Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

indecōrus

  • 1 indecorus

    indĕcōrus, a, um [st2]1 [-] inconvenant, messéant. --- Cic. Off. 1, 94 ; Or. 82. [st2]2 [-] laid, désagréable (à la vue). --- Plin. 14, 28.    - indecorum est + inf. Cic. Or. 72: il ne convient pas de.
    * * *
    indĕcōrus, a, um [st2]1 [-] inconvenant, messéant. --- Cic. Off. 1, 94 ; Or. 82. [st2]2 [-] laid, désagréable (à la vue). --- Plin. 14, 28.    - indecorum est + inf. Cic. Or. 72: il ne convient pas de.
    * * *
        Indecorus, indecora, indecorum, pen. prod. Decoro contrarium: vt Indecora lasciuia ludere. Plin. Laide et deshonneste, Messeante.

    Dictionarium latinogallicum > indecorus

  • 2 indecorus

    in-decōrus, a, um, nicht geziemend, ungeziemend (Ggstz. decorus), a) der äußern Erscheinung usw. nach, unziemlich, unanständig, übel lassend, unschön, häßlich, forma, Tac.: habitus, Curt.: status, Quint.: motus (Plur.), Liv.: indecora vel voce vel gestu pronuntiatio, Quint.: subst., indecōrae, ārum, f. (sc. mulieres), häßliche Weiber, Cic. ad Att. 9, 10, 1. – m. Dat. (für), impudens, tumultuosa, iracunda actio omnibus indecora, steht niemand wohl an, Quint. 11, 1, 29: u. neutr. pl. subst., senex ut indecora canis (für die grauen Haare) deponeret, Sen. nat. qu. 1, 17, 4. – mit 2. Supin., uva eius indecora visu, sapore iucunda, Plin. 12, 28. – b) ethisch, nicht geziemend, ungeziemend, unschicklich, unanständig, unehrenhaft, unrühmlich, α) v. Lebl.: si nihil malum, nisi quod turpe, inhonestum, indecorum, pravum, Cic.: quod enim viriliter animoque magno fit, id dignum viro et decorum videtur; quod contra, id ut turpe sic indecorum, Cic.: deinde quod quaesitur satisne pium tutum, gloriosum an indecorum sit, Sall. fr.: pulvis non ind., Hor.: ind. herniae nomen, Cels.: maternum genus impar nec tamen ind., Tac. – m. Dat., indecora saeculo studia, Plin. pan.: nec quicquam indecorum iudici faciens, Sen.: nihil indecorum nec bono nec viro feci, Sen.: non tamen sint indecora dicentibus, Quint. – indecorum est (alci) mit Infin., quam indecorum est, de stillicidiis cum apud unum iudicem dicas, amplissimis verbis et locis uti communibus, de maiestate populi Romani summisse et subtiliter (sc. dicere), Cic.: nec Macedonibus Persas imitari indecorum (esse), Curt. – β) v. Pers., unrühmlich, Trebellius indecorus et humilis, Tac. Agr. 16.

    lateinisch-deutsches > indecorus

  • 3 indecorus

    in-decōrus, a, um, nicht geziemend, ungeziemend (Ggstz. decorus), a) der äußern Erscheinung usw. nach, unziemlich, unanständig, übel lassend, unschön, häßlich, forma, Tac.: habitus, Curt.: status, Quint.: motus (Plur.), Liv.: indecora vel voce vel gestu pronuntiatio, Quint.: subst., indecōrae, ārum, f. (sc. mulieres), häßliche Weiber, Cic. ad Att. 9, 10, 1. – m. Dat. (für), impudens, tumultuosa, iracunda actio omnibus indecora, steht niemand wohl an, Quint. 11, 1, 29: u. neutr. pl. subst., senex ut indecora canis (für die grauen Haare) deponeret, Sen. nat. qu. 1, 17, 4. – mit 2. Supin., uva eius indecora visu, sapore iucunda, Plin. 12, 28. – b) ethisch, nicht geziemend, ungeziemend, unschicklich, unanständig, unehrenhaft, unrühmlich, α) v. Lebl.: si nihil malum, nisi quod turpe, inhonestum, indecorum, pravum, Cic.: quod enim viriliter animoque magno fit, id dignum viro et decorum videtur; quod contra, id ut turpe sic indecorum, Cic.: deinde quod quaesitur satisne pium tutum, gloriosum an indecorum sit, Sall. fr.: pulvis non ind., Hor.: ind. herniae nomen, Cels.: maternum genus impar nec tamen ind., Tac. – m. Dat., indecora saeculo studia, Plin. pan.: nec quicquam indecorum iudici faciens, Sen.: nihil indecorum nec bono nec viro feci, Sen.: non tamen sint indecora dicentibus, Quint. – indecorum est (alci) mit
    ————
    Infin., quam indecorum est, de stillicidiis cum apud unum iudicem dicas, amplissimis verbis et locis uti communibus, de maiestate populi Romani summisse et subtiliter (sc. dicere), Cic.: nec Macedonibus Persas imitari indecorum (esse), Curt. – β) v. Pers., unrühmlich, Trebellius indecorus et humilis, Tac. Agr. 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > indecorus

