Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

insignītē

  • 1 insignite

    insignītē, adv. [st2]1 [-] d'une manière remarquable (en bien ou en mal). [st2]2 [-] expressément, avec force, avec énergie.
    * * *
    insignītē, adv. [st2]1 [-] d'une manière remarquable (en bien ou en mal). [st2]2 [-] expressément, avec force, avec énergie.
    * * *
        Neu sinas in me insignite fieri tantam iniuriam. Plaut. Si notable injure.
    \
        Insignite improbus. Cic. Notablement meschant, D'une grande et notable meschanceté.

    Dictionarium latinogallicum > insignite

  • 2 insignite

    īnsīgnītē [ insignitus I \]
    замечательно, поразительно, неслыханно Pl, C, L, AG

    Латинско-русский словарь > insignite

  • 3 insignite

    īnsīgnītē, Adv. m. Compar. (1. insignitus), auffallend, ausgezeichnet, außerordentlich, unerhört, beispiellos, schreiend, himmelschreiend, Plaut., Cic. u.a.; vgl. Lorenz Plaut. mil. 558. Brix Plaut. Men. 1010.

    lateinisch-deutsches > insignite

  • 4 insignite

    īnsīgnītē, Adv. m. Compar. (1. insignitus), auffallend, ausgezeichnet, außerordentlich, unerhört, beispiellos, schreiend, himmelschreiend, Plaut., Cic. u.a.; vgl. Lorenz Plaut. mil. 558. Brix Plaut. Men. 1010.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > insignite

  • 5 īnsīgnītē

        īnsīgnītē adv. with comp.    [insignitus], remarkably, extraordinarily, notably: improbus: insignitius probari, L.

    Latin-English dictionary > īnsīgnītē

  • 6 insignite

    insignītē, adv., v. insignio, P. a. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > insignite

  • 7 insignite

    adv
    nettement, remarquablement

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > insignite

  • 8 Замечательно

    - insignite;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Замечательно

  • 9 Неслыханно

    - insignite (iniquus);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Неслыханно

  • 10 Поразительно

    - insignite (iniquus);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Поразительно

  • 11 insignio

    insignĭo, īvi or ĭi, ītum, 4 ( imperf. insignibat, Verg. A. 7, 790; Stat. Th. 7, 56), v. a. [insignis], to put a mark upon, to mark; to distinguish (mostly post-Aug.): pueri insigniti, marked with some bodily defect, Plaut. Fragm. ap. Fest. p. 375, 19 (id. Mil. 3, 1, 127 Weise):

    clipeum auro,

    Verg. A. 7, 790:

    mulli insigniuntur barba gemina inferiori labro,

    Plin. 9, 17, 30, § 64:

    oratorem fucatis et meretriciis vestibus,

    Tac. Or. 26: nec insigniri, nec misceri omnibus, to distinguish one ' s self, Sen. Ep. 18:

    cum omnis annus funeribus et cladibus insigniretur,

    was distinguished by, remarkable for, Tac. Agr. 41:

    aliquem,

    to make known, to name, Plin. Ep. 8, 22, 4.—Hence, insig-nītus, a, um, P. a.
    A.
    Marked, clear, plain:

    englyphus, id est bene insignitus,

    Ambros. in Psa. 118, Serm. 16, §

    42: utendum imaginibus agentibus, acribus, insignitis,

    Cic. de Or. 2, 87, 358:

    conformatio,

    id. Top. 5, 27:

    notae veritatis,

    id. Div. 1, 30, 64. —
    B.
    Distinguished, striking, remarkable, notable: injuriae, Cato ap. Gell. 10, 3, 17:

    ignominia (al. insignior),

    Liv. 7, 15, 10:

    lacus nomen ab hac recentiore insignitius fabula est,

    id. 7, 6, 6:

    flagitium,

    Tac. A. 4, 51:

    infamia,

    id. ib. 3, 70. —
    C.
    Arrayed with banners, with standards: insigneita fere tum milia militum octo duxit, Enn. ap. Prisc. 1, p. 556 P. (Ann. v. 336 Vahl.).—
    D.
    Subst.: insignīta, ōrum, n., bruises, black and blue marks, Plin. 27, 4, 5, § 18; 27, 12, 105, § 128.— Adv.: insignītē, remarkably, extraordinarily, notably:

    mihi insignite facta est magna injuria,

    Plaut. Cas. 5, 4, 31; id. Mil. 2, 6, 77:

    insignite improbus,

    Cic. Quint. 23, 73:

    laudare ac vituperari,

    id. de Or. 2, 85, 349.— Comp., Liv. 8, 13, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > insignio

