Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

clarus

  • 1 clarus

    clārus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (calo, clamo; vgl. clarigo), klar, hell (Ggstz. obscurus, caecus), I) eig.: A) für den Gesichtssinn, hell, glänzend, leuchtend, locus, Cic.: gemma, Cic.: sol, Quint.: vitrum, Ov.: sidere clarior, Hor.: olore clarior, Auson.: stella clarissima, Cic.: luce od. luci claro, s. lūx. – poet., aquilo c., hellmachend, aufklärend, Verg. georg. 1, 460. – B) für den Gehörsinn, hell, laut, weithinschallend, clarā voce, Cic. u.a.: clariore voce, Caes.: clara vox (Ggstz. obtusa vox), Quint.: clamor, plausus, Plaut.: plangor, Ov. – II) übtr.: A) geistig klar, deutlich, verständlich, vide ut mi haec certa et clara attuleris, Ter.: ea quae sunt clara ipsa per sese, Cic.: labamus mutamusque sententiam clarioribus etiam in rebus, Cic.: luce clariora, Cic.: Masinissam regem post LXXVI annum generasse filium clarum est, Plin. – B) durch einen Vorzug od. Fehler hervorstechend, 1) durch einen Vorzug (durch Geburt, Geschlecht, Reichtum, Amt, Talent usw.) hervorleuchtend, hervorstechend, angesehen, groß, ausgezeichnet, glänzend u. in diesem Sinne berühmt, a) v. Pers., vir fortissimus et clarissimus, Cic.: clarus gloriā, Cic.: disciplinā clarissimus, Vell.: clarus in philosophia et nobilis, Cic.: clarus in arte tibiarum, Quint.: ex doctrina nobilis et clarus, Cic.: clarus ob id factum, Hor.: clarus Troiano ab sanguine, Verg.: clarissimus artis eius, Plin. – dah. (zur Kaiserzt.) clarissimus, ähnlich unserem Erlaucht, Exzellenz, stehender Titel hoher Staatsbeamten, wie Konsuln, Prokonsuln, Pontifices, Senatoren usw., Plin. ep., ICt. u.a.: u. so clarissimus ordo, ICt. u. Vopisc.: clarissimae feminae, Frauen hoher Staatsbeamten, ICt. – b) v. Lebl.: oppidum, Cic.: mortes, Cic.: clarior pax, Liv.: victoria clarissima, Cic.: urbs clara ob insignem munimento naturali locum, Liv.: clarum ad memoriam imperium, ewig denkwürdige Ausübung der Gewalt, Liv. – 2) im üblen Sinne = bekannt, berüchtigt, non enim parum res erat clara, Cic. Verr. 4, 29: illa oppugnatio fani antiquissimi quam clara apud omnes, Cic. II. Verr. 1, 50: populus luxuriā superbiāque clarus, Liv. 7, 31, 6: Philippus aut Alexander ceterique exitio gentium clari, Sen. nat. qu. 3. praef. § 5.

