-
1 contumēlīōsus
contumēlīōsus adj. with comp. [contumelia], full of abuse, reproachful, abusive, insulting: contumeliosis vocibus prosequi, Cs.: in edictis: te esse dicunt contumeliosum, quod, etc.: oratio: quod contumeliosum in eos foret, si, etc., S.* * *contumeliosa -um, contumeliosior -or -us, contumeliosissimus -a -u ADJinsulting, outrageous, humiliating; rude, insolent, abusive; reproachful (L+S) -
2 contumēlia
contumēlia ae, f [com-+1 TEM-], insult, abuse, affront, reproach, invective, contumely: ei facere contumeliam, T.: contumelias dicere, L.: improborum: tam insignem in me accipere, T.: tantā adfectus: tantā acceptā, Cs.: contumeliam remanere in exercitu sinere, disgrace, S.: addere contumeliam iniuriae, Ph.: contumelias perferre, Cs.: graves, H.: verborum: a quibus contumeliā perfugae appellarentur, Cs.: ingenium contumeliā adcensum, S.: quam sine contumeliā describo.— Person.: Contumeliae fanum. — Fig., injury, assault, violence: naves factae ad contumeliam perferendam, violence, Cs.: praebere ora contumeliis, to the blows, Ta.* * *indignity, affront, abuse/insult; insulting language/behavior; rough treatment -
3 contumēliōsē
contumēliōsē adv. with comp. and sup. [contumeliosus], abusively, insolently: hoc dicere: contumeliosius facta iniuria, T.: contumeliosissime ei male dicere.* * *contumeliosius, contumeliosissime ADVin an insulting manner; abusively, insolently (L+S) -
4 cornīx
cornīx īcis, f [1 CAL-, CAR-], a crow: garrula, O.: Annosa, H.: novem saecula passa, O.: sinistra (a favorable omen), V.—Prov.: cornicum oculos configere, i. e. catch a weasel asleep.* * *crow; (or related bird); (example of longevity); (insulting for old woman) -
5 unguis
unguis is, abl. ungue (unguī, Ct., H.), m [cf. ὄνυξ].—On the finger or toe, a nail: acutus, H.: proprios purgans unguīs, H.: ab imis unguibus usque ad verticem summum, i. e. from head to foot: a rectā conscientiā traversum unguem non discedere, not a finger's breadth: medium ostendere unguem, i. e. the finger of scorn (because insulting gestures were made with the middle finger), Iu.: De tenero ungui, i. e. from childhood, H.: ad unguem Factus homo, i. e. finished to a hair (because artisans test the closeness of joints by the nail), H.: in unguem quadrare, i. e. precisely, V.—Of animals, a claw, talon, hoof: leonis, H.: avidos (praepes) figit cervicibus unguīs, O.* * *nail, claw, talon -
6 contumia
indignity, affront, abuse/insult; insulting language/behavior; rough treatment -
7 effrons
(gen.), effrontis ADJshameless, brazen; bold; insulting -
8 improperium
taunt; insulting reproach (Def); bitterly scarcastic remark -
9 injuriosus
injuriosa, injuriosum ADJwrongful, insulting -
10 indignitas
I.In gen.:II.si quid affert praeterea hominis aut dignitas aut indignitas,
Cic. de Or. 2, 32, 63:nemo propter indignitatem repudiatus est,
id. Div. in Caecil. 19, 63:summa,
id. Vat. 6, 15:accusatoris (as of a slave),
id. Deiot. 1, 2.— Of things, enormity, heinousness:infamia atque indignitas rei,
Caes. B. G. 7, 56; so,rei,
Cic. Mur. 25, 51:calamitatis,
id. Verr. 2, 5, 46, § 123.—In partic.A.Unworthy or unbecoming behavior, insulting treatment, indignity, meanness, baseness:B.alicujus adeundi et conveniendi,
Cic. Fam. 6, 14, 2:omnes indignitates contumeliasque perferre,
Caes. B. G. 2, 14, 3:indignitatibus compulsus,
Liv. 42, 52, 1:rei, foedissimae per se, adjecta indignitas est,
id. 5, 48, 9; 1, 59, 3. —Indignation, in consequence of unworthy treatment:tacita esse poterit indignitas nostra?
