Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

in+part

  • 121 salio

    1.
    sălĭo ( sall-), no perf., ītum, 4 (collat. form sălo or sallo, no perf., salsum, 3: salunt, Varr. ap. Diom. p. 372 P.: salerent, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 909: salere, Lucil. ib.: salsurus, Mummius ap. Prisc. p. 910 P.; part. salsus, v. infra P. a.), v. a. [id.].
    I.
    To salt down, to salt: pernas, Cato ap. Varr. R. R. 1, 2 fin.:

    oleas caducas,

    Cato, R. R. 23, 1: pisces, Sisenn. ap. Prisc. p. 909 P.; Cels. 2, 18: saliturus istaec mittam salem, Naev. ap. Prisc. p. 910 P.: saliti pumiliones, Corn. Sev. ib.; so in part. perf.: caro salita, Fabian. ap. Diom. p. 372:

    thynnus,

    Col. 6, 32, 2 et saep.; Vulg. Ezech. 16, 4.—
    II.
    To sprinkle before sacrifice (eccl. Lat.):

    omnis victima sale salietur,

    Vulg. Marc. 9, 48; cf.:

    igne salietur,

    id. ib. — Hence, salsus, a, um, P. a., salted, salt.
    A.
    Lit., Plaut. Cas. 2, 3, 6:

    hoc salsum'st,

    is too salt, Ter. Ad. 3, 3, 71:

    caseus,

    Col. 12, 59, 1:

    fruges (as a sacrifice),

    Verg. A. 2, 133; cf.

    farra,

    Ov. F. 3, 284 (v. mola):

    (gravidae) salsioribus cibis usae,

    Plin. 7, 6, 5, § 42:

    salsissimus sal qui siccissimus,

    id. 31, 7, 41, § 85.—A poet. epithet of the sea, of blood, of tears, etc., salt, briny: mare, Enn. ap. Macr. 6, 4 (Ann. v. 453 Vahl.); id. ap. Non. 183, 19 (Trag. v. 145 ib.); cf.

    aequor,

    Lucr. 3, 493; 5, 128; 6, 634:

    vada,

    Cat. 64, 6; Verg. A. 5, 158:

    e salso momine ponti,

    Lucr. 6, 474:

    fluctus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 2:

    undae,

    Lucr. 6, 891; 6, 894:

    gurges,

    id. 5, 482;

    hence, comically, of shipwrecked persons,

    Plaut. Rud. 2, 1, 12; 2, 6, 33: sanguis, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 168 Vahl.); Att. ap. Non. 192, 2: heu! qui salsis fluctibus mandet me? id. ap. Cic. Tusc. 2, 7, 19 (Trag. v. 562 Rib.):

    lacrimae,

    Lucr. 1,125; 1, 920; cf.: guttae lacrimarum, Att. ap. Non. 503, 29:

    sputa,

    Lucr. 6, 1189:

    sudor,

    Verg. A. 2, 173:

    rubigo,

    id. G. 2, 220.—In plur. subst.: salsa, ōrum, n., salted things, salted food, Plaut. Poen. 1, 2, 32.— Sup. salsissimus;

    hence, mare salsissimum,

    the Dead Sea, Vulg. Num. 34, 3 et saep.—
    B.
    Trop. (acc. to sal, II.), sharp, acute, witty, facetious (syn.:

    facetus, dicax, lepidus, urbanus): accedunt non Attici, sed salsiores quam illi Atticorum, Romani veteres atque urbani sales,

    Cic. Fam. 9, 15, 2:

    genus est perelegans et cum gravitate salsum, etc.,

    id. de Or. 2, 67, 270 sq.; cf. id. ib. 2, 63, 255; 2, 56, 228; id. Or. 26, 90: salsum in consuetudine pro ridiculo tantum accepimus. Quint. 6, 3, 18 sq.; 6, 3, 39:

    salso multoque fluenti (sermone) regerit convicia,

    Hor. S. 1, 7, 28; 1, 9, 65.—In neutr. plur. subst.:

    inveni ridicula et salsa multa Graecorum,

    Cic. de Or. 2, 54, 217: De Êrakleideihô Varronis, negotia salsa, are humorous, merry stories, id. Att. 16, 12 fin. —Of persons:

    esse quamvis facetum atque salsum, non nimis est per se ipsum invidendum,

    Cic. de Or. 2, 56, 228; id. Phil. 2, 17, 42; Cat. 14, 16.— Adv.: salsē, wittily, acutely, facetiously (acc. to B.):

    dicere aliquid,

    Cic. de Or. 2, 68, 275; Quint. 6, 3, 13; 6, 3, 30; 6, 3, 89; 6, 3, 101. — Sup. salsissime, Cic. de Or. 2, 54, 221.
    2.
    sălĭo, ŭi (cf. Diom. p. 371 P.; Prisc. p. 906 P.; Serv. Verg. A. 3, 416:

    salii,

    Stat. S. 1, 2, 210; id. Th. 9, 132; Aug. Doctr. Chr. 2, 20, § 31:

    salivi,

    Serv. Verg. G. 2, 384), saltum, 4 ( gen. plur. part. pres. salientum, Lucr. 4, 1200), v. n. and a. [kindr. with Sanscr. sar-, sal-, to go, and Gr. hallomai; cf. salax].
    I.
    Neutr., to leap, spring, bound, jump (cf. tripudio), hop.
    A.
    Lit. (class.):

