Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

inceptum/de

  • 1 inceptum

    inceptum, ī, n. (incipio), das Beginnen, Unternehmen, Vorhaben, inc. ullum, Cic. Catil. 2, 27: inc. temerarium, vanum, Liv.: inc. subitum, Verg.: inc. non succedebat, Liv.: id si fecissent, incepta prospera futura, Nep.: inceptum exsequi, Val. Max.: incepta patrare, Sall.: in incepto perstare, Liv. u. Ov.: inceptum peragere, Corp. inscr. Lat. 3, 3935: inceptum omittere, Sall.: ab incepto desistere, Liv.: incepto desistere, Verg., Liv. u. Vell., absistere, Liv.: incepto abire, Tac.: nec hāc re incepto moveri poterat, Val. Max.: hostem ab incepto retinere, Sall.: Catalinae inceptis favere, Sall.

    lateinisch-deutsches > inceptum

  • 2 inceptum

    inceptum, ī, n. (incipio), das Beginnen, Unternehmen, Vorhaben, inc. ullum, Cic. Catil. 2, 27: inc. temerarium, vanum, Liv.: inc. subitum, Verg.: inc. non succedebat, Liv.: id si fecissent, incepta prospera futura, Nep.: inceptum exsequi, Val. Max.: incepta patrare, Sall.: in incepto perstare, Liv. u. Ov.: inceptum peragere, Corp. inscr. Lat. 3, 3935: inceptum omittere, Sall.: ab incepto desistere, Liv.: incepto desistere, Verg., Liv. u. Vell., absistere, Liv.: incepto abire, Tac.: nec hāc re incepto moveri poterat, Val. Max.: hostem ab incepto retinere, Sall.: Catalinae inceptis favere, Sall.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inceptum

  • 3 inceptum

        inceptum ī, n    [P. neut. of incipio], a beginning: incepta gravia, H.—An attempt, undertaking: illud, T.: contra patriam: a quo incepto me detinere, S.: cuius neque inceptum ullum frustra erat, S.: absistere incepto, L.: Abnegat incepto, V.: piget incepti, V.: Catilinae inceptis favere, S.: di nostra incepta secundent, V.—A purpose, subject, theme: ad inceptum redeo, S.: nos ab incepto trahere, S.
    * * *
    beginning, undertaking

    Latin-English dictionary > inceptum

  • 4 inceptum

    inceptum inceptum, i n начало

    Латинско-русский словарь > inceptum

  • 5 inceptum

    inceptum, i, n., v. incipio fin.

    Lewis & Short latin dictionary > inceptum

  • 6 inceptum

    ī n. [ incipio ]
    2) начинание, предприятие, замысел (perficere i. Sl)

    Латинско-русский словарь > inceptum

  • 7 inceptum

    beginning, attempt, enterprise.

    Latin-English dictionary of medieval > inceptum

  • 8 inceptum

    , i n
      начинание, предприятие

    Dictionary Latin-Russian new > inceptum

  • 9 incipio

    incĭpĭo, cēpi, ceptum, 3 (archaic incepsit inceperit, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.), v. a. and n. [in-capio; lit., to seize upon, lay hold of; opp. to desinere; hence, with the accessory idea of action), to begin to do something, to take in hand (syn. incoho; in class. prose, viz. in Cic., only in the tempp. press., while coepi is used in the tempp. perff.); constr. usually with the inf., less freq. absol., with the acc., ab, or adv. of place or time.
    I.
    Act.
    (α).
    With inf.:

    ut homines mortem vel optare incipiant vel certe timere desistant,

    Cic. Tusc. 1, 49, 117:

    huic incipio sententiae diffidere,

    id. ib. 5, 1, 3:

    prius quam incipit tinnire,

    Plaut. As. 2, 4, 42:

    bella gerere,

    Cic. N. D. 2, 3, 9:

    leges neglegere,

    id. Rep. 1, 43 fin.:

    queri cum multis incipiunt,

    id. Verr. 2, 2, 23, § 56:

    nimis cito diligere,

    id. Lael. 21, 78:

    amare aliquem,

    id. ib. 16, 60:

    fossas complere,

    Caes. B. G. 5, 51, 4:

    rem frumentariam expedire,

    id. B. C. 1, 54, 4:

    triplicem aciem ducere,

    id. ib. 1, 64, 7;

    2, 30, 1: cum maturescere frumenta inciperent,

    id. ib. 6, 29, 4; cf. id. ib. 3, 49, 1:

    cum primum pabuli copia esse inciperet,

    id. B. G. 2, 2, 2; cf.:

    ictus erat, qua crus esse incipit,

    Ov. M. 6, 255; 8, 474; 15, 256:

    opes pellere dominatione,

    Sall. H. 3, 61, 3:

    si res explicare incipiam,

    Nep. Pelop. 1:

    Bessus agere gratias incipit,

    Curt. 5, 12, 1:

    cenare,

    Suet. Aug. 74:

    promovere scalas,

    Tac. A. 15, 4 fin.:

    si dormire incipis ortu luciferi,

    Juv. 8, 11:

    male quod mulier facere incepit, nisi id efficere perpetrat, etc.... Si bene facere incepit, etc. (shortly afterward, occeperunt),

