-
1 kichać
несов. чихать* * *несов.чиха́ть -
2 czyhać
глаг.• подкарауливать• подстерегать* * *поджидать, подкарауливать, подстерегать, грозитьkichać чихать* * *несов.1) na kogo-co поджида́ть, подкарау́ливать кого-что2) перен. грози́ть, угрожа́тьczyha niebezpieczeństwo — грози́т опа́сность
Syn:
См. также в других словарях:
kichać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, kichaćam, kichaća, kichaćają {{/stl 8}}– kichnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, kichaćnę, kichaćnie, kichaćnij, kichaćnął, kichaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} gwałtownie wydychać odruchowo powietrze przez nos na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kichać — ndk I, kichaćam, kichaćasz, kichaćają, kichaćał kichnąć dk Va, kichaćnę, kichaćniesz, kichaćnął, kichaćnęła, kichaćnęli, kichaćnąwszy «reagować na podrażnienie błony śluzowej w nosie gwałtownymi, głośnymi wydechami przez nos» Kichać głośno, raz… … Słownik języka polskiego
kichnąć — → kichać … Słownik języka polskiego
чихать — аю, чхнуть, чхать, чох, недочох сдержанное чихание , укр. чхати, чхнути, чихати наряду с пчихати – то же, словен. čihati, čȋham (но последнее, возм., из *kiхati (см. ниже), а также Бернекер I, 165 и сл.), польск. сzсhаc, czchnąc. Праслав. *čьх… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
kichanie — n I rzecz. od kichać … Słownik języka polskiego