Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

incredibilis

  • 1 incredibilis

    incrēdĭbĭlis, e [st1]1 [-] incroyable, invraisemblable, inouï, inimaginable, étrange, fantastique.    - Cic. de Or. 1, 172 ; Fam. 13, 54 ; Att. 13, 23, 3.    - incredibile est quanta me molestia adfecerit, Cic. Att. 15, 1, 1: on ne peut imaginer à quel point le chagrin m'a touché. --- Quint. 1, 1, 32.    - incredibile quantum antideo (= anteeo), Ter.: je surpasse d'une manière étonnante.    - [avec prop. inf.] Quint. 7, 2, 31.    - [avec supin en u] Cic. Verr. 2, 124 ; Sall. C. 6, 2.    - incredibile memoratu est quam facile coaluerint, Sall. C. 6: on ne saurait croire avec quelle facilité ils se fondirent en une seule nation. [st1]2 [-] indigne d'être cru, à quoi on n'ajoute pas foi.    - Plaut. Bac. 614. [st1]3 [-] incroyant, incrédule.    - Apul. Ascl. 28 ; Eccl.
    * * *
    incrēdĭbĭlis, e [st1]1 [-] incroyable, invraisemblable, inouï, inimaginable, étrange, fantastique.    - Cic. de Or. 1, 172 ; Fam. 13, 54 ; Att. 13, 23, 3.    - incredibile est quanta me molestia adfecerit, Cic. Att. 15, 1, 1: on ne peut imaginer à quel point le chagrin m'a touché. --- Quint. 1, 1, 32.    - incredibile quantum antideo (= anteeo), Ter.: je surpasse d'une manière étonnante.    - [avec prop. inf.] Quint. 7, 2, 31.    - [avec supin en u] Cic. Verr. 2, 124 ; Sall. C. 6, 2.    - incredibile memoratu est quam facile coaluerint, Sall. C. 6: on ne saurait croire avec quelle facilité ils se fondirent en une seule nation. [st1]2 [-] indigne d'être cru, à quoi on n'ajoute pas foi.    - Plaut. Bac. 614. [st1]3 [-] incroyant, incrédule.    - Apul. Ascl. 28 ; Eccl.
    * * *
        Incredibilis, et hoc incredibile, pen. cor. Terent. Incredible, Incroyable, Qu'on ne peult croire.
    \
        Incredibilis sum. Plaut. On ne me croit point, ou On ne se fie point en moy.
    \
        Incredibile memoratu. Sallust. On ne le pourroit croire qui le raconteroit.

    Dictionarium latinogallicum > incredibilis

  • 2 incredibilis

    incredibilis incredibilis, e невероятный

    Латинско-русский словарь > incredibilis

  • 3 incredibilis

    incredibilis incredibilis, e необычный

    Латинско-русский словарь > incredibilis

  • 4 incredibilis

    incredibilis, incredibile ADJ
    incredible; extraordinary

    Latin-English dictionary > incredibilis

  • 5 incredibilis

    incrēdĭbĭlis, e, adj. [2. in-credo].
    I.
    Pass.
    A.
    That cannot be believed, incredible, extraordinary, unparalleled (class.):

    fides,

    Cic. Fam. 13, 54:

    quaedam et prope singularis et divina vis ingenii,

    id. Or. 1, 38, 172:

    voluptas,

    id. Cat. 1, 10:

    foedus sceleris,

    id. ib. 2, 4:

    furor,

    id. Sull. 27:

    rem facere incredibilem,

    id. Inv. 2, 13, 42:

    incredibilia probabilibus intexere,

    id. Part. 4, 12:

    incredibile est,

    it is incredible, id. Att. 13, 23, 3:

    praeter spem atque incredibile hoc mihi obtigit,

    unforeseen, Ter. Phorm. 2, 1, 9:

    incredibile est, quanta me molestia affecerit,

    Cic. Att. 15, 1, 1; so Quint. 1, 1, 32. —With inf.:

    incredibile est, a filio patrem occisum,

    Quint. 7, 2, 31:

    incredibilem in modum concursus fiunt,

    Cic. Att. 5, 16, 3:

    incredibile quantum coaluere,

    Just. 36, 2 fin. —With sup. in u (not in Cic.):

    incredibile memoratu est, quam facile coaluerint,

    Sall. C. 6, 2.—
    B.
    Not worthy of belief, or that is not believed (ante-class.), Plaut. Bacch. 4, 3, 3. —
    II.
    Act., unbelieving, incredulous (post-class.):

    incredibiles cogentur credere,

    App. Trim. p. 93, 25.— Hence, adv.: incrēdĭbĭlĭter, incredibly, extraordinarily (class.):

    quibus ego incredibiliter delector,

    Cic. de Sen. 15, 51:

    consentire,

    id. Phil. 1, 15, 36:

    pertimuit,

    id. Att. 8, 7, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > incredibilis

  • 6 incredibilis

    in-crēdibilis, e
    1) невероятный (i. auditu C, QC); неимоверный, необычайный (furor C, VP)
    2) не заслуживающий доверия, ненадёжный ( homo Pl)
    3) не верящий, неверующий Eccl

