-
1 jactantia
jactantĭa, ae, f. [jacto], a boasting, bragging; display, ostentation (post-Aug.):sui,
Tac. A. 2, 46:militaris,
id. Agr. 25:frivola in parvis,
Quint. 1, 6, 20; 9, 2, 74:partim jactantia ingenii, ut res cito accepisse videantur,
id. 12, 8, 3:privatae studere,
Plin. Ep. 1, 8, 13; id. Pan. 38, 4. -
2 jactantia
1) хвастовствоj. sui T, Lampr — похвальба, самохвальствоj. ingenii Q — желание блеснуть своим дарованием2) восхваление, похвала, одобрение PJ -
3 jactantia
boasting, ostentation -
4 frivola
frīvŏlus, a, um, adj. [etym. dub.; perh. from frico], silly, empty, trifling, frivolous; pitiful, sorry, worthless (mostly post-Aug.; perh. not in Cic.; cf. futtilis).I.Adj.:II.frivolus hic quidem jam et illiberalis est sermo,
Auct. Her. 4, 11, 16:levibus aut frivolis aut manifesto falsis reum incessere (shortly after: quia, qui vana congerit),
Quint. 7, 2, 34; Vop. Aur. 3, 1:colligitis lexidia, res taetras et inanes et frivolas,
Gell. 18, 7, 3:frivola et inanis argutiola,
id. 2, 7, 9:quaedam dicit futtilia et frivola,
id. 16, 12, 1:jocus,
Plin. 28, 19, 79, § 260:auspicium,
Suet. Ner. 41:aura,
Phaedr. 5, 8, 1:insolentia,
id. 3, 6, 8:jactantia in parvis,
Quint. 1, 6, 20:opus,
Plin. 22, 6, 7, § 15:labor,
Sen. Ep. 31:cura,
Plin. 25, 3, 7, § 22:origo superbissimi animalium (i. e. hominis),
id. 7, 7, 5, § 43:ratione morientes,
id. 11, 29, 35, § 102:flunt in litterarum ostentatione inepti et frivoli,
Gell. 15, 30, 2; so,in cognoscendo ac decernendo nonnumquam frivolus amentique similis,
Suet. Claud. 15:quin etiam, quod est imprimis frivolum ac scaenicum, verbum petant (declamatores), quo incipiant,
Quint. 10, 7, 21:frivolum dictu,
Plin. 7, 53, 54, § 186:frivolum videatur, non tamen omittendum,
id. 28, 12, 50, § 184:huic misit qui nescio quid frivoli ducentis milibus traderet,
some worthless thing, trifle, Suet. Calig. 39 fin. —Subst.: frīvŏla, ōrum, n. plur., wretched furniture, paltry things, trifles:inter frivola mea,
Sen. Tranq. 1; Dig. 13, 7, 11, § 5:jam poscit aquam: jam frivola transfert Ucalegon,
Juv. 3, 198; 5, 59; Suet. Calig. 39; Dig. 13, 7, 11, § 5; cf.: frivola skeuaria eutelê panu, Gloss. Philox.—Hence, adv.: frī-vŏlē, in a silly manner, triflingly:aliqui mentiuntur,
Hier. in Mich. II. 7, 8. -
5 frivole
frīvŏlus, a, um, adj. [etym. dub.; perh. from frico], silly, empty, trifling, frivolous; pitiful, sorry, worthless (mostly post-Aug.; perh. not in Cic.; cf. futtilis).I.Adj.:II.frivolus hic quidem jam et illiberalis est sermo,
Auct. Her. 4, 11, 16:levibus aut frivolis aut manifesto falsis reum incessere (shortly after: quia, qui vana congerit),
Quint. 7, 2, 34; Vop. Aur. 3, 1:colligitis lexidia, res taetras et inanes et frivolas,
Gell. 18, 7, 3:frivola et inanis argutiola,
id. 2, 7, 9:quaedam dicit futtilia et frivola,
id. 16, 12, 1:jocus,
Plin. 28, 19, 79, § 260:auspicium,
Suet. Ner. 41:aura,
Phaedr. 5, 8, 1:insolentia,
id. 3, 6, 8:jactantia in parvis,
Quint. 1, 6, 20:opus,
Plin. 22, 6, 7, § 15:labor,
Sen. Ep. 31:cura,
Plin. 25, 3, 7, § 22:origo superbissimi animalium (i. e. hominis),
id. 7, 7, 5, § 43:ratione morientes,
id. 11, 29, 35, § 102:flunt in litterarum ostentatione inepti et frivoli,
Gell. 15, 30, 2; so,in cognoscendo ac decernendo nonnumquam frivolus amentique similis,
Suet. Claud. 15:quin etiam, quod est imprimis frivolum ac scaenicum, verbum petant (declamatores), quo incipiant,
Quint. 10, 7, 21:frivolum dictu,
Plin. 7, 53, 54, § 186:frivolum videatur, non tamen omittendum,
id. 28, 12, 50, § 184:huic misit qui nescio quid frivoli ducentis milibus traderet,
some worthless thing, trifle, Suet. Calig. 39 fin. —Subst.: frīvŏla, ōrum, n. plur., wretched furniture, paltry things, trifles:inter frivola mea,
Sen. Tranq. 1; Dig. 13, 7, 11, § 5:jam poscit aquam: jam frivola transfert Ucalegon,
Juv. 3, 198; 5, 59; Suet. Calig. 39; Dig. 13, 7, 11, § 5; cf.: frivola skeuaria eutelê panu, Gloss. Philox.—Hence, adv.: frī-vŏlē, in a silly manner, triflingly:aliqui mentiuntur,
