-
1 incitamentum
incitāmentum, ī, n. (incito), das Anreizungs-, Aufmunterungsmittel, die Anreizung, der Antrieb, der Stachel, Sporn, (s. Mützell Curt. 4, 10 [41], 24), a) v. Lebl., absol., id maximum erat bellantibus incitamentum, Curt. 8, 14 (48), 11. – m. subj. Genet., inc. tubarum, Amm. 21, 12, 12. – mit obj. Genet., incitamenta animi, Sen.: magna cogitationis incitamenta, Plin. ep.: inc. cupidinis, Tac.: incitamenta irarum, Tac. – inc. periculorum et laborum, Cic.: incitamenta victoriae, Tac.: inc. educandi, Plin. pan. – mit ad u. Akk., pugnabat pro rege nominis fama, deinde desperatio, magnum ad honeste moriendum inc., Curt. 9, 5 (19), 6. – Ggstz., omnia animarum placamenta vel incitamenta, Apul. de deo Socr. 13. – b) v. Pers., m. obj. Genet., uxor, quae incitamentum mortis et particeps fuit, Anreizerin, Tac. ann. 6, 29. – m. ad u. Akk., Dareus curru sublimis eminebat, et suis ad se tuendum et hostibus ad incessendum ingens inc., Curt. 3, 11 (27), 7.
-
2 incitamentum
incitamentum, i, n. aiguillon, stimulant, encouragement.* * *incitamentum, i, n. aiguillon, stimulant, encouragement.* * *Incitamentum, huius incitamenti. Plin. iunior. Incitation, Esperon, Aguillon, Esmouvement. -
3 incitamentum
incitāmentum, ī, n. (incito), das Anreizungs-, Aufmunterungsmittel, die Anreizung, der Antrieb, der Stachel, Sporn, (s. Mützell Curt. 4, 10 [41], 24), a) v. Lebl., absol., id maximum erat bellantibus incitamentum, Curt. 8, 14 (48), 11. – m. subj. Genet., inc. tubarum, Amm. 21, 12, 12. – mit obj. Genet., incitamenta animi, Sen.: magna cogitationis incitamenta, Plin. ep.: inc. cupidinis, Tac.: incitamenta irarum, Tac. – inc. periculorum et laborum, Cic.: incitamenta victoriae, Tac.: inc. educandi, Plin. pan. – mit ad u. Akk., pugnabat pro rege nominis fama, deinde desperatio, magnum ad honeste moriendum inc., Curt. 9, 5 (19), 6. – Ggstz., omnia animarum placamenta vel incitamenta, Apul. de deo Socr. 13. – b) v. Pers., m. obj. Genet., uxor, quae incitamentum mortis et particeps fuit, Anreizerin, Tac. ann. 6, 29. – m. ad u. Akk., Dareus curru sublimis eminebat, et suis ad se tuendum et hostibus ad incessendum ingens inc., Curt. 3, 11 (27), 7.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incitamentum
-
4 incitamentum
I.In abstr. with gen. or ad: et periculorum et laborum, * Cic. Arch. 10, 23:II.educandi,
Plin. Pan. 27, 1:turbarum,
Amm. 21, 12 al.:ad honeste moriendum,
Curt. 9, 5, 4; so,ad incessendum,
id. 3, 11, 5.— With quo and comp.:inclinatio senatus incitamentum Tiberio fuit quo promptius adversaretur,
Tac. A. 2, 38.— In plur.:incitamenta irarum,
Tac. A. 1, 55:victoriae,
id. Agr. 32:spei,
Curt. 4, 14, 1 al. —In concr., of persons (in Tac.):Sextia uxor, quae incitamentum mortis et particeps fuit,
that instigated, Tac. A. 6, 29 fin. —In plur.:acerrima seditionum ac discordiae incitamenta interfectores Galbae,
id. H. 2. 23. -
5 incitamentum
incitāmentum, ī n. [ incito ]побудительная причина, побуждение, стимул, мотив (cupidinis T; educandi PJ; ad honeste moriendum QC); побудитель, подстрекатель (i. mortis esse T) -
6 incitāmentum
incitāmentum ī, n [incito], an incitement, inducement, incentive, stimulus: periculorum, i. e. to endure: ad se tuendum ingens, Cu.: incitamenta victoriae, Ta.* * *incentive, stimulus -
7 incitamentum
, incitamenti nпобудительный стимул -
8 Поощрение
- incitamentum; exhortatio; praemium; cohortatio; invitatio (ad aliquid); calcar; stimulus (aliquem stimulis gloriae concitare); -
9 Sporn
Sporn, calcar (sowohl des Reiters als des Hahns). – radius (der Hahnensporn). – stimulus. aculeus. incitamentum (bildl., Stachel, Anreizungsmittel; z.B. stimulus gloriae). – die Sporen geben, s. spornen: der eine bedarf des Zaums, der andere der Sporen (bildl.), alter frenis eget, alter calcaribus: sich die ersten Sp. verdienen, rudimentum ponere (z.B. sub militia patris): es ist etwas ein Sp. für jmd., alqd habet aliquem aculeum ad alcis animum stimulaudum: es ist etwas ein mächtiger Sp. zu etwas, est alqd maximum alcis rei incitamentum.