  • 4 indecorus

    in-decōrus, a, um
    1) неприличный, непристойный ( nomen CC); позорный (turpis et i. C)
    2) бесславный, безвестный ( genus T)
    3) некрасивый, безобразный (forma T; habitus QC)

    Латинско-русский словарь > indecorus

  • 5 indecorus

    (adi.) indecore (adv.) неприличный (1. 12 § 1 D. 26, 5. 1. 48 § 2 D. 38, 1. 1. 3 C. 5, 60).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > indecorus

  • 6 indecorus

    in-dĕcōrus, a, um, adj., unbecoming, unseemly, indecorous, disgraceful, shameful, unsightly (class.):

    quod animo magno fit, id dignum viro et decorum videtur: quod contra, id ut turpe, sic indecorum,

    Cic. Off. 1, 27, 94:

    nihil malum nisi quod turpe, inhonestum, indecorum, etc.,

    id. Fin. 3, 4, 14:

    indecorum est, de stillicidiis cum dicas, amplissimis verbis et locis uti communibus,

    id. Or. 21, 72:

    studia saeculo,

    Plin. Pan. 46, 4:

    gestus,

    Quint. 1, 10, 35:

    uva visu,

    Plin. 14, 2, 4, § 28:

    visus,

    id. 13, 12, 24, § 79:

    haud indecoros motus dare,

    Liv. 7, 2, 4.— Plur. as subst.: indĕcōrae, ārum, f. (sc. feminae), ill-favored women, Cic. Att. 9, 10, 2.—Hence, adv.: indĕcōrē, unbecomingly, indecently (class.):

    ne quid indecore, effeminateque faciat,

    Cic. Off. 1, 4, 14:

    quam minime indecore facere,

    id. ib. 1, 31, 114:

    haud indecore,

    Tac. H. 5, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > indecorus

  • 7 indecore

    indĕcōrē, adv. [indecorus] d'une manière inconvenante. --- Cic. Off. 1, 14 ; Tac. H. 5, 23.
    * * *
    indĕcōrē, adv. [indecorus] d'une manière inconvenante. --- Cic. Off. 1, 14 ; Tac. H. 5, 23.
    * * *
        Indecore, pen. prod. Aduerbium. Plaut. Laidement, Deshonnestement, Messeamment.

