Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

lĭcĭtō

  • 1 licito

    licitō [ licitus ]
    по праву, законно Sol, CTh

    Латинско-русский словарь > licito

  • 2 licito

    licitō, Adv., s. licitus.

    lateinisch-deutsches > licito

  • 3 licito

    licitō, Adv., s. licitus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > licito

  • 4 lícito

    adj.
    licit, legal, legitimate, lawful.
    * * *
    1 (legal) licit, lawful
    2 (justo) fair
    * * *
    (f. - lícita)
    adj.
    licit, lawful
    * * *
    ADJ
    1) (Jur) [permiso] legal; [comercio] legitimate, legal; [conducta] legal, lawful, licit frm
    2) frm (=justo) right, reasonable
    3) frm (=permisible) permissible
    * * *
    - ta adjetivo
    a) ( dentro de la ley) <acto/conducta> legal, lawful; < jugada> legal
    b) ( admisible) justifiable
    * * *
    = permissible, lawful, licit.
    Ex. The permissible indexing terms and the relationship to other terms can be gleaned from a perusal of the thesaurus.
    Ex. DIALOG has made it lawful for searchers to send copies of search results to their colleagues.
    Ex. The lines between licit & illicit operations have become blurred, as markets have become globalized.
    * * *
    - ta adjetivo
    a) ( dentro de la ley) <acto/conducta> legal, lawful; < jugada> legal
    b) ( admisible) justifiable
    * * *
    = permissible, lawful, licit.

    Ex: The permissible indexing terms and the relationship to other terms can be gleaned from a perusal of the thesaurus.

    Ex: DIALOG has made it lawful for searchers to send copies of search results to their colleagues.
    Ex: The lines between licit & illicit operations have become blurred, as markets have become globalized.

    * * *
    lícito -ta
    A
    1 ‹acto/conducta› legal, lawful, licit ( frml)
    carece de medios lícitos de subsistencia he has no lawful means of subsistence o of keeping himself
    2 ‹jugada› legal
    B (admisible) justifiable, reasonable
    * * *

    Del verbo licitar: ( conjugate licitar)

    licito es:

    1ª persona singular (yo) presente indicativo

    licitó es:

    3ª persona singular (él/ella/usted) pretérito indicativo

    Multiple Entries:
    licitar    
    lícito
    licitar ( conjugate licitar) verbo transitivo (esp AmL) ( llamar a concurso para) to invite tenders for;
    ( presentar una propuesta para) to put in a tender for
    lícito
    ◊ -ta adjetivo

    a) ( dentro de la ley) ‹acto/conducta legal, lawful;

    jugada legal

    licitar verbo transitivo to bid on (a contract): para hacer obras para el Estado hay que licitar, public works contracts are obtained only through bidding
    lícito,-a adjetivo
    1 Jur lawful
    2 frml (tolerable, permisible) allowed
    ' lícito' also found in these entries:
    Spanish:
    lícita
    - legal
    English:
    lawful
    - legal
    * * *
    lícito, -a adj
    1. [legal] lawful
    2. [correcto] right
    3. [justo] fair
    * * *
    adj
    1 legal
    2 ( razonable) fair, reasonable
    * * *
    lícito, -ta adj
    1) : lawful, licit
    2) justo: just, fair

    Spanish-English dictionary > lícito

  • 5 lícito

    Del verbo licitar: ( conjugate licitar) \ \
    licito es: \ \
    1ª persona singular (yo) presente indicativo

    licitó es: \ \
    3ª persona singular (él/ella/usted) pretérito indicativo
    Multiple Entries: licitar     lícito
    licitar ( conjugate licitar) verbo transitivo (esp AmL) ( llamar a concurso para) to invite tenders for; ( presentar una propuesta para) to put in a tender for
    lícito
    ◊ -ta adjetivo
    a) ( dentro de la ley) ‹acto/conducta legal, lawful;
    jugada legal
    licitar verbo transitivo to bid on (a contract): para hacer obras para el Estado hay que licitar, public works contracts are obtained only through bidding
    lícito,-a adjetivo
    1 Jur lawful
    2 frml (tolerable, permisible) allowed ' lícito' also found in these entries: Spanish: lícita - legal English: lawful - legal

    English-spanish dictionary > lícito

  • 6 lícito

    'liθito
    adj
    ( femenino lícita) adjetivo
    1. [honesto] gerecht
    2. [legal] zulässig
    lícito
    lícito , -a ['liθito, -a]
    num1num (permitido) zulässig
    num2num (justo) gerecht