  • 12 insignita

    insignĭo, īvi or ĭi, ītum, 4 ( imperf. insignibat, Verg. A. 7, 790; Stat. Th. 7, 56), v. a. [insignis], to put a mark upon, to mark; to distinguish (mostly post-Aug.): pueri insigniti, marked with some bodily defect, Plaut. Fragm. ap. Fest. p. 375, 19 (id. Mil. 3, 1, 127 Weise):

    clipeum auro,

    Verg. A. 7, 790:

    mulli insigniuntur barba gemina inferiori labro,

    Plin. 9, 17, 30, § 64:

    oratorem fucatis et meretriciis vestibus,

    Tac. Or. 26: nec insigniri, nec misceri omnibus, to distinguish one ' s self, Sen. Ep. 18:

    cum omnis annus funeribus et cladibus insigniretur,

    was distinguished by, remarkable for, Tac. Agr. 41:

    aliquem,

    to make known, to name, Plin. Ep. 8, 22, 4.—Hence, insig-nītus, a, um, P. a.
    A.
    Marked, clear, plain:

    englyphus, id est bene insignitus,

    Ambros. in Psa. 118, Serm. 16, §

    42: utendum imaginibus agentibus, acribus, insignitis,

    Cic. de Or. 2, 87, 358:

    conformatio,

    id. Top. 5, 27:

    notae veritatis,

    id. Div. 1, 30, 64. —
    B.
    Distinguished, striking, remarkable, notable: injuriae, Cato ap. Gell. 10, 3, 17:

    ignominia (al. insignior),

    Liv. 7, 15, 10:

    lacus nomen ab hac recentiore insignitius fabula est,

    id. 7, 6, 6:

    flagitium,

    Tac. A. 4, 51:

    infamia,

    id. ib. 3, 70. —
    C.
    Arrayed with banners, with standards: insigneita fere tum milia militum octo duxit, Enn. ap. Prisc. 1, p. 556 P. (Ann. v. 336 Vahl.).—
    D.
    Subst.: insignīta, ōrum, n., bruises, black and blue marks, Plin. 27, 4, 5, § 18; 27, 12, 105, § 128.— Adv.: insignītē, remarkably, extraordinarily, notably:

    mihi insignite facta est magna injuria,

    Plaut. Cas. 5, 4, 31; id. Mil. 2, 6, 77:

    insignite improbus,

    Cic. Quint. 23, 73:

    laudare ac vituperari,

    id. de Or. 2, 85, 349.— Comp., Liv. 8, 13, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > insignita

  • 13 insigniter

    īnsīgniter [ insignis ] Nep, Ap, AG etc. = insignite

    Латинско-русский словарь > insigniter

  • 14 abgefeimt

    abgefeimt; z. B. abgef. Schlauheit, inveterata cal liditas: ein a. Kerl, veterator: ein a. Taugenichts, homo ingeniosissime nequam: ein a. Bösewicht, homo insignite improbus.

    deutsch-lateinisches > abgefeimt

  • 15 ausgezeichnet

    ausgezeichnet, insignis. praestans (sich auszeichnend, hervorstechend durch gute, ersteres auch durch üble Eigenschaften). – clarus (gleichs. erhellt, hervorleuchtend durch Geburt, Amt, Reichtum, Talent u. andere äußere Vorzüge, Ggstz. obscurus). – nobilis (angesehen durch Geschlecht, Talent, Geschicklichkeit, Ggstz. ignobilis). – egregius (unter seinesgleichen auserlesen, ausgezeichnet im Vergleich mit anderen). – excellens. praecellens (vor seinesgleichen hervorragend). – eximius (ausnehmend, ungemein, durch eigentümliche Vorzüge ausgezeichnet). – singularis (einzig in seiner Art, außerordentlich, besonder). – summus (sehr hoch, sehr groß, z. B. ingenium). – ein au. Arzt, medicus arte insignis: ein in jeder Hinsicht au. Mann, vir omnibus rebus ornatus (ornatissimus) od. praecellens (praecellentissimus): ein durch große Taten au. Jahr, annus magnis rebus insignis: die ausgezeichnetsten Männer des Staates, lumina civitatis: im öffentlichen Leben etwas Ausgezeichnetes leisten, in re publica se excellentius gerere.Adv.insignite; insigniter; egregie; eximie; excellenter; oft bl. durch den Superl., z. B. au. zierlich, elegantissimus.

    deutsch-lateinisches > ausgezeichnet

  • 16 himmelschreiend

    himmelschreiend, insignitus;Adv.insignite. Vgl., fürchterlich, gräßlich.