    Plaut. Truc. 2, 5, 12 and 14:

    satis nequam sum, utpote qui hodie inceperim Amare,

    id. Rud. 2, 5, 5.—
    (β).
    Absol.:

    ut incipiendi ratio fuerit, ita sit desinendi modus,

    Cic. Off. 1, 37, 135; cf. Plin. Ep. 9, 4, 1; Sen. Ep. 116:

    dum incipimus,

    Quint. 11, 3, 144:

    dum deliberamus, quando incipiendum sit, incipere jam serum est,

    id. 12, 6, 3:

    in incipiendo, etc.,

    id. 11, 1, 6: ac statim sic rex incipit, thus begins (to speak), Sall. J. 109 fin.; cf.:

    nec sic incipies, ut scriptor cyclicus olim: Fortunam Priami, etc.,

    Hor. A. P. 136:

    sic incipit, with a foll. direct quotation,

    id. S. 2, 6, 79; Ov. M. 9, 281;

    and simply incipit,

    Hor. S. 1, 9, 21:

    sapere aude, Incipe,

    make a beginning, begin, id. Ep. 1, 2, 41; Juv. 4, 34:

    priusquam incipias, consulto opus est,

    Sall. C. 1, 6:

    turpe inceptu est,

    Ter. Phorm. 2, 4, 16:

    incipientes atque adhuc teneri (pueri),

    who are beginning to learn, beginners, Quint. 1, 2, 26:

    incipiens,

    id. 2, 5, 18; 2, 6, 5; 8 prooem. § 1; 3;

    10, 7, 18: quoties madidum ver incipit,

    Juv. 9, 52 al. —
    (γ).
    With acc. (once in Cic., once in Cæs., v. infra):

    facinus audax incipit,

    Plaut. Aul. 3, 4, 1:

    facinus,

    Sall. C. 20, 3:

    pugilatum,

    Plaut. Capt. 4, 2, 13:

    iter,

    id. Cas. 4, 4, 2:

    aliquid novi negotii,

    Ter. Phorm. 4, 4, 29:

    bellum (opp. deponere),

    Sall. J. 83, 1:

    tam prava,

    id. ib. 64, 2:

    indigna nobis,

    id. H. 2, 41, 8:

    opus,

    Liv. 7, 34, 13:

    bellum,

    id. 21, 21, 6; 26, 37, 9; 42, 43, 3:

    sementem,

    Verg. G. 1, 230:

    Maenalios versus,

    id. E. 8, 21:

    si id facere non potueris, quod, ut opinio mea fert, ne incipies quidem,

    Cic. Planc. 19, 48; Quint. 1, 12, 5:

    iter mihi incepi,

    Plaut. Cas. 2, 1, 16:

    tantum incepi operis,

    id. Men. 2, 3, 80:

    mandata,

    Tac. A. 12, 10; 4, 46:

    auspicia a parricidio,

    Just. 26, 2 init.: multa, Cat. ap. Gell. 16, 14, 2.— Pass.:

    tanta incepta res est,

    Plaut. Capt. 2, 1, 31:

    nuptiarum gratia haec sunt ficta atque incepta,

    Ter. And. 5, 1, 17; 3, 3, 7:

    si inceptam oppugnationem reliquissent,

    Caes. B. G. 7, 17, 6:

    quia dici extremum erat, proelium non inceptum,

    Sall. J. 21, 2:

    proelium incipitur,

    id. ib. 57, 3;

    74, 2: saxis proelium incipitur,

    Tac. H. 5, 17:

    satis cito incipi victoriam,

    id. ib. 2, 25; id. A. 2, 5; 2, 76; 12, 67 fin.:

    iter inceptum celerant,

    Verg. A. 8, 90:

    inceptumque decurre laborem,

    id. G. 2, 39:

    inceptum frustra summitte furorem,

    id. A. 12, 832:

    deus me vetat Inceptos iambos Ad umbilicum adducere,

    Hor. Epod. 14, 7:

    in re incipiunda ad defendendam noxiam,

    Ter. Phorm. 1, 4, 48:

    in contentionibus aut incipiendis aut finiendis,

    Quint. 11, 3, 128:

    a tantis princeps incipiendus erat,

    Ov. F. 5, 570.—
    (δ).
    With ab or an adv. of place or time:

    a Jove incipiendum putat,

    Cic. Rep. 1, 36 (acc. to the Gr. of Aratus, ek Dios archômestha):

    ab illis incipit uxor,

    Juv. 6, 348; Quint. 10, 1, 46:

    incipiamus ab iis,

    id. 9, 2, 6:

    semper ab excusatione aetatis incipientem,

    id. 6, 3, 76:

    potissimum incipiam ab ea parte,

    id. 3, 7, 1:

    optime manus a sinistra parte incipit, in dextra deponitur,

    id. 11, 3, 106:

    amicitia incepta a parvis cum aetate accrevit simul,

    Ter. And. 3, 3, 7.— Pass. impers.:

    optime incipitur a longis, recte aliquando a brevibus,

    Quint. 9, 4, 92.
    II.
    Neutr., to begin to be, to begin, commence (rare but class.); constr. with abl. instrum., or absol.
    (α).
    With abl.:

    tertius sinus Acrocerauniis incipit montibus,

    Plin. 4, 1, 1, § 1:

    censere ut principium anni inciperet mense Decembri,

    Tac. A. 13, 10:

    verbum petere quo incipiant,

    Quint. 10, 7, 21.—
    (β).
    Absol.:

    cum ver esse coeperat... cum rosam viderat, tum incipere ver arbitrabatur,

    Cic. Verr. 2, 5, 10, § 27:

    quoties incipit sensus aut desinit,

    Quint. 9, 4, 67:

    hic annus incipit vicesimus,

    Plaut. Capt. 5, 3, 3:

    narrationis incipit mihi initium,

    Ter. And. 4, 2, 26:

    jam tum inceperat turba inter eos,

    id. Eun. 4, 4, 58:

    tempus erat quo prima quies mortalibus aegris Incipit,

    Verg. A. 2, 269:

    mox Idumaea incipit et Palaestina,

    Plin. 5, 13, 14, § 68:

    epistula, quam incipiente febricula scripseras,

    Cic. Att. 7, 8, 2:

    incipientes curas principis onerari,

    Tac. A. 1, 19:

    incipiens adhuc et nondum adulta seditio,

    id. H. 1, 31:

    incipiens omnia sentit amor,

    Ov. A. A. 2, 648:

    Menander Syracusanus incipientis juventae,

    Plin. 8, 5, 5, § 14:

    incipiente aestate,

    id. 27, 13, 109, § 133:

    trixago incipientibus hydropicis efficax,

    id. 24, 15, 80, § 131:

    quem (honorem) et incipientes principes et desinentes adeo concupis cunt ut auferant,

    Plin. Pan. 57.—Hence, in-ceptum, i, n., a beginning, attempt, undertaking (freq. in historians and poets, but not in Cæs.;

    also rare in Cic.): cujus ego non modo factum, sed inceptum ullum conatumve contra patriam deprehendero,

    Cic. Cat. 2, 12, 27:

    servetur ad imum, Qualis ab incepto processerit (persona),

    from the beginning onwards, Hor. A. P. 127: permanere in incepto, Luccei. ap. Cic. Fam. 5, 14 fin.:

    a quo incepto studioque me ambitio mala detinuerat,

    Sall. C. 4, 2:

    cujus neque consilium neque inceptum ullum frustra erat,

    id. J. 7, 6; cf.:

    ni ea res longius nos ab incepto traheret,

    the subject, id. ib. 7 fin.:

    absistere incepto,

    Liv. 31, 26, 5:

    desistere incepto,

    Verg. A. 1, 37:

    haerere in incepto,

    id. ib. 2, 654:

    peragere inceptum,

    id. ib. 4, 452; cf.:

    perficere inceptum,

    Sall. J. 11 fin.:

    piget incepti,

    Verg. A. 5, 678:

    nunc ad inceptum redeo,

    Sall. J. 4, 9; 42, 5:

    turpe inceptum est,

    Ter. Phorm. 2, 4, 16.— In plur.:

    cupidus incepta patrandi,

    Sall. J. 70, 5:

    juventus Catilinae inceptis favebat,

    id. C. 17, 6:

    incepta mea inpedivit,

    id. H. 4, 61, 12; cf.:

    inceptis annue, diva, meis,

    Ov. Am. 3, 2, 56; and:

    di nostra incepta secundent,

    Verg. A. 7, 259:

    gravia et magna professa,

    Hor. A. P. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > incipio

  • 10 perago

    per-ago, ēgī, āctum, ere
    2)
    а) проделывать, совершать ( navigationem Cs); проходить ( iter VF)
    qviem dederat cursum fortuna, peregi V — какой путь указала судьба, такой я и прошла ( слова Дидоны)
    б) проплывать ( freta O); проводить (comitia C; conventūs Cs); преодолевать, выдерживать, переносить ( fortunam V); исполнять, завершать, заканчивать ( inceptum consulatum C); прожить (aetatem O; vitam O)
    multum egerunt, qui ante nos fuerunt, sed non peregerunt Sen — те, кто жили до нас, много свершили, но (ничего) не завершили
    3) сыграть (fabulam C; partes suas PJ)
    4) довести до конца (inceptum V, L; accusationem PJ)
    5) подвести под обвинительный приговор, осудить (reum L, O; aliquis peractus non est ob mortem T)
    6) разрыхлять, обрабатывать ( humum O)
    7) пронзать ( latus ense O); умерщвлять ( jam peractus est M)
    8) раздавать, распределять ( dona V)
    9) излагать, выражать, формулировать (sententiam L; jus jurandum L); описывать ( res gestas L)

    Латинско-русский словарь > perago

  • 11 vergeblich

    vergeblich, I) Adj.:cassus (leer = ohne Wirkung u. Nutzen, z.B. labores: u. vota: u. formido). – inanis (leer, ohne Gehalt = an sich nutzlos, z.B. cogitatio: u. contentiones). – vanus (ohne Wirkung, eitel, z.B. ictus: u. inceptum). – irritus (vereitelt, so gut als nicht getan, z.B. inceptum, preces, labor). – sich v. Arbeit machen, frustra laborem suscipere. – II) Adv.:frustra (ohne Erfolg). – nequiquam (vergebens, ohne etwas auszurichten od. zu bewirken). – incassum (ohne sein Ziel zu erreichen). – nicht v. (= nicht ohne Grund), non ex vano. – v. reden (v. Worte machen), irrita dicere; verba frustra consumere; u. durch die sprichw. Redensarten zu »tauben Ohren predigen« unter »taub« u. zu »in den Wind reden« unter »Wind«.