    Diccionario Español-Alemán > lícito

  • 7 licito

    lĭcet, cŭit and cĭtum est, 2 (old form, licessit for licuerit, Plaut. As. 3, 3, 13; imp. liceto, Lex ap. Inscr. Grut. 202, 508 al.), v. n. and impers. [root lic-; Gr. lip-; v. 1. liceo], it is lawful, it is allowed or permitted; one may or can, one is at liberty to do so and so; constr. with neutr. of the demonstr. or rel. pron., with inf. or a subject-clause, with or without a dat., or dat. and inf., with ut or (more freq.) with the simple subj., or entirely absol.
    (α).
    With neutr. of the demonstr. or rel. pron. as a subject, with or without a dat.:

    licere id dicimus, quod legibus, quod more majorum institutisque conceditur. Neque enim quod quisque potest, id ei licet,

    Cic. Phil. 13, 6, 14:

    cui facile persuasi, mihi id, quod rogaret, ne licere quidem, non modo non lubere,

    id. Att. 14, 19, 4:

    quid deceat vos, non quantum liceat vobis, spectare debetis,

    id. Rab. Post. 5, 11; cf.:

    si hominibus tantum licere judicas, quantum possunt: vide, ne, etc.,

    id. Phil. 13, 7, 15:

    si illud non licet, Saltem hoc licebit,

    Ter. Eun. 4, 2, 12: neque idem ubique aut licet aut decorum est, Quint. 5, 10, 40:

    quod in foro non expedit, illic nec liceat,

    id. 9, 2, 67:

    sin et poterit Naevius id quod lubet et ei lubebit, quod non licet, quid agendum est?

    Cic. Quint. 30, 94:

    nihil, quod per leges liceret,

    id. Mil. 16, 43:

    cui tantum de te licuit?

    Verg. A. 6, 502; Anthol. Lat. 1, 172, 150:

    cui tantum fata licere In generum voluere tuum,

    Luc. 9, 1025; cf.:

    tantumque licere horruit,

    Sil. 14, 670.—Rarely in plur.:

    cum in servum omnia liceant, est, etc.,

    Sen. Clem. 1, 18, 2.—
    (β).
    With inf. or a subject-clause, with or without a dat.: neque terram inicere, neque cruenta Convestire corpora mihi licuit, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 168 Vahl.):

    licet nemini contra patriam ducere exercitum,

    Cic. Phil. 13, 6, 14:

    ut tibi id facere liceat,

    id. Rep. 1, 6, 10:

    M. Catoni licuit Tusculi se in otio delectare,

    id. ib. 1, 1, 1:

    sceleris crimine liceat Cn. Pompeio mortuo, liceat multis aliis carere,

    id. Lig. 6, 18; Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 3; Cic. Att. 2, 1, 5:

    quaerere, qui licuerit aedificare navem senatori,

    id. Verr. 2, 5, 18, § 45:

    meamet facta mihi dicere licet,

    Sall. J. 85, 24.—Without a dat.:

    introire in aedes numquam licitum est,

    Plaut. Am. 2, 1, 70:

    impune optare istuc licet,

    Ter. Hec. 3, 5, 14:

    modo liceat vivere,

    id. Heaut. 5, 2, 28:

    licetne scire ex te?

    id. Hec. 5, 4, 33:

    hic subitam rerum commutationem videre licuit,

    Caes. B. C. 3, 27, 1; 3, 96, 4:

    si facere omnino non licebit,

    Cic. Phil. 13, 6, 14:

    licet ora ipsa cernere iratorum,

    id. Off. 1, 29, 102; cf. id. Div. 1, 41, 91:

    licet hoc videre,

    id. de Or. 3, 25, 99; id. Div. 1, 7, 13; id. Inv. 1, 15, 21; 2, 23, 71; 2, 9, 29:

    veretur ne non liceat tenere hereditatem,

    id. Att. 13, 48, 1:

    licetne extra ordinem in provocantem hostem pugnare?