    ambulant aliquae (aves), ut cornices: saliunt aliae, ut passeres, merulae, etc.,

    Plin. 10, 38, 54, § 111:

    saliendo sese exercebant,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 25; id. Mil. 2, 3, 8:

    calamo salientes ducere pisces,

    Ov. M. 3, 587:

    vexare uterum pueris salientibus,

    Juv. 6, 599 et saep.:

    saxo salire,

    Plaut. Trin. 2, 1, 31; cf.:

    de muro (with praecipitari),

    Liv. 25, 24: praecipites in puteum, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 725 P.:

    in aquas,

    Ov. Ib. 554:

    super vallum,

    Liv. 25, 39:

    super scuta,

    on the shields, Flor. 3, 10, 13:

    ultra Limites clientium Salis avarus,

    Hor. C. 2, 18, 26:

    saliet, tundet pede terram,

    id. A. P. 430:

    salias terrae gravis,

    id. Ep. 1, 14, 26:

    per praecipitia et praerupta,

    Liv. 27, 18:

    per flammas saluisse pecus, saluisse colonos,

    Ov. F. 4, 805:

    unctos saluere per utres,

    Verg. G. 2, 384:

    medio cum saluere foro,

    Prop. 4 (5), 5, 52:

    saliunt in gurgite ranae,

    Ov. M. 6, 381. —
    2.
    Transf., of things: ut habeat lacum, ubi aqua saliat, leaps or flows down, Varr. R. R. 1, 13, 3:

    ut in culleum de dolio vinum salire possit,

    Cato, R. R. 154:

    personae e quarum rostris aqua salire solet,

    Dig. 19, 1, 17 fin.; so,

    rivus,

    Verg. E. 5, 47:

    aqua,

    Plin. Ep. 2, 17, 25; Suet. Aug. 82:

    aquae salientes,

    Front. Aquaed. 9 al.:

    aqua saliens,

    spring-water, Vulg. Johan. 4, 14; v. also infra, P. a.:

    multa in tectis crepitans salit horrida grando,

    Verg. G. 1, 449; so,

    grando,

    Ov. M. 14, 543:

    farre pio placant et saliente sale,

    Tib. 3, 4, 10; cf.:

    farre pio et saliente micā,

    Hor. C. 3, 23, 20:

    farra micaeque salientis honorem,

    Ov. F. 4,409:

    cor salit,

    leaps, beats, palpitates, Plaut. Cas. 2, 6, 62; cf. id. Cist. 2, 3, 9; Pers. 3, 111; Sen. Herc. Oet. 708; Verg. G. 3, 460:

    pectora trepido motu,

    Ov. M. 8, 606:

    viscera,

    id. ib. 6, 390:

    temptatae pollice venae,

    id. ib. 10, 289; cf. id. H. 20, 139:

    supercilium,

    Plaut. Ps. 1, 1, 105:

    e terrāque exorta repente arbusta salirent,

    Lucr. 1, 187.—
    * B.
    Trop.:

    aliena negotia centum Per caput et circa saliunt latus,

    Hor. S. 2, 6, 34.—
    II.
    Act., of the copulation of animals, to leap, cover, Varr. R. R. 2, 2, 14; 2, 4, 8; 2, 7, 8 sq.; 3, 6, 3; 3, 10, 3; Ov. A. A. 2, 485; Lucr. 4, 1196.—Hence, sălĭens, entis, P. a.; only in plur. subst.: sălĭentes, ĭum, f. (sc. aquae), springs, fountains, Cic. Q. Fr. 3, 1, 2; Vitr. 8, 3, 6; Plin. 36, 15, 24, § 121; Front. Aquaed. 9; 87 fin.; 103; 104; Dig. 19, 1, 15 al.

    Lewis & Short latin dictionary > salio

  • 122 salsa

    1.
    sălĭo ( sall-), no perf., ītum, 4 (collat. form sălo or sallo, no perf., salsum, 3: salunt, Varr. ap. Diom. p. 372 P.: salerent, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 909: salere, Lucil. ib.: salsurus, Mummius ap. Prisc. p. 910 P.; part. salsus, v. infra P. a.), v. a. [id.].
    I.
    To salt down, to salt: pernas, Cato ap. Varr. R. R. 1, 2 fin.:

    oleas caducas,

    Cato, R. R. 23, 1: pisces, Sisenn. ap. Prisc. p. 909 P.; Cels. 2, 18: saliturus istaec mittam salem, Naev. ap. Prisc. p. 910 P.: saliti pumiliones, Corn. Sev. ib.; so in part. perf.: caro salita, Fabian. ap. Diom. p. 372:

    thynnus,

    Col. 6, 32, 2 et saep.; Vulg. Ezech. 16, 4.—
    II.
    To sprinkle before sacrifice (eccl. Lat.):

    omnis victima sale salietur,

    Vulg. Marc. 9, 48; cf.:

    igne salietur,

    id. ib. — Hence, salsus, a, um, P. a., salted, salt.
    A.
    Lit., Plaut. Cas. 2, 3, 6:

    hoc salsum'st,

    is too salt, Ter. Ad. 3, 3, 71:

    caseus,

    Col. 12, 59, 1:

    fruges (as a sacrifice),

    Verg. A. 2, 133; cf.

