irrētĭo

* * *

* * *

    Irretio, irretis, pen. prod. irretiui, irretitum, irretire. Cic. Tirer et envelopper en ses rets ou laqs, Enfiler.

\

    Irretire illecebris. Cic. Attraire et allicher.

irrētĭo ( inr-), īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [1. in-rete], to catch in a net, to ensnare, entangle (syn.: illaqueo, implico; class.).

Lit.:

quid ad illum, qui te captare vult, utrum tacentem irretiat te, an loquentem?

Cic. Ac. 2, 29, 94:

solum pluribus radicibus impeditum, et quasi irretitum,

Col. 3, 11, 2. —

Transf., to embarrass, hinder (late Lat.):

festinandi studio aliis irretientibus alios,

Amm. 19, 8, 3.—

Trop., to catch, entangle, ensnare: si laqueis, manicis, pedicis mens irretita est, Lucil. ap. Non. 350, 25:

se erratis,

Cic. Tusc. 5, 21, 62:

aliquem corruptelarum illecebris,

id. Cat. 1, 6, 13:

homines judiciis iniquissimis,

id. Vatin. 5, 12:

cantiunculis irretitus,

id. Fin. 5, 18, 49:

Stoici disputationum suarum atque interrogationum laqueis te irretitum tenerent,

id. de Or. 1, 10:

loquacitas interrogationibus irretita,

id. Vatin. 1, 2:

aliquem sermonibus,

Vulg. Isa. 8, 15:

calumniis,

Amm. 15, 5, 32.

1) ловить (словно) сетью (aliquem C, Amm и aliquid AG); запутывать ( se erratis C)

2) пронизать густой сетью, скреплять ( solum pluribus radicibus irretitum Col)

ir-rētio, īvī, ītum, īre (in u. *retio v. rete), wie im Netze fangen, verstricken, I) eig. u. bildl.: a) eig.: alqm, Cic. poët. u.a.: naves quasi irr., Gell. – b) bildl.: se erratis, Cic.: alqm illecebris corruptelarum, Cic.: coniugalibus vinculis irretiti sunt, Augustin. de civ. dei 1, 9, 2. p. 16, 1 D.² – II) übtr., wie mit einem Netze überziehen, solum (von den Wurzeln des Weinstocks), Colum.: frons irretita capistro, Calp.

irrētĭo ( inr-), īvi or ĭi, ītum, 4, v. a. [1. in-rete], to catch in a net, to ensnare, entangle (syn.: illaqueo, implico; class.).

Lit.:

quid ad illum, qui te captare vult, utrum tacentem irretiat te, an loquentem?

Cic. Ac. 2, 29, 94:

solum pluribus radicibus impeditum, et quasi irretitum,

Col. 3, 11, 2. —

Transf., to embarrass, hinder (late Lat.):

festinandi studio aliis irretientibus alios,

Amm. 19, 8, 3.—

Trop., to catch, entangle, ensnare: si laqueis, manicis, pedicis mens irretita est, Lucil. ap. Non. 350, 25:

se erratis,

Cic. Tusc. 5, 21, 62:

aliquem corruptelarum illecebris,

id. Cat. 1, 6, 13:

homines judiciis iniquissimis,

id. Vatin. 5, 12:

cantiunculis irretitus,

id. Fin. 5, 18, 49:

Stoici disputationum suarum atque interrogationum laqueis te irretitum tenerent,

id. de Or. 1, 10:

loquacitas interrogationibus irretita,

id. Vatin. 1, 2:

aliquem sermonibus,

Vulg. Isa. 8, 15:

calumniis,

Amm. 15, 5, 32.

illăquĕo ( inl-), āvi, ātum, 1, v. a. [inlaqueo], to ensnare, take in a snare (cf.: irretio, illigo, implico).

Lit.:

volucres,

Prud. Cath. 3, 41.—

Trop., to entrap, entangle (very rare): cur illaquetur hic? Pac. ap. Non. 470, 7 (Trag. Rel. p. 85 Rib.):

munera navium Saevos illaqueant duces,

Hor. C. 3, 16, 16: illaqueatus jam omnium legum periculis, irretitus odio bonorum omnium, Auct. Harusp. Resp. 4, 7; cf. the preced. art.

illĭgo ( inl-), āvi, ātum, 1 (in tmesi:

inque ligatus,

Verg. A. 10, 794), v. a. [in-ligo], to bind on, tie on, to fasten, attach (class.).

Lit.

In gen.:

emblemata ita scite in aureis poculis illigabat, ut, etc.,

Cic. Verr. 2, 4, 24, § 54:

litterae in jaculo illigatae,

Caes. B. G. 5, 45, 4:

in eo (corpore) influente atque effluente animi divini ambitus illigabant,

Cic. Univ. 13: cum Archimedes lunae, solis, quinque errantium motus in sphaeram illigavit, attached or added to the celestial globe, id. Tusc. 1, 25, 63:

in currus distentum illigat Metium,

Liv. 1, 28, 10:

juvencis illigata aratra,

Hor. Epod. 1, 25:

tauris juga,

id. ib. 3, 11:

dolia aedibus,

Dig. 33, 7, 27:

illigata tigna tenere,

Caes. B. G. 4, 17, 7:

manibus post tergum illigatis,

Liv. 5, 27, 9:

faciem laxis vesicis illigant,

Plin. 33, 7, 40, § 122:

fel cum elaterio umbilico,

id. 28, 14, 58, § 203.—

In partic., with the idea of hinderance to free motion predominating, to fetter, encumber, entangle, impede ( poet. and in post-Aug. prose; syn.: illaqueo, irretio, implico;

impedio): inutilis inque ligatus Cedebat clipeoque inimicum hastile trahebat,

Verg. A. 10 794:

se impeditis locis,

Tac. A. 13, 40:

volucres viscatis illigatae viminibus,

Petr. 109:

illigatus praedā,

Tac. A. 3, 21:

aliquem veneno,

id. ib. 6, 32.—

Trop.

