-
21 interfectorius
interfectōrius, a, um (interficio), tödlich, Augustin. de lib. arbitr. 3, 25. Isid. orig. 17, 7. no. 7. – subst., interfectōrium, iī, n., das Vernichtungsmittel, culpae, Ambros. de Elia et ieiun. 10, 37 extr.
-
22 interfio
inter-fīo, fierī (Passiv zu interficio = interficior), zugrunde gerichtet werden, umkommen, vergehen, Plaut. trin. 532. Lucr. 3, 870.
-
23 interfectibilis
interfectibilis, e (interficio), tödlich, Ps. Apul. herb. 89.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > interfectibilis
-
24 interfectio
interfectio, ōnis, f. (interficio), das Töten, die Ermordung, Treboni, Brut. in Cic. ep. ad Brut. 2, 3, 5: Clodi, Ascon. ad Cic. Mil. p. 29, 13 K.: regis, Oros. 2, 3, 6. – u. der tödliche Ausgang einer Krankheit, deliratio desinens in interfectionem celerem, Cael. Aur. de morb. acut. 1. pr. § 4.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > interfectio
-
25 interfectivus
interfectīvus, a, um (interficio), tödlich, morbus, Cael. Aur. de morb. acut 1. praef. § 12 u.a.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > interfectivus
-
26 interfector
interfector, ōris, m. (interficio), I) der Mörder, domini sui, Curt.: fratris, Iustin.: parentis sui, Iustin.: eorum (quorum) interfectores, Cic.: absol., Liv., Val. Max. u.a. – II) übtr., der Vernichter, veritatis, Tert. de carne Chr. 5: animarum, oft bei Lact. (s. Bünem. Lact 5, 19, 1).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > interfector
-
27 interfectorius
interfectōrius, a, um (interficio), tödlich, Augustin. de lib. arbitr. 3, 25. Isid. orig. 17, 7. no. 7. – subst., interfectōrium, iī, n., das Vernichtungsmittel, culpae, Ambros. de Elia et ieiun. 10, 37 extr.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > interfectorius
-
28 interfio
inter-fīo, fierī (Passiv zu interficio = interficior), zugrunde gerichtet werden, umkommen, vergehen, Plaut. trin. 532. Lucr. 3, 870.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > interfio
-
29 inter
inter praep. with acc. [ANA-], between, betwixt: (mons) inter Sequanos et Helvetios, Cs.: inter me et Brundisium esse.—With more than two objects, among, amid, in the midst of, surrounded by: inter hostium tela versari: inter multos saucios relictus, L.: inter ingentīs solitudines, S.: inter varias columnas, H.—With an extended object, in the midst of, surrounded by: erat inter ceteram planitiem mons, S.: inter purpuram atque aurum, L.—Among, into the midst of: inter densas fagos veniebat, V.: te venisse inter falcarios, into the street of the scythe-makers.—Of time, in relation to two dates, between: dies XLV inter binos ludos: inter Laviniam et Albam deductam coloniam XXX interfuere anni, L.—With a period, during, in the course of, within, for, by, at: inter haec negotia, S.: inter annos XIIII tectum non subissent, Cs.: omnia inter decem annos facta: inter noctem lux orta, L.—In phrases, inter haec, meanwhile, during this time, L.: Inter cuncta, at all times, H.: inter quae, Cu.—In the course of, while, during: inter vias cogitare, on the way, T.: inter fulmina et tonitrua: inter agendum, V.: media inter carmina, during the play, H.—During, in spite of, notwithstanding: inter eas moras, S.: nobis inter has turbas senatus tamen frequens flagitavit triumphum.—Fig., in discrimination, between, among: inter bonos et malos discrimen, S.: iudicium inter deas tres: inter Marcellos et Claudios patricios iudicare: inter has sententias diiudicare: inter fugae pugnaeque consilium, L.: quid intersit inter popularem civem et inter constantem.