Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

id+contendere

  • 101 polemizzare

    vi (a)
    ( contro) полемизировать
    Syn:

    Большой итальяно-русский словарь > polemizzare

  • 102 precedenza

    f
    1) предшествование, предварение; первенство
    avere la precedenza / diritto di precedenza — пользоваться преимущественным правом / правом первенства
    dare la precedenza a qdпропустить кого-либо вперёд
    in precedenza1) прежде, ранее, до того 2) перед тем, предварительно
    2) преимущество, первенство, превосходство
    Syn:
    Ant:

    Большой итальяно-русский словарь > precedenza

  • 103 questionare

    Большой итальяно-русский словарь > questionare

  • 104 ссориться

    Большой итальяно-русский словарь > ссориться

  • 105 тягаться

    несов. разг. (с + Т)
    2) (соперничать, состязаться) rivaleggiare vi (a), competere vi (a), contendere vt; scendere in lizza ( contro)

    Большой итальяно-русский словарь > тягаться

  • 106 precedenza

    precedènza f 1) предшествование, предварение; первенство avere la precedenza precedenza -- пользоваться преимущественным правом <правом первенства> dare la precedenza a qd -- пропустить кого-л вперед in precedenza а) прежде, ранее, до того б) перед тем, предварительно la precedenza ai pedoni -- пропускайте пешеходов (объявление на улицах) 2) преимущество, первенство, превосходство contendere la precedenza -- оспаривать первенство

    Большой итальяно-русский словарь > precedenza

  • 107 precedenza

    precedènza f 1) предшествование, предварение; первенство avere la precedenza precedenza пользоваться преимущественным правом <правом первенства> dare la precedenza a qd пропустить кого-л вперёд in precedenza а) прежде, ранее, до того б) перед тем, предварительно la precedenza ai pedoni — пропускайте пешеходов ( объявление на улицах) 2) преимущество, первенство, превосходство contendere la precedenza оспаривать первенство

    Большой итальяно-русский словарь > precedenza

  • 108 affirmate

    affīrmātē [ affirmo ]
    утвердительно, положительно, с уверенностью, клятвенно (promittere aliquid C; affirmatissime contendere AG)

    Латинско-русский словарь > affirmate

  • 109 citatim

    citātim [ citatus ]
    скоро, быстро, поспешно, торопливо (in eum locum contendere bAfr; citatius moveri Q)

    Латинско-русский словарь > citatim

  • 110 cum

    I conj. v. l. = quum II cum (иногда quomарх. или quum) praep. cum abl.
    1) с, вместе (наряду) с (una, simul c. C, Cs etc.)
    cum aliquo — с кем-л. (esse, agere, vivere, cenare Pl, Ter, C etc.)
    simul cum occasu solis Sl — с заходом солнца, на закате; с abl. pron. pers. и refl. всегда, а с abl. pron. rel. весьма часто употр. постпозитивно — mecum, tecum, secum, quocum, quācum или cum quo, cum quā (erit mecum, si tecum erit C)
    est mihi aliquid cum aliquo C — я связан (имею дела) с кем-л.
    est mihi nihil cum aliquo C — у меня нет отношений с кем-л.
    2) с, в сопровождении (cum aliquo ire L etc.; cum exercitu mare transire L); совместно, в союзе (с кем-л.) ( cum aliquo contra aliquem arma ferre Nep)
    3) с помощью, при посредстве (cum voce maximā conclamare AG; cum linguā lingĕre Ctl)
    cum diis volentibus Cato (или bene juvantibus L) — с помощью (при содействии) богов
    4) с, против (cum aliquo pugnare, certare, contendere Cs, C, L etc.)
    5) в
    6) при, о
    7) с, на, одновременно с, вслед за
    8) с, в условиях, в обстановке
    cum (bona) pace C, L — мирно, миролюбиво
    multis cum lacrimis Cs — обливаясь слезами; при обозначении коэффициента урожая
    9) с, заодно с
    facere cum aliquo C, Nep etc. — быть на чьей-л. стороне
    10)
    cum eo, ut или quod — так что, с тем, чтобы
    Lanuvinis civitas data cum eo, ut... L — жителям Ланувия дано право гражданства с тем, чтобы..

