-
21 εὔ-λυτος
εὔ-λυτος, leicht zu lösen, loszubinden, Xen. Cyn. 6, 12; ὦμοι, κλεῖδες, gelenkig, Arist. Physiogn. 6; κοιλία Probl. 4, 3, vom Stuhlgang, wie αἱ ὑστέραι, αἱ τῆς κοιλίης διαχωρήσεις, Hippocr.; übertr., στέργηϑρα φρενῶν Eur. Hippol. 256, leicht, wie οὐκέϑ' ὅμοια εὔλυτα, von der Treue der Bundesgenossen, Xen. Hell. 3, 2, 19; ἑρμηνεία Alcidam. de Sophist. p. 677, 1 ff.; – κινήσεις, leicht, flink, D. Sic. 3, 22; στόμα εὔλυτον πρὸς λοιδορίαν, leicht bereit dazu, Theophr. char. 6. – Adv., εὐλύτως ἰόντα οὖρα, leicht fortgehend, Hippocr.; Pol. 27, 9.
-
22 εὔ-οχος
εὔ-οχος, gut haltend, festhaltend, δεσμοί, Hippocr. u. a. Medic.; εὐοχώτατον σχῆμα, die zum Festhalten geeignetste Lage, Hippocr.
-
23 λίπα
λίπα, bei Hom. in der Vrbdg ἀλείψασϑαι λίπ' ἐλαίῳ, Il. 10, 577. 14, 171. 18, 350 Od. 6, 227. 19, 505, u. χρῖσαι, χρίσασϑαι λίπ' ἐλαίῳ, 3, 466. 6, 96. 10, 364. 450, wie Hes. O. 525; nur Od. 6, 227 allein λίπ' ἄλειψεν, mit Olivenöl salben; Hdn. bei Eust. zu Od. 6, 215 erkl. es für einen, dat., τὸ λίπα, die Fettigkeit, Oel, λίπαϊ, λίπᾳ in λίπα verkürzt, u. nimmt ἔλαιον als adj. von ἐλάα, also Olivenöl, um es von thierischem Fett zu unterscheiden; man vgl. ἐλαίῳ χρίων λίπα τὰς χεῖρας, Hippocr. 657, u. τὼ μηρὼ τῷ ῥοδίνῳ ἀλειφέσϑω λίπα, 658, 3. Andere nehmen λίπα als adv., das sie zum Theil als Abkürzung aus λιπαρός betrachten, »fett«; einfacher ist es mit Seidler als adverbial gebrauchter accus. zu betrachten, wie man auch die Stelle des Hippocr. erkl. kann, vgl. ἔλαιον μὴ προςφέρειν μηδ' ἄλλο τι πῖον μηδὲ λίπα ἔχον, 656 eztr., wofür der Gebrauch der Späteren zu sprechen scheint, λίπα μετὰ τοῦ γυμνάζεσϑαι ἠλείψαντο, Thuc. 1, 6, vgl. 4, 68; Theophr.; Paus. 8, 19; Luc. Lexiph. 5; Dio Cass. sagt auch λίπα ἀσκεῖν, 53, 27.
-
24 ἀ-κρατής
ἀ-κρατής, ές (κράτος), 1) ohne Kraft, schwach, γῆρας Soph. O. C. 1237; Hippocr.; Plut. Cor. 24. – 2) τινός, schwach, in Beziehung auf Etwas, einer Sache nicht mächtig, so Hippocr. χειρῶν καὶ σκελέων, der Hände und Fuße nicht rühren kann, wie Dion. H. 1, 38; τῆς κεφαλῆς Arist. anim. gen. 2, 4, von Kindern, die den Kopf noch nicht halten können; Luc. D. mar. 9, 2 τῶν κεράτων τοῠ κριοῠ ἀκ. ἐγένετο, er konnte die Hörner nicht festhalten; häufiger übertr., γλώσσης Aesch. Pr. 886; ϑυμοῠ Plat. Legg. IX, 869 a; όργῆς Thuc. 3, 84, der seine Zunge, seinen Zorn nichtmäßigen kann; ἀκρ. γιγνόμενος ἐνίων ὧν λέγω Isocr. 12, 95, einiges nicht verschweigen könnend; ἐπιϑυμιῶν Xen. Cyr. 5, 1, 13; ἀφροδισίων Mem. 1, 2, 2; οἴνου Oec. 12, 11. Dah. absol., wer sich nicht mäßigen kann, unenthaltsam, ausschweifend, Xen. Mem. 4, 5, 4; oft Arist., z. B. Eth. N. 7, 1 ff; auch von Sachen, στόμα Ar. Ran. 887; δαπάναι, unmäßiger Aufwand, Luc. ep. 30 (XI, 867). – Adv. ἀκρατῶς, in denselben Bedign, ἔχειν πρός τι Plat. Legg. IV, 710 a.