—Of reciprocal relations, between, among: regnum inter Iugurtham et Adherbalem dividere, S.: quos inter magna fuit contentio, N.: componere lites Inter Peliden et inter Atriden, H.: certamen iniectum inter primores civitates, L.—In phrases with pronouns: novisse nos inter nos, one another, T.: res inter eos agi coeptae, mutually, Cs.: conloqui inter nos, with one another: inter se fidi, S.: pueri amant inter se, one another: furtim inter se aspicere: complecti inter se, L.: haec inter se cum repugnent, are inconsistent: disconvenit inter Meque et te, H.: complexiones atomorum inter se, mutual: collīs duos inter se propinquos occupat, near one another, S.—Of a class or number, among, in, with: summā gratiā inter suos, Cs.: inter hostīs variae fuere sententiae, L.: homines inter suos nobiles: inter amabilīs ponere me choros, H.—After a sup: honestissimus inter suos numerabatur: plurimum inter eos valere, Cs.: maximum imperium inter finitimos, L.—Praegn. with pronouns: consulatum nobilitas inter se per manūs tradebat, within their own order, S.: quod inter nos liceat dicere, i. e. confidentially.—In phrases, inter manūs, see manus: quaestio Flamini inter sicarios, on a charge of assassination: cum praetor questionem inter sicarios exercuisset, sat to try assassins: eos inter sicarios defendere: inter exempla esse, to serve as an example, Ta.: inter paucas memorata clades, i. e. eminently, extremely, L: secuti inter cetera auctoritatem Pausistrati, eminently, especially, L.: inter cetera etiam vigiliis confecti, i. e. more than by all else, L. In composition inter is unchanged, except that r is assimilated in intellego, and its derivatives.— Between: intercedo, interpono.—At intervals, from time to time: interaestuo, intermitto, interviso.— Under, down, to the bottom: intereo, interficio.* * *between, among; duringinter se -- to each other, mutually
-
30 interfectus
interfectus P. of interficio. -
31 eneco
ē-nĕco or ēnĭco, cŭi (enicavit, Plaut. As. 5, 2, 71), ctum (less freq. enecatum; in the part. enecatus, Plin. 18, 13, 34, § 127; 30, 12, 34, § 108;I.and, enectus,
id. 7, 9, 7, § 47; 26, 15, 90, § 159), 1 (old form of the fut. perf. enicasso, Plaut. Most. 1, 3, 55 and 66), v. a., to kill off, kill completely, to kill, [p. 646] stay (freq. and class., esp. in the transf. signif.; syn.: neco, interficio, interimo, conficio, caedo, occido, concido, trucido, jugulo, obtrunco, etc.).Lit.:II.puer ambo anguis enicat,
Plaut. Am. 5, 1, 67; id. Most. 1, 3, 62; id. Aul. 5, 22; id. Rud. 2, 5, 19; Varr. ap. Non. 81, 12; Plin. 23, 2, 31, § 63 et saep.:cicer, ervum,
i. e. to stifle in growth, to destroy, Plin. 18, 17, 44, § 155; cf.Bacchum (i. e. vinum),
Luc. 9, 434 (with exurere messes).—Transf., in gen., to exhaust utterly, to wear out, destroy: enectus Tantalus siti, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 5, 10 Fischer N. cr.; cf. fame, Plaut. Pers. 2, 5, 17; Cic. Div. 2, 35; Liv. 21, 40 al.:2.bos est enectus arando,
Hor. Ep. 1, 7, 87.—In colloq. lang., to torment, torture, plague to death:B.aliquem amando,
Plaut. Merc. 2, 2, 41:aliquem jurgio,
id. ib. 3, 2, 14:aliquem odio,
id. As. 5, 2, 71; id. Pers. 1, 1, 49; id. Rud. 4, 3, 7:aliquem rogitando,
Ter. Eun. 3, 5, 6;and simply aliquem,
Plaut. Most. 3, 1, 120; id. Am. 5, 1, 4.—Esp. freq.:enicas or enicas me,