    Латинско-русский словарь > cum

  • 111 decerto

    dē-certo, āvī, ātum, āre
    1) вести решительный бой (d. pugnā Cs; d. vi et armis contra vim C; d. pro libertate C)
    omnia facienda ne armis decertetur C — нужно сделать всё, чтобы (попытаться) не доводить до вооружённой борьбы
    2) спорить, бороться (inter se C; Africus decertans Aquilonibus — dat. H)
    de aliquā re jure d., armis non contendere C — решать что-л. путём юридического спора, а не оружием
    4) сталкивать друг с другом, наполнять борьбой ( ventis decertata aequora St)
    dēcertati labores Cld — боевые труды, воинские подвиги

    Латинско-русский словарь > decerto

  • 112 medullitus

    adv. [ medulla ]
    1) до мозга костей, т. е. совершенно, полностью ( eruere frigedinem Vr)
    2) искренно, глубоко ( aliquem amare Pl)
    3) отчаянно, самоотверженно (summis m. viribus contendere Ap)

    Латинско-русский словарь > medullitus

  • 113 pignus

    pīgnus, oris и eris n.
    pignori dare Dig (opponere Pl, Ter) — отдать в залог
    2) залог, порука, гарантия, ручательство, несомненный признак (gratiae QC; voluntatis, injuriae C)
    4)
    а) pl. (тж. pignera conjugum ac liberorum L) залог(и) любви, привязанности, т. е. дети, родители, близкие Q, PJ etc.
    б) перен. прививок, привой ( pignora quae morus alit Pall)
    5) пари, заклад
    p. ponere O или pignore contendere Ctl (certare V) — биться об заклад, держать пари
    da p. Ter — побьёмся об заклад, но

    Латинско-русский словарь > pignus

  • 114 principatus

    prīncipātus, ūs m. [ princeps ]
    1) первое место, руководящая роль, первенство, верховенство, господство, гегемония (p. totīus Galliae Cs; de principatu contendere Nep)
    2) принципат, власть цезарей, императорская власть (sc. Neronis PM); перен. цезарь, принцепс T
    3) филос. руководящее начало, принцип, основная сила C
    4) начало, возникновение (p. temporis C)

    Латинско-русский словарь > principatus

  • 115 sacramentum

    sacrāmentum, ī n. [ sacro ]
    1) воен. обязательство о несении военной службы, присяга на верность, воинская присяга
    aliquem militiae sacramento obligare C (rogare Cs, L, adigere L) — приводить кого-л. к воинской присяге
    dicere s. Cs или sacramento (abl.) L — приносить присягу, присягать
    2) военная служба (praemia sacramentorum J; longum Caesărum s. T)
    3) юр. денежный залог (вносившийся в гражданском процессе обеими сторонами и не возвращавшийся проигравшей стороне) (multae s. C); заклад ( justo sacramento cum aliquo contendere C)
    s. alicujus justum judicare C — решить процесс в чью-л. пользу
    4) обязательство, обещание (s. amicitiae Pt); клятва (perfĭdum s. dicere H)
    5) (в христ. религии) таинство (s. baptismatis Tert)

    Латинско-русский словарь > sacramentum

  • 116 vidua

    ae f. [ viduus ]
    1) вдова Pl, C etc.
    2) незамужняя или покинутая женщина (se rectius viduam et illum caelibem futurum fuisse contendere quam cum impari jungi L)

    Латинско-русский словарь > vidua

  • 117 aequus

    aequus (aecus), a, um, Adj. m. Compar. u. Superl., gleich, I) in sich selbst gleich, 1) eig.: a) von der Oberfläche des Bodens, eben, gerade = wagerecht, horizontal (Ggstz. superior od. inferior, acclivis od. declivis, pronus), locus, qui est ad libellam aequus, Varr.: aequus et planus locus, Cic.: in aequum locum se demittere, in die Ebene, Caes.: paulo aequiore loco consistere, Caes.: ex aequo loco loqui, im Senate (Ggstz. ex inferiore loco, zu den Richtern, die höher saßen, u. ex superiore loco, von der Tribüne zum Volke), Cic.; vgl. ex superiore et ex aequo loco sermones habitos, in öffentl. u. Privat-Angelegenheiten, Cic. – neutr. subst., aequum, ī, n., das ebene Terrain, die ebene Fläche ( das Niveau), das flache, freie Feld, facile in aequo campi victoriam fore, Liv.: in aequum descendere, degredi, Liv. a.u.: u. in aequum descendere bildl. = sich zu jmd. ganz herablassen, Sen.: ut primum agmen aequo, ceteri per acclive iugum insurgerent, Tac. – auch vom Plateau einer Anhöhe, in aequum eniti, Tac. ann. 2, 80 extr. – b) von andern Gegenständen, gleich, gerade, wagerecht, aequa frons (milit. t.t.), eine gleiche, gerade Linie od. Front, Liv.: statera posita examine aequo (mit gerade stehendem Zünglein = im Gleichgewicht), Suet.