    Dictionarium latinogallicum > indecore

  • 8 decorus

    decōrus, a, um (decor) = ευπρεπής, I) geziemend, wohlanständig, schicklich, ehrenhaft (Ggstz. indecorus, turpis), a) adi.: vox, actio, Quint.: decorus est senis sermo, Cic.: neque autem idem ubique aut licet aut decorum est, Quint.: cum persuasum sit nihil hominem nisi quod honestum decorumque sit aut admirari aut optare aut expetere oportere, Cic.: contra ea pleraque nostris moribus sunt decora, quae apud illos turpia putantur, Nep.: decorum est m. folg. Infin. od. Acc. u. Infin., actuariis autem minutis Patras accedere sine his impedimentis non satis visum est decorum, Cic.: ut vix satis decorum videretur eum plures dies esse in Crassi Tusculano, Cic.: dulce et decorum est pro patria mori, Hor.: nec tam turpe fuit vinci, quam contendisse decorum est, Ov. – m. Dat. (für wen?), color albus praecipue decorus deo est cum in ceteris tum maxime in textili, Cic.: alci decorum est m. folg. Infin., zB. decorum erat tum ipsis capessere pugnam ducibus, Liv.: Compar., id agebat decorius militi, quam si deflueret (coma), Auct. itin. Alex. 6 (13). – m. ad u. Akk., nos aeris, argenti, auri venas penitus abditas invenimus et ad usum aptas et ad ornatum decoras, Cic. de nat. deor. 2, 151. – m. Abl. (nach der Analogie von dignus), facinora puerilia... neque te decora neque tuis virtutibus, Plaut. mil. 619. – m. pro u. Abl., decorum pro causa ratus, si etc., Tac. hist. 3, 7. – b) subst., decōrum, ī, n., das Geziemende, Schickliche, Anständige (griech. το πρέπον), ut in vita, sic in oratione nihil est difficilius, quam quid deceat videre; πρέπον appellant hoc Graeci, nos dicamus sane decorum, Cic.: haec ita intellegi possumus existimare ex eo decoro, quod poëtae sequuntur, Cic.: Plur., Tac. ann. 3, 5 u. 3, 47. – II) in der äußern Erscheinung usw., anständig, anmutig, zierlich, graziös, glänzend, stattlich, edel, delubra deûm, Lucr.: aedes, Hor.: arma, Sall.: arma habilia magis quam decora, Liv.: arma, quae maxime decora erant, Curt.: dec. corpus, Tac.: facies, palaestra, Hor. – v. Abstr., genus (Abkunst), Tac.: verba, anständige, Hor.: ingenia, edle, schöne Talente, Tac.: quae... poëticis magis decora fabulis quam incorruptis rerum gestarum monumentis traduntur, mehr im Schmucke dichterischer Sagen als nach unverfälschten Geschichtsdenkmalen, Liv. praef. § 6. – v. leb. Wesen, m. Abl. wodurch? fuit staturā elevatā (gerader) decorus, Capit.: Phoebus decorus fulgente arcu, Hor.: dea decora formāque armisque, Ov.: satis decorus etiam Graecā facundiā, Tac. – m. ab (von seiten) u. Abl., boves ab aspectu decori, Col. 6, 1, 2. – absol., im Compar. u. Superl., quo decorior Ganymedes aut carior suo amatori? Tert. ad nat. 2, 10 extr.: eum (Zenonem) longe decorissimum fuisse, Apul. apol. 4.

    lateinisch-deutsches > decorus

  • 9 habitus [2]

