-
1 imbu
ɛ̃byadjvoll, durchdrungen, eingenommenimbusouvent péjoratif; Beispiel: imbu de soi-même von sich selbst überzeugt -
2 imbuo
imbuo, buī, būtum, ere (*imbu, vgl. altind. ambu, Wasser), mit etwas tränken, befeuchten, benetzen, in etwas eintauchen, so daß eine Sache Farbe, Geruch usw. bekommt, I) eig.: palmulas in aequore, Catull.: lanam liquoribus, Colum.: oscula nectare, Hor.: phialam nectare, benetzen (poet. = mit Wein anfüllen od. einweihen), Mart.: vestem sanguine, Ov.: sagittas, damit verwundet werden, Ov.: farina fermento imbuta, gesäuertes Mehl, Gell.: odore imbuta testa, Hor.: imbuti sanguine gladii, Cic.: sanguine consulis Romani militis imbutae manus sunt, Vell. – II) übtr.: A) benetzen, erfüllen, besudeln, beflecken, anstecken, gladium scelere, Cic.: aures promissis, Curt.: pectora pietate, Liv.: so auch imbutus nece, Ov.: imbutus maculā sceleris, Cic.: bellum odio imbutum, Cic.: imbutus crudelitate, Cic., superstitione, Cic., admiratione, Liv. – B) etwas zeitig beibringen, jmd. zu od. an etwas ge wöhnen, unterrichten, jmdm. Geschmack an etwas beibringen od. beizubringen suchen, jmd. in etw. einweisen, oft auch = in etw. erst einführen, mit etw. nur erst bekannt machen, einweihen, mit etw. vertraut machen, auch mit etw. ausstatten, erfüllen, se studiis, Cic.: alqm opinionibus, Cic.: vitiis, Liv.: militem licentiā saevitiāque, Tac.: nam si te regeret pudor, sive adeo cor sapientiā imbueret, Pacuv. fr.: nec quicquam (= nec ullā re) imbuuntur, Tac.: pectora religione, Cic.: (legiones) imbutae favore Othonis, Tac.: is, qui et doctrinā mihi liberaliter institutus et aliquo iam imbutus usu et satis acri ingenio esse videatur, Cic.: imbutus cognitionibus verborum, Cic.: imbutus rudimentis militiae, Vell.: elementis studiorum etsi non instructus, at certe imbutus sit, Tac.: quasi non perfunctus litteris, sed imbutus, Suet.: litteris saltem leviter imbutus, Quint.: litterulis Graecis imbutus, nur oberflächlich mit der griech. Literatur bekannt, Hor.: an tu dialecticis ne imbutus quidem est? hast du nicht einmal ein bißchen Logik gelernt? Cic.: Aper omni eruditione imbutus, mit einem Anflug von allgemeiner (enzyklopädischer) Bildung, Tac.: nos ita a maioribus instituti atque imbuti sumus, ut etc., Cic. – m. ad u. Akk., imb. socios ad officia legum, Tac.: ad excidium urbium imbutus (Scipio), Flor.: ad quam legem non instituti sed imbuti sumus, nicht unterwiesen, sondern durch Gewöhnung gelangt sind, Cic.: sic litteris talibusque doctrinis ante excoli animos et ad sapientiam concipiendam imbui et praeparari decet, Cic. fr.: m. in u. Akk., alqm in disciplinas dialecticas inducere atque imbuere, einführen u. einweihen, Gell. 16, 8, 1. – mit Infin., nec (Iudaei) quicquam prius imbuuntur (nichts wird ihnen eher eingeschärft), quam contemnere deos, Tac. hist. 5, 5; u. so Prud. perist. 9, 36. Min. Fel. 6, 1. – C) (poet.) etw. gleichs. einweihen, zuerst kennen lernen, probieren, beginnen, latrocinia militum, Flor.: imbue opus tuum, Ov.: terras vomere, zuerst pflügen, Val. Flacc.: cursu prima imbuit Amphitriten, ist zuerst geschifft, Catull.: exemplum palmae primae, das erste Beispiel geben, Prop.
