-
121 odbijać
1. (-am, -asz); perf odbić; vt(światło, fale, obraz) to reflect; (piłkę: z powrotem) to return; ( o ziemię) to bounce; (pieczęć, stempel) to put; ( ślady) to leave; (więźnia, jeńca) to rescue, ( tynk) to hammer down; ( drukować) to print; ( odzyskiwać) to retake, to recapture2. vi( odłączać się od grupy) to break awayodbijać od czegoś — ( kontrastować) to stand out against sth
odbijać (od brzegu) — ( o łodzi) to set sail, to cast off
odbić komuś dziewczynę/chłopaka — to steal sb's girlfriend/boyfriend
* * *ipf.1. ( o zmianie kierunku) reflect, deflect; odbić piłkę return a ball; odbijać piłkę bounce a ball; odbijać głos reflect the voice, echo, resound, reverberate; odbijać światło reflect light.2. (= odzwierciedlać) reflect.3. (= otwierać) hit open, open; odbić butelkę pot. hit a bottle open.4. (= odrywać) break l. force open; break off, detach; odbijać tynk hammer down.5. (= uszkodzić, ranić) beat (up), rough up; odbić komuś nerki kidney punch sb.7. (= odpierać) ward off, repulse, repel; odbijać cios parry a blow.8. ( o statku) (= odpływać) set sail, depart.9. (= skręcać) turn; odbijać w prawo turn right.10. (= uwalniać) free, rescue; odbić więźniów/jeńców free l. rescue prisoners/prisoners of war.11. (= odzyskać własność) recapture, retake, win back.12. ( w tańcu) cut in on.13. pot. (= uwodzić cudzą żonę, dziewczynę) steal.14. (= powetować) recoup, make up for, compensate.15. odbić na kimś swój gniew vent one's anger on sb.16. (= kontrastować) contrast, differ ( od czegoś from sth).17. ( o broni palnej) recoil, kick back.18. pot. (= wariować) go crazy; szajba komuś odbiła sb went crazy l. berserk; palma komuś odbiła sb went crazy l. berserk.ipf.1. ( zmieniać kierunek) be reflected l. deflected; odbijać się jak groch od ściany fall on deaf ears; odbijać się głośnym echem reverberate.2. (= skakać) take off; odbić się od dna rebound, bounce back.3. (wytworzyć obraz w wodzie, szybie) be reflected.4. (= przejawiać się) manifest o.s.5. (= odciskać się) leave a trace, be impressed l. imprinted.6. przen. leave a mark, influence, have an impact on.7. (= odłączać się) break away, leave.8. pot. (= powetować sobie) recoup o.s., make o.s. up for.9. (= bekać) belch, burp.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odbijać
-
122 przyczepiać
impf ⇒ przyczepić* * *-piam, -piasz, -pić; perf; vt* * *ipf.przyczepić pf. attach ( coś do czegoś sth to sth); przyczepiać komuś etykietkę pin a label on sb; przyczepiać komuś łatkę have a dig at sb.ipf.przyczepić się pf.1. (= przywrzeć, przylgnąć) stick, attach ( do czegoś to sth).2. pot. (= mieć nieuzasadnione pretensje) pick (do kogoś/czegoś at sb/sth); (= zmuszać ciągle do robienia czegoś) pick ( do kogoś on sb).3. (= narzucić swoją obecność) tag along ( do kogoś with sb); cling ( do kogoś to sb); przyczepić się do kogoś jak rzep (do) psiego ogona cling to sb like a barnacle, stick to sb like a leech.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przyczepiać
-
123 przykładać
impf ⇒ przyłożyć* * *-am, -asz, przyłożyć; perf; vtprzykładać coś (do) — +gen to put sth (against)
przykładać wagę lub znaczenie do czegoś (przen) — to attach importance lub weight to sth
* * *ipf.1. (= stykać coś z czymś) put ( coś do czegoś sth against sth); ( kompres) apply; ( pieczęć) affix; przyłożyć komuś nóż do gardła put a knife to sb's throat; ja nie przyłożę do tego ręki przen. I won't have anything to do with it; przykładać (dużą) wagę do czegoś przen. attach (a lot of) importance to sth, put (much) stock in sth; że do rany przyłóż (as) nice as pie.2. (= obciążyć) weigh down ( czymś with sth).3. (= dołożyć) give some more.4. zw. pf. pot. (= zbić) hit ( komuś sb).ipf.1. (= starać się) apply o.s.; ( do czegoś to sth) do one's best.2. pot. (= położyć się na spoczynek) get to bed.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przykładać
-
124 ucho
I ucha; uszy; gen pl uszu; dat pl uszom; instr pl uszami; loc pl; uszach; ntnadstawiać (nadstawić perf) uszu — to prick up one's ears
mieć czegoś/kogoś powyżej uszu — pot to be fed up with sth/sb (pot)
śmiać się/ziewać od ucha do ucha — to grin/yawn from ear to ear
II -a; -a; ntuszy do góry! — pot cheer up!