    2. habitus, ūs, m. (habeo), das »Sich-Gehaben«; dah. I) die äußere Erscheinung, das Äußere, das Aussehen, die äußere Gestalt, die äußere (schöne od. unschöne) Haltung, Stellung des Körpers u. seiner Teile, A) im allg., mit u. ohne corporis, Sen., Curt. u.a.: oris, Gesichtsbildung, Cic.; u. verb. oris et corporis, Curt.: h. oris lineamentaque, Liv.: h. haud indecorus, Curt.: Plur., habitus corporis opimi, Cic.: moderati aequabilesque, Cic. – auch augenblickliche Haltung, Stellung, Lage, hab. sedentis, Suet.: h. corporis quiescenti quam defuncto similior (v. der Leiche des ältern Plinius), Plin. ep.: illorum (iratorum) habitum intuere, Sen.: diversus est habitus ascendentium et descendentium, Sen.: durante adhuc habitu, in quo mors quemque deprehenderat, Curt. – prägn., die Wohlgestalt, lupi, Ambros. de virgg. 2, 4, 28. – B) insbes., die äußere Erscheinung in Anordnung des Putzes, der Kleidung od. Rüstung, die Tracht, das Äußere, 1) eig., oft verb. habitus atque vestitus, habitus vestitusque, habitus cultusque, cultus habitusque, Cic., Liv. u.a. (vgl. Gronov Liv. 20, 27, 11. Fabri Liv. 23, 34, 6. Burmann Suet. Caes. 44). – u. so hab. vestis, Liv. u. Curt.: hab. virginalis, Cic.: fabrilis (eines Schmiedes), Arnob.: nuptialis, Augustin.: citharoedicus vel tragicus, Eutr.: regum Persarum, Iustin.: pastorum, Liv. – 2) meton., die Klei dung selbst (woher das franz. l'habit), venatorius h., Vopisc.: venatorum h., Frontin.: luxurians h., prachtvolle Kleidung, Kleiderluxus, Sen. rhet.: permutato cum uxore habitu, Quint.: sparsi per domos occulto habitu, Tac.: im Bilde, suo habitu vitam degere, im eigenen Rocke (nicht in geborgtem Schmucke) sein L. hinbringen, Phaedr. 1, 3, 2. – II) übtr.: A) die Beschaffenheit, der Zustand, die Lage, pecuniarum, die Vermögensverhältnisse, Liv.: Italiae, Cic.: domicilii, Col.: locorum, Sen. rhet.: maris, Val. Max.: concussum et labentem civitatis statum in pristinum habitum revocare, Val. Max. – si ex habitu novae fortunae et novi, ut ita dicam, ingenii, quod victor sibi induerat, spectetur, Liv.: naturae ipsius habitu prope divino, durch beinahe gottähnliche Naturanlage, Cic. – B) insbes. (wie εξις), 1) = der passive Zustand, die Stimmung des Körpers od. der Seele, a) übh.: in integerrima aetate, optimo habitu, vom besten Befinden, Cic.: virtus est animi habitus naturae modo atque rationi consentaneus, Cic.: et hic quidem Romae tamquam in tanta multitudine habitus animorum fuit, Tac. – dah. b) die Stimmung, = Gesinnung, provinciarum, Tac.: quis fuerit eo tempore civitatis habitus, Vell. – 2) als philos. t. t. = die erworbene Eigentümlichkeit, die persönliche (individuelle) Eigenschaft, Cic. de inv. 1, 36 u. 2, 30.

    lateinisch-deutsches > habitus [2]

  • 10 indecore

    indecōrē, Adv. (indecorus), a) übel lassend, unschön, häßlich, prominere, Cels.: insignia proicere, Curt. – Compar., sententiae non indecorius cinctae, Fronto ad Ant. imp. 1, 2. p. 96, 21 N. – b) unanständig, unschicklich, ne quid ind. effeminateve faciat, Cic.: fit contra quoque frequenter non ind., Quint.

    lateinisch-deutsches > indecore

  • 11 anständig

    anständig, decorus. decens (geziemend, wohl stehend, Ggstz. indecorus). – honestus (ehrbar, moralisch, Ggstz. inhonestus u. turpis). – ingenuus. liberalis (eines Freigeborenen würdig, Ggstz. il liberalis); verb. honestus et liberalis. – modestus (gesittet, bescheiden, die Grenzen des Sittsamen u. Anständigen nicht überschreitend, Ggstz. immodestus, z. B. Gespräch, sermo). – verecundus (sittsam, aus Zartgefühl das Anständige nicht überschreitend, Ggstz. superbus, insolens); verb. modestus ac verecundus. – elegans (gewählt, geschmackvoll, z. B. inelegans, illiberalis). – lautus (nett, ansehnlich, auf vornehmem Fuße lebend oder eingerichtet, Ggstz. sordidus; z. B. homo: u. supellex: u. cena, convivium, epulae). – nicht a., s. unanständig. – ein a. Scherz, ingenuus iocus: eine a. Rede, decens oratio: ein a. Äußere haben (a. aussehen), formā (od. facie) esse honestā et liberali: für jmd. a. sein, decorum, honestum esse alci; alqm decere: nicht a. sein, alqm dedecere. Adv.decore; decenter; ut decet; honeste; ingenue; liberaliter; modeste; verecunde; verb. modeste ac verecunde; eleganter; laute. – a. sich benehmen, honeste od. modeste se gerere: jmd. a. bewirten, alqm laute accipere: jmd. a. erziehen, alqm ingenue educare.

