Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

in-dignor

  • 1 dignor

    dignor, ātus, 1, v. dep. a. [dignus], to deem worthy or deserving (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    (α).
    Aliquem aliqua re:

    haud equidem tali me dignor honore,

    Verg. A. 1, 335; so,

    aliquem honore,

    Ov. M. 1, 194; 3, 521; Suet. Vesp. 2 fin. al.:

    te alio funere,

    Verg. A. 11, 169:

    hunc mensa, cubili (dea),

    id. E. 4, 63:

    aliquem non sermone, non visu,

    Tac. A. 4, 74 fin.:

    libellum veniā,

    Ov. Tr. 3, 14, 51; id. Pont. 1, 8, 9 al.—
    (β).
    With inf. as object, like the Gr. axiô and axioumai, to regard as fit, becoming, worthy of one's self, to deign; and with a negative, not to deign, to disdain:

    jam nemo suspicere in caeli dignatur lucida templa,

    Lucr. 2, 1039; so with a neg., * Cat. 64, 407; Verg. A. 10, 732; 866; 12 464; Ov. M. 10, 158; Hor. Ep. 1, 19, 40; Suet. Ner. 22; id. Vesp. 13 al.—Affirmatively:

    quos eximia specie donare natura dignata est,

    Curt. 6, 5, 29:

    cui se pulcra viro dignetur jungere Dido,

    Verg. A. 4, 192; id. E. 6, 1; Ov. Am. 3, 1, 37; id. F. 4, 540; id. Tr. 4, 1, 52; Suet. Vesp. 7; Sen. Contr. 4, 28, 9:

    si digneris audire,

    Vulg. Judith, 5, 5.—
    (γ).
    With double acc.:

    o felix si quem dignabitur, inquit, ista virum,

    will hold worthy to be her husband, Ov. M. 8, 326; so,

    regem nostrum filium,

    Curt. 6, 10, 28.—
    (δ).
    Ellipt. with one acc. (the inf. to be supplied from the context):

    orant succedere muris Dignarique domos (sc. visere),

    Stat. Th. 12, 785:

    nullo Macedonum dignante Parthorum imperium,

    Just. 41, 4.—Hence, dignanter, adv., courteously, with complaisance (post-class. and very rare):

    loquentem dignanter audite,

    Vop. Tac. 8:

    impertire,

    Symm. Ep. 5, 63.— Sup. Auct. Itin. Alex. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > dignor

  • 2 dīgnor

        dīgnor ātus, ārī, dep.    [dignus], to deem worthy, honor, deign, condescend: tali me honore, V.: quaecumque (loca) adventu, Ta.: alio te funere, V.: Bis septem ordinibus quam (summam) lex dignatur Othonis, requires for a knight, Iu.: Verba conectere digner, shall I stoop, H.: Cui se viro dignetur iungere Dido, V.: inter amabilīs ponere me choros, H.: si quem dignabitur ista virum, accepts, O.: fugientem haud est dignatus Sternere, disdained, V.: alite verti, O.: ambire pulpita, H.
    * * *
    dignari, dignatus sum V DEP
    deem/consider/think worthy/becoming/deserving/fit (to); deign, condescend

    Latin-English dictionary > dīgnor

  • 3 dē-dīgnor

        dē-dīgnor ātus, ārī, dep.,    to reject as unworthy, disdain, scorn, refuse: alquos maritos, V.: virum, O.: genibus procumbere Iovis, O.: venire, Ta.: sollicitare, O.

    Latin-English dictionary > dē-dīgnor

  • 4 in-dīgnor

        in-dīgnor ātus, ārī, dep.    [indignus], to deem unworthy, be indignant, despise, resent, be offended: ea, quae indignentur adversarii: suam vicem, L.: pontem indignatus Araxes, disdaining to bear, V.: indignantes milites, quod, etc., Cs.: quod sola careret Munere, V.: vinci, O.: parere clienti, Iu.: Indignatur narrari cena, etc., i. e. is not fit, H.: regem ad causam dicendam evocari, Cs.

