heyþerrir

[hεi:þεrɪr̬]

m. a ‘hay-breeze,’ air for drying hay.

* * *

(dat. heyi or heyvi), n. hay;

hirða hey, to get in hay;

pl. stores of hay (hann hefir rænt mik öllum heyjum).

* * *

n., old gen. heyvi, also spelt heyfi, mod. heyi; e. g. heyvi, Grág. i. 438; heyfi, Eb. 94 new Ed. note, and passim; but heyi, Sks. 416, and so in mod. usage; gen. pl. heyja; [Goth. havi = χόρτος; A. S. hêg; Engl. hay; Hel. houwe; O. H. G. hawi; Germ. heu; Swed.-Dan. hö; Norse höy, Ivar Aasen; akin to höggva, Germ. hauen; thus hey prop. means cut grass]:—hay; mat eðr hey, hey ok matr, Nj. 73, Grág. i. 195, 438, ii. 277, Ísl. ii. 137, Sks. 416, Lv. 18 passim: also used in plur., stores of hay, fodder; beita upp engjum ok heyjum, Fms. vi. 104; gáðu þeir eigi fyrir veiðum at fá heyjanna, Landn. 30; hann hefir rænt mik öllum heyjum, Ísl. ii. 140; hann hefir eingin hey til sölu, 138; en hey fásk lítil, 132: Icel. say, slá, raka, þurka, rifja, sæta, hirða, binda hey, to mow, rake, dry, turn, cock, get in, bind the hay.

COMPDS: heyannir, heyband, heybjörg, heybruni, heydeild, heydes, heyfang, heyfátt, heyfok, heygarðr, heygjald, heygjöf, heyhjálmr, heyhlað, heyhlass, heykleggi, heykostr, heylauss, heyleiga, heyleysi, heylítill, heymeiss, heynál, heyrán, heyreki, heyrúm, heysala, heyskapr, heyskipti, heysláttr, heysótt, heystakkr, heystakkgarðr, heystál, heytak, heyteigr, heytjúga, heytollr, heytópt, heyverð, heyverk, heyvöndull, heyþerrir, heyþrot, heyþroti, heyþurkr, heyönn.

(-ða, -ðr), v.

1) to dry, make dry (þerra hey, föt);

2) to dry, wipe (griðkona þerði fœtr sína á þúfu); hann þerði blóðit af andlitinu, he wiped the blood off the face; hón tók skikkjuna ok þerði með blóðit alit, and wiped off all the blood with it; þerra sér á e-u, to wipe oneself on or with a thing.

f. towel, = handklæði.

* * *

ð, in mod. usage að, [Ulf. ga-þairsan; Dan. törre; cp. Lat tergo; Gr. τερσέσθαι; see þurr]:—to dry, to wipe; hann þó sik ok þerrði á hvítum dúk, and wiped himself on a white towel, Fs. 5; er þú þerrir Gram (the sword) á grasi, Fm. 25; hann þerrði blóðit af andlitinu, Fb. ii. 359; þerra sér um brá með hvítri hendi, Hallfred; þerra af sér sveita, Kormak; á þér munu þau þerra þat, they will wipe it out on thyself, of a blot, Ls. 4; griðkona þín þerrir fætr sína á leiði mínu, Fms. i. 254; þ. af oss synda-dust með iðranar-hendi, Hom. (St.); hón þó fætr hans í tarum ok þerrði hári sínu, Greg. 45; Guð mun þerra öll tár af þeirra augum, Rev. xxi. 4; þerra blóð ok sveita af e-m, Blas. 45; hón tók skikkjuna ok þerrði með blóðit allt, Nj. 171; af þerrar (= þerrir) klár öll þeirra tár, ástar koss margan gefr, Hallgr.; hann mælti við konu þá er honum þerrði, of bathing, Sturl. iii. 111.

2. to dry; þerra úti föt, K. Þ. K. 82; þerra hey, Grág. ii. 276; sólin hefir þerrt sanda þessa með sínum hita, Al. 50. Mod. usage distinguishes between þerra, to wipe, and þurka to dry.