    deutsch-lateinisches > anständig

  • 12 erniedrigen

    erniedrigen, jmd., alqm minorem facere (in [810] den Augen der Leute kleiner machen, darstellen, Ggstz. se maiorem facere). – deminuere alcis dignitatem (jmds. Würde vermindern). – minuere, imminuere alcis auctoritatem. elevare alqm od. alcis auctoritatem (jmds. Ansehen vermindern). – erniedrigt werden (an der Würde), dignitatis iacturam facere. sich erniedrigen, d. i. a) sich herablassen: se demittere; se submittere. – sich zu etwas e., prolabi ad alqd; se proicere in alqd (in muliebres fletus); descendere ad alqd (z.B. ad gravissimas verborum contumelias). – b) seiner unwürdig handeln: minuere suam dignitatem. – se abicere. se abicere et prosternere (sich wegwerfen). – erniedrigend, indecorus. – dieses ern. Benehmen, haec humilitas. Erniedrigung, humilitas (der Zustand, wenn man niedrig dasteht). – humiles blanditiae (niedrige Schmeichelei).

    deutsch-lateinisches > erniedrigen

  • 13 Erscheinung

    Erscheinung, I) das Erscheinen: adventus (Ankunft). – praesentia (Gegenwart, bes. im Plur., z.B. ipsorum deorum saepe praesentiae). – vadimonium (E. als Bürge vor Gericht). – die seltene E., raritas. – II) meton.: A) die Art, wie etwas erscheint: visus. species (das äußere Ansehen), – habitus (das Sich-Gehaben, das ganze Äußere, wie es sich dem Auge des Betrachters darstellt, z.B. hab. haud indecorus). – B) das, was erscheint: res obiecta (was sich dem Auge darstellt). – visum (etwas Gesehenes, ein Gesicht, Traumgesicht, z.B. nocturnum). – species (eine Gestalt, die man gesehen zu haben glaubt, sowohl wachend als im Traume, z.B. nova et insolita, nocturna). – simulacrum (ein Phantasiebild, das, einem bestimmten Gegenstand ähnlich, dem Wachenden als Erscheinung od. als Gespenst vor die Augen tritt). – ostentum. prodigium. portentum (merkwürdige Erscheinung in der Außenwelt, die man auf die Zukunft deutet, s. »Anzeichen« das Nähere). – res (Sache, Vorfall etc. übh., z.B. mirabilis, nova et insolita). – eine plötzliche E., repentinum visum (stellt sich dar, obicitur): eine schreckliche, obiecta res terribilis: E. im Schlafe, s. Traumgesicht: ähnliche, verwandte Erscheinungen, similitudines: eine tägliche E. sein, in consuetudinem abisse od. venisse (v. Zuständen etc.).

    deutsch-lateinisches > Erscheinung

  • 14 grob

    grob, I) eig.: crassus. – pinguis (dick für das Gefühl, z.B. toga). – g. Brot, panis secundus od. secundarius: g. Speise, victus asper: g. Sand, sabulo; saburra (als Schiffsballast): g. Arbeit, opus servile: g. Geschütz, tormenta(n. pl.): etw. aus dem Gröbsten arbeiten, ausarbeiten, alqd dolare, edolare (Ggstz. perpolire). – II) übtr.: 1) in die Augen fallend, stark, von schändlichen Dingen: gravis (gleichs. ins Gewicht fallend, derb). – turpis (schmählich, z.B. error). – impudens (unverschämt, z.B. mendacium). – indecorus (unschicklich, z.B. adulatio). – ein g. Verbrechen, scelus: grobe Lügen sagen, impudenter mentiri. – 2) unhöflich, plump, ungesittet: inhumanus (unhöflich, ungesittet). – agrestis (tölpelhaft). – rusticus (flegelhaft). – ein g. Scherz, iocus illiberalis: grobe Sitten, mores inculti od. rustici: ein g. Betragen, rusticitas. – jmdm. g. kommen, aspere od. contumeliose (dieses auf ehrenrührige Art) invehi in alqm.