you kill me, Plaut. Merc. 1, 2, 45; 2, 4, 25; id. Poen. 5, 4, 98; id. Truc. 1, 2, 21; Ter. Ph. 2, 3, 37; 5, 6, 16. —Trop.:ea pars animi, quae voluptate alitur, nec inopia enecta nec satietate affluenti,
Cic. Div. 1, 29, 61; cf. id. Att. 6, 1, 2. -
32 interemo
intĕr-ĭmo (better than interĕmo, Bramb. s. v., but v. Munro, Lucr. Introd. p. 33), ēmi, emptum, or emtum, 3, v. a. [emo], to take out of the midst, to take away, do away with, abolish; to destroy, slay, kill (syn.: interficio, perimo; class.).I.Lit.:II.Abantem,
Verg. A. 10, 428:vitam,
Plaut. Cas. 3, 5, 29:interimendorum sacrorum causā,
Cic. Mur. 12, 27:qui Argum dicitur interemisse,
id. N. D. 3, 22, 56:sensum,
Lucr. 3, 288:se,
Plaut. Cist. 3, 13:si quae interimant, innumerabilia sint, etiam ea quae conservent, infinita esse debere,
Cic. N. D. 1, 19, 50:Hasdrubale interempto,
Hor. C. 1, 4, 72: qui ferro sunt interempti. Quint. 3, 8, 5.—So with se, to kill one ' s self, commit suicide:Lucretia se ipsa interemit,
Cic. Fin. 2, 20, 66.—Transf., to kill, i. e. to distress intolerably:illaec interemit me modo hic oratio,
Plaut. Merc. 3, 4, 22:me quidem, judices, exanimant et interimunt hae voces Milonis,
distress me, Cic. Mil. 34. -
33 interfectibilis
interfectĭbĭlis, e, adj. [interficio], deadly:ruta viperarum,
App. Herb. 89. -
34 interfectus
interfectus, a, um, Part., from interficio. -
35 interfio
interfīo, fĭĕri, v. interficio init. -
36 interimo
intĕr-ĭmo (better than interĕmo, Bramb. s. v., but v. Munro, Lucr. Introd. p. 33), ēmi, emptum, or emtum, 3, v. a. [emo], to take out of the midst, to take away, do away with, abolish; to destroy, slay, kill (syn.: interficio, perimo; class.).I.Lit.:II.Abantem,
Verg. A. 10, 428:vitam,
Plaut. Cas. 3, 5, 29:interimendorum sacrorum causā,
Cic. Mur. 12, 27:qui Argum dicitur interemisse,
id. N. D. 3, 22, 56:sensum,
Lucr. 3, 288:se,
Plaut. Cist. 3, 13:si quae interimant, innumerabilia sint, etiam ea quae conservent, infinita esse debere,
Cic. N. D. 1, 19, 50:Hasdrubale interempto,
Hor. C. 1, 4, 72: qui ferro sunt interempti. Quint. 3, 8, 5.—So with se, to kill one ' s self, commit suicide:Lucretia se ipsa interemit,
Cic. Fin. 2, 20, 66.—Transf., to kill, i. e. to distress intolerably:illaec interemit me modo hic oratio,
Plaut. Merc. 3, 4, 22:me quidem, judices, exanimant et interimunt hae voces Milonis,
distress me, Cic. Mil. 34. -
37 interneco
inter-nĕco, āvi, ātum, 1, v. a., to kill, destroy (ante- and post-class.; cf.: interficio, trucido, etc.).I.Lit.:II.internecatis hostibus,
Plaut. Am. 1, 1, 34, 6. —Transf.:sementes,
Amm. 23, 6, 50: culmum, Prud. prooem. Apoth. 61. -
38 neco
nĕco, āvi, ātum ( perf. necuit, Enn. ap. Prisc. p. 861 P.; v. infra; part. nectus, Ser. Samm. 33, 627; cf. Diom. p. 362 P.), 1, v. a. [Sanscr. naç, disappear; Gr. nekus, corpse, nekros, dead], to kill, slay, put to death, destroy (usually without a weapon, by poison, hunger, etc.; cf.: occido, interficio, interimo, perimo).I.Lit.: neci datus proprie dicitur, qui sine vulnere interfectus est, ut veneno aut fame, Paul. ex Fest. p. 162 Müll.:II.occisum a necato distingui quidam volunt, quod alterum a caedendo atque ictu fieri dicunt, alterum sine ictu, id. s. v. occisum, p. 178 ib.: necare aliquem odore taetro,
Lucr. 6, 787:plebem fame,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2:legatum P. R. vinculis ac verberibus necavit,
id. Imp. Pomp. 5, 11:aliquem igni,
Caes. B. G. 1, 53:aliquem ferro,
Hor. S. 2, 7, 58; Verg. A. 8, 488:veneno,
