Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

pompously

  • 1 glōriōsē

        glōriōsē adv. with comp. and sup.    [gloriosus], gloriously, magnificently: triumphare: alqd gloriosissime conficere.— Boastfully, vauntingly, pompously: exorsus es: mentiri: de me ipso gloriosius praedicare.
    * * *
    gloriosius, gloriosissime ADV
    gloriously, magnificently; pompously, boastfully

    Latin-English dictionary > glōriōsē

  • 2 (īnflātē)

       (īnflātē) adv.    [1 inflatus].—Only comp, haughtily, proudly, pompously: inflatius commemorare, Cs.: haec perscribebat, with exaggeration, Cs.

    Latin-English dictionary > (īnflātē)

  • 3 māgnificē

        māgnificē adv. with comp. māgnificentius, and sup. māgnificentissimē    [magnificus], nobly, magnificently, generously, grandly, sumptuously, richly, splendidly, excellently: te tractare, T.: convivium apparat: vincere, gloriously: magnificentius restitutum (templum): consulatum magnificentissime gerere.— Pompously, proudly, haughtily, boastfully: alqd dicere, T.: loqui, L.: iactare se.
    * * *
    magnificentius, magnificentissime ADV
    splendidly, in fine/lordly manner/language; superbly; proudly/boastfully

    Latin-English dictionary > māgnificē

  • 4 gloriosus

    glōrĭōsus, a, um, adj. [gloria].
    I.
    (Acc. to gloria, I.) Full of glory, glorious, famous, renowned (syn.:

    illustris, praeclarus, magnificus): de clarorum hominum factis illustribus et gloriosis satis hoc loco dictum,

    Cic. Fin. 1, 11, 37:

    quae si in privatis gloriosa sunt,

    id. Deiot. 14, 40:

    magnificum illud Romanisque hominibus gloriosum, ut Graecis de philosophia libris non egeant,

    id. Div. 2, 2, 5:

    in illa fuga, nobis gloriosa,

    id. ib. 1, 28, 59:

    mors,

    id. ib. 1, 24, 51:

    consilia,

    id. Att. 8, 12, 5:

    illa,

    Vell. 2, 49, 4:

    princeps,

    Suet. Calig. 8:

    gloriosissimae victoriae,

    id. Tib. 52; cf.:

    dies gloriosissimus,

    Tac. H. 5, 17:

    quod ipsi Agamemnoni fuit honestum, habere, etc.... mihi vero gloriosum, te juvenem consulem florere laudibus,

    Cic. Fam. 9, 14, 2; cf.:

    bene de re publica mereri, gloriosum est,

    id. Phil. 1, 14, 33:

    quod quaesitur gloriosum an indecorum sit,

    Sall. H. 4, 61, 1 Dietsch:

    in saecula,

    Vulg. Dan. 3, 56.—
    II.
    Vainglorious, boasting, bragging, haughty, conceited, ostentatious (syn.: jactans, arrogans, superbus, insolens, vanus, ostentator).
    A.
    In gen.:

    vos nequam et gloriosae,

    Plaut. Truc. 1, 2, 55:

    (vir) mendax et gloriosus,

    id. Curc. 4, 1, 10; 5, 2, 34; id. Ps. 3, 2, 5:

    ubi illa magnifica et gloriosa ostentatio civitatis?

    Cic. Fl. 22, 52:

    praepotens et gloriosa philosophia,

    id. de Or. 1, 43, 193:

    epistolae jactantes et gloriosae,

    Plin. Ep. 3, 9, 13:

    pavo, gloriosum animal,

    Plin. 10, 20, 22, § 44:

    esse gloriosi animi,

    eager for glory, Suet. Claud. 1:

    miles,

    Ter. Eun. prol. 31; 38; cf.

    B. infra: vir,

    a braggart, Vulg. Prov. 25, 14.—
    B.
    Esp.: Miles gloriosus, the title of a comedy of Plautus. To this refers:

    deforme est, de se ipsum praedicare, falsa praesertim, et cum irrisione audientium imitari Militem gloriosum,

    Cic. Off. 1, 38, 137; and:

    milites,

    id. Lael. 26, 98.—Hence, adv.: glōrĭōse.
    1.
    (Acc. to I.) Gloriously: res magnas manu gerere, Naev. ap. Gell. 6, 8, 5:

    triumphare,

    Cic. Fam. 2, 12, 3; Vulg. Exod. 15, 1.— Comp.:

    quia relicua gloriosius retinebat,

    Sall. H. 1, 55 Dietsch. — Sup.:

    quod per ipsos confici potuit, gloriosissime et magnificentissime confecerunt,

    Cic. Att. 14, 4, 2.—
    2.
    (Acc. to II.) Boastfully, vauntingly, pompously:

    exorsus es non gloriose magis a veritate quam, etc.,

    Cic. de Or. 2, 8, 31:

    mentiri,

    id. Mil. 27, 72; cf.

    proloqui,

    Plaut. Stich. 2, 1, 4: amiciri, id. Pers. 2, 5, 6:

    amicitiam ostentare,

    Sall. H. 4, 61, 8 Dietsch.