    deutsch-lateinisches > vergeblich

  • 12 frustra

    frustrā, adv. [fraus]    - frustră, Prud. στεϕ. 1, 13. [st1]1 [-] par erreur, faussement, frauduleusement.    - ambo, et servos et era, frustra sunt duo, Plaut. Am.: tous deux, l'esclave et la servante, sont dans l'erreur.    - mulier, nei frustra sies, mea non es, Plaut. Merc.: femme, détrompe-toi, tu n'es pas à moi.    - erras, Aemiliane, et longe hujus animi frustra es, Apul.: tu es dans l'erreur, Émilianus, et même tu te trompes lourdement sur cette grande âme.    - frustra habere aliquem, Tac. An. 13, 37: tromper l'attente de qqn.    - Corbulo, quaesito diu proelio, frustra habitus, Tac. An. 13, 37: Corbulon, après avoir longtemps cherché le combat, frustré dans son attente. [st1]2 [-] en vain, vainement, inutilement, sans résultat.    - frustra egomet mecum has rationes puto, Ter. Ad. 208: c'est en vain que je fais à part moi ces calculs.    - frustra ac sine causa quid facere indignum deo est, Cic. Div. 2, 60, 125: faire quelque chose en vain et sans raison est indigne de la divinité.    - alii parasiti frustra obambulabant in foro, Plaut. Capt. 491: il y avait d'autres parasites qui se promenaient çà et là sur le forum, sans succès.    - neque ullum frustra telum mittere, Caes. BG. 3, 4, 2: ne lancer aucun trait qui ne porte.    - frustra Marte carebimus, Hor. C. 2, 14: en vain échapperons-nous au champ de bataille.    - mihi frustra ac nequiquam credite amice, Catul.: toi, que j'avais bien à tort cru mon ami.    - nequiquam frustra, Apul.: tout à fait inutilement. [st1]3 [-] sans raison, sans motif.    - frustra tempus conterere, Cic. Rosc. Com. 14, 41: passer le temps à ne rien faire.    - ejus inceptum nullum frustra erat, Sall. J. 7, 6: aucune de ses entreprises n'était vaine.    - ut multi, nec frustra, opinantur, Suet. Oth. 9: comme beaucoup le croient, et non sans raison.
    * * *
    frustrā, adv. [fraus]    - frustră, Prud. στεϕ. 1, 13. [st1]1 [-] par erreur, faussement, frauduleusement.    - ambo, et servos et era, frustra sunt duo, Plaut. Am.: tous deux, l'esclave et la servante, sont dans l'erreur.    - mulier, nei frustra sies, mea non es, Plaut. Merc.: femme, détrompe-toi, tu n'es pas à moi.    - erras, Aemiliane, et longe hujus animi frustra es, Apul.: tu es dans l'erreur, Émilianus, et même tu te trompes lourdement sur cette grande âme.    - frustra habere aliquem, Tac. An. 13, 37: tromper l'attente de qqn.    - Corbulo, quaesito diu proelio, frustra habitus, Tac. An. 13, 37: Corbulon, après avoir longtemps cherché le combat, frustré dans son attente. [st1]2 [-] en vain, vainement, inutilement, sans résultat.    - frustra egomet mecum has rationes puto, Ter. Ad. 208: c'est en vain que je fais à part moi ces calculs.    - frustra ac sine causa quid facere indignum deo est, Cic. Div. 2, 60, 125: faire quelque chose en vain et sans raison est indigne de la divinité.    - alii parasiti frustra obambulabant in foro, Plaut. Capt. 491: il y avait d'autres parasites qui se promenaient çà et là sur le forum, sans succès.    - neque ullum frustra telum mittere, Caes. BG. 3, 4, 2: ne lancer aucun trait qui ne porte.    - frustra Marte carebimus, Hor. C. 2, 14: en vain échapperons-nous au champ de bataille.    - mihi frustra ac nequiquam credite amice, Catul.: toi, que j'avais bien à tort cru mon ami.    - nequiquam frustra, Apul.: tout à fait inutilement. [st1]3 [-] sans raison, sans motif.    - frustra tempus conterere, Cic. Rosc. Com. 14, 41: passer le temps à ne rien faire.    - ejus inceptum nullum frustra erat, Sall. J. 7, 6: aucune de ses entreprises n'était vaine.    - ut multi, nec frustra, opinantur, Suet. Oth. 9: comme beaucoup le croient, et non sans raison.
    * * *
        Frustra, Aduerbium. Cic. En vain, Pour neant.
    \
        Frustra legati discessere. Sallust. Sans avoir rien faict.
    \
        Frustra habere aliquem. Plaut. Abuser aucun, Se mocquer de luy.
    \
        Frustra esse. Plaut. Estre abusé et deceu.
    \
        Quid, illam meretricemne esse censes? N. quippe ni? Frustra es. Plaut. Tu es trompé, abusé, deceu.
    \
        Nec nihil hodie, nec multo plus tu hic edes, ne frustra sis. Plaut. A fin que tu ne t'abuses.
    \
        Quo mihi acrius adnitendum est, vt neque vos capiamini, et illi frustra sint. Sallust. Soyent abusez.
    \
        Ea res frustra fuit. Sallust. Cela veint autrement qu'on n'attendoit.
    \
        Frustra esse. Sallust. Ne venir point à effect, et n'avoir point bonne issue.

