Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

innixus+la

  • 1 innixus

    innixus innixus, a, um опёршийся

    Латинско-русский словарь > innixus

  • 2 innixus

    innīxus, a, um part. pf. к innitor

    Латинско-русский словарь > innixus

  • 3 innixus

    innixus, v. innitor init.

    Lewis & Short latin dictionary > innixus

  • 4 innitor

    innītor, innīti, innixus (innīsus) sum    - dép. intr. [st2]1 [-] s'appuyer sur, être soutenu par, être fixé par. [st2]2 [-] reposer sur, dépendre de.    - inniti alicui, alicui rei: s'appuyer sur qqn, sur qqch.    - inniti patri: s'appuyer sur son père.    - inniti hastae: s'appuyer sur sa lance.    - inniti aliquo, aliqua re: s'appuyer sur qqn, sur qqch.    - inniti hastâ: s'appuyer sur sa lance.    - inniti in aliquem, in aliquam rem: s'appuyer sur qqn, sur qqch.    - inniti in cubitum: s'appuyer sur le coude.    - uni viro hostium fortuna innititur, Liv.: la fortune des ennemis repose sur un seul homme.    - salutem suam incolumitati Pisonis inniti, Tac. An. 15, 60: (il avait répondu) que sa vie reposait sur le salut de Pison.
    * * *
    innītor, innīti, innixus (innīsus) sum    - dép. intr. [st2]1 [-] s'appuyer sur, être soutenu par, être fixé par. [st2]2 [-] reposer sur, dépendre de.    - inniti alicui, alicui rei: s'appuyer sur qqn, sur qqch.    - inniti patri: s'appuyer sur son père.    - inniti hastae: s'appuyer sur sa lance.    - inniti aliquo, aliqua re: s'appuyer sur qqn, sur qqch.    - inniti hastâ: s'appuyer sur sa lance.    - inniti in aliquem, in aliquam rem: s'appuyer sur qqn, sur qqch.    - inniti in cubitum: s'appuyer sur le coude.    - uni viro hostium fortuna innititur, Liv.: la fortune des ennemis repose sur un seul homme.    - salutem suam incolumitati Pisonis inniti, Tac. An. 15, 60: (il avait répondu) que sa vie reposait sur le salut de Pison.
    * * *
        Innitor, pen. prod. inniteris, pen. cor. innixus vel innisus sum, inniti, datiuo, vel accusatiuo, aut ablatiuo varie construitur. S'appuyer et tenir ferme.
    \
        Baculo innitens. Ouid. S'appuyant à un baston.
    \
        Cubito innixa. Virgil. Appuyee sur son coulde, Accouldee.
    \
        Innixus in humeris. Cic. Appuyé sur les espaules.

    Dictionarium latinogallicum > innitor

  • 5 innitor

    in-nītor, nīxus sum, nītī, sich auf od. an etwas stemmen, -stützen, -anlehnen, I) eig.: in cubitum, Nep.: in fratrem, Plin.: scutis, Caes.: cuspide parmāque, Liv.: hastā, Liv.: baculo, Ov. u. Sen. rhet.: umeris, Tac.: assuetis fulmentis (v. wilden Tieren), Solin.: templa innixa columnis, Ov.: artium adminiculis (bildl.), Tac. dial.: patri, Tac.: servis duobus, Plin. ep.: u. (im Bilde) non secus ac praesenti tibi innixus, tuis umeris se patriamque sustentans, Plin. pan.: fractae hastae, Stat.: alis, fliegen, Ov.: inn. idonee, auftreten (v. Schritt), Apul. – innixum sidus = Engonasi (w. s.), Avien. – syllabae nostrae in b litteram et d innituntur adeo aspere, ut etc., laufen aus in usw., schließen mit usw., Quint. 12, 10, 32. – II) übtr.: salutem suam incolumitate Pisonis inniti, Tac.: omnia curae unius innixa, Quint.: uni viro, Messio, fortuna hostium innititur, Liv. 4, 28, 7. – / Partiz. Perf. gew. innīxus, selten innīsus, wie Tac. ann. 2, 29 u. 15, 51. Plin. ep. 10, 52 (60). Ampel. 14, 2; aber Ov. met. 15, 726. Liv. 28, 15, 5 u. 44, 33, 9 jetzt innixus.