    2) übtr.: a) wie unser nicht uneben = günstig, ge legen (Ggstz. iniquus), vom Orte, locum se aequum ad dimicandum dedisse, Caes.: etsi non aequum locum videbat suis, Nep.: ut locus procul muro satis aequus agendis vineis fuit, Liv.: ut quibus locus aequior esset, durch ihre Stellung mehr begünstigt, Liv. – von der Zeit = günstig gelegen, et tempore et loco aequo instructos, Liv.: neque tempore neque loco aequo, Suet.: iudicium aequiore tempore fieri oportere, Cic. fr. – b) vom Gemüt = sich gleichbleibend, gleichmütig, ruhig, gelassen, gleichgültig, zufrieden, geduldig, concedo, et quod animus aequus est et quia necesse est, Cic.: quidquid tribunus plebis loquitur, assuestis aequi (mit Gleichgültigkeit) audire, Liv.: u. so laudationem mortui aequis auribus audivit, Liv.: quod adest memento componere aequus, Hor.: aequam memento rebus in arduis servare mentem, Hor.: praesentibus aequus, zufrieden mit, Hor. – Bes. häufig im adverbial. Abl., aequo (aequiore, aequissimo) animo, mit Gleichmut, mit Gelassenheit, mit Befriedigung, mit Ruhe, getrosten Mutes, ruhig u. getrost, unbesorgt wegen des Ausgangs (Ggstz. animo iniquo), pati (absol.), Plaut.: pati od. ferre m. Akk. od. m. Akk. u. Infin., Cic.: aequiore quidam animo ferunt praecīdi spem suam quam trahi, Sen.: aequissimo animo ferre m. Akk. u. Infin., Suet.: aequo animo servitutem tolerare, Sall.: alqd accipere (aufnehmen), Sall.: animo aequo alqm spectare (zuse hen), Cic.: utrum aequo an iniquo animo mortem subieris, iam nihil refert, Lact. 3, 27, 8: animo aequissimo mori (Ggstz. animo iniquissimo), Cic. de sen. 83: im Plur., animis libentibus aut aequis alqd remittere, Cic.: eam sententiam haud aequioribus animis quam ipsorum quondam postulatum audire, Liv.

    II) der Beschaffenheit, Eigenschaft nach einem andern gleich, 1) eig.: a) gleich = gleich breit, gleich lang, gleich hoch, gleich weit, gleich schwer, α) von Gleichartigem: aequā latitudine, atque ille congesticius agger fuerat, Caes.: aequo fere spatio abesse, Caes.: aequo discrimine, Verg.: sequitur patrem non passibus aequis, begleitet den Vater mit kürzeren Schritten, Verg.: aequis pedibus procedere (vom Distichon), wie aequis numeris (vom Hexameter), Ov.: aequā lance, Cod. Theod.: aequā utrimque librā (im Gleichgewicht) alqd deportare alio, Plin. – β) von Ungleichartigem: urbs erat in summo nubibus aequa iugo, Ov.: aequum arcibus aggerem attollunt, Ov. – b) gleich = gleich verteilt, gleich zugewogen, gleich groß ( wie ἴσος), non tertia portio, verum aequa, Plin.: u. so oft aequis portionibus od. pensionibus (dare, solvere u. dgl.), in gleichen Raten, Liv.: m. Ang. des Vergleichungspunktes durch atque (ac), quam, cum m. Abl., aequo mendicus atque ille opulentissimus censetur censu ad Acheruntem mortuus, Plaut.: cum aequam partem tibi sumpseris, atque populo Romano miseris, Cic.: postulante patre eius, ut aequum ei ius in omnibus provinciis exercitibusque esset, quam erat ipsi, Vell.: utinam esset mihi pars aequa amoris tecum, Ter.: aequo et pari cum civibus iure vivere, Cic.: ut ita sortem aequam sibi cum collega dent, Liv. (u. so m. folg. cum u. Abl. oft bei Liv., s. Fabri Liv. 21, 3, 6).