-
3 personne
I pɛʀsɔn pron1) niemand2) ( aucun) keinerJe n'y suis pour personne. — Ich bin für niemanden zu sprechen.
II pɛʀsɔn1) ( individu) Person f2) ( être humain) Mensch m3) JUR Person f, Rechtssubjekt npersonne1personne1 [pεʀsɔn]1 (individu) Person féminin; Beispiel: dix personnes 10 Leute; Beispiel: personne âgée alter Mensch; Beispiel: les personnes âgées die Senioren; Beispiel: la personne qui/les personnes qui derjenige, der/diejenigen, die; Beispiel: je respecte sa personne ich respektiere ihn/sie als Menschen; Beispiel: tu ne penses qu'à ta personne du denkst nur an dich selbst; Beispiel: satisfait de sa personne von sich überzeugt►Wendungen: grande personne Erwachsene(r) féminin(masculin); par personne interposée durch einen Mittelsmann; tierce personne Dritte(r) féminin(masculin); en personne [höchst]persönlich————————personne2personne2 [pεʀsɔn]1 (opp: quelqu'un) niemand; Beispiel: il n'y a personne es ist niemand da; Beispiel: personne d'autre niemand sonst, kein anderer►Wendungen: plus rapide que personne schneller als jede(r) andere(r) -
4 imbuido
imbw'iđoadjimbuído en — eingenommen für, eingesponnen in
imbuidoimbuido , -a [imbu'iðo, -a]durchdrungen [de von+dativo] -
5 imbuir
imbw'irv irreinflößen, beibringen, einprägenverbo transitivoimbuirimbuir [imbu'ir]num1num (inculcar) einprägennum2num (transmitir) vermitteln -
6 imbuo
imbuo, buī, būtum, ere (*imbu, vgl. altind. ambu, Wasser), mit etwas tränken, befeuchten, benetzen, in etwas eintauchen, so daß eine Sache Farbe, Geruch usw. bekommt, I) eig.: palmulas in aequore, Catull.: lanam liquoribus, Colum.: oscula nectare, Hor.: phialam nectare, benetzen (poet. = mit Wein anfüllen od. einweihen), Mart.: vestem sanguine, Ov.: sagittas, damit verwundet werden, Ov.: farina fermento imbuta, gesäuertes Mehl, Gell.: odore imbuta testa, Hor.: imbuti sanguine gladii, Cic.: sanguine consulis Romani militis imbutae manus sunt, Vell. – II) übtr.: A) benetzen, erfüllen, besudeln, beflecken, anstecken, gladium scelere, Cic.: aures promissis, Curt.: pectora pietate, Liv.: so auch imbutus nece, Ov.: imbutus maculā sceleris, Cic.: bellum odio imbutum, Cic.: imbutus crudelitate, Cic., superstitione, Cic., admiratione, Liv. – B) etwas zeitig beibringen, jmd. zu od. an etwas ge wöhnen, unterrichten, jmdm. Geschmack an etwas beibringen od. beizubringen suchen, jmd. in etw. einweisen, oft auch = in etw. erst einführen, mit etw. nur erst bekannt machen, einweihen, mit etw. vertraut machen, auch mit etw. ausstatten, erfüllen, se studiis, Cic.: alqm opinionibus, Cic.: vitiis, Liv.: militem licentiā saevitiāque, Tac.: nam si te regeret pudor, sive adeo cor sapientiā imbueret, Pacuv. fr.: nec quicquam (= nec ullā re)————imbuuntur, Tac.: pectora religione, Cic.: (legiones) imbutae favore Othonis, Tac.: is, qui et doctrinā mihi liberaliter institutus et aliquo iam imbutus usu et satis acri ingenio esse videatur, Cic.: imbutus cognitionibus verborum, Cic.: imbutus rudimentis militiae, Vell.: elementis studiorum etsi non instructus, at certe imbutus sit, Tac.: quasi non perfunctus litteris, sed imbutus, Suet.: litteris saltem leviter imbutus, Quint.: litterulis Graecis imbutus, nur oberflächlich mit der griech. Literatur bekannt, Hor.: an tu dialecticis ne imbutus quidem est? hast du nicht einmal ein bißchen Logik gelernt? Cic.: Aper omni eruditione imbutus, mit einem