Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

līma

  • 1 lima

    līma, ae, f. [etym. unknown], a file.
    I.
    Lit.:

    limā proterere aliquid,

    Plaut. Men. 1, 1, 9:

    limā aliquid avellere,

    Plin. 9, 35, 54, § 109:

    limā aliquid polire,

    id. 28, 9, 41, § 148:

    topazius limam sentit,

    id. 37, 8, 32, § 109: confitendum est detrahere doctrinam aliquid, ut limam rudibus, * Quint. 2, 12, 8:

    vipera limam momordit,

    Phaedr. 4, 8, 5.—
    II.
    Trop., a file, as applied to literary compositions, i. e. polishing, revision (not in Cic.; cf.

    , however, limatus, under limo): defuit et scriptis ultima lima meis,

    Ov. Tr. 1, 7, 30:

    incipiam limā mordacius uti, Et sub judicium singula verba vocem,

    id. P. 1, 5, 19:

    limae labor et mora,

    Hor. A. P. 291:

    carmina rasa limā recenti,

    Mart. 10, 2, 3:

    in illis limae, in hoc plus videtur fuisse sanguinis,

    Vell. 2, 9, 2:

    ad limam consilii desiderium petitoris distulit,

    App. M. 8, p. 204 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > lima

  • 2 līma

        līma ae, f    [1 LIG-], a file: vipera limam momordit, Ph.—Fig., of literary work, polishing, revision: Defuit scriptis ultima lima, O.: limae labor, H.
    * * *
    file (carpenter's); polishing/revision (of a literary work)

    Latin-English dictionary > līma

  • 3 lima

    file, polishing, revision.

    Latin-English dictionary of medieval > lima

  • 4 Limae

    Lima (Peru) [pe]

    Latin place names > Limae

  • 5 Limo

    1.
    līmō, adv., v. 1. limus fin.
    2.
    līmo, āvi, ātum (arch. limassis, for limaveris, Caecil. Com. 140), 1, v. a. [lima], to file.
    I.
    Lit.:

    gemmis scalpendis atque limandis,

    Plin. 36, 7, 10, § 54.—
    B.
    Transf.
    1.
    To file off:

    plumbum limatum,

    lead-filings, Plin. 34, 18, 50, § 168:

    limata scobs,

    id. ib.:

    cornum limatum lima lignaria,

    Scrib. 141:

    acumen ossis,

    Cels. 8, 10, 7.—
    2.
    To rub, whet:

    cornu ad saxa limato,

    Plin. 8, 20, 29, § 71;

    hence, limare caput cum aliquo,

    to kiss, Plaut. Merc. 3, 1, 40; id. Poen. 1, 2, 82.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to file, polish, finish:

    quaedam institui, quae limantur a me politius,

    Cic. Ac. 1, 1, 2:

    stilus hoc maxime ornat ac limat,

    id. de Or. 3, 49, 190:

    ut ars aliquid limare non possit,

    id. ib. 1, 25, 115:

    vir nostrorum hominum urbanitate limatus,

    id. N. D. 2, 29, 74.—
    B.
    In partic.
    1.
    To investigate accurately, to clear of every thing superfluous:

    veritas ipsa limatur in disputatione,

    Cic. Off. 2, 10, 35:

    subtiliter mendacium,

    Phaedr. 3, 10, 49. —
    2.
    Cum se ipse consulto ad minutarum causarum genera limaverit, has prepared one's self thoroughly for, Cic. Opt. Gen. Or. 3, 9.—
    3.
    To file off, take away from, diminish:

    tantum alteri affinxit, de altero limavit,

    Cic. de Or. 3, 9, 36:

    de tua prolixa beneficaque natura limavit aliquid posterior annus,

    id. Fam. 3, 8, 8:

    commoda alicujus,

    Hor. Ep. 1, 14, 38:

    multum inde decoquent anni, multum ratio limabit,

    Quint. 2, 4, 7. —Hence, līmātus, a, um, P. a., polished, refined, elegant, fine, accurate:

    vir oratione maxime limatus,

    Cic. de Or. 1, 39, 180:

    jure madens, varioque togae limatus in usu,

    Mart. 7, 51, 5:

    pressum limatumque genus dicendi,

    Quint. 2, 8, 4; 11, 1, 3:

    Attici,

    id. 12, 10, 17.— Comp.:

    limatius dicendi genus,

    Cic. Brut. 24, 93:

    comis et urbanus fuerit limatior idem,

    Hor. S. 1, 10, 65:

    limatius ingenium,

    Plin. Ep. 1, 20, 21.—Hence, adv.: līmātē, finely, elegantly, accurately; comp.:

    limatius scriptum,

    Cic. Fin. 5, 5, 12:

    limatius quaerere,

    Amm. 15, 13, 2.
    3.
    līmo, āre, v. a. [2. limus], to bemire, besmirch (in double sense, v. 2. limo, I. 2.):

    caput alicui,

    Plaut. Poen. 1, 2, 82.
    4.
    Līmo, ōnis, m., = leimôn, the Meadow, the name of a writing of Cicero, Suet. Vit. Ter.—
    II.
    A Roman surname: C. Apronius Limo, Ascon. ap. Cic. Or. pro Scauro.

    Lewis & Short latin dictionary > Limo

  • 6 limo

    1.
    līmō, adv., v. 1. limus fin.
    2.
    līmo, āvi, ātum (arch. limassis, for limaveris, Caecil. Com. 140), 1, v. a. [lima], to file.
    I.
    Lit.:

    gemmis scalpendis atque limandis,

    Plin. 36, 7, 10, § 54.—
    B.
    Transf.
    1.
    To file off:

    plumbum limatum,

    lead-filings, Plin. 34, 18, 50, § 168:

    limata scobs,

    id. ib.:

    cornum limatum lima lignaria,

    Scrib. 141:

    acumen ossis,

    Cels. 8, 10, 7.—
    2.
    To rub, whet:

    cornu ad saxa limato,

    Plin. 8, 20, 29, § 71;

    hence, limare caput cum aliquo,

    to kiss, Plaut. Merc. 3, 1, 40; id. Poen. 1, 2, 82.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to file, polish, finish:

    quaedam institui, quae limantur a me politius,

    Cic. Ac. 1, 1, 2:

    stilus hoc maxime ornat ac limat,

    id. de Or. 3, 49, 190:

    ut ars aliquid limare non possit,

    id. ib. 1, 25, 115:

    vir nostrorum hominum urbanitate limatus,

    id. N. D. 2, 29, 74.—
    B.
    In partic.
    1.
    To investigate accurately, to clear of every thing superfluous:

    veritas ipsa limatur in disputatione,

    Cic. Off. 2, 10, 35:

    subtiliter mendacium,

    Phaedr. 3, 10, 49. —
    2.
    Cum se ipse consulto ad minutarum causarum genera limaverit, has prepared one's self thoroughly for, Cic. Opt. Gen. Or. 3, 9.—
    3.
    To file off, take away from, diminish:

    tantum alteri affinxit, de altero limavit,

    Cic. de Or. 3, 9, 36:

    de tua prolixa beneficaque natura limavit aliquid posterior annus,

    id. Fam. 3, 8, 8:

    commoda alicujus,

    Hor. Ep. 1, 14, 38:

    multum inde decoquent anni, multum ratio limabit,

    Quint. 2, 4, 7. —Hence, līmātus, a, um, P. a., polished, refined, elegant, fine, accurate:

    vir oratione maxime limatus,

    Cic. de Or. 1, 39, 180:

    jure madens, varioque togae limatus in usu,

    Mart. 7, 51, 5:

    pressum limatumque genus dicendi,

    Quint. 2, 8, 4; 11, 1, 3:

    Attici,

    id. 12, 10, 17.— Comp.:

    limatius dicendi genus,

    Cic. Brut. 24, 93:

    comis et urbanus fuerit limatior idem,

    Hor. S. 1, 10, 65:

    limatius ingenium,

    Plin. Ep. 1, 20, 21.—Hence, adv.: līmātē, finely, elegantly, accurately; comp.:

    limatius scriptum,

    Cic. Fin. 5, 5, 12:

    limatius quaerere,

    Amm. 15, 13, 2.
    3.
    līmo, āre, v. a. [2. limus], to bemire, besmirch (in double sense, v. 2. limo, I. 2.):

    caput alicui,

    Plaut. Poen. 1, 2, 82.
    4.
    Līmo, ōnis, m., = leimôn, the Meadow, the name of a writing of Cicero, Suet. Vit. Ter.—
    II.
    A Roman surname: C. Apronius Limo, Ascon. ap. Cic. Or. pro Scauro.

    Lewis & Short latin dictionary > limo

  • 7 contumāx

        contumāx ācis, adj. with comp.    [com-+ 1 TEM-], insolent, unyielding, obstinate, stiff-necked: quis contumacior?: animus, Ta.: voltus, Cu.: lima, Ph.
    * * *
    contumacis (gen.), contumacior -or -us, contumacissimus -a -um ADJ
    proud/unyielding/stubborn/defiant; (usu. bad); insolent/stiff-necked/obstinate; willfully disobedient to decree/summons; not yielding, immovable (things)

    Latin-English dictionary > contumāx

  • 8 līmō

        līmō āvī, ātus, āre    [lima], to file, polish, finish: stilus hoc maxime ornat ac limat: vir urbanitate limatus.— To investigate accurately, clear up: veritas limatur in disputatione: mendacium Subtiliter, Ph.— To file off, take away from, diminish: tantum alteri adfinxit, de altero limavit: mea commoda, H.: se ad minutarum causarum genera, i. e. limited himself.
    * * *
    limare, limavi, limatus V
    file; polish; file down; detract gradually from

    Latin-English dictionary > līmō

  • 9 līmus

        līmus adj.    [2 LAC-], sidelong, askew, aslant, askance: ocelli, O.: limis specto (sc. oculis), T.: ut limis rapias quid, etc., by a side glance, H.
    * * *
    I
    lima, limum ADJ
    sidelong, sideways; askew, aslant; askance
    II
    apron crossed with purple, worn by attendants at sacrifice
    III
    mud, mire; slime; filth, pollution

    Latin-English dictionary > līmus

  • 10 līmus

        līmus ī, m    [2 LAC-], an apron crossed with purple (worn by attendants at sacrifices), V.
    * * *
    I
    lima, limum ADJ
    sidelong, sideways; askew, aslant; askance
    II
    apron crossed with purple, worn by attendants at sacrifice
    III
    mud, mire; slime; filth, pollution

    Latin-English dictionary > līmus

  • 11 līmus

        līmus ī, m    [LI-], slime, mud, mire: limum saxa trahunt, S.: frumenti acervos sedisse inlitos limo, L.: limo Turbata aqua, H.: Limus ut hic durescit igni, clay, V.: limumque inducere monstrat, O.—Fig., filth, pollution: Pectora limo vitiata malorum, O.
    * * *
    I
    lima, limum ADJ
    sidelong, sideways; askew, aslant; askance
    II
    apron crossed with purple, worn by attendants at sacrifice
    III
    mud, mire; slime; filth, pollution

    Latin-English dictionary > līmus

  • 12 (mordāciter)

        (mordāciter) adv.    [mordax], bitingly.—Only comp: limā mordacius uti, more sharply, O.

    Latin-English dictionary > (mordāciter)

  • 13 censorius

    censōrĭus, a, um, adj. [censor], of or pertaining to the censor, censorial:

    tabulae,

    the lists of the censor, Cic. Agr. 1, 2, 4:

    lex,

    a contract for leasing buildings, id. Verr. 2, 1, 55, § 143; public revenues, id. Prov. Cons. 5, 12; id. Q. Fr. 1, 1, 12, § 35 (the same:

    locatio,

    id. Verr. 2, 3, 6, § 12); sometimes, also, the order, decisions of the censor (concerning the divisions of the people, taxes, public buildings, etc.), id. Rab. Perd. 5, 15; Varr. R. R. 2, 1, 16:

    edictum (de rhetoribus Latinis),

    Suet. Rhet. 1:

    severitas,

    Cic. Clu. 46, 129; cf. id. Pis. 5, 10:

    animadversio atque auctoritas,

    id. Clu. 42, 117 and 119; cf.