    2) übtr.: a) der innern Beschaffenheit nach gleich, α) übh., gleich = gleichgestellt, leges, Lucr.: in aequa laude ponere, für gleich lobenswert halten, Cic.: aequa condicio, aequum certamen proponitur, Liv.: aequi istuc faciam, das wird mir gleich gelten od. sein (gleichgültig sein), Plaut. mil. 784. – u. so die milit. t.t.: aequa pugna, gleicher, unentschiedener, schwankender, Liv.: aequo proelio od. aequo Marte (εξ ἴσου) discedere, das Gleichgewicht behaupten (Ggstz. superiorem esse od. discedere), Caes. u. Iustin.: so auch aequā manu discedere (Ggstz. superiorem esse), Sall.: u. aequā manu abscessum est, Tac.: aequis manibus dirimere pugnam, Liv.: aequo Marte (mit gleicher Aussicht auf den Sieg) pugnare, Liv., contendere, Flor. u. Curt. – β) der Zahl, den Kräften, dem Range nach gleich, gleichstehend (Ggstz. s uperior od. inferior), numerone an viribus aequi non sumus? Verg. – in superiores contumax, in aequos (gegen seinesgleichen) et pares fastidiosus, in inferiores crudelis, Cornif. rhet.: quia regibus aequa, nedum infima insolita sunt, weil Königen schon Gleichsetzung, geschweige denn die tiefste Erniedrigung etwas Ungewohntes ist, Tac. – dah. γ) die adverb. Ausdrücke: ex aequo, von gleicher Stufe aus, gleichmäßig, in gleichem Maße, auf gleiche Weise, sol ex aequo metā distabat utrāque, Ov.: ex aequo convenit, Tibull.: mundum ex aequo temperantia, was die Welt im Gleichgewicht erhält, Sen. – u. = εξ ἴσου, unter gleichen (politischen) Verhältnissen od. Bedingungen, mit gleichen Rechten (s. Weißenb. Liv. 37, 36, 5), ex aequo venire in amicitiam, Liv.: quae disceptatio ex aequo relicta est? Liv.: pax ex aequo utilis, Tac. – in aequo, auf gleicher Stufe, in gleicher Geltung, -Lage, in gleichen Verhältnissen, -Rechten, gew. mit esse, stare, zB. ne in aequo hostes vestri nostrique apud vos sint (gleiche Rechte bei euch haben) ac nos socii; immo ne meliore iure sint, Liv.: quod in aequo est, gleichviel gilt, Sen.: infra deos sumus, non in aequo illis stetimus, stehen nicht mit ihnen auf gleicher Stufe, Sen.: so auch industriosque aut ignavos pax in aequo tenet, auf gleicher Stufe, in gleichen Verhältnissen, Tac.: u. in aequo eum duarum potentissimarum gentium summis imperatoribus posuerunt, sie stellten ihn auf gleiche Stufe mit usw., Liv. – in aequo positum est mit folg. Infin., Val. Max. 6, 9 ext. 9.

