-
1 impetro
impĕtro ( inp-), āvi, ātum, 1 (archaic inf. pres. pass. impetrarier, Plaut. Rud. 3, 3, 40; inf. fut. act. impetrassere, id. Aul. 4, 7, 6; id. Cas. 2, 3, 53; id. Mil. 4, 3, 35; id. Stich. 1, 2, 23), v. a. [in-patro], to accomplish, effect, bring to pass; to get, obtain, procure, esp. by exertion, request, entreaty (class.; cf.: obtineo, adipiscor, consequor).I.In gen., constr. with acc., ut, ne, the simple subj., or absol.(α).With acc.:(β).quod volui, ut volo, impetravi per amicitiam et gratiam a Philocomasio,
Plaut. Mil. 4, 5, 1:istuc confido a fratre me impetrassere,
id. Aul. 4, 7, 6:a me istam exceptionem numquam impetrabunt,
Cic. Ac. 2, 30, 97:ei Dolabella rogatu meo civitatem a Caesare impetravit,
id. Fam. 13, 36, 1:decet abs te id impetrarier,
Plaut. Rud. 3, 3, 40:in omni re considerandum est et quid postules ab amico et quid patiare a te impetrari,
Cic. Lael. 20, 76; cf. id. ib. 11, 38:dum id impetrant,
Plaut. Capt. 2, 1, 37; 1, 2, 17:cum istuc, quod postulo, impetro cum gratia,
Ter. And. 2, 5, 11; id. Ad. 3, 4, 44:uti ea, quae vellent, impetrarent,
Caes. B. G. 1, 31, 2:(chorus) Impetrat et pacem et locupletem frugibus annum,
Hor. Ep. 2, 1, 137:restitutionem patris,
Quint. 7, 1, 42; 11, 3, 4:provinciam,
id. 6, 3, 68: post impetratam studiis meis [p. 903] quietem, id. Prooem. §1: impetrato Fortis Augusti reditu,
Hor. C. 4, 2, 42.—With ut, ne, or the simple subj.: Cl. Quid, si ego impetro atque exoro a vilico, causa mea Ut eam illi permittat? St. Quid si ego ab armigero impetro, Eam illi permittat? atque hoc, credo, impetrassere, Plaut. Cas. 2, 3, 51 sq.:(γ). * With acc.impetrabis igitur a Caesare, ut, etc.,
Cic. Att. 9, 2, A, 1; Q. Cic. Pet. Cons. 7, 26:a Sequanis impetrat, ut per fines suos ire Helvetios patiantur,
Caes. B. G. 1, 9 fin.:verbisne istis, ut pugnent, te impetraturum credis,
Liv. 2, 46, 6:postremo impetravi, ut ne quid ei succenseat,
Plaut. Bacch. 3, 6, 4:suadeo, a te impetres, ne sis nugax,
Petr. 52:tandem impetravi abiret,
Plaut. Trin. 2, 4, 190.— Pass. impers.: aegre ab iis impetratum est summa tribunorum plebis contentione, ut in senatu recitarentur (litterae);ut vero ex litteris ad senatum referretur, impetrari non potuit,
Caes. B. C. 1, 1, 1; Plin. 16, 32, 59, § 136.—In abl. of the part. perf.:impetrato, ut manerent,
Liv. 9, 30, 10; Vell. 2, 107, 2.—and inf.:(δ).Agrippina in oppidum Ubiorum veteranos coloniamque deduci impetrat,
Tac. A. 12, 27.—Absol.:II.incipere multo est quam impetrare facilius,
Plaut. Poen. 5, 2, 14:hilarus exit, impetravit,
id. Mil. 4, 4, 62; id. As. 3, 3, 131: Ca. Jus hic orat. Ly. Impetrabit te advocato atque arbitro, id. Trin. 5, 2, 37:quid attinet dicere, si contendisset, impetraturum non fuisse, cum, etc.?
