Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

jactans

  • 1 jactans

    jactans, antis, Part. and P. a., from jacto.

    Lewis & Short latin dictionary > jactans

  • 2 jactans

    1. jactāns, antis
    part. praes. к jacto
    2. adj.
    1) хвастливый, чванный C, PJ, Q
    2) горделивый, величественный (Roma St; aula Cld)

    Латинско-русский словарь > jactans

  • 3 jactans

    jactantis (gen.), jactantior -or -us, jactantissimus -a -um ADJ
    arrogant; boastful; proud; exulant

    Latin-English dictionary > jactans

  • 4 jactanter

    хвастливо T, Amm, Eccl

    Латинско-русский словарь > jactanter

  • 5 jacto

    jacto, āvi, ātum (jactarier, Lucr. 6, 556; Enn. Tr. 130), 1, v. freq. a. [jacio], to throw, cast, hurl.
    I.
    Lit.:

    semen,

    to scatter, Varr. R. R. 1, 42:

    semina per undas,

    Ov. M. 4, 748:

    jactato flore tegente vias,

    id. Tr. 4, 2, 50:

    irrita sacrilega jactas incendia dextra,

    id. M. 14, 539:

    hastas,

    Cic. de Or. 2, 78, 316:

    vestem argentumque de muro,

    Caes. B. G. 7, 47:

    lapides vacuum in orbem,

    Verg. G. 1, 62:

    cinerem per agros,

    id. ib. 1, 81:

    se muris in praeceps,

    Curt. 5, 6, 7;

    of casting a net: rete,

    Dig. 19, 1, 12;

    also of dicethrowing: talos arripio, jacto basilicum,

    Plaut. Curc. 2, 3, 79; cf.:

    numerosque manu jactabat eburnos,

    Ov. A. A. 2, 203; id. ib. 3, 355; Suet. Aug. 71.—
    B.
    Transf.
    1.
    To throw or toss about; to shake, flourish:

    crura,

    Lucr. 4, 991:

    brachia in numerum,

    id. 4, 769:

    manus,

    Quint. 11, 3, 179; 10, 3, 21:

    umeros,

    id. 11, 3, 130:

    tinnula manu,

    Ov. Tr. 1, 1, 38:

    tintinnabulum,

    Phaedr. 2, 7, 5:

    onerosa pallia,

    Juv. 6, 236:

    cerviculam,

    Cic. Verr. 2, 3, 19, § 49:

    nisi se suo more jactavisset,

    i. e. to make gestures, id. Brut. 60, 217:

    cum multum se Curio ex more jactasset,

    Quint. 11, 3, 129:

    exsultare immoderateque jactari,

    Cic. Div. 1, 29, 60:

    corpus in suo sanguine,

    to wallow, Ov. M. 10, 721:

    videntes,

    Verg. G. 2, 355:

    a facie manus,

    to throw kisses, Juv. 3, 106; cf.: jactare basia, id. 4, 118:

    oculos,

    Lucr. 4, 1133:

    lumina,

    Ov. H. 3, 11:

    jugum,

    i. e. to be restless, rebellious, Juv. 13, 22.—
    2.
    To drive hither and thither, to drive about:

    cum adversā tempestate in alto jactarentur,

    Cic. Inv. 2, 31, 95; Ov. H. 17, 235; Hor. Ep. 1, 11, 15; Ov. Tr. 3, 2, 15:

    ut Aeneas pelago... omnia circum Litora jactetur,

    Verg. A. 1, 668; 10, 48; 1, 182:

    jactati aequore toto Troes,

    id. ib. 1, 29; Ov. M. 11, 441 al.:

    si quando, ut fit, jactor in turba, etc.,

    Cic. Planc. 7, 17:

    jactatur domi suae homo honestissimus,

    id. Verr. 2, 1, 26, § 67:

    aestu febrique jactari,

    id. Cat. 1, 13.—So of the sea:

    ut jactetur aqua,

    Lucr. 6, 553:

    cito mutata est jactati forma profundi,

    Ov. H. 19, 77:

    aequora,

    id. Tr. 4, 4, 57.—
    3.
    To throw away:

    merces,

    Plaut. Rud. 2, 3, 43:

    arma,

    Liv. 9, 12; Curt. 3, 3, 9.—Esp., to throw overboard, throw into the sea, Dig. 47, 2, 43, § 10; 14, 2, 4, § 2:

    jactatur rerum utilium pars maxima,

    Juv. 12, 52.—
    4.
    To throw out, emit, spread:

    luna suam jactat de corpore lucem,

    Lucr. 5, 576:

    voces per umbram,

    Verg. A. 2, 768.—
    II.
    Trop.
    A.
    To torment, disquiet, disturb:

    jactor, crucior, agitor, stimulor,

    Plaut. Cist. 2, 1, 4:

    nolo te jactari diutius,

    id. Trin. 3, 2, 59:

    ipsa velut navis jactor,

    Ov. H. 21, 41:

    jactari morbis,

    Lucr. 3, 507:

    clamore et convicio,

    Cic. Fam. 1, 5:

    aliquem,

    id. Div. in Caecil. 14, 45.—
    B.
    Jactare se or jactari, not to be firm, to waver, Cic. Tusc. 4, 10.—Of money, to fluctuate in value:

    jactabatur temporibus illis nummus sic, ut nemo posset scire, quid haberet,

    Cic. Off. 3, 20, 80. —
    C.
    To consider, examine, discuss:

    pluribus praesentibus eas res jactari nolebat,

    Caes. B. G. 1, 18:

    multa totā die in concilio variis jactata sermonibus erant,

    i. e. discussed, not decided, Liv. 1, 50, 3:

    pectore curas,

    Verg. A. 1, 227:

    jactari magis quam peragi accusatio ejus poterat,

    discussed without a conclusion, to no purpose, Liv. 10, 46, 16.—
    D.
    To discuss, mention, intimate, pronounce, throw out, utter, speak, say, name, propose a thing:

    rem jactare sermonibus,

    Liv. 8, 29:

    ultro citroque,

    id. 7, 9:

    jactamus jam pridem omnis te Roma beatum,

    Hor. Ep. 1, 16, 18:

    talia jactanti, etc.,

    Verg. A. 1, 102:

    jactatum in condicionibus nequiquam de Tarquiniis in regnum restituendis,

    Liv. 2, 13, 3:

    hanc autem jactari magis causam quam veram esse,

    to be rather the pretext than the true reason, id. 5, 53, 2.—
    E.
    To throw or fling out threats, etc.:

    jactare et opponere terrorem,

    Cic. Sest. 23, 52:

    minas,

    id. Quint. 14, 47:

    probra in quempiam,

    Liv. 29, 9; cf.:

    convicia,

    Prop. 3, 8, 11.—
    F.
    To boast of, vaunt a thing:

    ostentare honorem aetatis, jactare urbanam gratiam et dignitatem,

    Caes. B. C. 3, 83:

    ingenium,

    Quint. 3, 1, 3:

    genus et nomen,

    Hor. C. 1, 14, 13:

    regna et virtutem,

    Ov. H. 16, 81:

    quo te jactas creatum,

    id. M. 9, 23; Curt. 8, 1, 23.—
    G.
    With se, to talk boastfully of one's self, to boast, make an ostentatious display.
    (α).
    Absol.:

    intolerantius se jactare,

    Cic. de Or. 2, 52, § 209:

    non jactandi mei causā,

    Quint. Decl. 268.—
    (β).
    With dat.:

    se alicui,

    to boast of one's self to a person, Ov. H. 12, 175:

    se Iliae querenti ultorem,

    Hor. C. 1, 2, 18; Liv. 35, 49, 3:

    ipse cum se jactaret amicae,

    Juv. 1, 62.—
    (γ).
    With in or simple abl.:

    cum in eo se in contione jactavisset,

    Cic. Att. 2, 1, 5:

    ne quis sit lucus, quo se plus jactet Apollo,

    Verg. E. 6, 73.—
    (δ).
    With de:

    jactat se jamdudum de Calidio,

    Cic. Verr. 2, 4, 21, § 46.—
    (ε).
    With gen.:

    se justitiae,

    Hier. Ep. 23, 34. —
    (ζ).
    With two acc.:

    se jactare formosum,

    Phaedr. 3, 8, 6.—
    H.
    To carry one's self confidently or conceitedly:

    qui antea solitus esset jactare se magnificentissime in illo loco,

    Cic. Att. 2, 21, 3.—
    I.
    To be officious or active in, to give one's self up to, devote one's self to a thing:

    jactare se in causis centumviralibus,

    Cic. de Or. 1, 38, 173:

    nostrum hoc tempus aetatis forensi labore jactari,

    id. Q. Fr. 3, 5:

    in qua (re publica) tu non valde te jactas,

    id. Fam. 2, 15, 3:

    se actionibus tribuniciis,

    Liv. 3, 1.—
    K.
    Se in pecuniis, to be prodigal of one's money, Cic. Cat. 2, 9.—Hence, jactans, antis, P. a., boasting, bragging, boastful, vainglorious.
    1.
    Lit.: insolens, arrogans, jactans, Cic. Fragm. ap. Non. 322, 13:

    epistolae jactantes et gloriosae,

    Plin. Ep. 3, 9:

    neque vereor ne jactantior videar, etc.,

    id. ib. 9, 23; so Verg. A. 6, 815: jactantior hic paulo est, Hor. S. 1, 3, 50.—With gen.:

    tumidus ae sui jactans,

    Quint. 11, 1, 50:

    plebis jactantissimus amator,

    Spart. Hadr. 17.—
    2.
    Transf., proud, noble, splendid:

    septemgemino jactantior aethera pulset Roma jugo,

    Stat. S. 4, 1, 6; Claud. IV. Cons. Hon. 1.— Adv.: jactanter, boastfully, ostentatiously:

    minae jactanter sonantes,

    Amm. 27, 2, 3; Prud. Ham. 170.— Comp.:

    jactantius maerere,

    Tac. A. 2, 77:

    litteras componere,

    id. H. 3, 53; Prud. Ham. 170.