    Lewis & Short latin dictionary > gloriosus

  • 5 inflo

    in-flo, āvi, ātum, 1, v. a., to blow into or upon any thing, to inflate.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    age, jam infla buccas,

    Plaut. Stich. 5, 5, 26:

    ex ore in os palumbi inflare aquam,

    Cato, R. R. 90:

    tumidoque inflatur carbasus Austro,

    is swelled, Verg. A. 3, 357:

    merito quin illis Juppiter ambas Iratus buccas inflet,

    should in a rage puff up both his cheeks, Hor. S. 1, 1, 21:

    inflant (corpus) omnia fere legumina,

    make flatulent, Cels. 2, 26.—
    B.
    In partic., to play upon a wind instrument:

    inflare cavas cicutas,

    Lucr. 5, 1383:

    calamos leves,

    Verg. E. 5, 2.— Absol., to blow:

    simul inflavit tibicen, a perito carmen agnoscitur,

    Cic. Ac. 2, 27, 86.— With cognate acc.:

    sonum,

    Cic. de Or. 3, 60, 225. —
    II.
    Trop., to puff up, inflate:

    spe falsa animos,

    Cic. Pis. 36, 89:

    regis spem (with erigere animos),

    Liv. 35, 42, 5:

    animos ad intolerabilem superbiam,

    id. 45, 31, 31; 37, 26, 4:

    purpuratis solita vanitate spem ejus inflantibus,

    Curt. 3, 2, 10; 5, 10, 3:

    crescentem tumidis infla sermonibus utrem,

    Hor. S. 2, 5, 98:

    ipse erit glorià inflandus,

    Quint. 11, 1 med.Absol., of speech:

    Antipater paulo inflavit vehementius,

    blew a little too hard, Cic. Leg. 1, 2, 6.—Of music:

    illi qui fecerunt modos, a quibus aliquid extenuatur, inflatur, variatur,

    id. de Or. 3, 26, 102 fin.:

    et ea (medicamenta) quae ob caritatem emendi mulo inedicorum cupiditas inflaverat,

    puffed, bepraised, Veg. Vet. 4, 7, 4.— Hence, inflātus, a, um, P. a., blown into, filled with blowing.
    A.
    Lit.:

    si tibiae inflatae non referant sonum,

    Cic. Brut. 51, 192:

    bucina cecinit jussos inflata receptus,

    Ov. M. 1, 340:

    nolo verba inflata et quasi anhelata gravius exire,

    with a too great expenditure of breath, Cic. de Or. 3, 11, 40.—
    2.
    Transf., swelled up, swollen, puffed up:

    serpens inflato collo,

    Cic. Vatin. 2, 4:

    bucca inflatior,

    Suet. Rhet. 5:

    inflatum hesterno venas Iaccho,

    Verg. E. 6, 15:

    Volturnus amnis inflatus aquis,

    swollen, enlarged, Liv. 23, 19, 4:

    amnes,

    id. 40, 33, 2:

    capilli,

    hanging loose, dishevelled, Ov. A. A. 3, 145:

    inflata rore non Achaico turba,

    Verg. Cat. 7, 2. — Comp.:

    vestis inflatior,

    Tert. Pall. 4 med.
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., puffed up, inflated, haughty, proud:

    quibus illi rebus elati et inflati non continebantur,

    Cic. Agr. 2, 35, 97:

    inflatus et tumens animus,

    id. Tusc. 3, 9, 19:

    inflata spe atque animis,

    id. Mur. 15, 33:

    promissis,

    id. ib. 24, 49:

    laetitia atque insolentia,

    id. Phil. 14, 6, 15:

    jactatione,

    Liv. 29, 37, 9:

    assensionibus,

    id. 24, 6, 8:

    estne quisquam tanto inflatus errore,

    Cic. Ac. 2, 36, 116:

    opinionibus,

    id. Off. 1, 26, 91:

    his opinionibus animus,

    Liv. 6, 11, 6, 6, 18, 5:

    vana spe,

    id. 35, 49, 4:

    vano nuntio,

    id. 24, 32, 3:

    successu tantae rei,

    id. 37, 12, 4:

    legionum numero,

    Vell. 2, 80, 2:

    superbus et inflatus,

    Juv. 8, 72:

    elatus inflatusque,

    Suet. Ner. 37.— Comp.:

    juvenis inflatior,

    Liv. 39, 53, 8.—
    2.
    In partic., of style, inflated, turgid:

    Attici pressi et integri, Asiani inflati et inanes,

    Quint. 12, 10, 16:

    inflatus et tumidus,

    Tac. Or. 18:

    Callimachus,

    Prop. 2, 34 (3, 32), 32; Suet. Rhet. 2.— Hence, adv.: inflātē, only in comp., haughtily, proudly, pompously:

    aliquid latius atque inflatius perscribere,

    Caes. B. C. 2, 17, 3:

    inflatius commemorare,

    id. ib. 2, 39, 4:

    inflatius multo, quam res erat gesta, fama percrebuerat,

    id. ib. 3, 79, 4:

    fabulari inflatius,

    Amm. 22, 16, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > inflo

  • 6 magnificus

    magnĭfĭcus, a, um, adj. ( comp. magnificentior; sup. magnificentissimus; v. in the foll.; old form of comp. magnificior, acc. to Fest. p. 154 Müll., and sup. magnificissimus, acc. to Fest. p. 151; so in the adv. magnificissime, Att. ap. Prisc. p. 603 P.) [magnus-facio], great in deeds or in sentiment, noble, distinguished, eminent, august, great in soul, high-minded (cf. splendidus).
    I.
    Lit.
    A.
    In a good sense (class.):

    vir factis magnificus,

    Liv. 1, 10:

    Rhodiorum civitas magna atque magnifica,

    great, glorious, Sall. C. 51:

    animus excelsus magnificusque,

    Cic. Off. 1, 23, 79:

    cives in suppliciis deorum magnifici, domi parci,

    magnificent, splendid, grand, fond of splendor, Sall. C. 9:

    elegans, non magnificus,

    fond of show, Nep. Att. 13; Suet. Ner. 30:

    magnificus in publicum,

    Plin. Pan. 51, 3; Vell. 2, 130.—
    B.
    In a bad sense, bragging, boastful (ante-class.):

    cum magnifico milite, urbis verbis qui inermus capit,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 42; id. As. 2, 2, 84.—
    II.
    Transf., of inanim. and abstr. things, splendid, rich, fine, costly, sumptuous, magnificent, etc. (class.):

    magnificae villae,

    Cic. Leg. 2, 1, 2:

    oppidum,

    Plin. 6, 19, 22, § 67:

    apparatus,

    Cic. Off. 1, 8, 25:

    ornatus,

    id. Verr. 2, 1, 22, § 58:

    funera,

    Caes. B. G. 6, 18:

    funus,

    Curt. 4, 8, 8:

    venationes,

    Cic. Fam. 7, 1, 3:

    nomen,

    Tac. H. 4, 15:

    res gestae,

    Liv. 26, 2, 1.—Of speech, of high strain, lofly, sublime:

    genus dicendi magnificum atque praeclarum,

    Cic. de Or. 2, 21, 89:

    oratio,

    Plin. 35, 4, 9, § 26; cf. in the comp.:

    magnificentius dicendi genus et ornatius,

    Cic. Brut. 32, 123.—In a bad sense, boastful, bragging:

    verba,

    Ter. Eun. 4, 6, 3:

    litterae,

    Suet. Calig. 44.— Sup.:

    Crassus magnificentissimā aedilitate functus,

    Cic. Off. 2, 16.—Of medicaments, valuable, useful, admirable, Plin. 19, 3, 15, § 38.—Hence, adv., in two forms: magnĭfĭcē and (postAug.) magnĭfĭcenter, nobly, magnificently, generously, grandly, sumptuously, richly, splendidly, excellently:

    magnifice conscreabor,

    Plaut. Pers. 2, 5, 7:

    cesso magnifice patriceque,

    id. Cas. 3, 6, 7:

    magnifice laudare,

    Cic. Brut. 73, 254:

    ornare convivium,

    id. Quint. 30, 93:

    comparare convivi um,

    id. Verr. 2, 1, 26, § 65:

    vivere,

    id. Off. 1, 26, 65:

    vincere,

    splendidly, gloriously, id. Cat. 2, 1, 1:

    radicula ex melle prodest magnifice ad tussim,

    admirably, excellently, Plin. 24, 11, 58, § 96; 30, 14, 47, § 139.—In a bad sense, pompously, proudly, haughtily, boastfully: se jactare. Auct. Her. 4, 21, 29:

    incedere,

    Liv. 2, 6.—In the form magnificenter:

    oppidum magnificenter aedificatum et eleganter,

    Vitr. 1, 6.— Comp.:

    magnificentius et dicere et sentire,

    grandly, loftily, Cic. Or. 34, 119.— Sup.:

    consulatum magnificentissime gerere,

    Cic. Fam. 4, 7, 2:

    gloriosissime et magnificentissime aliquid conficere,

    id. Att. 14, 4, 2: jactare se, 2, 21, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > magnificus