    Liv. 23, 47, 1:

    poscere ut perculsis instare liceat,

    id. 2, 65, 2. —With inf. pass. (cf. Krebs, Antibarb. p. 660 sq.):

    intellegi jam licet, nullum fore imperium,

    Cic. Rep. 1, 38, 60:

    idque e pontificio jure intellegi licet,

    id. Tusc. 1, 12, 27; cf.:

    his cognosci licuit, quantum, etc.,

    Caes. B. C. 3, 28; Cic. Off. 1, 7, 20:

    evocari ex insula Cyprios non licet,

    id. Att. 5, 21, 6:

    in senatu dici nihil liceat,

    id. ib. 3, 12, 1:

    coöptari sacerdotem licebat,

    id. Fam. 3, 10, 9:

    in eum ordinem coöptari licet,

    id. Verr. 2, 2, 49, § 120:

    id primum in poëtis cerni licet,

    id. de Or. 3, 7, 27; id. Ac. 1, 4, 17.—The noun of the subject-clause is regularly in the acc.:

    licet me id scire quid sit?

    Plaut. Ps. 1, 1, 14:

    non licet hominem esse, etc.,

    Ter. Heaut. 4, 1, 53:

    si licet me latere,

    id. ib. 4, 2, 5:

    hocine me miserum non licere meo modo ingenium frui!

    id. ib. 2, 4, 21; cf.:

    eodem ut jure uti senem Liceat, id. Hec. prol. alt. 3: non licet me isto tanto bono uti,

    Cic. Verr. 2, 5, 59, § 154:

    cum non liceret Romae quemquam esse, etc.,

    id. ib. 2, 2, 41, §

    100: ex eis locis, in quibus te habere nihil licet,

    id. ib. 2, 5, 18, §

    45: quare licet etiam mortalem esse animum judicantem aeterna moliri,

    id. Tusc. 1, 38, 91:

    cur his per te frui libertate sua, cur denique esse liberos non licet?

    id. Fl. 29, 71 B. and K. (al. liberis; v. infra).—So with esse:

    liceat esse miseros,

    Cic. Lig. 6, 18; cf.:

    medios esse jam non licebit,

    id. Att. 10, 8, 4; id. Tusc. 5, 15, 44; 1, 38, 91 Klotz N. cr.; also with fieri:

    ut eum liceat ante tempus consulem fieri,

    Auct. Her. 3, 2, 2:

    ut jam liceat una comprehensione omnia complecti non dubitantemque dicere, etc.,

    Cic. Fin. 5, 9, 26:

    haec praescripta servantem licet magnifice vivere,

    id. Off. 1, 26, 92:

    licet tamen opera prodesse multis, beneficia petentem, etc.,

    id. ib. 2, 19, 67.—So with acc. with a subject-inf., esse or fieri, even when licet is accompanied by the dat.:

    si civi Romano licet esse Gaditanum,

    Cic. Balb. 12, 29:

    potest incidere quaestio, An huic esse procuratorem liceat?

    Quint. 7, 1, 19:

    procuratorem tibi esse non licuit,

    id. 4, 4, 6 Zumpt N. cr.:

    mihi non licet esse piam,

    Ov. H. 14, 64: is erat annus, quo per leges ei consulem fieri liceret Caes. B. C. 3, 1 Oud. N. cr. —But more freq., in this case, there is an attraction of the predicate-noun to the dative dependent on licet.—Hence,
    (γ).
    Licet alicui with inf., esp. with esse:

    per hanc tibi cenam incenato esse hodie licet,

    Plaut. Stich. 4, 2, 31:

    per hanc curam quieto tibi licet esse,

    id. Ep. 3, 2, 2:

    licuit esse otioso Themistocli,

    Cic. Tusc. 1, 15, 33; cf.:

    ut tibi abesse liceat, et esse otioso,

    id. Att. 9, 2, A, 1: quare [p. 1063] judici mihi non esse liceat, id. Rab. Post. 7, 17:

    ut iis ingratis esse non liceat,

    id. Off. 2, 18, 63:

    quo in genere mihi neglegenti esse non licet,

    id. Att. 1, 17, 6:

    cur iis per te frui libertate sua, cur denique esse liberis non licet?

    id. Fl. 29, 71 (B. and K. liberos; v. supra):

    quibus otiosis ne in communi quidem otio liceat esse,

    id. Cael. 1, 1:

    quibus licet jam esse fortunatissimis,

    Caes. B. G. 6, 35, 8:

    illis timidis et ignavis licet esse,

    Liv. 21, 44, 3.—With other verbs than esse:

    ut sibi per te liceat innocenti vitam in egestate degere,

    Cic. Rosc. Am. 49, 144:

    cum postulasset... ut sibi triumphanti urbem invehi liceret,

    Liv. 38, 44 fin.

