vide infra Lorea …   Hofmann J. Lexicon universale

  • lora — |ó| s. f. [Portugal: Beira] O mesmo que lura …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • lora — lȏra ž DEFINICIJA reg. komad drveta na kojem se zarezima bilježi račun; rovaš …   Hrvatski jezični portal

  • lora — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. lorze {{/stl 8}}{{stl 7}} odkryty wagon kolejowy; platforma kolejowa lub samochodowa <niem. z ang.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • lora — sustantivo femenino 1. Origen: América. Loro. 2. Uso/registro: restringido en España. Origen: América. Hembra del loro …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»