Cic. Att. 10, 8, 3:indignitas atque ex ea ira animos cepit,
Liv. 5, 45, 6; 2, 7, 2. -
11 insectatio
I.Lit.:II.hostis,
Liv. 21, 47, 2.—Trop., a pursuing with words, a censuring, railing at, deriding, insulting: tanta est hominum insolentia et nostri insectatio, Brut. ap. Ep. Cic. Fam. 11, 1, 2:principum,
Liv. 22, 34, 2:studiorum et morum alicujus,
Suet. Gramm. 19:insectationibus petere aliquem,
Tac. A. 2, 55:fortunae,
Quint. 6, 3, 28; 11, 1, 86:quod insectationis genus,
id. 5, 7, 6. -
12 insultabundus
insultābundus, a, um, adj. [insulto], insulting, full of scorn (late Lat.), Aug. Ep. 86 ad Casul. -
13 insultatio
insultātĭo, ōnis, f.I. II.Trop., insolent behavior towards any one, a scoffing, reviling, insulting, Quint. 8, 5, 11:nihil insultatione barbarorum intolerantius,
Flor. 4, 12, 36. -
14 insultatorius
insultātōrĭus, a, um, adj. [insulto], scornful, mocking, insulting (late Lat.):verbum,
Tert. adv. Marc. 5, 10.— Adv.: in-sultātōrĭē, scornfully, insultingly, Sid. Ep. 1, 7. -
15 sugillatio
sūgillātĭo, ōnis, f. [sugillo], a blackand-blue mark, a livid spot (made by a blow, bruise, etc.; not ante-Aug.).I.Lit.:II.sugillationem rapere,
Plin. 32, 7, 24, § 74.—Trop., an affronting, insulting:consulum,
Liv. 43, 14, 5:domini,
Dig. 47, 10, 15:foeda majestatis ejus,
Plin. 7, 45, 46, § 150:ipsius gloriae,
Val. Max. 2, 3, 1:amara,
id. 6, 9, 12:admonitionis,
Sen. Ben. 5, 22, 3. -
16 verbum
verbum, i ( gen. plur. verbūm, Plaut. As. 1, 3, 1; id. Bacch. 4, 8, 37; id. Truc. 2, 8, 14), n. [from the root er; Gr. ERô, whence eirô and rhêma, what is spoken or said; cf. Goth. vaurd; Germ. Wort; Engl. word], a word; plur., words, expressions, language, discourse, conversation, etc. (cf.: vox, vocabulum).I.In gen.:B.verbum nullum fecit,
Plaut. Bacch. 4, 9, 58:si ullum verbum faxo,
id. Men. 1, 2, 47:qui verbum numquam in publico fecerunt,
Cic. Brut. 78, 270; so,facere,
to talk, chat, discourse, converse, id. Verr. 2, 4, 65, § 147; id. Imp. Pomp. 10, 27; id. Planc. 8, 20 al.:spissum istud amanti est verbum veniet, nisi venit,
Plaut. Cist. 1, 1, 77; cf. id. Most. 5, 1, 2:videtis hoc uno verbo unde significari res duas et ex quo et a quo loco,
Cic. Caecin. 30, 88:verbum voluptatis,
id. Fin. 2, 23, 75 (for which:vox voluptatis,
id. ib. 2, 2, 6); cf.:libenter verbo utor Catonis (i. e. origines),
id. Rep. 2, 1, 3:verbum usitatius et tritius,
id. Ac. 1, 7, 27:verbum scribere... verbi litterae,
id. de Or. 2, 30, 130:nec vero ullum (verbum) aut durum aut insolens, aut humile aut longius ductum, etc.,
id. Brut. 79, 274: si pudor, si modestia, si pudicitia, si uno verbo temperantia (literally, in one word; cf. B. 2. infra), id. Fin. 2, 22, 73.— Plur.:verba rebus impressit,
Cic. Rep. 3, 2, 3:in quo etiam verbis ac nominibus ipsis fuit diligens (Servius Tullius),
id. ib. 2, 22, 40:quid verbis opu'st?
