Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

hastilia+v

  • 1 hastīle

        hastīle is, n    [hasta], a spear-shaft, javelin-shaft: ferrum ex hastili, N.: hastili nixus: telum hastili abiegno, L.— A spear, javelin: Bina manu crispans hastilia, V.: Torquere hastilia lenta, O.: curvatum, Iu.— A piece of wood like a shaft, branch, pole, prop: densa, V.: rasae hastilia virgae, V.
    * * *
    spear shaft; spear; cane

    Latin-English dictionary > hastīle

  • 2 crispo

    crispo, no perf., ātum, 1, v. a. and n. [id.].
    I.
    Act., to curl, crisp, crimp ( poet. or in post-Aug. prose).
    A.
    Prop.:

    capillum,

    Plin. 29, 4, 26, § 82: feminae cincinnos, Maec. ap. Sen. Ep. 114, 5.—
    B.
    Transf.
    1.
    To make variegated, rough, uneven; to cover or plant with something, to strew over:

    tellurem apio viridi,

    to border, Col. 10, 166:

    mixtum aurum cono,

    Stat. Th. 8, 568:

    alma novo crispans pelagus Tithonia Phoebo,

    Val. Fl. 1, 311; cf. Zumpt ad Rutil. 2, 13:

    quādam rugatione crispari corpora,

    Cael. Aur. Tard. 2, 1, 17.—
    2.
    To put into a tremulous motion, to swing, brandish, wave (cf.:

    vibro, quasso): bina manu lato crispans hastilia ferro,

    Verg. A. 1, 313; 12, 165 (cf.: duo doure tinassôn, Il. 12, 298):

    non illis solitum crispare hastilia campo,

    Sil. 8, 374:

    tergeminos jactus,

    App. M. 11, p. 258, 35:

    buxum,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 110:

    clunes,

    Arn. 7, p. 239; cf. crispitudo.— Trop.:

    cachinnum,

    Sedul. 1, 316.—
    II.
    Neutr., only in part. pres. crispans.
    A.
    Curled, uneven, wrinkled:

    buxus,

    Plin. 16, 16, 28, § 70:

    nasus,

    Pers. 3, 87.—
    B.
    Trembling:

    cum vibrat crispante aedificiorum crepitu (of an earthquake),

    Plin. 2, 82, 84, § 198.

    Lewis & Short latin dictionary > crispo

  • 3 bīnī

        bīnī ae, a (gen. bīnūm), num distr.    [DVA-], two by two, two to each, two each, two at a time: ex praediis talenta bina, every year two talents, T.: censores binos in singulas civitates: si unicuique bini pedes adsignentur, two to each: turres binorum tabulatorum, Cs.: binos imperatores sibi fecere, S.: Carthagine quot annis annui bini reges creabantur, N.: inermes cum binis vestimentis exire, L.: reges, two at a time, Ta.: Bina die siccant ovis ubera, i. e. twice, V. — For duo, double, two, in pairs (usu. with plur tantum): binae (litterae), two: bina castra: binae hostium copiae: inter binos ludos: binis centesimis faeneratus est: binos (scyphos) habebam, a pair, two of like form: bina hastilia, V.: arae, O.: fetus, V.: si bis bina quot essent didicisset, twice two.

    Latin-English dictionary > bīnī

  • 4 corneus

        corneus adj.    [1 cornus], of the cornel-tree: virgulta, V.— Of cornel-wood: hastilia, V., O.
    * * *
    I
    cornea, corneum ADJ
    made of/belonging to cornel-tree/wood; (of genus Cornus); (for arrow/javelin)
    II
    cornea, corneum ADJ
    of horn, made of horn, horn-; resembling horn (hardness/appearance); horny

    Latin-English dictionary > corneus

  • 5 crīspō

        crīspō —, ātus, āre    [crispus], to swing, brandish: Bina manu hastilia, V.
    * * *
    crispare, crispavi, crispatus V
    curl (hair); make/appear wavy; ripple; shake/brandish; tremble/quiver; wiggle