In gen., to attach, connect, bind:

(paeon) quam commodissime putatur in solutam orationem illigari,

Cic. Or. 64, 215: orationis genus, in quo [p. 886] omnes verborum illigantur lepores, id. ib. 27, 76:

sententiam verbis,

id. de Or. 3, 44, 175:

sermonibus ejusmodi personas tam graves illigare,

id. Ac. 2, 2, 6:

non iis condicionibus illigabitur pax, ut movere bellum possit,

Liv. 33, 12, 13; 36, 11, 2.—

In partic. (acc. to I. B.), to bind, in a good or bad sense; to oblige, to hold bound; to fetter, encumber, entangle, impede:

magnis et multis pignoribus M. Lepidum res publica illigatum tenet,

Cic. Phil. 13, 4, 8:

familiari amicitia illigati Philippo erant,

Liv. 32, 22, 11:

nos praeceptis illigaverunt,

Quint. 5, 13, 60:

ut sociali foedere se cum Romanis non illigarent,

Liv. 45, 25, 9; 41, 24, 15:

illigari bello,

id. 32, 21, 11:

angustis et concisis disputationibus illigati,

Cic. de Or. 2, 14, 61:

aliquem conscientiā,

Tac. A. 15, 51:

vix illigatum te triformi Pegasus expediet Chimaera,

Hor. C. 1, 27, 23.

impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:

inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,

Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).

Lit. (rare):

impediunt teneros vincula nulla pedes,

Ov. F. 1, 410; cf.:

et illis crura quoque impediit,

id. M. 12, 392:

ipsus illic sese jam impedivit in plagas,

Plaut. Mil. 4, 9, 11:

in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,

Phaedr. 1, 12, 10:

impedita cassibus dama,

Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—

Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):

narrare parantem Impedit amplexu,

Ov. M. 2, 433:

nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,

Hor. C. 1, 4, 9:

crines (vitta),

Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:

cornua sertis,

id. M. 2, 868:

remos (hederae),

id. ib. 3, 664:

medium crus pellibus,

Hor. S. 1, 6, 27:

equos frenis,

to bridle, Ov. F. 2, 736:

ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,

surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:

orbes orbibus,

id. ib. 5, 585:

plana novo munimenti genere (with saepire),

Curt. 6, 5; cf.:

Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,

rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—

Trop.

To entangle, embarrass (class.):

impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,

Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:

sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,

Cic. Rab. Post. 9, 24:

ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

id. Verr. 2, 2, 18, § 44:

qui me et se hisce impedivit nuptiis,

Ter. Phorm. 2, 4, 2:

dum alios servat, se impedivit interim,

Plaut. Rud. prol. 37:

tot me impediunt curae,

Ter. And. 1, 5, 25:

mentem dolore,

Cic. Cael. 24, 60.—

Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.

With the simple acc.:

me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,

Cic. Fam. 9, 19, 2:

suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,

id. Off. 1, 9, 28; cf.:

aetate et morbo impeditus,

id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:

ne forte qua re impediar atque alliger,

Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:

or abstr. objects: sinistra impedita,

Caes. B. G. 1, 25, 3:

mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,

Cic. Fam. 7, 5, 1:

iter,

id. Lael. 20, 75:

navigationem (Corus),

Caes. B. G. 5, 7, 3:

magnas utilitates amicorum,

Cic. Lael. 20, 75:

res magnas,

id. ib.; cf.:

belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,

id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;

quanto magis animi morbis impediri necesse est?

id. Fin. 1, 18, 59.—

With ab or in aliqua re or the simple abl.:

sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,

Cic. Balb. 20, 47; cf.:

ab delectatione omni negotiis impedimur,

id. Mur. 19, 39; so,

aliquem a suo munere,

id. Rep. 5, 3:

aliquem ab opere,

Plin. 10, 63, 83, § 180:

aliquem a vero bonoque,

Sall. J. 30, 2:

non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,

Caes. B. G. 1, 36, 2:

quem dignitas fugā impediverat,

Tac. A. 1, 39.—

With ne, quin, quominus. —With ne:

id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,

Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:

ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,

Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:

nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,

Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:

quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,

id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—

With inf.:

quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,

Cic. Off. 2, 2, 8:

me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,

id. de Or. 1, 35, 163:

ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,

Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—

With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—

Absol.:

omnia removentur, quae obstant et impediunt,

Cic. Ac. 2, 7, 19:

ut omnia quae impediant, vincat intentio,

Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:

de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,

Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.

Of persons:

neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,

Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:

impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,

Caes. B. G. 3, 19, 2:

agmen,

Liv. 43, 23, 1:

itinere impediti,

Caes. B. C. 3, 75, 3:

nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,

i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;

2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,

Cic. Sest. 45, 97:

viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?

Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin. —

Of inanim. and abstr. things:

hostem impedito atque iniquo loco tenetis,

difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:

silvae,

id. ib. 5, 21, 3:

saltus impeditos gravis armis miles timere potest,

Liv. 9, 19, 16:

vineae nexu traducum,

Tac. H. 2, 25:

navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,

troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:

impedito animo,

i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:

omnium impeditis animis,

Caes. B. G. 5, 7, 5:

tempora rei publicae,

Cic. Pis. 1, 3:

dies tristi omine infames et impediti,

Gell. 4, 9, 5:

disceptatio,

Liv. 37, 54, 7:

oratio fit longa et impedita,

Quint. 8, 6, 42:

bellum (with arduum),

Tac. A. 4, 46:

cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,

Caes. B. G. 2, 28, 1:

tu rem impeditam et perditam restituas,

intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:

longius impeditioribus locis secuti,

Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,

saltus artior et impeditior,

Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:

silvae undique impeditissimae,

i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:

itinera,

Caes. B. C. 3, 77, 2:

quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?

exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54.

implĭco ( inpl-), āvi, ātum, or (twice in Cic., and freq. since the Aug. per.) ŭi, ĭtum (v. Neue, Formenl. 2, 550 sq.), 1, v. a. [in-plico, to fold into; hence], to infold, involve, entangle, entwine, inwrap, envelop, encircle, embrace, clasp, grasp (freq. and class.; cf.: irretio, impedio).

Lit.:

involvulus in pampini folio se,

Plaut. Cist. 4, 2, 64:

ut tenax hedera huc et illuc Arborem implicat errans,

Cat. 61, 35; cf. id. ib. 107 sq.:

et nunc huc inde huc incertos implicat orbes,

Verg. A. 12, 743:

dextrae se parvus Iulus Implicuit,

id. ib. 2, 724; cf.:

implicuit materno bracchia collo,

Ov. M. 1, 762:

implicuitque suos circum mea colla lacertos,

id. Am. 2, 18, 9:

implicuitque comam laevā,

grasped, Verg. A. 2, 552:

sertis comas,

Tib. 3, 6, 64:

crinem auro,

Verg. A. 4, 148:

frondenti tempora ramo,

id. ib. 7, 136; cf. Ov. F. 5, 220: in parte inferiore hic implicabatur caput, Afran. ap. Non. 123, 16 (implicare positum pro ornare, Non.):

aquila implicuit pedes atque unguibus haesit,

Verg. A. 11, 752:

effusumque equitem super ipse (equus) secutus Implicat,

id. ib. 10, 894:

congressi in proelia totas Implicuere inter se acies,

id. ib. 11, 632:

implicare ac perturbare aciem,

Sall. J. 59, 3:

(lues) ossibus implicat ignem,

Verg. A. 7, 355.—In part. perf.:

quini erant ordines conjuncti inter se atque implicati,

Caes. B. G. 7, 73, 4:

Canidia brevibus implicata viperis Crines,

Hor. Epod. 5, 15:

folium implicatum,

Plin. 21, 17, 65, § 105:

intestinum implicatum,

id. 11, 4, 3, § 9:

impliciti laqueis,

Ov. A. A. 2, 580:

Cerberos implicitis angue minante comis,

id. H. 9, 94:

implicitamque sinu absstulit,

id. A. A. 1, 561:

impliciti Peleus rapit oscula nati,

held in his arms, Val. Fl. 1, 264.

Trop.

In gen., to entangle, implicate, involve, envelop, engage:

di immortales vim suam... tum terrae cavernis includunt, tum hominum naturis implicant,

Cic. Div. 1, 36, 79:

contrahendis negotiis implicari,

id. Off. 2, 11, 40:

alienis (rebus) nimis implicari molestum esse,

id. Lael. 13, 45:

implicari aliquo certo genere cursuque vivendi,

id. Off. 1, 32, 117:

implicari negotio,

id. Leg. 1, 3:

ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

id. Verr. 2, 2, 18, § 44; cf.: multis implicari erroribus, id. Tusc. 4, 27, 58:

bello,

Verg. A. 11, 109:

eum primo incertis implicantes responsis,

Liv. 27, 43, 3:

nisi forte implacabiles irae vestrae implicaverint animos vestros,

perplexed, confounded, id. 40, 46, 6:

paucitas in partitione servatur, si genera ipsa rerum ponuntur, neque permixte cum partibus implicantur,

are mingled, mixed up, Cic. Inv. 1, 22, 32: ut omnibus copiis conductis te implicet, ne ad me iter tibi expeditum sit, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, D, 1:

tanti errores implicant temporum, ut nec qui consules nec quid quoque anno actum sit digerere possis,

Liv. 2, 21, 4.—In part. perf.:

dum rei publicae quaedam procuratio multis officiis implicatum et constrictum tenebat,

Cic. Ac. 1, 3, 11:

Deus nullis occupationibus est implicatus,

id. N. D. 1, 19, 51; cf.:

implicatus molestis negotiis et operosis,

id. ib. 1, 20, 52:

animos dederit suis angoribus et molestiis implicatos,

id. Tusc. 5, 1, 3:

Agrippina morbo corporis implicata,

Tac. A. 4, 53:

inconstantia tua cum levitate, tum etiam perjurio implicata,

Cic. Vatin. 1, 3; cf. id. Phil. 2, 32, 81:

intervalla, quibus implicata atque permixta oratio est,

id. Or. 56, 187:

(voluptas) penitus in omni sensu implicata insidet,

id. Leg. 1, 17, 47:

quae quatuor inter se colligata atque implicata,

id. Off. 1, 5, 15:

natura non tam propensus ad misericordiam quam implicatus ad severitatem videbatur,

id. Rosc. Am. 30, 85;

and in the form implicitus, esp. with morbo (in morbum): quies necessaria morbo implicitum exercitum tenuit,

Liv. 3, 2, 1; 7, 23, 2; 23, 40, 1:

ubi se quisque videbat Implicitum morbo,

Lucr. 6, 1232:

graviore morbo implicitus,

Caes. B. C. 3, 18, 1; cf.:

implicitus in morbum,

Nep. Ages. 8, 6; Liv. 23, 34, 11:

implicitus suspicionibus,

Plin. Ep. 3, 9, 19; cf.:

implicitus terrore,

Luc. 3, 432:

litibus implicitus,

Hor. A. P. 424:

implicitam sinu abstulit,

Ov. A. A. 1, 562:

(vinum) jam sanos implicitos facit,

Cael. Aur. Acut. 3, 8, 87.—

In partic., to attach closely, connect intimately, to unite, join; in pass., to be intimately connected, associated, or related:

(homo) profectus a caritate domesticorum ac suorum serpat longius et se implicet primum civium, deinde mortalium omnium societate,

Cic. Fin. 2, 14, 45:

omnes qui nostris familiaritatibus implicantur,

id. Balb. 27, 60:

(L. Gellius) ita diu vixit, ut multarum aetatum oratoribus implicaretur,

id. Brut. 47, 174:

quibus applicari expediet, non implicari,

Sen. Ep. 105, 5.— In part. perf.:

aliquos habere implicatos consuetudine et benevolentia,

Cic. Fam. 6, 12, 2:

implicatus amicitiis,

id. Att. 1, 19, 8:

familiaritate,

id. Pis. 29, 70:

implicati ultro et citro vel usu diuturno vel etiam officiis,

id. Lael. 22, 85. —Hence,

implĭcātus ( inpl-), a, um, P. a., entangled, perplexed, confused, intricate:

nec in Torquati sermone quicquam implicatum aut tortuosum fuit,

Cic. Fin. 3, 1, 3:

reliquae (partes orationis) sunt magnae, implicatae, variae, graves, etc.,

id. de Or. 3, 14, 52: vox rauca et implicata, Sen. Apocol. med. — Comp.:

implicatior ad loquendum,

Amm. 26, 6, 18. — Sup.:

obscurissima et implicatissima quaestio,

Gell. 6, 2, 15:

ista tortuosissima et implicatissima nodositas,

Aug. Conf. 2, 10 init. —

im-plĭcĭtē ( inpl-), adv., intricately (rare):

non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,

Cic. Inv. 2, 23, 69.

illăquĕo ( inl-), āvi, ātum, 1, v. a. [inlaqueo], to ensnare, take in a snare (cf.: irretio, illigo, implico).

Lit.:

volucres,

Prud. Cath. 3, 41.—

Trop., to entrap, entangle (very rare): cur illaquetur hic? Pac. ap. Non. 470, 7 (Trag. Rel. p. 85 Rib.):

munera navium Saevos illaqueant duces,

Hor. C. 3, 16, 16: illaqueatus jam omnium legum periculis, irretitus odio bonorum omnium, Auct. Harusp. Resp. 4, 7; cf. the preced. art.

illĭgo ( inl-), āvi, ātum, 1 (in tmesi:

inque ligatus,

Verg. A. 10, 794), v. a. [in-ligo], to bind on, tie on, to fasten, attach (class.).

Lit.

In gen.:

emblemata ita scite in aureis poculis illigabat, ut, etc.,

Cic. Verr. 2, 4, 24, § 54:

litterae in jaculo illigatae,

Caes. B. G. 5, 45, 4:

in eo (corpore) influente atque effluente animi divini ambitus illigabant,

Cic. Univ. 13: cum Archimedes lunae, solis, quinque errantium motus in sphaeram illigavit, attached or added to the celestial globe, id. Tusc. 1, 25, 63:

in currus distentum illigat Metium,

Liv. 1, 28, 10:

juvencis illigata aratra,

Hor. Epod. 1, 25:

tauris juga,

id. ib. 3, 11:

dolia aedibus,

Dig. 33, 7, 27:

illigata tigna tenere,

Caes. B. G. 4, 17, 7:

manibus post tergum illigatis,

Liv. 5, 27, 9:

faciem laxis vesicis illigant,

Plin. 33, 7, 40, § 122:

fel cum elaterio umbilico,

id. 28, 14, 58, § 203.—

In partic., with the idea of hinderance to free motion predominating, to fetter, encumber, entangle, impede ( poet. and in post-Aug. prose; syn.: illaqueo, irretio, implico;

impedio): inutilis inque ligatus Cedebat clipeoque inimicum hastile trahebat,

Verg. A. 10 794:

se impeditis locis,

Tac. A. 13, 40:

volucres viscatis illigatae viminibus,

Petr. 109:

illigatus praedā,

Tac. A. 3, 21:

aliquem veneno,

id. ib. 6, 32.—

Trop.

In gen., to attach, connect, bind:

(paeon) quam commodissime putatur in solutam orationem illigari,

Cic. Or. 64, 215: orationis genus, in quo [p. 886] omnes verborum illigantur lepores, id. ib. 27, 76:

sententiam verbis,

id. de Or. 3, 44, 175:

sermonibus ejusmodi personas tam graves illigare,

id. Ac. 2, 2, 6:

non iis condicionibus illigabitur pax, ut movere bellum possit,

Liv. 33, 12, 13; 36, 11, 2.—

In partic. (acc. to I. B.), to bind, in a good or bad sense; to oblige, to hold bound; to fetter, encumber, entangle, impede:

magnis et multis pignoribus M. Lepidum res publica illigatum tenet,

Cic. Phil. 13, 4, 8:

familiari amicitia illigati Philippo erant,

Liv. 32, 22, 11:

nos praeceptis illigaverunt,

Quint. 5, 13, 60:

ut sociali foedere se cum Romanis non illigarent,

Liv. 45, 25, 9; 41, 24, 15:

illigari bello,

id. 32, 21, 11:

angustis et concisis disputationibus illigati,

Cic. de Or. 2, 14, 61:

aliquem conscientiā,

Tac. A. 15, 51:

vix illigatum te triformi Pegasus expediet Chimaera,

Hor. C. 1, 27, 23.

impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:

inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,

Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).