Cic. Lael. 11, 39:si id ita fecisset... si non impetraret, etc.,
Caes. B. G. 1, 35, 4:cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores tentant,
id. ib. 6, 2, 2:simul, ut, si quid possent, de induciis fallendo impetrarent,
id. ib. 4, 13, 5; id. B. C. 1, 22 fin.; cf.:sperare, ab eo de sua ac militum salute impetrare posse,
id. B. G. 5, 36, 3; Hirt. ap. Cic. Att. 15, 6, 2.—Esp.: impetras, you have your request, i. e. I will do as you desire, nolo ames. Pae. Facile impetras, Plaut. Pers. 2, 2, 63: adpropera! age, amabo! Mu. Impetras, abeo, id. Cas. 2, 2, 39; cf. id. Ep. 2, 2, 119; id. Cas. 2, 3, 17.—Esp.A.Like impetrio:B.exstat annalium memoria, sacris quibusdam et precationibus vel cogi fulmina vel impetrari, etc.,
Plin. 2, 53, 54, § 140.—In mal. part., to obtain, get possession of:ut superior sis mihi quam quisquam qui impetrant,
Plaut. Men. 1, 3, 10. -
2 impetro
impetro, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] arriver à ses fins, terminer, achever. [st2]2 [-] obtenir. - impetrare aliquid ab aliquo: obtenir qqch de qqn. - impetrare alicui: obtenir pour qqn. - impetrare ut: obtenir que. - impetrare de + abl.: obtenir satisfaction au sujet de. - impetrare (seul): obtenir satisfaction.* * *impetro, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] arriver à ses fins, terminer, achever. [st2]2 [-] obtenir. - impetrare aliquid ab aliquo: obtenir qqch de qqn. - impetrare alicui: obtenir pour qqn. - impetrare ut: obtenir que. - impetrare de + abl.: obtenir satisfaction au sujet de. - impetrare (seul): obtenir satisfaction.* * *Impetro, impetras, penul. corr. impetrare. Plaut. Impetrer, Obtenir.\Impetrauit ex poenitentia veniam. Plin. iunior. Il a impetré pardon.\Impetrare veniam metendi. Plin. Impetrer congé de, etc.\Voluntate impetrare aliquid. Terent. Quod vos ius cogit, id voluntate impetret. Accordez luy de vostre bon gré et voluntairement ce à quoy raison et droicture nous contraind. -
3 impetro
impetro impetro, avi, atum, are добиваться, достигать -
4 impetro
impetro impetro, avi, atum, are получать, достигать -
5 impetro
impetro impetro, avi, atum, are вымолить, выпросить -
6 impetro
im-petro, āvī, ātum, āre (in u. patro), I) etwas, wonach man gestrebt hat, erlangen, auswirken, durchsetzen, es dahin bringen, honor dignitate impetratus, Cic.: optatum, den Wunsch erhalten, Cic.: non impetrare ab animo potuit, ut etc., es über sich bringen, Liv.: incipere multo facilius est, quam impetrare, Plaut. – bes. durch Bitten, Vorstellungen erlangen, auswirken, uti ea, quae vellent, impetrarent, Caes.: eā re impetratā, Caes.: ubi ea (amicitia societasque) impetrata (sunt), Sall.: alci ordinem (Kompanie), Plin. ep.: alci aures (Gehör), Quint.: alci civitatem (Bürgerrecht) a Caesare, Cic.: alci latum clavum, quaesturam a Caesare nostro, Plin. ep.: vitam, Liv. epit.: a Scipione soli sibi vitam, Val. Max.: veniam (Erlassung) exilii pro Annaeo Seneca, simul praeturam, Tac. – m. folg. bl. Coniunctiv, m. folg. ut od. ne od. ut ne u. Konj., tandem impetravi abiret, Plaut.: impetrabis a Caesare, ut tibi abesse liceat, Cic.: rogando impetravit, ut paterentur se dicere, Vitr.: aliquando et a solo impetravi, ut alienas (arbores) alat, Plin.: impetrato (nachdem durchgesetzt worden war), ut manerent, Liv.: tributum