    deutsch-lateinisches > grob

  • 15 unanständig

    unanständig, indecōrus (unziemlich, nicht wohlanständig, z.B. status: u. risus) – turpis (häßlich, [2370] z.B. Kleidung, Sitten, Wort). – illiberalis (eines freien Menschen nicht würdig, z.B. iocus). – parum verecundus (gar nicht sittsam, z.B. verba). – indignus (seiner selbstunwürdig, z.B. indignum in modum). – inhonestus (unehrbar, unmoralisch). – ein un. Wort, auch quod turpe dictu videatur (z.B. dicere): eine un. Handlung, quod inhonestum factu videatur (z.B. facere): ein un. Benehmen (Betragen), Wesen, indignitas; mores turpes; turpitudo: un. Behandlung, indignitas; od. (ist sie dauernd, sich wiederholend) indignitates. – un. sein, auch dedecere od. non decere, für jmd., alqm (übel anstehen, nicht zur Ehre gereichen): es ist un. zu etc., indecorum est od. dedecet od. non decet mit Infin.; deforme est mit Infin. (es ist etw. Häßliches). – Adv. indecore; indigne; inhoneste; turpiter.

    deutsch-lateinisches > unanständig

  • 16 ungeziemend

    ungeziemend, indecōrus.

    deutsch-lateinisches > ungeziemend

  • 17 unscheinbar

    unscheinbar, specie invenustā (von unschönem Ansehen). – indecōrus visu (unanständig anzusehen, z.B. uva). – obsoletus (abgetragen, [2415] abgerieben etc., z.B. vestis, vestitus). – obsoleti coloris (von abgetragener Farbe, z.B. paenula). – exiguus (gering). – unsch. werden, evanescere; obsolescere; obsolefieri.

    deutsch-lateinisches > unscheinbar

  • 18 unschicklich

    unschicklich, indecōrus (unziemlich, unanständig, z.B. Reden, Gesten). – ineptus (unpassend, albern, z.B. risus). – alienus, für jmd. od. etw., ab alqo od. ab alqa re u. alci od. alci rei (nicht geeignet, nicht günstig). – es ist unsch. zu etc., indecorum est mit folg. Infin.: für jmd. unsch. sein, dedecere od. non decere alqm; indignum esse alqo: es ist unsch. für einen braven Mann, zu lügen, non cadit in bonum virum mentiri. Unschicklichkeiten, ineptiae.

    deutsch-lateinisches > unschicklich

  • 19 unziemend, unziemlich

    unziemend, unziemlich, indecōrus.

    deutsch-lateinisches > unziemend, unziemlich

  • 20 पर्वन् _parvan

    पर्वन् n. [पॄ-वनिप् Uṇ.4.112.] पर्व स्यादुत्सवे ग्रन्थौ प्रस्तावे लक्षणान्तरे' इति विश्वः.
    1 A knot, joint; मासाश्चार्धमासाश्च पर्वाणि; Bṛi. Up.1.1.1. (Sometimes changed to पर्व at the end of Bah. comp.; as in कर्कशाङ्गुलिपर्वया R.12.41.) सो$हं दुर्मायिनस्ते$द्य वज्रेण शतपर्वणा, शिरो हरिष्ये Bhāg.8.11.6; सतामिवापर्वणि मार्गणानाम् Ki.17.29.
    -2 A limb, mem- ber, joint of the body, knuckle.
    -3 A portion, part, division; ससर्ज च्छायया विद्यां पञ्चपर्वाणमग्रतः Bhāg.3.2.18.
    -4 A book, section (as of the Mahābhārata).
    -5 The step of a staircase; दिने दिने शैवलवन्त्यधस्तात् सोपानपर्वाणि विमुञ्चदम्भः R.16.46.
    -6 A period, fixed time.
    -7 Par- ticularly, the days of the four changes of the moon; i. e. the eighth and fourteenth day of each half month and the days of the full and new moon.
    -8 A sacri- fice performed on the occasion of a change of the moon; पर्वणि न विचिन्वेत् (तुलसीम्) Tulasī. Up.
    -9 The day of new or full moon, the day of opposition or conjunction; अपर्वणि ग्रहकलुषेन्दुमण्डला विभावरी कथय कथं भविष्यति M.4.15; R.7.33; Ms.4.15; Bh.2.34.
    -1 An eclipse of the sun or moon; भ्रातः पर्वणि पश्य दानवपतिः शीर्षावशेषी कृतः Bh.
    -11 A festival, holiday, an occasion of joy; स्वलंकृतौ बालगजौ पर्वणीव सितेतरौ (कृष्णरामौ) Bhāg.1.41.41.
    -12 An opportunity or occasion in general.
    -13 A particular period of the year (as the equinox, solstice).
    -14 The moment of the sun's entering a new sign.
    -15 A moment, instant.
    -Comp. -आस्फोटः cracking the fingers (regarded as indecorus).
    -कारः One wearing different dresses (वेषान्तरधारी); Mb.13.9.9.
    -कालः 1 a periodic change of the moon.
    -2 the time at which the moon at its conjunction or opposition passes through the node; ˚राशिः time of festivals.
    -कारिन् m. a Brāh- maṇa who from motives of gain performs on common days ceremonies which ought to be performed on pe- riodical occasions, such as अमावास्या &c.
    -गामिन् m. one who has sexual intercourse with his wife at particular times or occasions when such intercourse is prohibited by the Śāstras.
    -दक्षिणा the teacher's fee for teaching a particular portion of the Veda.
    -धिः the moon.
    -नाडी time of opposition or conjunction.
    -पूर्णता 1 pre- parations for a festival.
    -2 completion of a festival.
    -3 joining.
    -भागः the wrist; आपर्वभागोत्थितैः Ś.4.5.
    -भेदः voilent pain in the joints; Suśr.
    -मूलम् the time at which the fourteenth day passes into the fifteenth day of a fortnight.
    -योनिः a cane or reed.
    -रुह् m. a pome- granate tree.
    -वर्ज a. except the forbidden days of a month.
    -विपद् The moon.
    -संधिः 1 the junction of the fifteenth and first of a lunar fortnight, the full and change of the moon, or the exact moment of the full and change of the moon; जुषन्ते पर्वतश्रेष्ठमृषयः पर्वसंधिषु Mb.3.159.16.
    -2 a finger-joint.