    Latin-English dictionary > crīspō

  • 6 dēnseō

        dēnseō —, —, ēre    [densus], to make thick, thicken, pack, close, press: favilla corpus in unum densetur, O.: Iuppiter Denset erant quae rara, V.: pectine opus, O.: Agmina densentur campis, V.: hastilia, hurl a shower of, V.: ictūs, Ta.: iuvenum densentur funera, H.: densetur caelum, darkens, O.
    * * *
    densere, -, densetus V TRANS
    thicken/condense, press/crowd together; multiply; cause to come thick and fast

    Latin-English dictionary > dēnseō

  • 7 rādō

        rādō sī, sus, ere    [1 RAD-], to scrape, scratch, shave, rub, smooth, shave off: mulieres genas ne radunto, lacerate, XII Tabb. ap. C.: qui capite et superciliis semper est rasis, shaven: caput (a sign of slavery), L.: vertice raso (in fulfilment of a vow), Iu.: rasae hastilia virgae, peeled, V.: lapides varios palmā, sweep a mosaic pavement, H.: arva imbribus (Eurus), strip, H.: Margine in extremo littera rasa, erased, O.— To touch in passing, touch upon, brush, graze, skirt: laevum Radit Thybridis unda latus, O.: hinc altas cautes proiectaque saxa Pachyni Radimus, V.: terra rasa squamis (serpentis), O.
    * * *
    radere, rasi, rasus V
    shave; scratch, scrape; coast by

    Latin-English dictionary > rādō

  • 8 astile

    hastīle (also astīle), is, n. [hasta], the shaft of a spear or javelin.
    I.
    Lit.:

    ferrum, quod ex hastili in corpore remanserat,

    Nep. Epam. 9:

    hastili nixus,

    Cic. Rab. Perd. 7, 21:

    missile telum hastili abiegno,

    Liv. 21, 8, 10.—
    II.
    Transf.
    A.
    (Pars pro toto.) A spear, javelin, in gen. ( poet.):

    torquere hastilia lenta,

    Ov. M. 8, 28; Verg. A. 1, 313; 5, 557; 12, 489; Sen. Hippol. 397:

    curvatum,

    Juv. 7, 127.—
    B.
    In gen., a piece of wood in the form of a shaft ( poet. and in post-Aug. prose). So of branches, Verg. A. 3, 23; of poles, props, id. G. 2, 358; Col. 4, 12, 1; Plin. 17, 23, 35, § 212; the standard:

    candelabri,

    Vulg. Exod. 25, 31:

    arcus,

    Amm. 22, 8, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > astile

  • 9 bini

    bīni, ae, a (in sing. only twice, Lucr. 4, 452, and 5, 877; gen. plur. always binūm, Sisenn. ap. Non. p. 80, 4; Sall. H. 3, 22 Dietsch; Plin. 31, 6, 31, § 57; Scrib. Comp. 8), num. distr. [bis].
    I.
    Two by two, two to each, two each, two at a time:

    nam ex his praediis talenta argenti bina Statim capiebat,

    every year two talents, Ter. Phorm. 5, 3, 6:

    describebat censores binos in singulas civitates,

    Cic. Verr. 2, 2, 53, § 133:

    si unicuique bini pedes (campi) assignentur,

    two to each, id. Agr. 2, 31, 84:

    distribuit binos (gladiatores) singulis patribus familiarum,

    id. Att. 7, 14, 2; Caes. B. C. 1, 25 fin.:

    annua imperia binosque imperatores sibi fecere,

    Sall. C. 6, 7:

    Carthagine quotannis annui bini reges creabantur,

    Nep. Hann. 7, 4:

    illos binas aut amplius domos continuare,

    Sall. C. 20, 11:

    si inermes cum binis vestimentis velitis ab Sagunto exire,

    Liv. 21, 13, 7:

    bini senatores singulis cohortibus propositi,

    id. 3, 69, 8; 10, 30, 10:

    dentes triceni bini viris attribuuntur,

    Plin. 7, 16, 15, § 71; 36, 9, 14, § 69.—
    B.
    Taking the place of the cardinal number duo, with substt. which are plur. only, or with those which have a diff. signif. in the plur. from the sing. (cf. Serv. ad Verg. A. 8, 168):

