Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

hispania

  • 1 Hispania

    Hispāni, ōrum, m., the Spaniards, Liv. 21, 27; Tac. A. 1, 78; Suet. Caes. 76 al. —
    II.
    Derivv.
    A.
    Hispānus, a, um, adj., of or belonging to the Spaniards, Spanish:

    mare,

    Plin. 3, 5, 10, § 74:

    aurum,

    Mart. 7, 88, 7:

    Tarraco,

    id. 10, 104, 4:

    populi,

    Liv. 21, 19:

    equites,

    Caes. B. G. 5, 26:

    cohortes,

    id. B. C. 3, 88:

    legio,

    Tac. H. 1, 6:

    acies,

    Luc. 3, 454:

    gladio cingi,

    Liv. 7, 10, 5.—
    * Adv.: Hispānē: Hispane non Romane memoretis loqui me, Enn. ap. Charis. p. 180 P. (Ann. v. 495 Vahl.).—
    B.
    Hispā-nĭa, ae, f., the country of the Spaniards, Spain, Mel. 1, 3, 4; 1, 5, 1; 3; 2, 6, 1 sq.; Plin. 3, 1, 2, § 6; 18, 11, 28, § 108; Cic. de Imp. Pomp. 4, 9; id. Tusc. 1, 37, 89; id. Fam. 15, 17, 3; Caes. B. G. 1, 1 fin.; 5, 1; 7, 55 et saep.:

    citerior,

    on this side of the Ebro, Caes. B. G. 3, 23:

    ulterior,

    beyond it, id. B. C. 1, 39.—In apposition:

    in terra Hispania,

    Liv. 38, 58, 5.—As consisting of two parts, freq. also in plur.: Hispāniae, ārum, Mel. 3, 1, 10; Plin. 4, 20, 34, § 110; 17, 26, 40, § 249; Caes. B. C. 1, 10; 29, 85; Tac. H. 2, 97; 3, 2; 70 et saep.; cf.:

    Carthago nixa duabus Hispaniis,

    Cic. Balb. 15, 34. —
    C.
    Hispānĭensis, e, adj., of or belonging to Spain, existing in Spain, Spanish:

    Balbus Cornelius non Hispaniensis natus, sed Hispanus,

    not merely born in Spain, but a thorough Spaniard, Vell. 2, 51 fin.; cf. Mart. 12 praef.:

    aestus maritimi,

    Cic. N. D. 3, 10, 24:

    naufragia,

    Plin. 2, 67, 67, § 168:

    spuma argenti,

    id. 33, 6, 35, § 106:

    legatus,

    Cic. Vatin. 5, 12:

    iter,

    id. ib.:

    bellum,

    id. de Imp. Pomp. 10, 28; cf.

    casus,

    id. Fam. 2, 16, 6:

    exercitus,

    Tac. A. 1, 3:

    triumphus,

    Plin. 14, 15, 17, § 97; Suet. Caes. 37:

    victoria Caesaris,

    id. ib. 38.—
    D.
    Hispānĭcus, a, um, adj., Spanish:

    verbum,

    Suet. Aug. 82:

    spartum,

    Vitr. 7, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > Hispania

  • 2 hispania

    Spain; Spanish peninsula

    Latin-English dictionary > hispania

  • 3 Carteia

    Cartēĭa, ae, f., = Kartêia.
    I.
    A very ancient seaport town in Hispania Baetica, now near Rocadillo, Mel. 2, 6, 9; Plin. 3, 1, 3, § 7; Cic. Att. 12, 44, 3; Liv. 28, 30, 3 sq.; 43, 3, 3.—
    B.
    Hence the adjj.,
    1.
    Car-tēĭānus, a, um, Carteian, of Carteia:

    ora,

    Plin. 3, 2, 3, § 17.—
    2.
    Cartēĭensis, e, the same: legati, Auct. B. Hisp. 36; absol., Liv. 43, 3, 4.—
    II.
    The chief town of the Olcades, in Hispania Tarraconensis (acc. to others, Cartăla), Liv. 21, 5, 4; cf. Alschefski ad h. l.

    Lewis & Short latin dictionary > Carteia

  • 4 Carteianus

    Cartēĭa, ae, f., = Kartêia.
    I.
    A very ancient seaport town in Hispania Baetica, now near Rocadillo, Mel. 2, 6, 9; Plin. 3, 1, 3, § 7; Cic. Att. 12, 44, 3; Liv. 28, 30, 3 sq.; 43, 3, 3.—
    B.
    Hence the adjj.,
    1.
    Car-tēĭānus, a, um, Carteian, of Carteia:

    ora,

    Plin. 3, 2, 3, § 17.—
    2.
    Cartēĭensis, e, the same: legati, Auct. B. Hisp. 36; absol., Liv. 43, 3, 4.—
    II.
    The chief town of the Olcades, in Hispania Tarraconensis (acc. to others, Cartăla), Liv. 21, 5, 4; cf. Alschefski ad h. l.

    Lewis & Short latin dictionary > Carteianus

  • 5 Carteiensis

    Cartēĭa, ae, f., = Kartêia.
    I.
    A very ancient seaport town in Hispania Baetica, now near Rocadillo, Mel. 2, 6, 9; Plin. 3, 1, 3, § 7; Cic. Att. 12, 44, 3; Liv. 28, 30, 3 sq.; 43, 3, 3.—
    B.
    Hence the adjj.,
    1.
    Car-tēĭānus, a, um, Carteian, of Carteia:

    ora,

    Plin. 3, 2, 3, § 17.—
    2.
    Cartēĭensis, e, the same: legati, Auct. B. Hisp. 36; absol., Liv. 43, 3, 4.—
    II.
    The chief town of the Olcades, in Hispania Tarraconensis (acc. to others, Cartăla), Liv. 21, 5, 4; cf. Alschefski ad h. l.

