-
1 imprudens
inprudens (imp-), entis, imprudent, foolish, Mk. 7:18; E. 5:17; 1 P. 2:15.* -
2 Неблагоразумный
- imprudens; insipiens; -
3 Неумный
- imprudens; insipiens; -
4 absichtslos
absichtslos, insciens. imprudens. ignarus (unwissend, unwissentlich, v. Pers.). – qui, quae, quod non consulto neque cogitatus (a, um) fit (was nicht mit Absicht geschieht, v. Dingen). – fortuītus (zufällig, v. Dingen). – Adv.imprudenter; per imprudentiam; fortuīto; casu (durch Zufall, Ggstz. consulto). – ich habe es a. getan, insciens feci. – das Absichtslose, s. Absichtslosigkeit. – Absichtslosigkeit, imprudentia (das Unabsichtliche, z. B. teli missi). – casus (der Zufall). – die A. dieser Tat leuchtet ein, *hoc casu, non voluntate factum esse apparet.
-
5 ahnen
ahnen, I) tr.praesagire (mit u. ohne animo) alqd u. de alqa re. – praesentire (vorhermerken). – divinare. coniecturā augurari (aus Ahnung prophezeien). – coniecturā assequi (mutmaßen). – suspicari. suspicione assequi (vermuten, eine ahnende Idee von etw. haben). – Zukünftiges a., praesentire futura; [69] conicere de futuris. – das (drohende) Unglück nicht a., impendentis mali nescium esse: die Gefahr nicht a., latentis periculi ignarum esse: ich ahnte nicht (hatte keine Ahnung davon), daß du etc., suspicionem nullam ha. bebam m. folg. Akk. u. Infin.: nichts ahnend, imprudens: etw. nicht ahnend, alcis rei ignarus, nescius. – II) impers., es ahnt mir, daß etc., animus praesagit, coniecturā auguror, mit folg. Akk. u. Infin. – es ahnt mir etwas Böses, animus praesagit mihi aliquid mali.
-
6 gewärtig
gewärtig, a) erwartend oder zu erwarten habend: paratus ad alqd (bereit für etc., z.B. ad omnem eventum). – einer Sache nicht gew. (sich nicht versehend), imprudens alcis rei. – etwas od. einer Sache gew. sein (etw. gewärtigen, zu gewarten, zu gewärtigen haben), exspectare alqd (erwarten od. zu erwarten haben übh.); sperare alqd (zu hoffen haben); timere alqd (zu befürchten haben). – man ist einer Sache gew. (man hat etwas od. es steht zu erwarten, zu gewärtigen), alqd in exspectatione est (es steht zu erwarten); alqd instat od. imminet (es droht zu kommen); alqd futurum videtur (es scheint eintreten zu wollen, z.B. identidem iam in urbem futurus videbatur impetus). – b) als Dienender bereitstehend: paratus ad alqd (bereitstehend). intentus ad alqd (gespannt wartend auf etc.); verb. paratus et intentus ad alqd. – des Zeichens u. Winkes des Feldherrn g., ad signum et nutum ducis intentus (z.B. agmen): jedes Befehls g., paratus et intentus ad omne imperium: des Befehls, Winkes g. sein, praesto esse; paratum et intentum esse (z.B. omnibus momentis): des Befehls, Winkes jmds. g. sein, alci praestolari; praesto esse, si quid imperet; ad omnia, quae velit, praesto esse.
-
7 hineinbringen
hineinbringen, I) eig.: inferre (tragend). – importare (tragend od. fahrend, bes. Waren). – invehere (fahrend). – inducere. introducere (führend, Personen). – adigere (schlagend und bes. mit Gewalt, z.B. einen Nagel etc.). – indere (hineintuend, einflößend, z.B. vini guttam in os). – II) uneig.: inferre (eintragen, z.B. alqd in rationes, ICt.). – inserere (einfügen, z.B. historiae turpes iocos). – immittere (in der Rede einfließen lassen [w. vgl.], z.B. ille imprudens immittit senarium).
-
8 unerfahren
unerfahren, imperitus, in etwas, alcis rei. Vgl. »unwissend no. II« u. Neuling (in etw.). – ein (in der Welt) un. Jüngling, adulescens imperitus rerum; adulescens imprudens: für ganz un. gelten, nullius usus existimari.
-
9 unklug
-
10 unvermutet
unvermutet, inopinatus (unvermutet, was geschieht, wenn man es am wenigsten denkt). – inopinans (aktiv, der etwas nicht vermutet). – necopinatus (was man nicht einmal vermutet, was man nicht einmal als möglich denken kann). – necopinans (aktiv, der etwas nicht einmal vermuten kann). – improvisus (unvorgesehen); verb. improvisus atque inopinatus. – imprudens (der sich etwas nicht versieht). – insperatus (unverhofft). – subitus (plötzlich = uns unvermutet kommend, z.B. casus). – repentinus (plötzlich = schnell u. überraschend geschehend). – Adv. praeter od. contra opinionem; praeter od. contra opinionem omnium; (ex) inopinato; improviso; (ex) insperato. – jmd. unv. angreifen, alqm improviso od. alqm imprudentem adoriri: jmd. unv. überfallen, alqm imprudentem od. incautum opprimere.