Lit. (rare):

impediunt teneros vincula nulla pedes,

Ov. F. 1, 410; cf.:

et illis crura quoque impediit,

id. M. 12, 392:

ipsus illic sese jam impedivit in plagas,

Plaut. Mil. 4, 9, 11:

in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,

Phaedr. 1, 12, 10:

impedita cassibus dama,

Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—

Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):

narrare parantem Impedit amplexu,

Ov. M. 2, 433:

nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,

Hor. C. 1, 4, 9:

crines (vitta),

Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:

cornua sertis,

id. M. 2, 868:

remos (hederae),

id. ib. 3, 664:

medium crus pellibus,

Hor. S. 1, 6, 27:

equos frenis,

to bridle, Ov. F. 2, 736:

ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,

surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:

orbes orbibus,

id. ib. 5, 585:

plana novo munimenti genere (with saepire),

Curt. 6, 5; cf.:

Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,

rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—

Trop.

To entangle, embarrass (class.):

impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,

Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:

sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,

Cic. Rab. Post. 9, 24:

ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

id. Verr. 2, 2, 18, § 44:

qui me et se hisce impedivit nuptiis,

Ter. Phorm. 2, 4, 2:

dum alios servat, se impedivit interim,

Plaut. Rud. prol. 37:

tot me impediunt curae,

Ter. And. 1, 5, 25:

mentem dolore,

Cic. Cael. 24, 60.—

Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.

With the simple acc.:

me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,

Cic. Fam. 9, 19, 2:

suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,

id. Off. 1, 9, 28; cf.:

aetate et morbo impeditus,

id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:

ne forte qua re impediar atque alliger,

Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:

or abstr. objects: sinistra impedita,

Caes. B. G. 1, 25, 3:

mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,

Cic. Fam. 7, 5, 1:

iter,

id. Lael. 20, 75:

navigationem (Corus),

Caes. B. G. 5, 7, 3:

magnas utilitates amicorum,

Cic. Lael. 20, 75:

res magnas,

id. ib.; cf.:

belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,

id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;

quanto magis animi morbis impediri necesse est?

id. Fin. 1, 18, 59.—

With ab or in aliqua re or the simple abl.:

sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,

Cic. Balb. 20, 47; cf.:

ab delectatione omni negotiis impedimur,

id. Mur. 19, 39; so,

aliquem a suo munere,

id. Rep. 5, 3:

aliquem ab opere,

Plin. 10, 63, 83, § 180:

aliquem a vero bonoque,

Sall. J. 30, 2:

non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,

Caes. B. G. 1, 36, 2:

quem dignitas fugā impediverat,

Tac. A. 1, 39.—

With ne, quin, quominus. —With ne:

id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,

Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:

ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,

Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:

nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,

Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:

quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,

id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—

With inf.:

quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,

Cic. Off. 2, 2, 8:

me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,

id. de Or. 1, 35, 163:

ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,

Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—

With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—

Absol.:

omnia removentur, quae obstant et impediunt,

Cic. Ac. 2, 7, 19:

ut omnia quae impediant, vincat intentio,

Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:

de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,

Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.

Of persons:

neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,

Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:

impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,

Caes. B. G. 3, 19, 2:

agmen,

Liv. 43, 23, 1:

itinere impediti,

Caes. B. C. 3, 75, 3:

nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,

i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;

2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,

Cic. Sest. 45, 97:

viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?

Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin. —

Of inanim. and abstr. things:

hostem impedito atque iniquo loco tenetis,

difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:

silvae,

id. ib. 5, 21, 3:

saltus impeditos gravis armis miles timere potest,

Liv. 9, 19, 16:

vineae nexu traducum,

Tac. H. 2, 25:

navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,

troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:

impedito animo,

i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:

omnium impeditis animis,

Caes. B. G. 5, 7, 5:

tempora rei publicae,

Cic. Pis. 1, 3:

dies tristi omine infames et impediti,

Gell. 4, 9, 5:

disceptatio,

Liv. 37, 54, 7:

oratio fit longa et impedita,

Quint. 8, 6, 42:

bellum (with arduum),

Tac. A. 4, 46:

cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,

Caes. B. G. 2, 28, 1:

tu rem impeditam et perditam restituas,

intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:

longius impeditioribus locis secuti,

Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,

saltus artior et impeditior,

Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:

silvae undique impeditissimae,

i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:

itinera,

Caes. B. C. 3, 77, 2:

quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?

exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54.

impĕdĭo ( inp-), īvi or ĭi, ītum, 4 (in tmesi:

inque peditur, inque pediri, inque peditus, etc.,

Lucr. 6, 394; 3, 484; 4, 562; 1149), v. a. [in-pes; cf. compedes; lit., to entangle the feet; hence, in gen.], to entangle, ensnare, to shackle, hamper, hinder, hold fast (cf.: praepedio, implico, illigo, irretio, illaqueo).