    Latin-English dictionary > in-dīgnor

  • 5 dīgnātiō

        dīgnātiō ōnis, f    [dignor], honor, rank: de dignatione laborat: principum, L.: principis, Ta.
    * * *
    esteem; repute; rank

    Latin-English dictionary > dīgnātiō

  • 6 dedignor

    dē-dignor, ātus, 1, v. a. dep., to reject as unworthy, to disdain, scorn, refuse (most freq. in Ov.; perh. not ante-Aug.).
    (α).
    With two accs.: quos ego sim toties jam dedignata maritos, * Verg. A. 4, 536; so,

    aliquem maritum,

    Ov. H. 16, 195:

    virum, Pelasgum,

    id. ib. 12, 83:

    comitem amicum,

    id. Pont. 1, 7, 33:

    Philippum patrem ( = abdicare),

    Curt. 6, 11:

    nec dedignanda carmina,

    Sil. 13, 538.—
    (β).
    With inf.:

    magni genibus procumbere non est Dedignata Jovis,

    Ov. M. 13, 586; id. F. 4, 36; id. Pont. 2, 2, 79; Curt. 10, 5, 33; Tac. A. 2, 34 fin.
    (γ).
    Absol.:

    accendebat dedignantes,

    Tac. A. 2, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > dedignor

  • 7 dignabilis

    dignābĭlis, e, adj. [dignor], worthy, Alcim. Ep. 10 al.

    Lewis & Short latin dictionary > dignabilis

  • 8 dignanter

    dignanter, adv., courteously, etc., v. dignor fin.

    Lewis & Short latin dictionary > dignanter

  • 9 dignatio

    dignātĭo, ōnis, f. [dignor], a considering worthy (mostly post-Aug.; esp. in Tac. and Suet.).
    I.
    Lit., a deeming worthy, respect, esteem, regard (very rarely):

    dignatione aliquem diligere,

    Suet. Calig. 24:

    diu in summa dignatione regis vixit,

    Just. 28, 4, 10.—Far more freq.,
    II.
    Transf., with respect to the person who enjoys such esteem, dignity, honor, reputation, for dignitas:

    de dignatione laborat,

    Cic. Att. 10, 9, 2 (al. dignitate):

    reddere honorem sacerdotiis dignatione sua,

    Liv. 10, 7, 12; 2, 16, 5; Vell. 2, 59, 2; 2, 69, 3; Tac. A. 4, 52; 13, 20; 42 fin.; id. H. 1, 52 fin.; 3, 80; id. G. 13; 26; Suet. Caes. 4 (al. indignatione); id. Aug. 46 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > dignatio

  • 10 digno

    digno, āre, 1, v. a. [dignus], to deem worthy: quis caelestes dignet decorare hostiis, Pac. ap. Non. 98, 15; so with inf., id. ib. 470, 20; ap. Serv. Verg. A. 11, 169; and in Diomed. p. 395 P.; Att. ap. Non. 470, 19: hunc tanto munere digna, Calvus ap. Serv. l. l.; so with abl., Cic. Arat. 34.—
    b.
    Dignor, āri, pass.: egone Pelopis digner domo, Att. ap. Non. 281, 7; so with abl., Cic. de Or. 3, 7; id. Inv. 2, 39, 114; id. Ac. 1, 10, 36; id. Oecon. Fragm. ap. Prisc. p. 793 P.; Verg A. 3, 475; and with inf., Att. ap. Non. 281, 5; Lucr. 5, 52; Sil. 13, 569.

    Lewis & Short latin dictionary > digno

  • 11 indignor

    in-dignor, ātus, 1 (archaic inf. indignarier for indignari, Lucr. 3, 870), v. dep. a. [in-dignus], to consider as unworthy or improper, to be angry or displeased at, to be indignant (syn. stomachor).
    I.
    In gen. (class.).
    (α).
    With acc.:

    se ipsum, Lucr. l. l.: ea, quae indignentur adversarii, tibi quoque indigna videri,

    Cic. Inv. 1, 17, 24; Sen. Tranq. 10:

    suam vicem,

    Liv. 2, 31 fin.:

    imperia,

    Quint. 1, 3, 6:

    casum insontis amici,

    Verg. A. 2, 93 al. —
    (β).
    With quod:

    indignantes milites, quod conspectum suum hostes ferre possent,

    Caes. B. G. 7, 19, 4; Verg. A. 5, 651.—
    (γ).
    With si: nos homunculi indignamur, si quis nostrum interiit, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 4; so Curt. 6, 5, 5.—
    (δ).
    With inf. or acc. and inf.:

    cedere peritis indignantur,

    Quint. 1, 1, 8:

    vinci,

    Ov. M. 10, 604:

    regem ad causam dicendam evocari,

    Caes. B. C. 3, 108; so Sall. J. 31, 9; Quint. 10, 1, 101:

    veteri parere clienti,

    Juv. 5, 64 al. —
    (ε).
    With dat. (only post-class.):

    quique contaminationi non indignatur,

    Dig. 48, 5, 2.—
    (ζ).
    Absol.:

    utrum ridere audientes an indignari debuerint,

    Quint. 6, 3, 83; so id. 11, 3, 58; 61; 123 al.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    (venti) indignantes Circum claustra fremunt,