    Lewis & Short latin dictionary > Carteiensis

  • 6 castrum

    castrum, i, n. [kindred with casa, q. v.].
    I.
    In sing., any fortified place; a castle, fort, fortress (more rare than castellum):

    ei Grunium dederat in Phrygiā castrum, etc.,

    Nep. Alcib. 9, 3; Liv. 32. 29, 4; Dig. 27, 1, 17 fin.
    B.
    Esp., nom. propr.
    1.
    Castrum Altum or Album, in Hispania Tarraconensis, Liv. 24, 41, 3.—
    2.
    Castrum Inui, or simply Castrum, an ancient city of the Rutuli, near Ardea, Verg. A. 6, 775;

    called Castrum,

    Ov. M. 15, 727; Sil. 8, 359. —
    3.
    Castrum Novum, a city on the seacoast of Etruria, Liv. 36, 3, 6; Plin. 3, 5, 8, § 51.—
    4.
    Another Castrum Novum, on the sea-coast of Picenum, now Giulia Nova, [p. 299] Plin. 3, 13, 18, § 110; also called absol. Castrum, Vell. 1, 14, 8.—
    5.
    Castrum Truentinum, a maritime city of Picenum, on the river Truentus, Cic. Att. 8, 12, B, 1;

    also called Truentum,

    Plin. 3, 13, 18, § 110.—
    6.
    Castrum Vergium, a fortress of the Bergistani in Hispania Tarraconensis, now Berga, Liv. 34, 21, 1.—Far more freq.,
    II.
    In plur.: castra, ōrum, n. ( castra, ae, f.: castra haec vestra est, Att. ap. Non. p. 200, 30; Trag. Rel. p. 238 Rib.).
    A.
    Lit., several soldiers ' tents situated together; hence, a military camp, an encampment; among the Romans a square (quadrata);

    later, after the manner of the Greeks, sometimes circular, or adjusted to its situation,

    Veg. Mil. 1, 23. It was surrounded by a trench (fossa) and a wall (vallum), and had four gates: Porta Praetoria, the front, chief gate, on the opp. side from the enemy, from which the legions marched; opp. to this, Porta Decumana (in later times Porta Quaestoria), the back gate;

    Porta Principalis Dextra, and Porta Principalis Sinistra, situated on the two sides of the camp,

    Liv. 40, 27, 4 sq.; cf. Dict. of Antiq.—
    b.
    Phrases.
    (α).
    With adj.:

    stativa,

    occupied for a long time, permanent, Cic. Verr. 2, 5, 12, § 29; Caes. B. C. 3, 30; 3, 37; Sall. J. 44, 4; Tac. A. 3, 21:

    aestiva,

    summer camp, id. ib. 1, 16; Suet. Claud. 1:

    hiberna,

    Liv. 29, 35, 13 (more freq. absol. aestiva and hiberna, q. v.):

    navalia,

    an encampment on the shore for protecting the fleet and the troops while landing; sometimes connected with the ships drawn to land, Caes. B. G. 5, 22 Herz.; cf. id. ib. 5, 11; Liv. 29, 35, 13;

    called also nautica,

    Nep. Alcib. 8, 5; id. Hann. 11, 6 (cf. id. ib. § 4; Liv. 44, 39): lunata, crescent-shaped, Auct. B. Afr. 80.—With numerals:

    una,

    Tac. A. 4, 2:

    bina,

    Cic. Phil. 12, 11, 27; Liv. 4, 27, 3:

    quina,

    Caes. B. C. 3, 9.—
    (β).
    With verb:

    locum castris antecapere,

    Sall. J. 50, 1; cf.:

    capere locum castris,

    Liv. 4, 27, 3; 9, 17, 15;

    and montes castris capere,

    Tac. A. 12, 55: castra metari, Cael. ap. Non. p. 137, 18; Caes. B. C. 3, 13, 3; Hirt. B. G. 8, 15 al.:

    facere,

    Caes. B. G. 1, 48; Nep. Milt. 5, 2; Cic. Verr. 2, 5, 12, § 29 al.:

    ponere,

    Caes. B. G. 2, 5; 7, 35; Nep. Hann. 5 fin.:

    ponere et munire,

    Sall. J. 75, 7:

    munire,

    Caes. B. G. 1, 49; Liv. 44, 39, 1:

    communire,

    Caes. B. G. 5, 49; Liv. 23, 28, 3:

    castra castris conferre,

    id. 10, 32, 5; 23, 28, 9:

    castris se tenere,

    Caes. B. G. 1, 40, 8:

    castra movere,

    to break up, to decamp, id. ib. 1, 39 fin.; also syn. with to march forth from a camp, id. ib. 1, 15 Herz.; 1, 22; 2, 2; Sall. C. 57, 3; Nep. Dat. 8, 4; id. Eum. 12 fin. et saep.—Hence, also, promovere, Caes. B. G. 1, 48:

    movere retro,

    Liv. 2, 58, 3:

    removere,

    id. 9, 24, 4:

    proferre,

    Caes. B. C. 1, 81:

    castris castra inferre,

    Enn. Trag. 201 Vahl.—
    c.
    Castra Praetoriana, Praetoria, Urbana or simply Castra, the barracks of the Prœtorians in the suburbs of Rome, Suet. Tib. 37; id. Claud. 21; Tac. A. 4, 2; Suet. Aug. 29; id. Claud. 36; Dig. 48, 5, 15. —
    d.
    Castrorum filius, a surname of Caligula, who was brought up in the camp, Suet. Calig. 22; Aur. Vict. Caes. 3.—So, Castrorum mater, an appellation of Faustina, the wife of the emperor Marcus Aurelius, because she accompanied him in an expedition against the Quadi, Capitol. Marc. Aur. 26.—Hence both appell. in later inscriptions as titles of the Roman emperors and empresses.
    B.
    Esp. as nom. propr., like castrum.
    1.
    Castra Corneliana or Cornelia, on the north coast of Africa, near Utica, so called because the elder Scipio Africanus first pitched his camp there, after his landing in Africa, in the second Punic war, Caes. B. C. 2, 24; 2, 25; 2, 37; Mel. 1, 7, 2; Plin. 5, 4, 3, § 24.—
    2.
    Castra Caecilia, in Lusitania, Plin. 4, 22, 35, § 117.—
    3.
    Castra Hannibalis, a seaport town in Bruttium, Plin. 3, 10, 15, § 95.—
    4.
    Castra Pyrrhi, a place in Grecian Illyria, Liv. 32, 13, 2.—
    5.
    Castra Vetera or Vetera, a place on the Lower Rhine, now Xanthen, Tac. H. 4, 18; 4, 21; 4, 35; id. A. 1, 45.—
    6.
    Castra Alexandri, a district in Egypt, Curt. 4, 7, 2; Oros. 1, 2.—
    C.
    Meton.
    1.
    Since, in military expeditions, a camp was pitched each evening, in the histt. (esp. Livy) for a day ' s march:

    secundis castris ( = bidui itinere) pervenit ad Dium,

    Liv. 44, 7, 1; so Tac. H. 3, 15; cf.:

    alteris castris,

    Liv. 38, 13, 2; Curt. 3, 7.—

    So tertiis castris,

    Liv. 38, 13, 11; 38, 24, 1; Tac. H. 4, 71:

    quartis castris,

    Liv. 44, 46, 10:

    quintis castris,

    Caes. B. G. 7, 36; Liv. 28, 19, 4:

    septimis castris,

    id. 40, 22, 1:

    decimis castris,

    id. 27, 32 fin.; 28, 33, 1.—
    2.
    Military service (hence, often opp. forum and toga), Nep. Epam. 5, 4; Vell. 2, 125, 4; Tib. 4, 1, 39:

    qui magnum in castris usum habebant,

    Caes. B. G. 1, 39.—
    3.
    Of beehives:

    cerea,

    Verg. A. 12, 589:

    in apium castris,

    Pall. 1, 37, 4.—
    4.
    Of a sheepfold, Col. 6, 23, 3.—
    5.
    Of political parties, regarded as arrayed in hostility:

    si ad interdicti sententiam confugis... in meis castris praesidiisque versaris,

    Cic. Caecin. 29, 83.—
    6.
    Of philosophical sects:

    Epicuri castra,

    Cic. Fam. 9, 20, 1:

    O castra praeclara (Epicuri)!

    id. ib. 7, 12, 1; Hor. C. 3, 16, 23; Sen. Ep. 2, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > castrum

  • 7 Mentesanus

    Mentēsānus, a, um, adj.
    I.
    Of or belonging to the city of Mentesa (Mentissa, Liv. 26, 17) in Hispania Baetica:

    ordo Mentesanus,

    Inscr. Grut. 384, 2.—In plur.:

    Mentesani Bastuli,

    Plin. 3, 3, 4, § 25.—
    II.
    Mentesani Oretani in Hispaniā Tarraconensi, Plin. 3, 3, 4, § 19; Liv. 26, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > Mentesanus

  • 8 pello

    pello, pĕpŭli, pulsum, 3 ( pluperf. pulserat, Amm. 30, 5, 19), v. a. [kindred with Gr. pallô, pelô], to beat, strike, knock any thing or at any thing; to push, drive, hurl, impel, propel.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet.;

    syn.: trudo, percutio): pueri pulsi,

    Cic. Fin. 5, 18, 48:

    pectora pellite tonsis, Enn. ap. Fest. s. v. tonsa, p. 356 Müll. (Ann. v. 235 Vahl.): terram pede,

    Lucr. 5, 1402:

    ter pede terram (in the tripudium),

    Hor. C. 3, 18, 15:

    humum pedibus,

    Cat. 61, 14:

    fores,

    Ter. Ad. 4, 5, 4; 5, 3, 2:

    impetu venientium pulsae fores,

    Tac. A. 11, 37: spumat sale rate pulsum, Enn. ap. Gell. 2, 26 (Ann. v. 378 Vahl.); cf.: unda pulsa remis, Cic. Ac. Fragm. ap. Non. 162, 30; so,

    vada remis,

    Cat. 64, 58:

    (arbor) ventis pulsa,

    Lucr. 5, 1096.—
    B.
    In partic.
    1.
    To drive out or away, to thrust or turn out, expel, banish; esp. milit., to drive back, discomfit, rout the enemy (freq. and class.; syn.: fugo, elimino, deicio); constr. with abl., with ex, rarely with de; also with ab and abl. of the place from which one is repelled or driven back, but has not entered:

    cum viri boni lapidibus e foro pellerentur,

    Cic. Pis. 10, 23; so,

    omnes ex Galliae finibus,

    Caes. B. G. 1, 31, 11; and:

    praesidium ex arce,

    Nep. Pelop. 3 fin.:

    a foribus,

    Plaut. Am. 1, 1, 113:

    istum ab Hispaniā,

    Cic. Att. 10, 8, 2:

    patriis ab agris Pellor,

    Ov. M. 14, 477; cf. Ter. Eun. 2, 1, 9:

    aliquem a sacris,

    Ov. Ib. 624:

    possessores suis sedibus,

    Cic. Off. 2, 22, 78:

    aliquem sedibus,

    Sall. J. 41, 8:

    aliquem possessionibus,

    Cic. Mil. 27, 74:

    aliquem civitate,

    id. Par. 4, 1, 27:

    loco,

    Liv. 10, 6:

    patria,

    Nep. Arist. 1:

    aliquem regno,

    Hor. S. 1, 6, 13; Just. 35, 1, 3.—Of inanim. objects:

    aquam de agro,

    Plin. 18, 26, 62, § 230:

    tecta, quibus frigorum vis pelleretur,

    Cic. Off. 2, 11, 13:

    placidam nives pectore aquam,

    Tib. 1, 4, 12; 3, 5, 30:

    calculos e corpore,

    Plin. 22, 21, 30, § 64.—Without indicating the place whence:

    qui armis perterritus, fugatus, pulsus est,

    Cic. Caecin. 11, 31:

    hostes pelluntur,

    Caes. B. G. 7, 62, 3; cf.:

    milites pulsi fugatique,

    Sall. J. 74, 3:

    exsules tyrannorum injuriā pulsi,

    driven out, banished, Liv. 34, 26, 12:

    Athenienses Diagoram philosophum pepulerunt,

    Val. Max. 1, 1, 7 ext.With abl. of manner:

    pudendis Volneribus pulsus,

    Verg. A. 11, 56; cf.:

    si fugisset vulneratus a tergo, etc., Serv. ad loc.—Specifying the place whither: miles pellitur foras,

    Ter. Eun. 5, 8, 11:

    in exsilium pulsus,

    Cic. de Or. 2, 13, 56.—
    2.
    In milit. lang., to rout, put to flight, discomfit:

    exercitum ejus ab Helvetiis pulsum et sub jugum missum,

    Caes. B. G. 1, 7, 4:

    compluribus his proeliis pulsis,

    id. ib. 1, 10, 5:

    Romanos pulsos superatosque,

    id. ib. 2, 24 fin., etc.; 1, 52; Liv. 2, 50; Just. 1, 6, 13; 2, 12, 26.—
    3.
    To strike, set in motion, impel:

    inpello, sagitta pulsa manu,

    Verg. A. 12, 320.—
    4.
    Of a musical instrument, to strike the chords, play:

    nervi pulsi,

    struck, Cic. Brut. 54, 199:

    lyra pulsa manu,

    Ov. M. 10, 205; cf.:

    classica pulsa,

    i. e. blown, Tib. 1, 1, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to strike, touch, move, affect, impress, etc. (class.):

    totum corpus hominis et ejus omnis vultus omnesque voces, ut nervi in fidibus, ita sonant, ut a motu animi quoque sunt pulsae,

    Cic. de Or. 3, 57, 216; cf.

