-
1 hodiernus
hodĭernus, a, um [st2]1 [-] d'aujourd'hui. [st2]2 [-] actuel, du temps où nous sommes, de maintenant. - hodierno mane, Cic.: ce matin même. - in hodiernum, Plin. Cypr.: jusqu'à ce jour, jusqu'ici.* * *hodĭernus, a, um [st2]1 [-] d'aujourd'hui. [st2]2 [-] actuel, du temps où nous sommes, de maintenant. - hodierno mane, Cic.: ce matin même. - in hodiernum, Plin. Cypr.: jusqu'à ce jour, jusqu'ici.* * *Hodiernus, Adiect. vt Hodiernus dies. Cic. Le jour d'aujourdhuy.\Ante hodiernum diem. Cic. Par ci devant, Devant ce temps ci.\Hodierno mane. Ci. Aujourdhuy matin, La matinee d'aujourdhuy.\Hodiernus sermo. Cic. Le parler de maintenant. -
2 hodiernus
hodiernus hodiernus, a, um сегодняшний, нынешний -
3 hodiernus
hodiernus adj. [hodie], of this day, to-day's: edictum: summa, H.—With dies, this day, to-day: hodierno die mane: ante hodiernum diem.* * *hodierna, hodiernum ADJtoday's, of/belonging to today; present, existing now -
4 hodiernus
hodiernus, a, um (hodie), I) heutig (Ggstz. hesternus, crastinus), edictum, Cic.: dies, Cic.: haec tam exigua disputatio hesterni et hodierni diei, Cic.: hodierno die, Cic. (nirgends = noch heutigentags, noch heute, denn Plin. 34, 140 steht jetzt exstat hodie Rhod.): hodierno et crastino die, Liv.: ad (bis auf den) hodiernum diem, Cic. – subst., in hodiernum (sc. diem), bis auf den heutigen Tag, bis heute, Plin. 13, 30. Apul. apol. 38. Min. Fel. 21, 7. – II) heutig = jetzig, sermo, Cic. de legg. 1, 57: tempus, Censorin. 16, 1.
-
5 hodiernus
hodiernus, a, um (hodie), I) heutig (Ggstz. hesternus, crastinus), edictum, Cic.: dies, Cic.: haec tam exigua disputatio hesterni et hodierni diei, Cic.: hodierno die, Cic. (nirgends = noch heutigentags, noch heute, denn Plin. 34, 140 steht jetzt exstat hodie Rhod.): hodierno et crastino die, Liv.: ad (bis auf den) hodiernum diem, Cic. – subst., in hodiernum (sc. diem), bis auf den heutigen Tag, bis heute, Plin. 13, 30. Apul. apol. 38. Min. Fel. 21, 7. – II) heutig = jetzig, sermo, Cic. de legg. 1, 57: tempus, Censorin. 16, 1.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > hodiernus
-
6 hodiernus
I.Lit.:II.quod ex hodierno ejus edicto perspicere potestis,
Cic. Phil. 4, 3, 7:disputatio hesterni et hodierni diei,
id. de Or. 3, 21, 81:hodierno die, mane,
today, id. Cat. 3, 9, 21:ante hodiernum diem,
id. ib. 3, 8, 20:quis scit an adiciant hodiernae crastina summae Tempora di superi?