    Verg. A. 1, 55:

    pontem indignatus Araxes,

    disdaining to bear, id. ib. 8, 728:

    indignatum magnis stridoribus aequor,

    id. G. 2, 162.—
    * II.
    In partic., of wounds, to injure, damage:

    ne tumentia indignentur,

    Cael. Aur. Acut. 3, 3, 13.— Hence,
    A.
    indignandus, a, um, P. a., that at which one should be indignant, deserving of indignation:

    (vestis) lecto non indignanda saligno,

    Ov. M. 8, 660; Val. Fl. 1, 547.—
    B.
    indignans, antis, P. a., that cannot endure or suffer any thing, impatient, indignant (a favorite word of Ovid):

    genus indignantissimum servitutis,

    Col. 8, 17, 7:

    verbaque quaerenti satis indignantia linguae Defuerunt,

    Ov. M. 6, 584:

    pectus,

    id. F. 4, 896; cf.

    corda,

    Stat. Th. 3, 599:

    bella gerunt venti, fretaque indignantia miscent,

    Ov. M. 11, 491.— Adv.: indignanter, indignantly, with indignation (post-class.):

    mussitare,

    Arn. 3, 103:

    ferre,

    Amm. 15, 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > indignor

См. также в других словарях:

  • daigner — Daigner, Il vient de Dignor, dignaris. Je ne daigne prier et faire la cour aux grammairiens, Je ne les repute pas dignes d estre priez par moy, Non dignor ambire grammaticos, Horat. Ne daigner regarder aucun, Auersari aliquem. Il n y a nul qui… …   Thresor de la langue françoyse

  • L'Orfeo — This article is about the Monteverdi opera. For the German record company, see ORFEO. Claudio Monteverdi …   Wikipedia

  • NUPTIALIS Annulus — apud Hebraeos, nullus primo, postea rarus fuit, ut diserte scribit Leo Mutin ensis Archisynagogus Venetus, de gli Riti Hebraici part. 4. c. 3. Nimirum non in Nuptiis, sed in ipsis Sponsalibus, primus annuli usus. Unde, quod aliqui habent fidei… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԱՐԺԱՆԱՑՈՒՑԱՆԵՄ — (ցուցի.) NBH 1 0356 Chronological Sequence: Unknown date, 6c, 10c ն. ἁξιόω dignor, dignum existimo Տալ արժանանալ. արժանի առնել կամ կացուցանել կամ համարել. արժանաւորել. եւ Վարձ կամ գին հատանել. ... *Ամենայն որ զինքն արժանացոյց մաքրութեամբն,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՐԺԱՆԱՒՈՐԵՄ — (եցի.) NBH 1 0356 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 11c ն. ἁξιόω dignum facio, efficio Արժանաւոր առնել. արժանի կացուցանել. արժանացուցանել. ... *Իւր հանգստեանն արժանաւորեսցէ զամենեսեան. Ագաթ.: *Աղաչէր, զի արժանաւորեսցէ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԿԱՄԻՄ — (մեցայ, մեա՛ց, մեցեալ, մեցօղ կամ մօղ, մել.) NBH 1 1042 Chronological Sequence: Early classical հ. βούλομαι, θέλω , ἑθέλω volo. իսկ՝ ո՛չ կամիմ, չկամիմ, οὑ θέλω, οὑκ ἑθέλω nolo, non vis. եւ եւս δοκέω , εὑδοκέω complaceo, approbo αἰρέω eligo ἁξιόω… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՉԱՓԱՒՈՐԱԿԻՑ — ( ) NBH 2 0574 Chronological Sequence: Unknown date ՉԱՓԱՒՈՐԱԿԻՑ ԼԻՆԵԼ. Խոնարհիլ՝ զիջանել ի չափ տկարութեան այլոց. ըստ յն. καταξιόω dignor. արժանաւորել, արժան համարել եւ յանձն առնուլ. *Չափաւորակի՛ց լեր եւ այժմ նուաստ եւ անմաքուր շրթանց իմոց:… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»