-
1 levir
lēvir, ĭri, m. [for dēvir, kindred with Sanscr. dēvar, whence juvān = juvenis; Gr. daêr], a husband's brother, brother-inlaw: viri frater levir est: apud Graecos daêr appellatur, Dig. 38, 10, 4, § 6:levir dicitur frater mariti, quasi laevus vir,
Non. 557, 8: levir est uxori meae frater meus (i. e. my brother is levir to my wife), Paul. ex Fest. p. 115 Müll. N. cr. -
2 adfinis
af-fīnis (better adf-), e, adj. (abl. adfini, Cic. de Or. 1, 15, 66;I.once adfine,
Ter. Hec. 5, 3, 9; cf. Schneid. Gram. II. 222).Lit., that is neighboring or a neighbor to one (ADFINES: in agris vicini, Paul. ex Fest. p. 11 Müll.), bordering on, adjacent, contiguous:II.gens adfinis Mauris, = confinis,
Liv. 28, 17:saevisque adfinis Sarmata Moschis,
Luc. 1, 430; also, near by family relationship, allied or related to by marriage, kêdesteis; and subst., a relation by marriage (opp. consanguinei, sungeneis), as explained by Modestin. Dig. 38, 10, 4:adfines dicuntur viri et uxoris cognati. Adfinium autem nomina sunt socer, socrus, gener, nurus, noverca, vitricus, privignus, privigna, glos, levir, etc.: ego ut essem adfinis tibi, tuam petii gnatam, Att. ap. Paul. ex Fest. s. v. numero, p. 170 Müll. (Trag. Rel. p. 201 Rib.): Megadorus meus adfinis,
my son-in-law, Plaut. Aul. 3, 4, 14; Ter. Heaut. 5, 1, 63:tu me, adfinem tuum, repulisti,
Cic. Red. in Sen. 7: ex tam multis cognatis et adfinibus, id. Clu. 14; id. ad Quir. 5:Caesarem ejus adfinem esse audiebant, Auct. B. Afr. 32: quanto plus propinquorum, quo major adfinium numerus,
Tac. G. 20, 9:per propinquos et adfines suos,
Suet. Caes. 1:adfinia vincula,
Ov. P. 4, 8, 9.—Fig., partaking, taking part in, privy to, sharing, associated with; constr. with dat. or gen.; in Pac. with ad: qui sese adfines esse ad causandum volunt, Pac.ap.Non. 89, 11 (Trag. Rel. p. 80 Rib.):publicis negotiis adfinis, i. e. implicitus, particeps,
taking part in, Plaut. Trin. 2, 2, 55; Ter. Heaut. 2, 1, 1:duos solos video adfines et turpitudini judicari,
Cic. Clu. 45:huic facinori,
id. Cat. 4, 3:culpae,
id. Rosc. Am. 7, 18; id. Inv. 2, 44, 129; 2, 10:noxae,
Liv. 39, 14. -
3 affinis
af-fīnis (better adf-), e, adj. (abl. adfini, Cic. de Or. 1, 15, 66;I.once adfine,
Ter. Hec. 5, 3, 9; cf. Schneid. Gram. II. 222).Lit., that is neighboring or a neighbor to one (ADFINES: in agris vicini, Paul. ex Fest. p. 11 Müll.), bordering on, adjacent, contiguous:II.gens adfinis Mauris, = confinis,
Liv. 28, 17:saevisque adfinis Sarmata Moschis,
Luc. 1, 430; also, near by family relationship, allied or related to by marriage, kêdesteis; and subst., a relation by marriage (opp. consanguinei, sungeneis), as explained by Modestin. Dig. 38, 10, 4:adfines dicuntur viri et uxoris cognati. Adfinium autem nomina sunt socer, socrus, gener, nurus, noverca, vitricus, privignus, privigna, glos, levir, etc.: ego ut essem adfinis tibi, tuam petii gnatam, Att. ap. Paul. ex Fest. s. v. numero, p. 170 Müll. (Trag. Rel. p. 201 Rib.): Megadorus meus adfinis,
my son-in-law, Plaut. Aul. 3, 4, 14; Ter. Heaut. 5, 1, 63:tu me, adfinem tuum, repulisti,
Cic. Red. in Sen. 7: ex tam multis cognatis et adfinibus, id. Clu. 14; id. ad Quir. 5:Caesarem ejus adfinem esse audiebant, Auct. B. Afr. 32: quanto plus propinquorum, quo major adfinium numerus,
Tac. G. 20, 9:per propinquos et adfines suos,
Suet. Caes. 1:adfinia vincula,
Ov. P. 4, 8, 9.—Fig., partaking, taking part in, privy to, sharing, associated with; constr. with dat. or gen.; in Pac. with ad: qui sese adfines esse ad causandum volunt, Pac.ap.Non. 89, 11 (Trag. Rel. p. 80 Rib.):publicis negotiis adfinis, i. e. implicitus, particeps,