    binae (litterae),

    two, Cic. Att. 6, 1, 9:

    bina castra,

    id. Phil. 12, 11, 27:

    binae hostium copiae,

    id. Imp. Pomp. 4, 9; Val. Max. 1, 6, 2:

    inter binos ludos,

    Cic. Verr. 2, 2, 52, § 130; cf.:

    binis centesimis faeneratus est,

    id. ib. 2, 3, 70, §

    165: bini codicilli,

    Suet. Oth. 10.—Esp.: bina milia, two thousand, Sisenn. ap. Non. p. 80, 4:

    bina milia passuum,

    Quint. 6, 3, 77.—
    II.
    Of things that are in pairs or double, a pair, double, two:

    boves bini,

    a yoke of oxen, Plaut. Pers. 2, 5, 16; Lucr. 5, 1299:

    si forte oculo manus uni subdita supter Pressit eum... Omnia quae tuimur fieri tum bina tuendo, bina lumina, Binaque supellex, etc.,

    Lucr. 4, 449 sqq.:

    corpus,

    id. 5, 879:

    binos (scyphos) habebam,

    a pair, two of like form, Cic. Verr. 2, 4, 14, § 32:

    per binos tabellarios,

    id. Att. 6, 1, 9; id. Fam. 10, 33, 3:

    aeribus binis,

    Lucr. 4, 292:

    bina hastilia,

    Verg. A. 1, 313:

    aures,

    id. G. 1, 172:

    frena,

    id. A. 8, 168:

    fetus,

    id. E. 3, 30.—
    B.
    Without subst.:

    nec findi in bina secando,

    into two parts, Lucr. 1, 534:

    si bis bina quot essent didicisset,

    Cic. N. D. 2, 18, 49.—
    III.
    Bini, in mal. part. (cf. binei), Cic. Fam. 9, 22, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > bini

  • 10 colurnus

    cŏlurnus, a, um, adj. [transp. for corulnus, from corulus = corylus], made of the hazel-bush:

    verna,

    Verg. G. 2, 396 Serv.; cf. Prisc. p. 595 P.: hastilia, Paul. ex Fest. p. 37, 7 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > colurnus

  • 11 corneus

    1.
    cornĕus, a, um, adj. [cornu].
    I.
    Of horn, horny, horn- (rare but class.): corneo proceroque rostro (ibes), * Cic. N. D. 1, 36, 101:

    ora,

    Ov. M. 8, 545:

    arcus,

    id. ib. 1, 697:

    pyxis,

    Plin. 29, 6, 39, § 142:

    laterna,

    Mart. 14, 61:

    crater,

    id. 12, 32, 12:

    ungula (equi),

    Luc. 6, 83; cf.

    solum,

    Varr. R. R. 2, 9, 4:

    porta Somni,

    Verg. A. 6, 894; cf. Stat. S. 5, 3, 288.—
    II.
    Hard as horn, horny (very rare):

    corpora piscatorum,

    Plin. 31, 9, 45, § 102; 7, 19, 18, § 80.—
    B.
    Trop.:

    fibra,

    hard-heartedness, insensibility, Pers. 1, 47; cf.

    corda,

    Sid. Ep. 4, 1.—
    III.
    Of the color of korn (post-Aug.):

    cereum aut corneum,

    Plin. 37, 6, 23, § 89:

    color,

    id. 36, 8, 12, § 61; Serv. ad Verg. A. 6, 894.
    2.
    cornĕus, a, um, adj. [1. cornus], of or belonging to the cornel-tree or cornelwood:

    virgulta,

    Verg. A. 3, 22: clavi, Cato, R. R. 18, 9:

    hastilia,

    Verg. A. 5, 557:

    venabula,

    Ov. H. 4, 83.

    Lewis & Short latin dictionary > corneus

  • 12 cuspido

    cuspĭdo, no perf., ātum, 1, v. a. [cuspis], to make pointed, to point (only in the foll. pass.):

    hastilia,

    Plin. 11, 37, 45, § 126; cf. id. 18, 19, 49, § 179.