    of sound: Ille canit, pulsae referunt ad sidera valles,

    Verg. E. 6, 84:

    sonat amnis, et Asia longe Pulsa palus,

    id. A. 7, 702:

    quemadmodum visa nos pellerent,

    Cic. Ac. 2, 10, 30; cf.:

    visa enim ista cum acriter mentem sensumve pepulerunt,

    id. ib. 2, 20, 66; id. Fin. 2, 10, 32:

    quod (dictum) cum animos hominum aurisque pepulisset,

    id. Or. 53, 177:

    species utilitatis pepulit eum,

    id. Off. 3, 10, 41:

    fit saepe, ut pellantur animi vehementius,

    id. Div. 1, 36, 80:

    nec habet ullum ictum, quo pellat animum,

    id. Fin. 2, 10, 32:

    nulla me ipsum privatim pepulit insignis injuria,

    id. Fam. 4, 13, 2:

    ipsum in Hispaniā juvenem nullius forma pepulerat captivae,

    Liv. 30, 14, 3:

    non mediocri curā Scipionis animum pepulit,

    id. 30, 14, 1:

    pulsusque residerat ardor,

    Ov. M. 7, 76:

    longi sermonis initium pepulisti,

    you have struck the chord of a long discussion, Cic. Brut. 87, 297.—
    B.
    In partic.
    1.
    To drive out or away, to banish, expel:

    maestitiam ex animis,

    Cic. Fin. 1, 13, 43:

    procul a me dolorem,

    Plaut. Most. 3, 2, 27:

    pulsus Corde dolor,

    Verg. A. 6, 382:

    glandt famem,

    Ov. M. 14, 216; so,

    sitim,

    Hor. C. 2, 2, 14:

    frigoris vim tectis,

    Cic. Off. 2, 4, 13:

    somnum,

    Sil. 7, 300;

    Col. poët. 10, 69: Phoebeā morbos arte,

    Ov. F. 3, 827:

    vino curas,

    Hor. C. 1, 7, 31:

    moram,

    Ov. M. 2, 838:

    dolore pulsa est amentia,

    id. ib. 5, 511:

    turpia crimina a vobis,

    id. A. A. 3, 379:

    umbras noctis,

    Cat. 63, 41:

    sidera,

    Ov. M. 2, 530:

    nubila,

    id. ib. 6, 690:

    tenebras,

    id. ib. 7, 703; 15, 651.—
    2.
    To beat, conquer, overcome (very rare): si animus hominem pepulit, actum'st: animo servit, non sibi;

    Sin ipse animum pepulit, vivit, victor victorum cluet,

    Plaut. Trin. 2, 2, 27 sq.:

    alicui pudicitiam,

    id. Ep. 4, 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > pello

  • 9 scateo

    scăteo, ēre (ante-class. also scatit, Lucr. 5, 40; 6, 891; and scatĕre, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69, or Trag. v. 196 Vahl.; Lucr. 5, 598; 5, 952; 6, 896; perf. and sup. wanting), v. n. [etym. dub.; cf. Lith. skas-, leap], to bubble, gush, well, spring, or flow forth ( poet.; not before the Aug. period in prose).
    I.
    Lit.: fontes scatere, Enn. l. l.; cf.:

    fons dulcis aquaï qui scatit et salsas circum se dimovet undas,

    Lucr. 6, 891 sq.; and (with erumpere) id. 5, 952; 5, 598.—
    II.
    Transf., = abundo.
    A.
    To be plentiful; to swarm, abound:

    cuniculi scatent in Hispaniă,

    Plin. 8, 58, 83, § 226; cf. Lucr. 6, 896.—
    B.
    With abl. (once also with gen. and with an acc. of respect), to gush forth with, i.e. to be full of; to swarm or abound with, to be rich in or crowded with any thing, etc.
    1.
    Lit. ( a) With abl.:

    vino scatet,

    Plaut. Aul. 3, 6, 22:

    arx (Corinthi) scatens fontibus,

    Liv. 45, 28:

    scatentem Beluis pontum,

    Hor. C. 3, 27, 26; cf.:

    Nilus scatet piscibus,

    Mel. 1, 9, 3; so,

    tota ferme Hispania metallis,

    Plin. 3, 3, 4, [p. 1640] §

    30: Terracina silvis nucum,

    id. 16, 32, 59, § 138:

    scatere vermibus,

    Vulg. Exod. 16, 20: gentes tigri ferā. Plin. 6, 20, 23, § 73.—
    (β).
    With gen.:

    terra ferarum scatit,

    Lucr. 5, 40; cf. id. 6, 891 supra.—
    2.
    Trop.:

    qualibus ostentis Aristandri volumen sca-tet,

    Plin. 17, 25, 38, § 243; cf.:

    sic videas quosdam scatere verbis, ut, etc.,

    Gell. 1, 15, 2; 17, 8, 4:

    (urtica) vel plurimis scatet remediis,

    Plin. 22, 13, 15, § 31.—With acc. respect:

    amas pol, misera: id tuos scatet animus,

    Plaut. Pers. 2, 1, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > scateo

  • 10 citerior

        citerior ōris, and citimus, adj. comp. and sup.    [citer from cis], on this side: citerior provincia, Cs.: Hispania, C., N.—Nearer, next: (stella) ultima a caelo, citima terris.—Fig.: humana et citeriora considerat: ut ad haec citeriora veniam.