    farra,

    Ov. F. 3, 284 (v. mola):

    (gravidae) salsioribus cibis usae,

    Plin. 7, 6, 5, § 42:

    salsissimus sal qui siccissimus,

    id. 31, 7, 41, § 85.—A poet. epithet of the sea, of blood, of tears, etc., salt, briny: mare, Enn. ap. Macr. 6, 4 (Ann. v. 453 Vahl.); id. ap. Non. 183, 19 (Trag. v. 145 ib.); cf.

    aequor,

    Lucr. 3, 493; 5, 128; 6, 634:

    vada,

    Cat. 64, 6; Verg. A. 5, 158:

    e salso momine ponti,

    Lucr. 6, 474:

    fluctus,

    Plaut. Trin. 4, 1, 2:

    undae,

    Lucr. 6, 891; 6, 894:

    gurges,

    id. 5, 482;

    hence, comically, of shipwrecked persons,

    Plaut. Rud. 2, 1, 12; 2, 6, 33: sanguis, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 168 Vahl.); Att. ap. Non. 192, 2: heu! qui salsis fluctibus mandet me? id. ap. Cic. Tusc. 2, 7, 19 (Trag. v. 562 Rib.):

    lacrimae,

    Lucr. 1,125; 1, 920; cf.: guttae lacrimarum, Att. ap. Non. 503, 29:

    sputa,

    Lucr. 6, 1189:

    sudor,

    Verg. A. 2, 173:

    rubigo,

    id. G. 2, 220.—In plur. subst.: salsa, ōrum, n., salted things, salted food, Plaut. Poen. 1, 2, 32.— Sup. salsissimus;

    hence, mare salsissimum,

    the Dead Sea, Vulg. Num. 34, 3 et saep.—
    B.
    Trop. (acc. to sal, II.), sharp, acute, witty, facetious (syn.:

    facetus, dicax, lepidus, urbanus): accedunt non Attici, sed salsiores quam illi Atticorum, Romani veteres atque urbani sales,

    Cic. Fam. 9, 15, 2:

    genus est perelegans et cum gravitate salsum, etc.,

    id. de Or. 2, 67, 270 sq.; cf. id. ib. 2, 63, 255; 2, 56, 228; id. Or. 26, 90: salsum in consuetudine pro ridiculo tantum accepimus. Quint. 6, 3, 18 sq.; 6, 3, 39:

    salso multoque fluenti (sermone) regerit convicia,

    Hor. S. 1, 7, 28; 1, 9, 65.—In neutr. plur. subst.:

    inveni ridicula et salsa multa Graecorum,

    Cic. de Or. 2, 54, 217: De Êrakleideihô Varronis, negotia salsa, are humorous, merry stories, id. Att. 16, 12 fin. —Of persons:

    esse quamvis facetum atque salsum, non nimis est per se ipsum invidendum,

    Cic. de Or. 2, 56, 228; id. Phil. 2, 17, 42; Cat. 14, 16.— Adv.: salsē, wittily, acutely, facetiously (acc. to B.):

    dicere aliquid,

    Cic. de Or. 2, 68, 275; Quint. 6, 3, 13; 6, 3, 30; 6, 3, 89; 6, 3, 101. — Sup. salsissime, Cic. de Or. 2, 54, 221.
    2.
    sălĭo, ŭi (cf. Diom. p. 371 P.; Prisc. p. 906 P.; Serv. Verg. A. 3, 416:

    salii,

    Stat. S. 1, 2, 210; id. Th. 9, 132; Aug. Doctr. Chr. 2, 20, § 31:

    salivi,

    Serv. Verg. G. 2, 384), saltum, 4 ( gen. plur. part. pres. salientum, Lucr. 4, 1200), v. n. and a. [kindr. with Sanscr. sar-, sal-, to go, and Gr. hallomai; cf. salax].
    I.
    Neutr., to leap, spring, bound, jump (cf. tripudio), hop.
    A.
    Lit. (class.):

    ambulant aliquae (aves), ut cornices: saliunt aliae, ut passeres, merulae, etc.,

    Plin. 10, 38, 54, § 111:

    saliendo sese exercebant,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 25; id. Mil. 2, 3, 8:

    calamo salientes ducere pisces,

    Ov. M. 3, 587:

    vexare uterum pueris salientibus,

    Juv. 6, 599 et saep.:

    saxo salire,

    Plaut. Trin. 2, 1, 31; cf.:

    de muro (with praecipitari),

    Liv. 25, 24: praecipites in puteum, Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 725 P.:

    in aquas,

    Ov. Ib. 554:

    super vallum,

    Liv. 25, 39:

    super scuta,

    on the shields, Flor. 3, 10, 13:

    ultra Limites clientium Salis avarus,

    Hor. C. 2, 18, 26:

    saliet, tundet pede terram,

    id. A. P. 430:

    salias terrae gravis,

    id. Ep. 1, 14, 26:

    per praecipitia et praerupta,

    Liv. 27, 18:

    per flammas saluisse pecus, saluisse colonos,

    Ov. F. 4, 805:

    unctos saluere per utres,

    Verg. G. 2, 384:

    medio cum saluere foro,

    Prop. 4 (5), 5, 52:

    saliunt in gurgite ranae,

    Ov. M. 6, 381. —
    2.
    Transf., of things: ut habeat lacum, ubi aqua saliat, leaps or flows down, Varr. R. R. 1, 13, 3:

    ut in culleum de dolio vinum salire possit,

    Cato, R. R. 154:

    personae e quarum rostris aqua salire solet,

    Dig. 19, 1, 17 fin.; so,

    rivus,

    Verg. E. 5, 47:

    aqua,

    Plin. Ep. 2, 17, 25; Suet. Aug. 82:

    aquae salientes,

    Front. Aquaed. 9 al.:

    aqua saliens,

    spring-water, Vulg. Johan. 4, 14; v. also infra, P. a.:

    multa in tectis crepitans salit horrida grando,

    Verg. G. 1, 449; so,

    grando,

    Ov. M. 14, 543:

    farre pio placant et saliente sale,

    Tib. 3, 4, 10; cf.:

    farre pio et saliente micā,

    Hor. C. 3, 23, 20:

    farra micaeque salientis honorem,

    Ov. F. 4,409:

    cor salit,

    leaps, beats, palpitates, Plaut. Cas. 2, 6, 62; cf. id. Cist. 2, 3, 9; Pers. 3, 111; Sen. Herc. Oet. 708; Verg. G. 3, 460:

    pectora trepido motu,

    Ov. M. 8, 606:

    viscera,

    id. ib. 6, 390:

    temptatae pollice venae,

    id. ib. 10, 289; cf. id. H. 20, 139:

    supercilium,

    Plaut. Ps. 1, 1, 105:

    e terrāque exorta repente arbusta salirent,

    Lucr. 1, 187.—
    * B.
    Trop.:

    aliena negotia centum Per caput et circa saliunt latus,

    Hor. S. 2, 6, 34.—
    II.
    Act., of the copulation of animals, to leap, cover, Varr. R. R. 2, 2, 14; 2, 4, 8; 2, 7, 8 sq.; 3, 6, 3; 3, 10, 3; Ov. A. A. 2, 485; Lucr. 4, 1196.—Hence, sălĭens, entis, P. a.; only in plur. subst.: sălĭentes, ĭum, f. (sc. aquae), springs, fountains, Cic. Q. Fr. 3, 1, 2; Vitr. 8, 3, 6; Plin. 36, 15, 24, § 121; Front. Aquaed. 9; 87 fin.; 103; 104; Dig. 19, 1, 15 al.

    Lewis & Short latin dictionary > salsa

  • 123 satio

    1.
    sătĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [satis], to fill, satisfy; to sate, satiate with food (class.; esp. freq. in the trop. sense; syn. saturo).
    I.
    Lit.:

    satiat semimodius cibi in diebus singulis vicenos et centenos turtures,

    Col. 8, 9, 3:

    se (orca),

    Plin. 9, 6, 5, § 14:

    desideria naturae,

    to satisfy, appease, Cic. Fin. 2, 8, 25:

    sitim,

    Mart. 6, 35, 5:

    famem,

    Ov. M. 11, 371.—In part. perf.:

    satiati agm ludunt,

    Lucr. 2, 320:

    canes sanguine erili,

    Ov. M. 3, 140:

    vultur humano cadavere,

    Plin. 30, 10, 27, § 92.—
    B.
    Transf., in gen., to fill sufficiently; to saturate, impregnate, furnish [p. 1633] abundantly with any thing (not anteAug.):

    solum stercore,

    Col. 2, 10, 23; Plin. 19, 8, 42, § 148:

    parietem palea, Petr. poët. 135, 8, 8: Tyrium colorem pelagio,

    to saturate, Plin. 9, 38, 62, § 135:

    fretum aquis,

    Ov. M. 8, 836; so,

    Nilum,

    Plin. 5, 9, 10, § 51:

    odoribus ignes,

    Ov. M. 4, 758:

    robora Dalmatico lucent satiata metallo,

    Stat. S. 1, 2, 153:

    lumine Phoebi,

    Mart. 8, 36, 9.—
    II.
    Trop., to still, satisfy, content; to glut, satiate a desire (in a good or bad sense):

    in ejus corpore lacerando ac vexando cum animum satiare non posset, oculos paverit,

    Cic. Phil. 11, 3, 8:

    explere bonis rebus satiareque,

    Lucr. 3, 1004:

    neque enim expletur umquam nec satiatur cupiditatis sitis,

    Cic. Par. 1, 1, 6; id. Part. 27, 96:

    libidines,

    id. Rep. 6, 1, 1; cf.