    Dictionarium latinogallicum > frustra

  • 13 perfero

    perfĕro, ferre, tŭli, lātum - tr. - [st2]1 [-] porter jusqu'au bout, transporter, apporter. [st2]2 [-] porter (une nouvelle), annoncer, faire savoir (une nouvelle), faire un compte rendu détaillé, faire un rapport sur; remettre (une lettre). [st2]3 [-] mener à son terme, mener jusqu'au bout, faire aboutir, faire passer (une loi); s'acquitter de, remplir; accomplir. [st2]4 [-] supporter jusqu'au bout, souffrir, subir, endurer, se résigner à.    - te reginae ad limina perfer, Virg. En. 1, 389: porte-toi jusqu'au seuil de la reine.    - perferre + prop. inf.: apporter la nouvelle que, apprendre que, entendre dire que.    - perfertur ad me, incredibilem tuam virtutem esse, Cic. Fam. 14, 1, 1: j'entends dire que tu es d'un courage incroyable.    - perferre + prop. inf. (= pati): supporter que, souffrir que, permettre que.    - excindi urbes suas pertulerunt, Tac. H. 4, 58: ils souffrirent que leurs villes fussent rasées.    - perferre litteras ad aliquem: porter une lettre à qqn.    - perfertur circa collem clamor, Liv. 7, 36, 12: la clameur retentit autour de la colline.    - famem (sitim) perferre: endurer la faim (la soif).    - intrepidos ad fata novissima vultus perferre, Ov. M. 13: garder un visage serein jusqu'à ses derniers instants.    - perferens + gén.: de caractère à endurer.    - perferens injuriarum, Cic. de Or. 2, 43, 184: d'un caractère à endurer les injustices.    - inceptum laborem perferre: terminer une entreprise.    - legem perferre: faire passer une loi.    - rogationem perferre: faire passer une proposition de loi.    - jamque Caesaris in Hispania res secundae in Africam nuntiis ac litteris perferebantur, Caes. BC. 2, 37, 2: et déjà les succès de César en Espagne se répandaient en Afrique par des lettres et des courriers.    - cum eo locutus ea sum quae pertulisse illum ad te existimo, Cic. Fam. 9, 2, 1: j'ai eu avec lui un entretien dont il t'a donné, je pense, bien des détails.
    * * *
    perfĕro, ferre, tŭli, lātum - tr. - [st2]1 [-] porter jusqu'au bout, transporter, apporter. [st2]2 [-] porter (une nouvelle), annoncer, faire savoir (une nouvelle), faire un compte rendu détaillé, faire un rapport sur; remettre (une lettre). [st2]3 [-] mener à son terme, mener jusqu'au bout, faire aboutir, faire passer (une loi); s'acquitter de, remplir; accomplir. [st2]4 [-] supporter jusqu'au bout, souffrir, subir, endurer, se résigner à.    - te reginae ad limina perfer, Virg. En. 1, 389: porte-toi jusqu'au seuil de la reine.    - perferre + prop. inf.: apporter la nouvelle que, apprendre que, entendre dire que.    - perfertur ad me, incredibilem tuam virtutem esse, Cic. Fam. 14, 1, 1: j'entends dire que tu es d'un courage incroyable.    - perferre + prop. inf. (= pati): supporter que, souffrir que, permettre que.    - excindi urbes suas pertulerunt, Tac. H. 4, 58: ils souffrirent que leurs villes fussent rasées.    - perferre litteras ad aliquem: porter une lettre à qqn.    - perfertur circa collem clamor, Liv. 7, 36, 12: la clameur retentit autour de la colline.    - famem (sitim) perferre: endurer la faim (la soif).    - intrepidos ad fata novissima vultus perferre, Ov. M. 13: garder un visage serein jusqu'à ses derniers instants.    - perferens + gén.: de caractère à endurer.    - perferens injuriarum, Cic. de Or. 2, 43, 184: d'un caractère à endurer les injustices.    - inceptum laborem perferre: terminer une entreprise.    - legem perferre: faire passer une loi.    - rogationem perferre: faire passer une proposition de loi.    - jamque Caesaris in Hispania res secundae in Africam nuntiis ac litteris perferebantur, Caes. BC. 2, 37, 2: et déjà les succès de César en Espagne se répandaient en Afrique par des lettres et des courriers.    - cum eo locutus ea sum quae pertulisse illum ad te existimo, Cic. Fam. 9, 2, 1: j'ai eu avec lui un entretien dont il t'a donné, je pense, bien des détails.
    * * *
        Perfero, pen. corr. perfers, pertuli, pen. corr. perlatum, pen. prod. perferre. Virgil. Porter jusques au lieu.
    \
        Opem perferre alicui. Valer. Flac. Aider, Secourir.
    \
        Literas perferre. Cic. Porter lettres à celuy à qui elles sont envoyees.
    \
        Perfertur circa collem clamor. Liu. Il se fait un cri, Un bruit et clameur se lieve.
    \
        Quum ad eum fama tanti comparati exercitus perlata esset. Liu. Quand il eut ouy le bruit que, etc.
    \
        Huius pugnae fama perlata non in vrbem modo, sed in Sabinos ad alterum exercitum. Liu. Le bruit veint jusques aux Sabins.
    \
        Fructum perferre. Columel. Porter fruict.
    \
        Laudem in vrbem perferre. Cic. Faire quelque chose dont la ville soit louee et honoree.
    \
        Quum ad eos imperatoris mandata perferret. Caes. Leur portoit un message de la part de Cesar.
    \
        Nuntium perferre. Liu. Porter nouvelle.
    \
        Amor eius erga nos perfertur omnium nuntiis singularis. Cicero. Touts nous annoncent le singulier amour qu'il ha envers nous.
    \
        Omnia aut scripta esse a tuis arbitror, aut etiam nuntiis ac rumore perlata. Cicero. Tu le scais par le bruit, ou par les messagiers.
    \
        Quemadmodum milites hybernent, quotidie sermones ac literae perferuntur. Cic. On nous le dit, et escript on touts les jours.
    \
        Perferre. Cic. Annoncer.
    \
        Perferre. Plaut. Porter patiemment, Endurer.

    Dictionarium latinogallicum > perfero

  • 14 frustra

    frustrā ( - tră, Prud. steph. 1, 13), adv. [orig. acc. plur. neutr., afterwards abl. sing. fem. of frusterus, for frud-; v. fraus; hence].
    I.
    In deception, in error (so mostly anteclass. and in historians;

    not in Cic. and Caes.): ambo, et servus et era, frustra sunt duo, Qui me Amphitruonem rentur esse: errant probe,

    are deceived, in error, Plaut. Am. 3, 3, 19; cf. id. Bacch. 4, 7, 42:

    nunc, mulier, nei frustra sies, mea non es: ne arbitrere,

    id. Merc. 3, 1, 30:

    quo mihi acrius annitendum est, ut neque vos capiamini, et illi frustra sint,

    Sall. J. 85, 6:

    frustra esse,

    Plaut. Capt. 4, 2, 74: hilarus est;

    frustrast homo,

    id. Most. 3, 1, 40 Lorenz:

    ne frustra sis,

    id. Men. 4, 3, 18 sq.; id. Mil. 5, 29 al.; cf. in the foll. II. A.—With animi:

    erras, Aemiliane, et longe hujus animi frustra es,

    App. Mag. p. 286.—Frustra habere aliquem, to deceive, cheat one (= eludere):