    deutsch-lateinisches > himmelschreiend

  • 17 schlecht

    schlecht, I) unvollkommen und gering: malus (z.B. merx, vinum: und poëta). – improbus (nicht gut, nicht probehaltig, z.B. merces). – corruptus (verderbt). – vilis (gering an Gehalt und Wert, z.B. rex). – pravus (verkehrt, z.B. consilium). – tenuis (spärlich, ärmlich, z.B. victus). – miser (elend, erbärmlich, Bedauern erregend, z.B. vita). – schlechter (als Komparat.), deterior (weniger gut, daher gew. in Vergleichung mit Besserem, im Superlat. deterrimus); peior (schlimmer, ärger, böser; Böses im Ggstz. zum Gutensteigernd, im Superlat. pessimus). – ein sch. Geldstück, nummus ma. lus, improbus (von schlechtem Metallgehalt); nummus falsus, adulterīnus (falsches, nachgemachtes): sch. Wetter, tempestas mala od. foeda: ein sch. Weg, iter difficile od. incommodum; iter voraginosum (voller Untiefen): sehr sch. Weg, via deterrima: sch. Zeiten, tempora iniqua od. tristia: ein sch. Jahr, annus sterilis: eine sch. Ernte, messis ingrata: von sch. Herkommensein, humili et obscuro loco natum esse: in sch. Rufe stehen, male audire: jmdm. nur sch. Trost gewähren können, ad alqm consolandum minime esse accommodatum (von Pers. u. Dingen). – Adv. male. prave (verkehrt). – misere (elend). – nicht sch., auch non mediocriter (in nicht geringem Grade, z.B. reprehensus est). – sch. ablaufen, male od. secus cadere: seine Sache sch. machen, male rem gerere: sch. stehen, s. stehen. – II) in moralischer Hinsicht: malus (von Natur zum Bösen geneigt). – pravus (sittlich verschroben, z.B. cupiditates). – improbus (unredlich). – nequam (nichts taugend, bes. von Sklaven). – impius (schlecht gesinnt gegen Vaterland, Eltern, Verwandte etc.). – turpis (unmoralisch). – durch u. durch sch., insignite improbus. – sch. Mensch! (als Schimpfwort), scelus! – einen sch. Charakter haben, ingenio malo pravoque esse: sch. werden, malum esse coepisse; corrumpi (moralischverdorben werden). – Adv.male; prave; improbe; nequiter. – sch. von jmd. reden, alci maledicere: sch. an jmd. handeln, male de alqo mereri: jmd. sch. behandeln, alqm improbe tractare. – III) schlicht, »schlecht u. recht«, probus et antiquae fidei; simplex.Adv.simpliciter.

    deutsch-lateinisches > schlecht

  • 18 schreiend

    schreiend; z.B. eine sch. Ungerechtigkeit, insignita iniuria. – jmdm. wird eine sch. Ungerechtigkeit zugefügt, alci insignite fit iniuria.

    deutsch-lateinisches > schreiend

  • 19 MARKEDLY

    [ADV]
    IACTANTER
    JACTANTER
    INSIGNITE
    INSIGNITER

    English-Latin dictionary > MARKEDLY

  • 20 NOTABLY

    [ADV]
    INSIGNITE
    INSIGNITER
    NOTABILITER
    PRAECIPUE
    PRAESERTIM

    English-Latin dictionary > NOTABLY

См. также в других словарях:

  • insignite — …   Useful english dictionary

  • PÈLERINAGES ET LIEUX SACRÉS — Les termes de «pèlerinage» et de «lieu sacré» sont typiquement occidentaux: si l’on met à part les langues germaniques, ce sont les formes latines de peregrinatio et de loca sacra qui sont, non seulement dans les parlers latins mais aussi dans… …   Encyclopédie Universelle

  • Palmarès et distinctions de la Juventus Football Club — Article principal : Juventus Football Club. Le palmarès de la Juventus Football Club, club de football italien actions basé à Turin, est l un des plus impressionnant du monde, être parmi les dix équipes les plus prestigieuses et titrées de… …   Wikipédia en Français

  • CREBRATA Tela — apud Plin. l. 11. c. 24. ubi de aranearum teils, Quam non ad haec videtur pertinere crebratae pexitas telae et quadam politurae arte, per se tenax ratio tramae: est tela dense texta et multô subtemine farta, quae res pexitatem floccorum facit.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ORLANDUS Lassus — Bergis Hannoniae natus, Musicusinter omnes sui temporis excellentissimus, in qua arte eximios producere, velut praerogativa quaedam Belgii est. Raptus aliquoties vocis ob dulcedinem, paulo provectior apud Ferdin. Gonzagam in Sicilia ac Mediolani… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PINTIANUS Ferdin. Nonius — Pintiâ Hispanus, ex illustri Guzmanorum stirpe, Bononiae sub Philip. Beroaldo Graecis literis operam dedit. Inde reversus, in Hispaniam primus linguae huius usum attulit; Ximenii post Cardinal. gratiâ adiutus, eam publice in Academia Toletana,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PLYMITARII — quibusdam iidem cum Plumariis, dicti sunt qui polymita conficiebant, a varietate τῶν μίτων filorum nomen adepta, versicolor enim his subtemen fuit: Variantia licia vocat Treb. Poll. in Triginta Tyrannis, G. 14. sibi de Macrianorum familia… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • palatina — 1pa·la·tì·na s.f. TS abbigl. nella seconda metà del XVII sec., fisciù invernale di lana o di altri materiali caldi come pelliccia, piume, ecc. {{line}} {{/line}} DATA: 1695. ETIMO: dal fr. palatine, der. di palatin 3palatino , poiché tale… …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»