    lateinisch-deutsches > clarus

  • 2 clarus

    clārus, a, um, Adi. m. Compar. u. Superl. (calo, clamo; vgl. clarigo), klar, hell (Ggstz. obscurus, caecus), I) eig.: A) für den Gesichtssinn, hell, glänzend, leuchtend, locus, Cic.: gemma, Cic.: sol, Quint.: vitrum, Ov.: sidere clarior, Hor.: olore clarior, Auson.: stella clarissima, Cic.: luce od. luci claro, s. lux. – poet., aquilo c., hellmachend, aufklärend, Verg. georg. 1, 460. – B) für den Gehörsinn, hell, laut, weithinschallend, clarā voce, Cic. u.a.: clariore voce, Caes.: clara vox (Ggstz. obtusa vox), Quint.: clamor, plausus, Plaut.: plangor, Ov. – II) übtr.: A) geistig klar, deutlich, verständlich, vide ut mi haec certa et clara attuleris, Ter.: ea quae sunt clara ipsa per sese, Cic.: labamus mutamusque sententiam clarioribus etiam in rebus, Cic.: luce clariora, Cic.: Masinissam regem post LXXVI annum generasse filium clarum est, Plin. – B) durch einen Vorzug od. Fehler hervorstechend, 1) durch einen Vorzug (durch Geburt, Geschlecht, Reichtum, Amt, Talent usw.) hervorleuchtend, hervorstechend, angesehen, groß, ausgezeichnet, glänzend u. in diesem Sinne berühmt, a) v. Pers., vir fortissimus et clarissimus, Cic.: clarus gloriā, Cic.: disciplinā clarissimus, Vell.: clarus in philosophia et nobilis, Cic.: clarus in arte tibiarum, Quint.: ex doctrina nobilis et clarus, Cic.: clarus ob id factum, Hor.: clarus Troiano ab sanguine, Verg.: cla-
    ————
    rissimus artis eius, Plin. – dah. (zur Kaiserzt.) clarissimus, ähnlich unserem Erlaucht, Exzellenz, stehender Titel hoher Staatsbeamten, wie Konsuln, Prokonsuln, Pontifices, Senatoren usw., Plin. ep., ICt. u.a.: u. so clarissimus ordo, ICt. u. Vopisc.: clarissimae feminae, Frauen hoher Staatsbeamten, ICt. – b) v. Lebl.: oppidum, Cic.: mortes, Cic.: clarior pax, Liv.: victoria clarissima, Cic.: urbs clara ob insignem munimento naturali locum, Liv.: clarum ad memoriam imperium, ewig denkwürdige Ausübung der Gewalt, Liv. – 2) im üblen Sinne = bekannt, berüchtigt, non enim parum res erat clara, Cic. Verr. 4, 29: illa oppugnatio fani antiquissimi quam clara apud omnes, Cic. II. Verr. 1, 50: populus luxuriā superbiāque clarus, Liv. 7, 31, 6: Philippus aut Alexander ceterique exitio gentium clari, Sen. nat. qu. 3. praef. § 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > clarus

  • 3 clarus

    clārus, a, um, adj. [kindr. with Germ. klar; Engl. clear; cf. clamo], clear, bright (opp. obscurus, caecus; very freq. in all periods, and in all kinds of composition).
    I.
    Lit.
    A.
    Relating to the sight, clear, bright, shining, brilliant, etc.
    (α).
    Absol.:

    luce clarā et candidā,

    Plaut. Am. 1, 3, 49:

    ut mulierum famam multorum oculis lux clara custodiat,

    open day, Cic. Leg. 2, 15, 37; cf.:

    frequentissimā celebritate et clarissimā luce laetari,

    id. Cael. 20, 47:

    lumen,

    Lucr. 3, 1:

    oculorum lumina,

    id. 4, 825; cf.:

    mundi lumina (i.e. sol et luna),

    Verg. G. 1, 5:

    oculi,

    Cato, R. R. 157, 10:

    incendia,

    Verg. A. 2, 569:

    lucerna,

    Hor. S. 2, 7, 48:

    scintillae ignis,

    Lucr. 6, 163:

    fulmina,

    id. 6, 84:

    vestis splendor,

    id. 2, 52:

    color,

    id. 5, 1258; cf.:

    color clarissimus,

    id. 2, 830:

    candor,

    id. 4, 232:

    loca,

    id. 5, 779 al.:

    caelum,

    Tac. A. 1, 28:

    nox,

    id. Agr. 12:

    pater omnipotens clarus intonat,

    in the clear sky, Verg. A. 7, 141 Serv.; cf. Cic. Arat. 4:

    sidus,

    Hor. C. 4, 8, 31:

    clarissimae gemmae,

    Cic. Verr. 2, 4, 27, § 62; cf.

    lapides,

    Hor. C. 4, 13, 14:

    vitrum,

    Ov. M. 4, 355:

    purpurarum sidere clarior usus,

    Hor. C. 3, 1, 42.—
    (β).
    With abl.:

    speculo,

    Plaut. Most. 3, 1, 112 dub.:

    argento clari delphines,

    Verg. A. 8, 673:

    rutilis squamis,

    id. G. 4, 93:

    ferrugine,

    id. A. 9, 582; cf. id. ib. 11, 772 Wagn.:

    auro gemmisque corona,

    Ov. M. 13, 704; 2, 2; 11, 359:

    albo Lucifer exit Clarus equo,

    id. ib. 15, 190:

    claraeque coruscis Fulguribus taedae,

    Lucr. 5, 295 al. —
    * 2.
    Poet., of the wind (cf.: albus, candidus, and in Gr. lampros anemos; v. Lidd. and Scott under lampros), making clear, i. e. bringing fair weather:

    aquilo,

    Verg. G. 1, 460 Forbig. ad loc.—
    B.
    Relating to the hearing, clear, loud, distinct:

    clarā voce vocare,

    Lucr. 4, 711; Cic. Clu. 48, 134; id. Caecin. 8, 22; Liv. 7, 31, 12; 42, 25, 12; Ov. M. 3, 703:

    lectio,

    Cels. 1, 2:

    clariore voce,

    Caes. B. G. 5, 30; cf. Cic. Tusc. 5, 7, 19:

    sonor,

    Lucr. 4, 567:

    clamor,

    Plaut. Poen. 5, 3, 27:

    plausus,

    id. As. Grex. 6:

    plangor,

    Ov. M. 4, 138:

    latratus,

    id. ib. 13, 806:

    ictus,

    id. ib. 2, 625:

    strepitus, Suet. Vit. Luc.: vox (opp. obtusa),

    Quint. 11, 3, 15; 9, 4, 136 Spald.:

    spiritus,

    id. 11, 3, 55; cf. id. 11, 3, 41 and 82:

    syllabae clariores,

    id. 8, 3, 16.—
    II.
    Trop.
    A.
    Clear, manifest, plain, evident, intelligible (syn.:

    planus, apertus, perspicuus, dilucidus, etc.): vide ut mi haec certa et clara attuleris,

    Ter. Hec. 5, 4, 1 Ruhnk.; cf.:

    omnia non properanti clara certaque erunt,

    Liv. 22, 39, 22:

    clara res est, quam dicturus sum, totā Siciliā celeberrima atque notissima,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 61; 2, 5, 38, § 101; id. Tusc. 1, 32, 78:

    luce sunt clariora nobis tua consilia,

    id. Cat. 1, 3, 6:

    id quod est luce clarius,

    id. Tusc. 1, 37, 90:

    si ea, quae dixi, sole ipso inlustriora et clariora sunt,

    id. Fin. 1, 21, 71; id. Div. 1, 3, 6:

    caecis hoc satis clarum est,

    Quint. 12, 7, 9:

    lumen eloquentiae,

    id. 3, 8, 65; cf. id. 12, 10, 15; 11, 1, 75:

    in narrando (T. Livius) clarissimi candoris,

    id. 10, 1, 101 Spald. and Frotsch.:

    Massinissam regem post LXXXVI. annum generasse filium clarum est,

    Plin. 7, 14, 12, § 61:

    somno clarius,

    Ov. F. 3, 28:

    exempla,

    Tac. Or. 8; id. A. 4, 11:

    documenta,

    id. ib. 6, 22.—
    B.
    Brilliant, celebrated, renowned, illustrious, honorable, famous, glorious, etc. (cf.: illustris, insignis, eximius, egregius, praestans, nobilis; a favorite epithet, esp. in the sup., like fortissimus, designating the highest praise of the honor-loving Roman; hence, a standing title, at all times, of distinguished public characters, as consuls, proconsuls, pontifices, senators, etc.):

    nobilitas,

    Plaut. Rud. 4, 2, 28;

    opp. to obscurus,

    Lucr. 1, 639; so Quint. 5, 10, 26: clari viri atque magni, Cato ap. Cic. Planc. 27, 66; Cic. Sest. 69, 144:

    certe non tulit ullos haec civitas aut gloriā clariores, aut auctoritate graviores,

    Cic. de Or. 2, 37, 154:

    vir fortissimus et clarissimus,

    id. Verr. 1, 15, 44; cf. id. ib. 2, 5, 58, § 153; id. de Or. 1, 45, 198; id. Clu. 48, 134:

    exempla clara et inlustria,

    id. Div. 2, 3, 8:

    pugna clara et commemorabilis,

    Plaut. Ps. 1, 5, 111:

    pax clarior majorque quam bellum fuerat,

    Liv. 10, 37, 4:

    animus abunde pollens potensque et clarus,

    Sall. J. 1, 3; so,

    facundia clara pollensque,

    id. ib. 30, 4:

    clara et magnifica,

    id. ib. 4, 8:

    clari potentesque fieri,

    id. C. 38, 1:

    familia,

    Tac. A. 2, 37; 3, 76:

    majores,

    id. ib. 4, 61: pater si in Equestri gradu clarus, clarior vitricus, Plin. [p. 350] Ep. 2, 13, 4:

    clarissimi consules,

    id. ib. 7, 33, 8:

    generis clarissimus auctor,

    Ov. P. 2, 9, 19:

    clarissima civitas,

    Nep. Thras. 2, 1:

    apud Germanicos quoque (Titus),

    Tac. H. 2, 77:

    scriptores,

    id. A. 1, 1.—
    (β).
    With abl.:

    clariores gloriā,

    Cic. de Or. 2, 37, 154; v. supra:

    arte medicinae,

    Quint. 3, 6, 64:

    eloquendi suavitate,

    id. 10, 1, 83:

    sententiis,

    id. 10, 1, 90:

    Juppiter giganteo triumpho,

    Hor. C. 3, 1, 7:

    agendis causis,

    id. Ep. 1, 7, 47:

    Ajax toties servatis Achivis,

    id. S. 2, 3, 194:

    bello,

    Tac. Agr. 29; id. H. 3, 44:

    gens memoriā nominis,

    id. ib. 1, 67:

    Cluvius Rufus eloquentiā,

    id. ib. 4, 43.—
    (γ).
    With in:

    in arte tibiarum,

    Quint. 2, 3, 3; cf.:

    clarissimi in eā scientiā,

    Plin. 36, 5, 4, § 11:

    in litteris,

    Quint. 1, 6, 35:

    in agendo,

    id. 12, 10, 49:

    in foro,

    id. 10, 5, 14:

    in contionibus,

    id. 12, 2, 7; 12, 10, 49.—
    * (δ).
    With ex:

    ex doctrinā nobilis et clarus,

    Cic. Rab. Post. 9, 23.—
    (ε).
    With ob:

    ob obscuram linguam,

    Lucr. 1, 639:

    ob id factum,

    Hor. Ep. 2, 2, 32; cf.:

    urbs clara ob insignem munimento naturali locum,

    Liv. 24, 39, 8.—
    (ζ).
    With ab:

    Trojanoque a sanguine clarus Acestes,

    Verg. A. 1, 550.—
    (η).
    With gen.:

    artis ejus,

    Plin. 37, 1, 4, § 8.—
    2.
    As a title:

    clarissimus vir,

    Cic. Att. 15, 20, 2; cf. id. ib. 14, 11, 1:

    clarissimi consules,

    Plin. Ep. 7, 33, 8; cf. Dig. 49, 14, 18; Lampr. Elag. 4;

    Alex. Sev. 21 al.: permitto tibi vir clarissime Veiento (a senator), dicere,

    Plin. Ep. 9, 13, 19; so,

    ordo = senatorius,

    Vop. Aur. 18 fin.; cf. also Isid. Orig. 9, 4, 12.—
    b.
    Meton., of the wives of such distinguished public characters:

    clarissimae feminae,

    Dig. 1, 9, 8.—
    c.
    In a bad sense, notorious:

    minus clarum putavit fore quod de armario quam quod de sacrario esset ablatum,

    Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27; 2, 1, 19, § 50; 2, 4, 12, § 29:

    ecquid hoc totā Siciliā clarius, ecquid indignius? etc.,

    id. ib. 2, 5, 7, §

    16: populus (sc. Campanus), luxuriā superbiāque clarus,

    Liv. 7, 31, 6.—Hence, adv.: clārē (freq. and class.).
    I.
    Lit.
    1.
    Of sight (acc. to I. A.), brightly, clearly:

    clare oculis video,

    Plaut. Mil. 3, 1, 35:

    clare fulgens caesaries,

    Cat. 66, 9:

    occidere,

    of a star, Col. 11, 2, 52.— Comp.:

    clarius micare,

    Plin. 10, 20, 22, § 43:

    nitere,

    Stat. S. 4, 1, 4. — Sup.:

    clarissime lucere,

    Vitr. 9, 4.—
    2.
    Of hearing (acc. to I. B.), clearly, distinctly, plainly, aloud:

    clare recitare,

    Plaut. Pers. 4, 3, 30: plaudite, id. Am. fin.; cf. id. Bacch. fin.:

    dic,

    Ter. And. 4, 4, 15 Ruhnk.:

    gemere,

    Cic. Att. 2, 20, 3:

    res clare enuntiare,

    Quint. 8, 3, 62:

    sonare,

    id. 11, 3, 55:

    exscreare,

    id. 11, 3, 160:

    maledicere,

    Suet. Vit. 14 et saep.:

    palam et clare,

    id. Claud. 3; cf. Mart. 7, 92, 5.— Comp.:

    clarius fabulari,

    Suet. Calig. 22.— Sup.:

    pisces clarissime audiunt,

    Plin. 10, 70, 89, § 193; Vitr. 5, 3.—
    II.
    Trop.
    1.
    Mentally (acc. to II. A.), distinctly, intelligibly, clearly:

    clare atque evidenter ostendere,

    Quint. 8, 3, 86; cf. id. 4, 1, 1:

    aliquid intellegere,

    Plin. 37, 2, 6, § 16. — Comp.: eo clarius id periculum apparet, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 2; so,

    clarius intellegi,

    Quint. 2, 5, 7:

    clarius elucebit,

    id. 12, 1, 26:

    clarius ostendemus,

    id. 2, 17, 25 al. — Sup., Quint. 9, 1, 19.—
    2.
    Morally (acc. to II. B.), illustriously, honorably (very rare):

    clarius exsplendescebat,

    Nep. Att. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > clarus

  • 4 clarus

    clarus clarus, a, um ясный

    Латинско-русский словарь > clarus

  • 5 clarus

    clarus clarus, a, um знаменитый

    Латинско-русский словарь > clarus

  • 6 clārus

        clārus adj. with comp. and sup.    [1 CAL-], clear, bright, shining, brilliant: lux, open day: clarissimā luce laetari: mundi lumina, V.: lucerna, H.: nox, Ta.: pater clarus intonat, in the clear sky, V.: clarissimae gemmae: vitrum, O.: purpurarum sidere clarior usus, H.: argento delphines, V.: gemmis corona, O.: aquilo, clearing, V.—Clear, loud, distinct: clarissima vox: clarior vox, Cs.: plangor, O.—Fig., clear, manifest, plain, evident, intelligible: haec certa et clara adferre, T.: omnia non properanti clara certaque erunt, L.: luce clariora consilia: id quod est luce clarius: somno clarius, O. —Brilliant, celebrated, renowned, illustrious, honorable, famous, glorious: viri: oppidum: gloriā clariores: vir clarissimus: pax clarior quam bellum, L.: ad memoriam imperium, L.: facundia, S.: clarissima civitas, N.: agendis causis, H.: bello, Ta.: ex doctrinā: ob id factum, H.: Troianoque a sanguine Acestes, V.—Notorious, noted, marked: minus clarum putavit fore quod, etc.: populus luxuriā, L.
    * * *
    clara -um, clarior -or -us, clarissimus -a -um ADJ
    clear, bright, gleaming; loud, distinct; evident, plain; illustrious, famous

    Latin-English dictionary > clārus

  • 7 clarus

    clārus, a, um
    1) ясный, светлый, блестящий (lumen Lcr; stella C; sol Q; vitrum O)
    2) проясняющий, разгоняющий тучи ( Aquilo V)
    3) ясный, громкий, внятный, отчётливый (plangor, latratus O; vox C, Cs, Q; clamor Pl)
    4) очевидный, ясный, понятный ( res C)
    clarum est PM etc. — ясно, известно
    5) славный, знаменитый, знатный (arte и in arte, in litteris Q)
    6) известный (superbiā luxuriāque L; ex doctrinā C; ob obscuram linguam Lcr)