    lateinisch-deutsches > innitor

  • 6 innitor

    in-nītor, nīxus sum, nītī, sich auf od. an etwas stemmen, -stützen, -anlehnen, I) eig.: in cubitum, Nep.: in fratrem, Plin.: scutis, Caes.: cuspide parmāque, Liv.: hastā, Liv.: baculo, Ov. u. Sen. rhet.: umeris, Tac.: assuetis fulmentis (v. wilden Tieren), Solin.: templa innixa columnis, Ov.: artium adminiculis (bildl.), Tac. dial.: patri, Tac.: servis duobus, Plin. ep.: u. (im Bilde) non secus ac praesenti tibi innixus, tuis umeris se patriamque sustentans, Plin. pan.: fractae hastae, Stat.: alis, fliegen, Ov.: inn. idonee, auftreten (v. Schritt), Apul. – innixum sidus = Engonasi (w. s.), Avien. – syllabae nostrae in b litteram et d innituntur adeo aspere, ut etc., laufen aus in usw., schließen mit usw., Quint. 12, 10, 32. – II) übtr.: salutem suam incolumitate Pisonis inniti, Tac.: omnia curae unius innixa, Quint.: uni viro, Messio, fortuna hostium innititur, Liv. 4, 28, 7. – Partiz. Perf. gew. innīxus, selten innīsus, wie Tac. ann. 2, 29 u. 15, 51. Plin. ep. 10, 52 (60). Ampel. 14, 2; aber Ov. met. 15, 726. Liv. 28, 15, 5 u. 44, 33, 9 jetzt innixus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > innitor

  • 7 innitor

    in-nītor, nixus or nīsus, 3, v. dep., to lean or rest upon, to support one ' s self by any thing.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    vineis breves ad innitendum cannas circumdare,

    Plin. 17, 22, 35, § 185.
    (α).
    With dat. and abl.:

    innititur hastae,

    Ov. M. 14, 655:

    fractae hastae,

    Stat. Th. 12, 144:

    scutis innixi,

    Caes. B. G. 2, 27:

    templa vastis innixa columnis,

    Ov. P. 3, 2, 49:

    arbores radicibus innixae,

    Plin. 16, 31, 56, § 127:

    hasta innixus,

    Liv. 4, 19, 4:

    moderamine navis,

    Ov. M. 15, 726.—
    (β).
    With in and acc.:

    in Pansam fratrem innixus,

    Plin. 7, 53, 54, § 182.—
    B.
    In partic., to lean upon in order to press down, to press or bear upon:

    elephantus lixam genu innixus,

    Hirt. B. Afr. 84.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    praecipuus, cui secreta imperatorum inniterentur,

    Tac. A. 3, 30:

    salutem suam incolumitati Pisonis,

    id. ib. 15, 60:

    omnia curae tutelaeque unius innixa,

    Quint. 6, 1, 35:

    tuis promissis freti et innixi,

    Plin. Pan. 66, 5.—
    B.
    In partic., to end, terminate: syllabae nostrae in b litteram et d innituntur, Quint. 12, 10, 32.—
    C.
    Innixum sidus, i. q. En gonasi, Avien. Arat. 205.

    Lewis & Short latin dictionary > innitor

  • 8 baculum

    ī n. и baculus, ī m.
    1) палка, посох
    pastor baculo innixus O — пастух, опёршийся на посох

    Латинско-русский словарь > baculum

  • 9 innitor

    in-nītor, nīxus (nīsus) sum, nītī depon.
    1) упираться, опираться (aliquā re Cs, L etc., реже alicui rei T, PM или in aliquid PM etc.)
    2) основываться, зависеть ( curae unius Q)
    3) оканчиваться (in «d» litteram Q)