taking part in, Plaut. Trin. 2, 2, 55; Ter. Heaut. 2, 1, 1:duos solos video adfines et turpitudini judicari,
Cic. Clu. 45:huic facinori,
id. Cat. 4, 3:culpae,
id. Rosc. Am. 7, 18; id. Inv. 2, 44, 129; 2, 10:noxae,
Liv. 39, 14. -
4 frater
frāter, tris, m. [Sanscr. bhrātā; Gr. phratêr, phratôr, clansman; Goth. brothar; Engl. brother], a brother.I.Lit.:II.frater mi, salve,
Plaut. Curc. 5, 2, 58; cf.:mi frater, mi frater, mi frater, tune id veritus es? etc.,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 1:amabo te, mi frater, ne, etc.,
id. ib. 1, 4, 1:L. frater meus,
id. Verr. 2, 4, 11, § 25:uxores habent inter se communes: et maxime fratres cum fratribus,
Caes. B. G. 5, 14, 4; cf.:fratrem a fratre renuntiatum,
id. ib. 7, 33, 3:et filius et fratris filius,
id. ib. 5, 27, 2:fratris filia,
Plin. Ep. 8, 11, 1:fratres gemini,
twin-brothers, Cic. Clu. 16, 46; Hor. Ep. 1, 18, 41:fratres gemelli,
Ov. H. 8, 77;also in the reverse order: gemini fratres,
Cic. Div. 2, 43, 90; Liv. 1, 5, 6; Suet. Caes. 10; Verg. A. 7, 670; Ov. H. 17, 250 (and therefore wrongly censured by Quint.:quaedam ordine permutato fiunt supervacua, ut fratres gemini: nam si praecesserint gemini, fratres addere non est necesse,
Quint. 9, 4, 24).— Also in sing.: To. Hic ejus geminus est frater. Do. Hiccine'st? To. Ac geminissimus. Do. Di deaeque et te et geminum fratrem excrucient, Plaut. Pers. 5, 2, 49 sq.:venimus fratrem quaesitum geminum germanum meum,
my full twin-brother, id. Men. 2, 1, 7; cf.:spes mihi est, vos inventuros fratres germanos duos Geminos, una matre natos et patre uno uno die,
id. ib. 5, 9, 43:Cn. Phaenius... frater germanus Q. Titinii,
full brother, own brother, Cic. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Font. 17, 36:fratres uterini,
brothers by the same mother, uterine brothers, Cod. Just. 5, 62, 21: fratribus illa (templa) deis fratres de gente deorum Circa Juturnae composuere lacus, the brothers of a race of gods (Tiberius and Drusus), descended from the divine brothers (Castor and Pollux), Ov. F. 1, 707.—Of the giants:fratresque tendentes opaco Pelion imposuisse Olympo,
Hor. C. 3, 4, 51:conjurati fratres,
Verg. G. 1, 280.— Poet. of dogs:et Thous et Cyprio velox cum fratre Lycisca,
Ov. M. 3, 220; Grat. Cyneg. 299.Transf.A.Like our word brother, as a familiar appellation of friends and lovers.1.In gen.:2.quam copiose laudatur Apronius a Timarchide... Volo, mi frater, fraterculo tuo credas: consorti quidem in lucris atque in furtis, gemino et simillimo nequitia, improbitate, audacia,
Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155:frater, pater, adde: Ut cuique est aetas, ita quemque facetus adopta,
Hor. Ep. 1, 6, 54:frater erat Romae consulti rhetor,
id. ib. 2, 2, 87:eheu cicatricum et sceleris pudet Fratrumque,
i. e. of dear fellow-citizens, id. C. 1, 35, 34; Juv. 5, 135; cf. Phaedr. 1, 31, 5.—So freq. of civil wars:gaudent perfusi sanguine fratrum,
Verg. G. 2, 510:crudeles gaudent in tristi funere fratrum,
Lucr. 3, 70.—In partic.a.Of lovers:b.nisi intercederent mihi inimicitiae cum istius mulieris viro: fratre volui dicere: semper hic erro,
Cic. Cael. 13, 32; cf. Tib. 3, 1, 23; Mart. 2, 4, 3; 10, 65, 14 (cf. soror); Petr. 9, 2.—In publicists' lang., an honorary title given to allies:B.Aedui, fratres consanguineique saepenumero a senatu appellati,
Caes. B. G. 1, 32, 2; 2, 3, 5:non modo hostes, sed etiam fratres nostri Aedui,
Cic. Fam. 7, 10 fin.:Aedui fratres nostri pugnant,
id. Att. 1, 19, 2 (cf. fraternitas). —Fratres for brother and sister (as also the Gr. adelphoi):C.Lucius et Titia fratres emancipati a patre,