-
25 ὀδάξω
ὀδάξω u. ὀδάξομαι, Hippocr. u. sonst, gew. ὀδαξάω, ion. ὀδαξέω, u. alle diese Formen auch ion. mit α, ἀδάξω, ἀδαξέω, beißen, stechen, ein Jucken verursachen, u. pass. ein Stechen, Jucken empfinden, u. dah. auch sich kratzen, reiben, Hippocr. u. Folgde; ὥςπερ ὑπὸ ϑηρίου τινὸς δεδηγμένος τόν τε ὦμον πλεῖον ἢ πέντε ἡμέρας ὤδαξον (v. l. ὠδάξουν), Xen. Conv. 4, 28; ὀδαξᾶσϑαι, D. Sic. 3, 29 (v. l. ὀδάξασϑαι); Ael. H. A. 7, 35; ὠδάξατο, Antiphan. 22 (IX, 86); auch übertr., καρδίαν ὠδαγμένος Soph. frg. 708, Sp., wie Plut.
-
26 ἄ-πεπτος
-
27 ὄζω
ὄζω (ΟΔ), fut. ὀζήσω, ion. auch ὀζέσω, Hippocr., perf. mit Präsensbedeutung ὄδωδα, riechen, intrans., einen Geruch von sich geben; sowohl von Wohlgerüchen, ὀδμὴ κέδρου εὐκεάτοιο ϑύου τ' ἀνὰ νῆσον ὀδώδει, Od. 5, 60, vgl. 9, 210, als auch stinken; τινός, wonach riechen, τόδ' ὄζει ϑυμάτων ἐφεστίον, Aesch. Ag. 1283; Hermipp. Ath. I, 29 e; τῶν ἱματίων ὀζήσει δεξιότητος, Ar. Vesp. 1059, der auch sagt τὸν ἄνδρα δεῖ ἀνδρὸς ὄζειν, Lys. 663, wie ὡς ἄν, ὦ γυναῖκες, ὄζωμεν γυναικῶν, 687, u., mit anderer Wendung, ὄζειν ἡδὺ τῆς χρόας, Plut. 1020, wie κακὸν τῶν μασχάλων, Ach. 817, u. übertr. πλεόνων καὶ μειζόνων πραγμάτων, Lys. 616, wie auch wir sagen: nach Etwas riechen oder schmecken; ὦζεν οἴνου, Anacr. 1, 8; κάκιστον τοῦ ἄρτου ὄζειν, Lys. 6, 1; oft bei Sp., ὀδωδὸς μοχϑηρίας, Plut. Symp. 6, 7, 2, u. übertr. ὄζει λήρου βεκκεσελήνου, plac. phil. 1, 7; de vit. aer. al. 2 u. öfter. Anders ὄζειν ἐκ τοῦ στόματος, Phereer. bei Ath. XIV, 648 c; οὗ καὶ ἀπὸ στόματος ὄζει ἴων ὀσμὴ ϑεσπεσία, Hermipp. ib. I, 29 e; vgl. ὄζειν δ' ἀπ' αὐτῆς (κρήνης) ὡςεὶ ἴων, Her. 3, 23. – Auch unpersönlich, ὄζει, ὄδωδεν, es riecht, duftet, stinkt, Xen. Cyn. 5. 1. 7, τινός. – Hippocr. braucht auch das med., = activ.