    Латинско-русский словарь > innitor

  • 10 acquiesco

    ac-quiēsco (ad-quiēsco), quiēvī, quiētum, ere, bei od. nach etw. zur Ruhe kommen, Ruhe finden, I) körperl. ausruhen, a) v. leb. Wesen, Cic. u.a.: tres horas, Cic.: in lecto, Curt.: in manipulo feni, Sen.: lassitudine (vor M.), Nep. – dah. α) mit u. ohne somno = schlafen, Curt. u.a. – β) euphemist., wie unser Ruhe finden, zur Ruhe kommen, -eingehen = sterben, morte, Tac. ann. 14, 64: absol., anno acquievit sexagesimo, Nep. Hann. 13, 1: innixus genibus acquievit, Val. Max. 9, 12. ext. 1: u. auf Grabsteinen = ruhen, hic acquiescit N.N., Corp. inscr. Lat. 11, 1436 u. 13, 5384: bene acquiescas, frater Aucte Tulli, Borm. Uned. Inschr. no. 17, 1. – b) v. Lebl., zur Ruhe kommen, Ruhe finden od. haben, ruhen, aliquid laxamenti, quo hominum oculi ab humano cruore acquiescant, Sen.: aures in eo (extremo) acquiescant, Cic.: civitas acquiescens, Cic.: rem familiarem saltem acquiescere, nicht angegriffen werde, Liv.: dolor admotis consolationibus acquiescit, Plin. ep. – II) geistig, a) übh.: mentis agitatio, quae numquam acquiescit, Cic. de off. 1, 19. – b) im Gemüte Ruhe gewinnen, sich beruhigen, sich beruhigt fühlen, Trost u. Ruhe finden, numquam sinit (improbitas) eum respirare, numquam acquiescere, Cic.: in his (litteris tuis) acquiesco, Cic.: litteris lectis aliquantum acquievi, Cic. ep.: in quo uno (sc. in te) acquiesco, Cic.: parvā spe cum acquievisset, Liv. – c) mit seinen Wünschen usw. zur Ruhe kommen = mit Befriedigung, mit Wohlbehagen bei etw. verweilen, sich durch etwas befriedigt od. erfreut fühlen, in adulescentium caritate, Cic.: m. bl. Abl., Clodii morte, Cic.: m. Dat., Sen. u.a. – d) mit jmd. einverstanden sein, jmdm. beipflichten, Glauben beimessen, recht geben, m. Dat., Suet. u. ICt. – non acqu. m. Infinit. od. m. Acc. u. Infinit. = nicht damit einverstanden sein, sich nicht dazu verstehen, Eccl. – / Synk. Perf.-Form adquierunt, Cic. Mil. 102.

    lateinisch-deutsches > acquiesco

  • 11 baculum

    baculum, ī, n. u. (spätere Form) baculus, ī, m. (verwandt mit βάκτρον, von βάω, βάζω, gehen), der Stab, Stock (eig. als Stütze beim Gehen, dann auch = scipio, ein Stab zur Zierde, u. = fustis, ein Stock zum Schlagen), bacula valida, Cels.: summa papaverum capita baculo decutere, Liv.: baculum, quo angui rana excussa sit, parturientes adiuvat, Plin. – als Hirtenstab, baculi cuspis, Plin.: baculum pastorale, Sil.: pastor baculo innixus, Ov. – als Augurstab (lituus), augur dextrā manu baculum sine nodo aduncum tenens, Liv. – als Szepter, ipse veste purpureā argenteoque baculo et regium in morem fronte redimitā, Flor.: u. der Bühnenkönige, elapsum baculum cito resumere, Suet. – als Stütze beim Gehen, baculum aureum inclusum corneo, Liv.: baculum sambuceum, Flor.: innitens baculo, Sen. rhet. u. Ov.: innixa baculo senectus, Sen.: dah. als Attribut der zynischen Philosophen, pera et baculum, Apul., pera, baculus, Auson.: hunc novi cum baculo peraque senem, Mart. – als Stütze, Krücke für Fußkranke, minus baculo eget crus, Cels.: für Blinde, caecorum baculum fuit (bildl. v. einer Pers.), Hier. ep. 60, 10. – zum Dreschen, baculis excutere (ausdreschen) spicas, Col. – als Riegel, durch einen Kloben zu stecken, Vitr. – / Form baculum, zB. Cels. 8, 10, 2. § 4. Plin. 30, 129. Flor. 4, 5, 3. Ov. met. 2, 681 u. 15, 655. Plur. Cels. 8, 20. § 16: Form baculus, zB. Auson. epigr. 49, 1. p. 209 Schenkl. Vulg. genes. 38, 18 u. ö. Ambros. de Tob. 5 extr.; vgl. Prob. append. (IV) 197, 22. u. Caper (VIII) 108, 7.