    in the foll: populum libertate,

    id. ib. 2, 28, 51:

    funeribus,

    id. ib. 2, 41, 68:

    aviditatem legendi,

    id. Fin. 3, 2, 7; cf. id. Rep. 2, 1, 1:

    satiari delectatione non possum,

    id. Sen. 15, 52:

    nec satiare queunt spectando corpora coram,

    Lucr. 4, 1098; Quint. 2, 4, 5:

    cum satiaverit iram,

    Ov. Tr. 3, 8, 19:

    cor,

    id. M. 9, 178:

    oculos amore,

    Prop. 2, 16, 23:

    lumina longo visu,

    Stat. S. 4, 6, 34.—In part. perf.:

    satiatis et expletis jucundius est carere quam frui,

    Cic. Sen. 14, 47:

    ait se nequaquam esse satiatum,

    id. Verr. 2, 4, 28, § 65:

    satiatus somno,

    Liv. 2, 65:

    satiatus poenā,

    id. 29, 9 fin.:

    suppliciis satiati nocentium,

    id. 8, 20:

    libido mentis satiata,

    Cat. 64, 147:

    ira satiata caedibus,

    Luc. 7, 803:

    patrum cognitionibus,

    Tac. A. 1, 75:

    heu nimis longo satiate ludo,

    Hor. C. 1, 2, 37.— Poet. with gen. (on account of satis, or also in analogy with expletus):

    cum satiata ferinae Dextera caedis erat,

    Ov. M. 7, 808:

    satiata sanguinis hasta,

    Sil. 4, 437:

    satiatus et aevi Et decoris,

    id. 16, 605.—
    B.
    In partic., subject., to overfill, cloy; to satiate, disgust; pass., to be cloyed, wearied, disgusted with a thing (rare but class.; cf.

    satias, II., and satietas, II. B.): secretae (figurae) ut novitate excitant, ita copia satiant,

    Quint. 9, 3, 5:

    primum numerus agnoscitur, deinde satiat,

    Cic. Or. 64, 215:

    horum vicissitudines efficient, ut neque ii satientur, qui audient, fastidio similitudinis, nec, etc.,

    id. de Or. 3, 50, 193 (cf. id. ib. 2, 41, 177:

    similitudinis satietate defatigetur, v. satietas, II. B.): agricola assiduo satiatus aratro,

    Tib. 2, 1, 51:

    senem et prosperis adversisque satiatum,

    Tac. H. 3, 66:

    (Domitianus) secreto suo satiatus,

    id. Agr. 39 fin. — Hence, advv.: *
    a.
    sătĭanter, sufficiently, to satiety (syn.:

    ad satietatem, affatim): equi satianter pasti,

    App. M. 7, p. 195, 6.—
    b.
    sătĭātē, sufficiently, to satiety (postAug.):

    tilia ignis et aëris habendo satiate atque umoris temperate,

    Vitr. 2, 9 med. (cf. satietas, I.):

    eadem dicere,

    Arn. 6.— Sup.:

    cetera Hermippus satiatissime exhibebit,

    Tert. Anim. 46:

    sentire,

    Aug. de Mus. 4, 14.
    2.
    sătĭo, ōnis, f. [1. sero], a sowing, a planting (syn. sementis), Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112; Varr. R. R. 1, 39, 1; Col. 2, 9, 6; 3, 14, 2; 11, 2, 80; Liv. 32, 34; Verg. G. 2, 319 al.—In plur., sowed fields, cultivated lands, Cic. Verr. 2, 3, 15, § 38; Vulg.Ecclus. 40, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > satio

  • 124 sejungo

    sē-jungo, nxi, nctum, 3, v. a., to disunite, disjoin (cf.: abjungo and disjungo); to part, sever, separate, divide (class.; syn.: sepono, secerno, removeo).
    I.
    Lit.:

    sejungi seque gregari,

    Lucr. 1, 452; cf.:

    sejunge te aliquando ab iis, cum quibus te non tuum judicium, sed temporum vincla conjunxerunt,

    Cic. Fam. 10, 6, 2:

    Alpes quae Italiam a Galliā sejungunt,

    Nep. Hann. 3, 4:

    sejuncta sint omnia a principiis,

    Lucr. 2, 861; cf. id. 1, 432 (with secretum):

    aliquem ex fortissimorum civium numero,

    Cic. Vatin. 10, 26.—With abl.:

    sejungere matrem Jam gelidis nequeo bustis,

    Stat. S. 5, 3, 241 (cf. infra, II., and v. segrego, II. B.). —With simple acc.:

    quae (intervalla) non animalia solum Corpora sejungunt, sed terras ac mare totum Secernunt,

    Lucr. 2, 728; cf.

    mid.: discedere ac sejungi promunturia, quae antea juncta fuerant, arbitrere,

    to part, separate, Just. 4, 1, 18.—
    II.
    Trop., to separate, part, sever, etc. (a favorite word of Cic.):

    quam (Fortunam) nemo ab inconstantiā et temeritate sejunget, quae digna certe non sunt deo,

    Cic. N. D. 3, 24, 61; cf.:

    (divum natura) Semota a nostris rebus sejunctaque longe,

    Lucr. 2, 648:

    defensio sejuncta a voluntate ac sententiā legis,

    Cic. Verr. 2, 3, 84, § 193:

    orator a philosophorum eloquentiā,

    id. Or. 20, 68:

    rhetorice a bono viro atque ab ipsā virtute,

    Quint. 2, 17, 31:

    exercitatio procul a veritate,

    id. 8, 3, 23:

    fortuna ab eo,

    Nep. Att. 10, 5:

    a spe pariendarum voluptatum sejungi,

    Cic. Fin. 1, 20, 66:

    liberalitatem ac benignitatem ab ambitu atque largitione,

    id. de Or. 2, 25, 105:

    morbum ab aegrotatione,

    id. Tusc. 4, 13, 29:

    istam calamitatem a rei publicae periculis,

    id. Cat. 1, 9, 22:

    se a verborum libertate,

    id. Cael. 3, 8 (but in Tac. Or. 11 the correct read. is dejungere).—With abl.:

    cui Corpore sejunctus dolor absit,

    Lucr. 2, 18:

    laribus sejuncta potestas Exulat,

    Claud. VI. Cons. Hon. 407.