    Latin-English dictionary > citerior

  • 11 contrā

        contrā adv. and praep.    [comp. of com-; see 1 cum].    I.adv., of position, in opposition, opposite, face to face, in front, on the other side: signum contra animo finivit, i. e. mentally drew a line, L.: stare, Iu.: ulmus erat contra, in front, O.: consistere, to make front, Cs.: positā Hispaniā, opposite, Ta.: intueri, in the face, L.: oscula non pervenientia contra, so as to meet, O.—Fig., of actions, in turn, in return, back, on the other hand, likewise: Audi nunc, in turn, T.: Mettius Tullo gratulatur, contra Tullus Mettium adloquitur, L.: at tibi contra Evenit, ut, etc., you have your reward, H.: cui latrans contra senex (i. e. respondit), Ph.: si scias quod donum huic dono contra comparet, what counter-gift, T.: Facere contra huic aegre, T.: tibi contra gratiam Referre, T. — Of opposition or strife, in opposition, on the other side: obniti contra sufficere, to have strength to resist, V.: pugnare, O.: vociferans, L.: pauca accipe contra, H.: contra feriundi copia, making a counter-attack, S.: quid, si de litteris corruptis contra venit? as his accuser: est contra iudicatum, an adverse decision: licere, to compete, Cs.: nihil quod contra peterent, to compete for: qui contra fecerit, the transgressor.—With verbs of saying, in opposition, on the other side, in answer: cum contra dicturus Hortensius esset, as opposing counsel: contra qui dicit, the opponent: cum nemo contra diceret, denied it: nihil contra disputabo priusquam dixerit, make no objection: quid contra reus? says in reply: contra dicentibus inimicis, Cs.: quid contra dicerem meditabar, how to reply: id quod contra diceretur refellere, the objections: quod in eā causā contra dicendum est: dicitur contra, nullum esse testamentum, the objection is made: respondit nec contra dici quin, etc., there was no objection, L.— Reversely, in an opposite manner, the contrary, the opposite: in stultitiā contra est, with fools the reverse is true: quod contra est, S.: utrumque contra accidit: alia probabilia, contra alia dicimus, improbable: cognoscere quid boni utrisque aut contra esset (i. e. mali), S. — On the contrary, on the other hand, conversely: tu contra obicies: Romanus conserere pugnam velle, contra eludere Poenus, L.: iusta omnia decora sunt, iniusta contra indecora: ut hi miseri, sic contra illi beati quos, etc.: imperavi nihil, et contra patribus parui, but on the contrary: non enim tua culpa est... contraque summa laus: at contra: sed contra: contra autem: falso queritur quod, etc.: nam contra, etc., S.: quin contra, nay on the contrary, L.—Followed by atque or ac, contrary to, different from, otherwise than: simulacrum, contra atque ante fuerat, ad orientem convertere: contra atque esset dictum, Cs.: si haec contra ac dico essent omnia: contra ac ratus erat, S.: contra quam fas erat, contrary to the divine law: contra quam ipse censnisset, contrary to its own resolution.    II. Praep., with acc. (in prose before its case, except sometimes a rel. pron.), of position, before, against, facing, towards, opposite to, contrary to, over against: insulae latus est contra Galliam, Cs.: pacatis contra insulam suam terris, L.: Carthago Italiam contra, V.—Opposite, towards, against, facing, over against: contra vos in contione consistere, to face you: a fronte contra hostem, Cs.: Albanos contra legionem conlocat, L.: quos agmina contra Procurrunt, V.: contra hanc Romam altera Roma, a rival to.—Fig., in answer to, in reply to: contra ea facturos clamitabat, etc., Cs.: contra ea aiebat, etc., L.: contra postulata nuntios mittit, S.: Quae contra breviter fata est vates, V.—With valere, to weigh against, counterbalance, avail against: hac ratio contra omne ius iurandum valet: contrane lucrum nil valere Pauperis ingenium? H. —Of opposition or strife, against, with, in hostility to, as the enemy of: contra Caesarem gerere bellum: arma contra senatum tuli: armis contendere contra populum R., Cs.: contra Crustuminos profectus, marched against, L.: nihil se contra Sequanos consili inire, take hostile measures against, Cs.: contra salutem urbis incitari: paratus contra eum: agere contra hominem, plead against: nihil satis firmum contra Metellum, S.: contra difficultates providere, S.: vi contra vim resistere, L.: defensio contra vim: contra me sentire, hold an unfavorable opinion: quem contra veneris antea, for whose adversary you were counsel: pugnandum contra morbum: (provinciam) contra Caesarem retenturi, as the enemy of: eae res contra nos faciunt, make against.—Against, in opposition to, as the opponent of: tibi contra nos dicendum putes: contra iuris consultos dicere, against their opinions: contra caput dicere, to plead against life: contra Epicurum dictum est, in reply to: consuetudo contra deos disputandi, i. e. against the existence.—Against, injurious to, unfavorable to, to the disadvantage of: nihil contra me fecit odio mei: aliquid contra Caesarem Pompeio suadere: contra se ipse misericors, to his own injury, Ph.: contra valetudinis commodum laborare.—Esp., of offences, against, in violation of: pecuniam contra leges auferre: contra fas: contra ius gentium, L.: contra verecundiam, in disregard of: contra rem p. fecisse, to have been guilty of treason: vim eam contra rem p. factam decernere, L.: contra morem facere: quod contra legem esset: contra fidem. — Of opposition in thought, contrary to, opposite to, the reverse of: sed mihi contra ea videtur, the contrary seems true, S.: contra ea Caesar putabat, otherwise, Cs.: contra ea benigne, on the other hand, L.: cuius a me corpus crematum est, quod contra decuit ab illo meum (sc. cremari), whereas: quod contra oportebat delicto dolere, correctione gaudere, while, on the contrary.—With an abstract noun, contrary to, beyond, against: contra omnium opinionem (i. e. contra ac rati erant), Cs.: contra opinionem Iugurthae, against the expectation, S.: cetera contra spem salva invenit, L.: contra timorem animi praemia sceleris adeptus, S.
    * * *
    I
    facing, face-to-face, in the eyes; towards/up to; across; in opposite direction; against, opposite, opposed/hostile/contrary/in reply to; directly over/level; otherwise, differently; conversely; on the contrary; vice versa
    II
    against, facing, opposite; weighed against; as against; in resistance/reply to; contrary to, not in conformance with; the reverse of; otherwise than; towards/up to, in direction of; directly over/level with; to detriment of

    Latin-English dictionary > contrā

  • 12 dē-portō

        dē-portō āvī, ātus, āre,    to carry down, carry off, take away: frumentum in castra, Cs.: ex Siciliā litteras in Verrem: ossa eius ad matrem, N.: partem exercitūs eo, Cs.: omnem exercitum ex Hispaniā, evacuate, L.—To transport, banish for life, exile: in insulam deportari, Ta.: Italiā, Ta.—Of magistrates quitting a province, to bring home, take along, carry away: signa ex urbibus: victorem exercitum: nihil domum.—Fig., to carry off, bring home, bring away, derive, acquire: triumphum tertium: crimen Romam ex provinciā: ex Asiā dedecus.

    Latin-English dictionary > dē-portō

  • 13 dē-vinciō

        dē-vinciō nxī, nctus, ere,    to bind fast, tie up, fetter, clamp: aliquem fasciis: operculis plumbo devinctis, L.—Fig., to bind fast, unite closely, oblige, lay under obligation: (Italiam) omnibus vinclis devinctam tenere: ab isto donis devinciri: Hispania beneficiis devincta, Cs.: suos praemiis: se cum aliquo adfinitate: Coniugio liberali devinctus, T. aeterno devinctus amore, V.—In rhet., to comprise, condense: verba comprehensione.