    Sanskrit-English dictionary > पर्वन् _parvan

См. также в других словарях:

  • indecorus — index improper, unbecoming, unseemly Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Calochortus indecorus — ID 12818 Symbol Key CAIN18 Common Name Sexton Mountain mariposa lily Family Liliaceae Category Monocot Division Magnoliophyta US Nativity Native to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution OR Growth Habit Forb/herb …   USDA Plant Characteristics

  • Calochortus indecorus Ownbey & M. Peck — Symbol CAIN18 Common Name Sexton Mountain mariposa lily Botanical Family Liliaceae …   Scientific plant list

  • Senecio indecorus Greene — Symbol PAIN11 Synonym Symbol SEIN Botanical Family Asteraceae …   Scientific plant list

  • indecorous — adjective Etymology: Latin indecorus, from in + decorus decorous Date: 1668 not decorous ; conflicting with accepted standards of good conduct or good taste • indecorously adverb • indecorousness noun Synonyms: indecorous, improper, unseeml …   New Collegiate Dictionary

  • indecorum — noun Etymology: Latin, neuter of indecorus Date: 1575 1. something that is indecorous 2. lack of decorum ; impropriety …   New Collegiate Dictionary

  • Calochortus — Sego Lily Calochortus nuttallii Scientific classification Kingdom: Plantae …   Wikipedia

  • Calochortus — Mormonentulpen Calochortus nuttallii Systematik Klasse: Einkeimblättrige (Liliopsida) Unterklasse …   Deutsch Wikipedia

  • Liste der Gefäßpflanzen Deutschlands/Gold-Hahnenfuß — Liste der Gefäßpflanzen Deutschlands Artenliste, sortiert nach deutschem Gattungsnamen Artengruppe Gold Hahnenfuß Diese Artengruppe ist bisher nur teilweise erforscht und noch nicht endgültig gegliedert und benannt. Die folgende Liste ist ein… …   Deutsch Wikipedia

  • Mormonentulpen — Calochortus nuttallii Systematik Klasse: Bedecktsamer (Magnoliopsida) Monokotyledonen …   Deutsch Wikipedia

  • Ecozone palearctique : plantes a graines par nom scientifique (S) — Écozone paléarctique : plantes à graines par nom scientifique (S) Plantes par écozone Néarctique · Paléarctique · Afrotropical · Indomalais · Australasien · …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»