    Латинско-русский словарь > clarus

  • 8 clarus

    [st1]1 [-] clārus, a, um: a - clair, brillant, éclatant.    - in clarissima luce, Cic. Off. 2, 44: au milieu de la plus éclatante lumière.    - clarissimae gemmae, Cic. Verr. 4, 62: pierres précieuses du plus vif éclat.    - poét. clarus Aquilo, Virg. G. 1, 460: le clair Aquilon = qui rend le ciel clair.    - avec abl. (dant) claram auro gemmisque coronam, Ov. M. 13, 704: (ils offrent) une couronne que l’or et les pierreries font étinceler.    - clara voce, Cic. Clu. 134: d’une voix éclatante, sonore.    - clariore voce, Caes. BG. 5, 30, 1: d’une voix plus éclatante.    - clara, obtusa vox, Quint. 11, 3, 15: voix claire, sourde. --- [clara, suavis, Cic. Off. 1, 133: voix claire, agréable]. b - clair, net, intelligible, manifeste.    - luce sunt clariora nobis tua consilia, Cic. Cat. 1, 6: tes projets sont pour nous plus clairs que le jour.    - res erat clara, Cic. Verr. 5, 101: le fait était patent.    - non parum res erat clara, Cic. Verr. 4, 29: la chose était assez connue. --- cf. 4, 27 ; 4, 41, etc.    - clarum est avec prop. inf. Plin. 7, 61: c’est un fait connu que, on sait que.    - (T. Livius) in narrando clarissimi candoris, Quint. 10, 1, 101: (Tite Live) dont les récits ont une limpidité si transparente. c - brillant, en vue, considéré, distingué, illustre.    - en parl. des pers. clari et honorati viri, Cic. CM 22: hommes en vue et revêtus des charges publiques.    - ex doctrina nobilis et clarus, Cic. Rab. Post. 23: que sa science a fait connaître et illustré.    - gloria clariores, Cic. de Or. 2, 154: auxquels la gloire a donné plus de lustre.    - clarissimus artis ejus, Plin. 37, 8: le plus brillant de (dans) cet art.    - clarissimus: clarissime [cf. excellence, altesse, etc.] [titre donné à l’époque impériale aux gens de qualité].    - populus luxuriā superbiāque clarus, Liv. 7, 31, 6: peuple connu pour son faste et sa fierté. --- péjor. Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27; 2, 1, 19, § 50; 2, 4, 12, § 29; 2, 5, 7, § 16.    - en parl. des choses dies clarissimus, Cic. Lael. 12: la journée la plus brillante.    - oppidum clarum, Cic. Verr. 2, 86: ville illustre. --- [urbs clarissima, Cic. Pomp. 20].    - clarissima victoria, Cic. Off. 1, 75: la victoire la plus brillante. [st1]2 [-] Clārus, i, m.: Clarus (surnom romain). --- Inscr.
    * * *
    [st1]1 [-] clārus, a, um: a - clair, brillant, éclatant.    - in clarissima luce, Cic. Off. 2, 44: au milieu de la plus éclatante lumière.    - clarissimae gemmae, Cic. Verr. 4, 62: pierres précieuses du plus vif éclat.    - poét. clarus Aquilo, Virg. G. 1, 460: le clair Aquilon = qui rend le ciel clair.    - avec abl. (dant) claram auro gemmisque coronam, Ov. M. 13, 704: (ils offrent) une couronne que l’or et les pierreries font étinceler.    - clara voce, Cic. Clu. 134: d’une voix éclatante, sonore.    - clariore voce, Caes. BG. 5, 30, 1: d’une voix plus éclatante.    - clara, obtusa vox, Quint. 11, 3, 15: voix claire, sourde. --- [clara, suavis, Cic. Off. 1, 133: voix claire, agréable]. b - clair, net, intelligible, manifeste.    - luce sunt clariora nobis tua consilia, Cic. Cat. 1, 6: tes projets sont pour nous plus clairs que le jour.    - res erat clara, Cic. Verr. 5, 101: le fait était patent.    - non parum res erat clara, Cic. Verr. 4, 29: la chose était assez connue. --- cf. 4, 27 ; 4, 41, etc.    - clarum est avec prop. inf. Plin. 7, 61: c’est un fait connu que, on sait que.    - (T. Livius) in narrando clarissimi candoris, Quint. 10, 1, 101: (Tite Live) dont les récits ont une limpidité si transparente. c - brillant, en vue, considéré, distingué, illustre.    - en parl. des pers. clari et honorati viri, Cic. CM 22: hommes en vue et revêtus des charges publiques.    - ex doctrina nobilis et clarus, Cic. Rab. Post. 23: que sa science a fait connaître et illustré.    - gloria clariores, Cic. de Or. 2, 154: auxquels la gloire a donné plus de lustre.    - clarissimus artis ejus, Plin. 37, 8: le plus brillant de (dans) cet art.    - clarissimus: clarissime [cf. excellence, altesse, etc.] [titre donné à l’époque impériale aux gens de qualité].    - populus luxuriā superbiāque clarus, Liv. 7, 31, 6: peuple connu pour son faste et sa fierté. --- péjor. Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27; 2, 1, 19, § 50; 2, 4, 12, § 29; 2, 5, 7, § 16.    - en parl. des choses dies clarissimus, Cic. Lael. 12: la journée la plus brillante.    - oppidum clarum, Cic. Verr. 2, 86: ville illustre. --- [urbs clarissima, Cic. Pomp. 20].    - clarissima victoria, Cic. Off. 1, 75: la victoire la plus brillante. [st1]2 [-] Clārus, i, m.: Clarus (surnom romain). --- Inscr.
    * * *
        Clarus, Adiectiuum, Cler. vt Clara dies.
    \
        Aquilo clarus. Virg. Qui rend l'air cler et net.
    \
        Dea clara mundi obscuri. Senec. La lune qui luist de nuict.
    \
        Dies clarus, siue clara. Horat. Virg. Jour beau et cler.
    \
        Lapides clari. Horat. Pierres si cleres qu'on voit à travers.
    \
        Lumina mundi clarissima. Virgil. Le soleil et la lune.
    \
        Clarus. Senec. Qui sonne cler, Qu'on oit bien à cler.
    \
        Plausus clarus. Plaut. Qu'on oit clerement.
    \
        Sonus clarus. Lucret. Fort intelligible.
    \
        Tuba clara. Virg. Qui sonne cler.
    \
        Clara voce. Cic. A haulte voix.
    \
        Clariora sole. Cic. Plus clers que le soleil.
    \
        Res clara. Cic. Clere et manifeste.
    \
        Clarus, figurate. Cic. Excellent, Qui ha grand bruit, et est bien renommé.
    \
        Amplissimus et clarissimus vir. Cic. Noble, Fort cogneu.
    \
        Causis agendis clarus. Horat. Excellent à plaider une cause.
    \
        Forma clarissimus. Ouid. Qui ha grand bruit pour sa beaulté.
    \
        In gradu equestri clarus. Pli. iunior. Bien renommé entre les gentilzhommes.
    \
        Genere claro tumens. Senec. Fier et orgueilleux à cause de la noblesse de sa race.
    \
        Rumore claro apud vulgum esse. Tacitus. Avoir bon bruit et estre bien renommé envers le commun populaire.
    \
        Sanguine claro genitus. Senec. De noble sang et race.

