-
1 rusticus
rustĭcus, a, um, adj. [rus], of or belonging to the country, rural, rustic, country- (very freq. and class.; syn. agrestis; opp. urbanus).I.Lit.:B.vita,
Varr. R. R. 3, 1, 1; cf.:vita haec rustica, quam tu agrestem vocas,
Cic. Rosc. Am. 27, 75:duae vitae hominum, rustica et urbana,
id. ib. 17, 48:Romani (opp. urbani),
Varr. R. R. 2, praef. § 1; cf. plebes (opp. urbana), Col. praef. § 17;praedia,
Cic. Rosc. Am. 15, 42:hortus,
Plin. Ep. 2, 17, 15:instrumentum,
Phaedr. 4, 4, 24:opus,
Ter. Heaut. 1, 1, 90:res,
Cic. de Or. 1, 16, 69; 1, 58, 249;Col. praef. § 19 sq.: homo (with agricola),
Cic. Rosc. Am. 49, 143; id. N. D. 3, 5, 11:colona,
Ov. F. 2, 645; cf.Phidyle,
Hor. C. 3, 23, 2:mus (opp. urbanus),
id. S. 2, 6, 80; 115:gallinae,
heathcocks, Varr. R. R. 3, 9, 16; Col. 8, 2, 1 sq. (cf. infra, B. 2. b.):numina,
Ov. M. 1, 192:fistula,
id. ib. 8, 191:sedulitas,
id. F. 6, 534:regna,
id. H. 4, 132:opprobria versibus alternis,
Hor. Ep. 2, 1, 146:carcer,
Juv. 14, 24.—Substt.1.ru-stĭcus, i, m., a countryman, rustic, peasant; in plur.: rustici, country people, rustics:2.urbani fiunt rustici, etc.,
Plaut. Mere. 4, 3, 15 sq.:omnes urbani, rustici,
Cic. Fin. 2, 23, 77; cf. id. Or. 24, 81;semper occant prius quam sarriunt rustici,
Plaut. Capt. 3, 5, 5; id. Most. 5, 1, 28; Col. 2, 4, 8; 9, 10 et saep.—In sing., Ov. M. 2, 699; Hor. Epod. 2, 68; id. Ep. 1, 7, 83; 2, 2, 39; Vulg. Sap. 17, 16.—rustĭca, ae, f.a.A country girl, Ov. M. 5, 583.—b.(Sc. gallina.) A heath-cock, Mart. 13, 76 (cf. supra, A., and rusticulus, II. B.).—II.Transf., countrylike, rustic, simple, in a good or (more freq.) in a bad sense, i. e. plain, simple, provincial, rough, coarse, gross, awkward, clownish, etc. (in this sense not freq. till after the Aug. period;previously, as in Cic., agrestis was more used): rustica vox et agrestis quosdam delectat, etc.... neque solum rusticam asperitatem, sed etiam peregrinam insolentiam fugere discamus,
Cic. de Or. 3, 11, 42; 12, 44:pro bardā et pro rusticā haberi,
Plaut. Pers. 2, 1, 2:rusticus inlitteratusque litigator,
Quint. 2, 21, 16:manus (with indoctae),
id. 1, 11, 16; cf.with indoctus,
id. 12, 10, 53;with barbarus,
id. 2, 20, 6;(opp. disertus) 7, 1, 43: id vitium sermonis non barbarum esse, sed rusticum,
Gell. 13, 6, 2:Germana illuvies, rusticus, hircus, hara suis, etc.,
a lout, clown, Plaut. Most. 1, 1, 39 Lorenz ad loc.:rusticus es, Corydon,
Verg. E. 2, 56:quid coeptum, rustice, rumpis iter?
Ov. Am. 3, 6, 88:addidit obscenis convicia rustica dictis,
id. M. 14, 522: sive procax aliqua est;capior, quia rustica non est,
very prudish, id. Am. 2, 4, 13; cf. id. A. A. 1, 607:nec tamen est, quamvis agros amet illa feraces, Rustica,
id. Am. 3, 10, 18.—In a good sense:mores,
Cic. Rosc. Am. 27, 75:veritas,
Mart. 10, 72, 11. — Comp.:simus hoc titulo rusticiore contenti,
Sen. Ep. 88, 33.—Hence, adv.: ru-stĭcē (acc. to II.), in a countrified manner, clownishly, boorishly, awkwardly:loquinon aspere, non vaste, non rustice,
Cic. de Or. 3, 12, 45:urgere,
id. Off. 3, 9, 39:facere aliquid,
id. Att. 12, 36, 2:cum eo vitio loquentes rustice loqui dictitabant,
Gell. 13, 6, 2.— Comp.:rusticius toga defluit,
Hor. S. 1, 3, 31.— Sup. does not occur.
См. также в других словарях:
heathcocks — n. (Zoology) blackcock, male black grouse (wild chicken) … English contemporary dictionary