Dig. 10, 2, 38:tres fratres, Titius, Naevius et Seia,
ib. 2, 14, 35:fratrum incestus, amor,
Tac. A. 12, 4:INFANTIBVS HILARIONI ET REVOCATAE FRATRIBVS,
Inscr. Orell. 4583.—Like Gr. adelphos, of near kindred.1.Frater patruelis, a cousin, a father's brother's son:2.hic illius frater patruelis et socer T. Torquatus,
Cic. Planc. 11, 27; cf.:L. Cicero frater noster, cognatione patruelis, amore germanus,
id. Fin. 5, 1, 1; cf. Dig. 38, 10, 1, § 10;for which simply frater,
Cic. Clu. 24, 60; id. Att. 1, 5, 1; Cat. 66, 22; Ov. H. 8, 28; id. M. 13, 31; Tac. A. 3, 38; 11, 9; Just. 17, 3; Cic. Post Red. in Sen. 10, 25.—Perh. also for levir (cf. the Fr. beaufrère), a brother-in-law, sister's husband:D.prope attonitus ipso congressu Numida, gratias de fratris filio remisso agit,
Liv. 28, 35, 8 (cf. id. 27, 19, 9).—Fratres Arvales, a college of priests; v. arvalis.—E.Frater Solis et Lunae, the title of the Parthian kings, Amm. 17, 5; 23, 5.—F.Of things of a like kind (so, too, the Gr. adelphos; cf.also soror): aspicies illic positos ex ordine fratres (i. e. libros),
Ov. Tr. 1, 1, 107; so Mart. 12, 3, 6.—As a proper name:(In Mauretania) montes sunt alti, qui... ob numerum Septem, ob similitudinem Fratres nuncupantur,
Mel. 1, 5, 5; Plin. 5, 2, 1, § 18; Sol. 25 (in Ptolemy, Hepta adelphoi; cf. Mann. Afr. 2, p. 459). -
5 L
L, l, indecl. n. or (on account of littera) f., the eleventh letter of the Latin alphabet (I and J being counted as one), in form modified from a L, like the Greek, but with the angle downward. In sound it was identical with Gr. lambda, Engl. l. L has, according to Pliny, a threefold power: the slight sound of the second l, when doubled, as in ille, Metellus; a full sound, when it ends words or syllables, or follows a consonant in the same syllable, as in sol, silva, flavus, clarus; and a middle sound in other cases, as in lectus, Prisc. 1, 7, 38 (p. 555 P.). In transcriptions of Greek words in Latin and of Latin words in Greek letters, it always corresponds to L.II.In etymology it represents,1.Usually an original l; cf. alius, allos; lego, legô; leo, leôn; lavo, louô, etc.—2.Sometimes an r, as in lilium, leirion; balbus, barbaros; latrare, Sanscr. ra-, to bark; lateo, Sanscr. rah-, to abandon; luceo, Sanscr. ruc-, etc.; cf. also the endings in australis, corporalis, liberalis, and in stellaris, capillaris, maxillaris.—3.Sometimes a d; cf. lacrima, dakruon; levir, Sanscr. dēvar, Gr. daêr; oleo, odor, Gr. ozô, odôda; uligo, udus; adeps, Sanscr lip-, to smear, Gr. aleiphar.III.Before l an initial guttural or t is often dropped, as latus for tlatus, lis for stlis, lamentum from clamo; lac, cf. Gr. galakt-; and a preceding c, d, n, r, s, or x is omitted or assimilated, as sella for sedula (sed-la), corolla for coronula (coronla), prelum for prem-lum (from premo), āla = ax-la (axilla); so, libellus for liberulus (liber), alligo for ad-ligo, ullus for unulus. In the nominative of nouns the ending s is not added after l, as in consul, vigil; and l final occurs in Latin only in such words.IV.L stands alone,A.As a numeral for 50.—B.As an abbreviation, usually for Lucius; rarely for libens, locus, or libertus. -
6 l
