Перевод: с польского на русский

с русского на польский

korespondencję

  • 1 prowadzić

    глаг.
    • вести
    • водить
    • возить
    • выставлять
    • дирижировать
    • ехать
    • заведовать
    • командовать
    • наводить
    • направить
    • направлять
    • отвести
    • отводить
    • отвозить
    • повести
    • повозить
    • поступать
    • править
    • привести
    • приводить
    • проводить
    • руководить
    • увести
    • управлять
    • устремить
    • устремлять
    * * *
    prowadz|ić
    \prowadzićony несов. вести;

    \prowadzić pod rękę вести под руку; \prowadzić samochód вести машину (автомобиль); \prowadzić do zwycięstwa вести к победе; \prowadzić piłkę спорт. вести мяч; \prowadzić korespondencję переписываться, вести переписку

    + wieść

    * * *
    prowadzony несов.
    вести́

    prowadzić pod rękę — вести́ по́д руку

    prowadzić samochód — вести́ маши́ну (автомоби́ль)

    prowadzić do zwycięstwa — вести́ к побе́де

    prowadzić piłkęспорт. вести́ мяч

    prowadzić korespondencję — перепи́сываться, вести́ перепи́ску

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > prowadzić

  • 2 korespondencja

    сущ.
    • корреспонденция
    • переписка
    • соответствие
    * * *
    korespondencj|a
    ♀ корреспонденция; переписка;

    \korespondencja urzędowa (prywatna) деловая (частная) переписка; prowadzić (utrzymywać) \korespondencjaę вести переписку, переписываться

    * * *
    ж
    корреспонде́нция; перепи́ска

    korespondencja urzędowa (prywatna) — делова́я (ча́стная) перепи́ска

    prowadzić (utrzymywać) korespondencję — вести́ перепи́ску, перепи́сываться

    Słownik polsko-rosyjski > korespondencja

  • 3 nawiązać

    глаг.
    • завязать
    • навязать
    * * *
    1) (kontynuować, wrócić) вернуться, продолжить
    2) nawiązać (np. rozmowę) завязать (напр. разговор), установить
    3) nawiązać (odnieść się, powołać się) обратиться, сослаться
    4) nawiązać (przywiązać) навязать (привязать)
    narzucić навязать (принудить)
    pozwiązywać навязать (связать в большом количестве)
    * * *
    nawiążę, nawiązany сов.
    1) привяза́ть, прицепи́ть (много чего-л.)
    2) завяза́ть, установи́ть, нала́дить

    nawiązać korespondencję — завяза́ть перепи́ску

    nawiązać rokowania — нача́ть перегово́ры

    3) do czego обрати́ться к чему; продо́лжить что

    nawiązać do tradycji — обрати́ться к тради́ции

    mówca nawiązał do artykułu w gazecie — выступа́ющий косну́лся вопро́сов, затро́нутых в газе́тной статье́

    4) навяза́ть, связа́ть (много чего-л.)

    Słownik polsko-rosyjski > nawiązać

  • 4 spisać się

    показать себя, проявить себя, зарекомендовать себя
    nawiązać korespondencję списаться (установить связь)
    zwolnić się (z załogi) списаться (уволиться с корабля)
    * * *
    сов.
    показа́ть (прояви́ть) себя́

    dobrze (dzielnie) się spisać się — показа́ть себя́ молодцо́м

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > spisać się

  • 5 spisywać się

    показывать себя, проявлять себя, работать безупречно
    nawiązywać korespondencję списываться (устанавливать связь)
    zwalniać się (z załogi) списываться (увольняться с корабля)
    * * *
    несов.
    1) пока́зывать (проявля́ть) себя́

    jak spisujesz się w szkole? — как твои́ дела́ (успе́хи) в шко́ле?; ср. spisać się

    2) (o miechanizmie, urządzeniu itp.) разг. рабо́тать, де́йствовать

    silnik spisuje się znakomicie — мото́р рабо́тает безотка́зно (отли́чно)

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > spisywać się

  • 6 nawiał

    zać, \nawiałżę, \nawiałzany сов. 1. привязать, прицепить (много чего-л.);
    2. завязать, установить, наладить;

    \nawiał korespondencję завязать переписку; \nawiał rokowania начать переговоры;

    3. do czego обратиться к чему; продолжить что;

    \nawiał do tradycji обратиться к традиции; mówca \nawiałzał do artykułu w gazecie выступающий коснулся вопросов, затронутых в газетной статье;

    4. навязать, связать (много чего-л.)