    Латинско-русский словарь > incredibilis

  • 7 incredibilis

    in-crēdibilis, e, I) passiv: A) unglaublich (Ggstz. credibilis), a) eig.: auditu, Cic.: dictu, Cic. u. Nep., od. memoratu, Sall.: dictu audituque m. folg. Acc. u. Infin., Curt. 10, 5 (14), 3: incredibile dictu est, ut etc., Iustin. 12, 9, 8: incredibile hoc mihi obtigit, unerwartet, Ter.: incredibile quantum, ungemein, Iustin.: Compar., atque hoc quoque incredibile est, immo incredibilius, Sen. – subst., incrēdibilia, ium, n., unglaubliche Dinge, Sall. u. Sen. – b) übtr., unglaublich = außerordentlich, celeritas, Vell.: fides, vis ingenii, Cic.: furor, Cic. u. Vell. – B) unglaubwürdig, keinen Glauben verdienend, unzuverlässig, v. Pers., Plaut. Bacch. 614. – II) aktiv = ungläubig, Ps. Apul. Ascl. 28 u. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 332 f.).

    lateinisch-deutsches > incredibilis

  • 8 incredibilis

    in-crēdibilis, e, I) passiv: A) unglaublich (Ggstz. credibilis), a) eig.: auditu, Cic.: dictu, Cic. u. Nep., od. memoratu, Sall.: dictu audituque m. folg. Acc. u. Infin., Curt. 10, 5 (14), 3: incredibile dictu est, ut etc., Iustin. 12, 9, 8: incredibile hoc mihi obtigit, unerwartet, Ter.: incredibile quantum, ungemein, Iustin.: Compar., atque hoc quoque incredibile est, immo incredibilius, Sen. – subst., incrēdibilia, ium, n., unglaubliche Dinge, Sall. u. Sen. – b) übtr., unglaublich = außerordentlich, celeritas, Vell.: fides, vis ingenii, Cic.: furor, Cic. u. Vell. – B) unglaubwürdig, keinen Glauben verdienend, unzuverlässig, v. Pers., Plaut. Bacch. 614. – II) aktiv = ungläubig, Ps. Apul. Ascl. 28 u. Eccl. (s. Rönsch Itala p. 332 f.).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incredibilis

  • 9 incredibilis

    невероятный (1. 3 D. 5, 4).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > incredibilis