(garnka, kubka) handle; ( igły) eye* * *n.pl. usz- Nom. -y Gen. -u1. (= narząd słuchu) ear; ośle uszy przen. dog-ears; ból ucha pat. earache; zapalenie ucha pat. inflammation of the ear, otitis; zapalenie ucha środkowego pat. inflammation of the middle ear, otitis media; dostać po uszach get a rap across the knuckles; kłaść uszy po sobie ( o zwierzęciu) lay back its ears; przen. swallow one's pride; mieć kogoś/czegoś po uszy be fed up with sb/sth; mieć muzykalne ucho have an ear for music; nadstawić ucha l. uszu prick up one's ears; natrzeć komuś uszu przen. give sb a dressing-down; nie wierzyć własnym uszom not believe one's ears; powiedzieć coś komuś na ucho whisper sth to sb's ear; puszczać coś mimo uszu turn a deaf ear to sth; słuchać jednym uchem listen with half an ear; strzyc uszami t. przen. prick up one's ears; tkwić w czymś po uszy be up to one's ears in sth; coś wychodzi komuś uszami sb is fed up with sth; od ucha do ucha from ear to ear; na własne uszy with one's own ears; zadłużony po uszy up to his ears in debt; zakochany po uszy head over heels in love; dzwoni mi w uszach my ears are ringing; hałas, od którego uszy puchną ear-splitting noise; uszy mi więdną od tego co mówisz what you're saying makes me sick; obiło mi się o uszy, że... it's come to my ears that...; ściany mają uszy walls have ears; uszy do góry! cheer up!2. (= klapka u czapki) flap.3. Nom.pl. i Acc.pl. ucha l. uszy Gen. uch l. uszu l. uszów Dat. uchom l. uszom Ins. uchami l. uszami Loc. uchach l. uszach ( uchwyt) ear; ucho igły eye of a needle; ucho holownicze techn. towing lug; póty dzban wodę nosi, póki mu się ucho nie urwie the pitcher goes so often to the well that it is broken at last.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ucho
-
125 ułatwiać
impf ⇒ ułatwić* * *to make easier, to facilitate* * *ipf.ułatwić pf. facilitate, make easy l. easier; ułatwiać coś komuś aid sb with l. in sth; ułatwić sprawę make things easier; ułatwiać komuś życie make life easier for sb; ułatwiać komuś zrobienie czegoś make it easy for sb to do sth; ułatwiać komuś drogę do czegoś grease sb's path to sth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ułatwiać
-
126 współczuć
(-uję, -ujesz); vi* * *ipf.sympathize, commiserate ( komuś with sb, z powodu czegoś on l. over sth); współczuć komuś w kłopotach sympathize with sb in trouble; pity (sb); feel pity ( for sb); be l. feel sorry ( for sb); szczerze ci współczuję I'm really sorry for you.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > współczuć
-
127 zabierać
impf ⇒ zabrać* * *( brać ze sobą) to take; ( przynosić ze sobą) to bring; ( usuwać) to take away; ( podnosić) to pick up; (miejsce, czas) to take; (o autobusie, statku: mieścić) to take* * *ipf.1. (= odbierać) take ( coś komuś sth away from sb); nie zabieraj mu tego! don't take it away from him!; złodzieje zabrali mi portfel the thieves have taken my wallet.2. (= unieść) sweep away; powódź zabrała ze sobą wszystkie mosty the flood swept away all the bridges.3. (= brać ze sobą) take; nie zapomnij zabrać ze sobą parasolki don't forget to take your umbrella; zabrać dzieci na spacer take children for a walk; zabrać tajemnicę do grobu carry one's secret to the grave, take one's secret with one.4. (= przyprowadzić ze sobą) bring (along); zabierz go ze sobą na przyjęcie, dobra? bring him (along) to the party, will you?5. (ładunek, pasażerów) pick up; autobus był pełen i nie zabrał nas z przystanku the bus was full and didn't pick us up from the stop.6. (= mieścić) (o statku, autobusie) take; ten autobus nie może zabrać więcej pasażerów this bus can't take more passengers.7. (= usuwać, przenosić) take; zabrano go do szpitala he was taken to hospital; śmierć go zabrała death took him.8. (= zajmować) take up; zabierać komuś czas take up sb's time; nie powinno mi to zabrać więcej niż 5 minut it shouldn't take more than 5 minutes.9. speak; zabierać głos (na zebraniu, konferencji) take the floor.ipf.1. (= rozpoczynać) get down ( do czegoś to sth); zabierać się do wyjścia be getting ready to leave, be about to leave.2. pot. (= zaczynać stosować jakieś środki) get around (do kogoś/czegoś on sb/sth).3. pot. (= przyłączać się) come along ( z kimś with sb) ( somewhere); join ( z kimś sb) ( going somewhere); mogę się z wami zabrać na dworzec? will you give me a ride l. lift to the station?4. pot. (= wychodzić) get out; zabieraj się stąd! get out of here!; zabieraj tyłek! move l. shift your ass l. carcass!The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zabierać