Hier. in Mich. II. 7, 8. -
6 frivolus
frīvŏlus, a, um, adj. [etym. dub.; perh. from frico], silly, empty, trifling, frivolous; pitiful, sorry, worthless (mostly post-Aug.; perh. not in Cic.; cf. futtilis).I.Adj.:II.frivolus hic quidem jam et illiberalis est sermo,
Auct. Her. 4, 11, 16:levibus aut frivolis aut manifesto falsis reum incessere (shortly after: quia, qui vana congerit),
Quint. 7, 2, 34; Vop. Aur. 3, 1:colligitis lexidia, res taetras et inanes et frivolas,
Gell. 18, 7, 3:frivola et inanis argutiola,
id. 2, 7, 9:quaedam dicit futtilia et frivola,
id. 16, 12, 1:jocus,
Plin. 28, 19, 79, § 260:auspicium,
Suet. Ner. 41:aura,
Phaedr. 5, 8, 1:insolentia,
id. 3, 6, 8:jactantia in parvis,
Quint. 1, 6, 20:opus,
Plin. 22, 6, 7, § 15:labor,
Sen. Ep. 31:cura,
Plin. 25, 3, 7, § 22:origo superbissimi animalium (i. e. hominis),
id. 7, 7, 5, § 43:ratione morientes,
id. 11, 29, 35, § 102:flunt in litterarum ostentatione inepti et frivoli,
Gell. 15, 30, 2; so,in cognoscendo ac decernendo nonnumquam frivolus amentique similis,
Suet. Claud. 15:quin etiam, quod est imprimis frivolum ac scaenicum, verbum petant (declamatores), quo incipiant,
Quint. 10, 7, 21:frivolum dictu,
Plin. 7, 53, 54, § 186:frivolum videatur, non tamen omittendum,
id. 28, 12, 50, § 184:huic misit qui nescio quid frivoli ducentis milibus traderet,
some worthless thing, trifle, Suet. Calig. 39 fin. —Subst.: frīvŏla, ōrum, n. plur., wretched furniture, paltry things, trifles:inter frivola mea,
Sen. Tranq. 1; Dig. 13, 7, 11, § 5:jam poscit aquam: jam frivola transfert Ucalegon,
Juv. 3, 198; 5, 59; Suet. Calig. 39; Dig. 13, 7, 11, § 5; cf.: frivola skeuaria eutelê panu, Gloss. Philox.—Hence, adv.: frī-vŏlē, in a silly manner, triflingly:aliqui mentiuntur,
Hier. in Mich. II. 7, 8. -
7 gloria
glōrĭa, ae, f. [Sanscr. cru, to hear; crav-as, fame; Gr. kluô, kleos; Lat. cluo, clueo, inclutus, from the root clŭo; lit., rumor, fame; hence also, like kleos, pregn.], glory, fame, renown, praise, honor (syn.: laus, laudatio, gloriatio, elogium, etc.).I.Lit.(α).In gen.:(β).te inmortali adficere gloria,
Plaut. Am. 5, 2, 10: viri (Q. Fabii) gloria claret, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 315 Vahl.): ut summae gloriae sint a virtute proficiscentia, dedecoris vero praecipui existimentur, quae voluptas suadeat non sine labe vitiorum, Cato ap. Schol. Cic. Sest. 66, p. 310 Orell.: hicine est ille Telamon, modo quem gloria ad caelum extulit? Poët. (perh. Enn.) ap. Cic. Tusc. 3, 18, 39 (Trag. Rel. Inc. v. 93 Rib.):virtutem tamquam umbra sequitur,
Cic. Tusc. 1, 45, 109:non tulit ullos haec civitas aut gloria clariores aut auctoritate graviores,
Cic. de Or. 2, 37, 154: est enim gloria solida quaedam res et expressa, non adumbrata: ea est consentiens laus bonorum, incorrupta vox bene judicantium de excellente virtute;ea virtuti resonat tamquam imago,
id. Tusc. 3, 2, 3 sq.:trahimur omnes studio laddis et optimus quisque maxime gloriā ducitur. Ipsi illi philosophi etiam in illis libellis, quos de contemnenda gloria scribunt, nomen suum inscribunt, etc.,
id. Arch. 11, 26:immortalis gloria (opp. sempiterna turpitudo),
id. Pis. 26, 63:bello quaeritur gloria,
id. Off. 1, 12, 38:maximam gloriam capere,
id. Lael. 7, 25:esse in gloria sempiterna,
id. Att. 14, 11, 1:sit in aeterna gloria Marius, qui, etc.,
id. Cat. 4, 10, 21:esse in maxima gloria,
id. Off. 3, 21, 85:excellens in re militari gloria,
id. Rep. 2, 17:quod auctor ei summa augur gloria Attus Navius non erat,
id. ib. 2, 20:honorum gradus summis hominibus et infimis sunt pares, gloriae dispares, etc.... ut is maxime gloria excellat, qui virtute plurimum praestet,
id. Planc. 24, 60:unus bis remp. servavi, semel gloriā, iterum aerumna meā,
id. Sest. 22, 49:an Pollio et Messala... parum ad posteros gloriae tradiderunt?