  • 7 pompalis

    pompālis, e, adj. [pompa], showy, pompous, splendid (post-class.):

    vultus,

    Capitol. Gord. 6.— Adv.: pompālĭter, splendidly, pompously, etc.: ornatus, Treb. Gallien. 8 (al. pompabiliter).

    Lewis & Short latin dictionary > pompalis

  • 8 pompatice

    pompātĭcus, a, um, adj. [pompa], showy, pompous, splendid (post-class.):

    femina,

    Tert. Cult. Fem. 9:

    genus vehiculi, for state occasions,

    Isid. 20, 12, 3.—Hence, adv.: pompātĭcē, with display, pompously, Vulg. Amos, 6, 1;

    Jul. Vict. Rhet. 10, p. 233: favor,

    App. M. 10, p. 253, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > pompatice

  • 9 pompaticus

    pompātĭcus, a, um, adj. [pompa], showy, pompous, splendid (post-class.):

    femina,

    Tert. Cult. Fem. 9:

    genus vehiculi, for state occasions,

    Isid. 20, 12, 3.—Hence, adv.: pompātĭcē, with display, pompously, Vulg. Amos, 6, 1;

    Jul. Vict. Rhet. 10, p. 233: favor,

    App. M. 10, p. 253, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > pompaticus

  • 10 pompose

    pompōsus, a, um, adj. [pompa], pompous, stately, solemn (post-class.):

    incessus,

    i.e. dignified, slow, Sid. Ep. 4, 9; Ven. Fort. Carm. 3, 23, 7.—
    II.
    Rich, Cael. Aur. Acut. 2, 34, 182; id. Tard. 5, 10, 92: poëmata, Ven. Carm. 3, 23, 7.— Adv.: pompōsē, pompously, etc.:

    scribere,

    Sid. Ep. 9, 9 med.

    Lewis & Short latin dictionary > pompose

  • 11 pomposus

    pompōsus, a, um, adj. [pompa], pompous, stately, solemn (post-class.):

    incessus,

    i.e. dignified, slow, Sid. Ep. 4, 9; Ven. Fort. Carm. 3, 23, 7.—
    II.
    Rich, Cael. Aur. Acut. 2, 34, 182; id. Tard. 5, 10, 92: poëmata, Ven. Carm. 3, 23, 7.— Adv.: pompōsē, pompously, etc.:

    scribere,

    Sid. Ep. 9, 9 med.

    Lewis & Short latin dictionary > pomposus

  • 12 tumidus

    tŭmĭdus, a, um, adj. [tumeo], swollen, swelling, rising high, protuberant, tumid (class.).
    I.
    Lit.:

    membrum tumidum ac turgidum,

    Cic. Tusc. 3, 9, 19:

    serpens inflato collo, tumidis cervicibus,

    id. Vatin. 2, 4:

    Python,

    Ov. M. 1, 460:

    Echidnae,

    id. ib. 10, 313:

    venter,

    id. Am. 2, 14, 15:

    papillae,

    id. R. Am. 338:

    virginitas,

    i. e. with swelling breasts, Stat. Th. 2, 204:

    mare,

    Verg. A. 8, 671:

    aequor,

    id. ib. 3, 157; Ov. M. 14, 544:

    fluctus,

    id. ib. 11, 480:

    Nilus,

    Hor. C. 3, 3, 48:

    vela,

    id. Ep. 2, 2, 201:

    montes,

    Ov. Am. 2, 16, 51:

    terrae Germaniae,

    Tac. A. 2, 23 Ritter; cf.