pendĕre ne cogerentur, impetraverunt, Curt.: suadeo a te impetres, ne sis nugax, Petron.: a servis impetrari vix potest, ne eam supellectilem fastidiant, Val. Max.: ceteri quoque impetrant, ne retineantur, Cic. Verr. 2, 71: impetrant, ut ne iurent, Cic. II. Verr. 1, 123. – m. folg. Acc. u. Infin., Agrippina in oppidum Ubiorum veteranos coloniamque deduci impetrat, Tac. ann. 12, 27: u. so Amm. 14, 1, 3. – im Zshg. absol. (verst. id, haec, s. Spengel Ter. Andr. 528. Seyffert Cic. de amic. 39. Held Caes. b. G. 1, 9, 1; 2, 12, 3), si impetro, Ter.: impetras, facile impetras, Plaut.: non potes impetrare, Plaut.: impetrabit te advocato atque arbitro, Plaut.: haec si tecum patria loquatur, nonne impetrare debeat? Cic.: cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores temptant, Caes.: regem hominem esse, a quo impetres, ubi ius, ubi iniuria opus sit, von dem man erlangen kann, was einem gerade vorteilhaft ist, Recht oder Rechtswidrigkeit, Liv. – m. de u. Abl. (s. Held Caes. b. G. 5, 36, 2 u. b. c. 1, 22, 4), ut de indutiis impetrarent, Caes.: sperare, ab eo de sua ac militum salute impetrari posse, Caes.: de agro Veientibus restituendo impetratum (est), Liv. – II) als t. t. der Religionssprache = impetrio, als günstiges Wahrzeichen zu erlangen suchen, fulmina, Plin. 2, 140. – / Alter Infin. Fut. act. impetrassere, Plaut. aul. 687; mil. 1128 u.a.
-
7 impetro
im-petro, āvī, ātum, āre (in u. patro), I) etwas, wonach man gestrebt hat, erlangen, auswirken, durchsetzen, es dahin bringen, honor dignitate impetratus, Cic.: optatum, den Wunsch erhalten, Cic.: non impetrare ab animo potuit, ut etc., es über sich bringen, Liv.: incipere multo facilius est, quam impetrare, Plaut. – bes. durch Bitten, Vorstellungen erlangen, auswirken, uti ea, quae vellent, impetrarent, Caes.: eā re impetratā, Caes.: ubi ea (amicitia societasque) impetrata (sunt), Sall.: alci ordinem (Kompanie), Plin. ep.: alci aures (Gehör), Quint.: alci civitatem (Bürgerrecht) a Caesare, Cic.: alci latum clavum, quaesturam a Caesare nostro, Plin. ep.: vitam, Liv. epit.: a Scipione soli sibi vitam, Val. Max.: veniam (Erlassung) exilii pro Annaeo Seneca, simul praeturam, Tac. – m. folg. bl. Coniunctiv, m. folg. ut od. ne od. ut ne u. Konj., tandem impetravi abiret, Plaut.: impetrabis a Caesare, ut tibi abesse liceat, Cic.: rogando impetravit, ut paterentur se dicere, Vitr.: aliquando et a solo impetravi, ut alienas (arbores) alat, Plin.: impetrato (nachdem durchgesetzt worden war), ut manerent, Liv.: tributum pendĕre ne cogerentur, impetraverunt, Curt.: suadeo a te impetres, ne sis nugax, Petron.: a servis impetrari vix potest, ne eam supellectilem fastidiant, Val. Max.: ceteri quoque impetrant, ne retineantur, Cic. Verr. 2, 71: impetrant, ut ne iurent,————Cic. II. Verr. 1, 123. – m. folg. Acc. u. Infin., Agrippina in oppidum Ubiorum veteranos coloniamque deduci impetrat, Tac. ann. 12, 27: u. so Amm. 14, 1, 3. – im Zshg. absol. (verst. id, haec, s. Spengel Ter. Andr. 528. Seyffert Cic. de amic. 39. Held Caes. b. G. 1, 9, 1; 2, 12, 3), si impetro, Ter.: impetras, facile impetras, Plaut.: non potes impetrare, Plaut.: impetrabit te advocato atque arbitro, Plaut.: haec si tecum patria loquatur, nonne impetrare debeat? Cic.: cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores temptant, Caes.: regem hominem esse, a quo impetres, ubi ius, ubi iniuria opus sit, von dem man erlangen kann, was einem gerade vorteilhaft ist, Recht oder Rechtswidrigkeit, Liv. – m. de u. Abl. (s. Held Caes. b. G. 5, 36, 2 u. b. c. 1, 22, 4), ut de indutiis impetrarent, Caes.: sperare, ab eo de sua ac militum salute impetrari posse, Caes.: de agro Veientibus restituendo impetratum (est), Liv. – II) als t. t. der Religionssprache = impetrio, als günstiges Wahrzeichen zu erlangen suchen, fulmina, Plin. 2, 140. – ⇒ Alter Infin. Fut. act. impetrassere, Plaut. aul. 687; mil. 1128 u.a. -
8 impetro
im-petro, āvī, ātum, āre [ patro ]выпросить, вымолить, достигнуть, добиться, получить (pacem H; veniam ab aliquo T; dilationem alicui Ap; optatum C)i. de aliquā re Cs, L — добиться чего-л. желаемогоnec aliter impetrabunt, quod petunt Pt — иначе они не получат того, чего добиваютсяi. ab animo (suo) L или i. a se Pt — решиться -
9 impetro
impetrare, impetravi, impetratus Vobtain/procure (by asking/request/entreaty); succeed/achieve/be granted; obtain -
10 impetro
to get, accomplish, effect, obtain (by asking). -
11 impetro
, impetravi, impetratum, impetrare 1достигать, добиваться; получать -
12 impetrō (inp-)
impetrō (inp-) āvī, ātus, āre [in+patro], to gain one's end, achieve, bring to pass, effect, get, obtain, procure (by request or influence): si contendisset, impetraturum non fuisse, succeed: ab proximis, Cs.: ad impetrandum causa, S.: id si inpetro, T.: ei civitatem a Caesare: istuc, quod postulo, T.: ea, quae vellent, Cs.: pacem, H.: inpetrabo, ut prodat, etc., T.: ut ne iurent: Sequanis, ut patiantur, etc., Cs.: ut referretur, impetrari non potuit, Cs.: ab animo, ut, etc., to persuade himself, L.: ne cogerentur, Cu.: de suā salute, Cs.: de agro restituendo, L.— Abl absol.: impetrato, ut manerent, L. -
13 inpetro
impĕtro ( inp-), āvi, ātum, 1 (archaic inf. pres. pass. impetrarier, Plaut. Rud. 3, 3, 40; inf. fut. act. impetrassere, id. Aul. 4, 7, 6; id. Cas. 2, 3, 53; id. Mil. 4, 3, 35; id. Stich. 1, 2, 23), v. a. [in-patro], to accomplish, effect, bring to pass; to get, obtain, procure, esp. by exertion, request, entreaty (class.; cf.: obtineo, adipiscor, consequor).I.In gen., constr. with acc., ut, ne, the simple subj., or absol.(α).With acc.:(β).quod volui, ut volo, impetravi per amicitiam et gratiam a Philocomasio,
Plaut. Mil. 4, 5, 1:istuc confido a fratre me impetrassere,
id. Aul. 4, 7, 6:a me istam exceptionem numquam impetrabunt,
Cic. Ac. 2, 30, 97:ei Dolabella rogatu meo civitatem a Caesare impetravit,
id. Fam. 13, 36, 1:decet abs te id impetrarier,
Plaut. Rud. 3, 3, 40:in omni re considerandum est et quid postules ab amico et quid patiare a te impetrari,
Cic. Lael. 20, 76; cf. id. ib. 11, 38:dum id impetrant,
Plaut. Capt. 2, 1, 37; 1, 2, 17:cum istuc, quod postulo, impetro cum gratia,
Ter. And. 2, 5, 11; id. Ad. 3, 4, 44:uti ea, quae vellent, impetrarent,
Caes. B. G. 1, 31, 2:(chorus) Impetrat et pacem et locupletem frugibus annum,
Hor. Ep. 2, 1, 137:restitutionem patris,
Quint. 7, 1, 42; 11, 3, 4:provinciam,
id. 6, 3, 68: post impetratam studiis meis [p. 903] quietem, id. Prooem. §1: impetrato Fortis Augusti reditu,