  • 10 incredibilis

    incredible, unbelievable

    Latin-English dictionary of medieval > incredibilis

  • 11 incredibilis

    , incredibile (m = f,n)
      невероятный

    Dictionary Latin-Russian new > incredibilis

  • 12 haurio

    haurĭo, īre, hausi, haustum - tr. - [st2]1 [-] tirer à soi, puiser, tirer, retirer, verser. [st2]2 [-] vider en puisant, mettre à sec, tarir. [st2]3 [-] humer, boire. [st2]4 [-] saisir avidement, avaler, absorber, engloutir. [st2]5 [-] faire disparaître, détruire. [st2]6 [-] percevoir, prendre, concevoir, éprouver; essuyer, souffrir. [st2]7 [-] transpercer, percer, creuser. [st2]8 [-] épuiser, dévorer, consumer, achever, accomplir.    - haurire aquam de (ex) puteo: tirer de l'eau d'un puits, puiser de l'eau au puits.    - haurire a fontibus Stoicorum: puiser aux sources des Stoïciens.    - haurire alicujus sanguinem: verser le sang de qqn.    - haurite crurorem, Ov. M. 7.333: versez le sang.    - tu de faece hauris, Cic. Brut. 69, 244: toi, tu puises dans la lie (= tu parles des plus mauvais orateurs).    - haurire aliquid oculis, Virg. En. 12, 946: dévorer qqch des yeux.    - paene haustus fluctibus: presque englouti par les flots.    - hoc animo hauri, Virg. En. 12, 26: mets-toi bien ceci dans l'esprit.    - cineres haurire: recueillir les cendres.    - haurire lucem, Virg. G. 2.340: voir le jour, être né.    - cunctos qui proelio superfuerant incendium hausit, Tac. H. 4, 60: l'incendie dévora tous ceux qui avaient survécu au combat.    - quam incredibilis hausit calamitates! Cic. Tusc. 1, 86: combien de calamités incroyables il a endurées!
    * * *
    haurĭo, īre, hausi, haustum - tr. - [st2]1 [-] tirer à soi, puiser, tirer, retirer, verser. [st2]2 [-] vider en puisant, mettre à sec, tarir. [st2]3 [-] humer, boire. [st2]4 [-] saisir avidement, avaler, absorber, engloutir. [st2]5 [-] faire disparaître, détruire. [st2]6 [-] percevoir, prendre, concevoir, éprouver; essuyer, souffrir. [st2]7 [-] transpercer, percer, creuser. [st2]8 [-] épuiser, dévorer, consumer, achever, accomplir.    - haurire aquam de (ex) puteo: tirer de l'eau d'un puits, puiser de l'eau au puits.    - haurire a fontibus Stoicorum: puiser aux sources des Stoïciens.    - haurire alicujus sanguinem: verser le sang de qqn.    - haurite crurorem, Ov. M. 7.333: versez le sang.    - tu de faece hauris, Cic. Brut. 69, 244: toi, tu puises dans la lie (= tu parles des plus mauvais orateurs).    - haurire aliquid oculis, Virg. En. 12, 946: dévorer qqch des yeux.    - paene haustus fluctibus: presque englouti par les flots.    - hoc animo hauri, Virg. En. 12, 26: mets-toi bien ceci dans l'esprit.    - cineres haurire: recueillir les cendres.    - haurire lucem, Virg. G. 2.340: voir le jour, être né.    - cunctos qui proelio superfuerant incendium hausit, Tac. H. 4, 60: l'incendie dévora tous ceux qui avaient survécu au combat.    - quam incredibilis hausit calamitates! Cic. Tusc. 1, 86: combien de calamités incroyables il a endurées!
    * * *
        Haurio, hauris, hausi, haustum, haurire. Puiser, et tirer de l'eaue.
    \
        Haurire auribus vocem alterius. Virgil. Ouir.
    \
        Hausit caelum. Virgil. Il a veu l'air.
    \
        Haurire artes domo. Cic. Les puiser et apprendre en la maison.
    \
        Calamitatem haurire. Cic. Endurer et avaller.
    \
        Cibos haurire: de iis enim dicitur qui dentibus carent. Colum. Avaller sans mascher.
    \
        Cogitatione haurire omnia. Cic. Engloutir.
    \
        Haurit corda pauor. Virgil. Oste et consume le courage, ou frappeau coeur, Perce le coeur.
    \
        Dolorem haurire. Cic. Recevoir douleur et l'endurer.
    \
        Dona noctis haurire. Sil. Dormir à son aise, Dormir à gogo.
    \
        Rostro femur hausit adunco. Ouid. Le porc sanglier luy fendit la cuisse de ses crochets.
    \
        Flamma multos hausit. Liu. Beaucoup furent du tout bruslez et ars.
    \
        Oculis auribusque haurire tantum gaudium cupientes. Liu. Prendre et recevoir amplement et ardemment, et par grande affection.
    \
        Tam longi temporis opus incendium hausit. Liu. Le feu consuma.
    \
        Loborem haurire ex re aliqua. Hor. Recevoir peine et travail.
    \
        Latus haurire alicuius. Virgil. Percer.
    \
        Lucem haurire. Virgil. Naistre sur terre, Veoir le jour.
    \
        Luctum. Cic. Recevoir ennuy.
    \
        Pateram haurire. Virgil. Avaller le vin qui est en une tasse, La vuider d'un traict.
    \
        Haurire patrias opes. Mart. Despendre, Consumer et espuiser son patrimoine.
    \
        Pectora ferro hausit. Ouid. Il percea.
    \
        Poculum haurire. Liu. Vuider, et boire tout.
    \
        Solidos ceruos. Plin. Engloutir, Avaller touts entiers.
    \
        Supplicia. Virgil. Estre puni.
    \
        Haurire a fontibus. Cic. Puiser és fontaines.
    \
        Haurit ex aerario sumptum. Cic. Prend et pesche ou puise dedens la bourse publique.

    Dictionarium latinogallicum > haurio

  • 13 inauditus

    1.
    ĭnaudītus, a, um, Part., from inaudio.
    2.
    ĭn-audītus, a, um, adj., unheard.
    I.
    (On account of its novelty or strangeness.) Unheard-of, unusual, strange, new (freq. and class.;

    a favorite word of Cic.): nihil dicam reconditum, nihil aut inauditum vobis aut cuiquam novum,

    Cic. de Or. 1, 31, 137; cf. id. Rep. 2, 12:

    quod nobis inauditum est,

    Quint. 1, 6, 9:

    novum est, non dico inusitatum, verum omnino inauditum,

    Cic. Caecin. 13, 36; cf. id. Vatin. 14, 33:

    novum crimen et ante hunc diem inauditum,

    id. Leg. 1, 1:

    insignis quaedam, inaudita, nova magnitudo animi,

    id. Sest. 39, 85:

    incredibilis atque inaudita gravitas,

    id. Balb. 5, 13:

    modus et inauditus et incredibilis,

    Quint. 7, 6, 11: novellas et inauditas sectas veteribus religionibus opponere, Mos. et Rom. Leg. Coll. 15, 3, 3; cf. § 7.— Comp.:

    hominum nescias invisitatius an inauditius genus,

    Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 3, 14.—
    II.
    Unheard (of an accused person), without a hearing (only post-Aug.):

    inauditus et indefensus,

    Tac. A. 2, 77; 4, 11; cf.:

    inauditos et innoxios relegavit,

    Suet. Claud. 38; id. Galb. 14; id. Vit. 14; Just. 22, 2 fin.;

    also of the cause or defence of the accused: neque inaudita causa quemquam damnari, etc.,

    Dig. 48, 17, 1.—
    * III.
    Without hearing:

    alia (animalia) gignuntur aut inodora inauditave,

    Gell. 7, 6, 1 (al. inauritave).