    lateinisch-deutsches > baculum

  • 12 an

    an, L) Praep: 1) auf die Frage wo? a) zur Bezeichnung der örtlichen Nähe: in (mit Ablat.). – ad. apud. iuxta. prope (bei, w. s.). – ab (von... ab, von... her). – ex (von... aus, von... herab). – an... vorbei (vorüber) od. hin, s. vorbei. – unten an, sub mit Abl. – / Oft im Latein. durch Partizipien, z. B. einen Dolch an der rechten Seite tragen, pugionem aptatum femori dextro gestare: etw. am Halse tragen, alqd collo annexum gestare: ein Kastell am Flusse, castellum flumini appositum: ein Baum am Wege, arbor itineri apposita: ein Haus am Hügel, unten am Hügel, aedes colli applicatae; aedes colli subiectae: Weidengebüsche an den Ufern, salicta innata ripis: ein Greis am Stabe, senex innitens od. innixus baculo. – b) zur Bezeichnung des Teils, auf den sich die Handlung bezieht: in (mit Abl.). – ex (von... aus). – ab (in Ansehung), z. B. eine Wunde am Kopfe bekommen, vulnus in capite accipere: an den Füßen leiden, laborare ex pedibus: stark an Reiterei, firmus ab equitatu. – 2) auf die Frage wann? zur Angabe der Zeit, durch den bloßen Ablat.: am vierten Tage, quarto die: zuw. durch eine Wendung mit cum, z. B. an dem Tage. an dem ich dir dankte, eo die, cum tibi gratias agerem. – Wird ein bestimmter Zeitpunkt, Termin angegeben, an dem etwas geschehen soll, so steht ad (bis zu), z. B. an dem (bestimmten) Termine erscheinen, ad diem convenire. – 3) auf die Fragen woher? woraus? wodurch? zur Angabe des Mittels oder Grundes: ex; ab; de; und durch den bl. Ablat. – 4) auf die Frage wohin?ad; in (mit Akkus.). – bis an, usque ad. – Häufig wird die Präposit. im Latein. weggelassen, weil sie schon im Verbum liegt, z. B. an einen herangehen, alqm aggredi.an auf Adressen bezeichnen die Römer durch des (man gebe es) mit dem Dat. der Person, an die der Brief etc. gerichtet wird, z. B. das Paket mit der Adresse »An M'. Curius«, fasciculus, qui est DES M'. CURIO inscriptus. – einen Brief an jmd., s. Brief. – II) Adv.: 1) zur Bezeichnung eines Anfangspunktes; z. B. von jetzt an, inde ab hoc tempore: von heute an, ab hodierno die. – 2) zu unbestimmten Zahlangaben: ad (beinahe, an die, gibt die höchste Zahl an). – circiter (gegen, etwa, gibt die Zahl ungefähr an). – Zuw. auch durch aliqui, z. B. an 20 Tage, aliquos viginti dies (= einige 20 Tage).

    Man merke noch folgende Redensarten: a) an sich, an und für sich, per se. – suā naturā (in seinem Wesen, von Natur, z. B. das [92] Meer ist an sich ruhig, mare suā naturā tranquillum est). – ipse (selbst, z. B. die Sache an und für sich betrachtet, si rem ipsam spectas). – unus (für sich allein schon, z. B. diese Tugend an sich, haec una virtus). – suā sponte (ohne fremdes Zutun. wenn nichts anderes dazukommt). – ut habet se res (wie sich die Sache an sich verhält, wenn man die Sache an und für sich betrachtet). – b) an Statt; z. B. an Kindes Statt annehmen, s. adoptieren. – c) anstatt, s. statt no. II. – d) es ist an dem (es ist wahr, hat seine Richtigkeit), verum est; ita est; ita se habet. – es ist nicht an dem, id secus est (es verhält sich anders); id falsum od. fictum est (es ist falsch, erdichtet). – e) es ist an dir (die Reihe trifft dich), tuae sunt partes (vgl. »Reihe«). – f) es ist nichts an ihm (er taugt nichts), nihili est; parvi od. (gar nichts) minimi pretii est.