Suet. Ner. 43: securi Gell. 17, 21, 17; Juv. 10, 316:suspendiosa fame,
Plin. 8, 37, 56, § 134:vidissem nullos, matre necante, dies,
Ov. Am. 2, 14, 22:homines in ventre necandos conducit,
Juv. 6, 596:colubra necuit hominem,
Phaedr. 4, 14, 4.—Of impersonal subjects: hos pestis necuit, pars occidit illa duellis, Enn. ap. Prisc. p. 861 P. (Ann. v. 549 Vahl.):lien necat, renes dolent,
Plaut. Curc. 2, 1, 21:radices herbarum vomere,
Col. 2, 4, 1:salsi imbres necant frumenta,
Plin. 31, 4, 29, § 52:hedera arbores,
id. 16, 44, 92, § 243; cf. Laber. ap. Macr. Sat. 2, 7:aquae flammas necant,
quench, Plin. 31, 1, 1, § 2; to drown (late Lat.):deducti ad torrentem necati sunt,
Sulp. Sev. Hist. 1.—Trop.:quid te coërces et necas rectam indolem,
i. e. thwart, check, Sen. Hippol. 454.—So to worry or bore to death with talking, Plaut. Bacch. 5, 2, 43 (cf.:occidis saepe rogando,
Hor. Epod. 14, 5). -
39 obcido
1.occīdo ( obc-), cīdi, cīsum, 3 (occisit for occiderit, Lex Num. Pompil. ap. Paul. ex Fest. s. v. occisum. pp. 178 and 179; also Lex XII. Tab. ap. Macr. S. 1, 4), v. a. [ob-caedo], to strike down, strike to the ground; to beat, smash, crush.I.Lit.A.In gen. (very rare):B.aliquem pugnis,
Ter. Ad. 4, 2, 20:occare id est comminuere, ne sit glaeba: quod ita occidunt, occare dictum,
to crush, Varr. R. R. 1, 31, 1:occisum ad mortem,
wounded to death, Vulg. Apoc. 13, 3.—In partic., to strike or cut down; to cut off, kill, slay (class. and very freq.; syn.: interficio, trucido, obtrunco): summus ibi capitur meddix: occiditur alter, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll. (Ann. v. 296 Vahl.):II.L. Virginius filiam suā manu occidit,
Cic. Fin. 2, 20, 66:ejus copias,
id. Phil. 14, 14, 36:ipse pro castris fortissime pugnans occiditur,
Caes. B. G. 5, 36: occidione occidere, to completely cut off, destroy; v. occidio:ad unum omnes,
to cut off all to the last man, Liv. 3, 23:aliquem veneno,
to destroy with poison, Suet. Claud. 44; Just. 3, 2, 1:occisus videtur non tantum qui per vim aut per caedem interfectus est, velut jugulatus... sed et is qui veneno Necatus dicitur,
Paul. Sent. 3, 5, 2 sqq.; cf.:et occidet eum lingua viperae,
Vulg. Job, 20, 16:occisa sunt in terrae motu,
id. Apoc. 11, 13:dedistine ei gladium qui se occideret?
Plaut. Trin. 1, 2, 92: cum ipse se conaretur occidere, Cic. ap. Quint. 5, 10, 69; so,se occidere,
Curt. 6, 10, 18; Quint. 7, 3, 7; Suet. Vit. 10; Eutr. 1, 8; 6, 24; Lact. 3, 18, 8; cf.:occidit, adversariumne? immo vero aiunt se et eum, quem defendit,
Cic. de Or. 2, 74, 302.—Transf.A.To plague to death; to torture, torment, pester (cf. exanimo, II. B.; very rare;B.not in Cic. or Cæs.): occidis me, cum istuc rogitas,
Plaut. Ps. 4, 1, 21:aliā occidis fabulā,
id. Men. 5, 5, 23:occidis saepe rogando,
Hor. Epod. 14, 5:legendo,
id. A. P. 475.—To ruin, undo:2. I.occidisti me tuis fallaciis,
Ter. Phorm. 4, 3, 67.—Hence, oc-cīsus, a, um, P. a., ruined, lost, unfortunate, undone (Plautin.):occisa est haec res, nisi, etc.,
Plaut. Capt. 3, 4, 7.— Sup.:occisissimus sum omnium, qui vivunt,
I am the most unfortunate, Plaut. Cas. 3, 5, 53.Lit.A.In gen. (rare):B.et alia Signa de caelo ad terram occidunt,
Plaut. Rud. prol. 8: ut alii [p. 1251] super alios occiderent, Liv. 21, 35:arbores ita inciderant, ut momento levi impulsae occiderent,