-
28 ἐπ-ανα-φέρω
ἐπ-ανα-φέρω (s. φέρω), p. ἐπαμφέρω, zurückführen, beziehen auf, referre, εἰς τὸν ἕνα Plat. Rep. IV, 434 c; Crat. 425 d; ές τὸν Δί' Ar. Nubb. 1080, die Schuld auf Zeus schieben; οὐδ' εἰς μίαν οὔτε δεινότητα, οὔτε ἀλαζονείαν ἐπανοίσω, ich will nicht meine Gewandtheit als Grund anführen, es mir nicht so auslegen, Dem. 5, 11, vgl. 27, 49 τὸν ἀριϑμὸν τῶν χρημάτων εἴς τινα ἐπ., auf Jem. schieben; ἐπί τι, Plat. Legg. III, 680 d; πρός τι, Hippocr. – Bei Andoc. 3, 33 = zur Entscheidung zurück berichten; vgl. Dem. 7, 9; Xen. Hell. 2, 2, 21; ἐπὶ τὸ κοινὸν τὴν σκέψιν, τὴν ζήτησίν τινι, Luc.; ὑπέρ τινος, Pol. 21, 2, 14; in Rechnung bringen, Dem. 41, 20. – Intr., zurückkehren, ἐπί τι, Plat. Lys. 219 c; sich erholen, Hippocr. – Im med. so Tim. Locr. 96 d ἐπαναφερόμενα καὶ καϑ' αὑτὰ κινεόμενα. – Aber Xen. Cyn. 5, 2, τὰ ἴχνη ἐπαναφερόμενα ὄζει, = ausdünstend.
-
29 ἐπί-καιρος
ἐπί-καιρος, zur rechten Zeit, am rechten Orte, gelegen; ἐπικαιρότατος ἰατήρ Pind. P. 4, 270; ἃ μἡ' πίκαιρα μηδὲ συμφέροντα Soph. O. R. 875; τρίποδ' ἀμφίπ υρον λουτρῶν ὁσίων ϑέσϑ' ἐπίκαιρον, zum Bade tauglich, Ai. 1385; τὸ μὲν ἐπικαιρότατον χωρίον πρὸς τὰ ἐπὶ Θρᾴκης ἀποχρῆσϑαι Thuc. 1, 68; νίκη 8, 106; φυλακαί Xen. Mem. 3, 6, 10; τὰ ἐπίκαιρα φυλάσσοντες Hier. 10, 5; τοὺς ἐπικαίρους τῶν τόπων Dem. 18, 27; Folgde. – Auch wie ἐπικαίριος, leicht verwundbar, gefährlich, von Theilen des Körpers, Hippocr.; Arist. gener. an. 4, 1 part. an. 4, 2; auch ἕλκος, Hippocr. – Zeitlich, vorübergehend, Ggstz ἀΐδιος, Stob. fl. 5, 112; ζημία u. ä., Clem. Al. – Adv., Sp.
-
30 ἐπ-ώδυνος
-
31 ἐρεύθω
ἐρεύθω, röthen, roth färben, γαῖαν αἵματι Il. 11, 394. 18, 329; – pass. roth werden, Hippocr.; ἐρευϑομένων ἐπὶ βωμῶν Theocr. 17, 127; Ap. Rh. 1, 778 u. a. Sp. – Hippocr. braucht auch das act. so, τὸ πρόςωπον ἐρεύϑει, wird roth.
-
32 ἐκ-πικρόω
ἐκ-πικρόω, sehr bitter machen, Hippocr.; pass., sehr bitter werden, Hippocr.; Arist. probl. 4, 30.