Lit. (rare):

impediunt teneros vincula nulla pedes,

Ov. F. 1, 410; cf.:

et illis crura quoque impediit,

id. M. 12, 392:

ipsus illic sese jam impedivit in plagas,

Plaut. Mil. 4, 9, 11:

in qua (silva) retentis impeditus (cervus) cornibus,

Phaedr. 1, 12, 10:

impedita cassibus dama,

Mart. 3, 58, 28; cf.: reti impedit Pisces, ensnares, Plaut. Truc. 1, 1, 17; Veg. Vet. 1, 10.—

Transf., in gen., to clasp, encircle, embrace (mostly poet.):

narrare parantem Impedit amplexu,

Ov. M. 2, 433:

nunc decet aut viridi nitidum caput impedire myrto Aut flore,

Hor. C. 1, 4, 9:

crines (vitta),

Tib. 1, 6, 67; Ov. Am. 3, 6, 56:

cornua sertis,

id. M. 2, 868:

remos (hederae),

id. ib. 3, 664:

medium crus pellibus,

Hor. S. 1, 6, 27:

equos frenis,

to bridle, Ov. F. 2, 736:

ingentem clipeum informant... septenosque orbibus orbes Impediunt,

surround, encircle each other, Verg. A. 8, 447:

orbes orbibus,

id. ib. 5, 585:

plana novo munimenti genere (with saepire),

Curt. 6, 5; cf.:

Antiochus, castris positis, munitionibus insuper saltum impediebat,

rendered difficult of access, Liv. 36, 16, 1.—

Trop.

To entangle, embarrass (class.):

impeditum in ea (re amatoria) expedivi animum meum,

Ter. Hec. 3, 1, 17; cf.:

sapientis est, cum stultitia sua impeditus sit, quoquo modo possit se expedire,

Cic. Rab. Post. 9, 24:

ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

id. Verr. 2, 2, 18, § 44:

qui me et se hisce impedivit nuptiis,

Ter. Phorm. 2, 4, 2:

dum alios servat, se impedivit interim,

Plaut. Rud. prol. 37:

tot me impediunt curae,

Ter. And. 1, 5, 25:

mentem dolore,

Cic. Cael. 24, 60.—

Transf. (causa pro effectu), to hinder, detain, obstruct, check, prevent, impede (so most freq.; cf.: inhibeo, prohibeo, interdico, veto); constr. with acc., ab, in aliqua re, or the simple abl., ne, quin, quominus, the inf., or absol.; very rarely with dat.

With the simple acc.:

me quotidie aliud ex alio impedit: sed si me expediero, etc.,

Cic. Fam. 9, 19, 2:

suis studiis sic impediuntur, ut, etc.... discendi enim studio impediti,

id. Off. 1, 9, 28; cf.:

aetate et morbo impeditus,

id. Verr. 2, 3, 25, § 63: religione impediri, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 12, 3:

ne forte qua re impediar atque alliger,

Cic. Att. 8, 16, 1.—With inanim:

or abstr. objects: sinistra impedita,

Caes. B. G. 1, 25, 3:

mea dubitatio aut impedire profectionem meam videbatur aut certe tardare,

Cic. Fam. 7, 5, 1:

iter,

id. Lael. 20, 75:

navigationem (Corus),

Caes. B. G. 5, 7, 3:

magnas utilitates amicorum,

Cic. Lael. 20, 75:

res magnas,

id. ib.; cf.:

belli rationem prope jam explicatam perturbare atque impedire,

id. Prov. Cons. 14, 35 fin.: quod si corporis gravioribus morbis vitae jucunditas impeditur;

quanto magis animi morbis impediri necesse est?

id. Fin. 1, 18, 59.—

With ab or in aliqua re or the simple abl.:

sibi non fuisse dubium, a re publica bene gerenda impediri,

Cic. Balb. 20, 47; cf.:

ab delectatione omni negotiis impedimur,

id. Mur. 19, 39; so,

aliquem a suo munere,

id. Rep. 5, 3:

aliquem ab opere,

Plin. 10, 63, 83, § 180:

aliquem a vero bonoque,

Sall. J. 30, 2:

non oportere sese a populo Romano in suo jure impediri,

Caes. B. G. 1, 36, 2:

quem dignitas fugā impediverat,

Tac. A. 1, 39.—

With ne, quin, quominus. —With ne:

id in hac disputatione de fato casus quidam, ne facerem, impedivit,

Cic. Fat. 1, 1; id. Sull. 33, 92.—With quin:

ut nulla re impedirer, quin, si vellem, mihi esset integrum,

Cic. Att. 4, 2, 6; Auct. Her. 3, 1, 1.— With quominus:

nec aetas impedit, quominus agri colendi studia teneamus,

Cic. de Sen. 17, 60; id. Fin. 1, 10, 33:

quaerere, quae sit tanta formido, quae tot ac tantos viros impediat, quominus, etc.,

id. Rosc. Am. 2, 5; id. Fam. 3, 7, 3; 13, 5, 1; id. Att. 3, 22, 1; 13, 25, 2.—

With inf.:

quid est igitur, quod me impediat ea quae probabilia mihi videantur sequi, quae contra, improbare? etc.,

Cic. Off. 2, 2, 8:

me impedit pudor ab aliquo haec exquirere,

id. de Or. 1, 35, 163:

ne qua mora ignaros pubemque educere castris Impediat,

Verg. A. 11, 21; Ov. P. 1, 1, 21.—

With dat. (in analogy to impedimento esse): novitati non impedit vetus consuetudo, is no hinderance, = obstat (cf. the context), Varr. L. L. 9, § 20 Müll.: inpediat tibi, ne, etc., Schol. Juv. 14, 49.—

Absol.:

omnia removentur, quae obstant et impediunt,

Cic. Ac. 2, 7, 19:

ut omnia quae impediant, vincat intentio,

Quint. 10, 3, 28; 12, 10, 55:

de rebus ipsis utere tuo judicio—nihil enim impedio,

Cic. Off. 1, 1, 2; id. Rep. 1, 13: quem video, nisi rei publicae tempora impedient, Euporiston, id. Att. 7, 1, 7; cf. Quint. 12, 10, 55.—Hence, impĕdītus ( inp-), a, um, P. a., hindered, [p. 898] embarrassed, obstructed, encumbered, burdened, impeded.