    Lewis & Short latin dictionary > cuspido

  • 13 denso

    denso, āvi, ātum, 1, and (less freq.) denseo, no perf., ētum, 2 (cf. Prisc. p. 837 P.; Charis. p. 233 ib. The MSS. often confound the two forms; densare appears to be critically certain in Liv. and Quint.; densere act. only denset, Verg. A. 11, 650; imp. densete, id. ib. 12, 264:

    densebant,

    Lucr. 5, 491:

    denserent,

    Tac. A. 2, 14; also active forms, Apul. Mund. p. 61, 13; Prud. Cath. 5, 53 al.; Sil. 4, 159;

    gerund, densendo,

    Lucr. 6, 482; pass. inf. parag. denserier, id. 1, 395; 647:

    densetur,

    Ov. M. 14, 369 al.:

    densentur,

    Hor. Od. 1, 28, 19; Verg. A. 7, 794, and other forms in Verg.; cf.

    Wagner,

    Verg. G. 1, 248.—See also addenso and condenso), v. a., to make thick, to press together, thicken (not in Cic. and Caes.).
    I.
    Lit.:

    Juppiter uvidus austris Densat, erant quae rara modo, et, quae densa, relaxat,

    Verg. G. 1, 419 (paraphrased:

    densatus et laxatus aer,

    Quint. 5, 9, 16); cf.:

    rarum pectine denset opus,

    Ov. F. 3, 820; Lucr. 1, 395:

    ignem,

    id. 1, 647; 656:

    omnia,

    id. 1, 662:

    agmina,

    Verg. A. 7, 794; cf.

    catervas,

    id. ib. 12, 264:

    ordines,

    Liv. 33, 8 fin.:

    scutis super capita densatis,

    Liv. 44, 9: funera, * Hor. Od. 1, 28, 19:

    glomerata corpus in unum densatur,

    Ov. M. 13, 605; cf.:

    (nubes) largos in imbres,

    Luc. 4, 76; Plin. 11, 41, 96, § 239:

    obtenta densantur nocte tenebrae,

    Verg. G. 1, 246; cf. Ov. M. 14, 369:

    hastilia,

    i. e. hurls thickly, Verg. A. 11, 650; cf.

    ictus,

    Tac. A. 2, 14:

    super acervum petrarum radices ejus densabuntur,

    Vulg. Job 8, 17.— Absol.:

    (aestus) quasi densendo subtexit caerula nimbis,

    Lucr. 6, 482.—
    II.
    Trop. of speech, to condense:

    instandum quibusdam in partibus et densanda oratio,

    Quint. 11, 3, 164:

    figuras,

    id. 9, 3, 101.

    Lewis & Short latin dictionary > denso

  • 14 hastile

    hastīle (also astīle), is, n. [hasta], the shaft of a spear or javelin.
    I.
    Lit.:

    ferrum, quod ex hastili in corpore remanserat,

    Nep. Epam. 9:

    hastili nixus,

    Cic. Rab. Perd. 7, 21:

    missile telum hastili abiegno,

    Liv. 21, 8, 10.—
    II.
    Transf.
    A.
    (Pars pro toto.) A spear, javelin, in gen. ( poet.):

    torquere hastilia lenta,

    Ov. M. 8, 28; Verg. A. 1, 313; 5, 557; 12, 489; Sen. Hippol. 397:

    curvatum,

    Juv. 7, 127.—
    B.
    In gen., a piece of wood in the form of a shaft ( poet. and in post-Aug. prose). So of branches, Verg. A. 3, 23; of poles, props, id. G. 2, 358; Col. 4, 12, 1; Plin. 17, 23, 35, § 212; the standard:

    candelabri,

    Vulg. Exod. 25, 31:

    arcus,

    Amm. 22, 8, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > hastile

  • 15 spico

    spīco, no perf., ātum, 1, v. a. [spica], to furnish with spikes or ears (post-Aug., and usually in the part. perf.): grana in stipulā crinito textu spicantur, shoot out or put forth ears, Plin. 18, 7, 10, § 60:

    chamaecissos spicata est tritici modo,

    id. 24, 15, 84, § 135:

    herbarum spicatarum genus,

    id. 21, 17, 61, § 101:

    testacea spicata,

    a pavement of bricks, laid in the shape of ears of corn, Vitr. 7, 1 med.; Plin. 36, 25, 62, § 187:

    quam longa exigui spicant hastilia dentes,

    sharpen to a point, Grat. Cyn. 118:

    spicatae faces,

    id. ib. 484: animantes spicatae aculeis, Min. Octav. 17 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > spico