    Lewis & Short latin dictionary > jacto

  • 6 jactantia

    ae f. [ jactans ]
    j. sui T, Lampr — похвальба, самохвальство
    2) восхваление, похвала, одобрение PJ

    Латинско-русский словарь > jactantia

  • 7 ballista

    1.
    ballista (better than balista; in Gloss. also ballistra), ae, f. [ballô], a lārge military engine, resembling a bow, stretched with cords and thongs, by which masses of stone and other missiles were thrown to a great distance; a machine for projectiles, the ballista (orig. diff. from catapulta, which was used for throwing arrows; but afterwards often interchanged with it; cf. Vitr. 10, 16-18; Veg. 4, 22): centenariae, throwing stones of a hundred pounds weight, Lucil. ap. Non. p. 555, 25: ballistae lapidum et reliqua tormenta telorum eo graviores emissiones habent, quo sunt contenta atque adducta vehementius, *Cic. Tusc. 2, 24, 57; Caes. B. C. 2, 2; Liv. 24, 40, 15; 21, 11, 10; Tac. A. 12, 56; 15, 9; id. H. 3, 23; 3, 29; 4, 23; Gell. 7 (6), 3; Sil. 1, 334; Luc. 2, 686; Vulg. 1 Macc. 6, 20;

    6, 51.—Sportively: meus est ballista pugnus, cubitus catapulta est mihi, umerus aries,

    Plaut. Capt. 4, 2, 17. —For throwing other missiles, Caes. B. C. 2, 2; Luc. 2, 686; 3, 465.—
    II.
    Transf., the weapon thrown, a missile, Plaut. Trin. 3, 2, 42;

    Lucil. lib. XXVIII.: ballistas jactans centenarias. Sisenn. Hist. lib. IIII: ballistas quattuor talentarias,

    Non. p. 555, 24 sq. —
    III.
    Trop.:

    jam infortunii intenta ballista probe,

    an instrument, Plaut. Poen. 1, 1, 73; id. Bacch. 4, 4, 58.
    2.
    Ballista, ae, v. 2. Balista.

    Lewis & Short latin dictionary > ballista

  • 8 ballistra

    1.
    ballista (better than balista; in Gloss. also ballistra), ae, f. [ballô], a lārge military engine, resembling a bow, stretched with cords and thongs, by which masses of stone and other missiles were thrown to a great distance; a machine for projectiles, the ballista (orig. diff. from catapulta, which was used for throwing arrows; but afterwards often interchanged with it; cf. Vitr. 10, 16-18; Veg. 4, 22): centenariae, throwing stones of a hundred pounds weight, Lucil. ap. Non. p. 555, 25: ballistae lapidum et reliqua tormenta telorum eo graviores emissiones habent, quo sunt contenta atque adducta vehementius, *Cic. Tusc. 2, 24, 57; Caes. B. C. 2, 2; Liv. 24, 40, 15; 21, 11, 10; Tac. A. 12, 56; 15, 9; id. H. 3, 23; 3, 29; 4, 23; Gell. 7 (6), 3; Sil. 1, 334; Luc. 2, 686; Vulg. 1 Macc. 6, 20;

    6, 51.—Sportively: meus est ballista pugnus, cubitus catapulta est mihi, umerus aries,

    Plaut. Capt. 4, 2, 17. —For throwing other missiles, Caes. B. C. 2, 2; Luc. 2, 686; 3, 465.—
    II.
    Transf., the weapon thrown, a missile, Plaut. Trin. 3, 2, 42;

    Lucil. lib. XXVIII.: ballistas jactans centenarias. Sisenn. Hist. lib. IIII: ballistas quattuor talentarias,

    Non. p. 555, 24 sq. —
    III.
    Trop.:

    jam infortunii intenta ballista probe,

    an instrument, Plaut. Poen. 1, 1, 73; id. Bacch. 4, 4, 58.
    2.
    Ballista, ae, v. 2. Balista.

    Lewis & Short latin dictionary > ballistra

  • 9 gloriosus

    glōrĭōsus, a, um, adj. [gloria].
    I.
    (Acc. to gloria, I.) Full of glory, glorious, famous, renowned (syn.:

    illustris, praeclarus, magnificus): de clarorum hominum factis illustribus et gloriosis satis hoc loco dictum,

    Cic. Fin. 1, 11, 37:

    quae si in privatis gloriosa sunt,

    id. Deiot. 14, 40:

    magnificum illud Romanisque hominibus gloriosum, ut Graecis de philosophia libris non egeant,

    id. Div. 2, 2, 5:

    in illa fuga, nobis gloriosa,

    id. ib. 1, 28, 59:

    mors,

    id. ib. 1, 24, 51:

    consilia,

    id. Att. 8, 12, 5:

    illa,

    Vell. 2, 49, 4:

    princeps,

    Suet. Calig. 8:

    gloriosissimae victoriae,

    id. Tib. 52; cf.:

    dies gloriosissimus,

    Tac. H. 5, 17:

    quod ipsi Agamemnoni fuit honestum, habere, etc.... mihi vero gloriosum, te juvenem consulem florere laudibus,

    Cic. Fam. 9, 14, 2; cf.:

    bene de re publica mereri, gloriosum est,

    id. Phil. 1, 14, 33:

    quod quaesitur gloriosum an indecorum sit,

    Sall. H. 4, 61, 1 Dietsch:

    in saecula,

    Vulg. Dan. 3, 56.—
    II.
    Vainglorious, boasting, bragging, haughty, conceited, ostentatious (syn.: jactans, arrogans, superbus, insolens, vanus, ostentator).
    A.
    In gen.:

    vos nequam et gloriosae,

    Plaut. Truc. 1, 2, 55:

    (vir) mendax et gloriosus,

    id. Curc. 4, 1, 10; 5, 2, 34; id. Ps. 3, 2, 5:

    ubi illa magnifica et gloriosa ostentatio civitatis?

    Cic. Fl. 22, 52:

    praepotens et gloriosa philosophia,

    id. de Or. 1, 43, 193:

    epistolae jactantes et gloriosae,

    Plin. Ep. 3, 9, 13:

    pavo, gloriosum animal,

    Plin. 10, 20, 22, § 44:

    esse gloriosi animi,

    eager for glory, Suet. Claud. 1:

    miles,

    Ter. Eun. prol. 31; 38; cf.