Plaut. Am. 1, 1, 289:haec plurimis a me verbis dicta sunt,
Cic. Rep. 1, 7, 12:verba facere,
to speak, Caes. B. G. 2, 14: contumelia verborum, insulting or abusive language, id. ib. 5, 58:ut verbis, quid sit, definiam,
Cic. Rep. 1, 24, 38:verba ponenda sunt, quae vim habeant illustrandi, nec ab usu sint abhorrentia, grandia, plena, sonantia, etc.,
id. Part. Or. 15, 53:dialecticorum verba nulla sunt publica: suis utuntur,
id. Ac. 1, 7, 25:verborum delectum originem esse eloquentiae,
id. Brut. 72, 253 et saep.:multis verbis ultro citroque habitis ille nobis est consumptus dies,
much talk on both sides, id. Rep. 6, 9, 9; cf. id. ib. 3, 4, 7: accusabat Canutius Scamandrum verbis tribus, venenum esse deprehensum (literally, in three words; cf. B. 2. b. infra), Cic. Clu. 18, 50.—Prov.: verba facit emortuo, he talks to the dead, i. e. in vain, Plaut. Poen. 4, 2, 18;for which: verba fiunt mortuo,
Ter. Phorm. 5, 8 (9), 26.—Adverbial phrases.1.Ad verbum, verbum e (de, pro), verbo, or simply verbum verbo, to a word, word for word, exactly, literally (Cic. uses verbum e or ex verbo where the exact equivalent of a single word is given; verbum pro verbo of the literal translation of a passage; v. infra):2.fabellae Latinae ad verbum de Graecis expressae,
Cic. Fin. 1, 2, 4; cf. Suet. Caes. 30 fin.:ediscere ad verbum,
Cic. de Or. 1, 34, 157:ea quae modo expressa ad verbum dixi,
id. Tusc. 3, 19, 44:somnium mirifice ad verbum cum re convenit,
id. Div. 1, 44, 99: quae Graeci pathê appellant:ego poteram morbos, et id verbum esset e verbo,
id. Tusc. 3, 4, 7: istam katalêpsin, quam, ut dixi, verbum e verbo exprimentes, comprehensionem dicemus, id. Ac. 2, 10, 31; id. Fin. 3, 4, 15; id. Top. 8, 35; id. Ac. 2, 6, 17:verbum de verbo expressum extulit,
Ter. Ad. prol. 11:verbum pro verbo reddere,
Cic. Opt. Gen. 5, 14:nec verbum verbo curabis reddere fidus Interpres,
Hor. A. P. 133; cf.: ea sine scripto eisdem verbis reddebat, quibus cogitaverat, Cic. Brut. 88, 301.—Verbi causā or gratiā, for the sake of example, for example, for instance:3. a.si quis, verbi causā, oriente Caniculā natus est,
Cic. Fat. 6, 12: M. Quid dicis igitur! A. Miserum esse verbi causā M. Crassum, id. Tusc. 1, 4, 12; id. Mil. 22, 60:qui verbi causā post mortem amici liberos ejus custodiant,
Auct. Her. 4, 47, 60:ut propter aliam quampiam rem, verbi gratiā propter voluptatem, nos amemus,
Cic. Fin. 5, 11, 30.—Quin tu uno verbo dic, quid est quod me velis, Ter. And. 1, 1, 18; Cato, R. R. 157, 7:b.praetores, praetorios, tribunos plebis, magnam partem senatūs, omnem subolem juventutis unoque verbo rem publicam expulsam atque extirminatam suis sedibus,
Cic. Phil. 2, 22, 54.—Pa. Brevin' an longinquo sermoni? Mi. Tribus verbis, Plaut. Mil. 4, 2, 30:c.pax, te tribus verbis volo,
Plaut. Trin. 4, 2, 121.—Sed paucis verbis te volo, Plaut. Mil. 2, 4, 22; cf.:4.verbis paucis quam cito Alium fecisti me,
id. Trin. 1, 2, 123; cf. also paucus, II. B.—Verbo.a.Orally, by word of mouth (opp. scripturā): C. Furnio plura verbo quam scripturā mandata dedimus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 5:b.cui verbo mandabo, quid, etc.,
Vulc. Gall. Avid. Cass. 10, § 10.—Briefly, in a word:5.postquam Caesar dicendi finem fecit, ceteri verbo alius alii varie adsentiebantur,
Sall. C. 52, 1:aut verbo adsentiebatur, aut pedibus in sententiam ibat,
Liv. 27, 34, 7 Weissenb. ad loc.; 3, 40, 6; cf. also: rogatus a me etiamne majus quam dedecus, verbo de sententiā destitisti, at a word from me, Cic. Tusc. 2, 12, 28 Ernest. ad loc.—Meis, tuis, suis verbis, in my, thy, or his name; for me, thee, or him:II.gratum mihi feceris, si uxori tuae meis verbis eris gratulatus,
Cic. Fam. 15, 8; 5, 11, 2; id. Att. 16, 11, 8:anulum quem ego militi darem tuis verbis,
Plaut. Mil. 3, 3, 38; id. Bacch. 4, 4, 79:denuntiatum Fabio senatus verbis, ne, etc.,
Liv. 9, 36, 14.In partic.A.Verbum, in the sing.1.Of an entire clause, a saying, expression, phrase, sentence (mostly anteclass.; cf.: sententia, dictum): Me. Plus plusque istuc sospitent quod nunc habes. Eu. Illud mihi verbum non placet:2.quod nunc habes!