Hor. C. 4, 2, 42.—With ut, ne, or the simple subj.: Cl. Quid, si ego impetro atque exoro a vilico, causa mea Ut eam illi permittat? St. Quid si ego ab armigero impetro, Eam illi permittat? atque hoc, credo, impetrassere, Plaut. Cas. 2, 3, 51 sq.:(γ). * With acc.impetrabis igitur a Caesare, ut, etc.,
Cic. Att. 9, 2, A, 1; Q. Cic. Pet. Cons. 7, 26:a Sequanis impetrat, ut per fines suos ire Helvetios patiantur,
Caes. B. G. 1, 9 fin.:verbisne istis, ut pugnent, te impetraturum credis,
Liv. 2, 46, 6:postremo impetravi, ut ne quid ei succenseat,
Plaut. Bacch. 3, 6, 4:suadeo, a te impetres, ne sis nugax,
Petr. 52:tandem impetravi abiret,
Plaut. Trin. 2, 4, 190.— Pass. impers.: aegre ab iis impetratum est summa tribunorum plebis contentione, ut in senatu recitarentur (litterae);ut vero ex litteris ad senatum referretur, impetrari non potuit,
Caes. B. C. 1, 1, 1; Plin. 16, 32, 59, § 136.—In abl. of the part. perf.:impetrato, ut manerent,
Liv. 9, 30, 10; Vell. 2, 107, 2.—and inf.:(δ).Agrippina in oppidum Ubiorum veteranos coloniamque deduci impetrat,
Tac. A. 12, 27.—Absol.:II.incipere multo est quam impetrare facilius,
Plaut. Poen. 5, 2, 14:hilarus exit, impetravit,
id. Mil. 4, 4, 62; id. As. 3, 3, 131: Ca. Jus hic orat. Ly. Impetrabit te advocato atque arbitro, id. Trin. 5, 2, 37:quid attinet dicere, si contendisset, impetraturum non fuisse, cum, etc.?
Cic. Lael. 11, 39:si id ita fecisset... si non impetraret, etc.,
Caes. B. G. 1, 35, 4:cum ab proximis impetrare non possent, ulteriores tentant,
id. ib. 6, 2, 2:simul, ut, si quid possent, de induciis fallendo impetrarent,
id. ib. 4, 13, 5; id. B. C. 1, 22 fin.; cf.:sperare, ab eo de sua ac militum salute impetrare posse,
id. B. G. 5, 36, 3; Hirt. ap. Cic. Att. 15, 6, 2.—Esp.: impetras, you have your request, i. e. I will do as you desire, nolo ames. Pae. Facile impetras, Plaut. Pers. 2, 2, 63: adpropera! age, amabo! Mu. Impetras, abeo, id. Cas. 2, 2, 39; cf. id. Ep. 2, 2, 119; id. Cas. 2, 3, 17.—Esp.A.Like impetrio:B.exstat annalium memoria, sacris quibusdam et precationibus vel cogi fulmina vel impetrari, etc.,
Plin. 2, 53, 54, § 140.—In mal. part., to obtain, get possession of:ut superior sis mihi quam quisquam qui impetrant,
Plaut. Men. 1, 3, 10. -
14 impetratus
[st1]1 [-] impetrātus, a, um: part. passé de impetro. - [abcl][b]a - terminé. - [abcl]b - obtenu.[/b] - impetratum auferre, Plaut.: obtenir. - impetrato ut... Liv.: ayant obtenu que ou de... [st1]2 [-] impetrātŭs, ūs, m.: Ambr. obtention.* * *[st1]1 [-] impetrātus, a, um: part. passé de impetro. - [abcl][b]a - terminé. - [abcl]b - obtenu.[/b] - impetratum auferre, Plaut.: obtenir. - impetrato ut... Liv.: ayant obtenu que ou de... [st1]2 [-] impetrātŭs, ūs, m.: Ambr. obtention.* * *Impetratus, pen. prod. Participium: vt Reditus impetratus. Horat. Impetré, Obtenu. -
15 impetrabilis
impetrābilis, e [ impetro ]1) легко достижимый, возможный, осуществимый (pax L; venia L, T)2) легко добивающийся успеха, дельный ( dux Amm)3) содействующий успеху, т. е. удачный ( dies Pl)4) убедительный ( orator Pl) -
16 impetrassere
Pl inf. fut. act. к impetro -
17 impetrio
īvī, ītum, īre [desiderat. к impetro ]стараться обрести, добиваться (путем получения благих предзнаменований) C -
18 patro