-
11 unverständig
-
12 unvorbereitet
unvorbereitet, imparatus. – imprudens (nichts ahnend): verb. (= gänzlich unv.) imparatus imprudensque (von Pers.).
-
13 unvorsätzlich
unvorsätzlich, insciens; imprudens (z.B. caedem facio). – Adv. imprudenter; per imprudentiam.
-
14 unwissend
unwissend, I) unwissentlich: insciens. – imprudens. per imprudentiam (unversehens). – II) ohne Kenntnis von etwas: inscius, absol. od. in etwas, alcis rei. – ignarus, absol. od. in etw., alcis rei (unkundig). – imperitus, absol. od. in etwas, alcis rei (unerfahren). – rudis, absol. od. in etw., alcis rei u. in alqa re (ganz roh, ohne allen Unterricht; vgl. »Neuling in etwas«). – ein noch unw. Schüler, rudis et integer discipulus. – unw. sein in etwas, alqd nescire (etwas nicht wissen); alqd ignorare (etwas nicht kennen): in allen Dingen ganz unw. sein, omnium rerum inscium et rudem esse: sich bei etwas unw. stellen, dissimulare alqd.
-
15 Versehen
Versehen, das, peccatum. – error. erratum (Irrtum, letzteres auch in technischer etc. Hinsicht). – ein V. machen, peccare; labi: aus V., imprudens; per imprudentiam.
-
16 Weltkenntnis
Weltkenntnis, notitia hominum, rerum, temporum. – ein Jüngling ohne W., adulescens imperitus rerum; adulescens imprudens.
-
17 Недальновидный
- improvidus; imprudens; stultus; -
18 Неразумный
- stultus (persona; laetitia); demens (consilium; actio); imprudens; insipiens; insensatus; immaturus; -
19 Несведущий
- ignarus; imperitus; imprudens; inscius; nescius; rudis; -
20 Неумышленно:
non sponte;• он сделал это неумышленно - imprudens hoc fecit;
- 1
- 2
См. также в других словарях:
imprudens — index impolitic, improvident, inadvertent, thoughtless Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
imprudent — imprudent, ente [ ɛ̃prydɑ̃, ɑ̃t ] adj. et n. • v. 1450; lat. imprudens 1 ♦ Qui manque de prudence. ⇒ audacieux, aventureux, écervelé, étourdi, inconsidéré, malavisé, téméraire. Automobiliste imprudent. Je vous trouve bien, très imprudent d agir… … Encyclopédie Universelle
imprudent — IMPRUDÉNT, Ă, imprudenţi, te, adj. (Adesea adverbial şi substantivat) Care acţionează fără prudenţă; care demonstrează lipsă de prudenţă; nesocotit. – Din fr. imprudent, lat. imprudens, ntis. Trimis de gall, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 Imprudent… … Dicționar Român
imprudente — ● imprudent, imprudente adjectif et nom (latin imprudens, entis) Qui manque de prudence : Se porter au secours d alpinistes imprudents. ● imprudent, imprudente (synonymes) adjectif et nom (latin imprudens, entis) Qui manque de prudence Synonymes … Encyclopédie Universelle
ABANNATIO — ἀπενιαυτισμός Graecis, annuum denotat exilium, quodindici olim apud Graecos, illis solebat, qui involuntariam caedem commisissent, Budaeus in Annotat. l. aut facta. 16. §. eventus, ff. de poen. vide Calvin. Lexic.Iurid. Sicariorum enim ἐκ… … Hofmann J. Lexicon universale
CYPARISSUS — I. CYPARISSUS Telephi sil. puer formosissimus ex Cea insul. ab Apolline in delicirs habitus, qui cum cervum mansuetum, sibique inprimis carum imprudens occidisset, doloris impatientiâ cootabuit, Deique amatoris commiseratione in cupressum arborem … Hofmann J. Lexicon universale
PERSEUS — I. PERSEUS Grammaticus Philosophus, quem, in rebus Deorum Gentilium, Terentii testimoniô utentem, producit Minucius Felix in Octavio. Idem cum Lutatii Praeceptore, ut videtur, de quo hic ad Statium ita; Sed de his rebus ex libris ineffabilis… … Hofmann J. Lexicon universale
adviser — Adviser, Animaduertere, Aspicere, Considerare, Deliberare, Consultare, Apud se reputare, Circunspectare, Dispicere, Semble que ce soit comme viser à quelque chose, Animum intendere et considerare attentius. Toutesfois aucuns escrivent Aviser,… … Thresor de la langue françoyse
Imprudent — Im*pru dent, a. [L. imprudens; pref. im not + prudens prudent: cf. F. imprudent. See {Prudent}, and cf. {Improvident}.] Not prudent; wanting in prudence or discretion; indiscreet; injudicious; not attentive to consequence; improper. {Im*pru… … The Collaborative International Dictionary of English
Imprudently — Imprudent Im*pru dent, a. [L. imprudens; pref. im not + prudens prudent: cf. F. imprudent. See {Prudent}, and cf. {Improvident}.] Not prudent; wanting in prudence or discretion; indiscreet; injudicious; not attentive to consequence; improper.… … The Collaborative International Dictionary of English
imprudent — adjective Etymology: Middle English, from Latin imprudent , imprudens, from in + prudent , prudens prudent Date: 14th century not prudent ; lacking discretion, wisdom, or good judgment < an imprudent investor > • imprudently adverb … New Collegiate Dictionary