    b) gleich gegen den einen wie gegen den andern verfahrend, bes. in Rechtssachen, billig (Ggstz. iniquus, iniustus), α) v. Pers., gerecht und billig, unparteiisch, arbiter, Plaut.: praetor, iudex, testis, Cic.: se alci aequum praebere, Cic.: ne plus iniquum possit quam aequum oratio, facite aequi sitis, Ter.: ab aequis atque etiam a propensis in hanc partem colamur, Cic. – β) v. Lebl., billig, recht und billig, iudicia, Cic.: condicio (Ggstz. iniqua versura), Nep.: aequa et honesta postulatio, Cic.: aequa lex et omnibus utilis, Cic.: quam orationem... aequam arbitror videri posse, Liv.: quod aequum sit in Quintium, id iniquum esse in Naevium, Cic. – bes. oft aequum est = es ist billig, recht und billig (s. Wagner Plaut. aul. 122 u. Ter. heaut. 949), ut est aequum, Plaut.: deinde postulo, sive aequum est, te oro, Ter.: ut aequum censeo, Plaut.: at quibus verbis? modo »aequum sibi videri«, modo »non iniquum«, Cic.: m. Dat., sicut aequum est homini, Cic.: m. Abl. pers. ( wie dignus), plus vidissem, quam me atque illo aequum foret, für mich u. ihn sich ziemen würde, Plaut.: oft m. Infin. Pass., nunc non aequum est abduci, Plaut.: auch m. Infin. Act., ut facere aequum, Plaut.: meist m. Acc. c. Infin., aequum est vos ignoscere, Ter.: tibi me est aequum parēre, Verg.: aequum esse eum et officio meo consulere et tempori, Cic.: aequius vos erat candidatas venire, es war besser, Plaut.: seltener m. ut u. Konj., aequum tibi videatur, ut ego, alienum quod est, meum esse dicam, Plaut. – neutr. subst., aequum, ī, n., das Billige, die Billigkeit, quid in iure aut in aequo verum aut esset aut non esset, Cic.: utilitas iusti mater et aequi, Hor.: aequa postulare, Liv.: per aequa per iniqua, durch jedes billige oder unbillige Mittel, auf geradem oder ungeradem Wege, um jeden Preis, es koste, was es wolle, Liv. 2, 32, 7. – Abl. aequo bei Komparativen (= quam aequum est), als recht od. billig ist, allzu, nur zu sehr, miser amplius aequo, Plaut.: gravius aequo, Sall.: largius aequo Hor.: flagrantior aequo, Iuven. – oft verb. aequum et bonum u. aequum bonumque od. bl. aequum bonum, was recht und gut, recht und billig ist, das Rechte und Billige, Recht und Billigkeit, aequum bonum colere, Plaut.: fit reus magis ex aequo bonoque, quam ex iure gentium Bomilcar, Sall.: contra scriptum de aequo et bono dixit, Cic.: neque quicquam queo aequi bonique ab eo impetrare, auf dem Wege der Billigkeit, -der Güte, Plaut.: si tu aliquam partem aequi bonique dixeris, wenn du nur ein halbwegs billiges Wort sprichst, Ter.: Superl., hoc optumum atque aequissumum est, Plaut. – dah. als t.t. die Rechtsformel: quod od. quantum aequius melius od. melius aequius, wie es billiger und besser ist, Cic.: u. so utrumque fieri sit melius atque aequius, Quint. – u. endlich die Redensart aequi bonique od. bl. aequi boni facere alqd, etw. nach Rücksichten der Billigkeit beurteilen = etw. gut aufnehmen, sich gern gefallen lassen, sich in etw. fügen, mit etw. fürlieb nehmen, an etw. nicht mäkeln (s. Wagner Ter. heaut. 787), Ter., Liv. u. Cic.

    c) gegen andere gelassen, nachsichtig, ihnen gewogen, geneigt, wohlwollend, günstig (Ggstz. iniquus, inimicus), non aequa Pallas, ungünstige, grollende, Verg.: nobilitate inimicā, non aequo senatu, Cic.: aequo Iove, mit Jupiters Wohlwollen od. Beifall, Hor.: adeste aequo animo, schenkt ein geneigtes Gehör, Ter. (s. Spengel Ter. Andr. prol. 24): minus aequis animis auditus est Scipio, fand weniger geneigtes Gehör, Liv.: aequos adhiberent animos ad pacem accipiendam, möchten sich zur A. des Fr. geneigt zeigen, Liv.: meis aequissimis utuntur auribus, ich höre ihnen mit dem größten Vergnügen zu, Cic.: ne in senatu quidem satis aequis auribus audiebatur, fand er ein recht geneigtes Gehör, Liv.: oculis aequis aspicere, Verg., videre, Curt. – m. Dat., alumnis, Hor.: aequa Venus Teucris, Pallas iniqua fuit, Ov.: pater est aequus sorti utrique, meinem V. ist beides genehm, Verg.: ipsis est aër avibus non aequus, nicht heilsam, Verg. – m. in u. Abl. (der nähern Bestimmung), aequus in hoste fuit, Prop. 3, 19, 28. – Plur. subst., aequi, die Freunde (Ggstz. iniqui), gew. verb. aequi et iniqui, od. aequi iniquique, Freund und Feind, Ter., Cic. u. Liv. (s. Wagner Ter. heaut. prol. 27. Fabri Liv. 22, 26, 5): auch m. Genet., absentium aequi, Tac. ann. 6, 36. – / Arch. Nom. Sing. Mask. aequos, Plaut. aul. 187. Ter. adelph. 837. Verg. georg. 2, 225: Akk. Sing. Mask. aequom, Enn. tr. 138 (228). Plaut. capt. 995 u.ö. Ter. eun. 478 u. 870; heaut. 91 u.ö. Cato r.r. 146, 3. – arch. Form aiquos, Akk. aiquon, Corp. inscr. Latin. 1, 196, 27. – arch. Form aecus Enn. tr. 135 (226) u. 161 (147). Pacuv. tr. 32. Verg. Aen. 6, 129; 10, 450; 12, 20 R.; Liv. 42, 47, 3 W. Sen. contr. 9, 3 (26), 1. M. Caes. in Fronto ep. ad M. Caes. 4, 12. p. 61, 10 N. Gell. 4, 9, 12: aiquom = aequum, Corp. inscr. Lat. 1, 196, 11.