    Corbulo quaesito diu proelio frustra habitus,

    Tac. A. 13, 37; 51:

    si Persae frustra habitae redissent ad sua,

    Amm. 18, 6, 6: servom ac dominum, Plaut. Am. argument. 5.— [p. 786]
    II.
    Transf., according as particular respect is had to the effect, the aim, or the reason of an action, without effect, to no purpose, without cause, uselessly, in vain, for nothing (freq. and class.; the predom. signif. in prose and poetry; cf.: in cassum, nequiquam).
    A.
    Without effect, in vain:

    alii parasiti frustra obambulabant in foro, i. e. they got no dinner,

    Plaut. Capt. 3, 1, 31:

    praesagibat mihi animus, frustra me ire, quom exibam domo,

    id. Aul. 2, 2, 1: nemo dabit;

    frustra egomet mecum has rationes puto,

    Ter. Ad. 2, 2, 53:

    frustra operam opinor sumo,

    id. Heaut. 4, 3, 15:

    neque ipse auxilium suum saepe a viris bonis frustra implorari patietur,

    Cic. de Or. 2, 33, 144:

    haec si verbis explicare conemur, frustra suscipiatur labor,

    id. Univ. 10:

    fortissima frustra pectora,

    Verg. A. 1, 348; 5, 389:

    multum frustraque rogatus,

    Luc. 4, 735:

    peritura frustra agmina,

    id. 7, 736; Ov. M. 8, 140:

    frustra telum mittere,

    Caes. B. G. 3, 4, 2; cf. id. ib. 3, 25, 1:

    frustra tantum laborem sumere,

    id. ib. 3, 14, 1:

    cujus neque consilium neque inceptum ullum frustra erat,

    Sall. J. 7, 6 Kritz.; ib. 14, 11 Dietsch; 61, 1; 71, 5; 73 fin. al.; cf.:

    ita frustra id inceptum Volscis fuit,

    Liv. 2, 25, 2:

    neque frustrabor ultra cives meos, neque ipse frustra dictator ero,

    id. 2, 31, 10; Quint. 10, 1, 2:

    frustra cruento Marte carebimus, frustra metuemus Austrum: Visendus ater Cocytus, etc.,

    Hor. C. 2, 14, 13 and 15:

    nam frustra vitium vitaveris illud, si te alio pravum detorseris,

    id. S. 2, 2, 54:

    tam frustra (expressere) quam recusaverat (= aeque frustra fuit et sine eventu),

    likewise without effect, Tac. H. 2, 90 fin. (see the passage in conn.).—With nequiquam, Cat. 77, 1; App. M. 8, p. 208, 40.—With sic: ego astabo hic tantisper cum hac forma et factis sic frustra; cf. Gr. houtôs allôs, Plaut. Mil. 4, 2, 30.—In a pun with frustra esse (v. supra, I.) and frustrari: qui lepide postulat alterum frustrari, quom frustra'st, frustra illum dicit frustra esse. Nam qui se frustrari quem frustra sentit, Qui frustratur, frustra'st, si ille non est frustra, Enn. ap. Gell. 18, 2, 7 (Sat. 33, p. 158 sq. Vahl.).—
    2.
    Ellipt.:

    equites et auxiliarios pedites in omnes partes mittit... Nec frustra. Nam, etc.,

    Hirt. B. G. 8, 5, 3; so,

    frustra: nam, etc.,

    Hor. C. 3, 7, 21; Flor. 4, 11, 9.—
    B.
    Without reason or cause, groundlessly:

    frustra ac sine causa quid facere indignum deo est,

    Cic. Div. 2, 60, 125:

    frustra tempus contero,

    id. Rosc. Com. 14, 41:

    quae disputatio ne frustra haberetur,

    id. Rep. 1, 7:

    quae (res) prima impulit etiam, ut suspiceremus in caelum nec frustra siderum motus intueremur,

    id. ib. 3, 2; 4, 3; id. Tusc. 1, 10, 21; id. Fin. 2, 12, 36; v. Madv. ad h. l. p. 210: non igitur frustra Plato civili viro, quem politikon vocant, necessariam musicen credidit, Quint. 1, 10, 15; 10, 1, 56:

    ut multi, nec frustra, opinantur,

    Suet. Oth. 9:

    ne quid inexpertum frustra moritura relinquat,

    Verg. A. 4, 415 Forbig. ad loc.—
    2.
    Ellipt.:

    hanc quidam aposiopesin putant. Frustra. Nam, etc.,

    Quint. 9, 3, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > frustra

  • 15 frutra

    frustrā ( - tră, Prud. steph. 1, 13), adv. [orig. acc. plur. neutr., afterwards abl. sing. fem. of frusterus, for frud-; v. fraus; hence].
    I.
    In deception, in error (so mostly anteclass. and in historians;

    not in Cic. and Caes.): ambo, et servus et era, frustra sunt duo, Qui me Amphitruonem rentur esse: errant probe,

    are deceived, in error, Plaut. Am. 3, 3, 19; cf. id. Bacch. 4, 7, 42:

    nunc, mulier, nei frustra sies, mea non es: ne arbitrere,

    id. Merc. 3, 1, 30:

    quo mihi acrius annitendum est, ut neque vos capiamini, et illi frustra sint,

    Sall. J. 85, 6:

    frustra esse,

    Plaut. Capt. 4, 2, 74: hilarus est;

    frustrast homo,

    id. Most. 3, 1, 40 Lorenz:

    ne frustra sis,

    id. Men. 4, 3, 18 sq.; id. Mil. 5, 29 al.; cf. in the foll. II. A.—With animi:

    erras, Aemiliane, et longe hujus animi frustra es,

    App. Mag. p. 286.—Frustra habere aliquem, to deceive, cheat one (= eludere):