id. 23, 24.—In partic.1.Of the heavenly bodies, to go down, set (class.): prope jam occidente sole, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24:2.soles occidere, et redire possunt: Nobis, cum semel occidit brevis lux, Nox est perpetua una dormienda,
Cat. 5, 4:Capra, Aquila, Canicula,
Col. 11, 2, 94:occasura pars caeli,
i. e. western, Plin. 2, 25, 23, § 92: SOL OCCASVS SVPREMA TEMPESTAS ESTO, i. e. sundown, sunset, Lex XII. Tab.; cf. Gell. 17, 2, 10 (Varr. L. L. 6, § 5 Müll., gives, instead of it, OCCASVS SOLIS; v. 2. occasus); so,ante solem obcasum,
before sunset, Plaut. Ep. 1, 2, 41:donec lux occidat,
Juv. 13, 158.—Fig.:non occidet ultra sol tuus,
Vulg. Isa. 60, 20.—Pregn., to fall, perish, die (class.;II. A.syn.: obeo, pereo, intereo): exstincto calore, occidimus ipsi et extinguimur,
Cic. N. D. 2, 9, 23:in bello,
id. Fam. 9, 5, 2:Eudemus proelians ad Syracusas occidit,
id. Div. 1, 25, 53:sperans hostium saevitiā facile eum occasurum,
Sall. J. 7, 2:occiderit ferro Priamus?
Verg. A. 2, 581: dextrā suā, to die by one's own hand (by suicide), id. ib. 12, 659:minimo vulnere,
Ov. M. 6, 265.—Of persons:B.sin plane occidimus,
Cic. Q. Fr. 1, 4, 4.—So, esp., occidi, an exclamation of despair, I am lost, undone, Plaut. Stich. 2, 3, 75; Ter. And. 3, 4, 26:nulla sum, nulla sum: tota tota occidi,
Plaut. Cas. 3, 5, 1:occidimus funditus,
Verg. A. 11, 413.—Of things:3.non hercle occiderunt mihi etiam fundique atque aedes,
I have not yet lost, Plaut. Truc. 1, 2, 72:occidit spes nostra,
is gone, id. Most. 2, 1, 2:lumen (oculorum),
Lucr. 3, 414:dolus,
Plaut. Truc. 2, 5, 6:causa,
Lucr. 2, 790:rem publicam occidere,
Cic. Dom. 30, 96:vita,
id. Tusc. 1, 45, 109:occidit ornatus (mundi),
perishes, id. Ac. 2, 38, 119:vestra beneficia occasura esse,
id. Mil. 36, 100.—Hence, occĭdens, entis, P. a.; as subst., m., the quarter of the setting sun, the west, the occident (class.):ab oriente ad occidentem,
Cic. N. D. 2, 66, 164:vel occidentis usque ad ultimum sinum,
Hor. Epod. 1, 13:cui se oriens occidensque submiserat,
Plin. 7, 30, 31, § 112:validissima in se civium arma viribus occidentis coepta,
Tac. H. 2, 6: partes mundi, Paul. ex Fest. p. 339 Müll.occīdo, for occedo, q. v. -
40 occido
1.occīdo ( obc-), cīdi, cīsum, 3 (occisit for occiderit, Lex Num. Pompil. ap. Paul. ex Fest. s. v. occisum. pp. 178 and 179; also Lex XII. Tab. ap. Macr. S. 1, 4), v. a. [ob-caedo], to strike down, strike to the ground; to beat, smash, crush.I.Lit.A.In gen. (very rare):B.aliquem pugnis,
Ter. Ad. 4, 2, 20:occare id est comminuere, ne sit glaeba: quod ita occidunt, occare dictum,
to crush, Varr. R. R. 1, 31, 1:occisum ad mortem,
wounded to death, Vulg. Apoc. 13, 3.—In partic., to strike or cut down; to cut off, kill, slay (class. and very freq.; syn.: interficio, trucido, obtrunco): summus ibi capitur meddix: occiditur alter, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 123 Müll. (Ann. v. 296 Vahl.):II.L. Virginius filiam suā manu occidit,
Cic. Fin. 2, 20, 66:ejus copias,
id. Phil. 14, 14, 36:ipse pro castris fortissime pugnans occiditur,
Caes. B. G. 5, 36: occidione occidere, to completely cut off, destroy; v. occidio:ad unum omnes,
to cut off all to the last man, Liv. 3, 23:aliquem veneno,
to destroy with poison, Suet. Claud. 44; Just. 3, 2, 1:occisus videtur non tantum qui per vim aut per caedem interfectus est, velut jugulatus... sed et is qui veneno Necatus dicitur,
Paul. Sent. 3, 5, 2 sqq.; cf.:et occidet eum lingua viperae,
Vulg. Job, 20, 16:occisa sunt in terrae motu,
id. Apoc. 11, 13:dedistine ei gladium qui se occideret?