    Lewis & Short latin dictionary > sejungo

  • 125 sero

    1.
    sĕro, sēvi, sătum, 3, v. a. [for seso, root sa-; Gr. saô, sêthô, to sift], to sow, plant (freq. and class.; syn.: planto, semino, consero).
    I.
    Lit., with acc., either of the plant, seed, etc., sown, or of the land cultivated:

    ubi tempus erit, effodito seritoque recte... Quae diligentius seri voles, in calicibus seri oportet,

    Cato, R. R. 133, 2: serendum viciam, lentem, cicerculam, etc., Varr. R. R. 1, 32, 2:

    oleam et vitem,

    Cic. Rep. 3, 9, 16:

    frumenta,

    Caes. B. G. 5, 14:

    ut tantum decumae sit, quantum severis: hoc est, ut quot jugera sint sata, totidem medimna decumae debeantur,

    Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112:

    agri molliti et oblimati ad serendum,

    id. N. D. 2, 52, 130: serit arbores, quae alteri saeculo prosint, Caecil. ap. Cic. Tusc. 1, 14, 31; Cic. Sen. 7, 24; 17, 59:

    nullam sacrā vite prius severis arborem,

    Hor. C. 1, 18, 1; cf. id. ib. 3, 10, 6:

    semina,

    Verg. G. 1, 193: surculos, Auct. ap. Cic. de Or. 2, 69, 278:

    aliquid in inculto et derelicto solo,

    Cic. Brut. 4, 16:

    iste serendus ager,

    Ov. A. A. 2, 668:

    sulcos,

    Tib. 2, 3, 70:

    vera ratio serendi,

    Plin. 18, 25, 60, § 224.—Freq. in part. perf.:

    multa erant inter eum locum manu sata,

    Caes. B. C. 3, 44:

    saepe satas alio vidi traducere messes,

    Verg. E. 8, 99; id. G. 3, 176.—Hence, subst.: săta, ōrum, n., standing corn, crops, Verg. E. 3, 82; id. G. 1, 325; id. A. 2, 306; 12, 454; Ov. M. 1, 286; Plin. 16, 25, 39, § 94; Pall. 1, 43.—Prov.:

    mihi istic nec seritur nec metitur,

    i. e. I have no benefit from it, it's nothing to me, Plaut. Ep. 2, 2, 80.—
    B.
    Transf., of persons, to beget, bring forth, produce; only in part. perf. in pass. sense, begotten, sprung forth, born, etc.:

    Tertullae nollem abortum: tam enim Cassii sunt jam quam Bruti serendi,

    Cic. Att. 14, 20, 2; id. Leg. 1, 8, 24:

    non temere nec fortuito sati et creati sumus,

    id. Tusc. 1, 49, 118; cf. id. ib. 1, 25, 60; id. Univ. 12, 35:

    hic satus ad pacem,

    Prop. 3, 9, 19.—With ex: ex Tantalo ortus Pelops, ex Pelope autem satus Atreus, Poët. ap. Quint. 9, 3, 57.— With de:

    Ilia cum Lauso de Numitore sati,

    Ov. F. 4, 54.—With ab:

    largo satos Curetas ab imbri,

    Ov. M. 4, 282.—With simple abl. (so most freq.):

    Camertem Magnanimo Volscente satum,

    Verg. A. 10, 562:

    sole satus Phaëthon,

    Ov. M. 1, 751:

    sata Tiresiā Manto,

    id. ib. 6, 157 et saep.:

    sate sanguine divum,

    sprung from, Verg. A. 6, 125:

    non sanguine humano sed stirpe divinā satum se esse,

    Liv. 38, 58, 7:

    o sate gente deum,

    Verg. A. 8, 36:

    matre satos unā,

    Ov. M. 5, 141; so,

    matre,

    id. F. 3, 799;

    Nereide,

    id. M. 12, 93; cf.:

    Bacchum vocant satumque iterum solumque bimatrem,

    id. ib. 4, 12.— Hence, satus (sata) aliquo, for a son (or daughter) of any one:

    satus Anchisa,

    i. e. Æneas, Verg. A. 5, 244; 5, 424; 6, 331;

    7, 152: Hammone satus,

    i. e. Iarbas, id. ib. 4, 198:

    satae Peliā,

    Ov. M. 7, 322:

    sati Curibus,

    sprung from, natives of Cures, id. ib. 14, 778.—
    II.
    Trop., to sow the seeds of any thing, to found, establish, to scatter, disseminate, propagate, produce, to cause, occasion, excite, etc.:

    leges, instituta, rem publicam,

    Cic. Tusc. 1, 14, 31:

    diuturnam rem publicam,

    to found, establish, id. Rep. 2, 3, 5:

    mores,

    id. Leg. 1, 6, 20:

    aere vulnera vasta serebant,

    scattered, Lucr. 5, 1290; so,

    vulnera pugnantis tergo,

    Sil. 5, 235:

    lites,

    Plaut. Poen. 3, 2, 10:

    negotium,

    id. Most. 5, 1, 51; cf.:

    (Hamilcar) Romanum sevit puerili in pectore bellum,

    Sil. 1, 80:

    civiles discordias,

    Liv. 3, 40, 10:

    causam discordiarum,

    Suet. Calig. 26:

    crimina in senatum apud infimae plebis homines,

    Liv. 24, 23 fin.:

    invidiam in alios,

    Tac. H. 2, 86:

    rumores,

    Verg. A. 12, 228; Curt. 8, 9, 1:

    opinionem,

    Just. 8, 3, 8:

    sibi causas sollicitudinum,

    Sen. Ep. 104, 12.
    2.
    sĕro ( ui), tum, 3, v. a. [Sanscr. sarat, thread; Gr. seira, rope; cf.: eirô, herma, hormos; Lat. series, servus], to join or bind together, to plait, interweave, entwine, etc.
    I.
    Lit. (so only in part. perf.):

    accipiunt sertas nardo florente coronas,

    Luc. 10, 164; Cypr. Ep. 4, 3:

    flores,

    App. M. 4, p. 156, 4; 10, p. 254, 38:

    rosa,

    id. ib. 2, p. 121, 131:

    loricae,

    linked, Nep. Iph. 1 fin.; cf. Serv. Verg. A. 1, 421.—
    B.
    Subst.: serta, ōrum, n., wreaths of flowers, garlands (freq. and class.):

    arae sertis recentibus halant,

    Verg. A. 1, 417:

    coronae, serta,

    Plaut. As. 4, 1, 58; Lucr. 4, 1128; 4, 1174; Cic. Tusc. 3, 18, 43; id. Cat. 2, 5, 10; Cat. 6, 8; Verg. E. 6, 16; Tib. 1, 1, 12; 1, 2, 14; 1, 7, 52 et saep. al.—Rarely in sing.:

    roseo Venus aurea serto,

    Aus. Idyll. 6, 88.—Collat. form serta, ae, f. (sc. corona):

    cum tua praependent demissae in pocula sertae,

    Prop. 2, 33 (3, 31), 37; id. et Corn. Sev. ap. Charis. p. 83 P.—
    II.
    Trop., to join, connect, interweave; to combine, compose, contrive (class. but rare; syn.: jungo, cieo, instruo): seritote diem concorditer ambo, i. e. alternate according to the succession (in the government), Enn. ap. Charis. p. 177 P. (Ann. v. 110 Vahl.):

    ex aeternitate causa causam serens,

    joining in order, following, Cic. Fat. 12, 27:

    cujus (fati) lege immobilis rerum humanarum ordo seritur,

    is arranged, disposed, Liv. 25, 6:

    bella ex bellis serendo,

    by joining war to war, Sall. H. 4, 61, 20 Dietsch:

    tumultum ex tumultu, bellum ex bello serunt,

    id. ib. 1, 48, 7 ib.; cf. Liv. 21, 10; cf.:

    certamina cum Patribus,

    to join, engage in, id. 2, 1; so,

    certamina,

    id. 27, 12; 27, 41; 40, 48:

    crebra proelia,

    Tac. H. 5, 11: quod mihi servus sermonem serat, joins speech, i. e. bandies words with me, Plaut. Curc. 1, 3, 37; cf. id. Mil. 3, 1, 106:

    multa inter sese vario sermone serebant,

    Verg. A. 6, 160; Stat. Achill. 2, 38, id. Th. 6, 941:

    aliquid sermonibus occultis,

    Liv. 3, 43; 7, 39; 33, 32:

    secreta colloquia cum eo,

    id. 34, 61:

    populares orationes,

    to put together, compose, id. 10, 19; cf.:

    (Livius) ab saturis ausus est primus argumento fabulam serere,

    id. 7, 2, 8:

    quid seris fando moras?

    why are you contriving? Sen. Med. 281:

    negotium,

    to make, prepare, Plaut. Most. 5, 1, 51:

    crimina belli,

    Verg. A. 7, 339.
    3.
    sēro, āvi, ātum, 1, v. a. [sera], to fasten with a bolt, to bar: praeda nullo obstaculo serata, Ven. Fort. Vit. S. Menard. 6; cf. Prisc. p. 837 P.
    4.
    sērō̆, adv., v. serus fin.

    Lewis & Short latin dictionary > sero

  • 126 sextarius

    sextārĭus, ii, m. [sextus].
    I.
    In gen., the sixth part of a measure, weight, etc., Rhemn. Fann. Pond. 71; Fest. s. v. publica pondera, p. 246 Müll.—
    II.
    In partic.
    A.
    As a liquid measure, the sixth part of a congius, = a pint, Cato, R. R. 13, 3; Varr. ap. Gell. 3, 14, 2; Cic. Off. 2, 16, 56; Hor. S. 1, 1, 74; Plin. 28, 6, 17, § 64 al.—
    B.
    As a dry measure, the sixteenth part of a modius, Col. 2, 9 fin.; 2, 10, 24; 12, 5, 1; Plin. 18, 13, 35, § 131; 24, 14, 79, § 129; Dig. 47, 2, 21, § 5.