    Lewis & Short latin dictionary > inauditus

  • 14 singularis

    singŭlāris, e, adj. [singuli].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., one by one, one at a time, alone, single, solitary; alone of its kind, singular (class.;

    syn.: unus, unicus): non singulare nec solivagum genus (sc. homines),

    i. e. solitary, Cic. Rep. 1, 25, 39:

    hostes ubi ex litore aliquos singulares ex navi egredientes conspexerant,

    Caes. B. G. 4, 26:

    homo,

    id. ib. 7, 8, 3; so,

    homo (with privatus, and opp. isti conquisiti coloni),

    Cic. Agr. 2, 35, 97:

    singularis mundus atque unigena,

    id. Univ. 4 med.:

    praeconium Dei singularis facere,

    Lact. 4, 4, 8; cf. Cic. Ac. 1, 7, 26:

    natus,

    Plin. 28, 10, 42, § 153:

    herba (opp. fruticosa),

    id. 27, 9, 55, § 78: singularis ferus, a wild boar (hence, Fr. sanglier), Vulg. Psa. 79, 14:

    hominem dominandi cupidum aut imperii singularis,

    sole command, exclusive dominion, Cic. Rep. 1, 33, 50; so,

    singulare imperium et potestas regia,

    id. ib. 2, 9, 15:

    sunt quaedam in te singularia... quaedam tibi cum multis communia,

    id. Verr. 2, 3, 88, § 206:

    singulare beneficium (opp. commune officium civium),

    id. Fam. 1, 9, 4:

    odium (opp. communis invidia),

    id. Sull. 1, 1:

    quam invisa sit singularis potentia et miseranda vita,

    Nep. Dion, 9, 5:

    pugna,

    Macr. S. 5, 2:

    si quando quid secreto agere proposuisset, erat illi locus in edito singularis,

    particular, separate, Suet. Aug. 72.—
    B.
    In partic.
    1.
    In gram., of or belonging to unity, singular:

    singularis casus,

    Varr. L. L. 7, § 33 Müll.;

    10, § 54 ib.: numerus,

    Quint. 1, 5, 42; 1, 6, 25; 8, 3, 20; Gell. 19, 8, 13:

    nominativus,

    Quint. 1, 6, 14:

    genitivus,

    id. 1, 6, 26 et saep. —Also absol., the singular number:

    alii dicunt in singulari hac ovi et avi, alii hac ove et ave,

    Varr. L. L. 8, § 66 Müll.; Quint. 8, 6, 28; 4, 5, 25 al.—
    2.
    In milit lang., subst.: singŭlāris, is, m.
    a.
    In gen., an orderly man (ordonance), assigned to officers of all kinds and ranks for executing their orders (called apparitor, Lampr. Alex. Sev. 52):

    SINGVLARIS COS (consulis),

    Inscr. Orell. 2003; cf. ib. 3529 sq.; 3591; 6771 al.—
    b.
    Esp., under the emperors, equites singulares Augusti, or only equites singulares, a select horse body-guard (selected from barbarous nations, as Bessi, Thraces, Bæti, etc.), Tac. H. 4, 70; Hyg. m. c. §§ 23 and 30; Inscr. Grut. 1041, 12 al.; cf. on the Singulares, Henzen, Sugli Equiti Singolari, Roma, 1850; Becker, Antiq. tom. 3, pass. 2, p. 387 sq.—
    3.
    In the time of the later emperors, singulares, a kind of imperial clerks, sent into the provinces, Cod. Just. 1, 27, 1, § 8; cf. Lyd. Meg. 3, 7.—
    II.
    Trop., singular, unique, matchless, unparalleled, extraordinary, remarkable (syn.: unicus, eximius, praestans;

    very freq. both in a good and in a bad sense): Aristoteles meo judicio in philosophiā prope singularis,

    Cic. Ac. 2, 43, 132:

    Cato, summus et singularis vir,

    id. Brut. 85, 293:

    vir ingenii naturā praestans, singularis perfectusque undique,

    Quint. 12, 1, 25; so,

    homines ingenio atque animo,

    Cic. Div. 2, 47, 97:

    adulescens,

    Plin. Ep. 7, 24, 2.—Of things:

    Antonii incredibilis quaedam et prope singularis et divina vis ingenii videtur,

    Cic. de Or. 1, 38, 172:

    singularis eximiaque virtus,

    id. Imp. Pomp. 1, 3; so,

    singularis et incredibilis virtus,

    id. Att. 14, 15, 3; cf. id. Fam. 1, 9, 4:

    integritas atque innocentia singularis,

    id. Div. in Caecil. 9, 27:

    Treviri, quorum inter Gallos virtutis opinio est singularis,

    Caes. B. G. 2, 24:

    Pompeius gratias tibi agit singulares,

    Cic. Fam. 13, 41, 1; cf.:

    mihi gratias egistis singularibus verbis,

    id. Cat. 4, 3:

    fides,

    Nep. Att. 4:

    singulare omnium saeculorum exemplum,

    Just. 2, 4, 6.—In a bad sense:

    nequitia ac turpitudo singularis,

    Cic. Verr. 2, 3, 44, § 106; so,

    nequitia,

    id. ib. 2, 2, 54, § 134; id. Fin. 5, 20, 56:

    impudentia,

    id. Verr. 2, 2, 7, § 18: audacia (with scelus incredibile), id. Fragm. ap. Quint. 4, 2, 105:

    singularis et nefaria crudelitas,

    Caes. B. G. 7, 77.— Hence, adv.: singŭlārĭter ( singlā-rĭter, Lucr. 6, 1067).
    1.
    One by one, singly, separately.
    a.
    In gen. (ante- and post-class.):

    quae memorare queam inter se singlariter apta, Lucr. l. l. Munro (Lachm. singillariter): a juventā singulariter sedens,

    apart, separately, Paul. Nol. Carm. 21, 727.—
    b.
    In partic. (acc. to I. B. 1.), in the singular number:

    quod pluralia singulariter et singularia pluraliter efferuntur,

    Quint. 1, 5, 16; 1, 7, 18; 9, 3, 20:

    dici,

    Gell. 19, 8, 12; Dig. 27, 6, 1 al.—
    2.
    (Acc. to II.) Particularly, exceedingly:

    aliquem diligere,

    Cic. Verr. 2, 2, 47, § 117:

    et miror et diligo,

    Plin. Ep. 1, 22, 1:

    amo,

    id. ib. 4, 15, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > singularis

  • 15 incredibilitas

    incrēdibilitās, ātis f. [ incredibilis ]

    Латинско-русский словарь > incredibilitas

  • 16 incredibiliter

    incrēdibiliter [ incredibilis ]
    невероятно, неимоверно C, Aug

    Латинско-русский словарь > incredibiliter

  • 17 inenarrabilis

    in-ēnārrābilis, e
    невыразимый, неизъяснимый, неописуемый (labor L; incredibilis atque i. VP)

    Латинско-русский словарь > inenarrabilis

  • 18 investigo

    in-vestīgo, āvī, ātum, āre
    2)
    а) разыскивать (aliquem Pl, Ter, C etc.)
    б) разведывать, разузнавать ( in qua sit regione locatum Lcr); выведывать, расследовать ( conjurationem C)

    Латинско-русский словарь > investigo

  • 19 concipio

    con-cipio, cēpī, ceptum, ere (con u. capio), zusammenfassen, aufnehmen, auffassen, auffangen, I) im allg.: 1) eig., vermittelst eines Gefäßes u. dgl., a) übh.: nuces vix sesquimodio, Varr.: aquam trulleo, Varr. LL.: multum ignem trullis ferreis, Liv.: ingrediendo ventum veste, Quint.: auras (verst. ex tibiis), Ov.: in quibus aura illa concipitur, Quint.: quorum nomina nostro ore concipi nequeant, nicht in unsern Mund genommen, d.i. nicht ausgesprochen werden können, Mela. – b) Wasser in eine Röhre fassen (t.t.), Alsietinam aquam, Frontin. aqu. 11; u. so ibid. 5 sqq. – Partiz. subst., concepta commentariorum, die in den Kommentarien verzeichneten Fassungsmaße, Frontin. aqu. 67 u. 73. – c) Pass. concipī, α) sich ansammeln, v. Flüssigkeiten übh., ut quisque (umor) ibi (in den Ställen) conceptus fuerit, quam celerrime dilabatur, Col. 1, 6, 5. – β) sich fangen, entspringen, v. Flüssen, torrens velut ex alio fonte conceptus, Curt.: Ganges multis fontibus conceptus, Mela: Indus conceptam pluribus alveis undam trahit, Mela: torrens imbribus conceptus, ein Gießbach, Col. – γ) sich ansammelnd entstehen, sich bilden, in ea parte nivem concipi, Sen. nat. qu. 4, 12, 1. – bes. v. phys. Übeln, is morbus aestate plerumque concipitur, Col. 7, 5, 14: si ex calore et aestu concepta pestis invasit, Col. 7, 5, 2.

    2) übtr., Worte in eine (bestimmte, gesetzliche, feierliche) Formel bringen, die Formel von etw. abfassen, -aufsetzen (als t.t.): a) übh.: verba (iurisiurandi), iusiurandum, Liv.: conceptis verbis iurare, einen förmlichen (feierlichen) Eid schwören, Plaut. u. Liv. (vgl. quod EX ANIMl SENTENTIA iuraris, sicut concipitur more nostro, wie es in der bei uns üblichen Formel heißt, Cic.): verbis conceptissimis iurare, den förmlichsten (feierlichsten) Eid schwören, Petr. 113, 13: conceptis verbis peierare, einen förmlichen Meineid schwören, Cic.: dass. conceptis verbis deierare, Nep. fr. X II, 2 Stav.: verbis conceptis affirmare m. folg. Akk. u. Infin., Sen. apoc. 1, 3. – c. vadimonium, Cic.: edictum, obligationem, ICt. – dah. prägn., α) etw. in feierlicher Formel aus- od. nachsprechen (vgl. Bach Ov. met. 7, 594. Ruperti Tac. hist. 4, 31, 3), preces, Ov.: vota, Ov.: Q. Marcio Philippo praeeunte in foro votum (v. Volke), Liv.: c. cetera iurisiurandi verba, Tac.: sic verba concipito, sprich folgende Gebetsformel aus, Cato r.r. 139, 1 u. 141, 4: verba iurationis concipit (er schwört) m. folg. Akk. u. Infin., Macr. sat. 1, 6, 30. – β) in feierlicher (offizieller) Formel schließen, ankündigen, bestimmen, anordnen, foedus, Verg.: iustum bellum, Varr. LL.: Latinas (ferias) sacrumque in monte Albano rite, Liv.: nova atque integra auspicia, Liv. – b) eine Summe in Zahlen fassen, anschlagen, berechnen, bestimmen, c. summas (der Gefallenen), Liv. 3, 5, 12.