Of persons:

neque nunc quomodo me expeditum ex impedito faciam, jam consilium placet,

Plaut. Epid. 1, 1, 87: inermos armati, impeditos expediti interficiunt, encumbered with baggage, Sisenn. ap. Non. 58, 8; cf.:

impeditis hostibus propter ea quae ferebant onera,

Caes. B. G. 3, 19, 2:

agmen,

Liv. 43, 23, 1:

itinere impediti,

Caes. B. C. 3, 75, 3:

nostri si ab illis initium transeundi (fluminis) fieret, ut impeditos aggrederentur,

i. e. embarrassed with the difficulties of crossing, id. B. G. 2, 9, 1; 1, 12, 3; 2, 10, 2;

2, 23, 1 et saep.: malis domesticis impediti,

Cic. Sest. 45, 97:

viden me consiliis tuis miserum impeditum esse?

Ter. And. 3, 5, 11.— Comp.: quod, si durior accidisset casus, impeditiores fore videbantur, Auct. B. Alex. 14 fin. —

Of inanim. and abstr. things:

hostem impedito atque iniquo loco tenetis,

difficult of passage, Caes. B. G. 6, 8, 4; cf.:

silvae,

id. ib. 5, 21, 3:

saltus impeditos gravis armis miles timere potest,

Liv. 9, 19, 16:

vineae nexu traducum,

Tac. H. 2, 25:

navigationem impeditam (esse) propter inscientiam locorum,

troublesome, Caes. B. G. 3, 9, 4:

impedito animo,

i. e. engaged, busy, Cic. Leg. 1, 3, 8:

omnium impeditis animis,

Caes. B. G. 5, 7, 5:

tempora rei publicae,

Cic. Pis. 1, 3:

dies tristi omine infames et impediti,

Gell. 4, 9, 5:

disceptatio,

Liv. 37, 54, 7:

oratio fit longa et impedita,

Quint. 8, 6, 42:

bellum (with arduum),

Tac. A. 4, 46:

cum victoribus nihil impeditum arbitrarentur,

Caes. B. G. 2, 28, 1:

tu rem impeditam et perditam restituas,

intricate and hopeless, Ter. And. 3, 5, 13.— Comp.:

longius impeditioribus locis secuti,

Caes. B. G. 3, 28 fin.; so,

saltus artior et impeditior,

Liv. 9, 2, 8; 7, 21, 8.— Sup.:

silvae undique impeditissimae,

i. e. exceedingly difficult to pass, Hirt. B. G. 8, 18, 1:

itinera,

Caes. B. C. 3, 77, 2:

quid horum non impeditissimum? vestitus an vehiculum an comes?

exceedingly embarrassing, a great encumbrance, Cic. Mil. 20, 54.

implĭco ( inpl-), āvi, ātum, or (twice in Cic., and freq. since the Aug. per.) ŭi, ĭtum (v. Neue, Formenl. 2, 550 sq.), 1, v. a. [in-plico, to fold into; hence], to infold, involve, entangle, entwine, inwrap, envelop, encircle, embrace, clasp, grasp (freq. and class.; cf.: irretio, impedio).

Lit.:

involvulus in pampini folio se,

Plaut. Cist. 4, 2, 64:

ut tenax hedera huc et illuc Arborem implicat errans,

Cat. 61, 35; cf. id. ib. 107 sq.:

et nunc huc inde huc incertos implicat orbes,

Verg. A. 12, 743:

dextrae se parvus Iulus Implicuit,

id. ib. 2, 724; cf.:

implicuit materno bracchia collo,

Ov. M. 1, 762:

implicuitque suos circum mea colla lacertos,

id. Am. 2, 18, 9:

implicuitque comam laevā,

grasped, Verg. A. 2, 552:

sertis comas,

Tib. 3, 6, 64:

crinem auro,

Verg. A. 4, 148:

frondenti tempora ramo,

id. ib. 7, 136; cf. Ov. F. 5, 220: in parte inferiore hic implicabatur caput, Afran. ap. Non. 123, 16 (implicare positum pro ornare, Non.):

aquila implicuit pedes atque unguibus haesit,

Verg. A. 11, 752:

effusumque equitem super ipse (equus) secutus Implicat,

id. ib. 10, 894:

congressi in proelia totas Implicuere inter se acies,

id. ib. 11, 632:

implicare ac perturbare aciem,

Sall. J. 59, 3:

(lues) ossibus implicat ignem,

Verg. A. 7, 355.—In part. perf.:

quini erant ordines conjuncti inter se atque implicati,

Caes. B. G. 7, 73, 4:

Canidia brevibus implicata viperis Crines,

Hor. Epod. 5, 15:

folium implicatum,

Plin. 21, 17, 65, § 105:

intestinum implicatum,

id. 11, 4, 3, § 9:

impliciti laqueis,

Ov. A. A. 2, 580:

Cerberos implicitis angue minante comis,

id. H. 9, 94:

implicitamque sinu absstulit,

id. A. A. 1, 561:

impliciti Peleus rapit oscula nati,

held in his arms, Val. Fl. 1, 264.

Trop.