Anflug von allgemeiner (enzyklopädischer) Bildung, Tac.: nos ita a maioribus instituti atque imbuti sumus, ut etc., Cic. – m. ad u. Akk., imb. socios ad officia legum, Tac.: ad excidium urbium imbutus (Scipio), Flor.: ad quam legem non instituti sed imbuti sumus, nicht unterwiesen, sondern durch Gewöhnung gelangt sind, Cic.: sic litteris talibusque doctrinis ante excoli animos et ad sapientiam concipiendam imbui et praeparari decet, Cic. fr.: m. in u. Akk., alqm in disciplinas dialecticas inducere atque imbuere, einführen u. einweihen, Gell. 16, 8, 1. – mit Infin., nec (Iudaei) quicquam prius imbuuntur (nichts wird ihnen eher eingeschärft), quam contemnere deos, Tac. hist. 5, 5; u. so Prud. perist. 9, 36. Min. Fel. 6, 1. – C) (poet.) etw. gleichs. einweihen, zuerst————kennen lernen, probieren, beginnen, latrocinia militum, Flor.: imbue opus tuum, Ov.: terras vomere, zuerst pflügen, Val. Flacc.: cursu prima imbuit Amphitriten, ist zuerst geschifft, Catull.: exemplum palmae primae, das erste Beispiel geben, Prop. -
7 imbucare
imbucareimbucare [imbu'ka:re]verbo transitivo(impostare) einwerfenDizionario italiano-tedesco > imbucare
См. также в других словарях:
imbu — imbu, ue [ ɛ̃by ] adj. • 1460; réfect. de embu de emboire (vx); d apr. lat. imbutus, de imbuere « imbiber » ♦ Qui est imprégné, pénétré (de sentiments, d idées). ⇒ plein, 1. rempli. « un Genevois imbu de tous les préjugés anglais » (Michelet).… … Encyclopédie Universelle
imbu — imbu, ue (in bu, bue) part. passé d imboire. 1° Pénétré d un liquide. Du papier imbu d huile. 2° Fig. Dont l esprit ou le coeur est pénétré de. • Les faux principes dont ils sont imbus, BOSSUET Var. XIV, § 90. • Les Français, toujours… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
imbu — Imbu, Imbue, ne se dit guere qu au figuré, & signifie, Qui a connoissance & est instruit de quelque affaire. Il est desja imbu de cette affaire … Dictionnaire de l'Académie française
imbu — s. m. Fruto do imbuzeiro … Dicionário da Língua Portuguesa
imbu — Imbu, Imbutus … Thresor de la langue françoyse
IMBU, UE — participe passé de l’ancien verbe Imboire qui s’emploie surtout comme adjectif. Qui est pénétré d’une idée, d’un sentiment. Imbu de bons principes. il est tout imbu de lui même … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
IMBU — UE. participe passé de l ancien verbe Imboire (Imbiber). Il ne se dit guère qu au figuré, et signifie, Qui est rempli, pénétré. On l applique Aux opinions, aux doctrines, aux préjugés, aux principes. Imbu, imbue de bons, de mauvais principes, de… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
imbu — gumbinis spondijas statusas T sritis vardynas apibrėžtis Anakardinių šeimos vaisinis augalas (Spondias tuberosa), paplitęs Pietų Amerikoje (Brazilijoje). atitikmenys: lot. Spondias tuberosa angl. hog plum pranc. imbu isp. umbú port. umbú ryšiai:… … Lithuanian dictionary (lietuvių žodynas)
imbu — cumulo nimbus nimbus … Dictionnaire des rimes
être imbu — ● être imbu verbe passif (latin imbutus, imprégné) Être profondément pénétré (d un sentiment, d une opinion), être plein de : Être imbu de ses connaissances. ● être imbu (expressions) verbe passif (latin imbutus, imprégné) Être imbu de soi même,… … Encyclopédie Universelle
Être imbu de soi-même — ● Être imbu de soi même être intimement persuadé de sa supériorité … Encyclopédie Universelle