    lateinisch-deutsches > aequus

  • 118 affirmate

    affirmātē, Adv. m. Superl. (affirmatus v. affirmo), unter Beteuerung der Wahrheit, heilig und teuer, aff. quasi deo teste promittere alqd, Cic. de off. 3, 104. – Superl., affirmatissime contendere, Gell. 1, 21 lemm., scribere, Gell. 10, 12, 9.

    lateinisch-deutsches > affirmate

  • 119 assevero

    as-sevēro (ad-sevēro), āvī, ātum, āre (ad u. severus), I) mit Ernst verfahren, A) im allg.: quae est ista defensio? utrum asseveratur in hoc, an temptatur ? Cic. Verr. 2, 26: bella ironia, si iocaremur; sin asseveramus, vide ne etc., Cic. Brut. 293: nisi quod frequentius asseverat quam eludit, Quint. 9, 2, 59. – B) insbes., etw. im Ernst od. mit Zuversicht-, ernstlich od. zuversichtlich behaupten, -versichern, m. Acc., neminem eorum asseverare haec audias, Plaut.: ordinem agminis asseverare non ausim, Tac.: gravitatem, sich zu ernsten Grundsätzen bekennen, Tac. – mit Acc. u. Infin., idque se facturum asseveravit, Cic.: unum illud firmissime asseverabat, in exsilium se iturum, Cic.: sola Vitellia nihil se audivisse asseveravit, Tac. – m. de u. Abl., nemo de ulla re potest contendere neque asseverare, Cic.: neque hoc meum (iudicium), de quo tanto opere in hoc libro asseveravi, umquam affirmabo esse verius quam tuum, Cic. – v. lebl. Subjj., tatsächlich für etwas sprechen, von etw. zeugen, magni artus Germanicam originem asseverant, Tac. Agr. 11. – II) ernst ( streng) erscheinen lassen, frontem, Apul. met. 3, 13 u. 8, 6.

    lateinisch-deutsches > assevero

  • 120 calamitas

    calamitās, ātis, f., Schaden, Unheil, I) eig., als t. t. der Landw. = Hagelschlag, Brand (Mehltau), Mißwuchs, Viehsterben (vgl. für Hagel u. Brand Donat. Ter. eun. 1, 1, 34. Serv. Verg. georg. 1, 151), postquam calamitas plures annos arvas calvitur, Pacuv. fr.: nisi quicquid erat calamitas profecto attigerat numquam, Plaut.: si aratio omnis tempestatis calamitate semper vacat, Cic.: in calamitate fructuum, Cic.: pecus morbosum et vitiosum magnā gregem afficit calamitate, Varr.: bildl., sed eccum egreditur, nostri fundi calamitas (Mehltau, Brand), Ter. eun. 79 (vgl. Serv. Verg. georg. 1, 151). – II) übtr., A) Schaden, Verlust, Unheil, Unglück, Verderben, Sturz, Verfall, quamquam videbam perniciem meam cum magna calamitate rei publicae esse coniunctam, Cic.: fac cogites, in quanta calamitate sis, Sall.: maiori calamitati esse, desto mehr V. bringen, Nep.: plures trahere in eandem calamitatem, Cic.: calamitatem tolerare, Cic., ferre, Nep., perferre, Caes., perpeti, Gell.: calamitate prohibere alqm, Cic.: lamentari tanti imperii calamitatem (Sturz), Cic.: cum Romanum imperium non dubiā iam calamitate nutaret, sichtbar dem Verfalle zueilte, Eutr. – Plur., calamitates rei publicae, Cic. – B) insbes., Kriegsunglück, Unfall, euphemist. für Niederlage, cal. atrocissima, Vell.: Cannensis illa calamitas, Cic.: nullā calamitate victus, Hirt. b. G.: calamitatem accipere, Cic. u. Nep.: calamitatem alci inferre, Caes.: calamitates belli diutius ferre non posse, Nep.: interim accidit illa calamitas apud Leuctra Lacedaemoniis, Nep.: magna clades atque calamitas rem publicam oppressisset, Sall.: adversus vires hostium, non adversus calamitates contendere, gegen die Unglücksfälle der F., Iustin. 11, 12, 13. – calamitas appellativ, Prud. cum Symm. 1, 70. Servius zu Verg. buc. 8, 30. – / Genet. plur. auch calamitatium, zB. Sen. contr. 1, 1, 11. Plin. 7, 87 u. 8, 55. Iustin. 16, 4, 5, Flor. 1, 18, 3.