-
33 ἐν-θῡμέομαι
ἐν-θῡμέομαι, dep. pass., 1) beherzigen, überlegen, erwägen; Hippocr.; καὶ αὐτοὶ κρίνομέν γε ἢ ἐνϑυμούμεϑα ὀρϑῶς τὰ πράγματα Thuc. 2, 40; τινός, Xen. Hem. 1, 1, 17. 2, 1, 34; καὶ σκοπεῖν, ἥντινα φύσιν ἔχει Plat. Gorg. 499 b; οἶμαι καὶ αὐτὸν σὲ τοῠτο ἐντεϑυμῆσϑαι, ὅτι Phaed. 86 b; Crat. 404 a ist ἐντεϑυμημένον pass., aber l. d.; mit dem partic., οὐκ ἐντεϑύμηται ἐπαιρόμενος, er hat nicht bedacht, daß er sich aufreizen läßt, Thuc. 1, 120; οἵων τιμῶν ἀποστέροιτο Xen. Hell. 4, 2, 2; ὅσον πλοῠν ἀπεστέλλοντο Thuc. 6, 30; mit folgdm μή, ich besorge, Plat. Hipp. mai. 300 d; ἐνϑυμοῦ μή τι παραλείπωμεν, sieh zu, daß wir nicht, Euthyd. 279 c; – ersinnen, Andoc. 1, 20; – sich Etwas zu Gemüthe ziehen, zu Herzen nehmen, es übel aufnehmen, Aesch. Eum. 213; – περί τινος, über Etwas nachdenken, z. B. περὶ ἑκάστης (πράξεως) τὰ προςήκοντα Isocr. 4, 9. – 2) in Leidenschaft, in aufgeregter Gemüthsstimmung sein; Hippocr. – Das act. ἐνϑυμέω hat Aen. Tact. 37; bei Cratin. iun. Ath. XIV, 661 d ändert Dindorf ἐνϑύμει δέ in ἐνϑυμοῦ, Mein. besser in ἐνϑυμεῖσϑε. – Pass. sagt App. B. C. 1, 133 κρατεῖν τῶν ἐνϑυμουμένων, seine Absicht erreichen.
-
34 ἐθάς
-
35 ἔφ-οδος [3]
ἔφ-οδος, ἡ, 1) der Zugang, der Weg, der zu Etwas führt; τὰς ἐφόδους καταλαμβάνειν Thuc. 6, 99; ἀπὸ ταύτης (τῆς κορυφῆς) ἔφοδος ἐπὶ τὸν λόφον Xen. An. 3, 4, 41; αὐτόϑεν ἐπὶ τοὺς πολεμίους ἦν 4, 2, 6; ἀποκλείειν τὰς ἐφόδους τῶν ἐπιτηδείων, die Zufuhr abschneiden, Hell. 2, 4, 3; ἔφοδον δοῦναι ἐπὶ τοὺς πολλούς, die Erlaubniß geben zum Volke zu sprechen, Pol. 4, 34, 5. – Die Abführungsgänge im Körper, Hippocr. – Uebertr., Weg, Mittel zu Etwas, πρός τι, Diosc.; τῆς ἐξηγήσεως, Methode, Pol. 3, 1, 11; γνώμης μᾶλλον ἐφόδῳ ἢ ἰσχύος Thuc. 3, 11; im philosophischen Sinne, die Beweisführung, Plut. u. a. Sp.; bes., wie bei den Rhetoren, der Kunstgriff, im Eingange der Rede die Zuhörer zu gewinnen, auf künstliche u. versteckte Weise, insinuatio, D. Hal. de Isaeo 3 u. a. Rhett. – 2) das Hinzu-, Herangehen; im freundlichen Sinne, Besuch, Verkehr, ἀσφαλεῖς παρ' ἀλλήλους ἐφόδους Thuc. 1, 6, wie 5, 35; gew. im feindlichen Sinne, das Anrücken des Heeres, der Angriff, Anfall; von den Furien, Aesch. Eum. 353; στρατιᾶς ἡ κατὰ ϑάλατταν ἔφοδος Thuc. 1, 93; ἔφοδον ποιεῖσϑαι, angreifen, 2, 95; ἥ τε φυγὴ καὶ ἡ ἔφοδος 4, 126; Xen. u. A.; auch übertr., εὐϑὺς τὴν πρώτην ἔφοδον οὐ δέξασϑαι τοῦ σοῦ λόγου, den ersten Angriff aushalten, Plat. Phaed. 95 b; vgl. Thuc. 4, 126; ὑπομένειν Hdn. 8, 1, 10; – ἐξ ἐφόδου, beim ersten Angriff, Pol. u. a. Sp.; geradezu mit ῥᾳδίως τρέψασϑαι τοὺς πολεμίους verbunden, Pol. 1, 36, 11, wofür D. Hal. 3, 4 αὐτῇ τῇ ἐφόδῳ sagt. – Bei den Medic. von Paroxismen, von entscheidenden Tagen, auch φύσεως, der Andrang der Natur, Reaction gegen eine Krankheit, Hippocr. – Allgemein, Εἰνοδία, ἃ τῶν νυκτιπόλων ἐφόδων ἀνάσσεις, die Pfade der Nacht, Eur. Ion 1049.