-
10 incitabulum
incitābulum, ī n. AG = incitamentum -
11 anlocken
anlocken, allicere, allectare, verb. invitare et allectare od. al lectare et invitare, alle alqm ad alqd. illicere od. pellicere alqm in od. ad alqd (hinlocken). – inescare (anködern). – kehr a., multa habere invitamenta. – Anlocken, das, I) als Handlung; allectatio. – II) als Sache: invitamentum (als Einladung). – incitamentum (als Anreizung).
-
12 anreizen
anreizen, instigare (anreizen, anhetzen). – acuere. exacuere (geistig od. leidenschaftlich aufregen, reizen). – incitare. excitare. concitare (anregen). – irritare (heftig anregen, in Feuer setzen, bes. zum Zorn, Streitu. Kampf). – stimulare. exstimulare (anstacheln, anspornen). – inflammare. incendere. accendere (entflammen, anfeuern): alle alqm od. alcis animum ad alqd. – stimulos alci admovere od. addere. stimulos subdere alcis animo (= stimulare, anstacheln). – calcaria alci adhibere od. admovere (anspornen). – Anreizen, instigatio. irritatio. incitatio. concitatio (alle von der Handlung; s. »anreizen« die VV.). – Ist es = Anreizungsmittel, s. d. – Anreizer, concitator (der Anreger). – stimulator (der Ansporner). – Anreizung, s. Anreizen. – Anreizungsmittel, irritamentum. incitamentum. invitamentum (bes. im Plur.). – illecebra. lenocinium (Lockmittel).
-
13 Antrieb
Antrieb, I) die Handlung des Antreibens: impulsus. impulsio (das Antreiben). – incitatio (das Anregen). – auctoritas (die Förderung eines Entschlusses etc., der fördernde Einfluß jmds., z. B. doctoris). – äußerer A., pulsusexternus: auf jmds. A., alqo impulsore od. auctore; alcis impulsu; alcis auctoritate impulsus; u. bl. alcis auctoritate: auf jmds. Rat u. A., alcis consilio atque auctoritate: auf göttlichen A., s. Eingebung: auf fremden A., alieno impulsu. – II) das, was uns antreibt: a) innerer Trieb: impetus; vis. – aus eigenem A., aus freiem A., meā, tuā, suā sponte; auch ipse (freiwillig, von selbst); per se (für sich, ohne jmds. Zutun); ultro (gutwillig). – b) äußeres Mittel zum Antreiben: incitamentum. irritamentum (Anregungsmittel). – stimulus od. Plur. stimuli (Stachel, z. B. zum Ruhme, gloriae stimuli). – keinen A. haben, calcaribus egere: das ist der mächtigste A. zur Tapferkeit, hoc maxime ad virtutem excitat.