    II) insbes., an od. in sich nehmen, annehmen, in sich aufnehmen, 1) eig.: a) als jurist. t.t., eine Sache bei jmd. abfangen, abfassen, penes quem res concepta et inventa est, Paul. sent. 2, 31, 5. – insbes., c. furtum, einen Diebstahl in Gegenwart von Zeugen bei jmd. feststellen, Gell. 11, 18, 9 sqq. Gaius inst. 3, 186. – b) eine Flüssigkeit in sich aufnehmen, an sich ziehen, einsaugen, concipit Iris aquas, Ov.: vinea omnes imbres limumque concipit, Col.: concipiunt (nubes) multum marinum umorem, Lucr.: madefacta terra caducas concepit lacrimas ac venis perbibit imis, Ov.: ne (frumentum) concepto umore vitietur, Sen.: patere (laß zu) medicamentum concipi venis, Curt. – c) Feuer, α) v. Gebäuden u.a. brennbaren Ggstdn., c. ignem od. flammam, Feuer fangen, angehen (s. Oudend. Caes. b.c. 2, 14, 2), zB. materies, quae nisi admoto igni ignem concipere possit, Cic.: turris concipit ignem od. flammam, Curt. u. Caes.: stuppa iacit flammam concepto protinus igni, Lucr.: herba, cuius radix e longinquo concipit ignes, Plin.: conceptum ignem late od. latius fundere, Curt.: ne sacer tot ab ignibus aether conciperet flammas, Ov.: caedatur omnis silva et Oetaeum nemus concipiat ignes, Sen. poët.: ignitis lapidibus igne concepto, Vulg. 2. Mach. 10, 3. – u. im Bilde v. Verliebten, quem mens mea concipit ignem? welch Feuer der Liebe ergreift meinen Sinn? Ov.: concipit interea validos Aeëtias ignes, es erfaßt die Ä. heftige Glut, Ov.: cuncto concepit pectore flammam, Catull.: excute virgineo conceptas pectore flammas, Ov. – β) v. Kalk beim Löschen, c. ignem, sich erhitzen, Ov. met. 7, 108. – d) Luft aufnehmen, fangen, einziehen, cum magnam vim venti vela conciperent, Curt.: bucina concepit aëra, Ov.: pars (animae) concipitur cordis parte quādam, quem ventriculum cordis appellant, Cic. – e) in od. an den Körper aufnehmen, α) übh.: praecordiis conceptam mortem continere, Cic. Tusc. 1, 96. – β) befruchtenden Samen in sich aufnehmen, v. der Erde u. dgl., omnia quae terra concipiat semina, Cic.: censes, ante coronam herbae exstitisse, quam conceptum esse semen? Cic.: inde occultas vires et pabula terrae pinguia concipiant, Verg. – γ) v. weibl. Wesen, empfangen = schwanger-, trächtig werden, absol., ubi concepit aliqua, Cels.: cum concepit mula, Cic. – m. Acc., ut id quod conceperat servaret, Cic.: phoenix se ipsa concipit, Mela: concepta crimina (die durch Verbrechen empfangene Leibesfrucht, das Sündenkind) portat, Ov.: ita fit ut sola piscium et animal pariant et ova concipiant, Plin. – u. (im Bilde) hoc quod conceptum res publica periculum parturit (mit der der Staat gleichs. schwanger geht), Cic. – mit ex od. (selten) m. de od. ab u. Abl., od. m. Adv. (woher?), ex illo concipit ales, Ov.: quod erat ex fratre conceptum, Cic.: Tiberius ut ex adulterio conceptus, Suet.: u. (mehr im Bilde) funestum illud animal ex nefariis stupris, ex civili cruore conceptum, Cic.: de lupo concepta Nape, Ov.: conceptus a captiva servus, Ov.: Apis bos divinitus conceptus, Mela. – m. Abl. womit? partum od. alqm conceptum utero habere, Val. Max. – m. Abl. wodurch? quem pluvio Danaë conceperat auro, Ov.: anguis immanis concubitu conceptus, Cic.: puer furto conceptus, ein Kind von geheimer (unehelicher) Geburt, ein Bastard, Ov.: phoenix non coitu concipitur, Mela. – m. usque in u. Akk. der Zeit, feminae (canes) concipiunt usque in annos novem, Col. – dah. prägn., concipe = heirate, Ov. met. 11, 222. – u. Partiz. Perf. subst., conceptum, ī, n., die Leibesfrucht, ne praegnanti medicamentum, quo conceptum excutitur, detur, Scrib. ep. ad C. Iul. Callist. p. 3 R.: coacta conceptum a se abigere, Suet. Dom. 22: u. so timeo ne (ova) iam concepti (sc. pulli) sint, schon Junge sind (wir: schon besessen sind), Petr. 33, 5. – f) eine Frucht usw. an sich erzeugen, ansetzen, spicam (v. Halme), Plin.: radicem (v. Baume), ICt. – g) eine physische Eigenschaft od. Beschaffenheit annehmen, bekommen, v. Lebl., alias aliasque vires (v. Flüssen u. Seen), Ov. met. 15, 336. – c. acorem, amaritudinem, sauer, bitter werden, Col.: saporem salis, Pallad.: teporem, lauwarm werden, Pallad. – od. ein phys. Gut od. Übel bekommen, sich zuziehen, v. leb. Wesen, eo sapore cupidinem bibendi pascendique (v. Schafen), Col.: veram noxam (Schaden am Leibe), Col.: aes alienum, Schulden machen, ICt. – h) mit den Augen auffassen = wahrnehmen, qui haec tanta oculis bona (so viel Schönes) concipio? Plaut. Poen. 277.