L, l, indecl. n. or (on account of littera) f., the eleventh letter of the Latin alphabet (I and J being counted as one), in form modified from a L, like the Greek, but with the angle downward. In sound it was identical with Gr. lambda, Engl. l. L has, according to Pliny, a threefold power: the slight sound of the second l, when doubled, as in ille, Metellus; a full sound, when it ends words or syllables, or follows a consonant in the same syllable, as in sol, silva, flavus, clarus; and a middle sound in other cases, as in lectus, Prisc. 1, 7, 38 (p. 555 P.). In transcriptions of Greek words in Latin and of Latin words in Greek letters, it always corresponds to L.II.In etymology it represents,1.Usually an original l; cf. alius, allos; lego, legô; leo, leôn; lavo, louô, etc.—2.Sometimes an r, as in lilium, leirion; balbus, barbaros; latrare, Sanscr. ra-, to bark; lateo, Sanscr. rah-, to abandon; luceo, Sanscr. ruc-, etc.; cf. also the endings in australis, corporalis, liberalis, and in stellaris, capillaris, maxillaris.—3.Sometimes a d; cf. lacrima, dakruon; levir, Sanscr. dēvar, Gr. daêr; oleo, odor, Gr. ozô, odôda; uligo, udus; adeps, Sanscr lip-, to smear, Gr. aleiphar.III.Before l an initial guttural or t is often dropped, as latus for tlatus, lis for stlis, lamentum from clamo; lac, cf. Gr. galakt-; and a preceding c, d, n, r, s, or x is omitted or assimilated, as sella for sedula (sed-la), corolla for coronula (coronla), prelum for prem-lum (from premo), āla = ax-la (axilla); so, libellus for liberulus (liber), alligo for ad-ligo, ullus for unulus. In the nominative of nouns the ending s is not added after l, as in consul, vigil; and l final occurs in Latin only in such words.IV.L stands alone,A.As a numeral for 50.—B.As an abbreviation, usually for Lucius; rarely for libens, locus, or libertus.
См. также в других словарях:
LEVIR — quasi laevus Vir, vel lavir, ex Gr. Λαὴρ, mariti frater. Huic apud Israelitas, imperatum coniugium, ob prolem pristino marito suscitandam; visitur in Lege sacra, Deut. c. 25. v. 5. Si habitamibus fratribus pariter moriatur et primus ex eis, cui… … Hofmann J. Lexicon universale
Levir — Le vir (l[=e] v[ e]r), n. [L.] A husband s brother; used in reference to levirate marriages. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Levir — (hebr.), des Mannes Bruder; daher Levirathsehe, bei den Juden u. anderen alten orientalischen Völkern, die Vermählung eines Mannes mit der Wittwe seines kinderlos verstorbenen Bruders; darüber, sowie über die Verweigerung dieser Ehe (Chaliza,… … Pierer's Universal-Lexikon
Levir — Levir, lat., des Mannes Bruder … Herders Conversations-Lexikon
Levir Culpi — (Curitiba, February 28, 1953) is a football manager and a former player.He began his manager career as soon as he retired from football, in 1987, he coached Esporte Clube Juventude. He really started to show his abilities as a manager when he… … Wikipedia
levir — /liyvar/levar/ In Roman law, a husband s brother; a wife s brother in law … Black's law dictionary
levir — /liyvar/levar/ In Roman law, a husband s brother; a wife s brother in law … Black's law dictionary
levir — … Useful english dictionary
LEVIRATE MARRIAGE AND ḤALIẒAḤ. — Definition Levirate marriage (Heb. יִבּוּם; yibbum) is the marriage between a widow whose husband died without offspring (the yevamah) and the brother of the deceased (the yavam or levir), as prescribed in Deuteronomy 25:5–6: „ If brethren dwell… … Encyclopedia of Judaism
VIDUA Fratris — Maritô sine liberis exstinctô, Leviro, apud Hebraeos, ducenda erat, ex lege sacra, Deuter. c. 25. v. 5. quâ temperatur interdictum de Fratria ducenda, quod habetur inter Leges, de Incestu, Levit. c. 18. v. 16. Si habitaverint fratres simul, et… … Hofmann J. Lexicon universale
lévirat — [ levira ] n. m. • 1672; du lat. levir « beau frère » ♦ Hist. relig. Obligation que la loi de Moïse imposait au frère d un défunt d épouser la veuve sans enfants de celui ci. ● lévirat nom masculin (latin levir, beau frère) Dans certaines… … Encyclopédie Universelle