Plaut. Trin. 1, 2, 92: cum ipse se conaretur occidere, Cic. ap. Quint. 5, 10, 69; so,se occidere,
Curt. 6, 10, 18; Quint. 7, 3, 7; Suet. Vit. 10; Eutr. 1, 8; 6, 24; Lact. 3, 18, 8; cf.:occidit, adversariumne? immo vero aiunt se et eum, quem defendit,
Cic. de Or. 2, 74, 302.—Transf.A.To plague to death; to torture, torment, pester (cf. exanimo, II. B.; very rare;B.not in Cic. or Cæs.): occidis me, cum istuc rogitas,
Plaut. Ps. 4, 1, 21:aliā occidis fabulā,
id. Men. 5, 5, 23:occidis saepe rogando,
Hor. Epod. 14, 5:legendo,
id. A. P. 475.—To ruin, undo:2. I.occidisti me tuis fallaciis,
Ter. Phorm. 4, 3, 67.—Hence, oc-cīsus, a, um, P. a., ruined, lost, unfortunate, undone (Plautin.):occisa est haec res, nisi, etc.,
Plaut. Capt. 3, 4, 7.— Sup.:occisissimus sum omnium, qui vivunt,
I am the most unfortunate, Plaut. Cas. 3, 5, 53.Lit.A.In gen. (rare):B.et alia Signa de caelo ad terram occidunt,
Plaut. Rud. prol. 8: ut alii [p. 1251] super alios occiderent, Liv. 21, 35:arbores ita inciderant, ut momento levi impulsae occiderent,
id. 23, 24.—In partic.1.Of the heavenly bodies, to go down, set (class.): prope jam occidente sole, Pac. ap. Cic. Div. 1, 14, 24:2.soles occidere, et redire possunt: Nobis, cum semel occidit brevis lux, Nox est perpetua una dormienda,
Cat. 5, 4:Capra, Aquila, Canicula,
Col. 11, 2, 94:occasura pars caeli,
i. e. western, Plin. 2, 25, 23, § 92: SOL OCCASVS SVPREMA TEMPESTAS ESTO, i. e. sundown, sunset, Lex XII. Tab.; cf. Gell. 17, 2, 10 (Varr. L. L. 6, § 5 Müll., gives, instead of it, OCCASVS SOLIS; v. 2. occasus); so,ante solem obcasum,
before sunset, Plaut. Ep. 1, 2, 41:donec lux occidat,
Juv. 13, 158.—Fig.:non occidet ultra sol tuus,
Vulg. Isa. 60, 20.—Pregn., to fall, perish, die (class.;II. A.syn.: obeo, pereo, intereo): exstincto calore, occidimus ipsi et extinguimur,
Cic. N. D. 2, 9, 23:in bello,
id. Fam. 9, 5, 2:Eudemus proelians ad Syracusas occidit,
id. Div. 1, 25, 53:sperans hostium saevitiā facile eum occasurum,
Sall. J. 7, 2:occiderit ferro Priamus?