    2) übtr., a) übh. an sich od. in sich aufnehmen, ein moral. Übel sich zuziehen, auf sich laden, dedecus (Schande), Cic.: vitia, Cic.: dolor a se ipso conceptus, von selbst entstandener (Ggstz. a deo immissus), Cic.: illa macula Mithridatico bello superiore concepta, Cic.: aliquot iam per annos concepta huic ordini turpitudo atque infamia, anhaftende, Cic. – m. ex u. Abl., maculam ex paterno sanguine, Cic.: furorem ex maleficiis, Cic. – b) etw. Straffälliges auf sich laden, begehen, tantum scelus, Cic.: malum aut scelus, Cic. – m. in u. Akk., non istum (Verres) maius in sese (gegen das röm. Volk) scelus concepisse, Cic. – m. cum u. Abl., quod flagitium Lentulus non cum Autronio concepit? Cic. – m. Abl. (durch), violandā re publicā fraudes inexpiabiles, Cic. Vgl. Benecke Cic. Cat. 2, 7. – c) (m.u. ohne animo, mente u. dgl.) etw. in die Seele, in die Gedanken, in das Gefühl aufnehmen = etw. in sich entstehen od. aufkommen lassen, ihm Raum geben, Eingang finden lassen, in sich nähren, im Busen hegen, empfin den, fühlen, tanta flagitia (schmähliche Behauptungen) animo, Cic.: iram intimo animo et corde, Cic.: animo ingentes iras, Ov.: c. mente vaticinos furores (Begeisterung), Ov.: pectore robur, Kraft im Busen fühlen, Verg.: tantum robur intra pectora pro facto spemque metumque suo, Ov.: corde metus, Stat.: auribus tantam cupiditatem, Cic.: pectora concipiunt alios motus, das Herz wird von andern Regungen ergriffen, Verg. – ohne animo u. dgl., spem regni, Liv.: spem suae mortis, Ov.: spem ostentis, Suet.: tantam od. ingentem iram, Curt. u. Iustin.: odium in alqm, Cic.: inimicitiae privatae ex praetura conceptae, Caes.: furor incredibilis biennio ante conceptus, der unbegreifliche u. wahnsinnige Gedanke, der zwei Jahre vorher unter m.K. gefaßt war, Cic.: c. curam ducis, die Führung (das Kommando) übernehmen, Verg. – bene concepti affectus, tief empfundene Gefühle, Quint. – dah. (mit [u. poet. ohne] spe, mente) der Hoffnung auf etw., dem Gedanken an etw. Raum geben, auf etw. hoffen, nach etw. streben, trachten, auf etw. sinnen, scelus, Cic.: hoc spe concipere, audacis animi esse, Liv.: concipit aethera mente, Ov.: c. thalamos alieni orbis, Ov. – non servili animo c. m. folg. Infin. = den nicht sklavischen Entschluß fassen, zu usw., Tac. ann. 2, 39. – d) etw. in die Phantasie aufnehmen = etw. sich vorstellen (von etw. sich eine Vorstellung machen), sich einbilden, (sich) denken, gew. m. Abl. animo, mente (s. Drak. Liv. 9, 18, 8), α) übh.: agedum inaugura, fierine possit, quod nunc ego mente concipio, Liv.: quantalibet magnitudo hominis concipiatur animo, unius tamen ea magnitudo hominis erit, Liv.: quid mirum si in auspiciis... imbecilli animi superstitiosa ista concipiant? Cic.: opulentia (Reichtum), quantam qui oculis non subiecere, animis concipere non possunt, von dessen Größe sich diejenigen, die ihn nicht mit Augen gesehen, keine Vorstellung machen können, Curt.: protinus concepit ›Italiam‹ et ›arma virumque‹, dachte sich J. usw. (= kam auf den Gedanken, die Äneide zu dichten), v. Vergil, Mart. 8, 56, 19. – m. folg. Acc. u. Infin., concepit, (Germanos) esse homines, qui etc., Vell. 2, 117, 3: forsitan et lucos illic urbesque deorum concipias animo esse, Ov. met. 2, 77. – m. folg. indir. Fragesatz, concipere animo potes, quam simus fatigati, Plin. ep. 3, 9, 24. – Partiz. Perf. im Plur. subst., mente concepta, ōrum, n., das Vorgestellte, Gedachte, die Gedanken, Einbildungen, Quint. 5, 10. § 1 u. 4: mente concepta sensus vocamus, Quint. 8, 5, 2. – β) = etw. ahnen, argwöhnen, nec nutrix etiamnum concipit ullum mente nefas, Ov.: nec tantos mente furores concipit, ihr kam in die Seele kein Gedanke von solcher Wut, Verg. – e) in die Erkenntnis, in das Bewußtsein aufnehmen, auffassen, erkennen, begreifen, principio rerum omnium quasi adumbratas intellegentias animo ac mente c., Cic.: habere bene cognitam voluptatem et satis firme conceptam animo atque comprehensam, wohlverstanden u. ziemlich bestimmt aufgefaßt u. begriffen haben, Cic.: si qua divinae opis auguria mente concipi possent, Curt. – m. folg. Acc. u. Infin., quod enim ita iuratum est, ut mens conciperet fieri oportere, id servandum est, jeden Eid, den man mit dem Bewußtsein geschworen hat, man sei zu seiner Erfüllung verpflichtet, muß man halten, Cic. de off. 3, 107. – / arch. Infin. Präs. Pass. concipei, Corp. inscr. Lat. 1, 205. col. I, 45 u. 48.

