-
1 interpellō
interpellō āvī, ātus, āre [1 PAL-], to interrupt, break in upon: interpellando trahere tempus, S.: Interpellandi locus erat, H.: alqm ingressum in sermonem, Cs.: nihil te interpellabo: ab alqo interpellari, Cu.— To urge as an objection: quod priore actione interpellavit.—To disturb, hinder, obstruct, molest: in suo iure se, Cs.—To hinder, prevent, obstruct: alveolum, Cu.: partam iam victoriam, Cs.: poenam, L.: haec res interpellata bello refrixerat: Pransus quantum interpellet inani Ventre diem durare, H.: tribunis interregem interpellantibus, ne, etc., interpose their veto, L.* * *interpellare, interpellavi, interpellatus Vinterrupt, break in on; interpose an objection; disturb, hinder, obstruct -
2 interpello
inter-pello, āvi, ātum, 1, v. a., to interrupt by speaking, to disturb, molest, etc. (syn. obloquor; class.).I.To interrupt by speaking, to disturb a person speaking:B.si interpellas, ego tacebo,
Plaut. Men. 5, 9, 62:nihil te interpellabo, continentem orationem audire malo,
Cic. Tusc. 1, 8, 16:tu vero, ut me et appelles, et interpelles, et obloquare, et colloquare, velim,
id. Q. Fr. 2, 10:quasi interpellamur ab iis,
Quint. 4, 5, 20;a person engaged in business: si quis te arti tuae intentum sic interpellet,
Curt. 9, 4, 28. — Absol.:ministri, interpellando,... atrocitatem facti leniebant,
Sall. J. 27, 1; Suet. Tib. 27.—Esp.1.To annoy, importune:2.cum a Ceballino interpellatus sum,
Curt. 6, 10, 19:urbe egrediens, ne quis se interpellaret,
Suet. Tib. 40; molest, disturb one, id. ib. 34. —To solicit, try to seduce a female:3.qui mulierem puellamve interpellaverit,
Paul. Sent. 5, 4, 14 Huschke (Dig. 47, 11, 1, § 2).—To address, accost, speak to, i. q. alloqui: verum tu quid agis? interpella me, ut sciam, Lucil. ap. Non. 331, 1;4.= interjicere, interpellantem admonere,
to object, Cic. Verr. 2, 1, 28, § 71. —To dun, demand payment of, Dig. 26, 7, 44; cf. Amm. 17, 3, 6. —II. (α).With acc.; of persons:(β).aliquem in jure suo,
Caes. B. G. 1, 44;of things: partam jam victoriam,
id. B. C. 3, 73:poenam,
Liv. 4, 50:incrementa urbis,
Just. 18, 5, 7:otium bello,
Curt. 6, 6, 12:satietatem epularum ludis,
id. 6, 2, 5:lex Julia non interpellat eam possessionem,
does not disturb, does not abrogate it, Dig. 23, 5, 16.— Pass.:reperiebat T. Ampium conatum esse tollere pecunias... sed interpellatum adventum Caesaris profugisse,
Caes. B. C. 3, 105:haec tota res interpellata bello refrixerat,
Cic. Att. 1, 19, 4:stupro interpellato motus,
Liv. 3, 57.—With quin: Caesar numquam interpellavit, quin, quibus vellem, uterer, Matius ad Cic. Fam. 11, 28.—(γ).With quominus:(δ).interpellent me, quo minus honoratus sim, dum ne interpellent, quo minus, etc.,
Brut. ad Cic. Fam. 11, 10, 1.—With ne: tribunis interregem interpellantibus, ne senatusconsultum fieret, to interpose their veto, Liv. 4, 43.—(ε).With inf.:(ζ).pransus non avide, quantum interpellet inani Ventre diem durare,
Hor. S. 1, 6, 127.—Absol.: fameque et siti interpellante, disturbing him, Suet. Ner. 48. -
3 refrigesco
rē̆-frīgesco, frixi, 3, v. inch. n., to grow cold or cool (class.; most freq. in the trop. sense, and in Cic.).I.Lit.:II.ubi id vinum refrixerit, in dolium refundito,
Cato, R. R. 105:cor vulnere laesum refrixit,
Ov. M. 12, 422:ager,
Col. 2, 15, 2:plaga per auras,
Lucr. 4, 703:sanguis vel calescit vel refrigescit,
Cels. 4, 3. —Trop., to grow cold or remiss; to abate, grow stale, lose interest; to fail, flag in strength or zeal:illud crimen de nummis caluit re recenti, nunc in causā refrixit,
Cic. Planc. 23, 55:calor ille cogitationis, qui scribendi morā refrixit, recepit ex integro vires,
Quint. 10, 3, 6:belli apparatus refrigescent,
Cic. Phil. 5, 11, 30:res,
Ter. Ad. 2, 2, 25 Ruhnk.; cf.:res interpellata bello,
Cic. Att. 1, 19, 4:hasta Caesaris,
to go on coldly, to flag, id. Fam. 9, 10, 3 Manut.;15, 17, 2: oratio,
Quint. 4, 3, 2; cf.:imagines mora stili,
id. 10, 7, 14:sortes plane,
i. e. have gone quite out of use, Cic. Div. 2, 41, 87:quod de Pompeio Caninius agit, sane quam refrixit,
id. Q. Fr. 2, 6, 5:cum Romae a judiciis forum refrixerit,
has a cessation from judicial business, id. Att. 1, 1, 2: Domitius cum Messalā certus esse videbatur;Scaurus refrixerat,
had given up, Cic. Q. Fr. 3, 2, 3; cf.Memmius,
id. Att. 4, 18, 3:charitas multorum,
Vulg. Matt. 24, 12.
См. также в других словарях:
interpellata — in·ter·pel·là·ta s.f. → interpellato … Dizionario italiano
HENRICUS I — I. HENRICUS I. Dux Megapolitanus, fil. Ioh de quo supra, Ludovici IX. Gall. Regis in Palaestinam comes, captus a Saracenis 26. annos in duta servitute exegit, tandem a Sultano dimislus, cum ad suos rediisser, Obiit. A. C. 1302. II. HENRICUS I.… … Hofmann J. Lexicon universale
rifiuto — ri·fiù·to s.m. AU 1. il rifiutare; atteggiamento, discorso ecc. con cui si rifiuta: rispondere con un rifiuto, opporre un netto rifiuto, in seguito al suo rifiuto è stata interpellata un altra persona Sinonimi: diniego, negazione, 1no. Contrari:… … Dizionario italiano
interpellato — pl.m. interpellati sing.f. interpellata pl.f. interpellate … Dizionario dei sinonimi e contrari
destourber — Destourber, act. acut. C est mettre ou faire trouble et empeschement à aucun en quelque chose. Ainsi disoit on anciennement destourber et empescher aucun en sa possession. Interturbare possessionem alicuius ei negotium facescere. Et usoit on des… … Thresor de la langue françoyse
entrelaisser — Entrelaisser, Intermittere. Cic. Celle chose fut entrelaissée par la guerre, Haec res interpellata fuit bello … Thresor de la langue françoyse