    Dictionarium latinogallicum > clarus

  • 9 Clarus

    Κλρος, ἡ.
    Of Clarus, adj.: Κλριος.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Clarus

  • 10 Clarus

    Христианство: Кларус, Клар (имя святого)

    Универсальный англо-русский словарь > Clarus

  • 11 clarus

    Христианство: Кларус, Клар (имя святого)

    Универсальный англо-русский словарь > clarus

  • 12 clarus

    ,a, um
    понятный, славный, знаменитый

    Латинский для медиков > clarus

  • 13 clarus

    -a/um adj A
    clair

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > clarus

  • 14 clarus

    1) ясный, понятный: cl. literis proscribere (1. 11 § 3 D. 14, 3);

    cl. juris esse (1. 19 C. 6, 42).

    2) славный, знаменитый: cl. dignitas (1. 23 pr. D. 4, 2), persona, veluti Senatoris (1. 5 D. 27, 10);

    clarissimus, светлейший, как титул высших государственных людей, которые занимали третье место по чину (illustres, spectabiles, clarissimi, perfectissimi, egregii), в особен. как титул сенаторов, которых со времен Тиберия называли clarissimi hiri, clariss. personae (l. 52 § 2 D. 5, 1. 1. 12 D. 48, 1. 1. 18 § 1 D. 49, 14. 1. 100 D. 50, 16. 1. 3 C. 3, 2); тк. жены сенаторов назыв. clariss. personae, clariss. jeminae (1. 8 D. 1, 9. 1. 22 § 1 D. 50, 1. 1. 10 C. 5, 4); как титул преторов: viri clariss. (I. 1 § 2 D. 27, 9. 1. 3 C. 2, 13. 1. 1 C. 2, 31); проконсулов (1. 3. 5 C. 2, 12. 1. 1 C. 7, 58), наместников провинций (1. 1 pr. § 1 C. 1, 49. 1. 3 C. 2, 27), т. н. Principes agentium in rebus (1. 66 C. 10, 31), Magistri censuum (1. 3 C. 4, 66). Praefecti annonae (1. 12 § 1 C. 12, 19), Silentiarii sacri palatii (1. 25 C. 5, 62);

    clarissima dignitas = clarissimatus (1. 9 C. 12, 1).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > clarus