    lateinisch-deutsches > concipio

  • 20 consensio

    cōnsēnsio, ōnis, f. (consentio), die Übereinstimmung, I) im allg.: a) v. Pers., die Übereinstimmung, Einhelligkeit (Ggstz. dissensio), zuw. auch deutsch das übereinstimmende (einhellige) Zeugnis, der übereinstimmende (einhellige) Beschluß, c. omnium gentium, Cic.: omnium firma c., Cic.: tantā consensione Italiae, Cic. – m. obj. Genet., tanta universae Galliae consensio fuit libertatis vindicandae et pristinae belli laudis recuperandae, ut etc., Caes. – m. in u. Abl., quo in discrimine cum mirifica senatus, incredibilis Italiae totius, singularis omnium bonorum consensio in me tuendo exstitisset, Cic. – m. de (in betreff) u. Abl., nulla de illis magistratuum consensio, Cic. – b) von lebl. Subjj., die Übereinstimmung, die Sympathie, Harmonie, id in quo est omnis vis amicitiae, voluntatum, studiorum, sententiarum summa consensio, Cic.: c. naturae, Cic. – II) im üblen Sinne, die Verabredung, das geheime Einverständnis, das Komplott, bes. gegen den Staat, consensio magistratuum, quae honeste sodalitas nominatur, Cic.: globus consensionis, Nep.: c. scelerata, Cic.: magna multorum, Nep.: aperta civitatum, Tac. – im Plur., nullaene consensiones factae esse dicuntur? Cic. Verr. 5, 9.

    lateinisch-deutsches > consensio

См. также в других словарях:

  • incredibilis — index gross (total), incredible, ineffable Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Strashila incredibilis — ? †Strashila incredibilis …   Википедия

  • Rhinoplocephalus incredibilis — Rhinoplocephalus incredibilis …   Wikipédia en Français

  • Myristica incredibilis — Conservation status Vulnerable (IUCN 2.3) Scientific classification …   Wikipedia

  • Fordia incredibilis — Taxobox status = VU | status system = IUCN2.3 regnum = Plantae divisio = Magnoliophyta classis = Magnoliopsida ordo = Fabales familia = Fabaceae genus = Fordia species = F. incredibilis binomial = Fordia incredibilis binomial authority = Whitm.… …   Wikipedia

  • Eocorythoderus incredibilis — ? Eocorythoderus incredibilis Научная классификация Царство: Животные Тип: Членистоногие Класс: Насекомые …   Википедия

  • Fabula incredibilis — Dieser Artikel oder Absatz stellt die Situation in Deutschland dar. Hilf mit, die Situation in anderen Ländern zu schildern. Märchen (mittelhochdeutsch Maere = „Kunde, Bericht, Nachricht“) sind Prosaerzählungen, die von wundersamen Begebenheiten… …   Deutsch Wikipedia

  • Aiolornis — Taxobox name = Aiolornis incredibilis status = fossil fossil range = Early Pliocene Late Pleistocene regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Aves ordo = Ciconiiformes familia = Teratornithidae genus = Aiolornis genus authority = Campbell,… …   Wikipedia

  • incredibil — INCREDÍBIL, Ă, incredibili, e, adj. Care este de necrezut. – Din it. incredibile, lat. incredibilis. Trimis de valeriu, 21.07.2003. Sursa: DEX 98  Incredibil ≠ credibil Trimis de siveco, 03.08.2004. Sursa: Antonime  INCREDÍBIL adj. v.… …   Dicționar Român

  • Teratornithidae — Taxobox name = Teratornithidae status = Fossil image caption = Teratornis regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Aves ordo = Ciconiiformes familia = †Teratornithidae familia authority = L. H. Miller, 1909 subdivision ranks = Genera… …   Wikipedia

  • Parnassius clodius — Parnassius clodius …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»