-
1 straflos
-
2 unbestraft
unbestraft, impunitus. – unb. bleiben, impune esse (von einem Vergehen): bei etwas unb. bleiben, impune alqd ferre (vom Täter).
-
3 ungeahndet
ungeahndet, inultus (ungerächt). – impunitus (unbestraft). – bisher noch ung., in nullo adhuc vindicatus. – ung. bleiben, impune esse: ung. lassen, inultum sinere. Vgl »ungestraft«
-
4 ungestraft
ungestraft, impunitus. – inultus (ungerächt). – incastigatus (mit Worten ungezüchtigt). – bisher noch ung., in nullo adhuc vindicatus (z.B. facinus). – Adv. impune. – ung. bleiben, impune esse. non puniri. sie abire (v. Vergehen = ung. hingehen); impune abire. impunitum dimitti (v. Täter = ung. davonkommen, durchschlüpfen): bei oder für etwas ung. bleiben (durchkommen, durchschlüpfen), alqd impune ferre od. facere: die Hoffnung, ung. zu bleiben, spes impunitatis. – etwas ung. hingehen (durchschlüpfen) lassen, alqd impunitum ferre od. omittere: alqd impunitum transire pati; alqd impune esse sinere: es geht etw. jmdm. ung. hin, alci alqd est impunitum; nicht, alqd alci non impune cedit: jmd. ung. (durchkommen, durchschlüpfen) lassen, alqm impunitum od. incastigatum dimittere: das soll ihm nicht ung. hingehen, er soll mir nicht so ung. davonkommen, haud od. non impune feret; hoc non impunitum omittam; non hoc ei sic abibit.
-
5 unumschränkt
unumschränkt, infinitus (unendlich). – impunitus (unverpönt, z.B. omnium rerum libertas). – summus (der höchste). – un. Gewalt, infinita oder summa potestas: un. Herr, Herrscher, rex vitae necisque omnium civium dominus (als Herr über Leben u. Tod der Bürger); rex, cuius libido pro legibus habetur (insofern sein Wille als Gesetz gilt): un. Herrschaft, imperium summum, cum dominatu unius omnia tenentur; auch bl. dominatio. – un. regieren, dominari.
-
6 unverpönt
unverpönt, impunitus.
-
7 verpönen
verpönen, poenā propositā alqd vetare mit Akk. u. Infin. (bei Strafe verbieten). – sancire od. lege sancire, ne etc. (gesetzlich u. unverbrüchlich verordnen). – verpönt, lege sancitus oder sanctus: mit Fluch verpönt, sacratus: nicht verpönt, impunitus (unbestraft).
См. также в других словарях:
impuni — impuni, ie [ ɛ̃pyni ] adj. • 1320; lat. impunitus ♦ Qui n est pas puni, ne reçoit pas de punition. Coupable impuni. Une faute restée impunie. « Faut il laisser un affront impuni ? » (P. Corneille). « Ce vice impuni, la lecture », de V. Larbaud. ● … Encyclopédie Universelle
impunité — [ ɛ̃pynite ] n. f. • 1352; lat. impunitas ♦ Caractère de ce qui est impuni; absence de punition. L impunité d un crime, d un criminel. Être assuré de l impunité, jouir de l impunité. Il a agi en toute impunité. ⇒ impunément. « Nous sommes grisés… … Encyclopédie Universelle
impunie — ● impuni, impunie adjectif (latin impunitus) Qui n est pas puni : Un crime impuni … Encyclopédie Universelle
impunido — impunido, da. (Del lat. impunītus). adj. desus. impune … Enciclopedia Universal
impuni — impuni, ie (in pu ni, nie) adj. 1° Qui demeure sans punition, en parlant des choses. • ....Faut il laisser un affront impuni ?, CORN. Cid, I, 9. • Les âmes blessées poussent leurs cris au ciel, et Dieu ne laissera pas ces désordres impunis … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
FUGITIVUS Haereticus — in Communione Rom. dicitur, qui, contra se inquiri animadvertens, aut iam in vinculis detentus, evadit aufugitque, ut Inquisitorum manibus sese subducat. Tum Inquisitor primo diligenter et sine tumultu inquirit, quo se receperit, eumque si locum… … Hofmann J. Lexicon universale
impunito — [dal lat. impunitus ]. ■ agg. [non colpito dal giusto castigo: l assassino rimase i. ] ◀▶ condannato, punito. ■ s.m. (f. a ), roman. [persona sfacciata e insolente] ▶◀ impertinente, insolente, irrispettoso, irriverente, sfacciato, sfrontato.… … Enciclopedia Italiana
impuni — Impuni, Impunitus. Demeurer impuni, Impune ferre vel habere, Habere impunitatem et licentiam, Inultum aliquid auferre … Thresor de la langue françoyse
impunido — impunido, da (Del lat. impunītus). adj. desus. impune … Diccionario de la lengua española