Hor. C. 4, 7, 17:(Servio Tullio regnante) multo diutius Athenae jam erant quam est Roma ad hodiernum diem,
Cic. Brut. 10, 39. — Poet. for hodie:sic venias, hodierne,
Tib. 1, 7, 53.—(Acc. to hodie, II.) Of the present time, present, actual (rare and postAug.; cf. Krebs, Antibarb. p. 524 sq.).— Only in neutr. absol.:servatumque in hodiernum est, ne quis, etc.,
to this day, Plin. 33, 1, 7, § 30:in hodiernum,
Min. Fel. Octav. 22 fin.; Dict. Cret. 3, 25:in hodiernum diem,
to the present time, Vitr. 3, 1, 8; Aug. de Cons. Evang. 3, 24, 69. -
7 hodiernus
a, um [ hodie ]сегодняшний, нынешний (edictum, dies C)hodierno die Sen — сегодня, нынеin hodiernum (sc. diem) Pl, Ap etc. — до нынешнего дня -
8 hodiernus
сегодняшний, usque in hodiernum sc. diem (1. 135 § 2 D. 45, 1. § 2. J. 3, 29).Латинско-русский словарь к источникам римского права > hodiernus
-
9 hodiernus
of today. -
10 hodiernus
, hodierna, hodiernum (m,f,n)сегодняшний -
11 сегодняшний
hodiernus [a, um] -
12 Нынешний
- hodiernus; nostri temporis; recens; -
13 heutig
-
14 finis
fīnis, is, m. f. - abl. fine et fini II fém. dans Cic. Fam. 12, 1, 1; Asin. Fam. 10, 32, 4 ; Att. d. Att. 9, 10, 4 ; Liv. 4, 2, 4 ; 22, 57, 5, etc. ; Hor. Ep. 17, 36; Virg. En. 2, 554, cf. Gell. 13, 21, 12. [st1]1 [-] limite. - intra finem loci, Cic. Caec. 22: en dedans de la limite du terrain. --- cf. Caes. BG. 2, 19, 5. - plur. fines: a) limites d'un champ, frontières d'un pays. --- cf. Cic. Mur 22 ; Off. 1, 33, etc.; b) le pays lui-même, territoire: extremi, primi fines: l'extrémité, le commencement du territoire: Caes. BG. 1, 1, 6 ; 6, 35, 6 ; etc. - fessique sub ipsam finem adventabant, Virg. En. 5, 328: et fatigués, ils approchaient du but (de la limite de la piste, de la carrière). - fine ou fini avec gén.: jusqu'à. - fine genus, Ov. M. 10, 536: jusqu'au genou. - implere ansarum infimarum fini, Cato Agr. 113, 2: remplir jusqu'au bas des anses. --- Sall. H. 3, 38. - radicibus fini, Cato Agr. 28, 2: jusqu'aux racines [* avec les racines comme limite, les racines étant la limite*]. - osse fini, Plaut. Men. 859: jusqu'à l'os [st1]2 [-] fig. bornes, limites. - finem et modum transire, Cic. Off. 1, 102: passer les bornes et la mesure. - certos mihi fines terminosque constituam, Cic. Quinct. 35: je me fixerai des limites et des bornes précises. - cf. Cic. de Or. 1, 264 ; Tusc. 1, 32. - finem facere pretio, libidini, Cic. Verr. 4, 14: marquer des limites au prix, à la fantaisie. [st1]3 [-] fin, cessation, terme, point final, fin de la vie, mort. - loquendi, orandi finem facere, Caes. BG. 1, 46, 2 ; 1, 20, 5: cesser de parler, de prier. - finem injuriis facere, Caes. BG. 1, 33, 1: cesser ses injustices. - diuturni silentii finem hodiernus dies attulit Cic. Marc. 1: cette journée a mis un terme à un long silence. --- cf. Cic. Phil. 6, 2. - res finem invenit, Liv. 26, 17, 11 ; res ad finem venit, Liv. 8, 13, 11: l'affaire s'est terminée. - finis aequi juris, Tac. An. 3, 27: dernière expression du droit égal pour tous. - quem ad finem ? Cic. Cat. 1, 1: jusqu'à quel terme ? - usque ad eum finem dum... Verr. pr. 16 ; Nat. 2, 129: jusqu'à ce que... - comperit invidiam supremo fine domari, Hor. Ep. 2, 11, 12: il apprit que l'envie n'est domptée qu'à la fin de la vie. - Hor. C. 1, 11, 2; Vell. 2, 123, 2; Sen. Ep. 30, 3; Val. Max. 3, 3, 4; Tac. H. 1, 37; Tac. An. 1, 4; 1, 16; 2, 39; 4, 19; 15, 63. [st1]4 [-] le degré suprême, le comble. - cf grec τέλος. - sentis me, quod τέλος Graeci dicunt, id dicere tum extremum, tum ultimum, tum summum ; licebit etiam finem pro extremo aut ultimo dicere, Cic. Fin. 3, 26: tu le remarques, ce que les Grecs appellent τέλος je l'appelle tantôt l'extrémité, tantôt la limite, tantôt le sommet; je pourrai même, au lieu d'extrémité ou de limite, l'appeler terme (degré suprême). - fines bonorum et malorum, Cic. Fin. 1, 55: le degré suprême des biens et des maux. - finis bonorum, Cic. Leg. 1, 52: le souverain bien. - honorum populi finis est consulatus, Cic. Planc. 