    deutsch-lateinisches > an

  • 13 acquiesco

    ac-quiēsco (ad-quiēsco), quiēvī, quiētum, ere, bei od. nach etw. zur Ruhe kommen, Ruhe finden, I) körperl. ausruhen, a) v. leb. Wesen, Cic. u.a.: tres horas, Cic.: in lecto, Curt.: in manipulo feni, Sen.: lassitudine (vor M.), Nep. – dah. α) mit u. ohne somno = schlafen, Curt. u.a. – β) euphemist., wie unser Ruhe finden, zur Ruhe kommen, -eingehen = sterben, morte, Tac. ann. 14, 64: absol., anno acquievit sexagesimo, Nep. Hann. 13, 1: innixus genibus acquievit, Val. Max. 9, 12. ext. 1: u. auf Grabsteinen = ruhen, hic acquiescit N.N., Corp. inscr. Lat. 11, 1436 u. 13, 5384: bene acquiescas, frater Aucte Tulli, Borm. Uned. Inschr. no. 17, 1. – b) v. Lebl., zur Ruhe kommen, Ruhe finden od. haben, ruhen, aliquid laxamenti, quo hominum oculi ab humano cruore acquiescant, Sen.: aures in eo (extremo) acquiescant, Cic.: civitas acquiescens, Cic.: rem familiarem saltem acquiescere, nicht angegriffen werde, Liv.: dolor admotis consolationibus acquiescit, Plin. ep. – II) geistig, a) übh.: mentis agitatio, quae numquam acquiescit, Cic. de off. 1, 19. – b) im Gemüte Ruhe gewinnen, sich beruhigen, sich beruhigt fühlen, Trost u. Ruhe finden, numquam sinit (improbitas) eum respirare, numquam acquiescere, Cic.: in his (litteris tuis) acquiesco, Cic.: litteris lectis aliquantum acquievi, Cic. ep.: in quo uno (sc. in te) acquiesco,
    ————
    Cic.: parvā spe cum acquievisset, Liv. – c) mit seinen Wünschen usw. zur Ruhe kommen = mit Befriedigung, mit Wohlbehagen bei etw. verweilen, sich durch etwas befriedigt od. erfreut fühlen, in adulescentium caritate, Cic.: m. bl. Abl., Clodii morte, Cic.: m. Dat., Sen. u.a. – d) mit jmd. einverstanden sein, jmdm. beipflichten, Glauben beimessen, recht geben, m. Dat., Suet. u. ICt. – non acqu. m. Infinit. od. m. Acc. u. Infinit. = nicht damit einverstanden sein, sich nicht dazu verstehen, Eccl. – Synk. Perf.-Form adquierunt, Cic. Mil. 102.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > acquiesco

  • 14 baculum

    baculum, ī, n. u. (spätere Form) baculus, ī, m. (verwandt mit βάκτρον, von βάω, βάζω, gehen), der Stab, Stock (eig. als Stütze beim Gehen, dann auch = scipio, ein Stab zur Zierde, u. = fustis, ein Stock zum Schlagen), bacula valida, Cels.: summa papaverum capita baculo decutere, Liv.: baculum, quo angui rana excussa sit, parturientes adiuvat, Plin. – als Hirtenstab, baculi cuspis, Plin.: baculum pastorale, Sil.: pastor baculo innixus, Ov. – als Augurstab (lituus), augur dextrā manu baculum sine nodo aduncum tenens, Liv. – als Szepter, ipse veste purpureā argenteoque baculo et regium in morem fronte redimitā, Flor.: u. der Bühnenkönige, elapsum baculum cito resumere, Suet. – als Stütze beim Gehen, baculum aureum inclusum corneo, Liv.: baculum sambuceum, Flor.: innitens baculo, Sen. rhet. u. Ov.: innixa baculo senectus, Sen.: dah. als Attribut der zynischen Philosophen, pera et baculum, Apul., pera, baculus, Auson.: hunc novi cum baculo peraque senem, Mart. – als Stütze, Krücke für Fußkranke, minus baculo eget crus, Cels.: für Blinde, caecorum baculum fuit (bildl. v. einer Pers.), Hier. ep. 60, 10. – zum Dreschen, baculis excutere (ausdreschen) spicas, Col. – als Riegel, durch einen Kloben zu stecken, Vitr. – Form baculum, zB. Cels. 8, 10, 2. § 4. Plin. 30, 129. Flor. 4, 5, 3. Ov. met. 2, 681 u.
    ————
    15, 655. Plur. Cels. 8, 20. § 16: Form baculus, zB. Auson. epigr. 49, 1. p. 209 Schenkl. Vulg. genes. 38, 18 u. ö. Ambros. de Tob. 5 extr.; vgl. Prob. append. (IV) 197, 22. u. Caper (VIII) 108, 7.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > baculum

  • 15 baculum

        baculum (or poet. baculus, m, O.), ī, n    [BA-], a stick, staff, walking-stick: baculo sustinet artūs, O.: baculo oculos alcui tundere: baculo innixus, O.: baculum quem lituum appellarunt, L.— A sceptre: aureum, Cu.
    * * *
    stick, walking stick, staff; lictor's rod/staff (not fascas); scepter; crozier

    Latin-English dictionary > baculum

  • 16 in-nītor

        in-nītor nīxus (-nīsus, Ta.), ī, dep.,    to lean upon, support oneself by: innititur hastae, O.: moli, O.: scutis innixi, Cs.: hastā innixus, L.