    B. infra: vir,

    a braggart, Vulg. Prov. 25, 14.—
    B.
    Esp.: Miles gloriosus, the title of a comedy of Plautus. To this refers:

    deforme est, de se ipsum praedicare, falsa praesertim, et cum irrisione audientium imitari Militem gloriosum,

    Cic. Off. 1, 38, 137; and:

    milites,

    id. Lael. 26, 98.—Hence, adv.: glōrĭōse.
    1.
    (Acc. to I.) Gloriously: res magnas manu gerere, Naev. ap. Gell. 6, 8, 5:

    triumphare,

    Cic. Fam. 2, 12, 3; Vulg. Exod. 15, 1.— Comp.:

    quia relicua gloriosius retinebat,

    Sall. H. 1, 55 Dietsch. — Sup.:

    quod per ipsos confici potuit, gloriosissime et magnificentissime confecerunt,

    Cic. Att. 14, 4, 2.—
    2.
    (Acc. to II.) Boastfully, vauntingly, pompously:

    exorsus es non gloriose magis a veritate quam, etc.,

    Cic. de Or. 2, 8, 31:

    mentiri,

    id. Mil. 27, 72; cf.

    proloqui,

    Plaut. Stich. 2, 1, 4: amiciri, id. Pers. 2, 5, 6:

    amicitiam ostentare,

    Sall. H. 4, 61, 8 Dietsch.

    Lewis & Short latin dictionary > gloriosus

  • 10 jactanticulus

    jactantĭcŭlus, a, um, adj. dim. [jactans], somewhat boasting (late Lat.), Aug. adv. Ac. 3, 8.— Subst.: jactantĭcŭlus, i, m., a braggart; plur., Schol. Juv. 11, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > jactanticulus

  • 11 querquera

    querquĕrus or quercĕrus, a, um, adj. [cf. Gr. karkairô, to tremble], cold to trembling, shivering (ante- and post-class.): querqueram frigidam cum tremore a Graeco karkara certum est dici, unde et carcer. Lucilius: Jactans me ut febris querquera, the ague, Paul. ex Fest. p. 256 Müll.; so, febris querquera, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 719 P.:

    febris rapida et quercera,

    Gell. 20, 1, 26; also, absol.: querquĕra, ae, f., the ague:

    querqueras sanare,

    Arn. 1, 28; App. Mag. p. 297, 14 (al. querquerum).

    Lewis & Short latin dictionary > querquera

  • 12 querquerus

    querquĕrus or quercĕrus, a, um, adj. [cf. Gr. karkairô, to tremble], cold to trembling, shivering (ante- and post-class.): querqueram frigidam cum tremore a Graeco karkara certum est dici, unde et carcer. Lucilius: Jactans me ut febris querquera, the ague, Paul. ex Fest. p. 256 Müll.; so, febris querquera, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 719 P.:

    febris rapida et quercera,

    Gell. 20, 1, 26; also, absol.: querquĕra, ae, f., the ague:

    querqueras sanare,

    Arn. 1, 28; App. Mag. p. 297, 14 (al. querquerum).

    Lewis & Short latin dictionary > querquerus

  • 13 respectus

    1.
    respectus, a, um, Part. of respicio.
    2.
    respectus, ūs, m. [respicio], a looking back or about (class.).
    I.
    Lit.:

    fugientibus miserabilem respectum incendiorum fore,

    Cic. Div. 1, 32, 68:

    sine respiratione ac respectu pugnabant,

    Liv. 8, 38:

    effuse ac sine respectu fugit,

    id. 32, 12:

    sine respectu mea fata relinquens,

    Verg. Cul. 226. —
    B.
    Meton., a refuge, retreat, asylum:

    ad Romanos,

    Liv. 42, 46:

    respectum pulcherrimum et praesidium firmissimum adimit rei publicae,

    Cic. Phil. 10, 4, 9; 11, 11, 26; Liv. 21, 44; cf.:

    omnium rerum respectum praeterquam victoriam nobis abscindamus,

    id. 9, 23.:

    in idolis nationum non erit respectus,

    Vulg. Sap. 14, 11. —
    II.
    Trop., respect, regard, consideration (cf. ratio; in this signif. rare before the Aug. per., and usu. in abl.;

    a favorite word of Liv.): respectum ad senatum et ad bonos non habere,

    Cic. Phil. 5, 18, 49:

    ad Romanos,

    Liv. 42, 46:

    ni respectus equitum praepedisset animos,

    id. 9, 14:

    Romanorum maxime respectus civitates movit,

    id. 35, 38; Sen. Ira, 2, 28, 8:

    respectum amicitiae habere,

    Liv. 42, 37; 26, 1. — Abl.: respectu, by a regard, with regard; with gen.:

    factione respectuque rerum privatarum Appius vicit,

    by a regard for private interests, Liv. 2, 30; so id. 8, 28; 9, 45; 31, 46; 42, 9; 45, 18; Quint. 12, 9, 11; Ov. Tr. 1, 3, 100:

    respectu cupiunt hic tamen esse sui,

    id. P. 4, 9, 100; Phaedr. 5, 4, 7 al.:

    in illius respectum iste populo praesideat,

    Sen. Ben. 4, 32, 2:

    sine respectu non majestatis modo sed etiam humanitatis,

    Liv. 29, 9:

    sine respectu pudoris,

    Quint. 6, 3, 25; Sen. Contr. 3 (7), 23, 2:

    sine respectu veniae,

    Tac. H. 2, 30:

    fabulae,

    Phaedr. 5, 4, 7:

    paucitatis,

    Just. 11, 9, 2:

    amicitiae,

    id. 12, 10, 8:

    sine respectu sui,

    Sen. Ben. 6, 13, 1:

    Graecum proverbium jactans: occultae musicae nullum esse respectum,

    is in no repute, Suet. Ner. 20 (cf.:

    musicam quae sit abscondita, eam esse nullius rei,

    Gell. 13, 30, 3; Gr. tês lanthanousês mousikês oudeis logos).