60: la plus haute magistrature conférée par le peuple est le consulat. [st1]5 [-] but (fin) d'une chose. - domus finis est usus, Cic. Off. 1, 138: la fin d'une maison, c'est l'utilisation. - sit in jure civili finis hic... Cic. de Or. 1, 188: disons que dans le droit civil la fin est la suivante... - cf. Cic. Inv. 1, 6; Part. 11. [st1]6 [-] définition. - Quint. 2, 15, 3; 5, 10, 54. [st1]7 [-] mesure, proportion. - Dig. 21, 2, 66, etc.* * *fīnis, is, m. f. - abl. fine et fini II fém. dans Cic. Fam. 12, 1, 1; Asin. Fam. 10, 32, 4 ; Att. d. Att. 9, 10, 4 ; Liv. 4, 2, 4 ; 22, 57, 5, etc. ; Hor. Ep. 17, 36; Virg. En. 2, 554, cf. Gell. 13, 21, 12. [st1]1 [-] limite. - intra finem loci, Cic. Caec. 22: en dedans de la limite du terrain. --- cf. Caes. BG. 2, 19, 5. - plur. fines: a) limites d'un champ, frontières d'un pays. --- cf. Cic. Mur 22 ; Off. 1, 33, etc.; b) le pays lui-même, territoire: extremi, primi fines: l'extrémité, le commencement du territoire: Caes. BG. 1, 1, 6 ; 6, 35, 6 ; etc. - fessique sub ipsam finem adventabant, Virg. En. 5, 328: et fatigués, ils approchaient du but (de la limite de la piste, de la carrière). - fine ou fini avec gén.: jusqu'à. - fine genus, Ov. M. 10, 536: jusqu'au genou. - implere ansarum infimarum fini, Cato Agr. 113, 2: remplir jusqu'au bas des anses. --- Sall. H. 3, 38. - radicibus fini, Cato Agr. 28, 2: jusqu'aux racines [* avec les racines comme limite, les racines étant la limite*]. - osse fini, Plaut. Men. 859: jusqu'à l'os [st1]2 [-] fig. bornes, limites. - finem et modum transire, Cic. Off. 1, 102: passer les bornes et la mesure. - certos mihi fines terminosque constituam, Cic. Quinct. 35: je me fixerai des limites et des bornes précises. - cf. Cic. de Or. 1, 264 ; Tusc. 1, 32. - finem facere pretio, libidini, Cic. Verr. 4, 14: marquer des limites au prix, à la fantaisie. [st1]3 [-] fin, cessation, terme, point final, fin de la vie, mort. - loquendi, orandi finem facere, Caes. BG. 1, 46, 2 ; 1, 20, 5: cesser de parler, de prier. - finem injuriis facere, Caes. BG. 1, 33, 1: cesser ses injustices. - diuturni silentii finem hodiernus dies attulit Cic. Marc. 1: cette journée a mis un terme à un long silence. --- cf. Cic. Phil. 6, 2. - res finem invenit, Liv. 26, 17, 11 ; res ad finem venit, Liv. 8, 13, 11: l'affaire s'est terminée. - finis aequi juris, Tac. An. 3, 27: dernière expression du droit égal pour tous. - quem ad finem ? Cic. Cat. 1, 1: jusqu'à quel terme ? - usque ad eum finem dum... Verr. pr. 16 ; Nat. 2, 129: jusqu'à ce que... - comperit invidiam supremo fine domari, Hor. Ep. 2, 11, 12: il apprit que l'envie n'est domptée qu'à la fin de la vie. - Hor. C. 1, 11, 2; Vell. 2, 123, 2; Sen. Ep. 30, 3; Val. Max. 3, 3, 4; Tac. H. 1, 37; Tac. An. 1, 4; 1, 16; 2, 39; 4, 19; 15, 63. [st1]4 [-] le degré suprême, le comble. - cf grec τέλος. - sentis me, quod τέλος Graeci dicunt, id dicere tum extremum, tum ultimum, tum summum ; licebit etiam finem pro extremo aut ultimo dicere, Cic. Fin. 3, 26: tu le remarques, ce que les Grecs appellent τέλος je l'appelle tantôt l'extrémité, tantôt la limite, tantôt le sommet; je pourrai même, au lieu d'extrémité ou de limite, l'appeler terme (degré suprême). - fines bonorum et malorum, Cic. Fin. 1, 55: le degré suprême des biens et des maux. - finis bonorum, Cic. Leg. 1, 52: le souverain bien. - honorum populi finis est consulatus, Cic. Planc. 