āvī, ātum, āre [одного корня с impetro ]приводить в исполнение, совершать ( facīnus — acc.— patratus и patraturus Sl, T); выполнять ( promissa C); заключать ( pacem L); заканчивать ( bellum Sl); завершать ( victoriā patratā T) -
19 alias
aliās (sc. vices), Adv., I) zu einer andern Zeit (als der jetzigen), ein anderes Mal, sonst, sowohl von der Zukunft als von der Vergangenheit, sed alias iocabimur, Cic.: si non quaeret, nullus dixeris, alias ut uti possim causā hāc integrā, Ter. – im Ggstz. zu nunc u. dgl., sed de hoc alias; nunc redeo ad augurem, Cic.: sed alias pluribus: nunc etc., Cic.: quare placeat alias ostendemus; in praesentia etc., Cornif. rhet.: alias imperare soliti, tum etc., Curt.: si impetro, quid alias malim quam hodie has fieri nuptias? Ter. – verb. si quando alias, Suet.: si umquam alias ante, Liv.: si quando umquam alias ante, Liv.: non umquam alias ante, Liv.: numquam ante alias, Liv.: numquam alias, Hor.: si umquam alias tum profecto, Cic. – u. saepe alias, tum etc., Cic.: et saepe alias et maxime, Cic.: cum saepe alias, turn nuper, Cic.: et saepe alias et nuper, Cic.: neque tum solum, sed saepe alias, Nep. – semper alias, sonst immer, Suet.: raro alias, Liv.: non alias, sonst nicht, zu keiner andern Zeit, Liv. – alias... alias, das eine Mal... das andere Mal, bald... bald, non polest quisquam alias beatus esse, alias miser, Cic.: alias... alias... alias, Plin. 7, 188: u. so dreimal Varr. r.r. 2, 1, 15: viermal Cic. de inv. 1, 99: alias... plerumque, Cic.: interdum... alias, Cic.: alias... alias... saepius od. aliquando, Plin. – das zweitemal ausgelassen, s. Plin. 26, 13. – alias aliter, bald so, bald anders, Cic. – alii sunt alias, bald so, bald anders gesinnt, Cic. ad Att. 16, 11, 7. – alias aliud, bald dies, bald jenes, Cic.: u. so alias in aliam rem, Cic. – II) übtr.: 1) nach einer andern Seite od. Richtung, anderswohin, anderswo, alias fluere coepisse, Gaius dig. 41, 1, 7. § 5: si alias aditum non habeat, Paul. dig. 10, 3, 19. § 1: fures ab eo non inducti, sed alias ingressi, Ulp. dig. 47, 2, 40: bildl., alias accipere alqd (anders auffassen), Ulp. dig. 33, 8, 8. § 8 ( in den früher hier aufgeführten Stellen Cic. de fin. 1, 7. Plin. 24, 123. Iustin. 4, 1, 9 wird jetzt anders gelesen; Cic. ad Att. 16, 11, 7 ist anders zu erklären, s. oben no. I; und in den für alias = anderswo [an einer andern Stelle des Buches] von Brolén de Celsi eloc. p. 36 aus Cels. angeführten Stellen ist alias wohl = ein anderes Mal, s. oben no. I). – 2) bei andern Gelegenheiten, sonst, sermone Graeco, quamquam alias promptus et facilis, non tamen usque quaque usus est, Suet. Tib. 71, 1: sicut vir alias doctissimus Cornutus existimat, Macr. sat. 5, 19, 2. – 3) sonst, übrigens, pomum ipsum alias non manditur, Plin.: Homerus multus alias in admiratione Circes, Plin. – 4) non alias quam, aus keiner andern Ursache, unter keiner andern Bedingung, in keinem andern Falle, als; nicht anders, als; u. non alias nisi, nicht anders, als wenn nicht, non alias magis suā contumeliā indoluisse Caesarem ferunt, quam quod etc., Tac.: debilitatum vulnere... iacuisse non alias quam simulatione mortis tutiorem, durch nichts so sicher, als durch den Schein des Todes, Curt.: non alias (unter keiner andern Bedingung) exsistet heres ex substitutione, nisi etc., ICt. – 5) im Juristenlatein, auf andere Weise (aliter), Ulp. dig. 33, 8, 8. § 8.