Plaut. Aul. 3, 6, 11; id. Cas. 2, 5, 39; id. Most. 1, 3, 18; 1, 3, 95; 1, 3, 139; Ter. And. 1, 5, 5; id. Eun. 1, 2, 95; id. Ad. 5, 8, 29.—Of a proverb:B.verum est verbum, quod memoratur: ubi amici, ibidem opus,
Plaut. Truc. 4, 4, 32; so id. ib. 4, 5, 39; Ter. Ad. 5, 3, 17:quod verbum in pectus Jugurthae altius quam quisquam ratus erat descendit,
Sall. J. 11, 7.—Pregn., mere talk, mere words (opp. to deed, fact, reality, etc.; cf.C.nomen): qui omnia verborum momentis, non rerum ponderibus examinet,
Cic. Rep. 3, 8, 12; cf.:verbo et simulatione (opp. re verā),
id. Verr. 2, 3, 58, § 133; v. res: dolor est malum, ut disputas;existimatio, dedecus, infamia verba sunt atque ineptiae,
empty words, id. Pis. 27, 65:verborum sonitus inanis,
id. de Or. 1, 12, 51:in quibus (civitatibus) verbo sunt liberi omnes?
in word, in name, id. Rep. 1, 31, 47. —Hence, verba dare (alicui), to give empty words, i. e. to deceive, cheat:cui verba dare difficile est,
Ter. And. 1, 3, 6:vel verba mihi dari facile patior in hoc, meque libenter praebeo credulum,
Cic. Att. 15, 16, A: descendit atque Gallis verba dedit, i. e. eluded, escaped from them, Quadrig. ap. Gell. 17, 2, 24:curis dare verba,
i. e. to beguile, drive away, Ov. Tr. 5, 7, 40.—In gram., a verb:D.Aristoteles orationis duas partes esse dicit, vocabula et verba, ut homo et equus, et legit et currit, etc.,
Varr. L. L. 8, § 11 sq. Müll.; 9, § 95; 10, § 77 al.; Cic. de Or. 3, 49, 191.—In eccl. Lat. as a translation of logos, the second person of the Trinity, Vulg. Joan. 1, 1; id. 1 Joan. 5, 7; id. Apoc. 19, 13.
См. также в других словарях:
Insulting — In*sult ing, a. Containing, or characterized by, insult or abuse; tending to insult or affront; as, insulting language, treatment, etc. {In*sult ing*ly}, adv. Syn: Insolent; impertinent; saucy; rude; abusive; contemptuous. See {Insolent}. [1913… … The Collaborative International Dictionary of English
insulting — index abusive, calumnious, caustic, contemptuous, disdainful, impertinent (insolent), insolent, libel … Law dictionary
insulting — [adj] abusive biting, degrading, derogatory, discourteous, disparaging, disrespectful, hurtful, insolent, offensive, repulsive, ridiculing, rude, slighting, uncivil; concepts 267,529,537 … New thesaurus
insulting — adj. VERBS ▪ be, seem, sound ▪ become ▪ find sth ▪ I find it insulting to be spoken to in that way. ADVERB … Collocations dictionary
insulting — in|sult|ing [ınˈsʌltıŋ] adj very rude and offensive to someone ▪ insulting remarks insulting to ▪ Sexist language is insulting to women. >insultingly adv … Dictionary of contemporary English
insulting — [[t]ɪnsʌ̱ltɪŋ[/t]] ADJ GRADED: oft ADJ to n Something that is insulting is rude or offensive. The article was politically insensitive and possibly insulting to the families of British citizens... One of the apprentices made an insulting remark to … English dictionary
insulting — adjective Containing insult, or having the intention of insulting. He received an insulting letter … Wiktionary
Insulting — Insult In*sult , v. t. [imp. & p. p. {Insulted}; p. pr. & vb. n. {Insulting}.] [F. insulter, L. insultare, freq. fr. insilire to leap into or upon; pref. in in, on + salire to leap. See {Salient}.] [1913 Webster] 1. To leap or trample upon; to… … The Collaborative International Dictionary of English
insulting — in|sult|ing [ ın sʌltıŋ ] adjective offensive: I found his comments deeply insulting. ╾ in|sult|ing|ly adverb … Usage of the words and phrases in modern English
insulting — adjective very rude and offensive to someone: insulting remarks … Longman dictionary of contemporary English
insulting — adjective once you send that insulting message, there s no taking it back Syn: abusive, rude, offensive, disparaging, belittling, derogatory, deprecatory, disrespectful, uncomplimentary, pejorative; disdainful, derisive, scornful, contemptuous;… … Thesaurus of popular words