    Latin-English dictionary > dē-vinciō

  • 14 ex or (only before consonants) ē

        ex or (only before consonants) ē    praep. with abl, out of, from within (opp. in).    I. In space, out of, from: signa ex urbe tollere: solem e mundo tollere: ex hoc fonticulo tantumdem sumere, H.: ex Aethiopiā Ancillula, T.: ex urbe sicarii: eius ex Africā reditus: ex Hispaniā quidam, Cs.: puer ex aulā, H.—From, down from, from off: ex speluncā saxum in crura eius incidisse: equestribus proeliis saepe ex equis desiliunt, from horseback, Cs.: cecidisse ex equo dicitur.—Up from, above, out of: collis paululum ex planitie editus, Cs.: globum terrae eminentem e mari.—In gen., from, down from, at, in, upon: ex cruce Italiam cernere: ex equo pugnare: ex loco superiore conspicatus, etc., Cs.: ex hoc loco verba fecisti: ex vinculis causam dicere, L.— Esp., in adverbial phrases: ex itinere, on the march, without halting, S.: ex fugā, during the flight, Cs.: portus ex adverso urbi positus, opposite, L.: erat e regione oppidi collis, over against, Cs.: ex omni parte perfectum, entirely: aliquā ex parte incommodis mederi, in some measure: impetūs ex maximā parte servorum: e vestigio, suddenly.—    II. In time, of succession, from, immediately after, directly after, after, following: Cotta ex consulatu est profectus in Galliam: tanta vilitas annonae ex inopiā consecuta est: ex magnis rupibus nactus planitem, Cs.: Aliam rem ex aliā cogitare, T.: alia ex aliis iniquiora postulando, L.: diem ex die exspectabam, day after day.—Of duration, from... onward, from, since, beginning at: ex eā die ad hanc diem: ex eo die, quo, etc.: ex certo tempore, after a fixed date: ex aeterno tempore: Motum ex Metello consule (bellum), H.: octavus annus est, ex quo, etc., since, Ta.: Romae vereor ne ex Kal. Ian. magni tumultūs sint, after. —With the notion of escape or relief, from and after, from: se ex labore reficere, Cs.: ex illo metu mortis recreatus: animus ex miseriis requievit, S. — Esp., in phrases: ex tempore effutire, off hand, without reflection: ex meo tempore, for my convenience: in quibus (quaestionibus) ex tempore officium quaeritur, according to circumstances: ex intervallo consequi, after a while: ex tempore aliquo.—    III. Fig., of the point of departure, away from, from, out of, of: amicitiam e vitā tollunt: e fundo eiectus, dispossessed of: agro ex hoste capto, L.: ex populo R. bona accipere, S. —Partitive uses, of a whole or class, of, out of, from among, among: alia ex hoc quaestu, i. e. trade, T.: non orator unus e multis, i. e. no common: acerrimus ex omnibus sensibus: ex primo hastato (ordine) legionis, one of the first division, Cs.: multum ex ripā colere, Ta.: altitudo puppium ex navibus, Cs. — Of the means, out of, by means of, with: ex incommodis Alterius sua ut conparent commoda, T.: ex caede vivunt: largiri ex alieno, L.; cf. ex iure hesterno panem vorent, dipped in, T.—Of the origin or source, from, out of, born of, arising from: bellorum causae ex rei p. contentione natae: ex pertinaciā oritur seditio: ex animo amicus, heartily.—Esp. with verbs of sense, intelligence, etc.: quā re negent, ex me non audies: ut ex amicis acceperam: ex quo intellegere posset: ut ex iis quaeratur: video ex litteris.—Of the material, of, out of: statua ex aere facta: (homo) qui ex animo constet et corpore: milites mixti ex conluvione gentium, L. — Of a condition or nature which is changed, from, out of: di ex hominibus facti: ex exsule consul: duas ex unā civitate discordia fecerat, L. — Of the cause, from, through, by, in consequence of, by reason of, on account of: gravida e Pamphilo, T.: infirmus ex morbo: e viā languere: ex gravitate loci volgari morbos, L.: ex illā ipsā re, for that very reason: e quo efficitur, non ut, etc.: ex hac clade atrox ira, L.: ex legato timor, Ta.—From, after, on account of: cui postea Africano cognomen ex virtute fuit, S.: nomen ex vitio positum, O.: urbem e suo nomine Romam iussit nominari. —Of measure or rule, according to, after, in conformity with, in pursuance of, by: ex aliarum ingeniis me iudicet, T.: dies ex praeceptis tuis actus: ex consuetudine suā, Cs.: e virtute vivere: ex senatūs sententiā: ex sententiā, satisfactorily, T.: illum ex artificio comico aestimabat.—Esp., in the phrases, ex re, according to the fact, to the advantage, to profit: oratio ex re et ex causā habita: Non ex re istius, for his good, T.: garrit Ex re fabellas, apt, H.: quid tam e re p. fuit? for the public benefit: ex usu, advantageous: ex usu quod est, id persequar, T.: rem ex usu Galliae accidisse, Cs.: e re natā, according to circumstances, T.—Of manner, mostly in adverb. phrases: res ex libidine magis quam ex vero celebrare, arbitrarily... justly, S.: dicam ex animo, outright: ex composito, by agreement, L.: ex facili, with ease, Ta.—    IV. In compounds, ex stands before vowels and h, and before c, p (except epoto, epotus), q, s (except escendere, escensio), t; ef (sometimes ec) before f; ē before b, d, g, i consonant, l (except exlex), m, n, v. For exs-, ex- alone is often written (exanguis for exsanguis, etc.).

    Latin-English dictionary > ex or (only before consonants) ē

  • 15 pellō

        pellō pepulī, pulsus, ere    [1 PAL-], to beat, strike, knock, push, drive, hurl, impel, propel: fores, T.: pueri pulsi: ter pede terram (in the tripudium), H.: undique magno Pulsa domus strepitu, H.— To drive out, drive away, thrust out, expel, banish, repel, drive back, discomfit, rout: qui armis pulsus est: hostes pelluntur, Cs.: exsules tyrannorum iniuriā pulsi, banished, L.: in exsilium pulsus: lapidibus e foro pelli: omnes ex Galliae finibus, Cs.: istum ab Hispaniā: illum ab eā, T.: possessores suis sedibus: patriā, N.: regno pulsus, H.: pudendis Volneribus pulsus, i. e. shamefully wounded in flight, V.— To rout, put to flight, discomfit: exercitus eius ab Helvetiis pulsus, Cs. — To strike, set in motion, impel: sagitta pulsa manu, V.: nervi pulsi, struck: lyra pulsa manu, played, O.: classica, Tb.—Fig., to strike, touch, move, affect, impress: Ille canit, pulsae referunt ad sidera valles, V.: acriter mentem sensumve: species utilitatis pepulit eum: iuvenem nullius forma pepulerat captivae, L.: pulsusque recesserat ardor, O.: Haec ubi dicta Agrestem (murem) pepulere, H.— To drive out, drive away, banish, expel: maestitiam ex animis: quo tibi nostri Pulsus amor? what has become of your love for me? V.: glande famem, O.: tecta, quibus frigorum vis pelleretur: tenebras, O.
    * * *
    pellere, pepuli, pulsus V
    beat; drive out; push; banish, strike, defeat, drive away, rout