Quint. 12, 11, 28:gloriam qui spreverit veram habebit,
Liv. 22, 39, 19: spreta in tempore gloria [p. 818] interdum cumulatior redit, id. 2, 47, 11:militavi non sine gloria,
Hor. C. 3, 26, 2:tenui Saleio Gloria quantalibet quid erit, si gloria tantum est,
Juv. 7, 81.— Poet.:candidus, armenti gloria, taurus,
i. e. ornament, pride, Ov. A. A. 1, 290; Tib. 4, 1, 208.—In plur., reputation, fame, Auct. Her. 3, 6, 10; Sall. J. 41, 7:veteres Gallorum gloriae,
glorious deeds, Tac. A. 3, 45:ita sunt gloriae meretricum,
Plaut. Truc. 4, 4, 36; Gell. 2, 27, 5.—With gen.:II.simul rem et belli gloriam armis repperi, Tcr. Heaut. 1, 1, 60: nemo, qui fortitudinis gloriam consecutus est insidiis et malitiā, laudem est adeptus,
Cic. Off. 1, 19, 62; cf.:pro gloria belli atque fortitudinis,
Caes. B. G. 1, 2 fin.:gloria rei militaris,
id. ib. 5, 29, 4:legum et publicae disciplinae,
Cic. Tusc. 1, 46, 110:rerum gestarum gloria florere,
id. de Or. 1, 1, 1:eximia virtutis,
id. Rep. 2, 10:et gravitatis et ingenii,
id. Ac. 2, 23, 72; id. Off. 1, 32, 116:imperii,
id. ib. 1, 12, 38:dicendi,
id. Brut. 68, 239; Quint. 12, 10, 17:carminum,
Tac. A. 12, 28:et titulis et fascibus olim major habebatur donandi gloria,
Juv. 5, 111:velocis gloria plantae,
id. 13, 98.—Transf., subjectively, thirst or passion for glory, ambition; vainglory, pride, vaunting, boasting (class.).(α).In gen.:(β).pueri gloriā ducti,
Cic. Tusc. 2, 20, 46 Tischer:moriar, ni, quae tua gloria est, puto te malle a Caesare consuli quam inaurari,
id. Fam. 7, 13, 1; cf.:studio et gloriā,
id. Tusc. 2, 27, 65:ostentatio et gloria,
id. Rab. Post. 14, 38; and:jactantiā gloriāque,
Tac. A. 1, 8:quem tulit ad scenam ventoso gloria curru,
Hor. Ep. 2, 1, 177; cf. id. S. 1, 6, 23; 2, 3, 179:caecus Amor sui Et tollens vacuum plus nimio Gloria verticem,
Hor. C. 1, 18, 15:patriam obruit olim gloria paucorum,
Juv. 10, 142:vana gloria,
Liv. 22, 39, 18.—In plur.:perjuriorem hoc hominem si quis viderit Aut gloriarum pleniorem, quam illic est,
vain boastings, Plaut. Mil. 1, 1, 22; Gell. 1, 2, 6.—With gen.:generandi mellis,
Verg. G. 4, 205:lautae mensae,
Luc. 4, 376.
См. также в других словарях:
jactance — 1. jactance [ ʒaktɑ̃s ] n. f. • XIIe; lat. jactantia « vantardise » ♦ Littér. Attitude d une personne qui manifeste avec arrogance ou emphase la haute opinion qu elle a d elle même. ⇒ vanité. « cet air de jactance par lequel on semble s exalter… … Encyclopédie Universelle
St. Martin of Braga — St. Martin of Braga † Catholic Encyclopedia ► St. Martin of Braga (Bracara; or, of Dumio). Bishop and ecclesiastical writer; b. about 520 in Pannonia; d. in 580 at Braga in Portugal. He made a pilgrimage to Palestine, where he… … Catholic encyclopedia
Jactancy — Jac tan*cy (j[a^]k tan*s[y^]), n. [L. jactantia, fr. jactans, p. pr. of jactare to throw, boast, freq. fr. jacere to throw; cf. F. jactance.] A boasting; a bragging. [Obs.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Bis repetita placent — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines … Wikipédia en Français
De jure — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines … Wikipédia en Français
Ex officio — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines … Wikipédia en Français
Felix culpa — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines … Wikipédia en Français
Hic et nunc — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines … Wikipédia en Français
In extenso — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines … Wikipédia en Français
Intuitu personæ — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines … Wikipédia en Français
Ipso facto — Liste des locutions latines Voir « Locutions latines … Wikipédia en Français