    lateinisch-deutsches > calamitas

См. также в других словарях:

  • contendere — /kon tɛndere/ [dal lat. contendĕre, propr. tendere con tutte le proprie forze, sforzarsi , der. di tendĕre tendere , col pref. con  ] (coniug. come tendere ). ■ v. tr. 1. [cercare di ottenere qualcosa per sé, opponendosi ad altri, con la prep. a… …   Enciclopedia Italiana

  • contendere — index contend (dispute), contend (maintain), contest, endeavor, exert, hasten, labor …   Law dictionary

  • contendere — con·tèn·de·re v.tr. e intr. (io contèndo) 1. v.tr. AU cercare di ottenere in competizione con altri: contendere il posto a qcn., una postazione al nemico | contendere un diritto a qcn.: non riconoscerglielo, negarglielo Sinonimi: disputare.… …   Dizionario italiano

  • contendere — {{hw}}{{contendere}}{{/hw}}A v. tr.  ( coniug. come tendere ) Cercare di ottenere qlco. competendo con altri: contendere un primato a qlcu.; contendere una posizione importante al nemico. B v. intr.  ( aus. avere ) Competere, gareggiare:… …   Enciclopedia di italiano

  • contendere — v. (Law) part of the phrase nolo contendere ( no contest , without desire to stand trial , plea by the defendant to receive judgment without technically admitting guilt) …   English contemporary dictionary

  • contendere — A v. tr. 1. disputarsi, litigarsi CONTR. accordarsi 2. (lett.) contrastare, impedire, contestare, negare, proibire, vietare CONTR. permettere, ammettere, concedere B v. intr. 1. competere, gareggiare, disputar …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • Nolo contendere — is a legal term that comes from the Latin for I do not wish to contend. It is also referred to as a plea of no contest. In criminal trials, and in some common law jurisdictions, it is a plea where the defendant neither admits nor disputes a… …   Wikipedia

  • Nolo contendere — Plea of nolo contendere (auch no contest, stand mute) ist eine mögliche Klageerwiderung in US amerikanischen Gerichtsverhandlungen und bedeutet den Verzicht auf das Bestreiten der behaupteten Straftat. Nolo contendere kommt aus dem Lateinischen… …   Deutsch Wikipedia

  • Plea of nolo contendere — (auch no contest, stand mute) ist eine mögliche Klageerwiderung in US amerikanischen Gerichtsverhandlungen und bedeutet den Verzicht auf das Bestreiten der behaupteten Straftat. Nolo contendere kommt aus dem Lateinischen und heißt übersetzt „Ich… …   Deutsch Wikipedia

  • Nolo contendere — est une expression juridique qui vient du latin et signifie « Je ne souhaite pas contester ». Cette procédure est également connue comme un plaidoyer de « non contestation ». Utilisation Dans les procès pénaux et dans… …   Wikipédia en Français

  • nolo contendere — nolo con·ten·de·re / kən ten də rē, rā/ n [Latin, I do not wish to contend]: a plea by a defendant in a criminal prosecution that without admitting guilt subjects the defendant to conviction as in the case of a guilty plea but that does not bar… …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»