    Very rarely, in this construction, the dative with licet is wanting, and is to be supplied from the connection: atqui licet esse beatis (sc. iis),

    Hor. S. 1, 1, 19:

    licet eminus esse Fortibus,

    Ov. M. 8, 405:

    Hannibal precatur deos ut incolumi cedere atque abire liceat,

    Liv. 26, 41, 16:

    sibi vitam filiae suā cariorem fuisse, si liberae ac pudicae vivere licitum fuisset,

    id. 3, 50, 6. Cf. on this and the preced. construction, Krüger, Untersuchungen, vol. iii. p. 359 sq.; Ruddim. 2, p. 15; Zumpt, Gram. § 601; Madv. Gram. § 393, c. and obs. 1.—
    (δ).
    With ut, and more freq. with the simple subj.:

    neque jam mihi licet neque est integrum, ut, etc.,

    Cic. Mur. 4, 8:

    facto nunc laedat licet,

    Plaut. Capt. 2, 2, 53:

    mea quidem causa salvos sis licet,

    id. Rud. 1, 2, 51:

    ludas licet,

    Ter. Phorm. 2, 2, 33:

    fremant omnes licet,

    Cic. de Or. 1, 44, 195:

    sed omnia licet concurrant,

    id. Att. 14, 4, 2:

    ex qua licet pauca degustes,

    id. ib. 1, 16, 8:

    vel ipsi hoc dicas licet,

    id. ib. 5, 1, 4:

    quamvis licet insectemur istos, metuo ne soli philosophi sint,

    id. Tusc. 4, 24, 53; cf. id. Leg. 3, 10, 24; id. N. D. 3, 36, 88:

    sequatur Hermagoram licebit,

    id. Inv. 1, 51, 97; id. Rosc. Am. 17, 49:

    sis pecore et multa dives tellure licebit,

    Hor. Epod. 15, 19:

    detrahat auctori multum fortuna licebit,

    Ov. Tr. 5, 14, 3; Verg. A. 6, 400. Cf. also under II. a.—
    (ε).
    As a v. impers. absol., with or without dat.:

    immo, aliis si licet, tibi non licet,

    Ter. Heaut. 4, 15, 49:

    cum licitum est ei,

    id. And. 2, 6, 12:

    nec crederem mihi impunius Licere,

    id. Heaut. 3, 2, 50:

    quod profecto faciam, si mihi per ejusdem amicitiam licebit,

    Cic. Fam. 1, 8, 3: Ph. Sed quaeso, hominem ut jubeas arcessi. He. Licet, that may be or may be done, I have no objection, Plaut. Capt. 5, 1, 29:

    si per vos licet,

    id. As. prol. 12:

    id quod postea, si per vos, judices, licitum erit, aperietur,

    Cic. Rosc. Am. 44, 127:

    dum per aetatem licet,

    Ter. Ad. 1, 2, 28:

    fruare, dum licet,

    id. Heaut. 2, 3, 104; cf.:

    dum licet, loquimini mecum,

    id. Phorm. 3, 3, 16:

    sic ut quimus, aiunt, quando, ut volumus, non licet,

    id. And. 4, 5, 10:

    ut id, quoad posset, quod fas esset, quoad liceret, populi ad partes daret,

    Cic. Agr. 2, 7, 19.
    II.
    Transf. When licet introduces a subordinate proposition, which makes a concession, without abandoning the main proposition, it is used as a conjunction corresponding to quamvis, quamquam, etsi. In late Latin it is, like these, connected with the indicative, and in the class. per. it is not unfreq. opposed to tamen and certe in the main proposition; even if, although, notwithstanding.
    A.
    With subj. (class.):

    quoniam quidem semel suscepi, licet hercules undique omnes mihi minae et terrores periculaque impendeant omnia, succurram atque subibo,

    Cic. Rosc. Am. 11, 31:

    improbitas, licet adversario molesta sit, judici invisa est,

    Quint. 6, 4, 15: in comoedia maxime claudamus: licet Varro Musas Plautino dicat sermone locuturas fuisse, si Latine loqui vellent;

    licet, etc.,

    id. 10, 1, 99:

    vita brevis est, licet supra mille annos exeat,

    Sen. Brev. Vit. 6:

    licet ingens janitor... exsanguis terreat umbras,

    Verg. A. 6, 400. —With part. for subj.:

    isque, licet caeli regione remotos, mente deos adiit,

    Ov. M. 15, 62.—With a corresp. tamen:

    licet laudem Fortunam, tamen, ut ne Salutem culpem,

    Plaut. As. 3, 3, 28:

    licet saepius tibi hujus generis litteras mittam... sed tamen, etc.,

    Cic. Fam. 13, 27, 1:

    licet tibi significarim, ut ad me venires, tamen, etc.,

    id. Att. 3, 12, 3; Quint. 2, 2, 8; 8, 3, 69:

    licet ergo non sint confirmati testamento, a me tamen, ut confirmati, observabuntur,