См. также в других словарях:

  • lancer — Lancer, act. acut. Est jetter d effort une arme de traict ou d haste, Vibrare, Iaculari, Hastilia contorquere, Iactare, Veget. lib. 1. c. 14. car il ne vient pas de Lance comme le François la nomme, ains de Lança, comme l Espagnol l appelle qui… …   Thresor de la langue françoyse

  • ACONTEUS — venator egregius, a iaculando, ut videtur, sic dictus. Stat. 1. 7. Thebaid. v. 590. donec flammatus Aconteus Strage virûm, cui seuta seras prosternere virtus, (Arcaserat) Silius. l. 16. Et cuius numquam fugisse hastilia cervi Praerapidâ potuêre… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • APRORUM Venatio — inprimis Principibus aestimata, ut in qua venatoriae artis palmam posuerunt: ut de fatali Diocletini Apro legimus, et multa in numismatis rei memoria. Imo nec satis ex aere nummos, marmore statuas talium facinorum principibus fecisse, sed ad… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARMIGER — servus ex Virgilio aliisque satis notus: Formâ tum vertitur oris Antiquum in Butem, hic Dardanio Anchisae Armiger ante fuit. Aen. l. 9. v. 648. isque pretiosus, si Plinio credimus, de lusciniis loquenti, l. 10. c. 29. Ergo ser vorum illis pretia… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARUNDO — I. ARUNDO Crescens, aucupii genus Veteribus in usu, vide infra Calamus Aucupatorius. II. ARUNDO in Bucolicis adhibita, quam vocem vide, an Indicis cesserit, quae sacchari dulcissimum fundunt liquorem, in dubio relinquitur. Has certe et Veteres… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HASTA — I. HASTA Regiae olim dignitatis insigne, Iustin. l. 43. c. 3. cuius traditione quoque feuda collata sunt, sicut posteri virga, festuca baculo prioris vice uti coepêre. Hinc et ferula camboca, pedum, baculus pastoralis, muneris insigne, quod non… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HIPPOPOTAMI — cum tigribus, exhibiti occurrunt, apud Capitolin. in Ant. Pio, Edita munera, in quibus elephanto et crocutas, et strepsicerotas et crocodilos etiam atque hippopotamos cum tigridibus exhibuit. Etiam Hippopotamo sedisse, legitur Firmus apud Vopisc …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PILANI — in exercitu Romano dicti sunt, qui alias Velites, erantque militum natu minimi. Eorum arma gladius, parma, Pila; adornabantur praeterea et simplici casside, cui lupi pellis imposita aut eiusmodialiquid, quod integumentum pariter insignaque erat,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SAPPHIRUS — Graece Σάπφειρος, ab Insul, Sapphir, Σαπφεὶρ, supra memoratâ, quae Sapphir Hebraeis; gemma quibusdam videtur fuisse secunda, in primo ordine Rationalis, de quo supra diximus. Sed incerta illa omnia lapidum nomina sunt, nec satis nota Magistris… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SCYLURUS vel potius SCILURUS — SCYLURUS, vel potius SCILURUS vir, qui (ut Plut. auctor est) cum relictis maribus filiis 80. diem esset obiturus, hastilium fascem cuique obtendens, ut illum confringeret, iudebat. Id autem singulis se posse negantibus, ipse singulatim educta… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • eschalas — Eschalas, m. acut. Est ce baston de quartier ou rond qu on fiche en France et mainte part ailleurs joingnant les ceps des vignes, et aux fosses des provins, pour y lier les sarments, à ce que le raisin puisse meurir, et ne se pourrisse trainant à …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»