Verg. A. 2, 581: dextrā suā, to die by one's own hand (by suicide), id. ib. 12, 659:minimo vulnere,
Ov. M. 6, 265.—Of persons:B.sin plane occidimus,
Cic. Q. Fr. 1, 4, 4.—So, esp., occidi, an exclamation of despair, I am lost, undone, Plaut. Stich. 2, 3, 75; Ter. And. 3, 4, 26:nulla sum, nulla sum: tota tota occidi,
Plaut. Cas. 3, 5, 1:occidimus funditus,
Verg. A. 11, 413.—Of things:3.non hercle occiderunt mihi etiam fundique atque aedes,
I have not yet lost, Plaut. Truc. 1, 2, 72:occidit spes nostra,
is gone, id. Most. 2, 1, 2:lumen (oculorum),
Lucr. 3, 414:dolus,
Plaut. Truc. 2, 5, 6:causa,
Lucr. 2, 790:rem publicam occidere,
Cic. Dom. 30, 96:vita,
id. Tusc. 1, 45, 109:occidit ornatus (mundi),
perishes, id. Ac. 2, 38, 119:vestra beneficia occasura esse,
id. Mil. 36, 100.—Hence, occĭdens, entis, P. a.; as subst., m., the quarter of the setting sun, the west, the occident (class.):ab oriente ad occidentem,
Cic. N. D. 2, 66, 164:vel occidentis usque ad ultimum sinum,
Hor. Epod. 1, 13:cui se oriens occidensque submiserat,
Plin. 7, 30, 31, § 112:validissima in se civium arma viribus occidentis coepta,
Tac. H. 2, 6: partes mundi, Paul. ex Fest. p. 339 Müll.occīdo, for occedo, q. v.
См. также в других словарях:
interfecto — (Del lat. interfectus < interficere, matar.) ► adjetivo/ sustantivo 1 DERECHO Se refiere a la persona que ha muerto de manera violenta: ■ es necesario realizar la autopsia al interfecto. 2 coloquial Se aplica a la persona de la cual se está… … Enciclopedia Universal
ԽՈՂԽՈՂԵՄ — (եցի.) NBH 1 0960 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 10c ն. ԽՈՂԽՈՂԵՄ ἁποκτείνω, παρακλείω neco, occido, interficio, jugulo . որ եւ ԽՈԽՈՂԵԼ. (ʼի ձայնէ զենման արդեօք առեալ. որ եւ ռմկ. խըխ ընել.) Զենուլ. սպանանել սրով.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՄՈՐԹԵՄ — (եցի.) NBH 2 0298 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical ն. ἑκδέρω pellem detraho, excorio. Զմորթն զերծուլ՝ հանել՝ քերթել. մորթին հանել. ... *Մորթեսցեն զողջակէզն: Զմորթ նոցա մորթեսցեն, կամ մորթեցին ʼի նոցանէն. Ղեւտ. ՟Զ. 1: Միք. ՟Բ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՍՊԱՆԱՆԵՄ — (սպանի, սպան.) NBH 2 0734 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c ն. σφάττω, σφάζω, φονεύω , κτείνω, καίνω, ἁποκτείνω interficio, occido, neo, macto եւն. Զենուլ. խողխողել. գլխատել. սրով ծախել. զոհել. մեռուցանել. ի մահ մատնել … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՓՈՂՈՏԵՄ — (եցի.) NBH 2 0952 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c, 12c, 13c, 14c ն. θύω, κατασφάζω, ἰερεύω macto, jugulo, trucido, sacrifico, caedo, occido, interficio ἁναιρέω tollo, aufero. (լծ. թ. պօղազլամաք եւ ... ).… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
interfecto — {{#}}{{LM I22323}}{{〓}} {{SynI22879}} {{[}}interfecto{{]}}, {{[}}interfecta{{]}} ‹in·ter·fec·to, ta› {{《}}▍ adj./s.{{》}} {{<}}1{{>}} {{♂}}En derecho, referido a una persona,{{♀}} que ha muerto de forma violenta, especialmente si ha sido víctima… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
interfecto — interfecto, ta (Del lat. interfectus, part. pas. de interficio, matar). adj. Der. Dicho de una persona: Muerta violentamente, en especial si ha sido víctima de una acción delictiva. U. m. c. s.) … Diccionario de la lengua española
dhē-2 — dhē 2 English meaning: to put, place Deutsche Übersetzung: ‘setzen, stellen, legen” Material: O.Ind. dádhüti, Av. daδüiti “ he places “, O.Pers. Impf. sg. adadü “ he has installed “, O.Ind. Aor.á dhü m “I placed”, Med. 3. sg.… … Proto-Indo-European etymological dictionary