-
14 Мотив
- ratio; incitamentum; causa; -
15 Побуждение
- concitatio; incitamentum; incitatio; incitatus animi; adhortatio; pulsus; impulsus; impulsio; invitamentum (ad aliquid); invitatio (ad aliquid); calcar; stimulus (aliquem stimulis gloriae concitare);• движимый корыстными побуждениями - spe mercedis adductus;
-
16 Стимул
- stimulus (aliquem stimulis gloriae concitare); calcar (immensum c. gloria habet); incitamentum; -
17 inritamentum
irrītāmentum ( inr-), i, n. [id.], an incitement, incentive, provocative (not before the Aug. period, and most freq. in plur.;syn.: incitamentum, invitamentum, illecebra): irritamentis iras militum acuere,
Liv. 40, 27:certaminum equestrium,
id. 30, 11:gulae,
Sall. J. 89, 7:invidiae,
Tac. A. 3, 9:pacis,
id. Agr. 20; cf.:belli, non pacis,
Just. 31, 7, 9:opes, inritamenta malorum,
Ov. M. 1, 140:Veneris languentis,
Juv. 11, 16.—Of things, a provocation, obstruction acting as a dam:(fluvius) insulis inpactus, totidem incitatus inritamentis,
Plin. 5, 9, 10, § 54. -
18 invitamentum
invītāmentum, i, n. [id.], an invitation.I.Lit. (post-class.):II.filia invitamento matris suae circumlata,
App. Mag. p. 322, 39; id. M. 1, p. 103, 40.—Trop., an allurement, incitement, inducement:invitamenta naturae,
Cic. Fin. 5, 6, 17 fin.:is (honos), autem, non invitamentum ad tempus, sed perpetuae virtutis praemium,
id. Fam. 10, 10, 2:temeritatis,
Liv. 2, 42, 6:sceleris,
Vell. 2, 67, 3:pulchritudinem ejus non libidinis habuerat invitamentum, sed gloriae,
Curt. 4, 10, 24 (al. incitamentum): ad res necessarias, id. ap. Non. 321, 16:invitamenta urbis et fori,
attractions, Cic. Sull. 26, 74. -
19 irritamentum
irrītāmentum ( inr-), i, n. [id.], an incitement, incentive, provocative (not before the Aug. period, and most freq. in plur.;syn.: incitamentum, invitamentum, illecebra): irritamentis iras militum acuere,
Liv. 40, 27:certaminum equestrium,
id. 30, 11:gulae,
Sall. J. 89, 7:invidiae,
Tac. A. 3, 9:pacis,
id. Agr. 20; cf.:belli, non pacis,
Just. 31, 7, 9:opes, inritamenta malorum,
Ov. M. 1, 140:Veneris languentis,
Juv. 11, 16.—Of things, a provocation, obstruction acting as a dam:(fluvius) insulis inpactus, totidem incitatus inritamentis,
Plin. 5, 9, 10, § 54. -
20 ABETTER
[N]INSTIGATOR (-ORIS) (M)IMPULSOR (-ORIS) (M)INPULSOR (-ORIS) (M)INCITABULUM (-I) (N)INCITAMENTUM (-I) (N)
- 1
- 2
См. также в других словарях:
incitamentum — index incentive, inducement, stimulus Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
incitement — /in suyt meuhnt/, n. 1. the act of inciting. 2. the state of being incited. 3. motive; incentive. [1585 95; INCITE + MENT; cf. L incitamentum] * * * … Universalium
inducement — in·duce·ment /in düs mənt, dyüs / n 1: factual matter presented by way of introduction or background to explain the principal allegations of a legal cause (as of slander or libel) compare innuendo 2: a significant offer or act that promises or… … Law dictionary
incentive — I noun actuation, allure, allurement, appeal, attraction, bait, causality, causation, cause, cause of action, consideration, driving force, encouragement, enticement, goad, impetus, impulse, impulsion, incitamentum, incitement, inducement,… … Law dictionary
stimulus — I noun activator, animator, arouser, calcar, catalyst, catalytic agent, cause, drive, encouragement, excitant, fillip, goad, impetus, impulse, incentive, incitamentum, incitement, inducement, influence, inritamentum, motivating force, motive,… … Law dictionary
incitamento — o incitamiento m. Cosa que incita. * * * incitamento. (Del lat. incitamentum). m. Cosa que incita. * * * altincitamento o incitamiento/alt ► masculino Lo que incita … Enciclopedia Universal
incitement — (in si te man) s. m. Action d inciter. HISTORIQUE XVIe s. • Comme metaux et pierres de valeurs, Incitemens à tous maux et malheurs, MAROT IV, 19. ÉTYMOLOGIE ital. incitamento ; du lat. incitamentum, de incitare, inciter. SUPPLÉMENT AU… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
AQUILA Militatis Romanorum — quam illi an a Thuscis, uti diximus; an ab Epirotis, quos etiam hôc insigni in bello usos fuisie, nummi loquuntur, accepertunt: erat vel autea, vel argentea, summae hastae praepilatae suffixa expansisque alis, interdum fulmen unguibus tenebat,… … Hofmann J. Lexicon universale
PALMA — I. PALMA Consul sub Hadriano, seu A. Cornelius Palma, ingegrô nomine, fuit Consul II. ordinarius eôdem annô, quô inter suffectos Hadrianus, postea huius iussu una cum Celso seu L. Publilio Celso, hadriani in illo suo Consulatu collega, occisus,… … Hofmann J. Lexicon universale
PLAUDERE — cum sonitu verberare est. Virg. l. 12. Aen. v. 85. de Aurigis et Equis, Circumstant properi aurigae, manibusque lacessunt Pectora plausa cavis Auctor Ceiris, Non Libyco molles plauduntur pectine telae etc. Praecipue avium alis, Aen. l. 5. v. 515 … Hofmann J. Lexicon universale
SEXITIA — Mamerci Scauri uxor, mortis quâ Vir damnationem anteiret, et incitamentum et particeps, Tacit. l. 6. Annal. c. 29 … Hofmann J. Lexicon universale