-
128 haften
haften ['haftən]vi1) ( die Haftung übernehmen)für jdn/etw \haften Person: poręczyć za kogoś/cośjdm dafür \haften, dass... zaręczyć komuś, że...2) ( Haftung tragen)[mit seinem Vermögen] \haften poręczyć [swoim majątkiem]3) ( festkleben)[an/auf etw ( dat) ] \haften być przyczepionym [na czymś/do czegoś]; Klebeband być przyklejonym [na czymś/do czegoś]; Pflaster trzymać się [czegoś]; Schmutz, Staub przylegać [do czegoś]an/auf etw ( dat) \haften bleiben tkwić na czymś4) ( sich festsetzen)5) ( hängen bleiben)an jdm \haften Makel, Verleumdung, Verdacht: ciążyć na kimś6) ( im Gedächtnis bleiben)[jdm] \haften bleiben utkwić [komuś] w pamięci7) ( Bodenhaftung haben)auf der nassen Straße gut/schlecht \haften Reifen: mieć dobrą/złą przyczepność na mokrej drodze
См. также в других словарях:
stawać — ndk IX, staję, stajesz, stawaćwaj, stawaćwał stanąć dk Vb, stawaćnę, stawaćniesz, stań, stawaćnął, stawaćnęła, stawaćnęli 1. «unosić tułów opierając wyprostowane nogi na ziemi; wstawać, dźwigać się na nogi» Stanąć na baczność. Stawać na palcach.… … Słownik języka polskiego
stać — I. 1. Coś, ktoś stoi, staje, stanął komuś w oczach, przed oczami, w myślach, w pamięci «coś, ktoś jest przedmiotem czyichś myśli, wyobrażeń, wspomnień»: Przed oczami stanęły mi wszystkie zapamiętane thrillery i sensacyjne filmy (...). W.… … Słownik frazeologiczny
trzymać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, trzymaćam, trzymaća, trzymaćają, trzymaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mając, ściskać coś w dłoni, ustach, dziobie itp., nie puszczać tego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trzymać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zadać — dk I, zadaćdam, zadaćdasz, zadaćdadzą, zadaćdaj, zadaćdał, zadaćdany zadawać ndk IX, zadaćdaję, zadaćdajesz, zadaćwaj, zadaćwał, zadaćwany 1. «wyznaczyć coś komuś do wykonania, opracowania, rozwiązania, do nauczenia się» Zadać uczniom lekcje do… … Słownik języka polskiego
żałować — ndk IV, żałowaćłuję, żałowaćłujesz, żałowaćłuj, żałowaćował 1. «odczuwać żal, smutek, przykrość z jakiegoś powodu, zwykle z powodu straty kogoś lub czegoś, niedostania, nieosiągnięcia czegoś» Żałuj, żeś tego nie widział (nie słyszał). Żałować… … Słownik języka polskiego
ubyć — dk, ubędę, ubędziesz, ubędą, ubądź, ubył ubywać ndk I, ubyćam, ubyćasz, ubyćają, ubyćaj, ubyćał 1. «odejść, oddalić się, przestać być w jakiejś zbiorowości; umrzeć; zostać skądś zabranym» Ubył z naszego grona najlepszy przyjaciel. Ubyło nam kilku … Słownik języka polskiego
zaprzeczyć — dk VIb, zaprzeczyćczę, zaprzeczyćczysz, zaprzeczyćprzecz, zaprzeczyćczył, zaprzeczyćczony zaprzeczać ndk I, zaprzeczyćam, zaprzeczyćasz, zaprzeczyćają, zaprzeczyćaj, zaprzeczyćał, zaprzeczyćany 1. «odmówić słuszności komuś, czemuś, nie zgodzić… … Słownik języka polskiego
przyczynić — dk VIa, przyczynićnię, przyczynićnisz, przyczynićczyń, przyczynićnił przyczyniać ndk I, przyczynićam, przyczynićasz, przyczynićają, przyczynićaj, przyczynićał, książk. «stać się w jakiejś mierze przyczyną czegoś; dodać więcej, dołożyć,… … Słownik języka polskiego
proszę — {{/stl 13}}{{stl 8}}wykrz. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zwrot używany przy wręczaniu, przekazywaniu komuś czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}A: Poproszę „Wyborczą”. B: Proszę. A: Dziękuję. Proszę, to dla ciebie.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabronić — dk VIa, zabronićnię, zabronićnisz, zabronićbroń, zabronićnił, zabronićniony zabraniać ndk I, zabronićam, zabronićasz, zabronićają, zabronićaj, zabronićał, zabronićany «nie pozwolić komuś na coś; nie dać komuś zrobić czegoś; zakazać komuś czegoś»… … Słownik języka polskiego
zachcieć — dk, zachciećchce, zachciećchciało zachciewać ndk I, zachciećwa, zachciećało, przestarz. «nabrać ochoty, chęci na coś, zapragnąć czegoś» dziś tylko w nieos. zwrotach: Zachciało (zachciewało) się komuś czegoś, zachciało (zachciewało) się komuś coś… … Słownik języka polskiego