    animadversio,

    id. ib. 46, 129 fin.:

    nota,

    Liv. 24, 18, 9; Quint. 5, 11, 13; 5, 13, 32 (cf. Cic. Clu. 46, 129: censoriae severitatis nota): opus, a fault or crime which was followed by the punishment of the censor, Cic. de Or. 2, 90, 367; Suet. Caes. 41; Gell. 4, 12, 1; 14, 7, 8;

    for which also, probrum,

    Plin. 18, 3, 3, § 10;

    but censorium opus,

    the punishment inflicted by the censor, Col. 12, praef. fin.:

    homo,

    any one who had been censor, Cic. de Or. 2, 90, 367.—Hence, Cato Censorius, Quint. 12, 1, 35.—
    II.
    Trop., rigid, severe:

    gravitas,

    Cic. Cael. 15, 35:

    virgula,

    Quint. 1, 4, 3:

    lima,

    Mart. 5, 80, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > censorius

  • 14 contumax

    con-tŭmax, ācis, adj. [from the root tem, whence also temno; cf. contemno, and contumelia], insolent, unyielding, obstinate, stiff-necked, stubborn, contumacious.
    I.
    Prop.
    A.
    In gen. (freq. and in good prose):

    quis contum acior? quis inhumanior? quis superbior?

    Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192:

    Sara in me contumax,

    id. Att. 15, 15, 2; cf.:

    adversus plebem,

    Suet. Tib. 2; and:

    populus regibus suis,

    Sen. Thyest. 644:

    reus (together with arrogans, securus),

    Quint. 6, 1, 14; cf.

    animus (with arrogantia oris),

    Tac. A. 5, 3:

    contumaces et mconsultae voces,

    id. ib. 4, 60:

    preces,

    id. ib. 2, 57:

    voltus,

    Curt. 4, 6, 24:

    epistula,

    Suet. Claud. 35: filii, Cod. Th. 8, 14, 1.—Rarely in a good sense, unyielding, firm, steadfast:

    contumax etiam adversus tormenta servorum fides,

    Tac. H. 1, 3 (cf. contumacia).— Poet.:

    Hispanis ego contumax capillis,

    Mart. 10, 65.— Comp., v. supra.— Sup.:

    Fortuna contumacissimum quemque aggreditur,

    Sen. Prov. 3, 4; id. Ep. 83, 21.—
    B.
    Esp., jurid. t. t., that refuses to appear in a court of justice in obedience to a lawful summons:

    contumax est, qui... litteris evocatus, praesentiam, sui facere contemnet,

    Dig. 42, 1, 53, § 1 sqq.; cf. contumacia, I. B.—
    II.
    Transf., of animals:

    boves,

    Col. 6, 2, 10:

    gallina ad concubitum,

    id. 8, 2, 8.—Of inanimate things, not yielding, furnishing opposition:

    lima,

    Phaedr. 4, 7, 5:

    cardamum frianti,

    Plin. 12, 13, 29, § 50:

    syllaba,

    not fitting into measure, Mart. 9, 12.—Hence, adv.: contŭmācĭter, obstinately, stubbornly, etc.: contumaciter, arroganter, akoinônêtôs solet ad me scribere, Cic. Att. 6, 1, 7:

    contumaciter urbaneque vexatum,

    id. Q. Fr. 2, 1, 3:

    omnia agere,

    Liv. 2, 58, 7; Quint. 11, 3, 11 et saep.— Comp., Nep. Cim. 2, 5.—In a good sense (cf. contumax and contumacia), firmly, Sen. Ep. 13, 2; Quint. 6, prooem. § 15.—
    b.
    Transf., of inanimate things:

    lapides scalpturae resistunt,

    Plin. 37, 7, 30, § 104; in comp., id. 19, 7, 35, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > contumax