    Corbulo quaesito diu proelio frustra habitus,

    Tac. A. 13, 37; 51:

    si Persae frustra habitae redissent ad sua,

    Amm. 18, 6, 6: servom ac dominum, Plaut. Am. argument. 5.— [p. 786]
    II.
    Transf., according as particular respect is had to the effect, the aim, or the reason of an action, without effect, to no purpose, without cause, uselessly, in vain, for nothing (freq. and class.; the predom. signif. in prose and poetry; cf.: in cassum, nequiquam).
    A.
    Without effect, in vain:

    alii parasiti frustra obambulabant in foro, i. e. they got no dinner,

    Plaut. Capt. 3, 1, 31:

    praesagibat mihi animus, frustra me ire, quom exibam domo,

    id. Aul. 2, 2, 1: nemo dabit;

    frustra egomet mecum has rationes puto,

    Ter. Ad. 2, 2, 53:

    frustra operam opinor sumo,

    id. Heaut. 4, 3, 15:

    neque ipse auxilium suum saepe a viris bonis frustra implorari patietur,

    Cic. de Or. 2, 33, 144:

    haec si verbis explicare conemur, frustra suscipiatur labor,

    id. Univ. 10:

    fortissima frustra pectora,

    Verg. A. 1, 348; 5, 389:

    multum frustraque rogatus,

    Luc. 4, 735:

    peritura frustra agmina,

    id. 7, 736; Ov. M. 8, 140:

    frustra telum mittere,

    Caes. B. G. 3, 4, 2; cf. id. ib. 3, 25, 1:

    frustra tantum laborem sumere,

    id. ib. 3, 14, 1:

    cujus neque consilium neque inceptum ullum frustra erat,

    Sall. J. 7, 6 Kritz.; ib. 14, 11 Dietsch; 61, 1; 71, 5; 73 fin. al.; cf.:

    ita frustra id inceptum Volscis fuit,

    Liv. 2, 25, 2:

    neque frustrabor ultra cives meos, neque ipse frustra dictator ero,

    id. 2, 31, 10; Quint. 10, 1, 2:

    frustra cruento Marte carebimus, frustra metuemus Austrum: Visendus ater Cocytus, etc.,

    Hor. C. 2, 14, 13 and 15:

    nam frustra vitium vitaveris illud, si te alio pravum detorseris,

    id. S. 2, 2, 54:

    tam frustra (expressere) quam recusaverat (= aeque frustra fuit et sine eventu),

    likewise without effect, Tac. H. 2, 90 fin. (see the passage in conn.).—With nequiquam, Cat. 77, 1; App. M. 8, p. 208, 40.—With sic: ego astabo hic tantisper cum hac forma et factis sic frustra; cf. Gr. houtôs allôs, Plaut. Mil. 4, 2, 30.—In a pun with frustra esse (v. supra, I.) and frustrari: qui lepide postulat alterum frustrari, quom frustra'st, frustra illum dicit frustra esse. Nam qui se frustrari quem frustra sentit, Qui frustratur, frustra'st, si ille non est frustra, Enn. ap. Gell. 18, 2, 7 (Sat. 33, p. 158 sq. Vahl.).—
    2.
    Ellipt.:

    equites et auxiliarios pedites in omnes partes mittit... Nec frustra. Nam, etc.,

    Hirt. B. G. 8, 5, 3; so,

    frustra: nam, etc.,

    Hor. C. 3, 7, 21; Flor. 4, 11, 9.—
    B.
    Without reason or cause, groundlessly:

    frustra ac sine causa quid facere indignum deo est,

    Cic. Div. 2, 60, 125:

    frustra tempus contero,

    id. Rosc. Com. 14, 41:

    quae disputatio ne frustra haberetur,

    id. Rep. 1, 7:

    quae (res) prima impulit etiam, ut suspiceremus in caelum nec frustra siderum motus intueremur,

    id. ib. 3, 2; 4, 3; id. Tusc. 1, 10, 21; id. Fin. 2, 12, 36; v. Madv. ad h. l. p. 210: non igitur frustra Plato civili viro, quem politikon vocant, necessariam musicen credidit, Quint. 1, 10, 15; 10, 1, 56:

    ut multi, nec frustra, opinantur,

    Suet. Oth. 9:

    ne quid inexpertum frustra moritura relinquat,

    Verg. A. 4, 415 Forbig. ad loc.—
    2.
    Ellipt.:

    hanc quidam aposiopesin putant. Frustra. Nam, etc.,

    Quint. 9, 3, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > frutra

  • 16 abrumpo

    ab-rumpo, rūpī, ruptum, ere
    1)
    а) отрывать, отламывать ( ramos Q); разрывать, срывать (vincula V, H, L etc.); ломать, разрушать ( pontem T)
    se a. — вырываться ( latrocinio C)
    б) отрезать, отделять (equites ab exercitu QC; Hellespontus Asiam abrumpit Europae PM)
    2) обрывать, (внезапно) прерывать, прекращать (iter QC; inceptum sermonem T)
    a. vitam или lucem V, fata sua SenT, a. medios annos Lcn — умертвить себя, наложить на себя руки
    a. parĭter spes ac metūs T — положить конец как надеждам, так и страхам
    3) ломать, разрушать ( pontem T)
    4) разрезать, вскрывать ( crurum venas T)
    5) ломать, нарушать (fas V; fidem T; foedus Su; conjugium Ctl)