    Latin-English dictionary > pellō

  • 16 recordor

        recordor ātus, ārī, dep.    [re-+cor], to think over, bethink oneself of, be mindful of, call to mind, remember, recollect: ut recordor, tibi meam (epistulam) misi: vosmet ipsi vobiscum recordamini: pueritiae memoriam: omnīs gradūs aetatis tuae: tua consilia: virtutes (Manli), L.: priorem libertatem, Ta.: antiqua Damna, O.: tua in me studia multum tecum: si rite audita recordor, V.: legiones nostras in eum locum saepe profectas: eadem se in Hispaniā perpessos, Cs.: recordati Teucros Ducere principium, etc., O.: ego recordor longe omnibus unum anteferre Demosthenem: quantum hae conquaestiones punctorum nobis detraxerint: recordor unde ceciderim: flagitiorum suorum recordabitur: illius: alquid de te: quae sum passura, lay to heart, O.
    * * *
    recordari, recordatus sum V DEP
    think over; call to mind, remember

    Latin-English dictionary > recordor

  • 17 re-linquo

        re-linquo līquī, lictus, ere,    to leave behind, not take along, not stay with, leave, move away from, quit, abandon: deos penatīs: vim auri in Ponto reliquit: post se hostem, Cs.: petere, ut in Galliā relinqueretur, might be left behind, Cs.: (cacumina silvae) limum tenent in fronde relictum, remaining, O.: sub sinistrā Britanniam relictam conspexit, in the rear, Cs.: me filiis quasi magistrum, T.: deum nullum Siculis.—Fig., to leave behind, leave: hanc excusationem ad Caesarem: Aeeta relictus, abandoned, O.—P. plur. n. as subst: repetat relicta, i. e. his former life, H.—At death, to leave behind, leave, bequeath: ea mortuast; reliquit filiam adulescentulam, T.: fundos decem et tres reliquit: ei testamento sestertiūm miliens: mihi haec omnia, T.: mihi arva, O.: heredem testamento hunc.—Fig., to leave, leave behind: virtutum nostrarum effigiem: Sibi hanc laudem relinquont: vixit, dum vixit, bene, T.: Sappho sublata desiderium sui reliquit: in scriptis relictum: orationes et annalīs: pater, o relictum Filiae nomen, H.: rem p. nobis: de valvarum pulchritudine scriptum: posterioribus exemplum.—To leave behind, leave remaining, permit to remain, let remain, leave: nil in aedibus, T.: ne paleae quidem ex annuo labore relinquerentur: angustioribus portis relictis, i. e. since the gates they had left were rather narrow, Cs.: unam (filiam) relinque, leave to me, O.: pauca aratro iugera Moles relinquent, H.: dapis meliora relinquens, H.: haec porcis comedenda, H.: relinquebatur una per Sequanos via, remained, Cs.: se cum paucis relictum videt, S.: equites paucos, leave alive, Cs.—Fig.: quam igitur relinquis populari rei p. laudem?: ceterorum sententiis semotis, relinquitur mihi, etc., there remains: non provocatione ad populum contra necem relictā: nec precibus nostris nec admonitionibus relinquit locum, i. e. he renders superfluous: deliberandi spatium, N.: tantummodo vita relicta est, O.: urbem direptioni, abandon: poenae Medea relinquar? O.: hominem innocentem ad alicuius quaestum: Posse queri tantum rauco stridore reliquit, O.: Dum ex parvo nobis tantundem haurire relinquas, H.: relinquitur, ut, si vincimur in Hispaniā, quiescamus, it remains, that: relinquebatur, ut pateretur, etc., Cs.: relinquitur ergo, ut omnia tria genera sint causarum, hence the conclusion is, etc.—With two acc, to leave behind, leave, let remain, suffer to be: eum locum integrum, leave untouched, T.: integram rem et causam, have left untouched: Morini, quos Caesar pacatos reliquerat, Cs.: amici, quos incorruptos Iugurtha reliquerat, S.: reliquit (eam) Incertam, V.: In mediis lacerā nave relinquor aquis, O.: inceptam oppugnationem, abandon, Cs.: infecta sacra, O.: sine ture aras, O.: mulierem nullam nominabo; tantum in medio relinquam.—To leave behind, leave, go away from, forsake, abandon, desert: domum propinquosque, Cs.: Ilio relicto, H.: litus relictum Respicit, O.: Roma relinquenda est, O.: me somnu' reliquit, Enn. ap. C.: ubi vita tuos reliquerit artūs, O.: Animam, T.: lucem, V.: animus relinquit euntem, O.: ab omni honestate relictus, destitute of: si puerum quartana reliquerat, H.—To leave in the lurch, forsake, abandon, desert: Reliquit me homo atque abiit, has given me the slip, T.: succurrere relictae, V.—To leave, give up, abandon: auctores signa relinquendi et deserendi castra audiuntur, L.: relictā non bene parmulā, H.—To leave, let alone, give up, resign, neglect, forsake, abandon, relinquish: rem et causam: (puella) Quod cupide petiit, mature plena reliquit, H.: me relictis rebus iussit observare, etc., to stop work and watch, T.: omnibus rebus relictis persequendum sibi Pompeium existimavit, Cs.: agrorum et armorum cultum, neglect: bellum illud, abandon: obsidionem, raise the siege, L.: caedes, leave unmentioned: hoc certe neque praetermittendum neque relinquendum est: quae Desperat tractata nitescere posse relinquit, H.: iniurias tuas, leave unnoticed: vim hominibus armatis factam relinqui putare oportere.