-
36 ἔν-αιμος
-
37 ὕδρωψ
-
38 πρός-αρσις
πρός-αρσις, ἡ, = πρόςαρμα, Hippocr.
-
39 πρός-αρμα
-
40 πρός-εγγυς
πρός-εγγυς, nahe daran, dabei, Hippocr.
См. также в других словарях:
Draco (physician) — Draco (or Dracon, Greek: Δράκον) was the name of several physicians in the family of Hippocrates. Draco I. Lived 5th to 4th centuries BC, was the son of Hippocrates, the famous physician (Hippocrates II). He was the brother of Thessalus.[1] Galen … Wikipedia
Numisianus — Numisianus, (Greek: Νουμισιανός; 2nd century) an eminent Greek physician at Corinth, whose lectures Galen attended c. 150, having gone to Corinth for that very reason.[1] He was, according to Galen,[1] the most celebrated of all the pupils of… … Wikipedia
Menodotus of Nicomedia — Menodotus (Greek: Μηνόδοτος; 2nd century) of Nicomedia in Bithynia, was a physician; a pupil of Antiochus of Laodicea; and tutor to Herodotus of Tarsus. He belonged to the Empirical school, and lived probably about the beginning of the 2nd… … Wikipedia
ИДЕЯ — ИДЕЯ (греч. ἡ ἰδέα от εἴδω, inf. ἰδεῖν видеть; ср. с этимологически родственным «эйдос», τὸ εἶδος), букв, значение: внешний вид, внешность, наружность; один из основных терминов древнегреческой философии. Термин ΙΔΕΑ до Платона.… … Античная философия
Theophrastus — Statue of Theophrastus, Orto botanico di Palermo Full name Theophrastus Born c. 371 BC Eresos Died c. 287 BC … Wikipedia
Alcmaeon of Croton — Alcmaeon (Gr. polytonic|Ἀλκμαίων) of Croton (in Magna Græcia) was one of the most eminent natural philosophers and medical theorists of antiquity. His father s name was Pirithus, and he is said by some to have been a pupil of Pythagoras, and must … Wikipedia
Hippocrene — Hippocrène L Hippocrène est une source mythique qui se trouve sur le mont Hélicon, montagne et lieu de prédilection des Muses selon la mythologie grecque. Étymologie Hippocrène signifie La source du cheval en grec ancien. Histoire L apparition d… … Wikipédia en Français
Hipócrates — Para otros usos de este término, véase Hipócrates (desambiguación). Hipócrates de Cos Ἱπποκράτης ὁ Κῷος … Wikipedia Español
Brassavōla — Brassavōla, Antonio, geb. 1500 in Ferrara, war Professor der Logik u. Physik, später der Medicin daselbst, Arzt von Hercules II. Este, Herzog von Ferrara, Leibarzt der Päpste Paul III., Leo X., Clemens VII. u. Julius III., auch consultirter Arzt… … Pierer's Universal-Lexikon
Dietz [2] — Dietz, 1) Joh. Christ. Friedrich, geb. 1765 in Wetzlar, wurde 1789 Subrectorin Güstrow, 1804 Rector in Ratzeburg u. 1812 Pfarrer in Ziethen; er schr.: Antitheätet, Rost. 1798; Beantwortung der idealischen Briefe Tidemanns, Gotha 1801; Die… … Pierer's Universal-Lexikon
ГИППОКРАТ — ГИППОКРАТ (Ἱπποκράτης) Косский (460, о. Кос ок. 377 до н. э., Лариса, Фессалия), др. греч. врач, один из основоположников научного подхода к болезням человека и их лечению, указывал на необходимость изучения широкого круга дисциплин для… … Античная философия