    Латинско-русский словарь > abrumpo

  • 17 conatum

    cōnātum, ī n. (преим. pl.) [ conor ]
    усилие, попытка, предприятие, начинание (inceptum conatumve C; conata perficere Cs или efficere C)

    Латинско-русский словарь > conatum

  • 18 decurro

    dē-curro, currī (редко cucurrī), cursum, ere
    1) сбегать, устремляться, быстро спускаться, сходить вниз (d. jugis V; summā ab arce V, но: altā arce V; ex montibus in vallem Cs); стекать ( amnis monte decurrens H); выезжать
    2) падать, опадать
    3)
    а) ринуться ( barbari catervis decurrentes T); пробегать (septingenta milia passuum C; перен. per totas quaestiones Q)
    б) пронестись, промчаться
    quadrigae meae decucurrerunt Pt — колесницы мои пронеслись, перен. миновали мои красные денёчки
    4)
    а) сходиться, съезжаться, подбегать
    5) идти, двигаться, следовать (ad calces C; d. per vestigia paternae virtutis Just)
    7) воен. маневрировать ( cum legionibus L); проходить торжественным маршем, дефилировать (sine gladio d. Q)
    8) плыть, проплывать ( pelago aperto V); протекать ( saxosas inter valles V)
    9) проходить, пережить, прожить (vitae spatium O; tristem vitam Ph; spatium amoris Lcr)
    10) прибегать, обращаться (ad cohortationem C; ad medicamenta CC; ad miseras preces H; ad extremum atque ultimum senatūs consultum C)
    11) рассказывать (breviter de aliquā re C; pugnas d. versu St)
    12) завершать, оканчивать
    13) приходить, достигать
    eo decursum est, ut... L — пришли к тому (договорились о том), что...
    d. in aliquam formam Lcr — принять какую-л. форму
    14) доходить, простираться ( ad Pontum PM)
    populi cum Indo flumine decurrentes PM — народы, живущие вдоль реки Инда
    15) впадать (amnis in mare decurrit L; перен. d. ad iras Lcr)

    Латинско-русский словарь > decurro

  • 19 inceptus

    I a, um part. pf. к incipio II inceptus, ūs m. (= inceptum)
    начинание, попытка VF, L

    Латинско-русский словарь > inceptus

  • 20 irritus

    ir-ritus, a, um [ratus]
    2) тщетный, безуспешный, бесплодный (напрасный) (inceptum Sil; labor O, Q; dona V)
    3) стёртый, уничтоженный ( irrita sceleris vestigia V)
    4) ничего не сделавший, ничего не добившийся (i. domum rediit Sen; i. discessit T)

    Латинско-русский словарь > irritus

См. также в других словарях:

  • Jan Axel Blomberg — hinter seinem Schlagzeug Jan Axel Blomberg (* 2. August 1969 in Trysil, Norwegen), besser bekannt unter dem Pseudonym Hellhammer, ist ein norwegischer Schlagzeuger, der besonders durch sein Engagement bei Mayhem bekannt wurde. Er spiel …   Deutsch Wikipedia

  • Bistum Dali — Basisdaten Staat Volksrepublik China Metropolitanbistum Erzbistum Kunming …   Deutsch Wikipedia

  • Епархия Дали — Dioecesis Talianus Главный город Дали, Китай Страна …   Википедия

  • Wilson's School — Infobox UK school name = Wilson s School |160px|Wilson s Crest] size = latitude = 51.3586 longitude = 0.1281 dms = motto = Non sibi sed omnibus (Not for self but for all) motto pl = established = 1615 approx = closed = c approx = type = Voluntary …   Wikipedia

  • The Scattering of Ashes — Infobox Album | Name = The Scattering of Ashes Type = studio Artist = Into Eternity Released = flagicon|EUR September 25, 2006 flagicon|USA October 3, 2006 Recorded = 2006 Genre = Progressive death metal Melodic death metal Power metal Length =… …   Wikipedia

  • Herzogpark (Regensburg) — Prebrunnturm im Regensburger Herzogspark Der Herzogspark, gelegentlich auch inkorrekt Herzogpark, ist eine Grünanlage am Westrand der Altstadt von Regensburg. Mit einer Fläche von ca. 1,5 ha zählt er zu den kleineren Parks der Stadt. Geschichte… …   Deutsch Wikipedia

  • Herzogspark — Prebrunnturm im Regensburger Herzogspark Der Herzogspark, gelegentlich auch inkorrekt Herzogpark, ist eine Grünanlage am Westrand der Altstadt von Regensburg. Mit einer Fläche von ca. 1,5 ha zählt er zu den kleineren Parks der Stadt. Geschichte… …   Deutsch Wikipedia

  • Prebrunntor — Prebrunnturm im Regensburger Herzogspark Der Herzogspark, gelegentlich auch inkorrekt Herzogpark, ist eine Grünanlage am Westrand der Altstadt von Regensburg. Mit einer Fläche von ca. 1,5 ha zählt er zu den kleineren Parks der Stadt. Geschichte… …   Deutsch Wikipedia

  • Prebrunnturm — im Regensburger Herzogspark Der Herzogspark, gelegentlich auch inkorrekt Herzogpark, ist eine Grünanlage am Westrand der Altstadt von Regensburg. Mit einer Fläche von ca. 1,5 ha zählt er zu den kleineren Parks der Stadt. Geschichte Die Ursprünge… …   Deutsch Wikipedia

  • Valenciano — Para otros usos de este término, véase Valenciano (desambiguación). Catalán / Valenciano Català / Valencià Hablado en  España …   Wikipedia Español

  • Jan Axel Blomberg — Hellhammer Helhammer en Jalometalli Datos generales Nombre real …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»