-
1 grozić
глаг.• грозить• грозиться• пригрозить• угрожать* * *gro|zić\grozićżę несов. грозить; угрожать;\grozićził, że powie rodzicom он грозил(ся), что скажет (грозил сказать) родителям; \grozićzi mu operacja ему грозит операция
* * *grożę несов.грози́ть; угрожа́тьgroził, że powie rodzicom — он грози́л(ся), что ска́жет (грози́л сказа́ть) роди́телям
grozi mu operacja — ему́ грози́т опера́ция
-
2 wygrażać
глаг.• грозить• грозиться* * *несов. грозить(ся), угрожать+grozić, odgrażać się
* * *несов.грози́ть(ся), угрожа́тьSyn: -
3 zagłada
сущ.• аннулирование• гибель• истребление• отмена• разруха• разрушение• руина• сокрушение• уничтожение* * *zagład|a♀ гибель, уничтожение ň;broń masowej \zagładay оружие массового уничтожения; grozić \zagładaą грозить гибелью; skazać na \zagładaę обречь на гибель
+ unicestwienie* * *жги́бель, уничтоже́ние nbroń masowej zagłady — ору́жие ма́ссового уничтоже́ния
grozić zagładą — грози́ть ги́белью
skazać na zagładę — обре́чь на ги́бель
Syn: -
4 czyhać
глаг.• подкарауливать• подстерегать* * *поджидать, подкарауливать, подстерегать, грозитьkichać чихать* * *несов.1) na kogo-co поджида́ть, подкарау́ливать кого-что2) перен. грози́ть, угрожа́тьczyha niebezpieczeństwo — грози́т опа́сность
Syn: -
5 odgrażać się
-
6 czynać
czyn|aćнесов. 1. na kogo-co поджидать, подкарауливать кого-что;2. перен. грозить, угрожать; \czynaćа niebezpieczeństwo грозит опасность+1. czaić się, czatować 2. grozić, zagrażać
-
7 odgrażać\ się
несов. грозиться; грозить+
См. также в других словарях:
grozić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, grożę, grozićzi, groź || rzad. gróź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zapowiadać komuś słowem, gestem itp. coś złego, niekorzystnego, przykrego w skutkach z zamiarem przestraszenia … Langenscheidt Polski wyjaśnień
grozić — ndk VIa, grożę, grozićzisz, groź (gróź), grozićził 1. «straszyć zapowiedzią czegoś, zwłaszcza czegoś złego, zapowiadać coś, zwłaszcza coś złego» Grozić komuś karą, więzieniem, śmiercią. Groził, że powie rodzicom. ◊ Grozić palcem «wykonywać… … Słownik języka polskiego
skrócić — kogoś o głowę «obciąć komuś głowę, ściąć kogoś»: Przecież Elżbieta I to była baba potwór! Lubiła grozić swoim dworzanom, a już szczególnie faworytom, że skróci ich o głowę. T. Mirkowicz, Pielgrzymka … Słownik frazeologiczny
skracać — Skrócić kogoś o głowę «obciąć komuś głowę, ściąć kogoś»: Przecież Elżbieta I to była baba potwór! Lubiła grozić swoim dworzanom, a już szczególnie faworytom, że skróci ich o głowę. T. Mirkowicz, Pielgrzymka … Słownik frazeologiczny
szabelka — Pobrzękiwać, potrząsać, wymachiwać itp. szabelką a) «manifestacyjnie grozić zbrojnym wystąpieniem»: Mit Polaka wymachującego szabelką odchodzi w przeszłość. Młodych ludzi charakteryzuje przede wszystkim pragmatyzm. Wprost 899/2000. b) «zachowywać … Słownik frazeologiczny
chłosta — ż IV, CMs. chłostaoście; lm D. chłostaost «bicie rózgą, batem itp.; cięgi, plagi» Dotkliwa, okrutna chłosta. Kara chłosty. Karać, grozić chłostą. Wymierzyć chłostę. przen. «surowa krytyka, szyderstwa» Chłosta opinii publicznej … Słownik języka polskiego
ciążyć — ndk VIb, ciążyćżę, ciążyćżysz, ciąż, ciążyćył «przygniatać, przytłaczać swym ciężarem; być ciężkim, odczuwanym jako ciężki; chylić się, opadać pod wpływem własnego ciężaru» Plecak komuś ciąży. Ciążyły mu grube buty. Warkocze jej ciążą. Głowa… … Słownik języka polskiego
grożenie — n I rzecz. od grozić … Słownik języka polskiego
lacha — ż III, CMs. lasze; lm D. lach zgr. od laska w zn. 1 Gruba, ciężka lacha. Grozić komuś lachą. Uderzyć, zdzielić kogoś lachą. ◊ posp. Kłaść (położyć) lachę na coś, na kogoś (rzadziej na czymś, na kimś) «lekceważyć coś, kogoś, nie liczyć się z czymś … Słownik języka polskiego
odgrażać się — ndk I, odgrażać sięam się, odgrażać sięasz się, odgrażać sięają się, odgrażać sięaj się, odgrażać sięał się «grozić komuś czymś, straszyć pogróżkami» Odgrażać się wrogom, zdrajcom. Odgrażał się, że pomści swoją krzywdę … Słownik języka polskiego
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