    Lewis & Short latin dictionary > respectus

  • 14 sono

    sŏno, ŭi, ĭtum, 1 (ante-class. collat. form acc. to the 3d conj., sonit, Enn. and Att. ap. Non. 504, 32 sq.; sonunt, Enn. and Att. ib. 505, 11 sq.; Enn. ap. Prisc. p. 863 P.; inf. sonĕre, Att. ap. Non. 505; Lucr. 3, 156; part. fut. sonaturum, Hor. S. 1, 4, 44; perf. sonaverint, Tert. ad Scap. 3; gen. plur. sonantum, Cat. 34, 12), v. n. and a. [Sanscr. svan-, to sound; cf. O. H. Germ. svana; Engl. swan].
    I.
    Neutr., to make a noise, to sound, resound: aes sonit, the trumpet sounds, Enn. ap. Non. 504, 33 (Trag. v. 213 Vahl.):

    plectra,

    Prop. 4 (5), 7, 62: tympana, * Caes. B. C. 3, 105, 4 et saep.:

    cujanam vox prope me sonat?

    Plaut. Bacch. 4, 9, 55; id. Ps. 2, 4, 11; id. Rud. 1, 4, 10; id. Trin. 1, 2, 7:

    hic mare sonat,

    id. Rud. 1, 3, 23; cf.:

    mare, silvae Aquilone,

    Hor. Epod. 13, 3: omne sonabat arbustum fremitu silvaï [p. 1730] frondosaï, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 196 Vahl.):

    clamore viri, stridore rudentes,

    Ov. M. 11, 495:

    omnia passim mulierum puerorumque... ploratibus,

    Liv. 29, 17 et saep.:

    (hirundo) circum Stagna sonat,

    Verg. A. 12, 477; cf. Mart. 14, 223:

    saeva sonare Verbera,

    Verg. A. 6, 557:

    classica sonant,

    id. ib. 7, 637:

    displosa sonat vesica,

    Hor. S. 1, 8, 46:

    fletus rixaeque sonant,

    Tib. 2, 4, 37:

    natura fert, ut extrema ex alterā parte graviter, ex alterā autem acute sonent,

    Cic. Rep. 6, 18, 18: dicta non sonant, do not chink (i. e. are not money), Plaut. Ps. 1, 3, 74.— Impers. pass.:

    jubet tibias agere: sonatur,

    App. M. 5, p. 165.—
    II.
    Act., to sound, utter, give utterance to, speak, call, cry out, sing, pour forth (syn.:

    edo, eloquor, cano): homines inconditis vocibus inchoatum quiddam et confusum sonantes,

    uttering, pronouncing, Cic. Rep. 3, 2, 3:

    sonare subagreste quiddam,

    to speak, id. Brut. 74, 259:

    pingue quiddam,

    id. Arch. 10, 26; cf.:

    (Sibylla) nec mortale sonans,

    Verg. A. 6, 50:

    illa sonat raucum,

    Ov. A. A. 3, 289; cf.:

    nec vox hominem sonat,

    does not sound like that of a human being, Verg. A. 1, 328:

    tale sonat populus,

    calls, cries out, Ov. M. 15, 606:

    exululatque Evoeque sonat,

    id. ib. 6, 597; 4, 523: atavos et avorum antiqua sonans Nomina, boasting of, vaunting (syn.:

    crepans, jactans),

    Verg. A. 12, 529; cf.:

    sonant te voce minores,

    Sil. 2, 491: ut haec duo (honestas et utilitas) verbo inter se discrepare, re unum sonare videantur, to signify (syn.:

    significare, indicare),

    Cic. Off. 3, 21, 83; cf.:

    quā deterius nec Ille sonat,

    Juv. 3, 91:

    Epicurum non intellegere interdum, quid sonet haec vox voluptatis, id est, quae res huic voci subiciatur,

    Cic. Fin. 2, 2, 6:

    furem sonuere juvenci,

    i. e. they betrayed him by their lowings, Prop. 4 (5), 9, 13:

    Pythius in longā carmina veste sonat,

    sings, pours forth, accompanies on the lyre, id. 2, 31 (3, 29), 16; cf.:

    sonante mixtum tibiis carmen lyra,

    Hor. Epod. 9, 5:

    te sonantem... dura fugae mala,

    id. C. 2, 13, 26: te carmina nostra sonabunt, shall sing of, i. e. shall celebrate, praise, extol, Ov. M. 10, 205; so,