    Słownik polsko-rosyjski > nawiał

См. также в других словарях:

  • korespondencja — ż I, DCMs. korespondencjacji; lm D. korespondencjacji (korespondencjacyj) 1. blm «porozumiewanie się listowne; pisanie listów» Ożywiona, rozległa korespondencja. Korespondencja handlowa. Korespondencja między braćmi. Korespondencja z koleżanką… …   Słownik języka polskiego

  • korespondencja — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} porozumiewanie się, przekazywanie informacji za pomocą listów lub ich odpowiedników (telegramów, faksów itp.), pisywanie, wysyłanie i… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • skrzynka — ż III, CMs. skrzynkance; lm D. skrzynkanek 1. «mała skrzynia z zamknięciem lub bez, mająca różne zastosowanie; ilość czegoś mieszcząca się w niej» Skrzynki z owocami, na owoce. Skrzynka pomarańcz, pomidorów, jabłek. Skrzynka na narzędzia.… …   Słownik języka polskiego

  • Władysław Reymont — Infobox Writer name = Władysław Stanisław Reymont birthname = Władysław Stanisław Reymont birthdate = birth date|1868|5|7|mf=y birthplace = Radomsko, Poland deathdate = death date and age|1925|12|5|1868|5|7|mf=y deathplace = Warsaw, Poland… …   Wikipedia

  • doręczyć — dk VIb, doręczyćczę, doręczyćczysz, doręczyćręcz, doręczyćczył, doręczyćczony doręczać ndk I, doręczyćam, doręczyćasz, doręczyćają, doręczyćaj, doręczyćał, doręczyćany «oddać do rąk, przynieść na miejsce przeznaczenia; wręczyć, dostarczyć»… …   Słownik języka polskiego

  • fabrykować — ndk IV, fabrykowaćkuję, fabrykowaćkujesz, fabrykowaćkuj, fabrykowaćował, fabrykowaćowany 1. «produkować coś w dużej ilości, masowo; wytwarzać, wyrabiać» Fabrykować maszyny rolnicze, tkaniny. 2. «podrabiać, preparować, fałszować» Fabrykować… …   Słownik języka polskiego

  • karta — ż IV, CMs. kartarcie; lm D. kart 1. «luźny kawałek papieru, różnego kształtu i różnej wielkości (często druczek, formularz, dokument); także: część składowa książki, zeszytu, czasopisma itp., obejmująca dwie stronice» Czysta, zapisana karta.… …   Słownik języka polskiego

  • koperta — ż IV, CMs. kopertarcie; lm D. kopertaert 1. «rodzaj płaskiej torebki papierowej, w której przesyła się korespondencję» Zaadresować kopertę. Zakleić, rozpieczętować kopertę. 2. «wieczko, przykrywka zegarka» Zegarek w złotej kopercie. Otworzyć… …   Słownik języka polskiego

  • korespondentka — ż III, CMs. korespondentkatce; lm D. korespondentkatek 1. «kobieta prowadząca korespondencję, korespondująca z kim» 2. «dziennikarka współpracująca z jakimś dziennikiem lub czasopismem, przesyłająca reportaże z terenu» …   Słownik języka polskiego

  • korespondować — ndk IV, korespondowaćduję, korespondowaćdujesz, korespondowaćduj, korespondowaćował 1. «prowadzić korespondencję, pisać listy, porozumiewać się listownie» Korespondować z kimś. 2. przestarz. «być w związku z czymś, być stosownym, odpowiadać… …   Słownik języka polskiego

  • kurier — m IV, D. a, Ms. kuriererze; lm M. y 1. B.=D.; lm M. kuriererzy, DB. ów «osoba wysłana z pilną wiadomością, pismem itp.; posłaniec, goniec» Kurier konspiracyjny. ∆ Kurier dyplomatyczny «wysłannik rządowy przewożący korespondencję dyplomatyczną» 2 …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»