    Plin. Ep. 2, 16, 3; Quint. 7 praef. § 2: constet illi licet fides et benevolentia, tranquillitas tamen, etc., Sen. Tranq. Anim. 7, 6.—With ellips. of subj.:

    immatura licet, tamen huc non noxia veni (sc. venias),

    Prop. 5, 11, 17.—With a corresp. certe:

    licet enim haec quivis arbitratu suo reprehendat... certe levior reprehensio est,

    Cic. Ac. 2, 32, 102.—
    B.
    With indic. (post-class.):

    licet inter gesta et facta videtur quaedam esse subtilis differentia, attamen, etc.,

    Dig. 50, 16, 58; 2, 15, 8, § 25:

    licet directae libertates deficiunt, attamen, etc.,

    ib. 29, 7, 2: obduxi licet arma, sum Priapus, Poëta ap. Anth. Lat. 5, 218; Macr. S. 1, 11; App. M. 2, p. 117, 25.—
    C.
    As an adv. with adj. or part., although (post-class.):

    licet contumacissimum, tamen efficacissimum, etc.,

    Sen. Cons. ad Marc. 8, 1:

    miles, licet membris vigentibus firmus, se solum circumspicit,

    Amm. 14, 10, 12; 17, 12, 11; Claud. Mam. Paneg. Max. 1.—Hence,
    1.
    lĭcens, entis, P. a., free, unrestrained, uncurbed, bold, forward, presumptuous, licentious.
    A.
    Of persons (only poet. and in post-class. prose):

    quam audaces et quam licentes sumus qui, etc.,

    Gell. 15, 9, 4:

    unde licens Fabius sacra Lupercus habet,

    Prop. 4, 1, 26:

    turba licens, Naides improbae,

    Sen. Hippol. 777.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things (once in Cic.; elsewh. only poet. and in post-Aug. prose):

    licentior dithyrambus,

    Cic. de Or. 3, 48, 185:

    hic tibi multa licet sermone licentia tecto Dicere,

    Ov. A. A. 1, 569:

    joci,

    Stat. S. 1, 6, 93:

    licentior epistula, Plin. N. H. prooem. § 1: imperium,

    Val. Max. 6, 4, 2:

    vita,

    id. 9, 1, 3. —Hence, adv.: lĭcenter, freely, according to one's own pleasure or fancy; and, in a bad sense, without restraint, boldly, impudently, licentiously (class.):

    at quam licenter!

    Cic. N. D. 1, 39, 109:

    ut ingredi libere, non ut licenter videatur errare,

    id. Or. 23, 77:

    Graeci licenter multa,

    Quint. 1, 8, 6:

    aliquid facere,

    Liv. 26, 10.— Comp.:

    (servos) licentius, liberius, familiarius cum domina vivere,

    Cic. Cael. 23, 57:

    Romanos, remoto metu, laxius licentiusque futuros,

    more remiss in their discipline, Sall. J. 87 fin.:

    gerere res communes,

    id. ib. 108:

    ausi aliquid,

    Quint. 2, 4, 14:

    si quid licentius dixerint,

    id. 1, 2, 7:

    translata,

    id. 8, 3, 37; 12, 10, 50:

    Liberum et Cererem pro vino et pane licentius, quam ut fori severitas ferat,

    id. 8, 6, 24; Tac. A. 6, 13.—
    2.
    lĭcĭtus, a, um, P. a., permitted, allowed, allowable, lawful ( poet. and post-Aug. for permissus, honestus):

    sermo,

    Verg. A. 8, 468:

    torus,

    Petr. 34, 8:

    acies,

    Stat. Th. 11, 123:

    negotiatio,

    Dig. 37, 14, 2:

    contractus,

    ib. 50, 14, 3.—In plur. as subst.: lĭcĭta, ōrum, n., things that are lawful:

    ipse per licita atque illicita foedatus,

    Tac. A. 15, 37.—Hence, adv., in two forms: lĭcĭtē and lĭcĭtō, rightfully, lawfully (post-class. for juste, honeste, legitime).—Form licite, Dig. 30, 114, § 5.—