  • 15 clarus

    a, um знаменитый, славный

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > clarus

  • 16 clarus

    clear, bright / renowned, famous, illustrious

    Latin-English dictionary of medieval > clarus

  • 17 clarus

    ,a, um
    понятный, славный, знаменитый

    Latin-Russian dictionary > clarus

  • 18 clarus

    , clara, clarum (m,f,n)
      1) светлый, ясный;
      2) знаменитый, известный, славный (voc. sg. m. clare)

    Dictionary Latin-Russian new > clarus

  • 19 Clarus of Vienne

    Универсальный англо-русский словарь > Clarus of Vienne

  • 20 Clarus Corporation

    NASDAQ: CLRS

    Универсальный русско-английский словарь > Clarus Corporation

См. также в других словарях:

  • Clarus — ist der Name von Johann Christian August Clarus (1774–1854), deutscher Mediziner Julius Clarus (1819–1863), deutscher Pharmakologe und Hochschullehrer Sextus Erucius Clarus († 146), römischer Politiker und Senator zur Zeiten Hadrians und des… …   Deutsch Wikipedia

  • CLARUS — in celebritatibus orta vox, quum victores per Praeconem calabantur, exemptâ vocali. Unde verbum Horatianum clarare, Carm. l. 4. Od. 3. v. 3. Illum non labor Isthmius Clarabit pugilem: non eques impiger Curru ducet Achaicô. Quo etiam Papinius… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Clarus — Clarus, Johann Christian August, geb. 1774 in Buch am Forst bei Koburg, wurde 1799 Privatdocent in Leipzig, 1803 Professor der Anatomte u. Chirurgie, 1810 ordentlicher Professor der Klinik u. Oberarzt am Jakobshospital, 1818 Stadt u.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Clarus — (Joh. Christian Aug.), Medicinalrath und Professor der Medicin in Leipzig, geb. 1774 zu Buch in Franken, studirte in Leipzig Medicin, machte später wissenschaftliche Reisen u. wurde 1804 außerordentlicher Professor der Anatomie und Chirurgie in… …   Herders Conversations-Lexikon

  • clarus — index conspicuous, distinct (clear), open (in sight), patent, renowned, unambiguous …   Law dictionary

  • Clarus — For other uses, see Clarus (disambiguation). Clarus (Ancient Greek: Κλάρος Klaros) in the territory of Colophon in the Ionian coast of Asia Minor was a much revered, much famed cult center described by Pausanias (vii. 3, 1). Clarus was known… …   Wikipedia

  • Clarus, S. (7) — 7S. Clarus, (10. al. 1. 15. Oct. 4. Mai), erster Bischof von Nantes (Nantetum), der nach der wahrscheinlicheren Meinung im 3. Jahrhundert (nach Butlerim Jahre 280) von Rom mit dem Diakon Adeodatus nach Gallien kam, und hier das Evangelium… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Clarus, S. (1) — 1S. Clarus, (1. Jan.), franz. St Clair, Abt des Klosters St. Marcellus zu Vienne in der Dauphiné, wurde nach dem Tode seines Vaters von seiner Mutter, die eine überaus gottesfürchtige Frau war, in der Tugend und Frömmigkeit erzogen, und endlich… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Clarus, S. (10) — 10S. Clarus, (8. Nov.), ein Priester zu Tours, wurde im 4. Jahrhundert in einer vornehmen und reichen Familie geboren, verließ aber die Ehren und Freuden der Welt, um sich unter der Leitung des hl. Bischofs Martinus von Tours dem gottseligen… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Clarus, S. (2) — 2S. Clarus, (1. Jan. al. 1. Febr.), ein Mönch, oder, wie Einige wollen, ein Abt zu Seligenstadt in der Diöcese Mainz, von dem man nur weiß, daß er in geistlichen und weltlichen Wissenschaften wohl bewandert gewesen, daß er aber, allem Haschen… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

  • Clarus, S. (3) — 3S. Clarus, (1. Jan. al. 4. Mai), war nach Einigen ein Bischof und Bekenner, nach Andern ein Abt, und wird zu Vallis regia bei Genua verehrt. Da Tritheim in der Chronik von Hirschau von ihm beim Jahre 1043 spricht, so ist er wahrscheinlich in… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»