    Nipperd. ad loc. (Halm, umidis): crudi tumidique lavemur,

    i. e. swollen, stuffed with food, Hor. Ep. 1, 6, 61.— Comp.:

    oculi,

    Cels. 2, 6:

    humus,

    Col. 4, 1, 3.—
    II.
    Trop.
    A.
    Swollen or swelling with passionate excitement; excited, incensed, enraged, exasperated; puffed up, elated, haughty, arrogant; restless, violent, ready to break out (mostly poet.; not in Cic.);

    with anger: tumida ex irā tum corda residunt,

    Verg. A. 6, 407:

    ōs,

    Hor. A. P. 94:

    es tumidus genitoris imagine falsi,

    Ov. M. 1, 754.—With pride, Ov. M. 8, 396; 8, 495; Hor. S. 1, 7, 7:

    sermo,

    id. ib. 2, 5, 98:

    minae,

    id. C. 4, 3, 8:

    cum tumidum est cor,

    i. e. swells with ambition, Hor. S. 2, 3, 213:

    tumidi minantur,

    swelling with rage, Stat. Achill. 1, 155:

    ingenia genti tumida,

    Just. 41, 3, 7:

    tumidae gentium inflataeque cervices,

    Flor. 4, 12, 2:

    quem tumidum ac sui jactantem et ambitiosum institorem eloquentiae videat,

    Quint. 11, 1, 50.— Sup.:

    (Alexander) tumidissimum animal,

    most arrogant, Sen. Ben. 2, 16, 2:

    Eridani tumidissimus accola Celtae,

    most seditious, Sil. 11, 25.—
    B.
    Of style, etc.
    1.
    Of the orator himself, bombastic, pompous:

    fiunt pro grandibus tumidi,

    Quint. 10, 2, 16:

    quem (Ciceronem) et suorum homines temporum incessere audebant ut tumidiorem, ut Asianum et redundantem,

    id. 12, 10, 12.—
    2.
    Of speech, inflated, turgid, tumid, bombastic:

    non negaverim et totam Asiae regionem inaniora parere ingenia et nostrorum tumidiorem sermonem esse,

    Liv. 45, 23, 16:

    quod alibi magnificum, tumidum alibi,

    Quint. 8, 3, 18:

    visus es mihi in scriptis meis annotasse quaedam ut tumida, quae ego sublimia arbitrabar,

    Plin. Ep. 9, 26, 5; 7, 12, 4; Quint. 8, 3, 13; 8, 3, 56; 2, 5, 10:

    sufflati atque tumidi,

    Gell. 7, 14, 5.— Comp.:

    tumidior sermo,

    Liv. 45, 23, 16:

    ut tibi tumidius videretur, quod est sonantius et elatius,

    Plin. Ep. 7, 12, 4:

    fuisset tumidius, si, etc.,

    Quint. 11, 1, 28.—
    III.
    Act., puffing up, causing to swell:

    tumidoque inflatur carbasus Austro,

    Verg. A. 3, 357 Forbig. ad loc.:

    nec tumidos causabitur Euros,

    Ov. Am. 1, 9, 13.— Trop.:

    Qui nunc in tumidum jactando venit honorem,

    Prop. 2, 24, 31 (3, 16, 15) Paley ad loc.—Hence, adv.: tŭmĭdē (acc. to II. A.), haughtily, pompously:

    tumidissime dixit Murrhedius,

    Sen. Contr. 4, 25 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > tumidus

См. также в других словарях:

  • pompously — pompous ► ADJECTIVE ▪ affectedly grand, solemn, or self important. DERIVATIVES pomposity noun pompously adverb …   English terms dictionary

  • pompously — adverb in a pompous manner (Freq. 2) he pompously described his achievements • Derived from adjective: ↑pompous …   Useful english dictionary

  • pompously — adverb see pompous …   New Collegiate Dictionary

  • pompously — See pomposity. * * * …   Universalium

  • pompously — adverb in a pompous manner …   Wiktionary

  • pompously — (Roget s IV) modif. Syn. pretentiously, conceitedly, boastfully, snobbishly, imperiously, insolently, autocratically, disdainfully, magisterially, overbearingly, proudly, ostentatiously, bombastically, theatrically, spectacularly, flamboyantly,… …   English dictionary for students

  • pompously — pÉ‘mpÉ™slɪ / pÉ’m adv. arrogantly, with conceit; haughtily, proudly …   English contemporary dictionary

  • pompously — pomp·ous·ly …   English syllables

  • pompously — See: pompous …   English dictionary

  • pompous — pompously, adv. /pom peuhs/, adj. 1. characterized by an ostentatious display of dignity or importance: a pompous minor official. 2. ostentatiously lofty or high flown: a pompous speech. 3. characterized by pomp, stately splendor, or magnificence …   Universalium

  • Bloviate — To bloviate means to speak pompously and excessively, or to expound ridiculously. A colloquial verb coined in the United States, it is commonly used with contempt to describe the behavior of politicians, academics, pundits or media experts,… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»