    Germanas acies, Daca proelia,

    Stat. S. 4, 2, 66:

    acta viri laudesque,

    Nemes. Ecl. 1, 26.— Pass.:

    sive mendaci lyrā Voles sonari,

    Hor. Epod. 17, 40; cf.:

    magno nobis ore sonandus eris,

    Ov. A. A. 1, 206.—Hence, sŏ-nans, antis, P. a., noisy, sounding, sonorous (very rare):

    meatus animae gravior et sonantior,

    Plin. Ep. 6, 16, 13:

    quod est sonantius et elatius,

    id. ib. 7, 12, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > sono

  • 15 tertiae

    tertĭus, a, um, num. ord. adj. [ter], the third.
    I.
    Adj.:

    vos duo eritis, atque amica tua erit tecum tertia,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 66:

    tres video sententias ferri: unam, etc.... alteram, etc.... tertiam ut, etc.,

    Cic. Lael. 16, 56; cf. Caes. B. G. 1, 1; Varr. R. R. 1, 2, 26:

    sic disserunt: si quod sit in obscenitate flagitium, id aut in re esse aut in verbo: nihil esse tertium,

    Cic. Fam. 9, 22, 1; cf. id. Phil. 2, 13, 31:

    annus,

    id. Rep. 2, 37, 62:

    tertio illo anno,

    id. ib. 3, 32, 44:

    mancipia venibant Saturnalibus tertiis,

    i.e. on the third day of the Saturnalia, id. Att. 5, 20, 5:

    ab Jove tertius Ajax,

    the third in descent, greatgrandson of Jupiter, Ov. M. 13, 28:

    per tertia numina juro,

    i.e. by the infernal gods, id. Tr. 2, 53:

    regna,

    the infernal regions, id. F. 4, 584:

    tertius e nobis,

    i.e. one of us three, id. M. 14, 237:

    tertios creari (censores),

    Liv. 6, 27, 5:

    tertius dies est,

    it is two days since, Plin. Ep. 4, 27, 1:

    syllaba ab eā tertia,

    Quint. 1, 5, 30:

    diebus tertiis,

    every three days, Gell. 9, 4, 7. —
    II.
    Substt.
    A.
    tertĭae, ārum, f. (sc. partes).
    1.
    A third part:

    miscentur argento tertiae aeris Cyprii,

    Plin. 33, 9, 46, § 131; 34, 5, 11, § 20:

    cum ad tertias subsederit coctura,

    Col. 12, 20, 4; 12, 35; Plin. 21, 18, 71, § 119:

    duae tertiae partes,

    two thirds, Col. 5, 2, 11.—
    * 2.
    The third part in a play:

    Spinther secundarum, tertiarumque Pamphilus,

    Plin. 7, 12, 10, § 54. —
    B.
    Tertĭus, ii, m., and Tertĭa, ae, f., proper names. The latter in a sarcastic pun: Tertiā deductā ( after a third was deducted, or after Tertia was seduced), Cic. ap. Macr. S. 2, 2; Suet. Caes. 50.— Adv.
    A. 1.
    For the third time:

    non hercle veniam tertio,

    Ter. Eun. 3, 3, 24:

    ille iterum, ille tertio pecuniam dedit,

    Cic. Deiot. 5, 14:

    sanguis mittendus est iterum tertioque,

    Cels. 4, 4, fin.:

    cui ter proditae patriae: semel cum, etc.... iterum cum, etc.... tertio hodie, etc.,

    Liv. 23, 9, 11; tertio consules esse, Plin. Pan. 60, 5; cf. Gell. 10, 1.—
    * 2.
    In the third place, thirdly:

    haec spectans, etc.... simul, ut, etc.... tertio, ut, etc.,

    Caes. B. C. 3, 43.—
    3.
    Three times (post-class.):

    parietes tertio obducere,

    Pall. 1, 11, 2; Treb. Gall. 17. —
    B.
    tertĭum, for the third time:

    nemo est quin saepe jactans Venerium jaciat aliquando, non numquam etiam iterum ac tertium,

    Cic. Div. 2, 59, 121: veniunt iterum atque tertium, Cato ap. Charis. p. 196 P.:

    idque iterum tertiumque,

    Plin. 14, 22, 28, § 139:

    consules creati Q. Fabius Vibulanus tertium et L. Cornelius Maluginensis,

    Liv. 3, 22, 1; 6, 27, 2:

    mori consulem tertium oportuit,

    id. 3, 67, 3; Front. Aquaed. 10; cf. Gell. 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > tertiae

  • 16 Tertius

    tertĭus, a, um, num. ord. adj. [ter], the third.
    I.
    Adj.:

    vos duo eritis, atque amica tua erit tecum tertia,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 66:

    tres video sententias ferri: unam, etc.... alteram, etc.... tertiam ut, etc.,

    Cic. Lael. 16, 56; cf. Caes. B. G. 1, 1; Varr. R. R. 1, 2, 26:

    sic disserunt: si quod sit in obscenitate flagitium, id aut in re esse aut in verbo: nihil esse tertium,