-
20 impetrabilis
impetrābilis, e (impetro), I) passiv = leicht erlangbar, erreichbar, venia, Liv. u. Tac.: triumphus, pax, Liv.: Iunonis votum facere impetrabile, Prop. – II) aktiv = leicht erlangend, -auswirkend, -durchsetzend, -ausrichtend, rüstig, dux, Amm.: non potuit venire orator magis ad me imp., mich überzeugender ( πιθανώτερος), Plaut.: impetrabilior qui vivat nullus est, Plaut. merc. 605. – übtr. von Lebl., efficaciae impetrabilis rex, im Durchführen seiner Unternehmungen glücklich, Amm.: dies, ein ersprießlicher (an dem mein Wunsch erfüllt worden ist), Plaut. – Dav. impetrābilius, Adv. im Compar., erreichbarer, Symm. oratio pro patre 4.
См. также в других словарях:
impetro — im·pè·tro s.m. OB LE preghiera {{line}} {{/line}} DATA: av. 1494. ETIMO: der. di 1impetrare … Dizionario italiano
impetrare — 1im·pe·trà·re v.tr. (io impètro, ìmpetro) CO 1. ottenere con preghiere: impetrare una grazia 2. domandare con suppliche, implorare: impetrare perdono 3. OB chiedere per conto di qcn. la concessione di qcs. {{line}} {{/line}} DATA: 2Є metà XIII… … Dizionario italiano
Recurso de protección — Saltar a navegación, búsqueda El recurso de protección es una acción jurisdiccional que consagra el artículo 20 de la Constitución Política de la República de Chile y que busca obtener que la Corte de Apelaciones respectiva tome las providencias… … Wikipedia Español
impetrar — (Del lat. impetrare, lograr.) ► verbo transitivo 1 Pedir una cosa vehementemente: ■ impetró su presencia en el consejo para proseguir con la negociación. SINÓNIMO rogar 2 Llegar a tener una persona una gracia que solicitaba con vehemencia. * * *… … Enciclopedia Universal
IMPETRITUM — apud Plin. l. 28. c. 2. Victimas caedi sine precatione non videtur, referri ad Deos, rite consuli, Praeterea alia suntverba impetrantis, alia depulsorii, alia commentationis: sacrificium est, cumvictimas caedebant, ut extis inquiterent; Salmas.… … Hofmann J. Lexicon universale
impetrarsi — im·pe·tràr·si v.pronom.intr. (io mi impètro) LE var. → impietrirsi … Dizionario italiano
tiburte — ti·bùr·te agg. LE tiburtino: la mantuana ambrosia e l venosino | miel gl impetrò da le tiburti muse | Torquato (Carducci) {{line}} {{/line}} DATA: 1898. ETIMO: dal lat. Tibūrte(m), der. di Tibur, it. Tivoli, nome di una cittadina in provincia di… … Dizionario italiano
impetrare — {{hw}}{{impetrare}}{{/hw}}v. tr. (io impetro ) 1 Ottenere con preghiere: impetrare una grazia. 2 Domandare supplicando: impetriamo la loro considerazione; SIN. Implorare … Enciclopedia di italiano
impetrare — v. tr. [dal lat. impetrare, der. di patrare eseguire, concludere , col pref. in in 1 ] (io impètro, ecc.), lett. [domandare qualcosa a qualcuno con suppliche] ▶◀ [➨ implorare (1)] … Enciclopedia Italiana
impetrar — v. tr. 1. Fazer um pedido. = PEDIR, REQUERER 2. Pedir com insistência. = ROGAR, SUPLICAR 3. Obter por meio de súplicas. ‣ Etimologia: latim impetro, are, terminar, alcançar os seus fins, obter, conseguir … Dicionário da Língua Portuguesa
impetrar — verbo transitivo 1. Uso/registro: elevado. Pedir (una persona) [una cosa] a [otra persona] vehementemente: Impetró el perdón de los ve … Diccionario Salamanca de la Lengua Española