60: la plus haute magistrature conférée par le peuple est le consulat. [st1]5 [-] but (fin) d'une chose. - domus finis est usus, Cic. Off. 1, 138: la fin d'une maison, c'est l'utilisation. - sit in jure civili finis hic... Cic. de Or. 1, 188: disons que dans le droit civil la fin est la suivante... - cf. Cic. Inv. 1, 6; Part. 11. [st1]6 [-] définition. - Quint. 2, 15, 3; 5, 10, 54. [st1]7 [-] mesure, proportion. - Dig. 21, 2, 66, etc.* * *Finis, huius finis, masc. vel foem. gen. La fin de quelque chose que ce soit.\Imperium sine fine. Virgil. Perpetuel, Sans fin.\Vnus iudicati finis. Paul. Une sentence.\Afferre finem alicui rei. Quintil. Mettre fin.\Vitae finis certa mortalibus astat. Lucret. Il est certain et arresté que touts hommes mourront.\Dempto fine carendus. Ouid. Sans fin, Tousjours.\Finem facere maledictis. Terent. Cesser de mesdire.\Facere finem libidini et impudentiae. Cic. Mettre fin à, etc.\Sermoni finem facere. Plaut. Faire fin à son parler, Se taire.\Orandi iam finem face. Terent. Ne me prie plus.\Ferre finem rebus fessis. Virg. Mettre fin aux adversitez.\Implere finem vitae. Tacit. Mourir, Definer.\Certum voto pete finem. Horat. Limite ton desir d'avoir des biens.\Ponere finem vitae. Senec. Mettre fin à sa vie, Finer sa vie.\Ponere sibi finem vitae. Tacit. Se tuer.\Finis. Cicero. La fin, ou cause finale pourquoy on faict quelque chose.\Quem ad finem? Cic. Pour quelle cause? A quelle fin?\Finis aedificatae domus, vsus. Cic. La cause et fin finale pourquoy on a edifié une maison, c'est pour en user.\Finis in singulari numero, pro termino, seu finibus. Liu. Les fins et metes, Limites, Lisieres, Marches, Frontieres. -
15 crastinus
crāstinus, a, um (cras), morgend, morgig (Ggstz. hodiernus), I) eig.: dies crastinus, Cic.: dies crastina, Prop.: nox, Liv.: Aurora cr., Verg.: die crastinā, am morgenden Tage, morgen (Ggstz. hodie), Liv. u. Ambros.: dass. die crastini (Lokativ), Plaut. most. 881. Gell. 2, 29, 7. Macr. sat. 1, 3, 16. – subst., crāstinum, ī, n., der morgende Tag, crastini neglegens (unbekümmert), Sen.: cenant tamquam crastinum desperent, Sen. rhet.: ex crastino pendēre, Sen.: in crastinum (auf morgen) vocare alqm, Plaut., differre alqd, Cic.: de crastino non cogitabat, Sulp. Sev. – II) übtr., im allg. = künftig, Plin. u. Stat.
-
16 hesternus
hesternus, a, um (vgl. heri für *hesi, analog m. hodiernus), gestrig, von gestern, dies, Cic.: nox, Ov.: convivium, Liv.: cena, Plin. pan.: disputatio, Cic.: panis, von gestern, einen Tag alt, Cels.: merum, gestern getrunken, Iustin.: corolla, von gestern = gestern aufgesetzt, Prop.: Quirites, von gestern, neugebackene (v. kaum erst freigewordenen Sklaven), Pers. – Plur. subst., hesterna, ōrum, n., das Gestrige, die gestrigen Vorfälle usw., hesternorum immemores, Quint. 11, 2, 6. – Dav. hesternō, Adv., am gestrigen Tage, gestern, Sisenn. Miles. fr. bei Charis- 200, 20. Cic. Vat. 3 (codd., aber Müller die hester. no). Auson. epigr. 70 (74), 1. p. 215 Schenkl. Sulpic. Sev. dial. 3, 1, 1; 3, 2, 1; 3, 5, 2: h. vel cras, Cassiod. dial. p. 538, a (ed. Garet).
-
17 modernus
-
18 gestrig
gestrig, hesternus (gestern, vom gegenwärtigen, heutigen Tage an zurückgerechnet, geschehen etc., Ggstz. hodiernus, crastinus). – pristinus. auch umschr. qui, quae, quod pridie factus, a, um est (vorig, übh. vor dem genannten Tage in der Gegenwart od. in der Erzählung der Vergangenheit geschehen etc., Ggstz. instans, futurus). – am g. Tage, s. gestern.