    Cic. Fam. 9, 22, 1; cf. id. Phil. 2, 13, 31:

    annus,

    id. Rep. 2, 37, 62:

    tertio illo anno,

    id. ib. 3, 32, 44:

    mancipia venibant Saturnalibus tertiis,

    i.e. on the third day of the Saturnalia, id. Att. 5, 20, 5:

    ab Jove tertius Ajax,

    the third in descent, greatgrandson of Jupiter, Ov. M. 13, 28:

    per tertia numina juro,

    i.e. by the infernal gods, id. Tr. 2, 53:

    regna,

    the infernal regions, id. F. 4, 584:

    tertius e nobis,

    i.e. one of us three, id. M. 14, 237:

    tertios creari (censores),

    Liv. 6, 27, 5:

    tertius dies est,

    it is two days since, Plin. Ep. 4, 27, 1:

    syllaba ab eā tertia,

    Quint. 1, 5, 30:

    diebus tertiis,

    every three days, Gell. 9, 4, 7. —
    II.
    Substt.
    A.
    tertĭae, ārum, f. (sc. partes).
    1.
    A third part:

    miscentur argento tertiae aeris Cyprii,

    Plin. 33, 9, 46, § 131; 34, 5, 11, § 20:

    cum ad tertias subsederit coctura,

    Col. 12, 20, 4; 12, 35; Plin. 21, 18, 71, § 119:

    duae tertiae partes,

    two thirds, Col. 5, 2, 11.—
    * 2.
    The third part in a play:

    Spinther secundarum, tertiarumque Pamphilus,

    Plin. 7, 12, 10, § 54. —
    B.
    Tertĭus, ii, m., and Tertĭa, ae, f., proper names. The latter in a sarcastic pun: Tertiā deductā ( after a third was deducted, or after Tertia was seduced), Cic. ap. Macr. S. 2, 2; Suet. Caes. 50.— Adv.
    A. 1.
    For the third time:

    non hercle veniam tertio,

    Ter. Eun. 3, 3, 24:

    ille iterum, ille tertio pecuniam dedit,

    Cic. Deiot. 5, 14:

    sanguis mittendus est iterum tertioque,

    Cels. 4, 4, fin.:

    cui ter proditae patriae: semel cum, etc.... iterum cum, etc.... tertio hodie, etc.,

    Liv. 23, 9, 11; tertio consules esse, Plin. Pan. 60, 5; cf. Gell. 10, 1.—
    * 2.
    In the third place, thirdly:

    haec spectans, etc.... simul, ut, etc.... tertio, ut, etc.,

    Caes. B. C. 3, 43.—
    3.
    Three times (post-class.):

    parietes tertio obducere,

    Pall. 1, 11, 2; Treb. Gall. 17. —
    B.
    tertĭum, for the third time:

    nemo est quin saepe jactans Venerium jaciat aliquando, non numquam etiam iterum ac tertium,

    Cic. Div. 2, 59, 121: veniunt iterum atque tertium, Cato ap. Charis. p. 196 P.:

    idque iterum tertiumque,

    Plin. 14, 22, 28, § 139:

    consules creati Q. Fabius Vibulanus tertium et L. Cornelius Maluginensis,

    Liv. 3, 22, 1; 6, 27, 2:

    mori consulem tertium oportuit,

    id. 3, 67, 3; Front. Aquaed. 10; cf. Gell. 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > Tertius

  • 17 tertius

    tertĭus, a, um, num. ord. adj. [ter], the third.
    I.
    Adj.:

    vos duo eritis, atque amica tua erit tecum tertia,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 66:

    tres video sententias ferri: unam, etc.... alteram, etc.... tertiam ut, etc.,

    Cic. Lael. 16, 56; cf. Caes. B. G. 1, 1; Varr. R. R. 1, 2, 26:

    sic disserunt: si quod sit in obscenitate flagitium, id aut in re esse aut in verbo: nihil esse tertium,

    Cic. Fam. 9, 22, 1; cf. id. Phil. 2, 13, 31:

    annus,

    id. Rep. 2, 37, 62:

    tertio illo anno,

    id. ib. 3, 32, 44:

    mancipia venibant Saturnalibus tertiis,

    i.e. on the third day of the Saturnalia, id. Att. 5, 20, 5:

    ab Jove tertius Ajax,

    the third in descent, greatgrandson of Jupiter, Ov. M. 13, 28:

    per tertia numina juro,

    i.e. by the infernal gods, id. Tr. 2, 53:

    regna,

    the infernal regions, id. F. 4, 584:

    tertius e nobis,

    i.e. one of us three, id. M. 14, 237:

    tertios creari (censores),

    Liv. 6, 27, 5:

    tertius dies est,

    it is two days since, Plin. Ep. 4, 27, 1:

    syllaba ab eā tertia,

    Quint. 1, 5, 30:

    diebus tertiis,

    every three days, Gell. 9, 4, 7. —
    II.
    Substt.
    A.
    tertĭae, ārum, f. (sc. partes).
    1.
    A third part:

    miscentur argento tertiae aeris Cyprii,

    Plin. 33, 9, 46, § 131; 34, 5, 11, § 20:

    cum ad tertias subsederit coctura,

    Col. 12, 20, 4; 12, 35; Plin. 21, 18, 71, § 119:

    duae tertiae partes,

    two thirds, Col. 5, 2, 11.—
    * 2.
    The third part in a play:

    Spinther secundarum, tertiarumque Pamphilus,

    Plin. 7, 12, 10, § 54. —
    B.
    Tertĭus, ii, m., and Tertĭa, ae, f., proper names. The latter in a sarcastic pun: Tertiā deductā ( after a third was deducted, or after Tertia was seduced), Cic. ap. Macr. S. 2, 2; Suet. Caes. 50.— Adv.
    A. 1.
    For the third time:

    non hercle veniam tertio,

    Ter. Eun. 3, 3, 24:

    ille iterum, ille tertio pecuniam dedit,

    Cic. Deiot. 5, 14:

    sanguis mittendus est iterum tertioque,

    Cels. 4, 4, fin.:

    cui ter proditae patriae: semel cum, etc.... iterum cum, etc.... tertio hodie, etc.,