    Latin-English dictionary > in-nītor

  • 17 moderāmen

        moderāmen inis, n    [moderor], a means of managing, rudder, helm: Innixus moderamine navis, O.— Management, control: equorum, O.— Fig.: rerum, the helm of the state, O.
    * * *
    rudder; management, government

    Latin-English dictionary > moderāmen

  • 18 pāla

        pāla ae, f    [for * pagla; PAC-], a spade: palae innixus, L.— The bezel (of a ring): anuli.
    * * *
    spade; shovel (Cal)

    Latin-English dictionary > pāla

  • 19 innitor

    I
    inniti, innisus sum V DEP
    lean on, be supported by (with ABL)
    II
    inniti, innixus sum V DEP
    lean/rest on (w/DAT), be supported by (w/ABL)

    Latin-English dictionary > innitor

  • 20 moderamen

    mŏdĕrāmen, ĭnis, n. [id.], a means of managing or governing, e. g. a rudder, helm ( poet. and in post-class. prose).
    I.
    Lit.
    A.
    Innixus moderamine navis, Ov. M. 15, 726; so in plur., id. ib. 3, 644.—
    B.
    Management, direction, control:

    equorum,

    Ov. M. 2, 48.—
    II.
    Trop.: rerum, the helm, i. e. the management of affairs, the government of the state, Ov. M. 6, 677; also, a means of moderating, mitigating, controlling: verum serenitas nostra certum moderamen invenit, Cod. Th. 11, 30, 64.

    Lewis & Short latin dictionary > moderamen

См. также в других словарях:

  • INNITENDI familiaribus mos — Principibus viris feminisque in usu, occurtit 2 Reg. c. 7. v. 17. ubi de Satrapa, cui innitebatur solens Rex Israelis. Sic Naaniano innitebatur Rex Syriae, ibid. c. 5. Idem mos Graecis, Romanisque ut mox videbimus. Idque ad splendorem et… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Innitency — In*ni ten*cy, n. [L. inniti, p. p. innixus, to lean upon; pref. in in, on + niti to lean.] A leaning; pressure; weight. [R.] Sir T. Browne. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Der Sturz des Ikarus — Dädalus und Ikarus, Relief in der Villa Albani (Rom) Ikarus (bekannt auch unter seinem latinisierten Namen Icarus, griechisch Íkaros) war in der griechischen Mythologie der Sohn des Dädalus (griechisch: Daidalos; lateinisch: Daedalus). Beide… …   Deutsch Wikipedia

  • Ikaros — Dädalus und Ikarus, Relief in der Villa Albani (Rom) Ikarus (bekannt auch unter seinem latinisierten Namen Icarus, griechisch Íkaros) war in der griechischen Mythologie der Sohn des Dädalus (griechisch: Daidalos; lateinisch: Daedalus). Beide… …   Deutsch Wikipedia

  • Outram Bangs — Dieser Artikel wurde aufgrund von formalen und/oder inhaltlichen Mängeln in der Qualitätssicherung Biologie zur Verbesserung eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Biologie Artikel auf ein akzeptables Niveau zu bringen. Bitte hilf mit,… …   Deutsch Wikipedia

  • Dendrocopos cathpharius — Pic à plastron rouge Dendrocopos cathpharius …   Wikipédia en Français

  • Pic à plastron rouge — Dendrocopos cathpharius …   Wikipédia en Français

  • Charles Christopher Frost — Born November 1, 1805(1805 11 01) Brattleboro, Vermont Died March 16, 1880(1880 03 16) …   Wikipedia

  • James Lee Peters — (* 13. August 1889 in Boston, Massachusetts; † 19. April 1952 in Cambridge, Massachusetts) war ein US amerikanischer Ornithologe, Kurator des Museum of Comparative Zoology und Autor zahlreicher Fachpublikationen. Er war der Initiator des… …   Deutsch Wikipedia

  • Пульвероболет — Пульвероболет …   Википедия

  • AEDUI — Hedui Plinio l. 4. c. 18. et aliis, Galliae Celticae populi potentissimi, quorum regio Burgundiae Ducatus, et urbs Augustodunum; a Sequanis populis alterius Burgundiae, Arari fluvio divisi. Horum tractus hodie l. Autunois dicitur, ab eorum urbe… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»