    Form licito,

    Sol. 11, 8; Cod. Th. 11, 8, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > licito

  • 8 lícito

    lí.ci.to
    [l‘isitu] adj licite.
    * * *
    adjectivo
    1 ( legal) licite
    2 ( legítimo) légitime

    Dicionário Português-Francês > lícito

  • 9 lícito

    a. lícito

    Diccionario Español-Gali > lícito

  • 10 lícito

    adj
    справедливый, законный, дозволенный законом

    БИРС > lícito

  • 11 lícito

    adj
    дозволенный законом, законный

    Portuguese-russian dictionary > lícito

  • 12 lícito

    дозволенный законом, законный, справедливый
    * * *
    adj
    законный; основанный на законе; правомерный; дозволенный; разрешенный

    El diccionario Español-ruso jurídico > lícito

  • 13 lícito

    law, lawful

    Dicionário português (brasileiro)-Inglês > lícito

  • 14 licito

    гл.
    общ. (adj) дозволенный, (adj) допустимый, (adj) законный

    Испанско-русский универсальный словарь > licito

  • 15 lìcito

    1. прил.
    1) общ. законный, разрешённый, дозволенный (законный)
    2. сущ.

    Испанско-русский универсальный словарь > lìcito

  • 16 lícito

    adj
    зако́нный; дозво́ленный; допусти́мый

    Diccionario Español-Ruso de Uso Moderno > lícito

  • 17 lícito

    • lawbreaker
    • lawful activity
    • legacy system
    • legal acceptance
    • licit
    • permeation
    • permissible according to conscience

    Diccionario Técnico Español-Inglés > lícito

  • 18 lícito

    • dovolený
    • přípustný
    • zákonný

    Diccionario español-checo > lícito

  • 19 lícito,

    a adj позволен, разрешен, законен.

    Diccionario español-búlgaro > lícito,

  • 20 lícito

    adj
    справедливый, законный, дозволенный законом

    Universal diccionario español-ruso > lícito

См. также в других словарях:

  • lícito — lícito, ta adjetivo 1. (antepuesto / pospuesto) Que se atiene a la justicia o es conforme a la razón: postura lícita. Es lícito buscar lo mejor para los hijos. Entiendo su lícita resistencia a ser conocido. 2. Que es legal o está permitido por la …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • licito — v. lecito …   Enciclopedia Italiana

  • lícito — lícito, ta adjetivo justo, legítimo*, legal, permitido, autorizado. * * * Sinónimos: ■ legal, legítimo, permitido, autorizado …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • lícito — adj. 1. A que a lei não se opõe. = LEGAL, PERMITIDO • adj. s. m. 2. Que ou o que é permitido ou admissível.   ‣ Etimologia: latim licitus, a, um, permitido, legítimo, legal …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • lícito — lícito, ta (Del lat. licĭtus). 1. adj. Justo, permitido, según justicia y razón. 2. Que es de la ley o calidad debida …   Diccionario de la lengua española

  • lícito — (Del lat. licitus, permitido.) ► adjetivo 1 Que está permitido por la ley o por la moral: ■ no es lícito apropiarse de los bienes ajenos. SINÓNIMO legal ANTÓNIMO ilegal ilícito 2 Que se hace de acuerdo con la justicia o la razón: ■ es lícito que… …   Enciclopedia Universal

  • lícito — {{#}}{{LM L23814}}{{〓}} {{SynL24401}} {{[}}lícito{{]}}, {{[}}lícita{{]}} ‹lí·ci·to, ta› {{《}}▍ adj.{{》}} {{<}}1{{>}} Que está permitido por la ley. {{<}}2{{>}} Justo, desde el punto de vista de la razón o de la moral: • Es lícito querer vivir… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • lícito — adj 1 Que es permitido por la ley y la moral o que es aceptado por un determinado sistema de reglas o normas: En la compañía sólo se realizan actividades lícitas , Según las reglas gramaticales, no es lícito anteponer estos adverbios (tan, más,… …   Español en México

  • licito — lì·ci·to agg., s.m. LE var. → 1lecito …   Dizionario italiano

  • lícito — ta adj. Permitido, conforme a la ley …   Diccionario Castellano

  • licito modo — li|ci|to mo|do <lat. ; »auf erlaubte Art u. Weise«> svw. ↑licite …   Das große Fremdwörterbuch

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»