    Liv. 23, 9, 11; tertio consules esse, Plin. Pan. 60, 5; cf. Gell. 10, 1.—
    * 2.
    In the third place, thirdly:

    haec spectans, etc.... simul, ut, etc.... tertio, ut, etc.,

    Caes. B. C. 3, 43.—
    3.
    Three times (post-class.):

    parietes tertio obducere,

    Pall. 1, 11, 2; Treb. Gall. 17. —
    B.
    tertĭum, for the third time:

    nemo est quin saepe jactans Venerium jaciat aliquando, non numquam etiam iterum ac tertium,

    Cic. Div. 2, 59, 121: veniunt iterum atque tertium, Cato ap. Charis. p. 196 P.:

    idque iterum tertiumque,

    Plin. 14, 22, 28, § 139:

    consules creati Q. Fabius Vibulanus tertium et L. Cornelius Maluginensis,

    Liv. 3, 22, 1; 6, 27, 2:

    mori consulem tertium oportuit,

    id. 3, 67, 3; Front. Aquaed. 10; cf. Gell. 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > tertius

См. также в других словарях:

  • Jactancy — Jac tan*cy (j[a^]k tan*s[y^]), n. [L. jactantia, fr. jactans, p. pr. of jactare to throw, boast, freq. fr. jacere to throw; cf. F. jactance.] A boasting; a bragging. [Obs.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Macrocarpaea — Taxobox name = Macrocarpaea image width = 240px image caption = A single M. apparata flower regnum = Plantae divisio = Magnoliophyta classis = Magnoliopsida ordo = Gentianales familia = Gentianaceae tribus = Helieae genus = Macrocarpaea genus… …   Wikipedia

  • Ingelmarius — was a Norman knight of humble origins who served Roger I, the count of Sicily. In reward for his good service to Roger, Ingelmarius was given the hand of the widow of Roger s nephew Serlo II of Hauteville, the lady Altruda of Boiano. In addition… …   Wikipedia

  • iactant — IACTÁNT, Ă, iactanţi, te, adj. (Rar) Înfumurat, îngâmfat. – Din lat. jactans, ntis. Trimis de gall, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  iactánt adj. m. (sil. iac ), pl. iactánţi; f. sg. iactántă, pl …   Dicționar Român

  • ՊՈՌՈՏ — ( ) NBH 2 0659 Chronological Sequence: Unknown date, 10c, 13c ա. ՊՈՌՈՏ ՊՈՌՈՏԱԽՕՍ ՊՈՌՈՏՈՂ. κομπώδης, κομπήγορος jactabundus, jactans se. Խոշոր եւ յոխորտ. խրոխտապանծ. մեծաբան, (խօսք, եւ խօսօղ). *Բանք պոռոտք զքաջ իմաստունն ոչ երկեցուցանեն. Պիտառ.:… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՊՈՌՈՏԱԽՕՍ — ( ) NBH 2 0659 Chronological Sequence: Unknown date, 10c, 13c ա. ՊՈՌՈՏ ՊՈՌՈՏԱԽՕՍ ՊՈՌՈՏՈՂ. κομπώδης, κομπήγορος jactabundus, jactans se. Խոշոր եւ յոխորտ. խրոխտապանծ. մեծաբան, (խօսք, եւ խօսօղ). *Բանք պոռոտք զքաջ իմաստունն ոչ երկեցուցանեն. Պիտառ.:… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՊՈՌՈՏՈՂ — ( ) NBH 2 0659 Chronological Sequence: Unknown date, 10c, 13c ա. ՊՈՌՈՏ ՊՈՌՈՏԱԽՕՍ ՊՈՌՈՏՈՂ. κομπώδης, κομπήγορος jactabundus, jactans se. Խոշոր եւ յոխորտ. խրոխտապանծ. մեծաբան, (խօսք, եւ խօսօղ). *Բանք պոռոտք զքաջ իմաստունն ոչ երկեցուցանեն. Պիտառ.:… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՍՆԱՊԱՐԾ — (ի, ից.) NBH 2 0724 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 8c, 10c, 12c ա. κεναυχής vana jactans ὐπερήφανος superbus. կամ ըստ սուրբ գրոց ՝ κενόδοξος inanis gloriae cupidus. Որ ʼի զուր կամ ʼի սնոտիս պարծի. սնափառ. ամբարտաւան.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • Lob — 1. Auf Lob warten, heisst, es annehmen. 2. Besser kein Lob als kaltes Lob. Engl.: Faint praise is disparagement. (Bohn II, 59.) 3. Besser Lob verdienen als Lob erhalten. It.: Cerca più tosto d esser lodevoie che lodato. (Pazzaglia, 201, 14.) 4.… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Selbst — 1. Biss dir selbs erlich. – Franck, I, 158a. 2. Der ihm selbst wohlgefällt, misfällt andern. – Seybold, 312. 3. Der sein selbs ist, ist des teuffels knecht. – Franck, I, 125b; Gruter, I, 47; Lehmann, 202, 14; Petri, II, 105. 4. Ein jeder denkt… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Werfen — 1. Einer wirfft mit Koth, der andere mit Russ. – Lehmann, 699, 8. Von zweien, die sich schelten. 2. Man wirft oft einen mit dem Bratspiess, der den Braten nicht gegessen. 3. Viel werfen bringt allerlei Würfel. – Eiselein, 652; Simrock, 11929. Lat …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»