    Latin-English dictionary > re-linquo

  • 18 semel

        semel adv. num.    [3 SA-], once, a single time: attendant, semel bisne signum canat, L.: consulem miles semel fefellit, L.: non semel, sed bis: neque semel sed saepius: non plus quam semel eloqui. —Indef., in phrases with iterum or saepius, once and again, time and again, repeatedly, more than once, several times: semel atque iterum ac saepius dare: cum his semel atque iterum armis contendisse, Cs.: semel aut iterum, once or twice.—Once and no more, but once, but a single time, once for all: animus ubi semel se cupiditate devinxit, T.: quibus semel ignotum a te esse oportet: aut vitam semel aut ignominiam finire, L.: humum semel ore memordit, once for all, V.: virtus cum semel excidit, H.—In counting, once, first, the first time: bis rem p. servavi, semel gloriā, iterum aerumnā meā: Rufum bis pervenisse... semel ad Corfinium, iterum in Hispaniā, Cs.: ter, semel... iterum... tertio, L.— Indef, once, ever, at some time, at any time: verebamini Ne non id facerem quod recepissem semel? T.: ut semel eloquentia evecta est: quando in apertum semel discrimen evasura esset res, sooner or later, L.: quoniam quidem semel suscepi: Si semel datis... Dividite, if you are really giving, O.: semel emissum volat inrevocabile verbum, H.

    Latin-English dictionary > semel

  • 19 solūtus

        solūtus adj. with comp. and sup.    [P. of solvo], unbound, free, loose, at large, unfettered, unbandaged: cum eos vinciret, te solu<*>um Romam mittebat?: nec quisquam solutus dicitur esse sectus, unbandaged: duos (captivos) solutos ire ad Hannibalem iussit, L.: charta, open, O.—Fig., unbound, uncontrolled, unfettered, released, exempt, free: mens: ab omni imperio externo soluta in perpetuum Hispania, L.: solutos qui captat risūs hominum, H.: ludunt risu soluto, unrestrained, V.: soluta (praedia) meliore in causā sunt quam obligata, unmortgaged: omni faenore, H.: (religione) solutus ac liber, L.— Free, unburdened, at leisure, at ease, unbent: sed paulo solutiore animo tamen: quo mea ratio facilior et solutior esse posset: quam homines soluti ridere non desinant: Cum famulis operum solutis, H.— Free, unbiassed, unprejudiced, independent: iudicio senatūs soluto et libero: si essent omnia mihi solutissima: liberi enim ad causas solutique veniebant, uncommitted. —Of a speaker, free, unembarrassed, fluent, ready: in explicandis sententiis: solutissimus in dicendo. —Of composition, free, unfettered, inartificial, irregular: Scribere verba soluta modis, without meter, O.: verbis solutis numeros adiungere, rhythm to prose: soluta oratio, prose: nec vero haec (verba) soluta nec diffluentia, sed astricta numeris.— Free from liability, not accountable, exempt: illud tempus habere solutum ac liberum.— Unbridled, insolent, loose, wanton, arbitrary: amores: quo minus conspectus eo solutior erat, L.: quorum in regno libido solutior fuerat, L.: orator tam solutus et mollis in gestu, extravagant.—Undisciplined, disorderly, lax, remiss, careless: omnia soluta apud hostīs esse, L.: lenitas solutior.
    * * *
    soluta -um, solutior -or -us, solutissimus -a -um ADJ
    unbound, released; free, at large; unrestrained, profligate; lax, careless

    Latin-English dictionary > solūtus

  • 20 turbō

        turbō āvī, ātus (turbāssitur for turbātum erit, C.), āre    [turba], to make an uproar, move confusedly, be in disorder: instat, turbatque (Achilles), rages, O.: turbant trepida ostia Nili (i. e. trepidant), V.— To disturb, a<*>itate, confound, disorder, throw into confusion: mare ventorum vi turbari: hibernum mare, H.: eversae turbant convivia mensae, O.: turbatis capillis stare, O.: turbata capillos, O.—In war, to throw into disorder, break, disorganize: equitatus turbaverat ordines, L.: Hic rem Romanam, magno turbante tumultu, Sistet, V.—Of water, to trouble, make thick, turbid: lacūs, O.: limo aquam, H.—Fig., to make confusion, cause disorder: turbent porro, quam velint, T.: omnibus in rebus turbare, i. e. derange all his affairs: si una alterave civitas turbet, Ta.: si in Hispaniā turbatum esset: totis Usque adeo turbatur agris, i. e. there is confusion, V.— To confound, confuse, disturb, unsettle: non modo illa, quae erant aetatis, permiscuit, sed etiam turbavit: ne quid ille turbet vide: ne incertā prole auspicia turbarentur, L.
    * * *
    I
    turbare, turbavi, turbatus V
    disturb, agitate, throw into confusion
    II
    that which whirls; whirlwind, tornado; spinning top; spiral, round, circle
    III
    that which whirls; whirlwind, tornado; spinning top; spiral, round, circle

    Latin-English dictionary > turbō

См. также в других словарях:

  • Hispania — era el nombre dado por los Romanos a la Península Ibérica, y a dos de las tres provincias romanas que crearon ahí: Hispania Baetica e Hispania Tarraconensis (siendo la tercera Lusitania). Posteriormente se le unió Mauritania Tingitana. * * * ►… …   Enciclopedia Universal

  • Hispanĭa — (a. Geogr.), s. Spanien (a. Geogr.) …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Hispania — Hispanĭa (lat.), Spanien …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Hispania — Hispania, lat., Spanien …   Herders Conversations-Lexikon

  • Hispania — Latin name for the Iberian peninsula, lit. country of the Spaniards; see HISPANIC (Cf. Hispanic) …   Etymology dictionary

  • Hispania — [hi spän′yə] 1. Latin name for IBERIAN PENINSULA 2. old poet. name for SPAIN …   English World dictionary

  • Hispania — For other uses, see Hispania (disambiguation). Hispania ← …   Wikipedia

  • Hispania — Mosaik Hispania oder eingedeutscht Hispanien war in der Antike der lateinische Name für die Iberische Halbinsel, besonders für die römische Provinz gleichen Namens (vor allem der Name der betreffenden Diözese in der Spätantike). Der Name rührt… …   Deutsch Wikipedia

  • Hispania — Para otros usos de este término, véase Hispania (desambiguación). Escena del teatro romano de Emerita Augusta, actual Mérida. Más de 2.000 años después de su construcción sigue albergando representaciones teatrales …   Wikipedia Español

  • Hispania — /hi spay nee euh, spayn yeuh/, n. Latin. Spain. * * * ▪ ancient region, Iberian Peninsula       in Roman times, region comprising the Iberian Peninsula, now occupied by Portugal and Spain. When the Romans took Hispania from the Carthaginians (206 …   Universalium

  • Hispania — (f) (Intermedio) nombre fenicio de la Península Ibérica, luego usado por los romanos con referencia a sus provincias en ese terreno Ejemplos: El cézar planea su viaje a Hispania. Lusitania fue parte de Hispania. Colocaciones: Hispania Ulterior,… …   Español Extremo Basic and Intermediate

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»