In gen., to entangle, implicate, involve, envelop, engage:

di immortales vim suam... tum terrae cavernis includunt, tum hominum naturis implicant,

Cic. Div. 1, 36, 79:

contrahendis negotiis implicari,

id. Off. 2, 11, 40:

alienis (rebus) nimis implicari molestum esse,

id. Lael. 13, 45:

implicari aliquo certo genere cursuque vivendi,

id. Off. 1, 32, 117:

implicari negotio,

id. Leg. 1, 3:

ipse te impedies, ipse tua defensione implicabere,

id. Verr. 2, 2, 18, § 44; cf.: multis implicari erroribus, id. Tusc. 4, 27, 58:

bello,

Verg. A. 11, 109:

eum primo incertis implicantes responsis,

Liv. 27, 43, 3:

nisi forte implacabiles irae vestrae implicaverint animos vestros,

perplexed, confounded, id. 40, 46, 6:

paucitas in partitione servatur, si genera ipsa rerum ponuntur, neque permixte cum partibus implicantur,

are mingled, mixed up, Cic. Inv. 1, 22, 32: ut omnibus copiis conductis te implicet, ne ad me iter tibi expeditum sit, Pompei. ap. Cic. Att. 8, 12, D, 1:

tanti errores implicant temporum, ut nec qui consules nec quid quoque anno actum sit digerere possis,

Liv. 2, 21, 4.—In part. perf.:

dum rei publicae quaedam procuratio multis officiis implicatum et constrictum tenebat,

Cic. Ac. 1, 3, 11:

Deus nullis occupationibus est implicatus,

id. N. D. 1, 19, 51; cf.:

implicatus molestis negotiis et operosis,

id. ib. 1, 20, 52:

animos dederit suis angoribus et molestiis implicatos,

id. Tusc. 5, 1, 3:

Agrippina morbo corporis implicata,

Tac. A. 4, 53:

inconstantia tua cum levitate, tum etiam perjurio implicata,

Cic. Vatin. 1, 3; cf. id. Phil. 2, 32, 81:

intervalla, quibus implicata atque permixta oratio est,

id. Or. 56, 187:

(voluptas) penitus in omni sensu implicata insidet,

id. Leg. 1, 17, 47:

quae quatuor inter se colligata atque implicata,

id. Off. 1, 5, 15:

natura non tam propensus ad misericordiam quam implicatus ad severitatem videbatur,

id. Rosc. Am. 30, 85;

and in the form implicitus, esp. with morbo (in morbum): quies necessaria morbo implicitum exercitum tenuit,

Liv. 3, 2, 1; 7, 23, 2; 23, 40, 1:

ubi se quisque videbat Implicitum morbo,

Lucr. 6, 1232:

graviore morbo implicitus,

Caes. B. C. 3, 18, 1; cf.:

implicitus in morbum,

Nep. Ages. 8, 6; Liv. 23, 34, 11:

implicitus suspicionibus,

Plin. Ep. 3, 9, 19; cf.:

implicitus terrore,

Luc. 3, 432:

litibus implicitus,

Hor. A. P. 424:

implicitam sinu abstulit,

Ov. A. A. 1, 562:

(vinum) jam sanos implicitos facit,

Cael. Aur. Acut. 3, 8, 87.—

In partic., to attach closely, connect intimately, to unite, join; in pass., to be intimately connected, associated, or related:

(homo) profectus a caritate domesticorum ac suorum serpat longius et se implicet primum civium, deinde mortalium omnium societate,

Cic. Fin. 2, 14, 45:

omnes qui nostris familiaritatibus implicantur,

id. Balb. 27, 60:

(L. Gellius) ita diu vixit, ut multarum aetatum oratoribus implicaretur,

id. Brut. 47, 174:

quibus applicari expediet, non implicari,

Sen. Ep. 105, 5.— In part. perf.:

aliquos habere implicatos consuetudine et benevolentia,

Cic. Fam. 6, 12, 2:

implicatus amicitiis,

id. Att. 1, 19, 8:

familiaritate,

id. Pis. 29, 70:

implicati ultro et citro vel usu diuturno vel etiam officiis,

id. Lael. 22, 85. —Hence,

implĭcātus ( inpl-), a, um, P. a., entangled, perplexed, confused, intricate:

nec in Torquati sermone quicquam implicatum aut tortuosum fuit,

Cic. Fin. 3, 1, 3:

reliquae (partes orationis) sunt magnae, implicatae, variae, graves, etc.,

id. de Or. 3, 14, 52: vox rauca et implicata, Sen. Apocol. med. — Comp.:

implicatior ad loquendum,

Amm. 26, 6, 18. — Sup.:

obscurissima et implicatissima quaestio,

Gell. 6, 2, 15:

ista tortuosissima et implicatissima nodositas,

Aug. Conf. 2, 10 init. —

im-plĭcĭtē ( inpl-), adv., intricately (rare):

non implicite et abscondite, sed patentius et expeditius,

Cic. Inv. 2, 23, 69.

praepĕdĭo, īvi, ĭi, ītum, 4, v. a. [praepes], to entangle the feet or other parts of the body; to shackle, bind, fetter (mostly poet. and post-Aug.; syn.: impedio, illaqueo, irretio).

Lit.:

praepeditus latera forti ferro,

Plaut. Poen. 4, 2, 5:

praepeditis Numidarum equis,

tied to the manger, Tac. A. 4, 25: sine modo sese praedā praepediant, let them hamper or embarrass themselves, Liv. 8, 38, 13.—

Transf., in gen., to hinder, obstruct, impede:

singultu medios praepediente sonos,

Ov. Tr. 1, 3, 42:

timor praepedit dicta linguae,

Plaut. Cas. 3, 5, 25; Ov. H. 14, 18:

si forte aliquos flumina, nives, venti praepedissent,

Plin. Pan. 68:

crura,

Lucr. 3, 478:

fugam hostium,

Pac. Pan. Theodos. 40:

recitantium praecipua pronuntiationis adjumenta, oculi, manus, praepediuntur,

Plin. Ep. 2, 19, 4:

praepediri valetudine,

to be prevented by illness, Tac. A. 3, 3:

praepeditus morbo,

Cic. Rab. Perd. 7, 21.—With inf.:

etiamsi praepeditus sit perculsas tot victoriis Germanias servitio premere,

Tac. A. 2, 73.