    Lewis & Short latin dictionary > sextarius

  • 127 sicilicus

    sīcīlĭcus ( sīcīlĭquus, and in inscrr. also designated by, Inscr. Orell. 2537), i, m. [id.].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., the fourth part of an uncia, and consequently the forty-eight part of an as:

    cum noverca universae hereditatis habeat dodrantem semunciam et sicilicum,

    Dig. 33, 1, 21, § 2. —
    B.
    In partic.
    a.
    As a measure of length, a quarter of an inch, Front. Aquaed. 28; Plin. 13, 15, 29, § 94; 31, 6, 31, § 57.—
    b.
    As a measure of land, one forty-eighth of a jugerum, Col. 5, 1, 9; 5, 2, 5.—
    c.
    As a weight, two drachms, Rhem. Fan. Pond. 20. —
    d.
    As a measure of time, the forty-eighth part of an hour, Plin. 18, 32, 75, § 325.—
    e.
    As a copper coin, two drachms, Inscr. Orell. 2854.—
    II.
    Transf. (from the figure of the sicilicus; v. supra, init.), in the later grammarians, a comma, Mar. Vict. p. 2467 P.— Also as a sign of the doubling of consonants (as, An'ius, Lucul'us, Mem'ius, sel'a, ser'a, as'eres), Mar. Vict. p. 2456 P.; Isid. Orig. 1, 26 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > sicilicus

  • 128 siciliquus

    sīcīlĭcus ( sīcīlĭquus, and in inscrr. also designated by, Inscr. Orell. 2537), i, m. [id.].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., the fourth part of an uncia, and consequently the forty-eight part of an as:

    cum noverca universae hereditatis habeat dodrantem semunciam et sicilicum,

    Dig. 33, 1, 21, § 2. —
    B.
    In partic.
    a.
    As a measure of length, a quarter of an inch, Front. Aquaed. 28; Plin. 13, 15, 29, § 94; 31, 6, 31, § 57.—
    b.
    As a measure of land, one forty-eighth of a jugerum, Col. 5, 1, 9; 5, 2, 5.—
    c.
    As a weight, two drachms, Rhem. Fan. Pond. 20. —
    d.
    As a measure of time, the forty-eighth part of an hour, Plin. 18, 32, 75, § 325.—
    e.
    As a copper coin, two drachms, Inscr. Orell. 2854.—
    II.
    Transf. (from the figure of the sicilicus; v. supra, init.), in the later grammarians, a comma, Mar. Vict. p. 2467 P.— Also as a sign of the doubling of consonants (as, An'ius, Lucul'us, Mem'ius, sel'a, ser'a, as'eres), Mar. Vict. p. 2456 P.; Isid. Orig. 1, 26 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > siciliquus

См. также в других словарях:

  • part — 1. (par ; l Académie dit que le t se prononce ; c est une erreur ; ceux qui usent de ce mot, les légistes et les médecins, ne prononcent pas le t) s. m. 1°   Terme de jurisprudence. L enfant dont une femme vient d accoucher.    Exposition de part …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Part — (p[aum]rt), n. [F. part, L. pars, gen. partis; cf. parere to bring forth, produce. Cf. {Parent}, {Depart}, {Parcel}, {Partner}, {Party}, {Portion}.] 1. One of the portions, equal or unequal, into which anything is divided, or regarded as divided; …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Part and parcel — Part Part (p[aum]rt), n. [F. part, L. pars, gen. partis; cf. parere to bring forth, produce. Cf. {Parent}, {Depart}, {Parcel}, {Partner}, {Party}, {Portion}.] 1. One of the portions, equal or unequal, into which anything is divided, or regarded… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Part of speech — Part Part (p[aum]rt), n. [F. part, L. pars, gen. partis; cf. parere to bring forth, produce. Cf. {Parent}, {Depart}, {Parcel}, {Partner}, {Party}, {Portion}.] 1. One of the portions, equal or unequal, into which anything is divided, or regarded… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Part owner — Part Part (p[aum]rt), n. [F. part, L. pars, gen. partis; cf. parere to bring forth, produce. Cf. {Parent}, {Depart}, {Parcel}, {Partner}, {Party}, {Portion}.] 1. One of the portions, equal or unequal, into which anything is divided, or regarded… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Part singing — Part Part (p[aum]rt), n. [F. part, L. pars, gen. partis; cf. parere to bring forth, produce. Cf. {Parent}, {Depart}, {Parcel}, {Partner}, {Party}, {Portion}.] 1. One of the portions, equal or unequal, into which anything is divided, or regarded… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Part song — Part Part (p[aum]rt), n. [F. part, L. pars, gen. partis; cf. parere to bring forth, produce. Cf. {Parent}, {Depart}, {Parcel}, {Partner}, {Party}, {Portion}.] 1. One of the portions, equal or unequal, into which anything is divided, or regarded… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Part of Me — «Part of Me» Сингл Кэти Перри из альбома …   Википедия

  • Part Lies, Part Heart, Part Truth, Part Garbage 1982–2011 — Part Lies, Part Heart, Part Truth, Part Garbage 1982–2011 …   Википедия

  • part# — part n Part, portion, piece, detail, member, division, section, segment, sector, fraction, fragment, parcel are comparable when they mean something which is less than the whole but which actually is or is considered as if apart from the rest of… …   New Dictionary of Synonyms

  • Part-of-speech tagging — (POS tagging or POST), also called grammatical tagging or word category disambiguation, is the process of marking up the words in a text as corresponding to a particular part of speech, based on both its definition, as well as its context i.e.,… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»