-
19 Jahrestag
Jahrestag, I) im allg.: primus anni incipientis dies. – II) insbes.: a) = Geburtstag, w. s. – b) Gedächtnistag: dies mit einem passenden Zus. – dies natalis (bei freudigen Ereignissen, z.B. reditus mei). – der I. der Schlacht an der Allia, dies Alliensis: der I. des Regierungsantritts eines Fürsten, dies imperii alcis; oder dies, quo alqs regnare primum coepit: heute ist der I. meines Sieges über Hannibal, dies est hodiernus, quo vici Hannibalem: den I. des Sieges zu einem stehenden Festtag erheben, inter festos dies referre diem, quo victoria parta est.
-
20 crastinus
crāstinus, a, um (cras), morgend, morgig (Ggstz. hodiernus), I) eig.: dies crastinus, Cic.: dies crastina, Prop.: nox, Liv.: Aurora cr., Verg.: die crastinā, am morgenden Tage, morgen (Ggstz. hodie), Liv. u. Ambros.: dass. die crastini (Lokativ), Plaut. most. 881. Gell. 2, 29, 7. Macr. sat. 1, 3, 16. – subst., crāstinum, ī, n., der morgende Tag, crastini neglegens (unbekümmert), Sen.: cenant tamquam crastinum desperent, Sen. rhet.: ex crastino pendēre, Sen.: in crastinum (auf morgen) vocare alqm, Plaut., differre alqd, Cic.: de crastino non cogitabat, Sulp. Sev. – II) übtr., im allg. = künftig, Plin. u. Stat.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crastinus
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Hodĭernus — (lat), heutig; ab oder de hodierno (die), vom heutigen Tag an … Meyers Großes Konversations-Lexikon
PHARUS hodiernus — vulgo Phanarion, ad os Bosphori Thracii in Pontum Euxinum, in ora Thraciae, prope Panium promuntor. P. Gyllius … Hofmann J. Lexicon universale
hodierno — (Del lat. hodiernus.) ► adjetivo 1 literario Del día de hoy o del tiempo presente. 2 literario Que es moderno o actual: ■ criterios hodiernos. 3 literario Se aplica al pan tierno, del día: ■ junto con la hodierna hogaza dieron cuenta de un b … Enciclopedia Universal
LUDOVICUS Carolus — Carolus LUDOVICUS hodiernus Elector, vide Car. Lud. Adde hîc: Obiisse illum A. C. 1680. successore fil. unico Car. lineae huius Electoralis ultimo: qui, pietatis rarum inter Principes exemplar, inenarrabili subditorum luctu, postquam Religioni… … Hofmann J. Lexicon universale
Hodiern — Ho di*ern, Hodiernal Ho di*er nal, a. [L. hodiernus, fr. hodie today.] Of this day; belonging to the present day. [R.] Boyle. Quart. Rev. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Hodiernal — Hodiern Ho di*ern, Hodiernal Ho di*er nal, a. [L. hodiernus, fr. hodie today.] Of this day; belonging to the present day. [R.] Boyle. Quart. Rev. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Ancient Diocese of Senlis — The former French Catholic diocese of Senlis existed from the sixth century, at least, to the French Revolution. Its see was at Senlis, in the modern department of Oise, in northern France. It was suppressed by the Concordat of 1801, its… … Wikipedia
Antoine Brumel — (auch Brummel, Brommel, Brunello) (* um 1460 in Brunelles bei Nogent le Rotrou (?); † nach 1515) war ein französischer Komponist, Sänger und Kleriker. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 2.1 Messen … Deutsch Wikipedia
Bischof von Senlis — Die folgenden Personen waren Bischöfe des Senlis (Frankreich): Heiliger Rieul (oder Regulus) Nicenus (?) Mansuetus (?) Venustus (?) Tanitus (?) Jocundus (?) Protatus (oder Protritus) (?) Modestus (?) um 511–513: Heiliger Levain (oder Levangius… … Deutsch Wikipedia
Liste der Bischöfe von Senlis — Die folgenden Personen waren Bischöfe des Senlis (Frankreich): Heiliger Rieul (oder Regulus) Nicenus (?) Mansuetus (?) Venustus (?) Tanitus (?) Jocundus (?) Protatus (oder Protritus) (?) Modestus (?) um 511–513: Heiliger Levain (oder Levangius… … Deutsch Wikipedia
Reinhard Zimmermann — (* 10. Oktober 1952 in Hamburg) ist ein deutscher Jurist. Seit 2002 ist er Direktor am Max Planck Institut für ausländisches und internationales Privatrecht in Hamburg. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Wirken 3 Kritik … Deutsch Wikipedia