  • 15 extero

    ex-tĕro, trīvi, trītum, 3, to rub out, bring out by rubbing; to remove by rubbing, to rub off or away (rare; not in Cic.).
    I.
    Lit.:

    extritus viribus ignis,

    Lucr. 5, 1098:

    jumentorum ungulis e spica exteruntur grana,

    Varr. R. R. 1, 52, 2:

    messem,

    Plin. 18, 30, 72, § 298; Col. 2, 9, 11:

    littera extrita,

    elided, Varr. L. L. 5, § 96 Müll.; id. R. R. 2, 1, 7:

    gemma politur ex marmore, ut inutilia exterantur,

    Plin. 37, 10, 62, § 172:

    opus poliat lima, non exterat,

    Quint. 10, 4, 4:

    rubiginem ferro,

    Plin. 31, 6, 33, § 66:

    congestas exteret ille nives,

    will tread down, crush, Ov. Am. 1, 9, 12; cf.:

    anima hominis magno pondere extriti,

    crushed, Sen. Ep. 57 med.
    II.
    Trop., to wear out by use, to use up:

    tabes mercium aut fraus Seplasiae sic exteritur,

    Plin. 34, 11, 25, § 108 Sillig (Jan. taxetur).

    Lewis & Short latin dictionary > extero

  • 16 lignarius

    lignārĭus, a, um, adj. [lignum], of or belonging to wood, wood-:

    negotiatio,

    timbertrade, Capitol. Pert. 1:

    lima,

    Scrib. Comp. 141:

    artifex,

    a worker in wood, Vulg. Isa. 44, 13.—
    II.
    Subst.: lignārĭus, i, m.
    A.
    A worker in wood, a carpenter, joiner, Pall. 1, 6, 2.—Perh. hence,
    2.
    Inter lignarios, a place in Rome before the Porta Trigemina, perh. Joiners'-street, Timber-street, Liv. 35, 41 fin. (acc. to others, timber-market).—
    B.
    A slave whose office it was to carry wood (to a temple), a wood-carrier:

    Josue Gabionitas in aquarios lignariosque damnavit,

    Hier. Ep. 108, 8.—
    C.
    A wood-cutter, woodman: lignarius xulokopos, ho koptôn xula, Gloss. Lat. Gr.

    Lewis & Short latin dictionary > lignarius

  • 17 Limaea

    Limaeas or Limaea, ae, m. (Limia, Mel. 3, 1, 8; Plin. 4, 20, 34, § 112), a river of Hispania Tarraconensis, now Lima, Plin. 4, 21, 35, § 115.

    Lewis & Short latin dictionary > Limaea

  • 18 Limaeas

    Limaeas or Limaea, ae, m. (Limia, Mel. 3, 1, 8; Plin. 4, 20, 34, § 112), a river of Hispania Tarraconensis, now Lima, Plin. 4, 21, 35, § 115.

    Lewis & Short latin dictionary > Limaeas

  • 19 limula

    līmŭla, ae, f. dim. [lima], a little file, a file, Ter. Maur. p. 2390 P.

    Lewis & Short latin dictionary > limula

  • 20 mordax

    mordax, ācis, adj. [mordeo], biting, given to biting, snappish ( poet. and in postAug. prose).
    I.
    Lit.:

    canis,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 27: equus, Labeo ap. Gell. 4, 2:

    asinus,

    App. M. 8, p. 213 init.: Memmius, Auct. ap. Cic. de Or. 2, 59, 240.— Poet.:

    fibula,

    Sid. Carm. 5, 18.—
    B.
    Transf., stinging, sharp, biting, pungent:

    urtica,

    stinging, Ov. A. A. 2, 417:

    arista mordacior hordeo,

    Plin. 18, 7, 10, § 61:

    mordacissima marga,

    id. 17, 8, 4, § 45:

    mordaci icta ferro Pinus,

    biting, deepcutting, Hor. C. 4, 6, 9:

    pumex,

    Ov. A. A. 1, 506:

    pulvis,

    corrosive, Plin. 15, 29, 37, § 123:

    fel,

    biting, sharp, Ov. P. 3, 3, 106:

    acetum,

    sharp, pungent, Pers. 5, 86:

    sucus,

    Plin. 25, 8, 50, § 89.—
    II.
    Trop., biting, disposed to bite.
    A.
    Of persons:

    Cynicus,

    biting, snarling, Hor. Ep. 1, 17, 18:

    lividus et mordax,

    id. S. 1, 4, 93.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    carmen,

    Ov. Tr. 2, 563:

    invidia,

    Phaedr. 5 prol. 8:

    verum,

    Pers. 1, 107:

    sollicitudines,

    biting, carking, Hor. C. 1, 18, 4:

    belle interim subicitur pro eo, quod neges, aliud mordacius,

    a more stinging assertion, Quint. 6, 3, 74.—Hence, adv.: mordācĭter, bitingly ( poet. and postclass. prose), Macr. S. 7, 3, 8.— Comp.:

    neque enim in nobis febris alias partes mordacius impellit, sed per omnia pari aequalitate discurrit,

    Sen. Q. N. 6, 15, 3:

    limā mordacius uti,

    more sharply, Ov. P. 1, 5, 19:

    scribere,

    Lact. 5, 2, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > mordax

См. также в других словарях:

  • lima — lima …   Dictionnaire des rimes

  • Lima — Lima …   Deutsch Wikipedia

  • Lima — Lima, MT U.S. town in Montana Population (2000): 242 Housing Units (2000): 158 Land area (2000): 0.551582 sq. miles (1.428590 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.551582 sq. miles (1.428590 sq. km)… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • LIMA — LIMA, ancient capital of the Peruvian viceroyalty and capital of peru ; population more than 8,866,160 (2005). Ninety eight percent of Peru s Jewish population of about 2,700 live in the city. The discovery of Peru and its enormous mining… …   Encyclopedia of Judaism

  • LIMA — [Abk. für engl. laser ionization mass analysis = Massenanalyse mit Laserionisation]: svw. ↑ LAMMA. * * * Li|ma: Hauptstadt von Peru. * * * I Lịma,   …   Universal-Lexikon

  • lima — sustantivo femenino 1. Fruto del limero, redondo, de corteza lisa, pulpa jugosa y sabor agridulce. 2. (no contable) Bebida elaborada con el zumo de este fruto: Quiero beber lima con limón. 3. Limero. 4. Herramienta metálica de superficie áspera o …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • lima — s. f. 1. Instrumento para desbastar ou raspar metais. 2. Ato ou modo de limar. 3. Coisa que serve para polir ou aperfeiçoar. 4. Fruto da limeira ou esta planta. 5.  [Zoologia] Gênero de moluscos acéfalos. 6.  [Figurado] O que insensivelmente vai… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • LIMA — Capitale de la république du Pérou, ancienne vice royauté espagnole, Lima a été fondée par Francisco Pizarro le 18 janvier 1535. L’agglomération, qui s’étend sur la plaine de déjection du Rímac et du Chillón à proximité du Pacifique, par 12… …   Encyclopédie Universelle

  • Lima — Lima, die von dem grausamen Pizarro gegründete Hauptst. einer ehemals spanischen Provinz gl. N. im heutigen amerikanischen Staate Peru, aus den Trümmern der Tempel gebaut, welche jener Wütherich zerstörte, auch Cividad de los Reydes genannt. In… …   Damen Conversations Lexikon

  • Lima [3] — Lima, 1) (Ciudad de los Reyes) Hauptstadt Perus und des gleichnamigen Departements (s. oben), unter 12°3´ südl. Br. und 77°8´ westl. L., 14 km von seinem Hafen Callao (s. d.) an der Küste des Stillen Ozeans, 156 m ü. M., in einem weiten,… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Lima — Li ma (l[=e] m[.a] or l[imac] m[.a]), n. The capital city of Peru, in South America. [1913 Webster] {Lima bean}. (Bot.) (a) A variety of climbing or pole bean ({Phaseolus lunatus}), which has very large flattish seeds. (b) The seed of this plant …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»